Wypoczynek na świeżym powietrzu to przyjemność, której nie sposób przecenić. Zwłaszcza, jeżeli możesz pozwolić sobie na relaks w estetycznie i przytulnie urządzonej przestrzeni – w ogrodzie, na tarasie, werandzie czy balkonie ozdobionym feerią barw, zapachów i kształtów. Sprawdź, jak stworzyć takie miejsce z kolorowymi, metalowymi donicami na kwiaty.
Donice metalowe – piękne i funkcjonalne
Donice zewnętrzne – zarówno balkonowe, jak i ogrodowe – narażone są na działanie naprawdę trudnych warunków. Podlewanie i zraszanie roślin, opady atmosferyczne, wiatr, skrajne temperatury, promieniowanie UV, uszkodzenia mechaniczne… To tylko kilka przykładów tego, z czym na co dzień mierzą się donice metalowe na zewnątrz. Jak łatwo się domyślić, muszą być one wyjątkowo wytrzymałe.
Nie mniej ważna niż kwestie praktyczne jest estetyka. Ogromną popularnością cieszą się aktualnie metalowe donice na kwiaty w soczystych, intensywnych kolorach. Kobaltowy niebieski, neonowy róż, makowa czerwień czy kanarkowa żółć – te barwy są teraz na topie! Energetyzujące kolory ciekawie komponują się zarówno z zielonymi, jak i kwitnącymi roślinami. Co więcej, sprawiają, że ogród czy balkon prezentują się wesoło, przyjaźnie i nowocześnie.
Donice metalowe: do ogrodu i na balkon
Donice metalowe na zewnątrz występują w niemal wszystkich rozmiarach i kształtach. W zależności, od roślin, które chcesz w nich zasadzić oraz stylu Twojego ogrodu czy balkonu, możesz zdecydować się na:
doniczki okrągłe,
donice kwadratowe,
donice podłużne,
donice kaskadowe metalowe,
donice podwieszane,
donice podłogowe,
doniczki na stelażach stojących,
doniczki z systemem haków (do zawieszenia na balustradzie),
doniczki podwieszane, w których rośliny rosną do góry nogami.
Wybierając odpowiedni model, powinieneś wziąć pod uwagę kwestie estetyczne: kształt, sposób montażu oraz oczywiście kolorystykę. W neonowych donicach najlepiej prezentują się minimalistyczne rośliny zielone, np. różnorodne zioła (bazylia, oregano, tymianek, mięta). Kwiaty kwitnące mogą ciekawie prezentować się w doniczkach, które korespondują z kolorem ich płatków. Drugą kwestią, jaką musisz uwzględnić przy wyborze, są potrzeby roślin, jakie zamierzasz uprawiać. Sprawdź, czy Twoje rośliny mają tendencję do głębokiego ukorzeniania się (niezbędna będzie głęboka donica), czy lepiej rosną, kiedy są sadzone w rzędach (dotyczy to np. aksamitek, pelargonii), czy może jednak preferują odosobnienie i dużą przestrzeń (krzewy, drzewka).
Metalowe donice na balkon i do ogrodu – zrób to sam
Kolorowe, nowoczesne donice metalowe to rozwiązanie, które łączy w sobie zarówno funkcjonalność, jak i piękno. Niestety, często wiąże się to z wysoką ceną – zwłaszcza, gdy chcesz przesadzić do nowych pojemników wiele kwiatów. Jeżeli nie chcesz przepłacać, możesz zdecydować się na projekt DIY i po prostu przemalować metalowe donice na kwiaty. Oto, czego będziesz potrzebować:
Narzędzia i preparaty do oczyszczenia powierzchni – papier ścierny, szczotka druciana, preparat do odtłuszczania (np. RAFIL Preparat Do Odtłuszczania). Przydatna (jednak niekonieczna) może okazać się szlifierka, którą usuniesz resztki starej farby lub ogniska rdzy.
Farba gruntująca – zapewni wysoką przyczepność i zwiększy ochronne właściwości emalii. Nasza propozycja to RAFIL Podkład Chlorokauczukowy.
Narzędzia i akcesoria do malowania – farba malarska lub kartony (zabezpieczysz nimi swój obszar roboczy), pędzel, wałek.
