Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Malowanie elewacji na odcienie żółtego nie jest dziś może najpopularniejszym rozwiązaniem, ale to nie oznacza, że żółta elewacja nie może wyglądać modnie, elegancko i stylowo! W końcu żółty niejedno ma imię. Problem pojawia się czasem wtedy, gdy do żółtej elewacji trzeba dopasować kolory innych elementów aranżacyjnych i konstrukcyjnych wokół domu, np. płotu. Sprawdź, jaki kolor ogrodzenia do żółtego domu będzie najlepszy i czym kierować się przy wyborze odcienia.

Żółty niejedno ma imię – w stronę beżu czy cytryny?

Żółty jest kolorem ciepłym, energetycznym, przyjemnym dla oka, choć oczywiście nie dla każdego i nie w każdym wydaniu. Ma wiele twarzy – od jasnego, zbliżonego do beżu, przez bananowy, po kanarkowy, cytrynowy czy musztardowy. To, jaki kolor wybierzesz na swoją elewację, zależy oczywiście od Twoich upodobań i tego, jakie style domów najbardziej Ci się podobają. Inny kolor będzie mieć dom utrzymany w stylu rustykalnym, a inny w stylu nowoczesnym, minimalistycznym.

Żywy, nasycony odcień żółtego sprawi, że dom będzie z jednej strony wyróżniać się na tle pozostałych, z drugiej, będzie wyglądał na radosny i przyjazny. Jasne, pastelowe odcienie, zbliżone do koloru wanilii czy bananowego szejka, rozjaśnią otoczenie i świetnie sprawdzą się np. w domach utrzymanych w klasycznym stylu. Połączenie bieli, szarości z musztardowymi czy kanarkowymi elementami elewacji (np. pojedynczymi ścianami) będzie pasowało do nowoczesnych, minimalistycznych brył.

Warto wiedzieć! Jak łączyć kolory? Ogólne zasady

• Jasne odcienie żółtego i takie, które zbliżają się do pomarańczowego, możesz łączyć z innymi, ciepłymi kolorami, np. brązem, beżem, czerwienią czy oliwkową zielenią.
  
• Chłodniejsze odcienie, zmierzające w kierunku zieleni, będą komponowały się dobrze z zielenią i szarościami.
  Ta wskazówka może Ci się przydać nie tylko podczas dobierania koloru ogrodzenia do żółtego domu, ale też przy wyborze innych elementów wykończenia elewacji.

Jak dobrać kolor ogrodzenia do żółtego domu? Podstawowe zasady

Sposobów dobierania koloru ogrodzenia do koloru domu jest kilka. Możesz np.:

• pomalować ogrodzenie na kolor, który pojawia się na elewacji,
  
• postawić na ogrodzenie w kolorze okien, parapetów i drzwi,
  
• dobrać kolor ogrodzenia do koloru dachu,
  
• postawić na neutralne odcienie beżu, bieli lub naturalne kolory drewna.

Ważne, by zarówno elewacja, jak i ogrodzenie czy dach miały elementy wspólne – wszystko powinno do siebie pasować. Dobierając kolor ogrodzenia do żółtego domu, weź pod uwagę nie tylko kolor elewacji, ale także odcień balustrad, bramy wjazdowej do garażu, kolory stolarki okiennej i drzwiowej, kostki brukowej oraz innych elementów konstrukcyjnych i ozdobnych wokół domu. Wszystkie te elementy powinny tworzyć harmonijną przestrzeń.

{{recomended-product}}

Jeśli Twój dom ma nowoczesną bryłę i stawiasz na połączenie żółtego, szarości i bieli, lepiej zrezygnuj ze zdobionego płotu czy ogrodzenia z piaskowca. I w drugą stronę – jeśli Twój dom ma klasyczny lub rustykalny charakter i żółtą elewację, nienajlepszym rozwiązaniem może okazać się ogrodzenie z kamiennych gabionów lub szare, metalowe ogrodzenie panelowe.

Jaki kolor ogrodzenia do żółtego domu?

