Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Garaże bardzo często wykonuje się ze stalowej blachy ocynkowanej, czyli pokrytej dodatkową warstwą cynku, która zwiększa odporność stali na korozję. Jak i czym pomalować garaż blaszany? Sprawdź instrukcję oraz polecaną farbę do malowania blach ocynkowanych.

Garaż z blachy ocynkowanej to rozwiązanie, na które decyduje się wielu właścicieli samochodów, motocykli czy innych pojazdów. Nic dziwnego! Blaszana konstrukcja jest znacznie tańsza od murowanej, a przy tym zapewnia doskonałą ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Co więcej, garaż z blachy możesz w łatwy sposób odnowić czy odświeżyć – wystarczy, że sięgniesz po odpowiednią farbę. Jak powinno przebiegać malowanie garażu z blachy ocynkowanej? Nasz ekspert podpowiada!

Blacha ocynkowana – co warto wiedzieć?

Stal to materiał, który powszechnie wykorzystuje się w budownictwie, zarówno na poziomie konstrukcyjnym, jak i w wykańczaniu wnętrz czy ogrodów. Za popularnością blachy przemawia niska cena oraz duża wytrzymałość na czynniki zewnętrzne. Zwłaszcza kiedy mówimy o stali ocynkowanej – pokrytej warstwą cynku, który zapewnia materiałowi wysoką odporność na warunki pogodowe, wilgoć i korozję.

Wyjątkowe właściwości blachy ocynkowanej sprawiają, że znajduje ona bogate zastosowanie. Wykorzystuje się ją do produkcji garaży blaszanych, pokryć dachowych i innych elementów konstrukcyjnych, np. rynien czy parapetów. Konstrukcje te mogą pełnić swoje funkcje długimi latami – o ile regularnie będziesz zabezpieczać je przed szkodliwym działaniem czynników atmosferycznych, poprzez malowanie odpowiednimi preparatami.

Jeżeli pozostawisz stal ocynkowaną bez żadnej ochrony (lub będziesz używał produktów, które nie są przeznaczone do tego materiału), możesz mieć pewność, że na jej powierzchni w końcu pojawi się rdza.

Malowanie garażu z blachy ocynkowanej – jaka farba?

Wybór emalii do malowania blachy ocynkowanej nie może być dziełem przypadku. Farba powinna posiadać następujące właściwości:

• Odporność na działanie promieni UV.
• Odporność na działanie wody.
• Odporność na szkodliwe warunki atmosferyczne (wiatr, niskie i wysokie temperatury, opady deszczu i śniegu).
• Odporność na uszkodzenia mechaniczne (zarysowania, uderzenia, odpryski).

Powyższe właściwości mają na celu ograniczenie korodowania stali – naturalnego zjawiska, któremu nie można w pełni zapobiec, jednak można znacznie spowolnić jego postępowanie. Powłoka farby powinna odcinać dostęp wilgoci do metalu i długo zachowywać swoje właściwości, ponieważ każda rysa czy ubytek (powstała np. na skutek uderzenia czy działania słońca), stwarzają dostęp do stali i zwiększają ryzyko powstania rdzy.

{{recomended-product}}

Jaki produkt zapewni najlepszą ochronę garażowi z blachy? Nasz typ to RAFIL Radach Farba Na Dach – emalia do ochronno-dekoracyjnego malowania stali, ocynku oraz aluminium. To farba poliwinylowo­akrylowa. Wyróżnia się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża, doskonałymi właściwościami mechanicznymi i wysoką odpornością ma korozję, promieniowanie UV, wilgoć i inne czynniki atmosferyczne. Farba RAFIL Radach Farba Na Dach Nadaje Się Równie Dobrze Do Malowania Nowego Garażu Z Blachy Ocynkowanej, jak i do renowacji starej konstrukcji.

Jak pomalować garaż z blachy ocynkowanej?

Postępowanie przy malowaniu przy pomocy farby do garażu ocynkowanego zależy od tego, czy planujesz nałożyć powłokę malarską na nową blachę, czy też odnowić malowany już wcześniej garaż.