Farba do metalowych powierzchni – nasz typ to RAFIL Chlorokauczuk, gwarantujący najlepszą ochronę przed trudnymi warunkami pogodowymi i zabezpieczenie przed rdzą na wiele lat. Co ważne, emalia występuje w aż 20 modnych, soczystych odcieniach, spośród których z łatwością wybierzesz swoje ulubione.
{{recomended-product}}
Kolorowe doniczki to doskonały sposób na zmianę oblicza Twojego ogrodu lub tarasu. A także okazja do satysfakcjonującej, kreatywnej pracy na weekend lub długi, letni wieczór. Zwłaszcza, jeżeli zdecydujesz się, by udekorować donice samodzielnie – przy pomocy niezawodnych produktów RAFIL.
Płaski dach spotyka się w nowej architekturze, ale był popularnym rozwiązaniem także w PRL-owskich domach typu kostka. Remont dachu płaskiego jest niezbędny, gdy pojawiają się przecieki i powłoka wymaga odnowienia. Jak przeprowadzić renowację dachu płaskiego?
Dach płaski, wbrew nazwie, nigdy nie jest całkiem płaski. Inaczej nie odpływałaby z niego woda deszczowa. Pod terminem dachu płaskiego należy więc rozumieć konstrukcję o nachyleniu od 2 do 15 stopni. Dzięki temu woda nie zalega na powierzchni, choć wizualnie może się wydawać, że dach jest zupełnie poziomy.
Remont dachu płaskiego jest konieczny, gdy pojawiają się uszkodzenia – przecieki, pęknięcia membrany lub widoczne oznaki zużycia materiału. Regularne przeglądy co kilka lat pomogą zidentyfikować problemy, zanim doprowadzą do poważnych uszkodzeń.
W artykule znajdziesz informację, kiedy trzeba się zająć remontem płaskiego dachu i jak powinien on wyglądać w zależności od materiałów, z jakich dach jest wykonany.
Dom z płaskim dachem to rozwiązanie często spotykane w nowoczesnych projektach.
Remont dachu płaskiego – diagnozowanie problemów
Sposób wykonania renowacji płaskiego dachu zależy przede wszystkim od materiału, jakim dach jest pokryty.
W nowoczesnych budynkach najczęściej stosuje się pokrycia z membran syntetycznych, takich jak PVC, TPO czy EPDM. Charakteryzują się one wysoką odpornością na warunki atmosferyczne oraz elastycznością. Te materiały są łatwe w montażu i oferują dobre właściwości izolacyjne.
W starszych budynkach, zwłaszcza z okresu PRL, dachy pokrywano materiałami, które były akurat dostępne. Używano wtedy np. warstwy żużlowej, supremy, a także gliny zmieszanej z trocinami. Takie pokrycia, mimo iż były popularne w tamtych czasach, nie są trwałe, co prowadziło i nadal prowadzi do częstych przecieków. Często również rezygnowano z odpowiedniej izolacji termicznej, a paroizolacja była układana sporadycznie, co sprzyjało wilgoci i uszkodzeniom.
Dachy płaskie w tamtych latach często budowano w sposób niewłaściwy, a także bez dbałości o wentylację. Wilgoć przenikała do stropodachów przez pomieszczenia ogrzewane, a to z kolei prowadziło do ich degradacji. Współczesne technologie i materiały pozwalają na skuteczne zabezpieczenie dachów, a ich regularna konserwacja może znacznie wydłużyć ich żywotność.
Przed przystąpieniem do remontu warto zlecić fachową ocenę stanu stropodachu, aby określić, jakie materiały będą najlepsze do naprawy. Pozwoli to uniknąć kosztownych rozbiórek. Zapewni także lepszą trwałość nowego pokrycia.
Czy płaskie dachy wykonane są z blachy? Zdarza się, choć to najrzadsze ze spotykanych rozwiązań. Wynika to z tego, że konstrukcja dachu musi spełniać minimalny kąt nachylenia, aby można było wykorzystać blachę na jego pokrycie. Co więcej, często wymagane jest pełne deskowanie, co dodatkowo komplikuje wykonanie dachu.
