Malowanie metalu pistoletem natryskowym – porady eksperta

Chcesz odnowić ogrodzenie wokół domu? Zastanawiasz się, czy można odrestaurować metalowe lub drewniane powierzchnie? Masz pomysł na ogrodzenie domu, ale nie wiesz, jak zabrać się za malowanie? Poznaj sprawdzone sposoby na czyszczenie i malowanie ogrodzenia.

Czyszczenie i malowanie ogrodzenia – od czego zacząć?

Renowację ogrodzenia zacznij od dokładnego przyjrzenia się jego elementom. Jeśli ogrodzenie wokół domu jest metalowe, sprawdź, czy jakiekolwiek miejsca są pokryte rdzą, a jeśli tak, to w jakim stopniu. Przyjrzyj się, gdzie stara farba się kruszy lub odpada. Sprawdź, czy na ogrodzeniu widoczne są zabrudzenia, np. ze smaru od zawiasów bramy.

Jeśli ogrodzenie wokół domu jest drewniane, sprawdź, czy nie pojawiła się na nim pleśń i czy drewno nie pęka lub nie rozpulchniło się.

Następnym krokiem musi być czyszczenie ogrodzenia. Musisz pozbyć się starych, luźnych powłok malarskich. Nie ma konieczności szlifowania całego ogrodzenia, jeśli jego znaczna część jest w dobrym stanie. Jeśli zaś widzisz, że farba czy lakier łuszczą się, kruszą lub odpadają, użyj papieru ściernego lub szlifierki, by usunąć luźne fragmenty. Dzięki temu przygotujesz podłoże do położenia nowej emalii.

W przypadku ogrodzenia metalowego konieczne jest usunięcie ognisk rdzy. Możesz do tego wykorzystać szczotkę nylonową lub papier ścierny. Usuwając rdzę, uważaj, by nie uszkodzić metalu.

Po szlifowaniu ogrodzenia i usunięciu rdzy konieczne jest odpylenie powierzchni oraz usunięcie zanieczyszczeń. Płot czy metalowe ogrodzenie możesz odpylić np. odkurzaczem, a do usuwania zabrudzeń możesz wykorzystać specjalistyczne preparaty odtłuszczające, jak w przypadku ogrodzenia metalowego RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. Jeśli będziesz korzystać z detergentów, spłucz ogrodzenie wodą. Zanim jednak przejdziesz do malowania, koniecznie poczekaj, aż ogrodzenie wyschnie – farby, lakiery oraz impregnaty należy nakładać na suche powierzchnie.

Renowacja ogrodzenia – jakie farby i impregnaty wybrać?

Do renowacji i malowania ogrodzenia należy wybrać preparaty przeznaczone do malowania drewna bądź metalu na zewnątrz. Warto też postawić na impregnaty, które zabezpieczą malowane powierzchnie przed korozją czy czynnikami atmosferycznymi, a także przygotują powierzchnię do położenia farby lub lakieru.

Jeśli odnawiasz ogrodzenie metalowe, zanim położysz farbę, możesz pomalować powierzchnię podkładem antykorozyjnym RAFIL, który z jednej strony zabezpieczy metal przed rdzewieniem, a z drugiej przygotuje go do położenia farby nawierzchniowej. Dzięki temu emalia będzie dobrze przywierać do podłoża i łatwo się rozprowadzać.

Na podkład antykorozyjny połóż odpowiednią emalię. Możesz wybrać antykorozyjną emalię RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Służy ona do malowania powierzchni stalowych, kutych, ocynkowanych czy aluminiowych. W dodatku nie wymaga gruntowania i doskonale zabezpiecza malowane powierzchnie przed wilgocią, mrozem, promieniami UV czy tzw. kwaśnymi deszczami.