Jeśli garaż ocynkowany wykonany jest z nowej blachy, pamiętaj, że nowe powierzchnie pokryte ocynkiem należy sezonować przez okres co najmniej 6 miesięcy, w warunkach ich normalnego użytkowania. Dopiero po tym czasie można zabrać się za malowanie blachy.

Nawet wtedy jednak najpierw trzeba nałożyć na blachę wodny roztwór RAFIL Preparat Do Odtłuszczania, spłukać czystą wodą i wysuszyć. Przy „świeżej” powierzchni z blachy ocynkowanej możesz spotkać się ze zjawiskiem występowania białej rdzy. Należy wtedy usunąć zanieczyszczenie mechanicznie, przy pomocy nylonowych szczotek czy szmatek. Zwróć uwagę, aby w czasie usuwania rdzy nie zniszczyć warstwy ocynku.

Stal, która nie była wcześniej malowana, należy oczyścić z zabrudzeń oraz śladów rdzy i dokładnie odtłuścić. Co ważne, wszystkie te czynności musisz przeprowadzać ostrożnie i delikatnie – tak, by nie uszkodzić warstwy cynku. Wystrzegaj się agresywnych preparatów (np. rozpuszczalników) oraz ostrych narzędzi, takich jak druciana szczotka czy szlifierka.

Blacha ocynkowana, która była w przeszłości malowana, wymaga nieco innego działania. Przede wszystkim musisz usunąć łuszczące, odstające fragmenty emalii. Stare, spękane, słabo przylegające powłoki oczyść przy pomocy szczotki, szpachelki lub skrobaka. Jeśli na powierzchni garażu dostrzegasz ogniska rdzy, miejsca te dokładnie przeszlifuj przy pomocy drobnoziarnistego papieru ściernego, a następnie odpyl. Zmatowić przy pomocy papieru warto też następnie całość ocynkowanej powierzchni.

Cały garaż (a już na pewno powierzchnie wymalowane nieznaną substancję) warto zagruntować farbą do gruntowania RAFIL Podkład Antykorozyjny. To farba gruntująca, która zwiększa przyczepność właściwej farby i podnosi jej walory antykorozyjne. W zestawie z farbą nawierzchniową stworzy powłokę, która zapewni stali długotrwałą ochronę przed korozją.

Kiedy odpowiednio przygotujesz metalową powierzchnię, możesz zabierać się za malowanie garażu z blachy ocynkowanej.

Dokładnie wymieszaj farbę do garażu, a następnie nanieś ją na odnawianą powierzchnię. Możesz zrobić to przy pomocy pędzla, wałka lub natrysku. Przy renowacji starego garażu z blachy ocynkowanej zrób najpierw próbne wymalowanie na mniejszej powierzchni. Sprawdzisz w ten sposób, czy nowa farba jest kompatybilna z wcześniejszym podłożem.

Upewnij się, że farba rozłożona jest równomiernie i staraj się nie przeciągać pędzlem lub wałkiem zbyt wiele razy w tym samym miejscu – może to sprawić, że powłoka będzie nierówna. Po nałożeniu pierwszej warstwy odczekaj co najmniej 6 godzin. Po tym czasie możesz nanieść kolejną warstwę emalii. Potrzebujesz od 2 do 3 warstw farby.

Najczęstsze błędy podczas malowania garażu z blachy ocynkowanej

• Malowanie w nieodpowiednich warunkach atmosferycznych, kiedy jest zbyt gorąco lub zbyt zimno. Malować trzeba w temperaturze otoczenia od 5 stopni Celsjusza do 25 stopni Celsjusza i przy wilgotności powietrza poniżej 80%. Temperatura blachy nie może być przy tym niższa niż 10 stopni Celsjusza i wyższa niż 35 stopni.

• Nieodpowiednie przygotowanie podłoża do malowania – brak oczyszczenia powierzchni, niedokładne zmatowienie, pozostawienie luźnych warstw zardzewiałych powłok. Wszystko to spowoduje, że nowa farba będzie się słabo trzymać podłoża.