Narzędzia i materiały potrzebne do remontu
Dobór materiałów i narzędzi do renowacji dachu płaskiego zależy od materiału, z którego wykonane jest pokrycie. Jeśli jednak mówimy o renowacji płaskiego dachu z blachy, niezbędne będą:
Szczotka druciana — do usuwania rdzy i starych powłok.
Skrobak lub szpachelka — do usuwania starych, spękanych powłok.
Papier ścierny – do matowienia dobrze przylegających powłok (o różnych gradacjach),
Odkurzacz do usunięcia pyłu i zanieczyszczeń po szlifowaniu,
Narzędzia do malowania – wałki, pędzle lub narzędzia do malowania natryskowego, w zależności od wybranej metody malowania,
Renowację dachu z blachy można przeprowadzić przy pomocy natrysku. Odpowiedni produkt to RAFIL Radach Farba Na Dach.
Krok po kroku – remont dachu płaskiego
W przypadku dachów, które mają kilkadziesiąt lat, zwykle pokrywało się je tradycyjnymi papami bitumicznymi, które nie zawierały nowoczesnych dodatków. W efekcie takie pokrycia ulegają wielu uszkodzeniom – roztapiają się pod wpływem słońca, twardnieją na mrozie, pękają i rozszczelniają. Aby uniknąć przecieków, stosowano smołowanie lub lepik asfaltowy, jednak te rozwiązania nie zawsze przynoszą trwałe efekty.
Pierwszym krokiem przy remoncie dachu płaskiego jest ocena jego stanu. Niekiedy można przeprowadzić remont, nie zrywając starego pokrycia. Jeżeli na dachu występują jedynie nieliczne bąble i wydęcia, a warstwa termoizolacyjna nie jest zamoczona, to papa może pozostać na dachu. W takim przypadku trzeba wysuszyć zniszczone miejsca i załatać je łatami z papy podkładowej termozgrzewalnej. Następnie można nałożyć jedną lub dwie warstwy nowego pokrycia.
Gdy izolacja jest uszkodzona na całej powierzchni, konieczne będzie usunięcie starego pokrycia aż do betonowej podstawy. Po oczyszczeniu i wysuszeniu powierzchni można przystąpić do układania nowego pokrycia. Do wyboru mamy nowoczesne modyfikowane papy, membrany czy powłoki bezszwowe.
Dobrym rozwiązaniem są nowoczesne papy termozgrzewalne. Charakteryzują się one wysoką odpornością na rozciąganie, co sprawia, że doskonale sprawdzają się na dużych powierzchniach.
Alternatywą dla tradycyjnych pap są powłoki bitumiczne, które można stosować na zimno. To gęste masy, które nakłada się pędzlem, szpachlą lub przez natrysk. Lepiki bitumiczne sprawdzają się również do przyklejania papy i tworzenia bezspoinowych pokryć dachowych.
Kolejną nowoczesną opcją przy remoncie dachu płaskiego są płynne membrany na bazie żywic poliuretanowych. Aplikuje się je wałkiem lub natryskowo. Zapewniają one jednorodną, bezszwową powłokę, odporną na różne czynniki atmosferyczne i mechaniczne. Dodatkowo niektóre produkty mają wysokie parametry odbijania promieni słonecznych, co wpływa na komfort cieplny w pomieszczeniach.
Na dach płaski można też zastosować płyty warstwowe. Składają się one z dwóch warstw blachy i rdzenia konstrukcyjno-izolacyjnego, na przykład z pianki PIR. Płyty te charakteryzują się dużą odpornością na wilgoć oraz stabilnością wymiarową, co czyni je dobrym rozwiązaniem dla dachów płaskich.
Remont dachu płaskiego z pokryciem z blachy często zakłada także ponowne malowanie jego powierzchni. Odpowiednim produktem do renowacji jest specjalistyczna farba na dach np. RAFIL Radach Farba Na Dach. Ta gruntoemalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych.
Farba RAFIL Radach Farba Na Dach nadaje się zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża. Tworzy szybkoschnące, wysoce elastyczne powłoki o podwyższonej odporności na działanie światła słonecznego, wody i innych czynników atmosferycznych. W zestawieniu z produktem RAFIL Podkład antykorozyjny daje mocne zabezpieczenie przed korozją.
{{recomended-product}}
Jak odnowić dach przy pomocy farby RAFIL Radach Farba Na Dach?