Jeśli odnawiasz ogrodzenie drewniane, wybierz impregnat do drewna, który zabezpieczy płot przed działaniem czynników atmosferycznych czy insektów. Takie preparaty wnikają w głąb drewna, dogłębnie je penetrują i odżywiają. Na impregnat możesz położyć bejcę, lakierobejcę, lakier lub ewentualnie kolorową, kryjącą farbę (w tym przypadku koniecznie postaw na emalię zewnętrzną, odporną na ścieranie i czynniki atmosferyczne). Lakierem możesz pomalować ogrodzenie zarówno pokryte bejcą, jak i pomalowane tylko impregnatem.

Wskazówka! Jak dopasować ogrodzenie do domu?

Jeśli odnawiasz stare ogrodzenie lub dopiero wybierasz nowy płot, weź pod uwagę kilka czynników. Zwróć uwagę na kolorystykę elewacji domu, parapetów, podjazdów czy nawet wystrój ogrodu. Wszystkie te elementy powinny być spójne. Zwróć też uwagę na styl domu i ogrodu. Jeśli stawiasz na styl nowoczesny, minimalistyczny, metalowe ogrodzenie z licznymi zdobieniami raczej się nie sprawdzi. Jeśli natomiast stawiasz na styl rustykalny, a Twój ogród jest lub będzie zaaranżowany w stylu naturalistycznym czy romantycznym, lepiej postawić np. na ogrodzenie drewniane.

Kiedy malować ogrodzenie domu?

Ogrodzenie możesz odnowić wtedy, gdy po prostu chcesz zmienić jego wygląd lub gdy jest ono zniszczone i nieatrakcyjne. Renowację ogrodzenia, czy to metalowego, czy drewnianego, warto przeprowadzać co kilka lat, by uniknąć dużych zniszczeń.

Aby malowanie ogrodzenia przebiegło sprawnie i było efektywne, musisz wybrać odpowiedni dzień. Podczas malowania temperatura nie może być ani za niska, ani za wysoka. Najlepiej, by nie była niższa niż 10 i wyższa niż 25°C. Unikaj malowania w upalne dni, zwłaszcza wtedy, gdy słońce świeci intensywnie.

Podczas malowania nie może być też deszczowo, mgliście i wilgotno. Nawet jeśli w dniu malowania nie pada, ale dzień wcześniej padało, przełóż prace na inny termin – wilgotność powietrza może być bowiem zbyt wysoka, a to uniemożliwi zaschnięcie farby.

Jeśli wieje silny wiatr lub temperatura powietrza jest za niska, również zrezygnuj z malowania. Delikatny wiatr co prawda sprzyja wysychaniu farby, jednak zbyt silny może utrudniać pracę.

Zanim przystąpisz do malowania ogrodzenia, koniecznie przeczytaj zalecenia producenta danych impregnatów czy farb. Każdy preparat może mieć zupełnie inne właściwości, dlatego tak ważne jest, by postępować zgodnie z instrukcją.

Dbanie o odpowiednią kondycję powłok malarskich to obowiązek każdego, kto chce utrzymać maszynę rolniczą w dobrej kondycji. Zwłaszcza że urządzenia tego typu muszą znosić naprawdę wiele! Ziemia, wilgoć, substancje chemiczne wykorzystywane w gospodarstwie, piasek i kamienie – to tylko przykłady czynników, które na co dzień zagrażają powierzchni maszyn i stwarzają ryzyko pojawienia się korozji. Sprawdź, jak prawidłowo przygotować powierzchnię do malowania i przekonaj się, jaka farba do maszyn rolniczych zapewni najlepszy efekt estetyczny i ochronny.

Malowanie maszyn rolniczych – przygotowanie podłoża krok po kroku

Aby przygotować maszynę do malowania, postępuj według poniższych wskazówek.

