Malowanie siatki ogrodzeniowej – krok po kroku

Rzeźby z betonu i inne elementy dekoracyjne jak donice czy poidła dla ptaków to piękne i długowieczne ozdoby. Jak odnowić rzeźby betonowe do ogrodu, aby odzyskały swój dawny blask? Sprawdź wskazówki.

Dlaczego warto ozdobić ogród dekoracjami betonowymi – rzeźbami, figurkami, donicami i innymi elementami małej architektury ogrodowej? Piękne rzeźby z betonu po odpowiedniej konserwacji przetrwają dziesiątki lat. Dodatkowo stworzą doskonałą kompozycję z roślinami i innymi elementami jak pergole, ławki czy altany. 

W artykule przeczytasz, w jaki sposób krok po kroku przeprowadzić malowanie i renowację rzeźb betonowych do ogrodu. Podpowiemy, jak zadbać o rzeźby z betonu, od oczyszczania z glonów i zabrudzeń po zabezpieczenie przed działaniem warunków atmosferycznych. Wskażemy również, które produkty z oferty RAFIL Warto Wybrać, by nadać nowy wygląd rzeźbom z betonu do ogrodu. 

Jak oczyścić rzeźby betonowe do ogrodu przed konserwacją? 

Rzeźby z betonu do ogrodu mogą przybrać formę posągów ludzi, wizerunków zwierząt, dekoracji ze świata roślin czy nawet motywów abstrakcyjnych. Wiele osób nie wyobraża sobie ogrodu bez uroczych krasnali czy innych baśniowych stworków. Inni stawiają na inspiracje światem starożytnym i zaludniają swoje ogrody posągami greckich bogów, herosów i postaci z mitologii. 

Niezależnie od tego, jaką rzeźbę betonową, wybierzesz, o każdą musisz dbać. Beton to materiał długowieczny i bardzo odporny. Jednak z upływem czasu staje się mniej wytrzymały i traci swój ładny wygląd. Uszkadza go zwłaszcza kontakt z wilgocią, mrozem czy promieniami UV. Beton używany do produkcji dekoracji betonowych – rzeźb czy donic – jest szlachetniejszy niż ten wykorzystywany w budownictwie. Zawiera w sobie środki uszlachetniające i kruszywo – zamiast zwykłego piasku. Dlatego łatwo się go pielęgnuje i odnawia – pod warunkiem że robisz to regularnie. 

Jak oczyścić betonową rzeźbę przed konserwacją? Odpowiednia do tego będzie np. myjka ciśnieniowa, która usunie wszystkie, nawet najtwardsze zabrudzenia. W przypadku szczególnie silnych wykwitów glonów czy plam stosuje się zabieg zwany piaskowaniem, który polega na oczyszczaniu betonowej powierzchni z pomocą strumienia powietrza z odrobinami piasku. 

Konserwacja rzeźb betonowych – skuteczne metody i narzędzia 

Sposób przygotowania betonowych rzeźb do odnowienia zależy od tego, czy beton został uprzednio malowany, czy pozostał bez powłoki. 

Jeśli mamy do czynienia ze starym niemalowanym betonem, należy usunąć luźno związane fragmenty betonu, a podłoże oczyścić ze wszelkich zanieczyszczeń i starannie odtłuścić. Kolejny krok to uzupełnienie ubytków, przeszlifowanie powierzchni i dokładne odpylenie. 

Gdy mamy do czynienia ze starym, ale malowanym betonem, przed rozpoczęciem malowania właściwego wykonaj próbę, aby upewnić się, czy stare podłoże nie będzie reagować z nową powłoką. Oczyść i odtłuść powierzchnię starej powłoki. Usuń luźno związaną, łuszczącą się farbę, całość przeszlifuj i dokładnie odpyl. Fragmenty odsłoniętego betonu zagruntuj jak wyżej oraz zabezpiecz odpowiednimi środkami. 

Wybór odpowiednich środków do konserwacji rzeźb betonowych 

Jakich produktów z gamy RAFIL Można Użyć Do Zabezpieczenia i Pomalowania Rzeźb Betonowych? 

Nasza propozycja to RAFIL Chlorokauczuk. Farba tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Chroni powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Dostępna jest w wielu kolorach, dzięki temu dobierzesz wygląd rzeźby do stylu ogrodu. 