Stare, spękane i słabo przylegające powłoki dokładnie usuń za pomocą szczotki, szpachelki lub skrobaka.
Miejsca zardzewiałe przeszlifuj, aby usunąć rdzawe fragmenty i wygładzić powierzchnię. Po szlifowaniu dokładnie odpyl całą powierzchnię.
Całą powierzchnię zagruntuj farbą RAFIL Podkład Antykorozyjny.
Dobrze przyczepne powłoki trzeba zmatowić papierem ściernym i również odpylić, a następnie pokryć podkładem.
Do aplikacji pędzlem lub wałkiem farbę rozcieńcz do 5% rozcieńczalnikiem Radach, a do natrysków do 10%.
Nakładaj farbę pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Pierwsza warstwa powinna mieć grubość do 40 mikronów na sucho. Łączna grubość wszystkich warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów na sucho.
Zaleca się nakładać od 2 do 3 warstw farby, przy czym każda kolejna warstwa powinna być nałożona po minimum 6 godzinach od nałożenia poprzedniej.
Podczas nakładania kolejnych warstw unikaj osadzania się jakichkolwiek zanieczyszczeń na malowanej powierzchni. W przypadku dłuższej przerwy w malowaniu (ponad 48 godzin) lub w bardzo zapylonym otoczeniu, przed nałożeniem kolejnej warstwy rekomendujemy dokładne spłukanie powierzchni wodą i jej dokładne osuszenie.
Płaskie dachy pokrywa się dziś nowoczesnymi materiałami takimi jak np. płynne membrany.
Porady dotyczące bezpieczeństwa i utrzymania
Aby zapewnić długowieczność dachu płaskiego i zminimalizować potrzebę napraw, przeprowadzaj przeglądy co najmniej raz w roku oraz po każdej silnej burzy lub intensywnych opadach. Sprawdzaj stan pokrycia, izolacji i wszelkich złączy. Zwróć uwagę na pęknięcia, bąble, przecieki, a także stan systemów odprowadzania wody.
Regularnie oczyszczaj dach z liści, gałęzi, śniegu, błota i innych zanieczyszczeń, które mogą gromadzić się na powierzchni. Pamiętaj też o regularnej konserwacji wszystkich metalowych powierzchni z pomocą produktów RAFIL.
Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.
Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne.
Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.
Na dobór odpowiednich farb do malowania metali ma wpływ klasa korozyjności środowiska.
Definicja i znaczenie klas korozyjności
Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych.
Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.
Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.
Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury.
Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne.
W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.
Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.
Przegląd poszczególnych klas korozyjności
W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.
Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność
Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne.
Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.
Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność
Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu.
Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne.
Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność
Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki.
We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.
Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność
Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji.
Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję.
Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)
Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie.
Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń.
Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)
Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie.
Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.
Metalowe ogrodzenia czy bramy przy domach jednorodzinnych odnoszą się do klasy 2 i 3 korozyjności środowiska. Do ich zabezpieczenia odpowiednie będą środki RAFIL np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.
Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy
Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany.
Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku.
Będą to np.:
RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.
W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!
Kupowanie farb staje się coraz bardziej świadome – klienci częściej zwracają uwagę już nie tylko na ich kolor, ale również na właściwości, np. odporność na ścieranie czy blaknięcie. Kolejnym punktem, który warto sprawdzić, kupując farby, jest zawartość LZO w produkcie. Dowiedz się, jak to zrobić!
LZO – co to jest?
Definicja LZO wymaga najpierw rozwinięcia skrótu. Lotne związki organiczne to substancje, które łatwo przechodzą w stan pary i gazu, ich temperatura wrzenia oscyluje w granicach 50-250°C, a ich rozpuszczalność w wodzie jest niska. Jak już zostało wcześniej wspomniane, LZO występują w farbach, a najwięcej można ich znaleźć w preparatach na bazie rozpuszczalników.
Ważne!
Lotne związki organiczne znajdują się nie tylko w farbach, choć to właśnie z nimi są najczęściej kojarzone. Spotkać można je także w takich produktach, jak m.in. tusze do drukarek, środki w aerozolu na owady, odświeżacze powietrza, kleje, tynki czy preparaty czyszczące stosowane w mieszkaniach.