Wiesz już, jakie są ogólne zasady dobierania koloru ogrodzenia do koloru domu. Teraz przejdźmy do konkretów. Oto cztery kolory ogrodzenia, które pasują do żółtego domu:

• Nowoczesna szarość – czy wiesz, że żółty i szary to kolory roku Instytutu Pantone 2021? Połączenie mocnego, soczystego odcienia żółtego ze stonowaną, łagodną szarością sprawdza się świetnie nie tylko we wnętrzach, ale i na zewnątrz budynku. Postaw na takie połączenie zwłaszcza wtedy, gdy Twój dom oraz ogród są utrzymane w nowoczesnym stylu. Możesz zdecydować się np. na ogrodzenie palisadowe, panelowe czy ogrodzenie, które łączy beton i metal. Jeśli chcesz przemalować ogrodzenie na szaro, użyj dobrej emalii, odpornej na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych i na powstawanie rdzy. Postaw np. na RAFIL Do Bram i Ogrodzeń w kolorze antracytu.
  ‍
• Białe ogrodzenie do żółtego domu – doda lekkości i świeżości całemu otoczeniu. Sprawdzi się przede wszystkim przy domach pomalowanych pastelową, jasną farbą, których elewacja ozdobiona jest białymi elementami. Biały drewniany płot doskonale pasuje do ogrodów utrzymanych w stylu romantycznym, rustykalnym, vintage czy angielskim.
  ‍
• Brązowy płot do żółtej elewacji – jeśli Twój dom ma kolor jasnożółty, pastelowy czy bananowy, a do tego drewniane okna, drzwi i elementy konstrukcyjne (np. drewniane belki), świetnym rozwiązaniem będzie drewniane, brązowe ogrodzenie. Drewno jest surowcem eleganckim, ciepłym, ponadczasowym, a do tego łatwo możesz przemalować je na inny odcień w dowolnym momencie.
  ‍
• Multikolor – rozwiązanie dla osób, które lubią odważne połączenia. Możesz postawić na ogrodzenie np. w kolorze zielonym, czerwonym czy niebieskim, ale pod jednym warunkiem – ten sam odcień musi pojawić się też na innych elementach elewacji lub w aranżacji ogrodu. Kolorowe mogą być np. okiennice, drzwi czy dach. Jeśli chcesz pomalować ogrodzenie wokół swojego domu na inny kolor, postaw np. na farbę RAFIL Chlorokauczuk, dostępną w odcieniach czerwieni, błękitów, zieleni, czerni czy żółci.

Jakie inne kolory ogrodzenia będą pasować do żółtego domu? Wszelkie odcienie beżów, w tym także ogrodzenie z kamienia.

Jeśli chcesz odnowić stary metalowy mebel, ogrodzenie, bramę czy inną powierzchnię, przed nałożeniem nowej powłoki niezbędne będzie usunięcie starej farby z metalu. Jak to zrobić? Podpowiadamy, jakie metody są dostępne i która z nich jest najlepsza.

Nowa warstwa farby będzie tworzyć na metalu trwałą powłokę, tylko gdy zostanie zaaplikowana na poprawnie przygotowane podłoże. Czym usunąć farbę z metalu i jak właściwie przygotować powierzchnię do malowania? Sprawdź kilka sposobów na szybkie usuwanie starej farby z metalu. Znajdziesz wśród nich metodę mechanicznego usuwania farby z pomocą szczotki, piasku, opalarki czy użycia szlifierki kątowej, a także metody chemiczne.

Czy zawsze trzeba usuwać starą farbę z metalu przed malowaniem?

Jeśli poprzednia powłoka samoistnie lub przy potarciu łuszczy się, lub odchodzi płatami, jest to konieczne. Gdy ma dobrą przyczepność i jedynie chcesz odświeżyć lub zmienić jej kolor, nie musisz całkowicie usuwać starej farby z metalu. Powierzchnię wystarczy dokładnie umyć, odtłuścić na przykład preparatem do odtłuszczania RAFIL i zmatowić papierem ściernym. Środek usunie brud, tłuszcz, glony i mech, przygotowując podłoże do malowania. Możesz go bezpiecznie używać do mycia powierzchni ocynkowanych, stalowych i aluminiowych.

