Jak wybrać farbę do malowania maszyn rolniczych?

Jeśli lubisz majsterkować, aktywnie pracujesz na działce lub po prostu przeprowadzasz remont – podpowiadamy, gdzie wyrzucić puszki po farbie i jakie są zasady ich utylizacji.‍

Przy okazji malowania różnych elementów z betonu i metalu pojawia się potrzeba prawidłowej utylizacji opakowań. Puszka po farbie nie powinna trafiać do kosza z innymi śmieciami – przewidziano dla niej inną drogę.

Zdarza się też, że po skończonej pracy zostaje jeszcze trochę farby. Najlepiej wykorzystać ją do kolejnego malowania, ale nie zawsze jest to możliwe. Jednocześnie nawet najlepszej jakości produkt po kilku latach traci swoje właściwości, szczególnie jeśli nie jest przechowywany prawidłowo. Podpowiadamy, gdzie wyrzucić farbę w sposób odpowiedzialny i przyjazny środowisku.

Jak segregować puszki po farbie?

Puszki po wykorzystanych środkach malarskich nie są typowymi odpadami metalowymi. Odpowiednie przepisy o ochronie środowiska i odpadach klasyfikują opakowania farb jako odpady budowlane oraz lakiernicze. Nie nadają się więc one wprost do recyklingu i dlatego też należy postępować z nimi w odpowiedni sposób. Jak sortować i gdzie wyrzucać pojemniki po farbie, informują też sami producenci. Informacje te znajdziesz na etykiecie produktu. 

Kiedy puszki po farbie stają się odpadem niebezpiecznym?

Do typowych odpadów niebezpiecznych można zaklasyfikować opakowania farb i lakierów, które w swoim składzie zawierają substancje szkodliwe dla środowiska. W jaki sposób dowiedzieć się, czy farba, którą właśnie malujesz, może stanowić takie zagrożenie dla przyrody? Z pomocą przychodzi etykieta produktu. Producenci są zobowiązani do przekazania wyraźnej i pełnej informacji o potencjalnej szkodliwości produktów. Jeśli więc na opakowaniu farby lub lakieru znalazło się stosowne oznaczenie – dla bezpieczeństwa traktuj je jako odpad potencjalnie niebezpieczny. 

Jednocześnie praktycznie każda farba, jeśli jest nieodpowiednio użytkowana i przechowywana, może stanowić zagrożenie dla przyrody. Nie powinna być więc wylewana w nieprzeznaczonych do tego miejscach. Warto też pamiętać o dokładnym sprzątaniu miejsca malowania i usuwaniu plam. Nawet mała ilość niezabezpieczonej lub pozostawionej farby może sprawić, że zainteresują się nią np. owady lub zwierzęta, co może okazać się dla nich szkodliwe. 

Farba lub lakier staje się szczególnym zagrożeniem zwłaszcza, wtedy gdy dostanie się do wody. Nawet jeśli nie jest bezpośrednio trująca, może wywoływać niekorzystne zmiany, jak chociażby zmętnienie i osadzanie na roślinach. Płynąca woda może dodatkowo roznosić niepożądaną substancję na duże odległości.

Przy okazji odpowiedzi na pytanie, gdzie wyrzucić puszki po farbie, warto też zwrócić uwagę na zagrożenie pożarowe. Część produktów do malowania ma w swoim składzie substancje łatwopalne lub jest nimi rozcieńczana. Opakowania lub resztki takich farb zawsze trzeba traktować jak odpad niebezpieczny i przechowywać w odpowiedni sposób. Oczywiście podstawą jest trzymanie produktów z dala od źródła ognia i nadmiernego nagrzewania. Podczas oddawania takich opakowań do punktu zbiórki, również warto poinformować o tym fakcie obsługę.

Punkty recyklingu i zbiórki specjalistycznych odpadów

Gdzie wyrzucać farbę lub opakowania po niej? Na pewno nie do domowego śmietnika. Jak już wspomnieliśmy, brudne metalowe puszki nie nadają się do bezpośredniego recyklingu. Z tego też powodu nikt nie przyjmie ich na skupie złomu. Niezbyt dobrym pomysłem będzie również wyrzucanie do frakcji odpadów zmieszanych. Farby i lakiery nie powinny się w nich znajdować, bo pozostawione na wysypiskach przez lata mogą przesączać się lub emitować szkodliwe opary.