1. Dokładnie umyj maszynę rolniczą, pozbywając się takich zanieczyszczeń, jak ziemia, błoto, fragmenty roślin, olej czy ślady substancji chemicznych. Najlepiej, jeżeli do mycia użyjesz specjalistycznego produktu, np. płynu do czyszczenia ciągników czy kombajnów.
2. Pozbądź się łuszczącej warstwy starej farby oraz śladów rdzy. Możesz wykorzystać do tego celu ręczną, drucianą szczotkę do metalu. Jeżeli renowacja obejmuje duże elementy maszyny, dobrym rozwiązaniem może okazać się szlifierka.
3. Powierzchnię maszyny dokładnie przetrzyj papierem ściernym, aby uzyskać efekt zmatowienia. Ponownie, możesz zrobić to ręcznie lub przy pomocy szlifierki.
4. Umyj maszynę, aby usunąć pył, kurz oraz brud, jaki powstał podczas pracy.
5. Odtłuść powierzchnię maszyny rolniczej przy użyciu RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. Produkt należy wymieszać z wodą, a następnie nanieść na wybraną powierzchnię przy pomocy szmatki, gąbki, szczotki lub myjki wysokociśnieniowej.

Po oczyszczeniu i odtłuszczeniu maszyny rolniczej możesz przejść do kolejnego etapu renowacji, czyli malowania.

Farba do maszyn rolniczych – jak wybrać odpowiedni produkt?

Farba do maszyn rolniczych musi wyróżniać się doskonałą trwałością, zapewniać ochronę przed korozją, a przy tym sprawdzać się na różnych powierzchniach – od eksponowanych elementów maszyny, po jej wnętrze i części funkcjonalne, wymagające zabezpieczenia przed rdzą. W wymagania te najlepiej wpisuje się RAFIL Chlorokauczuk – farba poliuretanowa do maszyn rolniczych, urządzeń mechanicznych oraz konstrukcji budowlanych. Do jej niezwykłych właściwości zaliczyć można m.in.:

• Trwała i elastyczna powłoka malarska – emalia tworzy na malowanej powierzchni powłokę, która wyróżnia się wysoką odpornością na uszkodzenia mechaniczne, takie jak zarysowania czy uderzenia. To niezwykle ważne podczas pracy w trudnych warunkach, na jakie każdego dnia narażona jest maszyna rolnicza.

• Zwiększona odporność na trudne warunki pogodowe – powłoka malarska jest odporna na czynniki atmosferyczne, takie jak opady, skrajne temperatury czy działanie promieni UV.

• Gwarancja Ochrony przed korozją – połączenie emalii CHLOROKAUCZUK z produktem RAFIL Podkład Chlorokauczukowy to najlepsza ochrona maszyny rolniczej przed destrukcyjnym działaniem rdzy. Producent po spełnieniu warunków, zapewnia Gwarancję Ochrony przed korozją przez 8 lat!

{{recomended-product}}

Oprócz wyjątkowych właściwości ochronnych RAFIL Chlorokauczuk zapewnia również doskonały efekt estetyczny. Emalia dostępna jest w aż 20 kolorach, dzięki czemu bez problemu wybierzesz odcień idealny dla swojej maszyny.

Jak malować maszyny rolnicze?

Kiedy przygotujesz powierzchnię i wybierzesz odpowiednią farbę do maszyn rolniczych, możesz przejść do ostatniego etapu renowacji. O czym pamiętać podczas malowania?

Zagruntuj powierzchnię przy użyciu RAFIL Podkład Chlorokauczukowy – wystarczy jedna warstwa produktu (w przypadku części szczególnie narażonych na korozję, możesz nałożyć drugą warstwę podkładu, po 20-90 minutach lub po 10 dniach). Produkt możesz nanosić przy użyciu pędzla, wałka lub natrysku.

Odczekaj 1 godzinę i nałóż na maszynę pierwszą warstwę emalii RAFIL Chlorokauczuk. Po upływie 30-120 minut nałóż drugą warstwę (jeżeli nie uda Ci się zachować wymaganego odstępu czasowego, drugą warstwę emalii nałóż nie wcześniej niż po 5 dniach od pierwszej). W razie potrzeby możesz nałożyć trzecią warstwę farby, przy zachowaniu takich samych odstępów czasowych.

