Prawidłowe przygotowanie powierzchni stalowych przed malowaniem to kluczowy etap, który bezpośrednio wpływa na trwałość i estetykę powłoki malarskiej. Obejmuje ono kontrolę czystości, stopnia chropowatości, odtłuszczenia oraz obecności pyłu i zanieczyszczeń jonowych. Procesy te powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi normami, które określają zarówno metody oceny, jak i dopuszczalne tolerancje.
Ocena stopnia czystości powierzchni stalowej
Kontroli stanu przygotowania powierzchni podlegają następujące właściwości:
wygląd powierzchni,
stopień czystości podłoża,
profil powierzchni (chropowatość)
obecność zatłuszczeń,
obecność zapylenia,
obecność zanieczyszczeń jonowych.
Kontrolę stopnia czystości można przeprowadzać w porównaniu do barwnych wzorców fotograficznych załączonych do norm:
PN-ISO 8501-1: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie skorodowania i stopnie przygotowania niezabezpieczonych podłoży stalowych oraz podłoży stalowych po całkowitym usunięciu wcześniej nałożonych powłok.”
PN-ISO 8501-2: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie przygotowania wcześniej pokrytych powłokami podłoży stalowych po miejscowym usunięciu tych powłok.”
Podczas kontroli powierzchni przed malowaniem należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne oczyszczenie szwów spawalniczych, złączy, nitów, miejsc trudnodostępnych, gdyż często mogą tam pozostać zanieczyszczenia.
Dopuszczalne wady powierzchni przygotowanej do malowania, które zależą od agresywności korozyjnej środowiska, zawarte są w normie PN-ISO 8501-3. Oczyszczona powierzchnia nie powinna wykazywać jednak większych uszkodzeń.
Typowa chropowatość podłoża, określona parametrem Rz, powinna wynosić 35–70 μm. Ocenę przeprowadza się przy pomocy:
Przyrządu do pomiaru chropowatości (np. aparatem firmy Elcometer)
Porównania badanej powierzchni z wzorcami (płytki metalowe podzielone na segmenty różniące się średnią wysokością chropowatości – norma PN-ISO 8503-2), lub dotykowo przesuwając po wzorcowej i badanej powierzchni paznokieć lub drewienko. Z uwagi na kształt ścierniwa dostępne są dwa wzorce:
S – dla ścierniw kulistych: kulki szklane, śrut staliwny i żeliwny kulisty
G – dla ścierniw ostrokrawędziowych: żużel pomiedziowy, piasek, korund, śrut żeliwny łamany
Szczegółowe informacje o metodach oceny chropowatości podłoży stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej podane są w normie PN-EN ISO 8503.
W przypadku stosowania chemicznych metod usuwania zatłuszczeń należy sprawdzić pH powierzchni. Powinno ono wynosić 6–7.
Skuteczność odtłuszczenia sprawdza się jedną z poniższych metod:
Na odtłuszczoną powierzchnię nakłada się 2–3 krople benzyny ekstrakcyjnej. Po około 10 sekundach przykłada się krążek bibuły filtracyjnej. Jednocześnie na drugi krążek bibuły, służący jako wzorzec, również nanosi się benzynę ekstrakcyjną; po odparowaniu rozpuszczalnika z obu krążków, porównuje się je – obecność plam tłuszczowych na bibule przyciśniętej do odtłuszczonej powierzchni świadczy o jej niewłaściwym odtłuszczeniu.
Odtłuszczoną powierzchnię polewa się wodą destylowaną (spryskiwaczem). Po 10 s oceniany jest szacunkowy procent zwilżonej powierzchni. Norma rozróżnia 3 stopnie zwilżenia, które są zarazem miernikiem stopnia odtłuszczenia:
Stopień 1 – woda zwilża powyżej 50% powierzchni
Stopień 2 – woda zwilża 40–50% powierzchni
Stopień 3 – woda zwilża 15–20% powierzchni
Metoda ta zalecana jest do powierzchni pokrytych farbami do czasowej ochrony – na odtłuszczoną powierzchnię nanosi się kroplę 40–70% wodnego roztworu alkoholu etylowego z dodatkiem barwnika (np. pioktaniny). Jeśli powierzchnia jest zatłuszczona już w ilości ok. 100 mg/m², to kropla ta nie rozlewa się po niej. Na powierzchniach pionowych droga spływania kropli jest krótka i pozostaje owalny ślad, jeśli powierzchnia jest czysta.
