Farby do betonu – rodzaje, właściwości i zastosowanie

Nawet stary betonowy płot może zyskać nowy blask i stać się ozdobą podwórka. Podpowiadamy, jak pomalować betonowy płot z wykorzystaniem farb do betonu marki RAFIL.

Tradycyjne betonowe ogrodzenia są zazwyczaj masywne i bardziej zbliżone swoją stylistyką do murku niż płotu. Buduje się je z gotowych paneli o różnych wymiarach i wzorach. Jednak obok tradycyjnych, pojawiają się też płoty betonowe nowoczesne, lżejsze i bardziej ażurowe, gdzie beton wykorzystywany jest w naprawdę twórczy sposób, często zastępując inne materiały, np. metal.

Niewątpliwą zaletą betonowych płotów jest ich trwałość – to materiał, który zniesie naprawdę wiele i przez lata może pozostawać bez żadnej konserwacji. Przychodzi jednak moment, kiedy nawet najmocniejszy betonowy płot zacznie wykazywać oznaki zużycia. Warto wtedy odświeżyć go i wzmocnić. Przy zastosowaniu odpowiedniej farby można zmienić i wzbogacić jego charakter i uzyskać naprawdę ciekawy efekt estetyczny. Podpowiadamy, jak odświeżyć i jak pomalować betonowy płot.

Planowanie i przygotowanie do malowania płotu

Malowanie płotu betonowego – nowoczesnego i tradycyjnego – warto rozważyć w momencie, kiedy stwierdzi się jego duże zużycie lub zestarzenie. Beton jest materiałem odpornym, ale płot bywa szczególnie narażony na różnego rodzaju czynniki niszczące. Na jego stan oddziałuje zarówno mróz i śnieg, jak i nadmierne nasłonecznienie oraz upał. Częste w naszym kraju zamarzanie i odmarzanie mogą negatywnie wpływać na strukturę materiału. Swoje robią też czynniki biologiczne – nawet najlepszy gatunkowo beton, pozostawiony na zewnątrz z czasem może zostać zasiedlony przez mchy, grzyby, glony czy porosty.

W efekcie beton, z którego płot jest zrobiony, może zacząć wykazywać oznaki zużycia. Są to najczęściej spękania lub ubytki, które wpływają na estetykę, a przy większych uszkodzeniach, także na bezpieczeństwo. 

Jeżeli więc stwierdzisz, że Twoje betonowe ogrodzenie nosi ślady zużycia, warto zabrać się za jego renowację. Betonowe płoty z dawnych lat dość brzydko starzeją się pod względem estetycznym. Jeśli chcesz zyskać nowoczesny płot, nie trzeba od razu rozbierać starego. Z powodzeniem można nadać mu nowy, świeży wygląd.

Warunki, w jakich najlepiej malować betonowe ogrodzenie, to ciepłe dni o temperaturze od kilkunastu do 30 stopni. Warto spojrzeć też na prognozę pogody, aby nie zostać zaskoczonym przez deszcz.

Jak pomalować płot betonowy? Lista narzędzi i materiałów

Zanim przystąpisz do nakładania farby do betonu, trzeba odpowiednio go przygotować. W związku z tym konieczne będzie zgromadzenie odpowiednich narzędzi i materiałów.

Warto pamiętać, że ogrodzenia to duże powierzchnie. Na etapie czyszczenia na pewno sprawdzi się więc myjka ciśnieniowa lub przynajmniej ogrodowy szlauch i twarda szczotka. Do przetarcia spękań lub trudniej dostępnych miejsc dobrze jest przygotować sobie szczotkę drucianą – w wersji ręcznej lub głowicy do zainstalowania na kątówce, lub wkrętarce. Do czyszczenia i osuszania powierzchni betonu niektórzy używają także powietrza podawanego przez sprężarkę. 

Jak pomalować płot betonowy? Najlepiej pędzlem, wałkiem lub poprzez natrysk. Jeśli zamierzasz pracować ręcznie, niezbędne będą najprawdopodobniej zarówno wałek, jak i pędzel. Tym pierwszym łatwiej i wydajniej maluje się duże płaskie powierzchnie, natomiast mniejszy pędzel doskonale sprawdzi się w dotarciu do trudniej dostępnych. Połączeniem zalet obu tych metod jest malowanie natryskowe, jednak w jego przypadku należy zaopatrzyć się w specjalny sprzęt, czyli ciśnieniowy pistolet malarski.

