Strona główna
Poradniki

Przygotowanie wybranych rodzajów podłoży do malowania

Przeczytasz w 5 min
Z tego artykułu dowiesz się:

1. Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno - ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

- agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
- kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
- wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
- właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna )
- możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
- właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
- czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją.
- trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
- wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
- aspekty ekonomiczne

2. Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń:

Zendra, Zgorzelina – są to produkty termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Zostawienie zendry może powodować np: odspajanie płatów zendry i co za tym idzie powłoki malarskiej, wytwarzanie się ogniwa korozyjnego.

Rdza – jest produktem korozji stali – w postaci uwolnionych tlenków żelaza tworzących warstwy o zmiennych grubościach i w różnych postaciach morfologicznych, słabo przyczepnych do podłoża.

Rdza

Zatłuszczenia – pochodzić mogą z eksploatacji konstrukcji w środowiskach występowania tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – zapylenie atmosfery wynika z działalności przemysłu, spowodowane jest warunkami atmosferycznymi i prowadzeniem prac oczyszczenia powierzchni. Pyły sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni powłoki malarskiej.

Wilgoć – pojawia się na powierzchni podłoża w wyniku: opadów atmosferycznych (mgły); kondensacji na podłożu w określonych warunkach, związanej z występowaniem jej w powietrzu. Efektem wilgoci może być np. korozja podpowłokowa

Zanieczyszczenia jonowe; sole – niewidoczne gołym okiem, sole rozpuszczalne w wodzie takie jak chlorki, siarczany, azotany – działają destrukcyjnie na powłokę malarską i stymulują korozję i sprzyjają utrzymywaniu wilgoci.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia się powłok, korozja podpowłokowa, działania mechaniczne powodują z czasem zniszczenie powłoki. Charakter i wielkość tych zniszczeń decydują o przyczepności kolejnej warstwy.

Starta powłoka malarska

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

- wstępne oczyszczanie usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
- właściwe oczyszczanie usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher) a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania. Powierzchnie gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć: skrobanie, młotkowanie, szczotkowanie, szlifowanie, oczyszczanie płomieniowe, obróbkę strumieniowo – ścierną. Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza.
• metody strumieniowo – ścierne są zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie zalecane w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych.

Oczyszczanie ręczno – mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków gdzie obróbka strumieniowo – ścierna jest niemożliwa. Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powlokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

Oczyszczanie podłoża przed malowaniem

Obróbka strumieniowo – ścierna – polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania. Rodzaje obróbki: otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa, na sucho (na mokro) w osłonie wodnej, średniociśnieniowe (0,3 – 0,5 MPa), wysokociśnieniowe (1,0 – 1,2 MPa), hydrodynamiczne (10 – 200 MPa), odśrodkowe- koła wirnikowe. Na efekt oczyszczania strumieniowo – ściernego wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to: ciśnienie sprężonego powietrza;. kąt nachylenia strumienia ścierniwa; odległość dyszy od powierzchni; rodzaj i kształt dyszy; rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa.

Oczyszczanie fizykochemiczne – przeprowadzane za pomocą: odtłuszczania rozpuszczalnikowego; mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego. Pod pojęciem mycia rozumie się usuwanie zanieczyszczeń za pomocą wodnego roztworu środka myjącego. Oczyszczanie tymi metodami ma za zadanie usunięcie: zanieczyszczeń mechanicznych (po obróbce mechanicznej), nagromadzonego brudu (kurz, piasek), zanieczyszczeń jonowych, rdzy. Metody mycia i odtłuszczania powierzchni można podzielić:

a) ze względu na sposób:
- ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
- natryskowe (specjalne urządzenia do natrysku ciśnieniowego typu: pompy membranowe do malowania, aparaty typu Karcher)

b) ze względu na zastosowany środek
- rozpuszczalniki organiczne
- alkaliczne, kwaśne
- środki powierzchniowe - czynne

