Jak odnowić wygląd parapetu zewnętrznego – renowacja i malowanie

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Betonowa podłoga w garażu lub magazynie jest narażona na intensywne użytkowanie i kontakt z trudnymi do usunięcia zabrudzeniami. Czym malować beton, by skutecznie zabezpieczyć jego powierzchnię? Podpowiadamy, po jaką farbę do posadzek betonowych warto sięgnąć i jak jej używać, by uzyskać trwały efekt.

Farba do betonu, czyli czym pomalować posadzkę

Choć betonowe posadzki cechują się dużą wytrzymałością, z powodu intensywnego użytkowania często pojawiają się na nich ubytki, pęknięcia, a także trudne do usunięcia tłuste plamy. Beton w garażu lub warsztacie może mieć kontakt z chemikaliami – smarem, olejem silnikowym, benzyną czy różnego typu rozpuszczalnikami.

Chcesz zabezpieczyć betonową posadzkę, by jak najdłużej zachowała dobry stan techniczny? Obecnie najlepszym z dostępnych rozwiązań są epoksydowe farby do betonu. Te preparaty na bazie żywic tworzą trwałą, szczelną i antypoślizgową powłokę, która jednocześnie poprawia estetykę pomieszczeń.

Emalie epoksydowe do posadzek betonowych, takie jak te z serii RAFIL Na Beton, są utwardzane chemicznie. Na ich dwuskładnikową formułę składają się farba do betonu i utwardzacz. Dzięki nim uzyskana powłoka doskonale znosi obciążenia mechaniczne, co ma szczególne znaczenie w warsztatach mechanicznych, halach produkcyjnych, magazynach i garażach. Przy malowaniu elementów betonowych na zewnątrz budynku warto zastosować warstwę lakieru na beton, która będzie chronić powłokę przed promieniowaniem UV.

Uwaga

Ze względu na drażniące opary żywicy epoksydowej w trakcie malowania powierzchni farbą do betonu należy chronić skórę i oczy, korzystając z rękawic i okularów ochronnych.

Jak przygotować podłoże przed nałożeniem farby do betonu?

Przed przystąpieniem do malowania betonu konieczne jest właściwe przygotowanie powierzchni – tylko to gwarantuje nienaganną przyczepność farby do podłoża. O czym pamiętać, zanim zaczniesz malowanie? Pierwszy krok to oczyszczenie posadzki:

• Jeśli malujesz nowy i czysty beton – upewnij się, że beton jest suchy, odtłuść podłoże i przy pomocy szpachelki usuń warstwę mleczka cementowego. Na koniec odpyl całą powierzchnię.
• Jeśli malujesz stary beton – starannie oczyść podłogę z zanieczyszczeń i luźnych kawałków betonu. Jeśli powierzchnia była wcześniej malowana, usuń łuszczące się resztki starej farby. Drobne ubytki i pęknięcia uzupełnij za pomocą szpachli. Następnie przeszlifuj beton na całej powierzchni i dokładnie odpyl.
• Po dokładnym oczyszczeniu betonową podłogę należy zagruntować. Jeśli korzystasz z farby do betonu, w tym celu wystarczy rozcieńczyć ją odpowiednim rozcieńczalnikiem w proporcji 5:1. Po zagruntowaniu odczekaj 4 godziny przed nałożeniem nowej warstwy.

Porada eksperta

Aby posadzka wyróżniała się jeszcze lepszą antypoślizgowością, na zagruntowaną powierzchnię możesz wysypać piasek kwarcowy. Następnie pokryj całość dwoma warstwami farby do betonu.

Malowanie betonowej posadzki – instrukcja

Po starannym przygotowaniu podłoża możesz zabrać się do malowania. Farbę do posadzek betonowych możesz nakładać na dwa sposoby: ręcznie, przy pomocy pędzla lub wałka, bądź metodą natryskową.

Do przygotowania mieszaniny są potrzebne dwa produkty: RAFIL Na Beton oraz utwardzacz.

