Jak odnowić wygląd parapetu zewnętrznego – renowacja i malowanie

Dobór koloru bramy garażowej może być kluczowy w kontekście wizerunku domu i otoczenia. Sprawdź, które kolory bram garażowych uznawane są za najatrakcyjniejsze i czego wystrzegać się podczas aranżacji wymarzonego domu

Kolory bram garażowych a uniwersalizm

Marzysz o tym, aby kolor bramy garażowej Twojego domu wyróżniał się na tle innych budynków? Pamiętaj, że stonowane kolory sprawiają wrażenie modnych i eleganckich. Nowoczesne budownictwo daje ogromne pole do popisu, ale jeśli chcesz jedynie dobrać odpowiedni kolor bramy garażowej, nie zmieniając stylistyki całego otoczenia, warto wziąć pod uwagę kilka istotnych wskazówek. Kolor bramy garażowej możesz dobrać do:

• koloru dachu,
• odcienia drzwi frontowych
• koloru stolarki okiennej lub rolet,
• orynnowania,
• koloru ogrodzenia.

Dobierając kolor farby, nie zapomnij o zastosowaniu odpowiedniego do danej emalii nawierzchniowej podkładu antykorozyjnego, wydłużającego żywotność podłoża. Więcej produktów znajdziesz na stronie producenta.

{{recomended-product}}

Jeśli wahasz się, jaki kolor bramy garażowej wybrać, sprawdź dostępną kolorystykę produktu RAFIL Chlorokauczuk. Mnogość oferowanych kolorów pozwoli Ci odpowiednio zaaranżować ten niezwykle ważny element domu. Uniwersalne, a jednocześnie modne kolory bram garażowych to odcienie szarości, brąz oraz czerń. Kolory te zazwyczaj dominują jako element stolarki okiennej lub pasują do klasycznego koloru ogrodzenia czy nawet koloru balkonu.

Jak dobrać kolor bramy garażowej do ciemnej elewacji – inspiracje

Jeśli masz ciemną elewację, z pewnością nie chcesz, aby kolor bramy garażowej przytłoczył wizerunek domu. Coraz popularniejsze budynki w ciemnych odcieniach można śmiało przełamać kontrastującym kolorem bramy garażowej. Odcienie takie jak wiśniowy lub biały zdecydowanie ocieplą bryłę budynku. Jeśli jednak chcesz, aby brama garażowa wtapiała się w otoczenie, wybierz odcień RAL 8011 – brązowy orzechowy połysk. Odcienie brązu wspaniale ocieplają otoczenie. Harmonijne, brązowe elementy stolarki okiennej lub orynnowania nie będą wyróżniać się na tle otoczenia, jednak w przypadku ciemnej elewacji również nie zginą w tle.

Kolor bramy garażowej a reszta otoczenia

Jeśli w nowo kupionym domu nie masz wpływu na całokształt wcześniej dobieranych elementów, pamiętaj o tym, że zawsze możesz urozmaicić lub stonować bryłę budynku, by sprawiała wrażenie jednocześnie przytulnej i efektownej. Przemalowanie zarówno bramy garażowej, jak i elementów, takich jak ogrodzenie domu, balkon czy nawet stolarka okienna, daje możliwości renowacji. O tym, jaki wpływ ma renowacja bramy garażowej, dowiesz się z porad eksperta.

Pamiętaj, że to Ty decydujesz o tym, czy kolor bramy garażowej zachowa neutralny charakter, czy jednak odrobina kolorystycznego szaleństwa ubarwi i rozweseli wygląd budynku. Ciekawym rozwiązaniem jest zastosowanie kolorystycznej powtarzalności – możesz użyć jednakowego odcienia, przemalowując bramę garażową i okiennice domu. Niebanalne rozwiązanie sprawi, że Twój dom zyska oryginalny design.

Płaski dach spotyka się w nowej architekturze, ale był popularnym rozwiązaniem także w PRL-owskich domach typu kostka. Remont dachu płaskiego jest niezbędny, gdy pojawiają się przecieki i powłoka wymaga odnowienia. Jak przeprowadzić renowację dachu płaskiego?