Metoda natryskowa roztworami wodnymi z uwagi na zawartość efektywnych dodatków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po właściwym myciu lub odtłuszczaniu wodnymi roztworami myjącymi ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

3. Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Do najczęściej występujących zanieczyszczeń powierzchni stalowych należą: rdza i zgorzelina walcownicza, oleje i smary, kurz, pył, luźno związane stare powłoki malarskie, wilgoć, topniki i żużel, chemikalia (np. pozostałości detergentów, sole) oraz opiłki żelaza. Należy także szczególną uwagę zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych oraz odtłuszczenie powierzchni metalu gdyż obecność tych zanieczyszczeń obniża przyczepność powłok: malarskich do metalu oraz może spowodować powstanie różnych wad pokrycia malarskiego. Proces usuwania zanieczyszczeń oraz odtłuszczenia powinien być przeprowadzony przed procesem oczyszczenia powierzchni stalowych.

Zanieczyszczenia usuwane są przez mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem. Mycie i odtłuszczanie powierzchni przed czyszczeniem można przeprowadzać ręcznie lub mechanicznie stosując parę wodną, wodę z detergentem, rozpuszczalniki organiczne, środki emulsyjne oraz środki alkaliczne i kwaśne. Szczególnie zalecaną, ze względów ekonomicznych i ekologicznych jest metoda natrysku roztworów wodnych z detergentami biodegradowalnymi. Po umyciu i odtłuszczeniu wodnymi roztworami środków myjących zaleca się dokładne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Informacje i opisy dotyczące metod przygotowania powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo – ściernej zawarte są w normie ISO 8504 - 2 , natomiast opis metod ręcznego oczyszczania powierzchni, również z wykorzystaniem narzędzi z napędem mechanicznym zawarty jest w normie ISO 8504 3. Natomiast stopień czystości powierzchni stalowych oczyszczanych metodami ręcznymi, ręczno-mechanicznymi i strumieniowo-ściernymi, najczęściej stosowanymi w praktyce przemysłowej, określa się zgodnie z PN-ISO 8501-1 :1996, natomiast chropowatość podłoża po obróbce strumieniowo-ściernej zgodnie z PN-EN ISO 8503.

Norma PN-ISO 8501-1 określa cztery stopnie skorodowania powierzchni stalowych oraz stopnie przygotowania podłoży stalowych przed nakładaniem farb. Stopnie przygotowania są zdefiniowane za pomocą opisu wyglądu powierzchni po oczyszczeniu oraz wzorców fotograficznych charakterystycznych dla poszczególnych przykładów. Każdy ze stopni przygotowania oznaczony jest odpowiednimi literami określającymi zastosowaną metodę czyszczenia:

• Sa - obróbka strumieniowo-ścierna
Sa l - zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegające: zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie i obce zanieczyszczenia (sole rozpuszczalne w wodzie, pozostałości spawalnicze).
Sa 2 - gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smary, pył, większe ślady zgorzeliny walcowniczej, rdzy, starej powłoki malarskiej i obce zanieczyszczenia. Wszystkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają. Powierzchnia szara metaliczna..
Sa 2 1/2 - bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie czy obce zanieczyszczenia. Powierzchnia ma prawie jednolitą metaliczną barwę tzw. "prawie białego metalu". Mogą zostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci zaciemnień w kształcie kropek lub pasków.
Sa 3 - obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej - na oglądanej powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zgorzeliny walcowniczej, rdzy, powłoki malarskiej czy obcych zanieczyszczeń. Powierzchnia ma jednolitą metaliczną barwę tzw. "białego metalu".

• St - czyszczenie ręczne i z wykorzystaniem narzędzi o napędzie mechanicznym
St 2 - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegająca zgorzelina walcownicza, rdza, powłoka malarska i obce zanieczyszczenia; powierzchnia wykazuje metaliczny połysk.
St 3 - wymagania takie jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze zdecydowanie metalicznego połysku (od metalowego podłoża).

