Farby chlorokauczukowe – rodzaje, właściwości i zastosowanie

Którą farbę do malowania parapetów zewnętrznych wybrać, aby nie tylko kolor parapetu był odpowiedni, ale by efekt malowania utrzymał się przez wiele lat? Zobacz trwałe farby do parapetów z blachy i betonu. W artykule podpowiadamy, jak dobrać kolor parapetu zewnętrznego oraz jak krok po kroku przeprowadzić malowanie parapetu zewnętrznego z blachy i betonu.

Jaki dobrać kolor parapetu zewnętrznego?

Kolor zewnętrznego parapetu ma znaczenie, jeśli chodzi o ogólną estetykę domu. Powinien być dopasowany do innych detali architektonicznych budynku. Parapet może mieć barwę odpowiadającą kolorowi:

• ram okiennych i elementów stolarki drzwiowej i okiennej,
• dachu,
• rynien i elementów systemu odprowadzającego wodę z dachu.

Które kolory są dziś szczególnie na topie? Wybór kolorystyki parapetów, a wraz z nim także stolarki czy pokrycia dachowego wprost zależy od stylu architektonicznego domu.

Podstawą w stylu nowoczesnym jest prosta, oszczędna forma i stonowana kolorystyka. Kolor dachu, rynien, stolarki oraz parapetów to w tym stylu zwykle szarości – od jasnych po grafitowe, niemal czarne. W takim domu dobrym wyborem będzie parapet kolorze grafitowym lub antracytowym. Inna propozycja to różne odcienie drewna.

Jaki kolor parapetów wybrać do domu w stylu skandynawskim? Pomysł, który sprawdzi się zawsze, to ponadczasowa i uniwersalna biel lub brąz. Odpowiednie będą kolory drewna, dopasowane do innych drewnianych elementów bryły domu – elewacji, drzwi czy okien.

Inny modny styl architektoniczny domów jednorodzinnych to styl loftowy. Dom inspirowany industrialnymi budynkami będzie prosty i minimalistyczny. Chętnie wykorzystuje się w tym stylu takie materiały jak szary beton, czerwona fabryczna cegła, szkło oraz stal w kolorze szarym lub czarnym. Często pojawia się surowe, naturalne drewno z wyraźnymi sękami i słojami. Jakie parapety dobrać do domu w stylu loftowym? Polecamy kolory drewna, szarości oraz czerń.

Wielu inwestorów wybiera też tradycyjny i bezpieczny styl klasyczny. Najlepsza kolorystyka parapetów oraz stolarki okiennej i drzwiowej w stylach klasycznych to biel, oraz ciepłe odcienie drewna – złocisty dąb, teak, palisander, mahoń.

Porada

Najlepiej, jeśli kolor parapetów jest identyczny z barwą stolarki, dachu i rynien. Jak to osiągnąć? Przy doborze odcienia farby do parapetów zewnętrznych kieruj się numeracją RAL, która jest niezmienna bez względu na producenta emalii, okien, blachodachówek czy rynien. Co więcej, farby renowacyjne do parapetów mogą mieć wykończenie półmatowe lub z połyskiem. Zwróć uwagę na ten szczegół przy wyborze odcienia.

Czasem nie ma pewności, jaki kolor z palety RAL zastosował producent stolarki okiennej lub orynnowania. W takim przypadku do budynku, w którym przeważają detale w odcieniu:

• antracytowym – możesz wybrać na przykład farbę do parapetów stalowych w kolorze RAL 7016,
• grafitowym – RAL 7024,
• szarym okien – RAL 7040,
• orzechowego, brązowego drewna – RAL 8011 lub w ciemniejszym brązie RAL 8017,
• ciemnej zieleni – RAL 6007.

Farba do parapetów z blachy może mieć też uniwersalny metaliczny odcień RAL 9006, który będzie pasował do stalowych rynien i okuć.

Jaka farba do parapetu z blachy będzie najlepsza?

Do pomalowania metalowego parapetu należy wybrać farbę odporną na działanie wody opadowej, promieni UV oraz innych czynników atmosferycznych, na których ekspozycję wystawione są zewnętrzne detale budynku. Powłoka, którą utworzy emalia, musi być też odporna na zarysowania i uszkodzenia mechaniczne.

Ważne!

Przy wyborze farby do parapetów z ocynkowanej blachy koniecznie zwróć uwagę na to, czy produkt nadaje się do malowania tzw. ocynku!