Dach płaski, wbrew nazwie, nigdy nie jest całkiem płaski. Inaczej nie odpływałaby z niego woda deszczowa. Pod terminem dachu płaskiego należy więc rozumieć konstrukcję o nachyleniu od 2 do 15 stopni. Dzięki temu woda nie zalega na powierzchni, choć wizualnie może się wydawać, że dach jest zupełnie poziomy. 

Remont dachu płaskiego jest konieczny, gdy pojawiają się uszkodzenia – przecieki, pęknięcia membrany lub widoczne oznaki zużycia materiału. Regularne przeglądy co kilka lat pomogą zidentyfikować problemy, zanim doprowadzą do poważnych uszkodzeń. 

W artykule znajdziesz informację, kiedy trzeba się zająć remontem płaskiego dachu i jak powinien on wyglądać w zależności od materiałów, z jakich dach jest wykonany. 

Remont dachu płaskiego – diagnozowanie problemów

Sposób wykonania renowacji płaskiego dachu zależy przede wszystkim od materiału, jakim dach jest pokryty. 

W nowoczesnych budynkach najczęściej stosuje się pokrycia z membran syntetycznych, takich jak PVC, TPO czy EPDM. Charakteryzują się one wysoką odpornością na warunki atmosferyczne oraz elastycznością. Te materiały są łatwe w montażu i oferują dobre właściwości izolacyjne.

W starszych budynkach, zwłaszcza z okresu PRL, dachy pokrywano materiałami, które były akurat dostępne. Używano wtedy np. warstwy żużlowej, supremy, a także gliny zmieszanej z trocinami. Takie pokrycia, mimo iż były popularne w tamtych czasach, nie są trwałe, co prowadziło i nadal prowadzi do częstych przecieków. Często również rezygnowano z odpowiedniej izolacji termicznej, a paroizolacja była układana sporadycznie, co sprzyjało wilgoci i uszkodzeniom.

Dachy płaskie w tamtych latach często budowano w sposób niewłaściwy, a także bez dbałości o wentylację. Wilgoć przenikała do stropodachów przez pomieszczenia ogrzewane, a to z kolei prowadziło do ich degradacji. Współczesne technologie i materiały pozwalają na skuteczne zabezpieczenie dachów, a ich regularna konserwacja może znacznie wydłużyć ich żywotność. 

Przed przystąpieniem do remontu warto zlecić fachową ocenę stanu stropodachu, aby określić, jakie materiały będą najlepsze do naprawy. Pozwoli to uniknąć kosztownych rozbiórek. Zapewni także lepszą trwałość nowego pokrycia.

Czy płaskie dachy wykonane są z blachy? Zdarza się, choć to najrzadsze ze spotykanych rozwiązań. Wynika to z tego, że konstrukcja dachu musi spełniać minimalny kąt nachylenia, aby można było wykorzystać blachę na jego pokrycie. Co więcej, często wymagane jest pełne deskowanie, co dodatkowo komplikuje wykonanie dachu. 

Narzędzia i materiały potrzebne do remontu

Dobór materiałów i narzędzi do renowacji dachu płaskiego zależy od materiału, z którego wykonane jest pokrycie. Jeśli jednak mówimy o renowacji płaskiego dachu z blachy, niezbędne będą:

• Szczotka druciana — do usuwania rdzy i starych powłok.
• Skrobak lub szpachelka — do usuwania starych, spękanych powłok.
• Papier ścierny – do matowienia dobrze przylegających powłok (o różnych gradacjach),
• Odkurzacz do usunięcia pyłu i zanieczyszczeń po szlifowaniu,
• Narzędzia do malowania – wałki, pędzle lub narzędzia do malowania natryskowego, w zależności od wybranej metody malowania, 
• Materiały ochronne – kombinezon, okulary, maseczka, rękawice, 
• RAFIL Preparat Do Odłuszczania, 
• RAFIL Podkład Antykorozyjny,
• RAFIL RADACH Farba Na Dach. 