Jeśli chcesz pokryć ogrodzenie kolorem, dobrym rozwiązaniem będzie RAFIL Chlorokauczuk. Farba ta tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się też zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych.

Krok po kroku – przygotowanie powierzchni płotu

Betonowy płot przed malowaniem trzeba umyć myjką ciśnieniową. Stare płoty są zwykle bardzo brudne – osiada na nich kurz i roślinne pyłki, które trudno usunąć, np. ze względu na zawartość naturalnych wosków. Dodatkowo z czasem kolonizują porosty i glony. Wszystkie te zabrudzenia najłatwiej ustępują pod strumieniem wody z myjki ciśnieniowej. Jeśli wykorzystanie myjki odpada, pozostaje ręczne czyszczenie, np. za pomocą drucianej szczotki. 

Po umyciu powierzchni płotu łatwo można zidentyfikować wszystkie pęknięcia, uszkodzenia i ubytki. Jeśli nie są duże, można pozostawić je bez naprawy – pokryte farbą staną się mniej widoczne. Jeśli jednak struktura materiału jest mocniej naruszona, warto wypełnić takie miejsca betonem lub syntetyczną szpachlówką. Preparaty tego rodzaju zazwyczaj nakłada się niewielką szpachlą lub kielnią, w przypadku głębokich pęknięć – warstwami. Oczywiście należy zapewnić odpowiedni czas na wyschnięcie, a zaszpachlowaną powierzchnię przynajmniej z grubsza przeszlifować i odkurzyć.

W przypadku dużych uszkodzeń betonowe panele czasami da się wymienić lub zastąpić. Malowanie ma wtedy dodatkowy walor – pozwoli zniwelować różnicę pomiędzy wyglądem nowego panelu i starych elementów płotu.

Malowanie płotu i aplikacja powłok ochronnych

Farba do betonowego płotu musi zostać najpierw odpowiednio przygotowana. Beton niekoniecznie wymaga gruntowania, ale zalecamy jego przeprowadzenie – zwiększa to wytrzymałość powierzchni materiału i zapewnia lepsze efekty malowania. Do gruntowania można wykorzystać specjalnie przeznaczone do tego substancje gruntujące, ale lepszym rozwiązaniem będzie wykorzystanie emalii znacznie rozcieńczonej przeznaczonym do niej rozcieńczalnikiem. Na zagruntowany, suchy płot można nakładać kolejne warstwy farby. Sugerujemy malowanie dwukrotne (czyli razem z gruntowaniem trzykrotne), co zapewni najlepszy, trwały efekt.

Jak dbać o płot, aby służył przez wiele lat?

Zastosowanie farby do betonu sprawi, że przez kilka lat możesz zapomnieć o jakichkolwiek zabiegach konserwacyjnych. O betonowy płot trzeba jednak zadbać na inne sposoby, przede wszystkim po to, aby był estetyczny. 

Co warto zrobić? Na przykład nie sadzić przy samym płocie gęstych krzewów, które trwale będą zacieniać jego powierzchnię. Ułatwia to osadzanie się wilgoci, a w efekcie ponowną kolonizację powierzchni betonu przez glony, mchy, porosty i grzyby. Niesprzyjające jest też sąsiedztwo niektórych drzew – np. lipy w sezonach kwitnienia pokrywają wszystko wokół gęstą i lepką spadzią, której później ciężko się pozbyć.

Jeśli płot oddziela posesję od ruchliwej ulicy lub gruntowej wiejskiej drogi, będzie osadzać się na nim kurz i pył. Niezależnie od źródła zanieczyszczeń, powierzchnię betonu trzeba raz na kilka lat umyć myjką ciśnieniową. Jeśli zaś w starym płocie wystąpią jakieś spękania czy ubytki, wypełniaj je w miarę na bieżąco, aby uniknąć dalszej degradacji betonu.

Betonowy płot, odpowiednio zabezpieczony i pomalowany, może być prawdziwą ozdobą podwórza lub posesji. Łatwiej uzyskać satysfakcjonujący efekt, jeśli skorzysta się z profesjonalnych materiałów. Dlatego warto sięgać po produkty RAFIL, które łączą trwałość z estetyką. Zerknij na swój betonowy płot i nadaj mu drugie życie! Dzięki temu możesz stworzyć nowe, atrakcyjne tło dla swojego domu lub ogrodu.