1. Dokładnie wymieszaj oba składniki, a następnie wlej utwardzacz do wiadra z emalią.
   ‍
2. Przy pomocy mieszadła połącz ze sobą oba preparaty, tak by uzyskać jednolity kolor i gładką konsystencję.
   ‍
3. Po upływie pół godziny nałóż pierwszą warstwę i pozostaw do wyschnięcia.
   ‍
4. Przed aplikacją kolejnej warstwy odczekaj 24 godziny i ponownie przygotuj mieszaninę emalii i utwardzacza.
   ‍
5. Pozostaw do całkowitego wyschnięcia powłoki. Gotowe!

Podjazd do garażu powinien wyróżniać się trwałością, odpornością na warunki atmosferyczne oraz estetycznym wyglądem. Popularnym rozwiązaniem jest podjazd betonowy. Jak zrobić wylewkę i o czym warto wiedzieć? Sprawdź wskazówki wykonania betonowego podjazdu krok po kroku. 

Podjazd można wykonać z różnych materiałów. Sporym powodzeniem cieszą się nawierzchnie z kostki brukowej lub kamiennej czy też podjazdy z kruszywa – czyli dekoracyjnego żwiru. Najtańszym i najtrwalszy jest jednak podjazd betonowy. Jak zrobić taki podjazd? Do wyboru masz betonowe ażurowe kraty czy też płyty betonowe.

W artykule znajdziesz informację, jak zrobić betonowy podjazd do garażu oraz jak wykonać wylewkę betonową na podjazd. Doradzimy także, jakich produktów użyć do malowania podjazdu betonowego. 

Jak zaplanować budowę betonowego podjazdu do domu?

Podjazd do garażu, choć wygląda niepozornie, jest bardzo ważnym elementem przydomowej infrastruktury. Zależy od niego funkcjonalność otoczenia domu, a nawet to, w jaki sposób odprowadzana jest woda opadowa. Podjazd ma też wpływ na estetykę przestrzeni przy domu. Elegancki, schludny podjazd to najlepsza wizytówka każdego budynku.

Co warto wiedzieć o budowie podjazdu do garażu? Zacznijmy od odpowiednich wymiarów. Oto, czym powinien wyróżniać się idealny podjazd:

• Minimalna szerokość podjazdu to 3 m. Jeśli jednak Twój podjazd służy jednocześnie jako wejście do domu, szerokość ta powinna być większa i wynosić 4,5.

• Duże znaczenie ma też grubość nawierzchni podjazdu. Gdy ma być on przystosowany wyłącznie do przemieszczenia się samochodów osobowych, minimalna grubość podjazdu to 6 cm. W przypadku, gdy z podjazdu będą korzystać także ciężarówki, minimalna grubość to 8 albo 10 cm.

• Pamiętaj, że podjazd musi znajdować się minimum 2 lub 3 cm nad powierzchnią gruntu. Chodzi tu o prawidłowe odprowadzanie opadów.

• Z tego samego powodu odpowiednie nachylenie musi mieć też sama powierzchnia podjazdu. Nachylenie podłużne (wzdłuż trasy, jaką jedzie samochód) to 3 lub 4 stopnie. Nachylenie poprzeczne powinno wynosić 1 stopień. Pozwoli to prawidłowo odprowadzać wodę po opadach deszczu czy śniegu.

Dla funkcjonalności podjazdu i całego otoczenia domu kluczowe znaczenie ma właśnie odpowiednie odprowadzanie wody z podjazdu. O nachyleniu już wiesz. Pozostaje jeszcze kwestia tego, gdzie woda powinna się przedostawać. Trzeba więc zadbać o instalacje odprowadzającą wodę z podjazdu do kanalizacji. 

Zimą z kolei sporym problemem bywa lód zalegający na powierzchni podjazdu. Niektórzy decydują się więc na instalację specjalnych kabli grzejnych, które najczęściej znajdują się przy korytku odwadniającym podjazd lub nawet na całej nawierzchni. 