Krok po kroku – remont dachu płaskiego

W przypadku dachów, które mają kilkadziesiąt lat, zwykle pokrywało się je tradycyjnymi papami bitumicznymi, które nie zawierały nowoczesnych dodatków. W efekcie takie pokrycia ulegają wielu uszkodzeniom – roztapiają się pod wpływem słońca, twardnieją na mrozie, pękają i rozszczelniają. Aby uniknąć przecieków, stosowano smołowanie lub lepik asfaltowy, jednak te rozwiązania nie zawsze przynoszą trwałe efekty.

Pierwszym krokiem przy remoncie dachu płaskiego jest ocena jego stanu. Niekiedy można przeprowadzić remont, nie zrywając starego pokrycia. Jeżeli na dachu występują jedynie nieliczne bąble i wydęcia, a warstwa termoizolacyjna nie jest zamoczona, to papa może pozostać na dachu. W takim przypadku trzeba wysuszyć zniszczone miejsca i załatać je łatami z papy podkładowej termozgrzewalnej. Następnie można nałożyć jedną lub dwie warstwy nowego pokrycia.

Gdy izolacja jest uszkodzona na całej powierzchni, konieczne będzie usunięcie starego pokrycia aż do betonowej podstawy. Po oczyszczeniu i wysuszeniu powierzchni można przystąpić do układania nowego pokrycia. Do wyboru mamy nowoczesne modyfikowane papy, membrany czy powłoki bezszwowe.

Dobrym rozwiązaniem są nowoczesne papy termozgrzewalne. Charakteryzują się one wysoką odpornością na rozciąganie, co sprawia, że doskonale sprawdzają się na dużych powierzchniach. 

Alternatywą dla tradycyjnych pap są powłoki bitumiczne, które można stosować na zimno. To gęste masy, które nakłada się pędzlem, szpachlą lub przez natrysk. Lepiki bitumiczne sprawdzają się również do przyklejania papy i tworzenia bezspoinowych pokryć dachowych.

Kolejną nowoczesną opcją przy remoncie dachu płaskiego są płynne membrany na bazie żywic poliuretanowych. Aplikuje się je wałkiem lub natryskowo. Zapewniają one jednorodną, bezszwową powłokę, odporną na różne czynniki atmosferyczne i mechaniczne. Dodatkowo niektóre produkty mają wysokie parametry odbijania promieni słonecznych, co wpływa na komfort cieplny w pomieszczeniach.

Na dach płaski można też zastosować płyty warstwowe. Składają się one z dwóch warstw blachy i rdzenia konstrukcyjno-izolacyjnego, na przykład z pianki PIR. Płyty te charakteryzują się dużą odpornością na wilgoć oraz stabilnością wymiarową, co czyni je dobrym rozwiązaniem dla dachów płaskich.

Remont dachu płaskiego z pokryciem z blachy często zakłada także ponowne malowanie jego powierzchni. Odpowiednim produktem do renowacji jest specjalistyczna farba na dach np. RAFIL Radach Farba Na Dach. Ta gruntoemalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. 

Farba RAFIL Radach Farba Na Dach nadaje się zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża. Tworzy szybkoschnące, wysoce elastyczne powłoki o podwyższonej odporności na działanie światła słonecznego, wody i innych czynników atmosferycznych. W zestawieniu z produktem RAFIL Podkład antykorozyjny daje mocne zabezpieczenie przed korozją.

{{recomended-product}}

Jak odnowić dach przy pomocy farby RAFIL Radach Farba Na Dach?