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to także dość niekorzystne podłoże dla większości powłok malarskich, ze względu na trudności w uzyskaniu dobrej przyczepności pokrycia malarskiego do gładkiego podłoża. Przygotowanie podłoża należy przeprowadzić następująco:

- odtłuścić podłoże zmywając je roztworem EMULSOLU RN – 1, a następnie spłukać czystą wodą i wysuszyć.

- blachę ocynkowaną sezonowaną można także oczyścić przez zmycie powierzchni roztworem amoniaku (1 – 2 %) z dodatkiem detergentów.
- zanieczyszczenia mechaniczne jak również produkty korozji należy usunąć przez szczotkowanie szczotkami nylonowymi, szczotkami z twardego włosia, naturalnego lub sztucznego, szlifowaniem papierem ściernym. Przygotowane do malowania podłoże powinno być suche i pozbawione wszelkich zanieczyszczeń.

Blacha aluminiowa

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z luźnej rdzy i innych zanieczyszczeń metodą ręczną lub mechaniczną szczotkami stalowymi, bądź strumieniowo – ścierną za pomocą miękkiego ścierniwa naturalnego. A następnie odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym.

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są na ogół niezbyt dobrym podłożem dla powłok malarskich, głównie z uwagi na trudności uzyskania dobrej przyczepności do nich pokrycia malarskiego. O złej adhezji decyduje tu duża gładkość powierzchni oraz duża reaktywność cynku, glinu oraz ich stopów, która sprzyja wytwarzaniu dość zwartej i kruchej warstwy tlenków bądź węglanów tych metali, wpływających negatywnie na składniki błonotwórcze powłoki malarskiej. Efektem tego jest brak przyczepności powłoki malarskiej, marszczenie – co może doprowadzić do zniszczenia powłoki.

Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania powierzchni metali nieżelaznych przed malowaniem jest wytwarzanie powłoki konwersyjnej metodą chemiczną lub elektrochemiczną. Powłoka konwersyjna jest ściśle związana z metalem, nierozpuszczalna w wodzie i środowisku wywołującym ten proces oraz działa jak izolator elektryczny. Zapewnia przez to większą odporność korozyjną metalu oraz lepszą przyczepność powłoki.

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być czyste, bez rys występów i szczelin. Wilgotność powierzchniowej warstwy betonu przeznaczonego do malowania wyrobami epoksydowymi nie powinna przekraczać 3% lub 4% (w zależności od farby). Nierówności powierzchni nie powinny być większe niż 1/3 grubości malarskiego zestawu powłokowego. Wypukłe krawędzie płaszczyzn, naroża i załamania powierzchni należy zaokrąglić. Czynności te powinny być wykonane możliwie wcześnie, zanim beton uzyska pełną wytrzymałość. Należy go odpylić oraz w razie potrzeby odtłuścić. Tłuste plamy należy usuwać przez przecieranie zanieczyszczeń powierzchni tkaniną bawełnianą zmoczoną w odpowiednim rozpuszczalniku. Powierzchnie należy oczyścić za pomocą ręcznych lub mechanicznych stalowych szczotek drucianych lub przez delikatne przepiaskowanie. Obecnie nową metodą czyszczenia betonu jest czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem.

Przygotowanie podłoża betonowego

Świeżo wykonane podłoża betonowe i tynki powinny być malowane po określonym czasie utwardzania i karbonizacji. Okres ten podany jest w instrukcjach stosowania poszczególnych farb. Powierzchnia tynków przygotowana do malowania. odpowiadająca wymaganiom normy PN- 70/B-101100, powinna być czysta, gładka, równa, bez rys, spękań, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Tynki powinny wykazywać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną oraz nie powinny ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Ostatnie wpisy:

Galeria zdjęć

No items found.
Polecany produkt

  • Wydajność:
    m2 / L
  • Stopień połysku:
    Efekt młotkowy
    Połysk
    Półmat
    Mat
Szczegóły produktu
Porada eksperta
Pliki do pobrania
No items found.