Meble ogrodowe wykonane w całości lub częściowo z betonu mają wiele zalet. Najważniejszą z nich jest długowieczność i wytrzymałość. Betonowa ławka może być na dodatek prawdziwą ozdobą. Podpowiadamy, jaką ławkę betonową ogrodową wybrać i jak później o nią dbać, aby służyła długie lata. 

Ławka betonowa to mebel niezbędny w każdym ogrodzie. Dzięki wygodnemu siedzisku można odpocząć i cieszyć się urokiem działki. Ma swoje zalety praktyczne, a odpowiednio dobrana, stanowi także ciekawy element dekoracyjny, podkreślający wygląd całego ogrodu. Na rynku dostępnych jest wiele modeli betonowych ławek ogrodowych – z oparciem lub bez, w różnorodnych wzorach, rozmiarach i technikach wykonania.

Wybór odpowiedniej ławki betonowej

Nie jest dużą przesadą stwierdzenie, że ławka betonowa to mebel na całe życie. Mocna i wytrzymała, może służyć długie lata. Dlatego przed zakupem warto dobrze się zastanowić i wybrać model odpowiedni zarówno pod względem funkcjonalności, jak i wyglądu.

Jakie rodzaje ławek betonowych ogrodowych można wybrać? Najprostszym rodzajem ławek są popularyzujące się ostatnio betonowe, monolityczne, prostokątne bloki, wykonane z betonu architektonicznego. W zasadzie prościej się już nie da! Co ciekawe, takie minimalistyczne, proste formy mogą być niezwykle ozdobne. Pasują zarówno do niemal pustych przestrzeni miejskich placów, jak i – na zasadzie kontrastu – do buchających różnorodnością ogrodów. Minusem wersji monolitycznych jest ich dość duża waga, nawet jeśli wykonano je w technice pozostawiającej puste wnętrze.

Popularne zarówno w przestrzeni publicznej, jak i na prywatnych posesjach czy ogrodach, są ławki betonowe bez oparcia. Znajdziesz tu zarówno proste, geometryczne wzory, jak i bardziej ozdobne, formowane w różnego rodzaju kształty. Dopełnieniem takiego siedziska często bywa drewno, które podnosi komfort użytkowania.

Klasyczna ławka kojarzy się nam jednak najczęściej w wersji z oparciem. Na takim meblu można usiąść naprawdę wygodnie. Ławka betonowa z oparciem zapewnia prawdziwy relaks i odpoczynek. W przypadku takich modeli również dostępna jest ogromna gama wersji i stylów. Proste geometryczne kształty sprawdzają się w przestrzeniach publicznych, a do ogrodów inwestorzy wybierają często wersje bardziej wymyślne, ażurowe, z wyglądu lekkie, często półkoliste lub o artystycznie zaburzonej symetrii.

Warto wspomnieć także, że ławki ogrodowe z powodzeniem mogą pełnić dodatkowe funkcje. Dostępne są modele zintegrowane z betonową donicą lub kwietnikiem, które stwarzają ciekawe możliwości aranżacyjne. Niektóre produkty to już nie tyle ławki, co bardziej uniwersalne siedziska lub leżanki albo ogrodowe niskie ławko-stoliki.

Zarówno wśród wersji bez, jak i z oparciem, wyróżnić można modele, w których siedzisko jest wykonane z betonu oraz takie, gdzie z tego materiału wykonane są jedynie nogi lub podpory ławki. Zazwyczaj drugim materiałem jest drewno, a elementy drewniane pojawiać się mogą przy wszystkich rodzajach ławek – od wersji klasycznych, po ozdobne, a także jako uzupełnienie minimalistycznych betonowych bloków. To ważne, ponieważ obecność drewna, które jest mniej odporne od betonu, rzutuje później na trwałość ogrodowego mebla, tempo jego starzenia oraz dostępne sposoby napraw i konserwacji.

