Farby chlorokauczukowe – rodzaje, właściwości i zastosowanie

Nie ma nic bardziej relaksującego niż wypoczynek na hamaku. Ten sprzęt jest niezastąpiony w ogrodzie i na balkonie. Aby wygodnie z niego korzystać, potrzebujesz odpowiedniego stelaża. W artykule podpowiemy, jak zrobić metalowy stelaż do hamaka i jak go zabezpieczyć przed wilgocią. 

Do wiszącego hamaka niezbędny jest odpowiedni stojak, czyli stelaż. Rzadko kiedy tkaninę da się rozwiesić pomiędzy drzewami czy belkami. Jeśli nie masz takiej możliwości, stelaż pomoże Ci korzystać z hamaka bez przeszkód. 

Do dyspozycji masz różne materiały na stelaż do hamaka. Metalowa konstrukcja jest wśród nich na pewno najtrwalsza. Wystarczy okresowa konserwacja, czyli pomalowanie go emalią antykorozyjną (np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń), aby stelaż do hamaka metalowy służył Ci naprawdę długo. 

W artykule znajdziesz informacje, od czego zacząć wykonanie konstrukcji stelażu do hamaka metalowego. Podpowiemy, jak zrobić to samodzielnie oraz jak wybrać gotowy stojak na hamak metalowy. Doradzimy, jaką farbą zabezpieczyć sprzęt oraz jak o niego dbać, aby służył przez wiele sezonów.

Jak zrobić metalowy stelaż do hamaka — planowanie projektu

Kiedyś hamaki rozwieszano pomiędzy dwoma pniami drzew lub przymocowywano do drewnianych belek czy po prostu do haków w ścianie np. werandy. Dziś uniwersalnym rozwiązaniem jest specjalny stelaż. 

Stojaki na hamak wiszący, czyli ten klasyczny, mogą być wykonane z drewna lub z metalu. Obie te opcje mają swoje zalety i wady. Drewniany hamak wygląda naturalnie, można go zrobić samodzielnie lub kupić gotowy. Jest on jednak ciężki i nieporęczny, a do tego, co sezon trzeba go impregnować. 

Hamak na metalowym stelażu waży mniej niż jego drewniany odpowiednik, łatwiej go więc przemieszczać z miejsca na miejsca. Metal jest też zdecydowanie odporniejszy na warunki atmosferyczne, zwłaszcza gdy zabezpieczysz go przed wilgocią emalią antykorozyjną – taką jak RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

Jak zrobić metalowy stelaż do hamaka samodzielnie? Najpierw zrób plan swojego stojaka. Do wyboru masz kilka różnych opcji – prostszych lub bardziej skomplikowanych. My podpowiadamy, aby na początek Twój stojak był jak najprostszy. W najłatwiejszej wersji zrobiony jest z pięciu profili stalowych – trzy stanowią stelaż, a dwa krótsze służą jako podstawki. W opcji nieco trudniejszej, ale efektowniejszej, trzeba użyć długiego profilu stalowego na podstawę i dwóch krótszych na podpórki. Profile muszą być jednak wygięte – najprościej zlecić to firmie, która świadczy usługi w zakresie gięcia rur, profili i kątowników ze stali. Gięcie wykonuje się za pomocą specjalistycznego urządzenia, czyli giętarki.

Wybór materiałów i narzędzi — co będzie potrzebne do budowy stelaża?

Pracę nad stojakiem na hamak metalowym rozpocznij od zgromadzenia niezbędnych narzędzi i materiałów. Zacznijmy od prostszej wersji stelaża z prostych profili stalowych. Potrzebujesz pięciu profili ze stali – mogą mieć wymiary np. 50×30×2 mm. Trzy pierwsze po połączeniu śrubami posłużą Ci do wykonania stelaża. Zwróć uwagę, że długość pomiędzy hakami powinna wynosić ok. 300-320 cm. 