Gruntoemalia RAFIL Radach Farba Na Dach to produkt 2 w 1, który chroni i dekoruje zewnętrzne powierzchnie metalowe. Choć jej głównym przeznaczeniem jest malowanie dachów, doskonale nadaje się do renowacji parapetów stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. Jej atutem jest duży wybór kolorów – w opcji z połyskiem jest ich trzy, w opcji półmatowej – aż trzynaście.

Farba Radachjest szybkoschnąca i charakteryzuje się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża. Najważniejszą jej cechą, jeśli chodzi o malowanie parapetów zewnętrznych, jest odporność na działanie światła słonecznego i wody. Aby zapewnić maksymalne zabezpieczenie przed korozją, pamiętaj, by przed jej nałożeniem zastosować Podkład Antykorozyjny RAFIL.

Jaka farba do parapetów betonowych będzie najlepsza?

Zewnętrzne parapety betonowe są mniej popularne niż parapety stalowe czy aluminiowe. Którą farbę renowacyjną wybrać, jeśli zechcesz odnowić parapet z betonu? Odpowiednia będzie emalia chlorokauczukowa do powierzchni betonowych i metalowych RAFIL Chlorokauczuk produkt nadaje się do malowania balustrad, ogrodzeń i innych konstrukcji budowlanych użytkowanych na zewnątrz – tworzy na podłożach powłoki malarskie odporne na ścieranie, uderzenia i działanie czynników pogodowych. Emalia jest dostępna w wielu kolorach do wyboru, więc łatwo dopasujesz barwę zewnętrznego parapetu do innych elementów budynku – zobacz paleta Chlorokauczuk.

Jak odnowić parapet zewnętrzny?

Poszczególne etapy malowania parapetu zewnętrznego zależą od materiału, z którego parapet został wykonany.

W przypadku najpopularniejszych parapetów z blachy ważnym zadaniem jest właściwe przygotowanie powierzchni do malowania. Poszczególne kroki, jakie musisz wykonać to:

• Upewnij się, że podłoże przeznaczone do malowania jest czyste, suche, dokładnie odtłuszczone i bez śladów korozji.
• Stare, spękane, słabo przylegające powłoki usuń szczotką, szpachelką lub skrobakiem.
• Miejsca zardzewiałe dokładnie przeszlifuj i odpyl.
• Stare, ale dobrze przyczepne powłoki musisz zmatowić papierem ściernym i odpylić.
• Nieznane wymalowania, ale też parapet po oczyszczeniu z poprzedniej powłoki pokryj w całości podkładem RAFIL Podkład Antykorozyjny. Ta farba gruntująca tworzy matową, elastyczną powłokę. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża. W zestawie z farbą nawierzchniową RAFIL RADACH Farba Na Dach zapewni blaszanemu parapetowi długotrwałą ochronę antykorozyjną.

{{recomended-product}}

Jak postępować z parapetem ocynkowanym? Upewnij się, że farba, której używasz, nadaje się do ocynku. Pamiętaj też, że wszystkie nowe powierzchnie pokryte ocynkiem należy sezonować przez okres co najmniej 6 miesięcy. Po tym czasie ocynk musisz oczyścić przy pomocy środka RAFIL Preparat Do Odtłuszczania, wymyć wodą i osuszyć. Może się także zdarzyć tzw. biała rdza. W takim wypadku zanieczyszczenia na ocynku trzeba usunąć szczotką nylonową lub szmatką, uważając, aby nie zedrzeć warstwy ocynku.

Po przygotowaniu powierzchni parapetu nadszedł czas na malowanie blaszanej powierzchni. Farbę nakładaj pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Do aplikacji pędzlem i wałkiem farbę RAFIL Radach Rozcieńcz Do 5%. Do natrysków maksymalne rozcieńczenie to 10%. Używaj tylko rozcieńczalnika RAFIL Radach Rozcieńczalnik.

Potrzebujesz 2 lub 3 warstwy farby. Pierwsza powinna mieć grubość do 40 mikronów powłoki na sucho. Łączna grubość warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów na sucho. Kolejne warstwy nakładaj po co najmniej 6 godzinach przerwy. Zwróć też uwagę, aby na malowanej powierzchni nie osadziły się pyłki roślin, kurz, czy inne zanieczyszczenia mogące mieć wpływ na jakość malowanej powłoki i przyczepność farby. Jeśli już takie zabrudzenia się pojawią, przed nałożeniem kolejnej warstwy spłucz parapet wodą i starannie wysusz.