Pamiętaj, że w przypadku wykrycia pozbywania się odpadów w nieodpowiedzialny sposób, odpowiednie służby mogą nałożyć dotkliwy mandat lub wszcząć procedury karne.

Najlepszym i najdostępniejszym miejscem, gdzie można wyrzucić stare farby, jest punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych (tzw. PSZOK). Tego rodzaju miejsca  muszą prowadzić wszystkie gminy. Jednocześnie obowiązkiem jest odpowiednia selekcja przekazywanych materiałów. Jeśli uzbierało się sporo opakowań i zechcesz się ich pozbyć, najlepszym rozwiązaniem będzie kontakt z PSZOK i pytanie, czy takie puszki przyjmą. Zazwyczaj nie ma z tym problemu, jeśli przekazywane farby nie stanowią odpadów szczególnie niebezpiecznych. Warto też pamiętać, że punkty selektywnej zbiórki obsługują tylko mieszkańców indywidualnych i nie odbierają odpadów od podmiotów komercyjnych.

Odpowiedzialne pozbywanie się resztek farby

Ciekawą opcją oferowaną przez niektóre firmy, jest zwrot do sklepu lub bezpośrednio do producenta. Farba, która dla Ciebie jest już zbędnym odpadem, dla profesjonalnej firmy może okazać się cennym i bezpłatnym surowcem, który z powodzeniem można ponownie wykorzystać. W ten sposób produkt zyskuje drugie życie, środowisko jest mniej obciążone, a Ty pozbywasz się problemu.

Zdarza się też, że niektóre opakowania stoją w szopie lub garażu przez długie lata. Gdzie wyrzucać stare farby? W większości nadal nie mogą i nie powinny trafiać do odpadów komunalnych, więc ich droga jest podobna – najlepsze dla nich miejsce to PSZOK. 

Praktyczne sposoby na wykorzystanie pozostałości farb

Ponieważ potrzeba jest matką wynalazku, także w przypadku materiałów do malowania przy odrobinie inwencji można znaleźć dla nich nowe zastosowywania. Jeżeli po skończonej pracy zostało ci trochę farby, pomyśl, czy coś jeszcze w domu nie wymaga zabezpieczenia lub odświeżenia. Resztką farby czy lakieru można z powodzeniem pomalować stary betonowy murek, czy ozdobić schody. 

Jeżeli nie masz szczególnych potrzeb, dobrym rozwiązaniem jest przekazanie resztki farby np. znajomym lub sąsiadom. 

Profesjonalne usługi utylizacji odpadów malarskich

Jeżeli z jakichś względów zdarzyło Ci się korzystać z farby czy lakieru, którego skład klasyfikuje go jako substancję niebezpieczną, najlepszą metodą utylizacji jest obsługa ze strony specjalistycznej firmy. 

Może się zdarzyć, że nawet w przypadku typowych farb PSZOK odmówi ich przyjęcia, jeśli będzie to znaczna liczba opakowań. Warto wiedzieć, że na rynku są profesjonalne podmioty, które mogą pomóc w takiej sytuacji. Jest to o tyle wygodne, że zazwyczaj odbierają odpady na miejscu i stosują wymagane procedury, a Ty nie musisz się już niczym martwić. Druga strona medalu to fakt, że za profesjonalną usługę utylizacji trzeba będzie zapłacić.

Z opakowaniami produktów malarskich należy postępować odpowiedzialnie. Wiesz już, gdzie wyrzucić puszki po farbie oraz jak i gdzie wyrzucać starą farbę. A my zapraszamy do sklepów po nowe produkty RAFIL, które pozwolą Ci odświeżać i zabezpieczać otoczenie domu na długie lata.

Aby taras spełniać swoją zasadniczą funkcję, potrzebuje odpowiedniego zadaszenia. Ochroni ono siedzących na świeżym powietrzu domowników przed słońcem, deszczem czy wiatrem, a do tego zapewni większą trwałość posadzce i meblom. Jak zrobić zadaszenie tarasu? Sprawdź poradnik od ekspertów RAFIL! 

Taras to przestrzeń, która od wiosny do jesieni staje się przedłużeniem salonu, ulubionym miejscem odpoczynku domowników. Tu spędzasz wolny czas, przyjmujesz znajomych, cieszysz się piękną pogodą za dnia i ciepłymi wieczorami. 

Jak zadaszyć taras? Do wyboru masz różne rozwiązania – łatwo znajdziesz więc coś na każdy budżet. W artykule podpowiadamy, co na dach tarasu wybrać oraz jak zabezpieczyć zadaszenie przed warunkami atmosferycznymi.