Przygotowanie ławki do użytkowania

Jeżeli wybierzesz już swój wymarzony model, najlepiej pasujący do Twojego domu lub ogrodu, warto odpowiednio przygotować się do instalacji ławki. Trzeba pamiętać, że duży betonowy mebel może być trudny do częstego przestawiania, dlatego miejsce do jego ustawienia wypada wybrać naprawdę rozważnie. 

Podczas ustawiania warto przewidzieć np. przyszły wzrost roślin. Miejsce przy ogrodowej ścieżce, aktualnie łatwo dostępne, w przyszłości może zmienić się w zielony gąszcz, który stworzą np. rozrastające się krzewy. To dość częsty błąd początkujących właścicieli ogrodów, którzy "gubią" później swoje meble wśród rozrastającej się roślinności.

Ławka betonowa ogrodowa zazwyczaj sporo waży, dlatego ważne jest ustawienie jej na stabilnym, twardym podłożu. Posadowienie na miękkiej ziemi lub trawniku może sprawić, że szybko zacznie się zapadać lub przechylać. Przed ustawieniem mebla grunt można dodatkowo ubić ręcznie lub zagęścić maszynowo.

Pamiętaj, że choć beton to wytrzymały materiał, ma swoje ograniczenia. Wiadomo, że latem dobrze odpoczywa się w chłodnym cieniu drzew. Betonowej ławki ogrodowej nie stawiaj jednak w miejscach zbyt zaciemnionych i wilgotnych. Dlaczego? W takich warunkach dobrze rozwijają się mchy, porosty i grzyby, które z czasem mogą zacząć osiadać na powierzchni betonu. Doprowadzi to do jego przebarwień, a w perspektywie nawet uszkodzeń. Jeszcze gorzej takie warunki znosi wykorzystywane w konstrukcji ławek drewno.

Regularne czyszczenie i konserwacja ławki

Ławki i inne betonowe meble to w zasadzie wyposażenie wprost stworzone do znoszenia trudnych warunków pogodowych, takich jak deszcz, śnieg, upał czy mróz. Nikt nie chowa ich pod dach na zimę. Trzeba pamiętać o odpowiedniej konserwacji i czyszczeniu zarówno betonu, jak i drewna oraz metalu.

Przynajmniej raz w roku, najlepiej w ciepły letni lub wiosenny dzień, betonowe elementy ławki dobrze jest umyć za pomocą myjki ciśnieniowej lub ogrodowego węża i szczotki. Można zastosować też lekki detergent, chociażby płyn do mycia naczyń. Pozwoli to usunąć z powierzchni betonu odkładające się zabrudzenia i odświeżyć konstrukcję. 

Umyć można także elementy drewniane, jednak w ich przypadku przyda się częstsze malowanie. Drewno na ławce zakonserwować można którymś z gamy produktów dostępnych na rynku. Konserwację betonu przeprowadza się natomiast z wykorzystaniem innych produktów.

Ochrona ławki przed warunkami atmosferycznymi

Beton warto dodatkowo zabezpieczyć odpowiednim środkiem. Dzięki temu powierzchnia materiału będzie lepiej chroniona i odporna na oddziaływania pogodowe oraz czynniki biologiczne. 

Jeżeli zechcesz zachować naturalny kolor betonu, najlepszym rozwiązaniem będzie malowanie bezbarwnym lakierem poliuretanowym RAFIL Na Beton. To dwuskładnikowy preparat, który łatwo nakłada się pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Doskonale sprawdza się w zabezpieczaniu elementów betonowych na zewnątrz, nadając dodatkowo świeży połysk. Na powierzchni betonu powstanie dodatkowa twarda i elastyczna powłoka ochronna, zabezpieczająca także przed kruszeniem, wycieraniem i zarysowaniami.