Podsumowanie

Parapety zewnętrzne, najczęściej wykonane z blachy, z czasem tracą swój ładny wygląd i stają się podatne na korozję. Na szczęście można je z łatwością odnowić, przedłużając ich żywotność.

Pierwszym krokiem jest dokładne przygotowanie powierzchni parapetu do malowania. Należy usunąć z niego wszelkie zabrudzenia, tłuszcz i rdzę. W przypadku parapetów cynkowanych należy upewnić się, że wybrana farba nadaje się do tego typu powierzchni.

Następnym krokiem jest wybór odpowiedniej farby do danego materiału. Do parapetów metalowych stosuj farby odporne na działanie czynników atmosferycznych, takie jak RAFIL Radach Farba Na Dach. Do parapetów betonowych można użyć emalii chlorokauczukowej, na przykład

Jeśli lubisz majsterkować, aktywnie pracujesz na działce lub po prostu przeprowadzasz remont – podpowiadamy, gdzie wyrzucić puszki po farbie i jakie są zasady ich utylizacji.‍

Przy okazji malowania różnych elementów z betonu i metalu pojawia się potrzeba prawidłowej utylizacji opakowań. Puszka po farbie nie powinna trafiać do kosza z innymi śmieciami – przewidziano dla niej inną drogę.

Zdarza się też, że po skończonej pracy zostaje jeszcze trochę farby. Najlepiej wykorzystać ją do kolejnego malowania, ale nie zawsze jest to możliwe. Jednocześnie nawet najlepszej jakości produkt po kilku latach traci swoje właściwości, szczególnie jeśli nie jest przechowywany prawidłowo. Podpowiadamy, gdzie wyrzucić farbę w sposób odpowiedzialny i przyjazny środowisku.

Jak segregować puszki po farbie?

Puszki po wykorzystanych środkach malarskich nie są typowymi odpadami metalowymi. Odpowiednie przepisy o ochronie środowiska i odpadach klasyfikują opakowania farb jako odpady budowlane oraz lakiernicze. Nie nadają się więc one wprost do recyklingu i dlatego też należy postępować z nimi w odpowiedni sposób. Jak sortować i gdzie wyrzucać pojemniki po farbie, informują też sami producenci. Informacje te znajdziesz na etykiecie produktu. 

Kiedy puszki po farbie stają się odpadem niebezpiecznym?

Do typowych odpadów niebezpiecznych można zaklasyfikować opakowania farb i lakierów, które w swoim składzie zawierają substancje szkodliwe dla środowiska. W jaki sposób dowiedzieć się, czy farba, którą właśnie malujesz, może stanowić takie zagrożenie dla przyrody? Z pomocą przychodzi etykieta produktu. Producenci są zobowiązani do przekazania wyraźnej i pełnej informacji o potencjalnej szkodliwości produktów. Jeśli więc na opakowaniu farby lub lakieru znalazło się stosowne oznaczenie – dla bezpieczeństwa traktuj je jako odpad potencjalnie niebezpieczny. 

Jednocześnie praktycznie każda farba, jeśli jest nieodpowiednio użytkowana i przechowywana, może stanowić zagrożenie dla przyrody. Nie powinna być więc wylewana w nieprzeznaczonych do tego miejscach. Warto też pamiętać o dokładnym sprzątaniu miejsca malowania i usuwaniu plam. Nawet mała ilość niezabezpieczonej lub pozostawionej farby może sprawić, że zainteresują się nią np. owady lub zwierzęta, co może okazać się dla nich szkodliwe. 

Farba lub lakier staje się szczególnym zagrożeniem zwłaszcza, wtedy gdy dostanie się do wody. Nawet jeśli nie jest bezpośrednio trująca, może wywoływać niekorzystne zmiany, jak chociażby zmętnienie i osadzanie na roślinach. Płynąca woda może dodatkowo roznosić niepożądaną substancję na duże odległości.

Przy okazji odpowiedzi na pytanie, gdzie wyrzucić puszki po farbie, warto też zwrócić uwagę na zagrożenie pożarowe. Część produktów do malowania ma w swoim składzie substancje łatwopalne lub jest nimi rozcieńczana. Opakowania lub resztki takich farb zawsze trzeba traktować jak odpad niebezpieczny i przechowywać w odpowiedni sposób. Oczywiście podstawą jest trzymanie produktów z dala od źródła ognia i nadmiernego nagrzewania. Podczas oddawania takich opakowań do punktu zbiórki, również warto poinformować o tym fakcie obsługę.