Lotne związki organiczne stanowią jednak także efekt uboczny wielu procesów przemysłowych – emisja LZO na szeroką skalę prowadzi do zanieczyszczenia środowiska, co doprowadziło do konieczności uregulowania zawartości w produktach LZO ustawą, by zminimalizować ich szkodliwy wpływ na naturę.
Farby z LZO a bezpieczeństwo
Bezpośrednie narażenie na długotrwały kontakt z lotnymi związkami organicznymi ma szkodliwy wpływ dla zdrowia. Dlatego też normy LZO w farbach zostały przedstawione bardzo skrupulatnie, szczególnie jeśli chodzi o preparaty do ścian używane wewnątrz budynków. Z jakimi dolegliwościami może się spotkać osoba narażona na wdychanie LZO z farb do ścian? Mogą to być:
katar,
podrażnienie oczu,
wysypki i inne uczulenia skórne,
obrzęk krtani,
ból głowy,
nudności,
nasilenie objawów astmy.
Oczywiście te objawy mogą występować, jeśli nie zostały zachowane zasady doboru farb do wnętrz. W pomieszczeniach należy bowiem unikać preparatów rozpuszczalnikowych, a zastąpić je wodorozcieńczalnymi. Warto też sprawdzać zawartość LZO w farbach i porównać ją z zapisami w ustawie, by mieć pewność, że kupione preparaty nie będą szkodzić domownikom.
Jeszcze większą uwagę należy poświęcić doborowi farb, jeśli wśród członków rodziny są astmatycy i alergicy. Dla nich najlepszym rozwiązaniem jest sięganie po ekologiczne preparaty, w których została przeprowadzona redukcja LZO – ilość lotnych związków organicznych jest w nich o wiele mniejsza, niż wskazują na to normy.
Redukcja LZO jest również istotna w przypadku farb stosowanych na zewnątrz, zwłaszcza przy malowaniu dużych powierzchni, kiedy malarz przez długi okres czasu jest narażony na wdychanie szkodliwych oparów.
LZO w farbach – normy
Przede wszystkim należy zaznaczyć, że ustawowa zawartość LZO w farbach znacząco różni się w przypadku preparatów wodnych i rozpuszczalnikowych, a także do użytku zewnętrznego i wewnętrznego. Wybierając matową farbę do malowania ścian i sufitów w mieszkaniu należy szukać preparatów, w których zawartość LZO w produkcie nie przekracza 30 g/l. Oczywiście na rynku bez trudu znajdziesz takie, w których wartość ta jest o wiele niższa.
Z kolei szukając farb specjalistycznych, możesz natknąć się na zdecydowanie wyższą zawartość LZO – np. dopuszczalna ilość tych substancji w farbach na dach RAFIL Radach Farba Na Dach to 500 g/l. Różnica wynika przede wszystkim z tego, że z warstwą preparatu do malowania dachów nie będziesz mieć styczności, a tym bardziej z pochodzącymi z niej lotnymi związkami organicznymi. Poza tym farby stosowane na zewnątrz muszą cechować się wysoką odpornością na zmienne warunki atmosferyczne, zarysowania i uderzenia.
Pamiętaj, by wybierając preparaty wykończeniowe, zawsze sięgać po te o najniższym bilansie LZO – dzięki temu zadbasz o zdrowie i otaczające Cię środowisko.
Jeśli nie szczędzisz sił i środków, by pielęgnować swój samochód, zadbaj również o świetny wygląd garażu, a konkretnie jego bramy. Renowacja bramy garażowej jest stosunkowo prosta i szybka – dzięki odpowiednim produktom można ją wykonać nawet w 1 dzień. Sprawdź, na co zwracać uwagę przy malowaniu bramy garażowej i jak krok po kroku przeprowadzić konserwację bramy garażowej.
Czym pomalować blaszany garaż?
Latem ostre słońce i wysokie temperatury, zimą mróz, deszcz i śnieg. Garaż jest nieustannie narażony na uszkodzenia i korozję, dlatego podczas renowacji musisz zapewnić mu jak najlepszą ochronę. Pomogą Ci w tym właściwie dobrane produkty.