1. Stare, spękane i słabo przylegające powłoki dokładnie usuń za pomocą szczotki, szpachelki lub skrobaka.
   ‍
2. Miejsca zardzewiałe przeszlifuj, aby usunąć rdzawe fragmenty i wygładzić powierzchnię. Po szlifowaniu dokładnie odpyl całą powierzchnię.
   ‍
3. Całą powierzchnię zagruntuj farbą RAFIL Podkład Antykorozyjny.
   ‍
4. Dobrze przyczepne powłoki trzeba zmatowić papierem ściernym i również odpylić, a następnie pokryć podkładem.
   ‍
5. Do aplikacji pędzlem lub wałkiem farbę rozcieńcz do 5% rozcieńczalnikiem Radach, a do natrysków do 10%.
   ‍
6. Nakładaj farbę pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Pierwsza warstwa powinna mieć grubość do 40 mikronów na sucho. Łączna grubość wszystkich warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów na sucho.
   ‍
7. Zaleca się nakładać od 2 do 3 warstw farby, przy czym każda kolejna warstwa powinna być nałożona po minimum 6 godzinach od nałożenia poprzedniej.
   ‍
8. Podczas nakładania kolejnych warstw unikaj osadzania się jakichkolwiek zanieczyszczeń na malowanej powierzchni. W przypadku dłuższej przerwy w malowaniu (ponad 48 godzin) lub w bardzo zapylonym otoczeniu, przed nałożeniem kolejnej warstwy rekomendujemy dokładne spłukanie powierzchni wodą i jej dokładne osuszenie.

Porady dotyczące bezpieczeństwa i utrzymania

Aby zapewnić długowieczność dachu płaskiego i zminimalizować potrzebę napraw, przeprowadzaj przeglądy co najmniej raz w roku oraz po każdej silnej burzy lub intensywnych opadach. Sprawdzaj stan pokrycia, izolacji i wszelkich złączy. Zwróć uwagę na pęknięcia, bąble, przecieki, a także stan systemów odprowadzania wody. 

Regularnie oczyszczaj dach z liści, gałęzi, śniegu, błota i innych zanieczyszczeń, które mogą gromadzić się na powierzchni. Pamiętaj też o regularnej konserwacji wszystkich metalowych powierzchni z pomocą produktów RAFIL.

‍

Jeśli lubisz majsterkować, aktywnie pracujesz na działce lub po prostu przeprowadzasz remont – podpowiadamy, gdzie wyrzucić puszki po farbie i jakie są zasady ich utylizacji.‍

Przy okazji malowania różnych elementów z betonu i metalu pojawia się potrzeba prawidłowej utylizacji opakowań. Puszka po farbie nie powinna trafiać do kosza z innymi śmieciami – przewidziano dla niej inną drogę.

Zdarza się też, że po skończonej pracy zostaje jeszcze trochę farby. Najlepiej wykorzystać ją do kolejnego malowania, ale nie zawsze jest to możliwe. Jednocześnie nawet najlepszej jakości produkt po kilku latach traci swoje właściwości, szczególnie jeśli nie jest przechowywany prawidłowo. Podpowiadamy, gdzie wyrzucić farbę w sposób odpowiedzialny i przyjazny środowisku.

Jak segregować puszki po farbie?

Puszki po wykorzystanych środkach malarskich nie są typowymi odpadami metalowymi. Odpowiednie przepisy o ochronie środowiska i odpadach klasyfikują opakowania farb jako odpady budowlane oraz lakiernicze. Nie nadają się więc one wprost do recyklingu i dlatego też należy postępować z nimi w odpowiedni sposób. Jak sortować i gdzie wyrzucać pojemniki po farbie, informują też sami producenci. Informacje te znajdziesz na etykiecie produktu. 

Kiedy puszki po farbie stają się odpadem niebezpiecznym?

Do typowych odpadów niebezpiecznych można zaklasyfikować opakowania farb i lakierów, które w swoim składzie zawierają substancje szkodliwe dla środowiska. W jaki sposób dowiedzieć się, czy farba, którą właśnie malujesz, może stanowić takie zagrożenie dla przyrody? Z pomocą przychodzi etykieta produktu. Producenci są zobowiązani do przekazania wyraźnej i pełnej informacji o potencjalnej szkodliwości produktów. Jeśli więc na opakowaniu farby lub lakieru znalazło się stosowne oznaczenie – dla bezpieczeństwa traktuj je jako odpad potencjalnie niebezpieczny. 