Jeśli chcesz zabezpieczyć rzeźbę, ale pozostawić naturalny kolor betonu, odpowiedni produkt to Lakier Poliuretanowy RAFIL. Długotrwale zabezpiecza malowaną powierzchnię przed warunkami atmosferycznymi i promieniowaniem UV. Charakteryzuje się doskonałą przyczepnością do podłoża, odpornością na ścieranie, uderzenia i zarysowania.

Konserwacja rzeźb betonowych – optymalne techniki 

Jak zabezpieczyć rzeźbę betonową? Oto instrukcja krok po kroku z wykorzystaniem zestawu RAFIL Chlorokauczuk

1. Przed aplikacją farby, powierzchnię rzeźby należy bardzo dokładnie odpylić, a następnie zagruntować farbą z dodatkiem około 25% rozcieńczalnika.
2. Kolejne warstwy farby nakładaj nierozcieńczone.
3. W przypadku prac renowacyjnych przed użyciem sprawdź, czy nowa powłoka nie będzie reagować ze starymi podłożami. Nałóż warstwę farby na niewielką powierzchnię i pozostaw na czas od 3 do 6 godzin. Następnie zobacz, czy na pomalowanej powierzchni nie występuje żadna niepożądana reakcja np. czy farba się nie marszczy.
4. Farbę nakładaj przy użyciu pędzla lub wałka.

Potrzebujesz 2-­3 warstwy wyrobu. Kolejne warstwy nakładaj w czasie od 0,5 do 2h. Jeśli przekroczysz ten termin, maluj po 5 dniach od zakończenia aplikacji warstwy poprzedniej.

Zabezpieczenie rzeźb betonowych – jak przedłużyć ich trwałość? 

Rzeźby ogrodowe potrzebują dodatkowego zabezpieczenia przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi. Służy do tego zestaw RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy. Jak go zastosować? Oto instrukcja krok po kroku. 

1. Do opakowania zawierającego RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy dodaj zawartość utwardzacza i wymieszaj dokładnie oba składniki do uzyskania mieszaniny o jednorodnej konsystencji.
2. Pozostaw ją do homogenizacji na ok. 15 min. Po tym czasie możesz rozpocząć malowanie.
3. Mieszanina jest przydatna tylko 3 godziny, po tym czasie żeluje.
4. Kolejne warstwy produkty nakładaj po minimum 24 godzinach. Potrzebujesz co najmniej 1 powłoki, a maksymalnie.
5. Nie maluj w czasie deszczu, mgły i przy dużej wilgotności.
6. Produkt nakłada się pędzlem lub natryskowo.

Rzeźba z betonu – praktyczne wskazówki i porady dotyczące konserwacji

O czym jeszcze pamiętać podczas zabezpieczania i konserwacji rzeźb betonowych w ogrodzie? Podczas nakładania preparatów, zwłaszcza gdy używasz metody natryskowej, stosuj środki ochrony osobistej, takie jak okulary ochronne, maskę, odzież robocza. 

Postępuj zgodnie z instrukcją. Dotyczy to w szczególności czasu przydatności danej mieszaniny – rozwiązania, które proponujemy, to produkty dwuskładnikowe. Ich skuteczność zależy od reakcji chemicznej pomiędzy dwoma składnikami. Betonowe rzeźby maluj w pogodny dzień i przy małej wilgotności powietrza. 

Rzeźby betonowe do ogrodu to piękne i bardzo dekoracyjne ozdoby. Przy właściwej pielęgnacji i regularnym odnawianiu będą się prezentować efektownie przez wiele lat. W utrzymaniu ich w dobrym stanie pomogą środki RAFIL.

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Do pomalowania stalowych lub żeliwnych elementów użytkowanych na zewnątrz niezbędna jest farba, której powłoka będzie jednocześnie odporna na warunki atmosferyczne – deszcz czy niskie temperatury.

Jeśli chcesz dobrze zabezpieczyć metalowe powierzchnie przed rdzewieniem, jednocześnie nadając im przyjemny dla oka kolor, powinieneś rozważyć zakup odpowiedniej emalii chlorokauczukowej. Chcesz dowiedzieć się więcej o tych specjalistycznych farbach? Czytaj dalej.

Czym są farby chlorokauczukowe?

Odpowiedź na pytanie, co to jest farba chlorokauczukowa, jest dość prosta. To rodzaj farby, która tworzy na malowanej powierzchni wytrzymałą i elastyczną powłokę ochronną. To pozwala – w połączeniu z odpowiednim podkładem antykorozyjnym – skutecznie zabezpieczyć powierzchnie przed rdzewieniem – które w dłuższej perspektywie czasowej będzie dosłownie zabójcze dla każdego metalowego elementu na zewnątrz.