Powiązane produkty

No items found.

Przeczytaj również

Marzy Ci się idealnie harmonijna stylizacja posesji? Musisz zatem mieć świadomość tego, jak ważne jest odpowiednie zestawienie kolorów elementów architektonicznych. Warto zastanowić się, jaki kolor pasuje do czerwonego dachu – to pomoże Ci dobrać do swojego domu idealne ogrodzenie!Spis treści:

  1. Czerwony dach – czerwone ogrodzenie?
  2. Jaki kolor metalowego ogrodzenia do czerwonego dachu?
  3. Dom z czerwonym dachem a drewniane ogrodzenie posesji
  4. Kamienne ogrodzenie do domu z czerwonym dachem

Czerwony dach – czerwone ogrodzenie?

Aby zyskać spójny wystrój całej posesji, należy się trzymać kilku zasad – jedną z nich jest dobór ogrodzenia pod dach budynku. Dom z czerwonym dachem prezentuje się klasycznie, dzięki czemu daje szerokie możliwości zestawień kolorystycznych i materiałowych. Najpierw jednak warto przyjrzeć się najprostszym rozwiązaniom.Jaki kolor ogrodzenia pasuje do czerwonego dachu najbardziej? Na pewno się nie rozczarujesz, jeśli zdecydujesz się na… czerwień! Pożądany odcień możesz łatwo uzyskać, malując metalowe przęsła farbą do ogrodzeń, taką jak Rafil CHLOROKAUCZUK. Betonowe ogrodzenia także możesz przemalować, używając do tego odpowiednich farb. Ale to nie jedyne rozwiązanie – drugą opcją jest stworzenie ceglanego płotu lub wyłożenie ogrodzenia płytkami cegłopodobnymi.

Ważne!

Czerwień jest intensywnym kolorem, dlatego jeśli zdecydujesz się na niego zarówno na ogrodzeniu, jak i na dachu, dla równowagi koniecznie wybierz łagodniejsze, jaśniejsze barwy ścian i podjazdu.

Jaki kolor metalowego ogrodzenia do czerwonego dachu?

Jakie inne kolory pasują do czerwonego dachu?

  • Biel – białe ogrodzenie najczęściej kojarzy się z niewysokimi płotkami, ale z powodzeniem barwę tę możesz nadać bardziej masywnemu ogrodzeniu.Biel przepięknie skomponuje się przede wszystkim z czerwonym dachem domu parterowego.
  • Czerń – czarne ogrodzenia to klasyka – uniwersalne, najczęściej metalowe pasują do każdego stylu i zróżnicowanych kolorów domostw. W związku z tym świetnie sprawdzą się i w połączeniu z domem z czerwonym dachem. Jeżeli chcesz zabezpieczyć swoje ogrodzenie przed korozją, idealnie do tego się nada emalia RAFIL DO BRAM I OGRODZEŃ.
Ogrodzenie z dwóch materiałów pasujące do czerwonego dachu
  • Szarość – szary to nowa czerń w zakresie ogrodzeń posesji, choć dodaje otoczeniu nieco nowocześniejszego sznytu. Z czerwienią skomponuje się nad wyraz dobrze, szczególnie jeśli całe domostwo będzie utrzymane w raczej prostej, minimalistycznej stylistyce.
  • Zieleń – oczywiście ta żywa. Posesja obsadzona tujami, bukszpanem lub innymi roślinami będzie wyglądała lepiej niż jakiekolwiek inne ogrodzenie, a przy tym zieleń świetnie łączy się z czerwienią!