Stół roboczy w warsztacie lub garażu to podstawowy mebel do pracy. Można go kupić, ale jeśli masz smykałkę do majsterkowania i niezbędne narzędzia, sporo zaoszczędzisz, wykonując go samodzielnie. Jak zrobić stół warsztatowy metalowy? W poniższym artykule znajdziesz wskazówki! 

Stoły warsztatowe najczęściej są wykonane z drewna i z metalu. Każda z tych opcji ma swoje zalety i wady. Stół metalowy po odpowiednim zabezpieczeniu antykorozyjnym jest wyjątkowo długowieczny, a przy tym solidny i łatwy do utrzymania w czystości.

Jak zrobić stół warsztatowy do garażu? Sprawdź nasze wskazówki i instrukcję krok po kroku. Podpowiemy, jakich narzędzi i materiałów będziesz potrzebować. Doradzimy również, jak zabezpieczyć stół przed wilgocią i zabrudzeniami oraz uszkodzeniami mechanicznymi.

Dlaczego warto mieć stół warsztatowy z metalu?

Stół warsztatowy z metalu to inwestycja, która sprawdzi się w każdym garażu, warsztacie czy domowym kąciku majsterkowicza. Jego największą zaletą jest trwałość. Metalowa konstrukcja wytrzymuje duże obciążenia, będzie więc doskonała jako stół roboczy do pracy z ciężkimi narzędziami czy materiałami. Dodatkowo metalowy stół jest odporny na uszkodzenia mechaniczne, zarysowania czy wgniecenia. Jeśli zrobisz go solidnie, długa żywotność gwarantowana! 

Jaki powinien być idealny stół warsztatowy? Stabilny! Właśnie to zapewnia metalowa konstrukcja. Większa stabilność to przecież lepsza precyzja i bezpieczeństwo podczas pracy. Co więcej, powierzchnię takiego stołu możesz bez problemu czyścić i konserwować. Utrzymanie porządku będzie łatwiejsze niż przy stole z drewna. 

Stół da się przy tym łatwo dostosować do własnych potrzeb, dodając półki, szuflady czy haki na narzędzia. 

Jak zrobić stół warsztatowy metalowy – lista materiałów i narzędzi

Jak zrobić stół roboczy? Przygotowanie metalowego stołu warsztatowego wymaga odpowiednich materiałów i narzędzi. Oto, co będzie Ci potrzebne:

Materiały:

• Profile stalowe lub kątowniki do wykonania ramy i nóg stołu.
• Blat roboczy – może być metalowy, drewniany lub z płyty MDF.
• Śruby i nakrętki do mocowania poszczególnych elementów.
• Farba antykorozyjna do zabezpieczenia konstrukcji przed rdzą. Nasza propozycja to RAFIL Prosto Na Rdzę oraz RAFIL Podkład Antykorozyjny.
• Podkładki i stopki antypoślizgowe, które poprawią stabilność stołu.

Narzędzia do wykonania metalowego stołu warsztatowego:

• Piła do metalu lub szlifierka kątowa do precyzyjnego cięcia profili.
• Spawarka do łączenia elementów ramy.
• Wiertarka i wiertła do metalu do wykonywania otworów montażowych.
• Miarka i poziomica do dokładnego pomiaru i zachowania równości.
• Kątownik stolarski, który ułatwi zachowanie odpowiednich kątów.

Krok 1. Przygotowanie projektu stołu. Wybór rozmiaru i konstrukcji

Jak zrobić stół warsztatowy metalowy? Pierwszym krokiem w budowie metalowego stołu warsztatowego jest przygotowanie projektu. Wykonaj go jeszcze przed zakupem materiałów i narzędzi.

Jak to zrobić? Na początku określ rozmiar stołu, dopasowując go do dostępnej przestrzeni i planowanego zastosowania. Standardowa wysokość stołu wynosi ok. 85-95 cm, co zapewnia wygodną pracę. Szerokość i długość stołu mogą być różne, np. 120 × 60 cm. Pamiętaj, że na większe rozmiary potrzeba więcej miejsca w warsztacie.