Jaka jest różnica – farby chlorokauczukowe a akrylowe? Zasadnicza! Te drugie są wodorozcieńczalne, nie nadają się więc na zewnątrz. Aby pomalować powierzchnię narażoną na korozję, działanie wiatru, śniegu i deszczu, a także ścieranie i uderzenia mechaniczne, najlepsza będzie właśnie farba chlorokauczukowa.

Zastosowanie farb chlorokauczukowych

Farby chlorokauczukowe posłużą ci do zabezpieczania wszelkich powierzchni narażonych na działanie szkodliwych czynników. Możesz użyć ich do malowania metalu i żeliwnych elementów konstrukcyjnych. Ta powłoka, w połączeniu ze wspomnianymi wcześniej podkładami antykorozyjnymi skutecznie poradzi sobie z korozją przeżerającą metal. Jeśli będziesz malować metalowe lub żeliwne elementy, które mogą być narażone właśnie na działanie korozji, produkt ten będzie dobrym wyborem.

Emalie chlorokauczukowe znajdą też zastosowanie w domu lub warsztacie. To doskonały wybór, jeśli chcesz zabezpieczyć drewno lub stolarkę budowlaną przed wilgocią, która dla tego materiału jest naprawdę niebezpieczna. Powinieneś wybrać ten rodzaj produktu także wtedy, gdy zależy ci na pokryciu betonów lub tynków (wapiennych oraz cementowych) wytrzymałą, zabezpieczającą powłoką.

Jak malować farbą chlorokauczukową?

Nakładanie tego rodzaju produktów w zasadzie nie różni się od malowania „zwykłymi” farbami. Przede wszystkim liczy się dobre przygotowanie podłoża. Przed rozpoczęciem pracy oczyść malowaną powierzchnię z brudu, starych warstw farby, szczególnie z olejów i smarów. Jeśli materiał jest chropowaty, przeszlifuj go drobnoziarnistym papierem ściernym, aby farba miała lepszą przyczepność. Nie zapomnij później o odpyleniu podłoża!

Farbę dokładnie wymieszaj. Jeśli jest zbyt gęsta, możesz rozcieńczyć ją specjalnym rozcieńczalnikiem do wyrobów poliwinylowych i chlorokauczukowych. Ważne, aby farbą chlorokauczukową malować przy temperaturze powyżej 10 stopni Celsjusza, ale nie przy większej niż 25 stopni. Możliwości nakładania farby są różnorodne. Możesz postawić na pistolet, dzięki któremu uzyskasz równomierne pokrycie. Możesz też malować pędzlem lub wałkiem.

Dobrze przemyśl wybór wałka do malowania. To, jaki wałek wybierzesz do farby chlorokauczukowej, zależy od rodzaju malowanej powierzchni i jej kształtu. Jak zwykle sprawdza się zasada – im bardziej nierówna i chropowata powierzchnia, tym dłuższe włosie powinien mieć wałek.

Liczbę warstw farby należy dobrać w zależności od tego, jak bardzo niesprzyjające będzie środowisko, w którym znajdować będzie się pomalowana powierzchnia. Nanosząc dwie lub trzy warstwy masz pewność, że pokrycie będzie odpowiednie, a farba wykaże pełnię swoich właściwości.

Jak określić wydajność farby chlorokauczukowej?

Wydajność farby chlorokauczukowej jest zawsze określona na opakowaniu produktu. W zależności od rodzaju litr farby wystarcza na pokrycie około 10 do 16 metrów kwadratowych (przy malowaniu jednowarstwowym).

Jaki podkład do farby chlorokauczukowej?

Jeśli planujesz zabezpieczenie metalowych powierzchni, zastosuj specjalny podkład antykorozyjny – RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. To farba gruntująca, która tworzy matową, elastyczną powłokę. Zwiększa przyczepność farby chlorokauczukowej do podłoża, a stosowana w zestawie z nią zapewnia wysoką trwałość powłoki i wieloletnią ochronę antykorozyjną. Pamiętaj, że jeśli pozostawisz podłoże bez farby gruntującej, bardzo szybko pojawi się na nim rdza nalotowa, a to osłabi przyczepność podłoża.