Przed rozpoczęciem budowy podjazdu warto też zbadać, jak spoisty jest grunt. Przy słabym zagęszczeniu istnieje spore ryzyko, że nawierzchnia podjazdu z czasem się zdeformuje i popęka. Aby temu zapobiec, grunt należy odpowiednio przygotować. Najczęstsze rozwiązanie to zagęszczane mechanicznie podsypki np. ze żwiru czy piasku lub nawet cementu i siatki do wzmocnienia gruntu. 

Budowa betonowego podjazdu – kroki i etapy 

Jak zrobić betonowy podjazd? Oto kolejne etapy wykonania podjazdu z betonu wylewanego.

Podbudowa z tłucznia

Pierwszy etap budowy podjazdu betonowego to zrobienie solidnej podbudowy, która zapewni całości stabilność i zwiększy trwałość nawierzchni. Potrzebujesz wykopu o głębokości ok. 30 czy 35 cm. Na jego dno należy położyć warstwę geowłókniny. 

Teraz w wykopie montuje się szalunek z desek. Na tak przygotowanym dnie układa się warstwę gruzu lub tłucznia. Powinna ona mieć co najmniej 15 cm. Można też ułożyć teraz siatkę zbrojeniową. W ten sposób udało się przygotować szalunek pod kolejne warstwy cementu. 

Przygotowywanie wylewki betonowej na podjazd

Do tak przygotowanego szalunku trzeba teraz wylać poszczególne warstwy cementu. Pierwsza warstwa to beton rzadki, który ma wypełnić wszystkie wolne przestrzenie pomiędzy kruszywem czy tłuczniem. Warstwa ta powinna mieć grubość ok. 5 cm. 

Po stwardnieniu pierwszej warstwy betonu wylewa się kolejną – docelową. Powinna ona mieć 10 cm grubości. Najlepszy będzie do tego celu beton o klasie C16/20. Na tym etapie w betonie można zatopić siatkę zbrojeniową, która zwiększy trwałość i wytrzymałość podjazdu. 

W betonowym podjeździe niezbędne są dylatacje, czyli niewielkie szczeliny, które pozwolą uniknąć pękania i niszczenia nawierzchni. Podjazd należy więc podzielić na mniejsze pola o szerokości 2,5 m. Właśnie w takiej odległości trzeba zamontować listwy dylatacyjne.

Wyrównanie wylewki

Ostatni etap budowy podjazdu z betonu wylewanego to wykończenie nawierzchni. Wylewkę należy wyrównać z pomocą deski, którą przesuwa się po szalunku. W ten sam sposób usuwa się też nadmiar betonu. Gdy miną 3h, beton można zacząć zacierać i wygładzać. 

Podjazd betonowy nadaje się do użytku dopiero po 2 tygodniach od jego wylania. Przez ten czas wymaga pielęgnacji. Powierzchnię należy polewać wodą i chronić przed wysychaniem, np. zakrywając folią. 

Malowanie podjazdu betonowego – czy to konieczne?

Aby wzmocnić betonową powierzchnię, można ją pomalować specjalistyczną farbą do betonu. Po co się to robi? Odpowiednia farba stworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Zmniejszysz więc w ten sposób ryzyko poślizgnięcia się podczas korzystania z podjazdu zimą czy jesienią, a podczas wjeżdżania samochodem do garażu zyskasz dodatkowy komfort i bezpieczeństwo. 

Farba do betonu zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Stosowana na zewnątrz, zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi. Dużym problemem betonu jest to, że chłonie zabrudzenia, zwłaszcza takie jak smar czy olej. Z tego powodu betonowe podjazdy szybko mogą wyglądać nieestetycznie. Farba pozwoli pozbyć się tego problemu. 

Jaką farbę wybrać do malowania podjazdu betonowego? 