Kurz i pył są bardzo niepożądanym zanieczyszczeniem, które musi być usunięte z każdego podłoża przygotowanego do malowania. Obecność pyłu można stwierdzić przez przetarcie powierzchni czystą białą szmatką.
Ocenę skuteczności odpylenia można przeprowadzić zgodnie z normą ISO 8502-3, przy pomocy paska taśmy samoprzylepnej o długości około 15 cm. Pasek nakleja się na badaną powierzchnię, trzykrotnie przesuwa się po nim kciukiem, a następnie nakłada się na kontrastowe podłoże i porównuje z rysunkiem wzorcowym.
Kontrola przygotowania powierzchni do malowania
Przy usuwaniu zapylenia przez wydmuchiwanie powietrzem należy zwrócić uwagę, aby powietrze było pozbawione oleju. Dotyczy to również powietrza używanego do napędu narzędzi do czyszczenia.
Ocenę skuteczności usunięcia zanieczyszczeń jonowych z powierzchni można przeprowadzić zgodnie z wytycznymi normy ISO 8502-1 lub ISO 8502-2, albo sprawdzić stosując opracowane przez Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie testy do oceny ilości chlorków i siarczanów znajdujących się na powierzchniach przygotowanych do malowania.
W przypadku przypuszczalnej obecności zanieczyszczeń jonowych na powierzchni (powierzchnie pokryte solami, atmosfera zanieczyszczona aerozolem solnym) zaleca się zastosować metody mające na celu usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni, takie jak:
Czerń to kolor dosyć ciężki, ale elegancki i stylowy. Wbrew pozorom daje bardzo duże możliwości aranżacyjne – zarówno pod kątem wyboru koloru elewacji, jak i ogrodzenia czy nawet balustrad oraz stolarki drzwiowej i okiennej.
Sprawdź, jaki kolor ogrodzenia do czarnego dachu będzie najlepszy i czym jeszcze kierować się podczas wyboru ogrodzenia.
Kolor ogrodzenia do czarnego dachu – możliwości aranżacyjne
Czarne i ciemnoszare, antracytowe dachy pasują przede wszystkim do nowoczesnych projektów i prostych, spadzistych dachów. Doskonale komponują się z miejską i podmiejską zabudową. Pasują do prostych, geometrycznych brył domów energooszczędnych i pasywnych, a także do domów utrzymanych w stylu minimalistycznym. Tworzą harmonijną całość z białymi lub popielatymi elewacjami, jednak czarną dachówkę z powodzeniem można połączyć na zasadzie kontrastu z cegłą, drewnem lub jasnymi, pastelowymi barwami.
Czym, oprócz koloru dachu, kierować się podczas wyboru ogrodzenia
Warto pamiętać, że nie tylko kolor dachu ma znaczenie. Jeśli chcesz, by aranżacja przestrzeni była spójna, a dom, ogrodzenie i ogród wyglądały harmonijnie, najlepiej wziąć pod uwagę także kolor elewacji, balustrad, bramy do garażu, kolory stolarki okiennej i drzwiowej, kostki brukowej czy innych elementów ozdobnych bądź konstrukcyjnych. Najlepiej, by podobne kolory zastosować i na domu, i na ogrodzeniu, ale też w ogrodzie.
Należy też dopasować materiał, z jakiego zbudowano ogrodzenie do kolorystyki płotu. Na przykład drewniane ogrodzenie pomalowane na czarno czy metalowy płot w pastelowych kolorach mogą nie wyglądać zbyt korzystnie.
Jaki kolor ogrodzenia do czarnego dachu będzie najlepszy?