Dom z czerwonym dachem a drewniane ogrodzenie posesji

Drewniane ogrodzenia są zawsze w modzie – naturalne, o ciepłym wyglądzie i przytulnym charakterze. Czy jednak kolor drewna pasuje do czerwonego? Tutaj do wyboru masz dwa wyjścia – sztachetki płotu mogą mieć bardzo jasny albo zdecydowany, ciemny kolor. W obu przypadkach zaprezentują się wyjątkowo ciekawie i pomogą osiągnąć pożądany efekt wykończeniowy. Jasne drewno wybierz raczej do klasycznych posesji, a ciemne wykorzystaj do stworzenia nowoczesnej stylizacji.

Kamienne ogrodzenie do domu z czerwonym dachem

Dom z czerwonym dachem zaprezentuje się bardzo efektownie, jeśli otoczysz go kamiennym ogrodzeniem. Intensywna czerwień z pewnością polubi się z piaskowcem i innymi jasnymi surowcami, np. granitami, łupkami czy trawertynem.

Ogrodzenie dopasowane kolorystycznie do dachu i elewacji

Nie chcesz wznosić kamiennego muru? Zamiast niego postaw betonowe ogrodzenie, które następnie obłożysz płytkami imitującymi kamień – efekt będzie bardzo naturalny, a wykonanie nieco łatwiejsze.

Zobacz inne artykuły

Jak dobrać kolor ogrodzenia do czerwonego dachu domu?

Przeczytasz w 5 min

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Na dobór odpowiednich farb do malowania metali ma wpływ klasa korozyjności środowiska. 

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Metalowe ogrodzenia czy bramy przy domach jednorodzinnych odnoszą się do klasy 2 i 3 korozyjności środowiska. Do ich zabezpieczenia odpowiednie będą środki RAFIL np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

  • RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
  • RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
  • RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
  • RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Poznaj klasy korozyjności

Przeczytasz w 5 min

Dach dwuspadowy to klasyka, która od lat króluje w polskim krajobrazie. Jeśli spojrzysz na większość domów jednorodzinnych, to właśnie ten rodzaj dachu widzisz najczęściej. Podpowiadamy, jak zrobić dach dwuspadowy na domu lub innej budowli. 

Co dach dwuspadowy oznacza w praktyce? Dwie połacie nachylone w przeciwnych kierunkach, połączone w najwyższym punkcie zwanym kalenicą. Prosta, elegancka konstrukcja, która sprawdzi się w każdej strefie klimatycznej. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się więcej o budowie dachu dwuspadowego krok po kroku. Doradzimy w nim też, jak zabezpieczyć pokrycie dachowe przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi.

Schemat dachu dwuspadowego to dwie połacie dachu, połączone w najwyższym punkcie kalenicą. 

Czym jest dach dwuspadowy i kiedy warto go wybrać?

Dlaczego tak wiele osób wybiera dach dwuspadowy? Przede wszystkim jest on uniwersalny. Pasuje zarówno do domów w stylu klasycznym, jak i nowoczesnym. Niezależnie od tego, czy budujesz dom na wsi, czy w mieście, dach dwuspadowy dobrze wpisuje się w otoczenie. Możesz go wykończyć dachówką ceramiczną, blachodachówką, blachą na rąbek czy nawet gontem bitumicznym. Każda z tych opcji wygląda dobrze na takiej konstrukcji.

Nie można pominąć praktyczności. Dach dwuspadowy skutecznie odprowadza wodę deszczową i śnieg. Dzięki prostemu kształtowi ryzyko przecieków jest minimalne. Jeśli mieszkasz w rejonie, gdzie zimą pada dużo śniegu, to naprawdę świetny wybór. Strome połacie sprawiają, że śnieg sam zsuwa się w dół, co odciąża konstrukcję.

Kolejnym argumentem jest prostota budowy. W porównaniu do bardziej skomplikowanych dachów, takich jak wielospadowe czy mansardowe, dach dwuspadowy jest łatwiejszy do wykonania. To oznacza niższe koszty i mniejsze ryzyko błędów konstrukcyjnych. Mniej elementów to także krótszy czas budowy, a ten w budownictwie zawsze jest na wagę złota.