Jednocześnie praktycznie każda farba, jeśli jest nieodpowiednio użytkowana i przechowywana, może stanowić zagrożenie dla przyrody. Nie powinna być więc wylewana w nieprzeznaczonych do tego miejscach. Warto też pamiętać o dokładnym sprzątaniu miejsca malowania i usuwaniu plam. Nawet mała ilość niezabezpieczonej lub pozostawionej farby może sprawić, że zainteresują się nią np. owady lub zwierzęta, co może okazać się dla nich szkodliwe. 

Farba lub lakier staje się szczególnym zagrożeniem zwłaszcza, wtedy gdy dostanie się do wody. Nawet jeśli nie jest bezpośrednio trująca, może wywoływać niekorzystne zmiany, jak chociażby zmętnienie i osadzanie na roślinach. Płynąca woda może dodatkowo roznosić niepożądaną substancję na duże odległości.

Przy okazji odpowiedzi na pytanie, gdzie wyrzucić puszki po farbie, warto też zwrócić uwagę na zagrożenie pożarowe. Część produktów do malowania ma w swoim składzie substancje łatwopalne lub jest nimi rozcieńczana. Opakowania lub resztki takich farb zawsze trzeba traktować jak odpad niebezpieczny i przechowywać w odpowiedni sposób. Oczywiście podstawą jest trzymanie produktów z dala od źródła ognia i nadmiernego nagrzewania. Podczas oddawania takich opakowań do punktu zbiórki, również warto poinformować o tym fakcie obsługę.

Punkty recyklingu i zbiórki specjalistycznych odpadów

Gdzie wyrzucać farbę lub opakowania po niej? Na pewno nie do domowego śmietnika. Jak już wspomnieliśmy, brudne metalowe puszki nie nadają się do bezpośredniego recyklingu. Z tego też powodu nikt nie przyjmie ich na skupie złomu. Niezbyt dobrym pomysłem będzie również wyrzucanie do frakcji odpadów zmieszanych. Farby i lakiery nie powinny się w nich znajdować, bo pozostawione na wysypiskach przez lata mogą przesączać się lub emitować szkodliwe opary.

Pamiętaj, że w przypadku wykrycia pozbywania się odpadów w nieodpowiedzialny sposób, odpowiednie służby mogą nałożyć dotkliwy mandat lub wszcząć procedury karne.

Najlepszym i najdostępniejszym miejscem, gdzie można wyrzucić stare farby, jest punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych (tzw. PSZOK). Tego rodzaju miejsca  muszą prowadzić wszystkie gminy. Jednocześnie obowiązkiem jest odpowiednia selekcja przekazywanych materiałów. Jeśli uzbierało się sporo opakowań i zechcesz się ich pozbyć, najlepszym rozwiązaniem będzie kontakt z PSZOK i pytanie, czy takie puszki przyjmą. Zazwyczaj nie ma z tym problemu, jeśli przekazywane farby nie stanowią odpadów szczególnie niebezpiecznych. Warto też pamiętać, że punkty selektywnej zbiórki obsługują tylko mieszkańców indywidualnych i nie odbierają odpadów od podmiotów komercyjnych.

Odpowiedzialne pozbywanie się resztek farby

Ciekawą opcją oferowaną przez niektóre firmy, jest zwrot do sklepu lub bezpośrednio do producenta. Farba, która dla Ciebie jest już zbędnym odpadem, dla profesjonalnej firmy może okazać się cennym i bezpłatnym surowcem, który z powodzeniem można ponownie wykorzystać. W ten sposób produkt zyskuje drugie życie, środowisko jest mniej obciążone, a Ty pozbywasz się problemu.

Zdarza się też, że niektóre opakowania stoją w szopie lub garażu przez długie lata. Gdzie wyrzucać stare farby? W większości nadal nie mogą i nie powinny trafiać do odpadów komunalnych, więc ich droga jest podobna – najlepsze dla nich miejsce to PSZOK. 