Jak zaprojektować zadaszenie tarasu?

Kawałek tarasu to marzenie wielu. Gdy tylko masz go przy domu, aż prosi się o zadaszenie. I słusznie, bo wtedy przestrzeń staje się przedłużeniem salonu – miejscem, gdzie można odpocząć, poczytać książkę, zjeść śniadanie w weekend albo spędzić wieczór z przyjaciółmi. Klucz do sukcesu? Dobre planowanie i wybór odpowiedniego rozwiązania.

Jak zadaszyć taras? Na start warto zastanowić się, jaki typ konstrukcji najlepiej sprawdzi się w Twoim przypadku. Pergola wolnostojąca daje maksymalną swobodę. Postawiona na czterech solidnych słupach tworzy oddzielny „pokój” w ogrodzie. Jeśli wolisz mieć zadaszenie bliżej domu, świetnym pomysłem będzie pergola przyścienna. Z jednej strony przylega do ściany budynku, a z drugiej opiera się na słupach.

Coraz większą popularnością cieszą się pergole lamelowe z ruchomym dachem. Gdy pada deszcz, dach zamyka się automatycznie, chroniąc meble i poduszki. Gdy wychodzi słońce, wystarczy jeden przycisk, by odsłonić niebo. Idealne rozwiązanie dla tych, którzy chcą korzystać z tarasu przez większą część roku.

Niezależnie od materiału – metal, drewno, poliwęglan czy dachówka – liczy się solidność konstrukcji. Jeśli wybierasz drewno, impregnacja to podstawa. Dobrze zaprojektowane zadaszenie przetrwa lata, a taras stanie się ulubionym miejscem w domu.

Jakie materiały są potrzebne do budowy?

Zadaszenie tarasu to inwestycja, która ma służyć przez długie lata, dlatego warto zadbać o odpowiedni wybór materiałów. W końcu, aby konstrukcja przetrwała nie tylko codzienne użytkowanie, ale i intensywne burze, musi być solidna i odporna na zmienne warunki atmosferyczne. 

Co na dach tarasu? Drewno, aluminium, szkło, poliwęglan – każde z tych rozwiązań ma swoje unikalne właściwości i warto dopasować je do swoich potrzeb oraz stylu domu.

Drewno to klasyczny materiał, który najlepiej nadaje się do konstrukcji zadaszenia tarasu. Jego dużą zaletą jest dostępność, atrakcyjna cena oraz naturalny wygląd, który pasuje do wielu stylów. Warto wymienić tutaj drewno klejone, które wyróżnia się większą wytrzymałością i rzadko pęka. Jedyną wadą jest konieczność regularnej impregnacji, by drewno pozostało odporne na warunki atmosferyczne.

Jak zrobić zadaszenie tarasu? Alternatywą dla drewna jest aluminium. Choć jego cena jest wyższa, konstrukcja aluminiowa będzie łatwiejsza w utrzymaniu. Aluminium jest odporne na wilgoć, korozję i inne czynniki zewnętrzne, co sprawia, że nie trzeba poświęcać dużo czasu na pielęgnację zadaszenia. Dodatkowo jest lekkie i trwałe, co zapewnia długowieczność konstrukcji.

Czym pokryć dach tarasu? Wybierając materiał na dach zadaszenia, warto rozważyć opcję, która przepuszcza światło, ale nie zacienia zbytnio wnętrz. W tej roli świetnie sprawdzi się szkło wielowarstwowe, poliwęglan czy płyty akrylowe. Szkło jest bardzo wytrzymałe, ale ze względu na swój ciężar wymaga solidnej konstrukcji nośnej. Lżejsze w obróbce są płyty komorowe z poliwęglanu, które świetnie przepuszczają światło i są dostępne w różnych wariantach – przezroczystych, mlecznych lub kolorowych. Ciekawą, ale niedrogą opcją są także płyty faliste z PVC, które dają możliwość różnorodnych aranżacji.

Warto także pomyśleć o systemie odprowadzania wody deszczowej. Zainstalowanie rynien i rur spustowych pozwala uniknąć zalewania tarasu i zapobiega uszkodzeniu mebli ogrodowych. Co więcej, zebrana woda może być wykorzystana do podlewania roślin, co stanowi praktyczne i ekologiczne rozwiązanie.