Preparaty przygotowujące garaż do renowacji: zanim przystąpisz do malowania, musisz przygotować podłoże do nałożenia farby. Garaż należy więc umyć, najlepiej za pomocą myjki ciśnieniowej, a miejscowe plamy wyczyścić rozcieńczalnikiem. Odpowiedni rozcieńczalnik pozwoli również nadać emalii właściwą konsystencję. To szczególnie ważne, gdy planujesz malowanie natryskowe, wymagające dostosowania konsystencji farby do potrzeb urządzenia.
Specjalistyczna farba do metalu: wybierając farbę do malowania bramy garażowej, postaw na produkt przeznaczony właśnie do tego celu.
Sprawdź najpierw z jakiej blachy wykonany jest twój garaż: stalowej, aluminiowej czy ocynkowanej i dobierz odpowiednią emalię. Ważne jest też, aby farba miała zwiększoną odporność na warunki atmosferyczne i zapewnia ochronę przed korozją.
Te warunki spełnia emalia RAFIL Chlorokauczuk, która gwarantuje dekoracyjne, wysoce odporne wykończenie bramy garażowej z blachy stalowej. W przypadku farb chlorokauczukowych, mamy do wyboru szeroką paletę kolorystyczną – od odcieni stonowanych, pasujących do dachu czy ogrodzenia, jak czarny, antracyt, grafit czy ciemny brąz, aż po mocne barwy żółci, czerwieni czy błękitu, które w oryginalny sposób wyróżniają budynek.
Ważne!
Jednolite krycie podczas malowania garażu uzyskasz najłatwiej, inwestując w sprzęt do malowania natryskowego, co pozwoli Ci dotrzeć również do trudno dostępnych miejsc. Innym sposobem może być połączenie precyzji pędzla z estetyką wykończenia wałka z mikrofibry z krótkim włosiem.
Zastosowanie emalii chlorokauczukowej na podłoża metalowe wymaga uprzedniego zagruntowania powierzchni Podkładem Chlorokauczukowym RAFIL. Taki nowoczesny system do renowacji garażu ma właściwości antykorozyjne i gwarantuje długotrwały efekt dekoracyjny.
Malowanie bramy garażowej krok po kroku
Renowacja garażu z blachy za pomocą farby nie wymaga specjalnych umiejętności ani narzędzi. Jeśli wybrałeś emulsję i podkład, wystarczy zaopatrzyć się w wałek i pędzel do malowania detali. Ponieważ powierzchnia garażu zazwyczaj nie przekracza wymiarów pojedynczego pokoju, malowanie z łatwością przeprowadzisz samodzielnie.
Zacznij od przygotowania powierzchni bramy do malowania. Dokładnie ją umyj, używając wody z detergentem lub myjki ciśnieniowej. Gdy brama wyschnie, zwróć uwagę, czy w powłokę nie wdała się rdza, a jeśli tak, usuń ją papierem ściernym lub metalową szczotką. W tym wypadku stosowanie szlifierek mechanicznych nie jest wskazane. Na koniec nadaj blasze matowe wykończenie z pomocą papieru ściernego.
Renowacja bramy garażowej to dobra okazja, by nasmarować prowadnice i sprawdzić stan uszczelek, a w razie potrzeby wymienić je na nowe – zdejmij je jeszcze przed malowaniem.
Na tak przygotowaną powierzchnię nanieś podkład antykorozyjny dedykowany pod wybraną emalię chlorokauczukową, stosując się do zaleceń producenta. Jego kolor dopasuj do barwy farby (powinien być w podobnym lub nieco jaśniejszym odcieniu), a liczbę warstw i czas schnięcia oszacuj zgodnie z zaleceniami producenta. Tutaj doskonale sprawdzi się RAFIL Podkład Chlorokauczukowy.
Ostatnim i zarazem kluczowym etapem jest nałożenie farby nawierzchniowej, dzięki której brama garażowa odzyska świetny wygląd. Pamiętaj, by malowanie przebiegało w temperaturze około 20 stopni Celsjusza i przy dobrej, suchej pogodzie. W tych warunkach malowanie można przeprowadzić nawet w jeden dzień.
Czym można pomalować bramę garażową?