Zwróć uwagę na jej podatność na ścieranie. Nie może to być zwykła farba do betonu – akrylowa czy nawet chlorokauczukowa. To produkty odpowiednie do nawierzchni nienarażonych na ścieranie. Na betonowy podjazd czy podłogę w garażu odpowiedni produkt to farba epoksydowa. 

Polecamy RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa oraz dodatkowo RAFIL Na Beton Zestaw Lakier Poliuretanowy. Dwuskładnikowa emalia epoksydowa zabezpieczy powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Z kolei RAFIL Na Beton Zestaw Lakier Poliuretanowy Długotrwale Zabezpieczy Malowaną Powierzchnię Przed Zmiennymi Warunkami Atmosferycznymi i Promieniowaniem UV. Powłoka będzie odporna na ścieranie, uderzenia mechaniczne, zarysowania, wodę i substancje chemiczne takie jak olej silnikowy. 

Emalia RAFIL Na Beton Jest Kryjąca. Możesz więc wybrać jeden z dziesięciu dostępnych kolorów. Jeśli chcesz jednak zachować widoczną strukturę i kolor betonu, zabezpiecz podjazd dwiema warstwami przezroczystego lakieru poliuretanowego RAFIL Na Beton Z Dedykowanym Utwardzaczem. Emalią i lakierem z łatwością pomalujesz również posadzkę w garażu!

Jak zadbać o betonowy podjazd, by był trwały?

Co zrobić, aby przedłużyć żywotność betonowego podjazdu? Kluczowa sprawa to regularne mycie podjazdu i oczyszczanie go z substancji organicznych takich jak piasek, ziemia, mech, glony, grzyby. Po mechanicznym usunięciu zanieczyszczeń podjazd trzeba umyć oraz pozostawić do wyschnięcia. 

Betonowy podjazd to praktyczne, długowieczne i niedrogie rozwiązanie na wykończenie strefy przed domem. Nasze wskazówki i niezawodne produkty RAFIL pomogą Ci zbudować podjazd samodzielnie oraz zadbać o jego estetyczny wygląd przed wiele sezonów. 

Ogrodzenie jest wizytówką domu. To pierwszy element, który widzą odwiedzające Cię osoby czy po prostu przechodnie, mijający Twoją działkę. Kształt, materiał wykonania czy kolor ogrodzenia nie mogą być przypadkowe – powinny współgrać z elewacją oraz stylem, w jakim utrzymany jest budynek i jego otoczenie. Sprawdź, do jakiego domu pasuje antracytowe ogrodzenie i poznaj najmodniejsze aranżacje z jego udziałem.

Antracyt – kolor ogrodzenia z klasą

Antracyt to jeden z kolorów, które zyskały ogromną popularność w ostatnich latach. Dużo mówi się o nim zarówno w architekturze, jak i w innych dziedzinach życia – modzie, sztuce, designie. Kolor antracytowy jest z jednej strony surowy i minimalistyczny. Z drugiej – intensywny i niebanalny. Blisko mu do czerni, jednak jest od niej znacznie lżejszy. Leży niedaleko szarości, ale jest od niej zdecydowanie głębszy.

Antracyt dla domu w stylu nowoczesnym

Współczesne aranżacje wyróżniają się stonowanymi kolorami, najwyższej jakości materiałami, otwartą przestrzenią i ograniczeniem elementów dekoracyjnych. Jeżeli cenisz minimalizm, do gustu przypadnie Ci nowoczesna antracytowo-biała aranżacja.

Antracytowy kolor ogrodzenia koresponduje z dachem, stolarką okienną, drzwiami wejściowymi oraz elewacją i bramą garażową. Ściany części mieszkalnej utrzymane są w bieli. Surowa kolorystyka doskonale komponuje się z dużą ilością zieleni, która otacza dom. Metalowe, minimalistyczne przęsła ogrodzeniowe podkreślają nowoczesny charakter nieruchomości.