Dwa krótsze profile posłużą do wykonania podstawy hamaka. Powinny mieć długość ok. 80 cm, aby hamak stał stabilnie. Profile stalowe warto kupić ze stali nierdzewnej albo ocynkowanej. Potrzebujesz też do tego śrub montażowych, dwóch haków i karabińczyków do zamontowania hamaka oraz ewentualnie łańcucha do regulowania wysokości i ustawienia tkaniny. 

Jest też druga wersja metalowego hamaka. Wygląda ona bardziej elegancko i nowocześnie. Możesz ją wykonać samodzielnie, jeśli masz możliwość zdobycia profili stalowych, które będą wygięte. Profile kształtuje się przy pomocy giętarki, ale z powodzeniem znajdziesz zakłady, które oferują tego typu usługi. 

Potrzebujesz jednego mocnego profilu stalowego na stelaż. Jego proponowane wymiary to 40×40×2 mm. Dobrze, aby profil był ocynkowany, co przedłuży żywotność stali i zmniejszy jej podatność na korozję. Długość stelaża powinna wynosić od 320 do 360 cm – zmieści się tu standardowy hamak, nawet podwójny. Profil powinien mieć kształt półkola o średnicy np. 125 cm.

Oprócz tego niezbędne będą dwa krótsze, lekko wygięte profile na nóżki. Ich długość to np. 125 cm. Profile montujesz ze sobą przy pomocy śrub. Potrzebujesz też solidnych haków do powieszenia hamaka, karabińczyków oraz linek lub łańcucha do regulacji wysokości hamaka. 

Narzędzia, jakie będą Ci niezbędne do pracy to wiertarka do metalu, ewentualnie piłka do cięcia tego materiału. 

Kolejna ważna sprawa to zabezpieczenie stali przed korozją. Do ochrony polecamy produkt RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. To antykorozyjna emalia do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Wyróżnia ją zwiększona odporność na działanie trudnych warunków atmosferycznych oraz na uderzenia. 

Aby w pełni zabezpieczyć metal przed korozją, zastosuj RAFIL Do Bram i Ogrodzeń razem z farbą gruntującą RAFIL Podkład Antykorozyjny. Podkład polecany jest pod powierzchnie ocynkowane, stalowe i aluminiowe. Środek doskonale przylega do podłoża, tworzy elastyczną, twardą powłokę, przez co zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

Budowa stelaża krok po kroku — skompletowanie i montaż konstrukcji 

Gdy masz już zgromadzone wszystkie materiały i narzędzia, sam montaż hamaku nie powinien nastręczyć Ci dużych trudności. Największym wyzwaniem jest połączenie stalowych profili solidnymi śrubami oraz montaż podpórek, które ustabilizują całą konstrukcję. Warto dodać także metalowe zaślepki na śruby. Jeśli hamak ma być mobilny, do jednej z podpórek służących jako nóżki, domontuj niewielkie kółeczka, które pomogą przeciągać hamak z miejsca na miejsce.

Gdy Twoja konstrukcja jest już gotowa, zabezpiecz ją na wypadek korozji. W pierwszej kolejności użyj farby podkładowej RAFIL Podkład Antykorozyjny. Występuje ona w dwóch odcieniach: szary okienny – stosowany pod jasne odcienie farby nawierzchniowej oraz czerwony tlenkowy – pod ciemne odcienie farby nawierzchniowej.

Teraz zabezpiecz stal przy pomocy emalii RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Zwróć uwagę, że każde podłoże przygotowane do malowania powinno być czyste, suche, pozbawione śladów rdzy i zatłuszczeń. Do mycia i odtłuszczania powierzchni metalowych służy wodny roztwór preparatu RAFIL Preparat Do Odtłuszczania.

Pielęgnacja metalowego stelaża — jak dbać o stelaż, aby służył przez wiele sezonów? 