Zastanawiając się nad tym, czym pomalować bramę garażową, najpierw należy sprawdzić, z jakiego materiału została ona wykonana i czy nie jest pokryta okleiną. W takim przypadku okleinę należy najpierw zdjąć i dobrać farbę odpowiednią do rodzaju blachy. Jeżeli blacha, z której wykonana jest brama garażowa jest aluminiowa lub ocynkowana, świetnie sprawdzi się emalia do dachu RAFIL Radach, która zniesie trudne warunki atmosferyczne i będzie odporna na uszkodzenia mechaniczne.
Najczęstsze błędy podczas malowania bramy garażowej
Jakich błędów nie należy popełniać w czasie malowania bramy garażowej? Oto lista najczęstszych pomyłek, które mogą skutkować nietrwałą powłoką oraz rozczarowującym efektem estetycznym:
Zły dobór wałka do malowania — należy używać miękkiego wałka flokowego lub innego przeznaczonego do aplikacji farb olejnych. Jeśli użyjesz innego, na bramie może być widoczna struktura.
Zły dobór pędzla (zza twardym włosiem) oraz wielokrotne przeciąganie pędzlem po powierzchni, co prowadzi do rozmiękczenia farby.
Użycie do rozcieńczania nieodpowiedniego rozcieńczalnika – rekomendujemy RAFIL Rozcieńczalnik Do Wyrobów Chlorokauczukowych i Poliwinylowych (w przypadku malowania farbą RAFIL Chlorokauczuk).
Malowanie w zbyt wysokiej temperaturze otoczenia – nie powinna wynosić więcej niż 25 stopni Celsjusza.
Malowanie przy zbyt dużej wilgotności powietrza (powyżej 80%), w czasie zachmurzenia, mgły, przed opadami deszczu. Wydłuża to czas wysychania powłoki i negatywnie wpływa na jej jakość.
Zbyt wysoka lub zbyt niska temperatura malowanej powłoki metalowej – powinna przekraczać minimum o 3°C temperaturę punktu rosy.
Zbyt mało staranne oczyszczenie powłoki przed malowaniem. Z elementów przeznaczonych do malowania musisz usunąć zanieczyszczenia, które mogą pogorszyć przyczepność, a w konsekwencji spowodować wady powłoki i przedwczesne jej odspajanie. Właściwie przygotowana powierzchnia powinna być wolna od kurzu, piasku, luźnej rdzy, olejów, smarów i innych zanieczyszczeń. Jest to szczególnie ważne, gdy chcesz zapewnić podłożu pełną ochronę antykorozyjną.
Brak wcześniejszego zabezpieczenia metalowej powierzchni przy pomocy Podkładu Antykorozyjnego RAFIL. Pozostawianie podłoża bez zabezpieczenia powoduje bardzo szybkie powstawanie rdzy nalotowej. Osłabia to powłokę i jej właściwości antykorozyjne.
W przypadku malowania poprzedniej powłoki należy sprawdzić, czy nowa nie zareaguje niewłaściwie ze starą. Aby to zrobić, nałóż warstwę farby na niewielką powierzchnię i pozostaw na czas od 3 do 6 godzin. Po tym czasie sprawdź, czy nowa warstwa nie odspaja i nie łuszczy się.
Wymiana okleiny w bramie garażowej
Jeśli chcesz, możesz samodzielnie wymienić okleinę na nową. Jest to pracochłonne, ale pozwoli Ci nadać bramie zupełnie nowy wygląd. Jak to zrobić?
Zamów nową okleinę, dostosowaną do wymiarów bramy garażowej. Potrzebujesz też nożyka do tapetowania, kleju do oklein, wałka do jego rozprowadzania, ścierki lub gąbki do wygładzania nowej okleiny.
Usuń poprzednią okleinę – możesz to zrobić z użyciem np. opalarki i oderwać nożykiem.
Oczyść starannie bramę z pozostałości kleju i okleiny, a następnie odtłuść i wysusz.
Nałóż klej na powierzchnię bramy z pomocą pędzla, a następnie ostrożnie dociśnij okleinę od bramy, tak aby uniknąć pęcherzyków powietrza.
Jeśli to zadanie jest dla Ciebie za trudne, przemyśl zatrudnienie specjalistów, którzy zrobią to szybciej i bez błędów. Mamy nadzieję, że z naszymi wskazówkami renowacja i malowanie bramy garażowej staną się łatwiejsze!