Kolejny krok to zaplanowanie konstrukcji. Powinna być solidna i stabilna. Najczęściej używa się ramy z profili stalowych, które zapewniają odpowiednią wytrzymałość. Przemyśl dodanie wzmocnień jak poprzeczki – zwiększą one nośność stołu. 

Projekt może uwzględniać dodatkowe elementy, np. półki na narzędzia, uchwyty lub kółka do łatwego przemieszczania stołu. Nasza wskazówka – wykonaj rysunek techniczny lub szczegółowy szkic. Pomoże Ci to uniknąć błędów podczas montowania stołu. 

Krok 2. Przycinanie elementów metalowych. Jak precyzyjnie ciąć metal?

Teraz przyszła pora na przycinanie metalowych elementów Twojego stołu warsztatowego. Przed rozpoczęciem pracy dokładnie zmierz i zaznacz miejsca cięcia, używając miarki i kątownika. Zaznaczenia nanieś markerem, by były wyraźnie widoczne.

Do cięcia najlepiej użyć szlifierki kątowej z odpowiednią tarczą do metalu. Upewnij się, że narzędzia są sprawne i ostre – tępe tarcze mogą powodować nierówności. Cięcie wykonuj powoli, kontrolując ruch narzędzia, aby uniknąć przegrzania materiału.

Nie zapomnij o bezpieczeństwie! Załóż okulary ochronne, rękawice i maskę przeciwpyłową, by chronić się przed iskrami i drobinami metalu. Po cięciu usuń ostre krawędzie za pomocą pilnika lub szlifierki.

Krok 3. Spawanie konstrukcji stołu

Kolejny etap prac nad metalowym stołem roboczym to spawanie. To zdecydowanie najtrudniejszy moment – jeśli nie masz umiejętności ani odpowiedniego sprzętu, podpowiadamy, by zlecić to profesjonalnej firmie. 

Jeśli chcesz zrobić to samodzielnie, przed rozpoczęciem upewnij się, że wszystkie elementy są odpowiednio przycięte i przygotowane. Oczyść powierzchnie styku z farby, rdzy czy tłuszczu, używając szlifierki lub papieru ściernego – czyste powierzchnie gwarantują lepsze połączenie.

Zacznij od punktowego przyspawania, aby uniknąć przesunięć. Następnie wykonaj pełne spawy wzdłuż łączeń, zachowując równomierne tempo i precyzję. Używaj maski spawalniczej, rękawic oraz odzieży ochronnej, aby chronić skórę i oczy przed iskrami i promieniowaniem. Po zakończeniu spawania usuń nadmiar spoin szlifierką. 

Krok 4. Montaż blatu roboczego

Blat stołu powinien być trwały, odporny na wilgoć i uszkodzenia mechaniczne. Na początku wybierz odpowiedni materiał – może to być stalowy arkusz, płyta MDF, sklejka lub drewno. 

Przed montażem dokładnie zmierz i przytnij blat, dopasowując go do konstrukcji stołu. Nałóż go na ramę i sprawdź, czy idealnie przylega. Następnie przymocuj blat za pomocą śrub i nakrętek, korzystając z wcześniej wykonanych otworów montażowych w ramie. Upewnij się, że wszystkie punkty mocowania są solidne. 

Krok 5. Wykończenie i zabezpieczenie stołu

Jeśli blat jest drewniany lub z płyty MDF, na tym etapie warto go zaimpregnować, aby zwiększyć odporność na wilgoć i zabrudzenia. Metalowe elementy (a także metalowy blat) koniecznie trzeba zabezpieczyć przed korozją oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Odpowiedni do tego produkt to RAFIL Prosto Na Rdzę. To specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne, także te eksploatowane na zewnątrz. Ta łatwa w aplikacji, szybkoschnąca farba charakteryzuje się doskonałą przyczepnością i dobrym kryciem. Dzięki trwałej i elastycznej powłoce doskonale chroni powierzchnie metalowe przed korozją.

Przed pomalowaniem elementów stołu farbą RAFIL Prosto Na Rdzę użyj podkładu RAFIL Podkład Antykorozyjny. Farba gruntująca wymagana jest w przypadku powierzchni trudnych lub wymalowanych nieznaną farbą. Tworzy matową, elastyczną powłokę. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża, a w zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną. Twój stół warsztatowy jest już gotowy do pracy!