Praktyczne sposoby na wykorzystanie pozostałości farb

Ponieważ potrzeba jest matką wynalazku, także w przypadku materiałów do malowania przy odrobinie inwencji można znaleźć dla nich nowe zastosowywania. Jeżeli po skończonej pracy zostało ci trochę farby, pomyśl, czy coś jeszcze w domu nie wymaga zabezpieczenia lub odświeżenia. Resztką farby czy lakieru można z powodzeniem pomalować stary betonowy murek, czy ozdobić schody. 

Jeżeli nie masz szczególnych potrzeb, dobrym rozwiązaniem jest przekazanie resztki farby np. znajomym lub sąsiadom. 

Profesjonalne usługi utylizacji odpadów malarskich

Jeżeli z jakichś względów zdarzyło Ci się korzystać z farby czy lakieru, którego skład klasyfikuje go jako substancję niebezpieczną, najlepszą metodą utylizacji jest obsługa ze strony specjalistycznej firmy. 

Może się zdarzyć, że nawet w przypadku typowych farb PSZOK odmówi ich przyjęcia, jeśli będzie to znaczna liczba opakowań. Warto wiedzieć, że na rynku są profesjonalne podmioty, które mogą pomóc w takiej sytuacji. Jest to o tyle wygodne, że zazwyczaj odbierają odpady na miejscu i stosują wymagane procedury, a Ty nie musisz się już niczym martwić. Druga strona medalu to fakt, że za profesjonalną usługę utylizacji trzeba będzie zapłacić.

Z opakowaniami produktów malarskich należy postępować odpowiedzialnie. Wiesz już, gdzie wyrzucić puszki po farbie oraz jak i gdzie wyrzucać starą farbę. A my zapraszamy do sklepów po nowe produkty RAFIL, które pozwolą Ci odświeżać i zabezpieczać otoczenie domu na długie lata.

Prawidłowe przygotowanie powierzchni stalowych przed malowaniem to kluczowy etap, który bezpośrednio wpływa na trwałość i estetykę powłoki malarskiej. Obejmuje ono kontrolę czystości, stopnia chropowatości, odtłuszczenia oraz obecności pyłu i zanieczyszczeń jonowych. Procesy te powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi normami, które określają zarówno metody oceny, jak i dopuszczalne tolerancje.

Ocena stopnia czystości powierzchni stalowej

Kontroli stanu przygotowania powierzchni podlegają następujące właściwości:

• wygląd powierzchni,
• stopień czystości podłoża,
• profil powierzchni (chropowatość)
• obecność zatłuszczeń,
• obecność zapylenia,
• obecność zanieczyszczeń jonowych.

Kontrolę stopnia czystości można przeprowadzać w porównaniu do barwnych wzorców fotograficznych załączonych do norm:

• PN-ISO 8501-1: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie skorodowania i stopnie przygotowania niezabezpieczonych podłoży stalowych oraz podłoży stalowych po całkowitym usunięciu wcześniej nałożonych powłok.”
• PN-ISO 8501-2: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie przygotowania wcześniej pokrytych powłokami podłoży stalowych po miejscowym usunięciu tych powłok.”

Podczas kontroli powierzchni przed malowaniem należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne oczyszczenie szwów spawalniczych, złączy, nitów, miejsc trudnodostępnych, gdyż często mogą tam pozostać zanieczyszczenia.

Dopuszczalne wady powierzchni przygotowanej do malowania, które zależą od agresywności korozyjnej środowiska, zawarte są w normie PN-ISO 8501-3. Oczyszczona powierzchnia nie powinna wykazywać jednak większych uszkodzeń.