Wydajność produktu RAFIL Podkład Chlorokauczukowy wynosi do 16 m²/l przy jednokrotnym malowaniu. Potrzebujesz jednej warstwy podkładu, a w przypadku szczególnie narażonego na korozję podłoża – dwóch warstw, przy czym drugą nakłada się do 90 minut po nałożeniu pierwszej.

W przypadku potrzeby pokrycia podłoży mineralnych lub betonowych należy zastosować emalię rozcieńczoną w stosunku 3:1.

{{recomended-product}}

Czym rozcieńczyć farbę chlorokauczukową?

Taką farbę możesz rozcieńczyć specjalnym rozcieńczalnikiem przeznaczonym do farb chlorokauczukowych. Zastosuj produkt przeznaczony specjalnie do tego rodzaju farb. Droga na skróty nie popłaca. Jeśli użyjesz nieodpowiedniego środka, farba może stracić swoje właściwości.

Proponowany produkt do rozcieńczenia to RAFIL Rozcieńczalnik Do Wyrobów Chlorokauczukowych i Winylowych. Dokładną instrukcję, jak rozcieńczyć farbę, zawsze znajdziesz na opakowaniu produktu. Postępuj zgodnie ze wskazówkami producenta, a unikniesz przykrych sytuacji.

Ile schnie farba chlorokauczukowa?

Czas schnięcia farby chlorokauczukowej zależy od grubości nałożonej warstwy. Przeważnie ten rodzaj farb potrzebuje minimum 4 godzin do wyschnięcia powierzchniowego, a 16 godzin do wyschnięcia całkowitego.

Jeśli planujesz nałożenie dwóch lub więcej warstw, przygotuj się na odczekanie od 30 minut do 2 godzin między kolejnymi malowaniami. Jeśli przekroczysz ten czas, wówczas kolejną warstwę możesz położyć minimum po 5 dniach. Pamiętaj wtedy o obowiązkowym malowaniu próbnym – jeśli po kwadransie nie wystąpią żadne wady powłoki, możesz kontynuować malowanie.

Czy farba chlorokauczukowa jest szkodliwa?

Jak przy kontakcie z każdym rodzajem chemikaliów, zachowaj ostrożność. Zanim rozpoczniesz prace, przygotuj niezbędne środki ochronne. Pamiętaj o założeniu rękawic oraz maseczki, która ochroni drogi oddechowe. Jeśli malujesz w pomieszczeniu, nie zapomnij o regularnym wietrzeniu. Pamiętaj również o tym, żeby trzymać produkt w szczelnie zamkniętym opakowaniu z dala od dzieci.

W jakich kolorach występują farby chlorokauczukowe?

Paleta kolorów farb chlorokauczukowych jest szeroka. Przykładem może być farba RAFIL Chlorokauczuk. Dostępna jest ona aż w 20 gotowych kolorach – od dwóch odcieni bieli, poprzez żółty, zielony, czerwony, niebieski aż po kilka brązów i czerni. Taki wybór z pewnością pozwoli Ci wybrać barwę, jaka najlepiej będzie odpowiadać twoim potrzebom.

Jak widzisz, nawet porównanie kolorystyki farb chlorokauczukowych a akrylowych nie wypada źle na korzyść tych pierwszych. Dzięki temu możesz mieć dwa w jednym: skuteczną ochronę antykorozyjną metalowych powierzchni użytkowanych na zewnątrz oraz estetyczny wygląd.

Jeśli potrzebujesz środka, który solidnie zabezpieczy problematyczne powierzchnie – takie jak metal, drewno czy beton – i jednocześnie zależy Ci na estetyce, wybierz farbę chlorokauczukową. Zastosowanie farb chlorokauczukowych jest bardzo szerokie, od malowanie metalowych bram po betonowe powierzchnie. Jej nakładanie nie jest skomplikowane. Pamiętaj tylko o stosowaniu środków bezpieczeństwa podczas malowania.

Dokładne obliczenia powierzchni dachu to nie tylko zwykła liczba. To konkretne dane, które decydują o budżecie, logistyce i bezpieczeństwie na budowie domu. Błąd w obliczeniach może kosztować więcej niż kilka arkuszy blachy. Wystarczy pomyłka o kilka metrów, by trzeba było domawiać materiał albo płacić za niepotrzebny zapas. Fachowcy nie lubią takich niespodzianek. Klient też nie chce płacić za coś, czego nie zużyje.