‍

Klasy korozyjności to czynnik, który warto uwzględnić podczas wyboru odpowiedniej farby do malowania metalu. Dlaczego? Czym są klasy korozyjności środowiska? Jakie farby odpowiadają poszczególnym klasom? Nasz ekspert odpowiada!

Klasy korozyjności – stali, konstrukcji stalowych czy środowiska?

Klasa korozyjności to kategoria, według której ocenia się środowisko, w jakim znajduje się określona konstrukcja metalowa, a nie sam metal. W związku z tym określenia takie jak klasa korozyjności stali czy klasa korozyjności konstrukcji stalowych nie są do końca poprawne.
Klasy korozyjności środowiska pozwalają na ocenę skali agresywności otoczenia metalu i kwalifikację go do jednej z opisanych grup. Dzięki temu możliwe jest wybranie preparatów (w tym emalii i farb gruntujących), które najlepiej zabezpieczą daną powierzchnię przed rdzą.

Klasy korozyjności przedstawiają się następująco:

• Klasa korozyjności C1 – środowisko, w którym ryzyko korodowania metali jest najmniejsze. Klasa ta dotyczy suchych wnętrz, w których zachodzi jedynie możliwość zbierania się niewielkiej ilości wilgoci na powierzchni powłok malarskich.
  
• Klasa korozyjności C2 – środowisko o niewielkiej agresywności, w małym stopniu zanieczyszczone; głównie tereny wiejskie. Warunki, które nie powodują przyspieszonej korozji i brak jest czynników oddziałujących niszcząco na powłokę takich jak: duża zawartość chlorku w powietrzu, związki chemiczne, dymy, popioły, pył cementowy itp.

• Klasa korozyjności C3 – otoczenie, w którym ryzyko wystąpienia korozji jest średnie (umiarkowane). Klasa C3 dotyczy środowiska miejskiego i przemysłowego o średnim zanieczyszczeniu tlenkiem siarki, związanym głównie z emisją gazów z ogrzewania domowego i przemysłowego, a także obszarów przybrzeżnych o średnim zasoleniu.
  
• Klasa korozyjności C4 – środowisko, które wyróżnia się dużą agresywnością, związaną z czynnikami atmosferycznymi, zanieczyszczeniem powietrza (pyły przemysłowe, kwaśne deszcze), dużą wilgotnością (np. lokalizacja w pobliżu akwenów wodnych) i zasoleniem opadów, spowodowanych bliskością morza.
  
• Klasa korozyjności C5 – bardzo agresywne środowisko, mieszczące się na terenie przemysłowym, gdzie metal narażony jest na kontakt z gazami powodującymi korozję (amoniakiem, kwasem siarkowym, chlorowodorem, etc.).
  
• Klasa korozyjności CX – bardzo agresywne środowisko morskie (tereny przybrzeżne i na morzu), w którym zachodzi nieustanna kondensacja pary wodnej i ma miejsce wysokie zanieczyszczenie powietrza.

Powyższe kategorie korozyjności (norma PN-EN ISO 12944-2) dotyczą zarówno terenów domowych, jak i przemysłowych. Jeżeli chcesz ocenić, do której klasy zalicza się np. środowisko w Twoim domu, ogrodzie lub tarasie, prawdopodobnie będziesz poruszał się pomiędzy kategoriami C1 i C3.

Klasy korozyjności a farba do metalu

Jak wynika z przedstawionego zestawienia, w warunkach domowych raczej nie spotyka się kategorii korozyjności wyższej niż C3. Oznacza to, że planując odnawianie ogrodzenia, balustrady balkonowej czy dachu, nie musisz szczególnie zaprzątać sobie głowy poszukiwaniem profesjonalnych produktów, które przeznaczone są dla przemysłu, budownictwa czy transportu morskiego. Wysokiej jakości emalia, zapewniająca odpowiednią ochronę przed korozją (na poziomie C2), w zupełności wystarczy!

Nasze typy to:

• RAFIL Chlorokauczuk – emalia, która zapewnia 8-letnią ochronę przed korozją (stosowana w połączeniu z RAFIL Podkład Chlorokauczukowy) i doskonały efekt estetyczny, dzięki bogatej palecie kolorystycznej.
  