Jeśli nie usuniesz z metalu odchodzących płatów starej farby, zabrudzeń i tłustych osadów, nowa powłoka malarska wkrótce zacznie się łuszczyć i odpadać. Efekt malowania będzie więc krótkotrwały, a cały proces będzie trzeba wkrótce powtórzyć. Dlatego tak ważne jest wcześniejsze dokładne oczyszczenie balustrad, ogrodzeń, rynien, dachu czy elementów architektury ogrodowej, które chcesz pomalować.

Sposób nr 1 – jak usunąć farbę z metalu za pomocą drucianej szczotki lub tępej szpachelki

Najprostszymi narzędziami do usuwania starej farby są:

• druciana szczotka,
  
• tępa szpachelka,
  
• stalowa wełna.

Musisz jednak wiedzieć, że czynności przy ich użyciu wymagają sporo cierpliwości. Jeśli czyszczona powierzchnia jest niewielka, usunięcie luźnej farby nie będzie przysparzało problemów. Przede wszystkim będzie tanim sposobem na pozbycie się starych powłok malarskich. W przypadku większego podłoża może okazać się jednak zbyt czaso- i energochłonny.

Sposób nr 2 – piaskowanie

Piaskowanie to czyszczenie metalu za pomocą silnego strumienia powietrza i piasku. Metoda wymaga stosowania specjalnej sprężarki ze zbiornikiem i świetnie sprawdza się przy czyszczeniu dużej powierzchni z brudu i powłok malarskich. Jeśli nie posiadasz sprzętu, zadanie szybkiego usuwania starej farby z metalu możesz powierzyć firmie zajmującej się piaskowaniem.

Sposób nr 3 – usuwanie farby za pomocą opalarki elektrycznej lub palnika gazowego

Niektórzy polecają stosowanie opalarki lub palnika do usuwania starych powłok malarskich z balustrad i ogrodzeń. Ten sposób jest jednak mocno kontrowersyjny – metal podczas opalania niebezpiecznie się nagrzewa, a farba może emitować szkodliwe opary. Dlatego lepiej sięgnąć po inne sposoby na usuwanie starej farby olejnej z metalu.

Sposób nr 4 – szczotka stalowa na szlifierce kątowej lub wiertarce

Kolejna metoda mechanicznego usuwania farby. Czym usunąć starą farbę z metalu? Użycie szczotki stalowej w zestawieniu ze szlifierką kątową lub wiertarką to szybki sposób na pozbycie się luźnych powłok lakierniczych i malarskich. Jeśli stara farba mocniej przywiera do podłoża, sięgnij po tarczę lamelkową.

Uwaga!

Podczas pracy wytwarza się dużo pyłu, dlatego wszelkie prace z użyciem szczotki stalowej i szlifierki wykonuj na świeżym powietrzu w masce i okularach ochronnych.

Oczyszczony element potrzebuje skutecznego zabezpieczenia przed czynnikami atmosferycznymi i rdzą. Dlatego warto zainwestować w dobre podkłady antykorozyjne i emalie nawierzchniowe, które wzmocnią odporność odnawianej powierzchni. Znajdziesz je wśród farb do malowania metalu.

Jak usunąć farbę z metalu przy pomocy chemikaliów?

Skuteczną metodą na usunięcie starej farby z metalu są różnego typu środki chemiczne. Mogą to być np. środki bazujące na rozpuszczalnikach spoiw organicznych, które odspajają stare powłoki od metalu, przez co łatwiej je usunąć. Musisz jednak pamiętać, że większość tego typu rozpuszczalników jest toksyczna dla zdrowia i środowiska.

Innym stosowanym tradycyjnie środkiem jest ług sodowy, czyli 10% roztwór wodny wodorotlenku sodu (sody kaustycznej). Po połączeniu z wodą soda tworzy silnie żrący roztwór, bezzapachowy, działający korodująco na metale. Rozkłada on wiązania chemiczne powłoki z farby. Stosuje się go do usuwania starych powłok z lakieru czy farby z ogrodzeń metalowych, starych kominków, mebli i innych przedmiotów wykonanych z metalu. Trzeba jednak uważać, bo ług jest silnie żrący i w kontakcie ze skórą powoduje chemiczne obrażenia. Szkodliwe są także jego opary, których nie wolno wdychać.