Malowanie i renowacja ławki betonowej

Ławkę betonową z oparciem lub bez można też pomalować na kolorowo. Warto to zrobić w dwóch sytuacjach. Po pierwsze – kiedy beton będzie wykazywał oznaki zużycia, po drugie – kiedy zechcesz zmienić coś w wystroju ogrodu lub podwórza. 

Malowanie w kolorze umożliwiają produkty z oferty marki RAFIL. Duże możliwości estetycznego malowania ogrodowych ławek betonowych daje RAFIL Chlorokauczuk. Tą farbą można malować zarówno elementy betonowe, jak i wykonane z metalu. Dzięki temu, w przypadku ławki wykonanej z tych materiałów, jednym produktem można zabezpieczyć całość. Farba chlorokauczukowa występuje w dwudziestu kolorach, przed osobami z zacięciem artystycznym otwierają się więc szerokie możliwości. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby przy konserwacji jednej ławki skorzystać z kilku barw!

Co do kwestii technicznych związanych z malowaniem, zawsze warto wcześniej umyć ławkę lub przynajmniej wytrzeć. Jednocześnie zwróć uwagę na ewentualne uszkodzenia i ubytki. Zanim sięgniesz po pędzel, spękania i otarcia wypełnij betonem lub masą szpachlową.

Twoja betonowa ławka ogrodowa może być zarówno użyteczna, jak i estetyczna. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby co sezon fantazyjnie zmieniać wygląd tego i innych ogrodowych mebli. Pomogą w tym produkty RAFIL, które doskonale chronią, są niezwykle wydajne, a przy okazji są łatwe w użyciu. Dzięki nim Twój ogród będzie jeszcze piękniejszy.

Prawidłowe przygotowanie powierzchni stalowych przed malowaniem to kluczowy etap, który bezpośrednio wpływa na trwałość i estetykę powłoki malarskiej. Obejmuje ono kontrolę czystości, stopnia chropowatości, odtłuszczenia oraz obecności pyłu i zanieczyszczeń jonowych. Procesy te powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi normami, które określają zarówno metody oceny, jak i dopuszczalne tolerancje.

Ocena stopnia czystości powierzchni stalowej

Kontroli stanu przygotowania powierzchni podlegają następujące właściwości:

• wygląd powierzchni,
• stopień czystości podłoża,
• profil powierzchni (chropowatość)
• obecność zatłuszczeń,
• obecność zapylenia,
• obecność zanieczyszczeń jonowych.

Kontrolę stopnia czystości można przeprowadzać w porównaniu do barwnych wzorców fotograficznych załączonych do norm:

• PN-ISO 8501-1: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie skorodowania i stopnie przygotowania niezabezpieczonych podłoży stalowych oraz podłoży stalowych po całkowitym usunięciu wcześniej nałożonych powłok.”
• PN-ISO 8501-2: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie przygotowania wcześniej pokrytych powłokami podłoży stalowych po miejscowym usunięciu tych powłok.”

Podczas kontroli powierzchni przed malowaniem należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne oczyszczenie szwów spawalniczych, złączy, nitów, miejsc trudnodostępnych, gdyż często mogą tam pozostać zanieczyszczenia.

Dopuszczalne wady powierzchni przygotowanej do malowania, które zależą od agresywności korozyjnej środowiska, zawarte są w normie PN-ISO 8501-3. Oczyszczona powierzchnia nie powinna wykazywać jednak większych uszkodzeń.

Typowa chropowatość podłoża, określona parametrem Rz, powinna wynosić 35–70 μm. Ocenę przeprowadza się przy pomocy:

1. Przyrządu do pomiaru chropowatości (np. aparatem firmy Elcometer)
2. Porównania badanej powierzchni z wzorcami (płytki metalowe podzielone na segmenty różniące się średnią wysokością chropowatości – norma PN-ISO 8503-2), lub dotykowo przesuwając po wzorcowej i badanej powierzchni paznokieć lub drewienko.
   Z uwagi na kształt ścierniwa dostępne są dwa wzorce:
   • S – dla ścierniw kulistych: kulki szklane, śrut staliwny i żeliwny kulisty
   • G – dla ścierniw ostrokrawędziowych: żużel pomiedziowy, piasek, korund, śrut żeliwny łamany

Szczegółowe informacje o metodach oceny chropowatości podłoży stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej podane są w normie PN-EN ISO 8503.