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – farba ta zapewnia aż 10 lat ochrony metalu przed rdzą (stosowana wraz z RAFIL Podkład Antykorozyjny) oraz zwiększoną odporność na czynniki atmosferyczne. Występuje ona w czterech wersjach kolorystycznych (z wykończeniem półmatowym i matowym).
  
• RAFIL Radach Farba Na Dach – emalia, która wyróżnia się wyjątkowo krótkim czasem schnięcia (powierzchnia jest sucha w dotyku po zaledwie 60 minutach!), najwyższą odpornością na trudne warunki pogodowe (skrajne temperatury, słońce, opady, wiatr) i uszkodzenia mechaniczne. Występuje w 16 wersjach kolorystycznych, z czego 13 ma wykończenie półmatowe, a 3 z połyskiem. W połączeniu z podkładem antykorozyjnym RAFIL gwarantuje 8 lat ochrony metalu przed rdzą.

Jeżeli planujesz odnawianie metalu, który zlokalizowany jest w Twoim domu lub ogrodzie, nie musisz oceniać klasy korozyjności. Zadbaj jednak o to, by produkty, których użyjesz, odznaczały się najwyższą jakością – jak wskazane emalie marki RAFIL.

Brązowa elewacja może mieć różne odcienie – od jasnego, zbliżonego do beżu, przez ciemniejsze i chłodne barwy, po głęboki odcień ciemnej czekolady. Wiele zależy od tego, jakimi materiałami jest pokryta. Odpowiedź na pytanie, jaki kolor dachu do brązowej elewacji będzie najlepszy, nie jest więc jednoznaczna. Sprawdź, jak poradzić sobie z dopasowaniem odcieni, aby podkreślić wygląd Twojego domu.

Brązowy dach a brązowa elewacja – podpowiadamy jakie połączenie najlepiej się sprawdzi

Brązowe elewacje mogą mieć odcienie od ciemnoczekoladowych po jasne, chłodne kolory, zbliżone do beżu. Znaczenie ma m.in. to, czy ściany domu zostały pokryte farbą elewacyjną, drewnem, czy może płytkami lub cegłami. Zanim odpowiemy na pytanie, jaki kolor dachu do brązowej elewacji będzie najlepszy, warto najpierw zastanowić się, co to w ogóle znaczy „brązowa elewacja”. Od tego, jaki odcień mają lub będą mieć ściany Twojego domu, zależeć będzie kolor dachu. Inny kolor będzie bowiem pasować do ścian pokrytych drewnem, a inny do ciemnych cegieł.

Ciemnobrązowe elewacje widuje się rzadziej w porównaniu z elewacjami w innych odcieniach tego koloru, choć widok ciemnobrązowego domu zapewne nikomu nie jest obcy. Ciemny odcień często mają ściany starych domów z drewna – zwłaszcza tych, które powstały dziesiątki lat temu (albo jeszcze wcześniej). Oczywiście ciemny brąz jak najbardziej może być wykorzystywany na elewacjach także w nowoczesnym budownictwie, choć takie rozwiązanie nierzadko jest realnym wyzwaniem aranżacyjnym – należy uważać, by bryła budynku wizualnie nie stała się zbyt ciężka i smutna. Ciemnobrązowe mogą być nowoczesne domy drewniane, a także te wykonane z cegły. Rzadko natomiast maluje się ściany ciemną, brązową farbą.

Jaśniejsze, ciepłe odcienie brązu można spotkać np. na elewacjach domów drewnianych albo murowanych, które częściowo pokryto drewnem. Drewniane mogą być zarówno całe ściany (wszystkie lub tylko wybrane), jak i fragmenty elewacji, np. między oknami lub wokół jednego piętra.
A co z murowanymi ścianami, które mają zostać pomalowane farbą elewacyjną? We współczesnym budownictwie brązowe, murowane elewacje mają raczej odcienie pastelowe, jasne i zgaszone, takie jak odcień kawy z mlekiem – zbliżone raczej do beżu niż koloru gorzkiej czekolady.

Warto wiedzieć!
‍Brąz doskonale łączy się z bielą – zwłaszcza w przypadku ciemnych odcieni. Aby dodać bryle lekkości, możesz pomalować na biało np. filary, pojedyncze ściany, drzwi czy bramę wjazdową do garażu.