Antracyt – kolor ogrodzenia dla domu w stylu południowym

Jeżeli preferujesz nieco cieplejsze i bardziej przytulne aranżacje, przywodzące na myśl posiadłości z południowej Europy, bez wątpienia zachwyci Cię nasza kolejna propozycja domu z antracytowym ogrodzeniem.

Elewacja utrzymana jest w jasnych i ciepłych kolorach (kremowy, ecru, jasny beż). Uwagę przykuwają duże okna oraz biała stolarka i białe, częściowo przeszklone drzwi wejściowe. Całości dopełniają charakterystyczne, pomarańczowe dachówki. Południowy styl domu, podkreślony przez dużą ilość zieleni, jasne barwy oraz duże przeszklenia bardzo ciekawie komponuje się z prostym, antracytowym ogrodzeniem. Automatyczna, przesuwna brama oraz minimalistyczne panele ogrodzeniowe sprawiają, że nieruchomość zyskuje nieco nowoczesnego charakteru.

Antracyt w stylu klasycznym

Cenisz klasyczne aranżacje z wykorzystaniem neutralnych barw (beż, ecru, brąz, szarość) i naturalnych materiałów, takich jak drewno czy kamień? W takim razie zobacz, w jaki sposób tradycja może komponować się ze współczesnym antracytem. Kolor ogrodzenia stanowi w tym wypadku ciekawe przełamanie dla klasycznych barw i faktur.

W powyższej aranżacji kremowa elewacja koresponduje z betonowymi słupami oraz murem, który został wykończony kamieniem w naturalnej kolorystyce. Ciekawym akcentem są drewniane, jasnozielone okiennice, które nadają budynkowi wyjątkowej przytulności. W tym samym kolorze wykończono drzwi wejściowe oraz bramę garażową. Klasyczny, pomarańczowy dach oraz proste oświetlenie dopełniają całości. AntracytowaAntracytowa brama oraz furtka stanowią odświeżający kontrast, który sprawia, że aranżacja staje się oryginalna i niebanalna.

Antracyt i drewno – ponadczasowa aranżacja

Drewno to uniwersalny materiał, który znajduje zastosowanie w niemalże wszystkich stylach architektonicznych. Z antracytem doskonale współgra przede wszystkim surowy, naturalny kolor drewna.

Tego typu ogrodzenie świetnie sprawdzi się zarówno w klasycznych, jak i nowoczesnych aranżacjach. Ciekawym rozwiązaniem, które pozwoli nadać nieruchomości spójnego charakteru, będzie wykorzystanie drewna o takim samym odcieniu w kilku miejscach – stolarce okiennej, okiennicach, drzwiach wejściowych czy architekturze ogrodowej (altanie, ławce, pergolach).

{{recomended-product}}

Antracyt i beton, czyli industrialny klimat

W przeciwieństwie do ponadczasowego drewna beton cieszy się uznaniem architektów od stosunkowo krótkiego czasu. Jego popularność wzrosła wraz z pojawieniem się mody na industrialne domy, wykańczane w surowy sposób – z użyciem metalu, cegły i innych materiałów, które w ubiegłych dekadach były ukrywane w ścianach i pod podłogami. Jeżeli cenisz minimalistyczny urok betonu, bez wątpienia zachwyci Cię połączenie go z antracytowym ogrodzeniem.

Powyższa aranżacja doskonale oddaje istotę nowoczesnego, industrialnego stylu. Z jednej strony zawiera ona kolory z palety szarości i czerni oraz surowe materiały – metal i beton. Z drugiej, aranżacja cieszy oczy bujną, dziką roślinnością, która wspaniale przełamuje chłód industrialnej prostoty. Antracyt to kolor, który sprawdza się w naprawdę wielu aranżacjach. Jeżeli chciałbyś nadać swojemu ogrodzeniu tę głęboką i intrygującą barwę, skorzystaj z naszego niezawodnego produktu – RAFIL Do Bram i Ogrodzeń w kolorze szarego antracytu.