Jak pielęgnować stojak na hamak metalowy? Nawet jeśli konstrukcja jest pomalowana preparatami antykorozyjnymi, na zimę warto dodatkowo zabezpieczyć hamak przed wilgocią, np. chowając do pomieszczenia gospodarczego lub okrywając stelaż. Oprócz tego dbaj, aby stojak był czysty i regularnie usuwaj z niego ziemię, piasek czy inne zanieczyszczenia. 

Alternatywne rozwiązania — gotowe stelaże i ich zalety

Jeśli nie masz smykałki do majsterkowania ani narzędzi niezbędnych do wykonania samodzielnie metalowego stelaża do hamaka, najlepszą opcją jest zakup gotowego stojaka. Trzeba go jedynie skręcić zgodnie z instrukcją, do czego wystarczy śrubokręt lub najlepiej wkrętarka. Pamiętaj, aby stelaż do hamaka – ten gotowy, i ten DIY, zabezpieczyć przed korozją przy pomocy środków RAFIL!

Wybór koloru pokrycia dachowego to jedna z ważniejszych decyzji, którą podejmiesz podczas budowy domu. Kolor dachu wpływa na ogólny wizerunku budynku, dlatego dobrze przemyśl, jaki odcień blachy lub dachówek pokryje twój dach.

Najpopularniejsze kolory i kryteria wyboru

Najbardziej popularnymi kolorami dachów są: brąz, czerwień i czerń. Najprawdopodobniej wynika to z tradycji oraz z chęci lub konieczności wpasowania się w sąsiedzkie zabudowania. Taki wybór barw nie ma większego zastosowania praktycznego, przeważają tutaj raczej względy estetyczne. Ale brązy i czerwienie to nie wszystko. Coraz częściej stawia się na dużo jaśniejsze kolory, jak np. różne odcienie szarości.

Wybór kolorów zewnętrznych płaszczyzn budynku jest ważny i mocno wpływa na jego estetykę. Umiejętnie dobrane i połączone ze sobą kolory, mogą dodać piękna nawet najzwyklejszemu domowi. Z drugiej strony, źle dobrane kolory dadzą poczucie chaosu i będą „gryzły w oczy”.

Nawet jeśli plan zagospodarowania przestrzennego twojej okolicy nie określa rygorystycznie koloru dachu, warto wziąć pod uwagę otoczenie, w jakim znajduje się budynek. Nie jest to zobowiązujące, lecz dobrze, jeśli wygląd twojego domu wpisuje się w estetykę budynków „po sąsiedzku”.

Co warto wziąć pod uwagę przy łączeniu kolorów?

Jednym z pierwszych kolorowych elementów twojego domu będzie dach. To właśnie do niego będziesz dopasowywać barwę pozostałych elementów. Jeśli zastanawiasz się, jaki kolor dachu wybrać, aby pasował do kominów, okien, a co najważniejsze, do elewacji, zdecyduj się na neutralne, uniwersalne barwy.

Nie oznacza to, że musisz wybierać między czernią a czerwienią. Jest wiele nowoczesnych pomysłów na kolory dachu, które będą pasować do większości elewacji. Dobrym pomysłem są odcienie szarości. Ta neutralna barwa jest niezwykle uniwersalna i będzie współgrała zarówno z elewacją białą i kremową, jak i z bardziej odważnymi kolorami (np. zielenią).

Oprócz koloru elewacji zadbaj również o dobre zaplanowanie kolorów mniejszych elementów, takich jak okna i kominy. Wbrew pozorom ich skomponowanie z kolorem dachu nie jest bez znaczenia dla ostatecznego efektu estetycznego. Pamiętaj, że piękno tkwi w prostocie. Wyjdź zatem z założenia, że kolorów nie powinno być więcej niż trzy. Jeśli dach jest szary, a ściany budynku kremowe, niech okna i komin będą w tym samym kolorze.

Kolor dachu a elewacja

Najważniejsze, aby barwa pokrycia dachowego dobrze komponowała się z kolorem elewacji. Tutaj także sprawdzi się złota zasada, która głosi, że „mniej znaczy więcej”. W praktyce oznacza ona wybór kolorów o mniejszym natężeniu i raczej stonowanych niż krzykliwych.