Punkty recyklingu i zbiórki specjalistycznych odpadów

Gdzie wyrzucać farbę lub opakowania po niej? Na pewno nie do domowego śmietnika. Jak już wspomnieliśmy, brudne metalowe puszki nie nadają się do bezpośredniego recyklingu. Z tego też powodu nikt nie przyjmie ich na skupie złomu. Niezbyt dobrym pomysłem będzie również wyrzucanie do frakcji odpadów zmieszanych. Farby i lakiery nie powinny się w nich znajdować, bo pozostawione na wysypiskach przez lata mogą przesączać się lub emitować szkodliwe opary.

Pamiętaj, że w przypadku wykrycia pozbywania się odpadów w nieodpowiedzialny sposób, odpowiednie służby mogą nałożyć dotkliwy mandat lub wszcząć procedury karne.

Najlepszym i najdostępniejszym miejscem, gdzie można wyrzucić stare farby, jest punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych (tzw. PSZOK). Tego rodzaju miejsca  muszą prowadzić wszystkie gminy. Jednocześnie obowiązkiem jest odpowiednia selekcja przekazywanych materiałów. Jeśli uzbierało się sporo opakowań i zechcesz się ich pozbyć, najlepszym rozwiązaniem będzie kontakt z PSZOK i pytanie, czy takie puszki przyjmą. Zazwyczaj nie ma z tym problemu, jeśli przekazywane farby nie stanowią odpadów szczególnie niebezpiecznych. Warto też pamiętać, że punkty selektywnej zbiórki obsługują tylko mieszkańców indywidualnych i nie odbierają odpadów od podmiotów komercyjnych.

Odpowiedzialne pozbywanie się resztek farby

Ciekawą opcją oferowaną przez niektóre firmy, jest zwrot do sklepu lub bezpośrednio do producenta. Farba, która dla Ciebie jest już zbędnym odpadem, dla profesjonalnej firmy może okazać się cennym i bezpłatnym surowcem, który z powodzeniem można ponownie wykorzystać. W ten sposób produkt zyskuje drugie życie, środowisko jest mniej obciążone, a Ty pozbywasz się problemu.

Zdarza się też, że niektóre opakowania stoją w szopie lub garażu przez długie lata. Gdzie wyrzucać stare farby? W większości nadal nie mogą i nie powinny trafiać do odpadów komunalnych, więc ich droga jest podobna – najlepsze dla nich miejsce to PSZOK. 

Praktyczne sposoby na wykorzystanie pozostałości farb

Ponieważ potrzeba jest matką wynalazku, także w przypadku materiałów do malowania przy odrobinie inwencji można znaleźć dla nich nowe zastosowywania. Jeżeli po skończonej pracy zostało ci trochę farby, pomyśl, czy coś jeszcze w domu nie wymaga zabezpieczenia lub odświeżenia. Resztką farby czy lakieru można z powodzeniem pomalować stary betonowy murek, czy ozdobić schody. 

Jeżeli nie masz szczególnych potrzeb, dobrym rozwiązaniem jest przekazanie resztki farby np. znajomym lub sąsiadom. 

Profesjonalne usługi utylizacji odpadów malarskich

Jeżeli z jakichś względów zdarzyło Ci się korzystać z farby czy lakieru, którego skład klasyfikuje go jako substancję niebezpieczną, najlepszą metodą utylizacji jest obsługa ze strony specjalistycznej firmy. 

Może się zdarzyć, że nawet w przypadku typowych farb PSZOK odmówi ich przyjęcia, jeśli będzie to znaczna liczba opakowań. Warto wiedzieć, że na rynku są profesjonalne podmioty, które mogą pomóc w takiej sytuacji. Jest to o tyle wygodne, że zazwyczaj odbierają odpady na miejscu i stosują wymagane procedury, a Ty nie musisz się już niczym martwić. Druga strona medalu to fakt, że za profesjonalną usługę utylizacji trzeba będzie zapłacić.

Z opakowaniami produktów malarskich należy postępować odpowiedzialnie. Wiesz już, gdzie wyrzucić puszki po farbie oraz jak i gdzie wyrzucać starą farbę. A my zapraszamy do sklepów po nowe produkty RAFIL, które pozwolą Ci odświeżać i zabezpieczać otoczenie domu na długie lata.

Beton w ogrodzie ma wiele zastosowań. Będzie idealny do stworzenia trwałych i estetycznych obrzeży rabat oraz do budowy podwyższonych rabat betonowych. Jak je zaprojektować? Jakie rośliny wybrać? Przeczytaj poradnik!