Brązowa elewacja – jaki kolor dachu będzie do niej pasować?

Zmiana koloru dachu i dopasowanie odcienia do elewacji nie stanowi dzisiaj większego problemu. Emalię taką jak RAFIL Radach możesz wykorzystać nie tylko do malowania dachu, ale też rynien, parapetów ogrodzenia i innych powierzchni z metalu. Dzięki temu do brązowej elewacji domu dopasujesz nie tylko dach, ale także inne elementy budynku czy otoczenia. Do wyboru masz kolory, takie jak wiśniowy, czerwony tlenkowy, brązowy orzechowy, ceglany, mahoniowy, czarny, różne odcienie szarości, srebrny, biały czy ciemny zielony.

A teraz przyjrzyjmy się poszczególnym połączeniom kolorystycznym.

Jaki kolor dachu do ciemnobrązowej elewacji?

Jeśli elewacja Twojego domu ma lub będzie miała kolor ciemnej czekolady, możesz zdecydować się np. na dach o podobnym odcieniu lub na pomalowanie dachówki na kolor czarny bądź ciemnoszary. Dobrze sprawdzi się jednak przemycenie koloru dachu na innych częściach domu lub dodanie jaśniejszych elementów, które ożywią nieco bryłę. Jaśniejsze mogą być np. gzymsy i opaski gzymsowe, bonie, listwy przyokienne czy drzwi.

Innym rozwiązaniem jest pomalowanie dachu na kolor ciemnozielony. Zwłaszcza jeśli elewacja jest lub będzie drewniana. Takie połączenie może nadać budynkowi nieco rustykalny charakter, który jeszcze bardziej podkreślą np. zielone drzwi.

Jaki kolor dachu do ciepłej, drewnianej elewacji?

Jeśli ściany domu pokryte są drewnem w ciepłym odcieniu, dach może mieć ciemniejszy odcień brązu. Świetnie sprawdzi się np. kolor orzechowy.

Jako przeciwwaga do jasnego odcienia drewna bardzo dobrze będzie wyglądać także dach w kolorze szarym. Możesz wybierać spośród różnych odcieni szarości dostępnych w palecie farby RAFIL Radach, takich jak szary grafitowy, szary antracyt, lub ewentualnie jaśniejszy – szary okienny.

Jeśli lubisz nieco bardziej rustykalne rozwiązania, do brązowej elewacji wybierz farbę w kolorze ceglanym, wiśniowym lub mahoniowym.

Jaki kolor dachu do beżowej elewacji?

Beż co prawda wymyka się nieco z kategorii brązów, ale warto poświęcić chwile temu kolorowi, ponieważ zdecydowanie jest jednym z częściej wybieranych odcieni elewacji. To barwa stonowana, bezpieczna i uniwersalna. Będą do niej pasować zarówno dachówki w odcieniu ciemnego brązu, jak i w kolorze mahoniowym, ceglanym, czerwonym czy zielonym, a nawet czarnym. W tym wypadku będziesz mieć największe pole manewru.

Biała elewacja z brązowymi elementami a kolor dachu

Połączenie bieli i brązu na elewacji daje dużo możliwości wyboru farby na dach. Sporo zależy m.in. od tego, jaki odcień będą mieć brązowe wstawki. Jeśli część elewacji będzie pokryta np. drewnianymi panelami w ciepłych odcieniach, dach również powinien być pomalowany farbą w ciepłym kolorze. Może to być np. kolor ceglany. Dobrze byłoby, aby w takim przypadku podobny odcień miały np. ramy okien.

Jeśli elewacja będzie łączyć biel i ciemnobrązowe cegły, dach może mieć odcień orzechowy, ewentualnie szary. Możesz zdecydować się także na połączenie bieli, brązu i szarości – wówczas Twój dach może mieć kolor ciemnoszary, a nawet czarny.

Zastanawiając się, jaki kolor dachu wybrać do brązowej elewacji, weź też pod uwagę kolor i rodzaj ogrodzenia, bramy wjazdowej do garażu, drzwi, okien czy elementów aranżacyjnych w ogrodzie. Dobrze byłoby, gdyby cała przestrzeń miała elementy wspólne i jeden motyw przewodni.