Kiedy dach dwuspadowy sprawdzi się najlepiej? Gdy cenisz funkcjonalność i tradycyjny wygląd. Taki dach daje możliwość efektywnego wykorzystania przestrzeni na poddaszu. Jeśli planujesz tam sypialnie, gabinet czy pokój dla dzieci, to dach dwuspadowy pozwoli na maksymalne wykorzystanie powierzchni użytkowej.

Co więcej, dach dwuspadowy jest idealny dla osób, które myślą o montażu paneli fotowoltaicznych. Połacie skierowane na południe lub zachód dają świetne warunki do uzyskania maksymalnej wydajności. W czasach, gdy coraz więcej osób decyduje się na inwestycję w odnawialne źródła energii, to ogromna zaleta.

Nie zapominajmy o estetyce. Dach dwuspadowy, choć prosty, daje wiele możliwości aranżacyjnych. Możesz dodać okna połaciowe, małe lukarny albo drewniane wykończenia, które nadadzą domowi charakteru. Dzięki temu twój dom może wyglądać naprawdę wyjątkowo, a jednocześnie będzie nawiązywać do tradycji.

Jak zrobić dach dwuspadowy na garażu lub domu? Potrzebny jest schemat oraz profesjonalna wiedza dekarska. 

Jak zaplanować budowę dachu dwuspadowego? Schemat dachu dwuspadowego

Jak zrobić konstrukcję dachu dwuspadowego? Planując budowę, zacznij od solidnego projektu. To podstawa, która zdecyduje o wytrzymałości i funkcjonalności konstrukcji. 

Na początek określ kąt nachylenia połaci – najczęściej wynosi od 30 do 45 stopni. To zależy od klimatu, stylu budynku i materiału pokryciowego. Im większy kąt, tym lepsze odprowadzanie wody i śniegu, ale większe koszty budowy.

Kolejny krok to wybór materiałów. Potrzebujesz solidnej więźby dachowej, która uniesie pokrycie i wytrzyma lata eksploatacji. Najczęściej używa się drewna sosnowego lub świerkowego. Przygotuj też pokrycie dachowe – dachówkę, blachodachówkę czy gonty.

Nie zapomnij o detalach. Izolacja termiczna i system odprowadzania wody to elementy, które wpływają na komfort i trwałość dachu. Stwórz schemat, który uwzględni wymiary, kąty i rozmieszczenie krokwi. To plan, który ułatwi wykonanie konstrukcji i pozwoli uniknąć kosztownych błędów.

Jak zrobić dach dwuspadowy na garażu? Po wykonaniu konstrukcji nie zapomnij o zabezpieczeniu blachy odpowiednim środkiem np. RAFIL Radach Farba Na Dach

Jak zrobić dach dwuspadowy? Niezbędne materiały i narzędzia do budowy dachu dwuspadowego

Do budowy dachu dwuspadowego potrzebujesz drewna konstrukcyjnego, najczęściej sosnowego lub świerkowego, do wykonania więźby dachowej. Przygotuj pokrycie dachowe dachówkę, blachodachówkę lub gonty. Niezbędna będzie folia paroizolacyjna i membrana dachowa do zabezpieczenia przed wilgocią. 

Do montażu krokwi i łat przydadzą się gwoździe, wkręty i metalowe łączniki. Z narzędzi potrzebujesz piły, młotka, wkrętarki, poziomicy i miarki. Całość uzupełnij rusztowaniem dla bezpieczeństwa.

Nie zapomnij również o odpowiedniej farbie na dach. Polecamy RAFIL Radach Farbę Na Dach. To wysokiej jakości gruntoemalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. Farba stosowana jest zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich. Tworzy szybkoschnące, wysoce elastyczne powłoki o podwyższonej odporności na działanie światła słonecznego, wody i innych czynników atmosferycznych. W zestawie z podkładem RAFIL Podkład Antykorozyjny stanowi silne zabezpieczenie przed korozją.