Betonowe rabaty to domena ogrodów w stylu nowoczesnym czy minimalistycznym. Doskonale wyglądają w połączeniu z dekoracyjnymi kamieniami, trawami, iglakami czy hortensjami. Wbrew pozorom betonową rabatę możesz wkomponować także do ogrodu w stylu tradycyjnym, naturalistycznym czy wiejskim. W aranżacji ogrodu pomogą farby do betonu Rafil, które ożywią betonową powierzchnię dowolnym kolorem. 

Z artykułu dowiesz się, jak zaprojektować rabatę oraz jak wyznaczyć miejsce dla roślin z betonowym obrzeżem. Podpowiemy również, jak zbudować betonowe rabaty warzywne oraz podwyższone rabaty betonowe na trawy czy kwiaty. 

Jak zaplanować i zbudować betonową rabatę?

Betonowa rabata w ogrodzie może mieć różne oblicza. Zacznijmy od wersji najprostszej. Betonowymi obrzeżami (np. krawężnikami) możesz łatwo wydzielić rabatę bylinową czy mieszaną i oddzielić ją od trawnika lub chodnika. Taka rabata betonowa będzie pasować do ogrodu w każdym stylu. Wystarczy dobrać niskie betonowe obrzeża i pomalować je na kolor naturalny, np. brązowy. Zalet betonowych rabat jest mnóstwo – to pomysł na obrzeża czy pojemniki, które przez długi czas będą wyglądały atrakcyjnie. W przeciwieństwie do ich drewnianych odpowiedników, betonu nie trzeba regularnie konserwować, niestraszny mu mróz, wiatr czy słońce. 

Drugi pomysł na beton w ogrodzie to rabaty warzywne. Możesz w nich uprawiać dowolne warzywa, w tym pomidory, ogórki czy zioła. Rabata warzywna z betonu jest właściwie niezniszczalna! Do roślin nie trzeba się schylać, a zbiorom nie grożą szkodniki jak nornice czy ślimaki. 

Kolejna opcja to rabatka betonowa w formie jednej lub kilku połączonych ze sobą donic. To rozwiązanie na mały metraż, do ogrodów nowoczesnych, minimalistycznych, japońskich. Z betonem pięknie komponują się zimozielone drzewka, iglaki oraz miskanty i inne trawy. 

Wybór odpowiedniego miejsca i kształtu

Projektując rabatę, zacznij od wyboru odpowiedniego miejsca. Rabata powinna komponować się z resztą ogrodu i być widoczna z wielu różnych punktów. Dobierz też właściwą wielkość rabaty. Za szeroka jest trudna do pielęgnacji. Za wąska – nie pozwala rozwinąć się roślinom.

Najprościej jest stworzyć rabaty o kształcie geometrycznym – wytycza się je wtedy przy pomocy palika i sznurka. Najładniejsze są jednak te opływowe czy owalne. Pięknie prezentują się rabaty okrągłe w formie wysp na środku trawnika. W centrum sadzi się wtedy najwyższe rośliny, a niższe – bliżej obrzeży. 

Przygotowanie terenu i formy

Przed rozpoczęciem prac trzeba przygotować teren. Musisz zdjąć darń – najlepiej odłożyć ją na wcześniej przyszykowaną folię. Wyciągnij też kłącza i usuń chwasty. Jeśli planujesz wydzielić miejsce z betonowym obrzeżem, całość spulchnij widłami, do zwięzłej gleby nasyp nieco piasku, a całość wyrównaj. 

Jeśli planujesz podwyższaną grządkę betonową na warzywa, byliny czy inne rośliny, ziemię oczyść i wyrównaj, aby konstrukcja była stabilna. 

Wylewanie betonu i tworzenie struktury

Jest kilka metod na wykonanie betonowej rabaty. Najbardziej pracochłonny (ale i najtańszy) sposób to wylanie betonowej konstrukcji samodzielnie, korzystając z drewnianego deskowania czy innego rodzaju formy. Jest to jednak pomysł dla tych, którzy potrafią pracować z betonem i mają do tego odpowiedni sprzęt.

Początkującym ogrodnikom doradzamy, by kupić gotowe, betonowe panele czy płyty do wykonania podwyższanych grządek lub donic. To półprodukty, które łączy się ze sobą przy pomocy kątowników i śrub, a następnie maluje farbą do betonu. Takie wykonanie rabaty będzie zdecydowanie szybsze. 