Do czarnego dachu pasują przeróżne typy ogrodzeń w różnych kolorach. Możliwości aranżacyjne są bardzo szerokie, ponieważ czerń możesz połączyć z szarością, bielą, brązem czy beżem, a także z drewnem, metalem, betonem lub cegłą. Oto kilka inspiracji, z których możesz skorzystać:
Ogrodzenie panelowe, palisadowe – jedną z największych zalet tego typu ogrodzeń jest łatwość i szybkość montażu, a także duży wybór kolorów i rodzajów przęseł. Ogrodzenie panelowe składa się z prefabrykowanych paneli, które montuje się na słupkach. Mogą być one osadzone na cokołach lub bezpośrednio przy ziemi. Jeśli zdecydujesz się na ogrodzenie panelowe np. czarne czy antracytowe, cokoły mogą mieć taki sam kolor, co elewacja. Bardzo elegancko i nowocześnie prezentują się ogrodzenia z poziomymi, metalowymi lub drewnianymi listwami. Ich dużą zaletą jest także łatwość zmiany koloru w przyszłości – jeśli zdecydujesz się na renowację ogrodzenia, może pomalować je dobrą farbą, dostępną w wielu kolorach, taką jak RAFIL Chlorokauczuk. Przed nałożeniem emalii pamiętaj o zastosowaniu farby podkładowej RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. Nałożony podkład stworzy matową, elastyczną powłokę zwiększając przyczepność emalii do podłoża i wieloletnią ochronę przed korozją.
Metalowy, prosty płot – takie rozwiązanie sprawdzi się m.in. w zabudowie wiejskiej i podmiejskiej. Ogrodzenie z prostymi prętami jest estetyczne, eleganckie i nawiązuje do domów w stylu tradycyjnym. Również łatwo można je przemalować, wykorzystując do tego np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń, farbę, która przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni, zapewniającą zwiększoną odporność na działanie czynników atmosferycznych. Chcąc dobrać idealny kolor płotu do dachu, można pomalować go farbą RAFIL Radach Farba Na Dach, która zapewni idealne krycie malowanej powierzchni oraz dopasowanie kolorystyczne.
Ogrodzenie z kamiennych gabionów – nowoczesna i bardzo interesująca propozycja, pasująca do nowoczesnych domów, ale także i tych zbudowanych w tradycyjnym stylu. Gabiony, czyli metalowe kosze, wypełnione kamieniami będą świetnie pasowały do czarnych dachówek. Jeśli chcesz dodać aranżacji ciepła i lekkości, postaw na ogrodzenie z kamiennych gabionów i drewna lub z gabionów ozdobionych zielonymi roślinami.
Ogrodzenie z drewnem – drewno doskonale odciąży ciemne i czarne ogrodzenia. Takie rozwiązanie sprawdzi się jeszcze lepiej, jeśli projekt domu, oprócz czarnego dachu, będzie zakładał drewniane elementy konstrukcyjne lub dekoracyjne.
Jakich błędów nie popełnić przy wyborze koloru ogrodzenia do czarnego dachu?
Dachówek w ciemnych kolorach najlepiej nie łączyć z intensywnymi odcieniami elewacji i ogrodzeń. Czarne połacie dachowe, a do tego ciemnoszare lub intensywnie żółte, zielone czy czerwone elewacje, mogą dawać zbyt ciężki, przytłaczający efekt.
Poza tym, jeśli Twój dach ma lub będzie miał kolor czarny, a elewacja jasny i cała bryła będzie zbudowana w nowoczesnym duchu, nie decyduj się na ogrodzenie w tradycyjnym stylu. Co to oznacza? Lepiej zrezygnuj z ozdobnego, metalowego płotu czy ogrodzenia z piaskowcem lub czerwoną cegłą.
Zastanawiając się, jaki rodzaj i kolor ogrodzenia do czarnego dachu będzie najlepszy, pamiętaj o tym, że płot to integralna część całej przestrzeni. Musi więc pasować do stylu budynku i terenu wokół domu.
Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.
Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:
agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
aspekty ekonomiczne
Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne
Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.
Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.
Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.
Rodzaje zanieczyszczeń
Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.
Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.
Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.
Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.
Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.
Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.
Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.
Metody oczyszczania mechanicznego
Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:
skrobanie
młotkowanie
szczotkowanie
szlifowanie
oczyszczanie płomieniowe
obróbkę strumieniowo–ścierną
Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:
metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych
Oczyszczanie ręczno-mechaniczne
Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.
Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.
Obróbka strumieniowo–ścierna
Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.
Rodzaje obróbki:
otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
hydrodynamiczne (10–200 MPa)
odśrodkowe (koła wirnikowe)
Na efekt oczyszczania wpływa:
ciśnienie sprężonego powietrza
kąt nachylenia strumienia ścierniwa
odległość dyszy od powierzchni
rodzaj i kształt dyszy
rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa
Oczyszczanie fizykochemiczne
Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:
odtłuszczania rozpuszczalnikowego
mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego
Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:
zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
brud (kurz, piasek)
zanieczyszczenia jonowe
rdzę
Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:
a) Ze względu na sposób:
ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)
b) Ze względu na zastosowany środek:
rozpuszczalniki organiczne
środki alkaliczne i kwaśne
środki powierzchniowo czynne
Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju
Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych
Najczęstsze zanieczyszczenia:
rdza
zgorzelina walcownicza
oleje i smary
kurz, pył
luźne stare powłoki
wilgoć
topniki, żużel
chemikalia (detergenty, sole)
opiłki żelaza
Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.