Krok po kroku: budowa więźby dachowej

Budowa więźby dachowej to jeden z kluczowych etapów tworzenia dachu dwuspadowego. Oto najważniejsze etapy budowy dachu dwuspadowego krok po kroku:

  1. Na początek przygotuj solidną podstawę – upewnij się, że ściany nośne budynku są proste i stabilne.
  2. Rozpocznij od ustawienia słupów nośnych, które będą podtrzymywać krokiew.
  3. Następnie przystąp do montażu krokwi – to one będą tworzyć główną strukturę dachu. Zaczynasz od jednej strony budynku, przytwierdzając pierwszą parę krokwi do murłaty (górnej belki, która opiera się na ścianach).
  4. Potem równocześnie zamontuj kolejne, zachowując odpowiedni kąt nachylenia.
  5. Kiedy wszystkie krokwie są na miejscu, zainstaluj łatę, na której zamocujesz pokrycie dachu.
  6. Na koniec dodaj wzmocnienia, takie jak rygle i jętki, które zwiększą stabilność konstrukcji.
  7. Upewnij się, że wszystko jest równo ustawione – solidność więźby to podstawa bezpieczeństwa dachu.
Jak zrobić konstrukcję dachu dwuspadowego? Kluczowy elementy to budowa więźby dachowej. 

Pokrycie dachu dwuspadowego – dostępne opcje 

Wybór pokrycia dachu dwuspadowego zależy od wielu czynników: stylu domu, budżetu, klimatu i estetyki. Najczęściej wybierane materiały to dachówka ceramiczna i cementowa. Dachówka ceramiczna jest trwała, estetyczna i dobrze izoluje, ale jest ciężka i dość droga. Dachówka cementowa to tańsza alternatywa, równie trwała, ale nieco mniej odporna na warunki atmosferyczne.

Kolejną opcją jest blachodachówka, lekka i szybka w montażu. Wykonuje się ją z blachy stalowej powlekanej, a jej dużą zaletą jest przystępna cena oraz łatwość konserwacji. To dobra opcja do budowy daszku dwuspadowego np. na garaż. Gont bitumiczny to kolejny wybór, szczególnie popularny w przypadku mniejszych budynków. Jest elastyczny i odporny na korozję. 

Mamy nadzieję, że nasze wskazówki, jak zrobić dach dwuspadowy, okazały się przydatne! Przypominamy, że najlepszym środkiem do zabezpieczenia dachu przed warunkami pogodowymi jest RAFIL Radach Farba Na Dach!

Jak zrobić dach dwuspadowy – poradnik

Przeczytasz w 5 min


Szarość kojarzy się z elegancją, dobrym gustem, minimalizmem, nowoczesnością… Co więcej, dobrze komponuje się z wieloma innymi barwami – od monochromatycznych, po soczyste i jaskrawe. Nic dziwnego, że coraz więcej budynków wykańczanych jest szarą elewacją – aktualnie jest to jedno z najpopularniejszych i najbardziej uniwersalnych rozwiązań! Marzysz o stylowym szarym domu? Sprawdź, jaki kolor dachu do szarej elewacji będzie najlepszym wyborem. Zapraszamy na przegląd inspiracji!

Szara elewacja – jaki kolor dachu?