W przypadku stosowania chemicznych metod usuwania zatłuszczeń należy sprawdzić pH powierzchni. Powinno ono wynosić 6–7.

Skuteczność odtłuszczenia sprawdza się jedną z poniższych metod:

1. Na odtłuszczoną powierzchnię nakłada się 2–3 krople benzyny ekstrakcyjnej. Po około 10 sekundach przykłada się krążek bibuły filtracyjnej. Jednocześnie na drugi krążek bibuły, służący jako wzorzec, również nanosi się benzynę ekstrakcyjną; po odparowaniu rozpuszczalnika z obu krążków, porównuje się je – obecność plam tłuszczowych na bibule przyciśniętej do odtłuszczonej powierzchni świadczy o jej niewłaściwym odtłuszczeniu.
2. Odtłuszczoną powierzchnię polewa się wodą destylowaną (spryskiwaczem). Po 10 s oceniany jest szacunkowy procent zwilżonej powierzchni. Norma rozróżnia 3 stopnie zwilżenia, które są zarazem miernikiem stopnia odtłuszczenia:
   • Stopień 1 – woda zwilża powyżej 50% powierzchni
   • Stopień 2 – woda zwilża 40–50% powierzchni
   • Stopień 3 – woda zwilża 15–20% powierzchni

Metoda ta zalecana jest do powierzchni pokrytych farbami do czasowej ochrony – na odtłuszczoną powierzchnię nanosi się kroplę 40–70% wodnego roztworu alkoholu etylowego z dodatkiem barwnika (np. pioktaniny). Jeśli powierzchnia jest zatłuszczona już w ilości ok. 100 mg/m², to kropla ta nie rozlewa się po niej. Na powierzchniach pionowych droga spływania kropli jest krótka i pozostaje owalny ślad, jeśli powierzchnia jest czysta.

Kurz i pył są bardzo niepożądanym zanieczyszczeniem, które musi być usunięte z każdego podłoża przygotowanego do malowania. Obecność pyłu można stwierdzić przez przetarcie powierzchni czystą białą szmatką.

Ocenę skuteczności odpylenia można przeprowadzić zgodnie z normą ISO 8502-3, przy pomocy paska taśmy samoprzylepnej o długości około 15 cm. Pasek nakleja się na badaną powierzchnię, trzykrotnie przesuwa się po nim kciukiem, a następnie nakłada się na kontrastowe podłoże i porównuje z rysunkiem wzorcowym.

Kontrola przygotowania powierzchni do malowania

Przy usuwaniu zapylenia przez wydmuchiwanie powietrzem należy zwrócić uwagę, aby powietrze było pozbawione oleju. Dotyczy to również powietrza używanego do napędu narzędzi do czyszczenia.

Ocenę skuteczności usunięcia zanieczyszczeń jonowych z powierzchni można przeprowadzić zgodnie z wytycznymi normy ISO 8502-1 lub ISO 8502-2, albo sprawdzić stosując opracowane przez Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie testy do oceny ilości chlorków i siarczanów znajdujących się na powierzchniach przygotowanych do malowania.

W przypadku przypuszczalnej obecności zanieczyszczeń jonowych na powierzchni (powierzchnie pokryte solami, atmosfera zanieczyszczona aerozolem solnym) zaleca się zastosować metody mające na celu usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni, takie jak:

• mycie parowo-wodne,
• mycie wodą pod ciśnieniem,
• oczyszczanie strumieniowo-ścierne na mokro.