Proces czyszczenia:
Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową
Normy:
ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość
Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1
Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):
Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")
sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym
Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.
Zabezpieczenie blachy aluminiowej
Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:
elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)
Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.
Przygotowanie do malowania:
oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym
Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych
Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:
gładkość powierzchni
dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów
To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:
brak przyczepności
marszczenie
zniszczenie powłoki
Najczęściej stosowane przygotowanie:
wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność
Przygotowanie podłoża betonowego
Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:
czyste
bez rys, występów i szczelin
o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego
Wymagania:
wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
beton powinien być odpylony i odtłuszczony
tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie
Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.
Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża
Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.
Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:
czyste
gładkie
równe
bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń
Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.
Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.
Powierzchnie w kotłowni powinny być funkcjonalne i odporne na uszkodzenia, wilgoć czy działanie detergentów. W związku z tym do malowania betonu w kotłowni należy używać wytrzymałych, antypoślizgowych i wodoodpornych farb. Na jaką emalię postawić i jak przygotować powierzchnie do malowania? Sprawdź!
Malowanie betonu w kotłowni – jak przygotować powierzchnię do malowania?
Aby malowanie powierzchni betonowej w kotłowni było efektywne, a farba dobrze do niej przywarła i długo ją ochraniała, musisz odpowiednio przygotować podłoże. Dotyczy to zwłaszcza betonowych posadzek – to właśnie one są najbardziej narażone na ścieranie oraz inne uszkodzenia mechaniczne, a także działanie wody czy chemikaliów. Sprawdź, jak przygotować posadzkę w zależności od tego, jaki beton chcesz pomalować.
Niezbędne akcesoria – lista
Zanim zaczniesz malowanie, zaopatrz się nie tylko w samą farbę, ale też w niezbędne narzędzia. Są nimi:
wkrętak,
odkurzacz,
szczotka druciana,
mieszadło mechaniczne lub ręczne,
wałek malarski lub pędzel,
rozpuszczalnik do wyrobów epoksydowych,
rękawice ochronne.
Malowanie nowego betonu w kotłowni (suchego, czystego i mocnego):
oczyść go z tłuszczu,
usuń mechanicznie warstwę mleczka i szlamu cementowego,
odpyl powierzchnię.
Pamiętaj, że nowy beton wymaga wysezonowania i będzie gotowy do malowania po około 28 dniach. Taki czas wystarczy, by zdążył się zakurzyć lub zabrudzić. Nie pomijaj czyszczenia powierzchni przed malowaniem nawet wtedy, gdy beton jest nowy.
Malowanie starego betonu w kotłowni, który wcześniej nie był malowany:
usuń te fragmenty betonu, które są luźno związane,
odtłuść podłoże i usuń wszystkie zanieczyszczenia,
uzupełnij ubytki w podłożu,
przeszlifuj i odpyl powierzchnię.
Malowanie starego betonu, wcześniej pomalowanego:
odtłuść i oczyść powierzchnię starej powłoki,
usuń farbę, która się łuszczy i jest luźno związana,
przeszlifuj i odpyl powierzchnię,
jeśli usuwasz starą farbę i korzystasz z detergentów, koniecznie spłucz je dokładnie wodą.
Jaką farbę wybrać do malowania posadzki w kotłowni?
Podłoga betonowa w pomieszczeniach, takich jak kotłownie, garaże, piwnice czy hale, powinna być przede wszystkim odporna na uszkodzenia i antypoślizgowa. W związku z tym emalia, którą zastosujesz do malowania posadzki w kotłowni, musi spełniać te kryteria. Powinna być przede wszystkim wodoodporna i elastyczna, a także twarda, odporna na ścieranie, uderzenia i działanie chemikaliów czy wilgoci.