Jeśli nie zależy ci na spektakularnym efekcie kontrastowym, wybierz barwy, które są neutralne i uniwersalne. Brązowy i kremowy lub popielaty i rozmyta zieleń to zawsze bezpieczne połączenia, które będą przyjemne dla oka. Pamiętaj, że kolor elewacji będziesz wybierać, kiedy dach będzie już gotowy. Miej także na uwadze, że zmiana koloru elewacji jest łatwiejsza w wykonaniu niż zmiana barwy pokrycia dachowego.

Czy można zmienić kolor dachu?

Jeśli kupiłeś dom, którego kolor dachu nie spełnia twoich oczekiwań lub jeśli po prostu masz ochotę na zmianę wizerunku swojego domu, nic nie stoi na przeszkodzie. Na rynku dostępnych jest sporo produktów, za pomocą których odmienisz swój dach.

Farba do malowania pokryć dachowych musi być produktem do „zadań specjalnych”. Pamiętaj, że będzie narażona na ekstremalne warunki użytkowania:

• wysoka wilgotność
• bardzo niskie i bardzo wysokie temperatury
• zanieczyszczenia powietrza
• zasolenie (w zależności od rejonu, w jakim znajduje się twój dom)
• duże natężenie światła

Biorąc pod uwagę te czynniki, wybierz farbę dobrej jakości, która przetrwa na dachu długi czas bez utraty swoich właściwości.

Taki produkt, oprócz nadania nowego koloru, musi spełniać funkcję zabezpieczającą dach. Do malowania pokryć dachowych możesz użyć farb poliwinylowych, które są odpowiednie do malowania stali zwykłej i ocynkowanej. Taki preparat dodatkowo chroni przed korozją, którą powoduje wilgoć oraz zabezpiecza przed zarysowaniami i wpływem kwaśnego deszczu.

Produktem, który sprawdzi się w tej roli jest farba na dach RAFIL Radach. Farba tworzy szybkoschnące powłoki, które charakteryzują się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża. Ponadto cechuje ją dobra wytrzymałość mechaniczna, elastyczność oraz odporność na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, światła słonecznego, UV, „kwaśnego deszczu”, wilgoci, wody i czynników chemicznych. Pamiętaj jednak, ze nawet najlepsza farba to nie wszystko. Podczas zmiany koloru dachu, podejdź do tematu kompleksowo. Przygotuj odpowiednio powierzchnię i zwróć szczególną uwagę na fachowość wykonania. Nawet najlepszy produkt, jeśli nie potraktujesz go zgodnie z zaleceniami producenta, może nie spełnić twoich oczekiwań.

Wybór koloru dachu jest uzależniony od wielu czynników. Weź je pod uwagę i ciesz się estetyką barw. W końcu dach, oprócz funkcji praktycznych, spełnia także rolę estetyczną. Jeśli jednak nie jesteś zadowolony z obecnego wyglądu twojego pokrycia dachowego, możesz użyć profesjonalnych farb i w stosunkowo łatwy sposób zmienić go według swojego uznania.

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Aby przedłużyć żywotność blaszanego dachu oraz nadać mu odpowiedni kolor, niezbędne jest malowanie. Jaką farbę na dach z blachy wybrać? Jaką techniką malować, by nie popełnić błędów? Sprawdź nasz poradnik i rekomendacje dotyczące dobrej farby na dach.

Dach z blachy to wyjątkowo popularne rozwiązanie. Nic dziwnego – taki dach jest trwały, niedrogi, lekki, a do tego wygląda nowocześnie. Będzie też wytrzymały i odporny na warunki atmosferyczne – pod warunkiem że zostanie zabezpieczony dobrą farbą na dach o właściwościach antykorozyjnych. 

Jaka farba do malowania dachu blaszanego będzie najlepszym wyborem? Wskazówki ekspertów RAFIL znajdziesz w artykule.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze farby na dach z blachy?