Na obrzeża betonowe idealne z kolei będą niskie krawężniki. W przeciwieństwie do obrzeży drewnianych czy z tworzywa pozostaną jak nowe przez wiele lat. Bez problemu kupisz je gotowe w dowolnym rozmiarze. 

Pielęgnacja i konserwacja rabatki betonowej

Choć beton jest wyjątkowo trwałym i odpornym na warunki pogodowe oraz upływ czasu materiałem, odpowiednia pielęgnacja może dodatkowo wydłużyć jego żywotność oraz poprawić wygląd. Jak zadbać o betonowe elementy w Twoim ogrodzie? 

Czyszczenie i usuwanie zabrudzeń

Podstawa pielęgnacji betonowej rabaty, donicy czy obrzeża to regularne czyszczenie i usuwanie zabrudzeń. Należy pozbywać się glonów, mchu, pleśni, ziemi i piasku. Po usunięciu zanieczyszczeń beton trzeba umyć i pozostawić do wyschnięcia. 

Malowanie i impregnacja betonu

Kolejny krok to odnawianie betonu przy pomocy odpowiedniej farby. Polecany produkt do malowania betonowych powierzchni w ogrodzie takich jak: obrzeża, donice, pojemniki, podmurówki to farba Rafil CHLOROKAUCZUK. Produkt tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Co ważne, w przypadku powierzchni betonowych nie wymaga zastosowania podkładu. Dzięki farbie Rafil CHLOROKAUCZUK nadasz betonowym rabatom pożądany kolor – do wyboru masz aż 20 odcieni, od bieli po kolor czarny. 

Beton można też zaimpregnować przy pomocy specjalnego środka, który zabezpieczy obiekty przed działaniem czynników atmosferycznych oraz zadba o trwałość koloru. 

Pielęgnacja roślin w rabacie

Dbając o betonową rabatę, nie zapomnij o najważniejszym jej elemencie, czyli roślinach. Już na etapie wyboru gatunków i odmian trzeba wziąć pod uwagę stanowisko, w jakim będą rosły. Jeśli rabata jest w miejscu zacienionym, dobierz te, które preferują mniej światła. Jeśli w słonecznym – zadbaj o gatunki ciepłolubne. Wybieraj też rośliny mrozoodporne, aby uniknąć kolejnych nasadzeń.

Dobrym pomysłem jest automatyczne nawadnianie kropelkowe rabaty. Pozwala ono uniknąć żmudnego podlewania i skutecznie zmniejsza rachunki za wodę. Weź pod uwagę zapotrzebowanie roślin na wodę oraz składniki odżywcze i przestrzegaj zasad prawidłowej pielęgnacji. Regularnie podcinaj kwiaty i krzewy, jeśli tego wymagają. Stosuj odpowiednie środki ochrony roślin zawsze, kiedy jest to konieczne. 

Inspiracje i pomysły na dekoracje rabaty

Jak może wyglądać Twoja rabata? Oto kilka dodatkowych wskazówek! 

Dodatki do betonowej rabaty

Z betonem doskonale komponuje się drewno. To naturalny materiał, który warto stosować w każdym ogrodzie. Rabata betonowa z drewnianymi elementami będzie prezentować się naturalniej i przytulniej. 

Kolorystyka i wybór roślin

Nasza propozycja to rabata wielokolorowa i kwitnąca w różnych porach roku. Dzięki niej ogród będzie atrakcyjny przez cały sezon. Kwiaty jednoroczne zestawiaj więc z bylinami, których ozdobą są liście, takimi jak funkie czy paprocie. Dobieraj rośliny tak, by miały różne okresy wegetacyjne i łącz ze sobą różne kolory i struktury. 

Sezonowe ozdoby i dekoracje

Ogród powinien być piękny przez cały rok. W związku z tym warto zaopatrzyć się w rośliny i dekoracje sezonowe. Wiosną będą to tulipany, żonkile, szafirki, hiacynty czy bratki. Jesienią warto kupić kolorowe wrzosy i chryzantemy w pięknych donicach, a do tego dynie i inne jesienne symbole. Dzięki takim zabiegom będziesz cieszyć się ogrodem nawet wtedy, gdy większość kwiatów na rabatach już przekwitnie. 

Rabatka betonowa to sposób na niepowtarzalny, nowoczesny ogród. Betonowe elementy na zewnątrz warto konserwować przy pomocy środków Rafil – dzięki temu będą wyglądały efektownie wiele lat!

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.