Typowa chropowatość podłoża, określona parametrem Rz, powinna wynosić 35–70 μm. Ocenę przeprowadza się przy pomocy:

1. Przyrządu do pomiaru chropowatości (np. aparatem firmy Elcometer)
2. Porównania badanej powierzchni z wzorcami (płytki metalowe podzielone na segmenty różniące się średnią wysokością chropowatości – norma PN-ISO 8503-2), lub dotykowo przesuwając po wzorcowej i badanej powierzchni paznokieć lub drewienko.
   Z uwagi na kształt ścierniwa dostępne są dwa wzorce:
   • S – dla ścierniw kulistych: kulki szklane, śrut staliwny i żeliwny kulisty
   • G – dla ścierniw ostrokrawędziowych: żużel pomiedziowy, piasek, korund, śrut żeliwny łamany

Szczegółowe informacje o metodach oceny chropowatości podłoży stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej podane są w normie PN-EN ISO 8503.

W przypadku stosowania chemicznych metod usuwania zatłuszczeń należy sprawdzić pH powierzchni. Powinno ono wynosić 6–7.

Skuteczność odtłuszczenia sprawdza się jedną z poniższych metod:

1. Na odtłuszczoną powierzchnię nakłada się 2–3 krople benzyny ekstrakcyjnej. Po około 10 sekundach przykłada się krążek bibuły filtracyjnej. Jednocześnie na drugi krążek bibuły, służący jako wzorzec, również nanosi się benzynę ekstrakcyjną; po odparowaniu rozpuszczalnika z obu krążków, porównuje się je – obecność plam tłuszczowych na bibule przyciśniętej do odtłuszczonej powierzchni świadczy o jej niewłaściwym odtłuszczeniu.
2. Odtłuszczoną powierzchnię polewa się wodą destylowaną (spryskiwaczem). Po 10 s oceniany jest szacunkowy procent zwilżonej powierzchni. Norma rozróżnia 3 stopnie zwilżenia, które są zarazem miernikiem stopnia odtłuszczenia:
   • Stopień 1 – woda zwilża powyżej 50% powierzchni
   • Stopień 2 – woda zwilża 40–50% powierzchni
   • Stopień 3 – woda zwilża 15–20% powierzchni

Metoda ta zalecana jest do powierzchni pokrytych farbami do czasowej ochrony – na odtłuszczoną powierzchnię nanosi się kroplę 40–70% wodnego roztworu alkoholu etylowego z dodatkiem barwnika (np. pioktaniny). Jeśli powierzchnia jest zatłuszczona już w ilości ok. 100 mg/m², to kropla ta nie rozlewa się po niej. Na powierzchniach pionowych droga spływania kropli jest krótka i pozostaje owalny ślad, jeśli powierzchnia jest czysta.

Kurz i pył są bardzo niepożądanym zanieczyszczeniem, które musi być usunięte z każdego podłoża przygotowanego do malowania. Obecność pyłu można stwierdzić przez przetarcie powierzchni czystą białą szmatką.

Ocenę skuteczności odpylenia można przeprowadzić zgodnie z normą ISO 8502-3, przy pomocy paska taśmy samoprzylepnej o długości około 15 cm. Pasek nakleja się na badaną powierzchnię, trzykrotnie przesuwa się po nim kciukiem, a następnie nakłada się na kontrastowe podłoże i porównuje z rysunkiem wzorcowym.

Kontrola przygotowania powierzchni do malowania

Przy usuwaniu zapylenia przez wydmuchiwanie powietrzem należy zwrócić uwagę, aby powietrze było pozbawione oleju. Dotyczy to również powietrza używanego do napędu narzędzi do czyszczenia.

Ocenę skuteczności usunięcia zanieczyszczeń jonowych z powierzchni można przeprowadzić zgodnie z wytycznymi normy ISO 8502-1 lub ISO 8502-2, albo sprawdzić stosując opracowane przez Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie testy do oceny ilości chlorków i siarczanów znajdujących się na powierzchniach przygotowanych do malowania.

W przypadku przypuszczalnej obecności zanieczyszczeń jonowych na powierzchni (powierzchnie pokryte solami, atmosfera zanieczyszczona aerozolem solnym) zaleca się zastosować metody mające na celu usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni, takie jak:

• mycie parowo-wodne,
• mycie wodą pod ciśnieniem,
• oczyszczanie strumieniowo-ścierne na mokro.