• Niezachowanie optymalnych czasów pomiędzy kolejnymi warstwami. Minimalny czas pomiędzy warstwami to 6 godzin. Jeśli jednak wystąpi przerwa dłuższa niż 48 godzin, przed nakładaniem kolejnej warstwy spłucz i osusz poprzednią. Podobnie zrób, jeśli w okolicy panuje akurat duże zapylenie.

Malowanie garażu z blachy ocynkowanej to zadanie, z którym poradzisz sobie samodzielnie. Mamy nadzieję, że nasze wskazówki Ci pomogą. Farby RAFIL to doskonała propozycja na zabezpieczenie blachy ocynkowanej przez rdzewieniem i przedłużenie jej żywotności!

Czym pomalować ogrodzenie, metalową balustradę betonu, betonowy słupek, a także drewniane panele czy lamperię? Do wszystkich tych zastosowań nadają się farby ftalowe, inaczej zwane też alkidowymi. Zobacz, czym się charakteryzują i gdzie możesz je stosować.

Wśród różnego rodzaju farb do zastosowań dekoracyjnych i przemysłowych ważne miejsce zajmują farby ftalowe. Inna nazwa tego produktu to farba alkidowa lub emalia alkidowa.

Farby alkidowe są niezastąpione do malowania wymagających powierzchni jak metal, beton, materiały drewnopochodne. Zabezpieczają je przed wilgocią, chronią przed zarysowaniami i uszkodzeniami mechanicznymi. Są odporne na warunki atmosferyczne, trwałe, a przy tym zapewniają ciekawe efekty dekoracyjne. Nic dziwnego, że farbę ftalową wybiera się dziś do tak wielu różnorodnych zastosowań.

Czym są farby alkidowe?

Farby alkidowe znajdują zastosowanie w pracach malarskich na zewnątrz oraz wewnątrz budynków. Ich główny składnik to żywica alkidowa oraz olej, który nadaje farbie trwałość i z charakterystyczny połysk.

Farby ftalowe należą do farb rozpuszczalnikowych i stanowią nowocześniejszy rodzaj używanych wcześniej farb olejnych. Rozcieczalnikiem jest tu benzyna lakowa i ksylen. Spoiwem zaś – żywica alkidowa (żywica ftalowa). Kluczowym składnikiem są tu wspomniane wcześniej oleje. To dzięki nim farba alkidowa bardzo dobrze kryje, jest łatwa w aplikacji oraz ma gładką, gęstą konsystencję.

Czym jeszcze wyróżniają się farby ftalowe? Mają doskonałą przyczepność do wielu różnych rodzajów podłoża. Dostępne są w wielu wersjach kolorystycznych – matowych i z połyskiem.

Jakie wady mają farby ftalowe? Są odporne na wilgoć, ale nie na rozpuszczalniki i substancje chemiczne. Nie powinny być stosowane do malowania elementów stale zanurzonych w wodzie – pod jej wpływem miękną. Nie należy ich używać również do pokrywania świeżych tynków oraz powierzchni ocynkowanych. W kontakcie ze środowiskiem zasadowym ulegają hydrolizie tłuszczów (zmydleniu). Dość długo schną, ponieważ wysychanie farb alkidowych następuje poprzez przyłączanie tlenu z powietrza. Oprócz tego mają intensywny zapach, a z czasem mogą stopniowo tracić swój połysk, ulegając kredowaniu.

Zalety stosowania farb alkidowych

Co decyduje o dużej popularności farb alkidowych? Zalety można mnożyć, ale dwie z nich przeważają nad resztą – uniwersalne zastosowanie oraz niski koszt.

Wspominany wyżej olej jest stosunkowo tani, co przekłada się też na korzystną cenę gotowego produktu na jego bazie. Ponadto olej nadaje malowanej powierzchni charakterystyczny połysk. Z tego powodu, produkty alkidowe często służą do malowania poręczy, ogrodzeń i innych elementów znajdujących się na zewnątrz budynków.

Wzorowe reagowanie oleju z innymi składnikami sprawia, że właściwości farb alkidowych można dowolnie kształtować i dostosowywać do własnych potrzeb.