{{recomended-product}}
Do malowania betonowych podłóg w kotłowni świetnie sprawdzają się emalie epoksydowe, takie jak RAFIL Na Beton. Ta dwuskładnikowa farba przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni betonowych. Tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. RAFIL Na Beton efektywnie penetruje porowate podłoże, tworząc jednolitą i gładką powierzchnię, łatwą w utrzymaniu i szczelną. Doskonale chroni beton przed działaniem wody, wybranych środków myjąco-odkażających oraz substancji chemicznych.
Farby epoksydowe to emalie dwuskładnikowe, co oznacza, że przed malowaniem należy starannie wymieszać każdy ze składników: samą farbę i utwardzacz, wlać dedykowany przez producenta utwardzacz do emalii, ponownie wymieszać i pozostawić do homogenizacji przez około 30 minut. Po tym czasie możemy przystąpić do malowania, pamiętając jednocześnie, że czas przydatności mieszaniny do stosowania to 8 godzin. Należy więc dobrze przygotować się do każdego etapu prac.
W jakich warunkach malować posadzkę betonową w kotłowni?
Aby malowanie posadzki było efektywne, należy zadbać o odpowiednie warunki otoczenia oraz temperaturę powierzchni betonowej:
temperatura betonu nie może być niższa niż 10°C,
temperatura otoczenia musi mieścić się w przedziale 10-35°C,
wilgotność względna powietrza nie powinna być wyższa niż 85%,
malowane pomieszczenie musi być dobrze wentylowane – odpowiedni przepływ powietrza jest korzystny dla samego malowania i sprzyja schnięciu emalii.
Pomalowana betonowa posadzka schnie zwykle około 24 godzin, w zależności od temperatury i wilgotności otoczenia oraz samej powierzchni. Po tym czasie (ale przed upływem 30 dni) należy położyć kolejną warstwę farby. Jeśli to konieczne kolejne warstwy emalii nakładaj po kolejnych 24 godzinach. Czas całkowitego utwardzania się powłoki to zwykle około 7 dni (czas jest uzależniony od warunków panujących w kotłowni).
Warto wiedzieć! Malowanie ścian w kotłowni
Jeśli chcesz pomalować betonowe ściany w kotłowni, możesz do tego użyć zarówno farby epoksydowej, jak i farby akrylowej czy alkidowej. Farby akrylowe charakteryzują się dużą odpornością na uszkodzenia mechaniczne, farby alkidowe natomiast są popularne ze względu na uniwersalne zastosowanie i dobry stosunek ceny do jakości.
Wybierając farbę, zwróć uwagę na to, by była ona odporna na ścieranie, wilgoć, uszkodzenia mechaniczne czy działanie chemikaliów, a także by można było łatwo utrzymać ją w czystości.
Farbę na ściany możesz kłaść bezpośrednio na beton, przygotowując powierzchnie tak samo jak posadzki. Jeśli chcesz, by ściany były gładkie, możesz położyć na nie gładź gipsową lub mineralną.
Niezależnie od tego, czy malujesz ściany, czy podłogi betonowe w kotłowni, pamiętaj o tym, by prace wykonywać w odpowiednich warunkach (wilgotność, temperatura, wentylacja) i dobrze przygotować malowane powierzchnie.
Dobrze przemyślany projekt i profesjonalne wykonanie elementów konstrukcyjnych domu to podstawa. Cała reszta to czynniki, które będą wpływać na samopoczucie domowników. Biorąc pod uwagę, że kolor dachu i okien to wybór na długie lata, troska o to, by odpowiadał twoim wymaganiom estetycznym, jest jak najbardziej uzasadniona. Jeśli zastanawiasz się nad tym, jaki kolor dachu wybrać do brązowych okien, ten artykuł jest przeznaczony dla ciebie.
Różne odcienie brązu – który wybrać?
W palecie brązów znajduje się wiele odcieni – od ciemnych i chłodnych dębów, przez tradycyjny orzech, elegancki mahoń, aż po ciepły złoty dąb. Każdy z nich będzie komponował się z innym kolorem dachu i elewacji.
Ciemny dąb
Wybierany jest do domów z ogrodem, w których bliskość zieleni podkreśla jego głęboką, kawową barwę. Dobrze sprawdza się jako obramowanie dużych okien. Wtedy ciemny kolor nie przytłacza bryły budynku.
Złoty dąb
To wybór dla osób, które dążą do stworzenia przytulnej aranżacji. Słoneczny odcień złotego dębu sprawdza się także jako element ocieplający nowoczesną konstrukcję.