Szarość to kolor, który ma wiele zalet. Jest ponadczasowa – pasuje niemal do wszystkiego. Decydując się szarą elewację do swojego domu, stajesz zatem przed nie lada wyborem! Możesz pozwolić sobie na dach w dowolnie wybranym kolorze. Ograniczeniem jest jedynie Twoja wyobraźnia i oczekiwania wobec ostatecznego wyglądu domu. Potrzebujesz nieco inspiracji? Oto nasze propozycje:
W odcieniach szarości – najprostszy wybór, gwarantujący nowoczesny efekt, to połączenie szarej elewacji z szarym dachem. Możesz zdecydować się na podobne odcienie lub wprost przeciwnie – postawić na kontrast, łącząc jasny kolor z ciemnym.
Z pochwałą minimalizmu – zestawienie szarej elewacji z czarnym lub białym dachem to doskonała propozycja dla każdego, kto ceni prostotę i klasykę. Białe dachówki w połączeniu z jasnoszarą elewacją dadzą subtelny efekt. Czarny dach na antracytowym domu stworzy wyrazisty, a przy tym minimalistyczny styl.
Dotyk koloru – szarą elewację z łatwością zestawisz z zielenią, czerwienią czy brązem dachu. Takie połączenie pozwoli Ci uzyskać oryginalny efekt, bez ryzyka przesady i popadnięcia w kicz.

Jasny dach w domu na przedmieściach

Kolor dachu a styl domu – przegląd

Wybierając kolor dachu, pod uwagę należy wziąć nie tylko kolor elewacji, ale również styl, w jakim utrzymany jest budynek. Oto najważniejsze wskazówki:
Domy w stylu klasycznym, nawiązujące do starego typu budownictwa, najczęściej wykańczane są dachami w kolorze czerwonym lub pomarańczowo-miedzianym. Połączenie ciepłej barwy dachu z neutralną szarością elewacji tworzy rodzinny, przytulny klimat, który doskonale komponuje się z drewnianymi elementami, np. stylowymi okiennicami.
Nowoczesne budynki, o nieco surowych bryłach i minimalistycznych formach, najlepiej prezentują się z dachami o chłodnych, monochromatycznych odcieniach – białym, szarym lub czarnym. Neutralne kolory podkreślają szarą elewację, dając futurystyczny efekt, który doskonale dopełniają szkło i metal.
Styl rustykalny, kojarzący się z sielskim życiem na wsi, najczęściej korzysta z tzw. kolorów ziemi. Dachy w domach tego typu zwykle wykańczane są w zieleni, brązie czy miedzi. W stylu rustykalnym nie może zabraknąć naturalnego lub bielonego drewna oraz bujnej roślinności.
Domy w stylu skandynawskim, mocno nawiązującym do minimalizmu, zwykle wykańczane są barwami ze skali szarości. Elewacja i pozostałe elementy często są wobec siebie kontrastujące, np. jasnoszare ściany budynków podkreślane są antracytowymi dachami i stolarką. Styl skandynawski dobrze komponuje się z naturalnymi materiałami wykończeniowymi, np. kamieniem.
Śródziemnomorskie domy, nawiązujące do nadmorskich posiadłości, często zachwycają bogatą paletą kolorystyczną. Dachy wykańczane są niebieskimi, zielonymi, żółtymi lub czerwonymi blachodachówkami, które dobrze komponują się z elewacją o ciepłym odcieniu szarości. W śródziemnomorskim domu nie może zabraknąć odpowiednich elementów wykończeniowych, nawiązujących do słonecznych wakacji – kamieni, wikliny, drewna czy ciężkich okiennic.

Czerwona dachówka

Aby dopasować kolor dachu do szarej elewacji, nie musisz go wymieniać! Sięgnij po emalię RAFIL RADACH FARBA NA DACH lub EKO RADACH w wybranym kolorze, aby w szybki i łatwy sposób odmienić wygląd swojego domu. Pamiętaj, aby farbę stosować w połączeniu z RAFIL PODKŁAD ANTYKOROZYJNY – takie zestawienie zapewni nie tylko najlepszy efekt estetyczny, ale także doskonałą ochronę dachu przed czynnikami atmosferycznymi.

Ostatnie wpisy

Najlepsze kolory dachu pasujące do szarej elewacji domu

Przeczytasz w 5 min
Zobacz wszystkie