Jak zabezpieczyć metal przed czynnikami atmosferycznymi i rdzą?

Gdy metal jest już oczyszczony ze starej powłoki, należy go odpowiednio zabezpieczyć przed rdzą oraz czynnikami atmosferycznymi. Niezastąpione do tego celu będą środki RAFIL. Dobierz je w zależności od rodzaju powierzchni i jej przeznaczenia.

Do zabezpieczenia metalowych bram i ogrodzeń najbardziej odpowiedni będzie produkt RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. To antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na uderzenia. Wyróżnia ją zwiększona odporność na działanie trudnych warunków atmosferycznych.

Jak stosować RAFIL Do Bram i Ogrodzeń?

1. Farbę starannie wymieszaj. Dla opakowań powyżej 5 litrów i większych zastosuj mieszanie mechaniczne. Podczas prowadzenia prac co ok. godzinę kilkakrotnie dodatkowo zamieszaj produkt, aby uzyskać jednorodną powłokę.
   ‍
2. W razie potrzeby zastosuj maksymalnie do 5% rozcieńczalnika RAFIL Radach Rozcieńczalnik.
   ‍
3. Maluj w temperaturze 5 stopni Celsjusza do 25 stopni Celsjusza. Temperatura podłoża nie może być wyższa niż 35 stopni Celsjusza. Optymalna wilgotność powietrza wynosi do 80%. Unikaj zwłaszcza malowania w czasie upałów, ponieważ powoduje to bardzo szybkie parowanie rozpuszczalników, które występują w farbie i pogorszenie trwałości powłoki.
   ‍
4. Nakładaj farbę miękkim pędzlem, wałkiem lub przez natrysk. Stosując natrysk unikaj tzw. "suchego natrysku".
   ‍
5. Zwróć uwagę, aby dobrać odpowiedni wałek, jeśli malujesz wałkiem. Nieodpowiedni może pozostawić charakterystyczną w wyglądzie powłokę.
   ‍
6. Następną warstwę nakładaj w odstępie co najmniej 3 godzin od wymalowania poprzedniej.
   ‍
7. Unikaj wcierania farby i wielokrotnego pociągania pędzlem.
   ‍
8. Farba utwardza się minimum 3 dni.

Z kolei do malowania dachu, rynien czy parapetów odpowiednim produktem będzie RAFIL Radach Farba Na Dach. Farba stosowana jest zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich na powierzchniach metalowych, stalowych, ocynkowanych. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża. Tworzy szybkoschnące, wysoce elastyczne powłoki o podwyższonej odporności na działanie światła słonecznego, wody i innych czynników atmosferycznych.

Gdy poprzednia powłoka łuszczy się i odspaja, przed malowaniem koniecznie usuń starą farbę z metalu. Stara farba może osłabiać przyczepność nowej farby, powodując jej łuszczenie się i odpadanie. Nowa farba będzie lepiej przylegać do czystego metalu, co tworzy trwalsze i bardziej odporne na zużycie wykończenie. Mamy nadzieję, że nasze wskazówki, jak usunąć starą farbę z metalu pomogą Ci przeprowadzić te prace szybko i skutecznie!

Przeczytaj też: Wałek, pędzel czy spray – czym i kiedy malować metal?

‍Komin to niewątpliwie jeden z najważniejszych elementów domu. Warto go prawidłowo zabezpieczyć, aby na lata zapewnić bezpieczeństwo i spokojne użytkowanie. Jednym z najlepszych rozwiązań jest zastosowanie metalowej obróbki. Podpowiadamy, jak obrobić komin blachą oraz jak konserwować go w przyszłości.

Odpowiednie zabezpieczenie komina ma znaczenie z kilku względów. Pierwszy to oczywiście bezpieczeństwo przeciwpożarowe – komin musi być szczelny i trwały, a blacha na zewnątrz pozwala utrzymać go w pożądanym stanie.