Dobry dach to taki, który wytrzyma każde kaprysy pogody. Farba ma tu kluczowe znaczenie. Dlaczego? Bo musi być jak pancerz – chronić i dobrze wyglądać przez długie lata. Wybór farby na dach z blachy to nie zabawa w kolory, tylko inwestycja w trwałość i bezpieczeństwo.

Jaka farba na dach z blachy? Na start – odporność. Farba, która nie boi się słońca, deszczu, śniegu czy mrozu, to podstawa. Słońce może wypalić nawet najładniejszy kolor, a mróz rozedrzeć kiepską powłokę. Dlatego szukaj farby odpornej na UV i zmienne temperatury.

Kolejna rzecz to przyczepność. Blacha bywa kapryśna – nie każda farba się jej trzyma. Wybierz taką, która nie popęka i nie odpryśnie po pierwszym sezonie. Dobre farby do blachy są elastyczne, a to oznacza, że poradzą sobie z rozszerzaniem i kurczeniem metalu pod wpływem temperatury.

Nie zapominaj o ochronie przed korozją. Dach to pierwsza linia obrony przed deszczem, więc farba musi być wodoodporna i chemicznie odporna. W końcu nikt nie chce widzieć rdzy na świeżo pomalowanym dachu.

Na koniec – estetyka. Dobra farba pozwoli dopasować dach do reszty domu. Wybierz mądrze, bo kolor dachu to nie tapeta, którą zmienisz co sezon.

Rodzaje farb do blachy – które są najlepsze?

Jaką farbę do dachu z blachy kupić? Wybór to coś więcej niż decyzja o kolorze. Każdy rodzaj farby ma swoje mocne strony, ale która najlepiej sprawdzi się na Twoim dachu?

• Farby akrylowe to klasyk w świecie dachów. Są elastyczne, dobrze znoszą zmiany temperatur i szybko schną. Do tego łatwo się je nakłada, więc świetnie sprawdzą się przy samodzielnym malowaniu. Jeśli cenisz prostotę, to dobry wybór.
• Farby epoksydowe to coś dla tych, którzy potrzebują maksymalnej trwałości. Wytrzymają one chemikalia, deszcz i trudne warunki środowiskowe. Jednak uwaga – ich aplikacja bywa trudniejsza, czasem lepiej powierzyć to fachowcom.
• Farby silikonowe to mistrzowie wilgoci. Woda im niestraszna, a do tego są elastyczne i odporne na promieniowanie UV. Jeśli mieszkasz w regionie, gdzie deszcz bywa codziennością, postaw na silikon.
• Farby poliuretanowe to złoty środek. Łączą trwałość epoksydowych z elastycznością akrylowych. Są odporne na zarysowania i chemikalia, a do tego wyglądają świetnie. Idealne na dach, który ma przetrwać wszystko.

Eksperci RAFIL rekomendują do malowania dachu z blachy farbę RAFIL Radach Farba Na Dach. To rozwiązanie, które łączy grunt i farbę w jednym. Farba jest idealna do powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych, oferuje ochronę i dekorację na lata.

Dlaczego warto ją wybrać? Po pierwsze – trwałość. Gwarancja ochrony aż przez 8 lat to pewność, że Twój dach będzie odporny na zmienne warunki atmosferyczne i promieniowanie UV. Farba tworzy elastyczną powłokę, która świetnie trzyma się podłoża, nie pęka i nie odpryskuje.

Po drugie, uniwersalność. Sprawdzi się nie tylko na dachu, ale także na rynnach czy parapetach. Możesz użyć jej do nowych powierzchni, jak i przy renowacji starych warstw malarskich.

Kolejno – jakość. Formuła poliwinylowo-akrylowa zapewnia doskonałą odporność na korozję, wilgoć i zmienne temperatury. To rozwiązanie, które łączy estetykę z funkcjonalnością.

Jak przygotować blachę do malowania?