W artykule podpowiadamy, jak obliczyć powierzchnię dachu dwuspadowego z pomocą kalkulatorów online oraz samodzielnie. Doradzimy również, dlaczego tak ważna jest wiedza o powierzchni dachu, jak obliczyć ją, gdy do dyspozycji masz dalmierz oraz jak zabezpieczyć pokrycie dachowe, by długo pozostało w nienagannym stanie. 

Dlaczego warto precyzyjnie obliczyć powierzchnię dachu? 

Powierzchnia dachu ma wpływ na dobór pokrycia, ilość łat, kontrłat i akcesoriów. Bez niej trudno złożyć precyzyjny kosztorys. Przedstawiciel hurtowni nie poda dokładnej wyceny. Dekarz nie zaplanuje pracy. Inspektor nie zatwierdzi projektu. Wszystko zaczyna się od jednej liczby. Dobrze ją policzyć.

Warto wiedzieć, że różne rodzaje pokryć dachowych mają różną efektywność krycia. Blachodachówka, dachówka ceramiczna, gont bitumiczny – każdy z tych materiałów ma inny format, sposób układania i zakładki. Blacha trapezowa może mieć mniejszy odpad niż dachówka zakładkowa. Dobrze policzona powierzchnia pozwala wybrać materiał nie tylko pod względem estetyki, ale też optymalizacji kosztów. 

Na przykład dachówki cementowe wymagają większej liczby sztuk na metr kwadratowy niż blachodachówka modułowa, ale są trwalsze i lepiej tłumią dźwięk deszczu. Z kolei pokrycia bitumiczne sprawdzają się przy bardziej skomplikowanych kształtach, bo łatwo się je docina. Znając rzeczywistą powierzchnię dachu, można też precyzyjnie dobrać ilość folii dachowej, taśm uszczelniających i liczby wkrętów czy haków rynnowych.

Podstawowe wzory i narzędzia do obliczeń powierzchni 

Jak obliczyć powierzchnię dachu dwuspadowego? Najprościej oblicza się powierzchnię dachu o kształcie prostokąta lub kwadratu. W takim przypadku mnożymy szerokość (mierzoną po krawędzi bocznej połaci) przez długość dachu (mierzoną po desce czołowej). Dla dachu dwuspadowego wystarczy policzyć powierzchnię jednej połaci, potem drugiej i dodać oba wyniki.

Sprawdź również: Jak zrobić dach dwuspadowy – poradnik

Powierzchnia dachu = długość dachu × długość połaci × 2

Długość połaci to krawędź boczna połaci dachowej, mierzona wzdłuż krokwi. Jeśli dach składa się z dwóch równych połaci prostokątnych, wzór działa idealnie. W przypadku bardziej skomplikowanych konstrukcji należy rozrysować rzut dachu, podzielić go na figury geometryczne (np. prostokąty, kwadraty, trójkąty), a następnie zsumować pola poszczególnych elementów.

Jeśli masz tylko rzut dachu (czyli widok z góry), ale znasz kąt nachylenia połaci, możesz posłużyć się tabelą współczynników. Wtedy wystarczy obliczyć powierzchnię dachu w rzucie i pomnożyć przez współczynnik odpowiadający kątowi.

Powierzchnia dachu = pole rzutu × współczynnik kąta nachylenia

Wzór wydaje się trudny? Z pomocą przychodzą kalkulatory dachowe online. Wystarczy wpisać wymiary połaci lub wartości z rzutu i kąt nachylenia, a narzędzie wykona obliczenia. To świetna opcja dla osób, które nie chcą liczyć ręcznie lub mają do czynienia z nietypowym projektem.

Jeśli planujesz samodzielne pomiary, zacznij od zlokalizowania rzutu dachu na projekcie. Poszukaj oznaczeń takich jak „rzut dachu” lub „rzut połaci dachu”. Następnie podziel powierzchnię na znane figury geometryczne. Pamiętaj, by mierzyć długość połaci wzdłuż krokwi, a nie „na płasko”. Warto też sprawdzić wysokość ścianki kolankowej – ma ona wpływ na długość krokwi i nachylenie dachu.

Nie tylko profesjonaliści, ale także majsterkowicze mają dziś w swoim narzędziowym składziku elektroniczny dalmierz, działający na zasadzie lasera i elektronicznie wyświetlanych wyników. To przydatne urządzenie, które pomoże Ci zmierzyć dach, gdy brak innych możliwości. Dużym ułatwieniem są aplikacje (często darmowe) na smartfon lub tablet, które można połączyć z dalmierzem za pośrednictwem Bluetooth i otrzymać wszystkie niezbędne wyliczenia. Pozwalają one na wykonanie zdjęć, szkiców, naniesienie pomiarów czy notatek. 