Drugi związany z tym powód to wydajne i prawidłowe działanie domowego ogrzewania. Komin musi być drożny, aby skutecznie odprowadzać dym, ale powinien też pracować w odpowiednio wysokiej temperaturze. Zbyt zimny komin często nastręcza problemów, ponieważ osadzają się w nim substancje smoliste, które przy prawidłowej pracy powinny zostać odprowadzone na zewnątrz.

Jednak nie tylko kwestie grzewcze i przeciwpożarowe mają znaczenie. Komin to także newralgiczny element dachu pod kątem występowania wilgoci. Należy go szczelnie zaizolować i odpowiednio połączyć z poszyciem dachowym, w przeciwnym razie zachodzi ryzyko przenikania wody pod dach, a nawet do niższych kondygnacji budynku.

Ostatnią, ale też ważną kwestią, jest estetyka – podpowiadamy, jak obić komin blachą, aby ładnie wyglądał przez długi czas.

Jakie materiały są potrzebne do obróbki komina blachą?

Kominy można obrabiać różnymi rodzajami blachy. Najpopularniejsze są blachy stalowe, powlekane warstwą zabezpieczającą przed korozją. Dostępne są na rynku w szerokiej gamie, w zależności od składu stopu metalu, rodzaju malowania, grubości i ewentualnie tłoczenia. 

Droższym, ale wytrzymałym, estetycznym i długotrwałym rozwiązaniem jest zastosowanie blachy miedzianej. Jest ona z natury odporna na korozję, a efekt naturalnego starzenia się miedzi nie wpływa na jej właściwości, na wielu dachach wygląda natomiast bardzo dekoracyjnie. Spośród innych pokryć warto jeszcze zwrócić uwagę na blachy tytanowo-cynkowe, z których produkuje się też np. rynny.

Jak obić komin blachą, aby wyszło to dobrze i sprawnie? Przede wszystkim przy użyciu odpowiednich narzędzi. Do wykonania wycięcia w dachu i docinania elementów, niezbędna będzie szlifierka kątowa. 

Przytwierdzenie obróbki najlepiej wykonać poprzez mocowanie do drewnianych elementów – nie do blachy – przyda się więc wkrętarka i odpowiednie do metalu wkręty. Uszczelnienia wykonuje się silikonem – koniecznie zadbaj, aby był to materiał dekarski, w przeciwnym razie ryzykujesz rozszczelnieniem i problemami.

Jakie techniki stosować przy montażu blachy wokół komina?

Dostępne są dwie metody zabezpieczania komina – obróbka blachą lub taśmą. Pierwsza, czyli tzw. obróbka „twarda”, gdzie podstawowym materiałem mogą być różne gatunki blach – i na niej skupiamy się w tym poradniku. Daje najlepsze zabezpieczanie, jest także najbardziej estetyczna.

Istnieje jednak także tzw. obróbka „lekka”. Wówczas do pokrycia komina wykorzystuje się metalowe taśmy, najczęściej wykonane z aluminium, czasami z ołowiu. Tę technikę wyróżnia łatwość wykonania, ponieważ fabrycznie przygotowane taśmy pokryte są klejem. Praca przy kominie sprowadza się wówczas do przyklejenia do jego powierzchni odpowiednio dociętych fragmentów taśm. Jest to metoda prosta, ale zapewniająca nieco słabszą ochronę i gorszy efekt estetyczny.

Pierwszy krok to przymocowanie do komina dachowej membrany. Należy ją dociąć i umieścić jak najszczelniej przy ściankach, co będzie pierwszym zabezpieczeniem. Na początku montażu blachy w kominie wykonuje się specjalne nacięcie nazywane „wydrą”. Blachę przycina się i wygina stosownie do wymiarów komina, a następnie, przy użyciu specjalnej listwy, umieszcza możliwie szczelnie przy ścianach komina.

Co do samego procesu wykonania obróbki, kluczowe znaczenie ma jej połączenie z resztą dachowego pokrycia. Musisz zapewnić szczelność całości, aby uniknąć przeciekania wody opadowej. 