Z tego powodu farby ftalowe są powszechnie wykorzystywane do wielu różnych zastosowań. Maluje się nimi metalowe przęsła oraz betonowe słupki ogrodzeń, balustrady, meble żeliwne czy inne elementy małej architektury ogrodowej.

Farby alkidowe doskonale zabezpieczają drewno przed wnikaniem wilgoci i pęcznieniem. Stosuje się je więc do zabezpieczania drewnianych powierzchni na zewnątrz – mebli ogrodowych, altan, pergoli. Trzeba jednak pamiętać, że farba ftalowa całkowicie zakryje słoje drewna.

Farny ftalowe znajdują zastosowanie także wewnątrz pomieszczeń. Maluje się nimi lamperie, drewniane panele, meble i inne powierzchnie z drewna, MDF-u, płyty wiórowej, metalu, betonu. Używa się ich do malowania mebli dziecięcych, ponieważ chronią je przed zniszczeniem, uderzeniami, zadrapaniami.

Rodzaje farb alkidowych (ftalowych)

Ze względu na zastosowanie, wyróżnia się kilka rodzajów farb alkidowych:

• farby alkidowe do drewna i metalu,
  
• farby alkidowe do betonu,
  
• farby alkidowe wewnętrzne,
  
• farby alkidowe zewnętrzne.

Do malowania ogrodzenia i innych metalowych, drewnianych lub betonowych elementów znajdujących się pod gołym niebem, wybierz emalię RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Zapewni ona odporność na wilgoć oraz promienie UV.

Jeśli malujesz drewno, pamiętaj, że farby alkidowe przysłonią jego naturalne słoje. Jeśli chcesz je wyeksponować, wybierz impregnat (np. marki VIDARON).

Alkidowe farby przemysłowe a dekoracyjne

Farby alkidowe przemysłowe przeznaczone są – wbrew nazwie – do stosowania w przestrzeniach publicznych, w szczególności halach, warsztatach i magazynach. Uboga zawartość oleju w składzie powoduje, że mają słabszy połysk i matowe wykończenie, co sprawdza się w pomieszczeniach użytku publicznego. Farby alkidowe cenione są ze względu na wysoką odporność na ścieranie, tarcie, blaknięcie, odpryski oraz działanie warunków atmosferycznych.

Farby alkidowe dekoracyjne znajdują zastosowanie zarówno w mieszkaniach, domach, jak i przestrzeniach biurowych. Stosuje się je do malowania elementów wewnątrz budynku, gdzie tworzą efekt nasyconych i głębokich kolorów. Z powodzeniem możesz malować nimi także ogrodzenia, bramy i poręcze.

Zastosowanie i malowanie farbami alkidowymi

Farby alkidowe to funkcjonalne substancje o wielorakim zastosowaniu. Nadają się do malowania różnych powierzchni (drewnianych, metalowych, jak i betonowych), zarówno w pomieszczeniach, jak i pod gołym niebem.

Przed przystąpieniem do malowania farbą alkidową należy odpowiednio przygotować podłoże – to klucz do trwałości powłoki. Podłoże malowane farbą ftalową powinno być pozbawione, kurzu, rdzy, zanieczyszczeń, tłustych plam. Dobrze jest przemyć je benzyną ekstrakcyjną lub – w zależności od rodzaju malowanej powierzchni – np. preparatem do odtłuszczania metali. Jeśli stare powłoki są w złym stanie, należy je usunąć – dotyczy to też starych luźnych warstw poprzedniej farby.

Przed rozpoczęciem pracy starannie wymieszaj emalię. Dzięki temu masz pewność, że farba będzie miała gładką konsystencję, bez grudek. Jeśli masz dwa pojemniki farby z dwóch różnych partii produkcyjnych, najlepiej jest je wymieszać ze sobą, aby dały ten sam efekt dekoracyjny.

Jeśli zajdzie taka potrzeba i farba okaże się zbyt gęsta, użyj rozcieńczalnika do wyrobów olejnych i ftalowych. Rozcieńczalnikiem możesz też umyć narzędzie po skończonej pracy. Do mycia pędzli i innych narzędzi świetnie sprawdzi się także benzyna ekstrakcyjna.