W jaki sposób wykorzystać to urządzenie do zmierzenia dachu? Wystarczy oddalić się od budynku w dogodnej odległości – tak, by widzieć krawędzie dachu i jego załamania, umieścić dalmierz na statywie, a następnie wskazać laserem punkty na dachu, pomiędzy którymi chcesz zmierzyć odległość. 

Przykład krok po kroku: jak obliczyć powierzchnię dachu dwuspadowego?

Załóżmy, że dom ma dach dwuspadowy z dwiema identycznymi połaciami. Długość deski czołowej (czyli długość budynku) to 10 metrów. Długość połaci (czyli długość krawędzi bocznej dachu) to 7 metrów. Obie połacie są prostokątami.

Liczymy powierzchnię jednej połaci:

10 m × 7 m = 70 m²

Powierzchnia całego dachu:

70 m² × 2 = 140 m²

Jeśli dach jest nieregularny, trzeba podzielić go na prostsze figury i obliczyć pole każdej z osobna. Na przykład, jeśli jedna z połaci ma trójkątny kształt, należy użyć wzoru:

Pole trójkąta = (podstawa × wysokość) / 2

Gdy korzystasz z rzutu dachu, oblicz powierzchnię wszystkich widocznych figur. Następnie zsumuj te wartości i pomnóż przez współczynnik kąta nachylenia. Przykładowo, dla kąta 30°, współczynnik wynosi około 1,15. Jeśli rzut dachu daje nam 100 m², to:

100 m² × 1,15 = 115 m² rzeczywistej powierzchni dachu

Pamiętaj też o zapasie. Nawet w przypadku dokładnych obliczeń warto doliczyć kilka procent więcej. Pokrycia dachowe układa się z zakładkami, a część materiału idzie na przycięcia, kosze, kalenice i inne detale. Zapas 5-10% to standardowa rezerwa, którą zalecają wszyscy doświadczeni dekarze.

Przy okazji prac dachowych warto też wspomnieć, że powierzchnia dachu przyda się też w sytuacji, gdy chcesz pomalować dach – pomoże Ci oszacować ilość potrzebnej farby. Do malowania dachu polecamy niezawodny środek RAFIL Radach Farba Na Dach. Wysokiej jakości gruntoemalia RADACH FARBA NA DACH przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. Farba stosowana jest zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich.

Najczęstsze błędy przy obliczaniu powierzchni dachu

• Pierwszy błąd to pominięcie rzeczywistej długości połaci. Wielu inwestorów przyjmuje szerokość połaci jako połowę szerokości budynku, licząc w rzucie, a nie wzdłuż krokwi. To prowadzi do niedoszacowania.
• Drugi błąd to nieuwzględnienie elementów wystających. Kominy, lukarny, okna dachowe – wszystko to zwiększa potrzebną ilość pokrycia. Pominięcie takich detali oznacza problemy na budowie.
• Trzeci błąd to brak zapasu. Dach nie składa się z idealnych figur geometrycznych. Materiał trzeba przyciąć, ułożyć z zakładkami. Producenci zalecają doliczyć 5-10% zapasu. Brak rezerwy oznacza ryzyko przestoju.
• Czwarty błąd to nieuwzględnienie okapów. Dach zwykle wystaje poza mury. Ten naddatek ma kilka centymetrów z każdej strony, co realnie zwiększa powierzchnię połaci.
• I wreszcie – poleganie wyłącznie na projekcie. Rzeczywisty dach może się różnić od planu. Zawsze warto zmierzyć obiekt w terenie. Dzięki temu unikniesz niespodzianek i dokładnie zaplanujesz zakupy.
• Warto też sprawdzić, czy projektant uwzględnił pełną długość krokwi, dokładne nachylenie oraz wszystkie detale techniczne. Zdarza się, że uproszczenia projektowe różnią się od tego, co powstaje w rzeczywistości.

Dobrze policzona powierzchnia dachu to spokojna głowa inwestora i sprawna praca wykonawcy. To także realna oszczędność – mniej poprawek, mniej strat materiałowych i większa kontrola nad budżetem. Warto poświęcić chwilę na dokładne obliczenia. To inwestycja, która się opłaca!

‍