To jednak nie wszystko – obróbka powinna być wykonana i połączona w taki sposób, aby metalowe elementy mogły pracować. Co to znaczy? Metalowa powierzchnia dachu jest wystawiona na działanie gorąca i zimna, a metale, jak wiadomo, kurczą się i rozszerzają, w zależności od temperatury. Dlatego obróbkę z połacią dachową łączy się „na zakładkę”, w taki sposób, aby poszczególne elementy miały gdzie pracować i aby nie występowały naprężenia, które mogą prowadzić do rozszczelnienia materiału.

Jak zabezpieczyć blachę na kominie przed korozją?

O zabezpieczenie komina przed korozją należy zadbać już na etapie doboru materiału. Blacha do obróbki musi być zabezpieczona przed korodowaniem, w tym także odporna na obróbkę, tak aby podczas docinania i dopasowywania nie traciła swojej warstwy ochronnej. 

Jest jeszcze jedna kwestia: blachę do pokrycia komina wypadałoby wybrać pod kątem materiału, jakim pokryty będzie cały dach. Dotyczy to w pierwszym rzędzie samego rodzaju blachy – najlepiej, aby był taki sam. Jeśli jednak nie jest to możliwe, warto przynajmniej nawiązać do wyglądu całości. Możesz to osiągnąć, jeśli wybierzesz materiał w podobnym kolorze i fakturze. Oczywiście dobrym rozwiązaniem jest też malowanie odpowiednim rodzajem farby.

Farby do metalu – jakie sprawdzą się najlepiej przy obróbce komina?

Ponieważ obróbka komina to element istotny, a jednocześnie wrażliwy na działanie niszczących czynników, często warto rozważyć jego pomalowanie. Warstwa odpowiedniej farby dodatkowo zabezpiecza metal i na lata może gwarantować jego odpowiednią ochronę. Do malowania blachy warto użyć kilku produktów w odpowiedniej kolejności, co zapewni najlepsze efekty. Rozwiązaniem mogą być np. preparaty marki RAFIL. 

Na początku powierzchnię metalu naley dobrze przygotować do malowania. Sprawdzi się tutaj RAFIL Preparat do odtłuszczania, dzięki któremu pozbędziesz się wszystkich zabrudzeń i zapewnisz dobrą przyczepność farby. W przypadku metali narażonych na opady atmosferyczne, stosuje się często malowanie co najmniej dwoma warstwami. 

Na początek warto nałożyć na metal RAFIL Podkład Antykorozyjny – to farba do większości popularnych rodzajów blach. Tworzy mocną i elastyczną powłokę, a przede wszystkim doskonale chroni przed wodą. Występuje w dwóch kolorach: czerwonym tlenkowym i szarym, które stosuje się w zależności od barwy stosowanej farby powierzchniowej.

Farba powierzchniowa ma również za zadanie ochronę metalu, ale powinna zapewniać także dobry efekt estetyczny. W takim przypadku warto sięgnąć po RAFIL Radach Farba Na Dach. Nakłada się ją zazwyczaj w dwóch warstwach, w wyniku czego powstaje powłoka bardzo odporna zarówno na wilgoć, jak i nadmierne nasłonecznienie, mróz czy inne czynniki atmosferyczne. Maluje się łatwo – pędzlem, wałkiem lub natryskiem, a producent gwarantuje skuteczną ochronę metalu aż przez 8 lat.

A co z późniejszą konserwacją? Zalecamy przede wszystkim regularne inspekcje komina, w tym jego obróbki, przynajmniej raz w roku. Profilaktyczne malowanie farbą powierzchniową można wykonać raz na 4-5 lat. Dzięki temu obróbka zachowa swoje właściwości i dobrze ochroni komin przez naprawdę długi czas.

Wiesz już, jak obrobić komin blachą, aby mieć spokój na długie lata. To zadanie wymagające pewnych umiejętności – ale dla chcącego nic trudnego! Jeśli efekty Twojej pracy uznasz za zadowalające, podziel się nimi z nami!