Malowanie blachy to nie tylko wybór farby. Klucz tkwi w odpowiednim przygotowaniu podłoża. Jak to zrobić, by efekt był trwały i estetyczny?

Zacznij od oczyszczenia powierzchni. Blacha powinna być czysta, sucha i odtłuszczona. Nie może być na niej korozji ani zabrudzeń. Użyj wodnego preparatu do odtłuszczania, takiego jak RAFIL Preparat Do Odtłuszczania, a następnie spłucz wszystko wodą i wysusz.

Jeśli masz nową blachę ocynkowaną, daj jej czas. Powierzchnia powinna „sezonować” przez co najmniej sześć miesięcy w naturalnych warunkach. To pozwoli cynkowi odpowiednio się utlenić.

Przy starszych blachach sprawdź, czy nie ma „białej rdzy”. Usuwaj ją ręcznie, używając nylonowych szczotek lub syntetycznych włóknin z osadzonym ścierniwem. Uważaj, by nie uszkodzić warstwy cynku.

Jeśli blacha była wcześniej malowana, usuń stare, łuszczące się powłoki skrobakiem lub szpachelką. Dobrze przyczepne warstwy wystarczy zmatowić papierem ściernym i odpylić. Zawsze gruntuj całość podkładem antykorozyjnym, takim jak RAFIL Podkład Antykorozyjny, aby zabezpieczyć blachę przed korozją. 

Farba gruntująca stosowana jest na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. Wymagana jest w przypadku powierzchni trudnych lub wymalowanych nieznaną farbą. Tworzy matową, elastyczną powłokę. Charakteryzuje się doskonałą przyczepnością do podłoża, a w zestawie z farbą zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

Techniki malowania dachu z blachy

Malowanie dachu z blachy wymaga precyzji i trzymania się kilku zasad. Farba powinna być dokładnie wymieszana. Jeśli używasz pędzla lub wałka, dodaj do farby maksymalnie 5% rozcieńczalnika RADACH. Przy natrysku ilość rozcieńczalnika może wynieść do 10%. Przy zakupie farb z różnych partii wymieszaj je razem w jednym pojemniku, by uniknąć różnic w odcieniu.

Malowanie możesz wykonać pędzlem, wałkiem albo metodą natrysku. Zacznij od pierwszej warstwy o grubości do 40 mikronów. Całkowita grubość wszystkich warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów. Najlepiej nałóż 2-3 warstwy farby, zachowując między nimi 6-godzinny odstęp. Pamiętaj, by powierzchnia była wolna od zanieczyszczeń przed każdą kolejną warstwą.

Pracuj w temperaturze od +5°C do +25°C, przy wilgotności powietrza poniżej 80%. Podłoże nie może być chłodniejsze niż 10°C i cieplejsze niż 35°C. Po skończeniu oczyść narzędzia w rozcieńczalniku Radach. Działaj starannie, by dach wyglądał świetnie przez lata!

Jakie dodatkowe zabezpieczenia stosować, aby przedłużyć trwałość malowanej blachy?

Aby zapewnić trwałość malowanej blachy, należy unikać malowania w deszczu, mgle oraz w trakcie upałów. Najlepsze efekty osiągniesz, pracując w pogodne dni przy umiarkowanych temperaturach. Intensywne słońce może powodować szybkie odparowanie rozcieńczalnika, co negatywnie wpływa na wygląd i trwałość powłoki.

Do aplikacji farby używaj pędzla z miękkim włosiem, unikając wielokrotnego pociągania w jednym miejscu, aby nie rozmiękczać poprzednich warstw. Jeśli stosujesz natrysk, unikaj „suchego natrysku”, który obniża jakość wykończenia.

Pamiętaj, aby grubość jednej warstwy nie przekraczała 40 mikronów na sucho. Wysychanie powłoki zależy od temperatury, wilgotności i cyrkulacji powietrza, dlatego maluj w odpowiednich warunkach. Nie stosuj farb na podłoża impregnowane lub hydrofobowe, aby zachować właściwości ochronne.