Farby alkidowe nakłada się płaskim pędzlem o naturalnym, miękkim włosiu lub wałkiem wykonanym z materiałów odpornych na działanie rozpuszczalników. Aby nie stworzyć na malowanej powłoce pęcherzyków powietrza, wybierz wałek o drobnych porach w powłoce z pianki.

Podobnie jak w przypadku innych rodzajów farb, także farby alkidowe wymagają co najmniej nałożenia dwóch warstw, by uzyskany efekt był optymalny. Uważaj jednak z grubością warstwy, by nie przedłużać dodatkowo okresu schnięcia. Czas schnięcia farby uzależniony jest od temperatury oraz wilgotności powietrza. Przy temperaturze ok. 20-22°C i wilgotności powietrza ok. 50-55%, kolejną warstwę farby nakładaj po upłynięciu 24 godzin. Pamiętaj, że niska temperatura powietrza i wysoka wilgotność wydłużają czas schnięcia farby.

{{recomended-product}}

Farby alkidowe to uniwersalny produkt o szerokim zastosowaniu. Odporność na działanie warunków atmosferycznych sprawia, że ten produkt to dobry wybór do malowania powierzchni zewnętrznych. Pokryjesz nią zarówno elementy wykonane z drewna, metalu, jak i betonu. Jeśli masz zaś problemy z rdzewieniem metalowych powierzchni, zainteresuj się gruntoemalią RAFIL Prosto Na Rdzę. Nadaje się do jednowarstwowego malowania powierzchni stalowych, żeliwnych, metalowych, drewna i materiałów drewnopodobnych. Możesz wykorzystać ją także do renowacji starych powłok. Co ważne, nie wymaga gruntowania, co przyspieszy twoją pracę.

Warunki atmosferyczne odgrywają istotną rolę w procesie malowania – zarówno w aplikacji, jak i w trwałości powłok.

Zbyt niska temperatura lub zbyt wysoka wilgotność mogą prowadzić do powstawania wad, słabszego przylegania farby, a nawet do kondensacji wilgoci na powierzchni. Dlatego właściwe parametry otoczenia są niezbędne do osiągnięcia optymalnych efektów malarskich.

Temperatura i wilgotność – kluczowe czynniki wpływające na jakość powłok malarskich

Temperatura i wilgotność są bardzo istotnymi czynnikami wpływającymi na jakość powłok malarskich.

• Optymalna temperatura powietrza podczas prowadzenia prac malarskich wynosi od +5°C do +25°C, natomiast temperatura podłoża może wynosić nawet do 40°C.
• Temperatura podłoża stalowego podczas malowania, aby uniknąć kondensacji wilgoci na powierzchni, powinna być co najmniej o 3°C wyższa od temperatury punktu rosy (TPR) otaczającego powietrza.
• Podłoża o dużej chropowatości lub zapyleniu posiadają naturalne punkty kondensacji wilgoci (tzw. piki oraz pyły). Dlatego zaleca się, aby temperatura takiego podłoża była nawet o 7°C wyższa od TPR, by zapobiec kondensacji.

Wilgotność względna powietrza:

• Najlepsze efekty malarskie uzyskuje się przy wilgotności względnej do 85%.
• Wzrost wilgotności powyżej 85% sprzyja tworzeniu na powierzchni warstewki zaabsorbowanej wody oraz spowalnia wysychanie powłoki.

Czym jest punkt rosy (TPR)?

Punkt rosy to temperatura, w której powietrze o danej zawartości pary wodnej osiąga stan nasycenia przy stałym ciśnieniu atmosferycznym. W tej temperaturze (ang. dew point) następuje kondensacja pary wodnej:

• zarówno w powietrzu, jak i na powierzchniach, z którymi powietrze ma kontakt.
• Jeśli wilgotność powietrza jest mniejsza niż 100%, to TPR jest zawsze niższy od temperatury powietrza.
• Im niższa wilgotność, tym większa różnica pomiędzy temperaturą powietrza a TPR.