Jasny dąb
To właściwie beż, nie brąz, najjaśniejszy odcień w palecie. Może być dobrą alternatywą dla standardowych, białych ram okiennych, nie rzuca się w oczy, a jednocześnie stanowi ciekawy element stonowanej architektury.
Dąb rustykalny
Wprowadzany jest często jako element drewnianych domów czy projektów, które nawiązują do tradycyjnego wiejskiego stylu. Widoczność słoi i stonowana, naturalna barwa podkreślają swojski charakter budynku.
Orzech
Jest najbardziej uniwersalnym odcieniem w palecie brązów. Komponuje się z większością brył, nie dominuje wnętrza.
Mahoń
Mahoniowe okna są zobowiązujące, wymagają bardziej przemyślanej oprawy. Nie mogą przytłoczyć wnętrza ani bryły budynku, stąd też lepiej łączyć je z lekkimi, neutralnymi kolorystycznie elementami.
Brązowe okna mogą być wykonane z drewna lub PVC z okleiną. Kolor okien plastikowych może być inny wewnątrz i na zewnątrz budynku.
Wybieramy kolor dachu pasujący do okien
Aby całość konstrukcji była wizualnie spójna, dach, stolarka i elewacja muszą się ze sobą komponować i dopełniać kolorystycznie. Zastanawiasz się, jaki kolor dachu wybrać do brązowych okien? Mamy kilka porad, dzięki którym dowiesz się, jak łączyć te elementy, by osiągnąć efektowny rezultat.
Jaki kolor dachu wybrać do okien w odcieniu orzecha?
Orzechowe okna są uniwersalne. Łączy się je z dachami w odcieniach czerwieni, ciemnej szarości oraz z czernią. Należy pamiętać o tym, że w przypadku czerwonej dachówki lepiej sprawdza się biała, jasnoszara lub kremowa elewacja. Inne, bardziej wyraziste, kolory mogą w tym połączeniu dawać pstrokaty, mało schludny efekt. Ciemna dachówka w połączeniu z orzechem pozostawia pewną dowolność, jeśli chodzi o kolor elewacji. Połączenie z barwą kremową, beżową lub brązową elewacji powinno dać korzystny efekt.
Jaki kolor dachu wybrać do okien ciemny dąb?
Ciemne okna wymagają pewnej konsekwencji. Lepiej będą wyglądały z ciemnym dachem i jasną elewacją w przypadku wielopiętrowych budynków, natomiast w przypadku domów parterowych lepszym rozwiązaniem będzie połączenie ich z jaśniejszą dachówką – na przykład szarą lub ceglaną – i białą elewacją. Powyższa zasada sprawdza się szczególnie w sytuacji, gdy okna nie są duże. Takie zagranie barwami sprawi, że całość stanie się lżejsza.
Jaki kolor dachu wybrać do okien mahoń?
Neutralny. Czerwień czy cegła raczej nie będą dobrym pomysłem. Sprawdzi się tu czerń, ciemna szarość, a także ciemna wiśnia. Elewacja raczej powinna być zimna – biała lub w odcieniach szarości, niekoniecznie jasnej. Jednak w przypadku ciemniejszych barw należy wziąć pod uwagę kształt bryły. Proste, smukłe budynki z dużymi oknami będą prezentować się w takiej aranżacji lepiej, niskie z rozbudowanym dachem – zdecydowanie gorzej.
Czy kształt dachu ma znaczenie przy wyborze koloru?
Zdecydowanie tak. Wielospadowe, mansardowe dachy są najbardziej rzucającą się w oczy częścią domu. Decydując się na kolor dachówki, musimy pamiętać, że będzie to dominujący element, który w pewnym sensie zdefiniuje całą bryłę. Lekkie, dwuspadowe dachy dają większą dowolność, jeśli chodzi o wybór koloru dachówki. Znaczenie ma też liczba i wielkość okien dachowych oraz kąt nachylenia dachu. Zasada, która gwarantuje sukces, jest prosta: im prostszy dach, tym więcej możliwości. I to zarówno w kwestii koloru, jak i rodzaju pokrycia. Tu sprawdzą się falowania i wysoki profil. Skomplikowana połać dachowa lepiej prezentuje się z prostym, harmonijnym pokryciem.
Mamy nadzieję, że pytanie o to, jaki kolor dachu wybrać do konkretnych okien, nie będzie ci już spędzać snu z powiek. Życzymy zatem wielu udanych aranżacji!