Montaż konstrukcji metalowej – krok po kroku

Wybór między drewnianą a metalową pergolą zależy od Twoich preferencji oraz oczekiwań względem trwałości konstrukcji. Jeśli szukasz rozwiązania, które będzie odporne na warunki atmosferyczne, zdecyduj się na konstrukcję metalową. Może być stalowa lub aluminiowa, a wybór materiału zależy od Twojego budżetu. Pergolę metalową można wykonać samodzielnie, ale wymaga to podstawowej wiedzy z zakresu obróbki metalu oraz odpowiedniego sprzętu, w tym spawarki.

Zanim przystąpisz do montażu, zaplanuj dokładnie projekt. Jeśli pergola ma mieć dach, musisz przewidzieć także materiał na zadaszenie – najczęściej wybierane są przezroczyste tworzywa lub szkło. Kolejnym krokiem jest przygotowanie metalowych elementów konstrukcji – profili, płaskowników i rur.

Najważniejsze w budowie pergoli są stabilne słupy podtrzymujące, które decydują o jej trwałości. Muszą być osadzone w fundamentach, aby zapobiec osiadaniu konstrukcji. Możesz użyć kotew stalowych do słupów, które zalewa się betonem lub przykręca do betonowego fundamentu. Betonowy fundament zwiększa stabilność, ale także chroni słupy przed wilgocią, co jest istotne, szczególnie jeśli wybierzesz konstrukcję drewnianą.

Warto zainwestować w odpowiednie kotwy, które zapewnią trwałość i bezpieczeństwo całej konstrukcji. Skonsultuj się z doradcami w sklepach budowlanych, którzy pomogą wybrać najlepsze akcesoria do montażu.

Jakie farby do metalu najlepiej zabezpieczą konstrukcję?

Wiesz już, czym pokryć dach tarasu. Jak jednak ochronić metalowe elementy konstrukcji przed rdzewieniem? Aby skutecznie chronić metalowe konstrukcje zadaszenia tarasu, wybierz farbę, która zapewni trwałość i odporność na trudne warunki atmosferyczne. Doskonałym wyborem jest RAFIL Prosto Na Rdzę, która oferuje siłę potrójnej ochrony przed wodą, promieniowaniem UV i rdzą. Dzięki tej farbie masz gwarancję ochrony przez 10 lat. 

Czym wyróżnia się ten produkt? To farba typu 3w1 – działa jako grunt, podkład i farba nawierzchniowa, co ułatwia aplikację. Jest odporna na uderzenia, uszkodzenia mechaniczne i trudne warunki pogodowe. Świetnie sprawdza się na zewnątrz, idealnie zabezpieczając balustrady, ogrodzenia czy metalowe konstrukcje budowlane.

Jeśli szukasz farby do renowacji lub nowych wymalowań, RAFIL Prosto Na Rdzę to pewny wybór, który połączy ochronę antykorozyjną z estetyką.

Ochrona przed korozją – jak dbać o metalowe elementy zadaszenia?

Metalowe konstrukcje zadaszenia są narażone na działanie wody, wilgoci i promieniowania UV, co może prowadzić do korozji. Aby temu zapobiec, warto sięgnąć po farby antykorozyjne takie jak RAFIL Prosto Na Rdzę. Zapewnia doskonałą ochronę przed rdzą, jest trwały i odporny na trudne warunki atmosferyczne. Idealnie nadaje się do ogrodzeń, balustrad i konstrukcji budowlanych. Wybierz RAFIL i ciesz się długotrwałą ochroną!

Chcesz poprawić wygląd ogrodu na wiosnę? Świeżo pomalowane metalowe meble ogrodowe poprawią estetykę otoczenia i wprowadzą do niego kolorowe akcenty. Jednak walory dekoracyjne to nie jedyny powód, dla którego warto je regularnie konserwować. Farba zapewni też ochronę przed działaniem wilgoci i promieni UV, a co najważniejsze – zapobiegnie korozji metalowych powierzchni.

Renowacja metalowych mebli ogrodowych – przygotowania

1. Przed rozpoczęciem renowacji zabezpiecz swoje miejsce pracy. Wyłóż podłoże folią albo starymi kartonami.
   ‍
2. Odnawiane meble ogrodowe oczyść z brudu, rdzy i łuszczącej się farby. Użyj w tym celu drucianej szczotki, która szybko poradzi sobie z luźnymi fragmentami powłok malarskich.
   ‍
3. W razie trudności sięgnij po szlifierkę. Przyda się ona wtedy, gdy powierzchnię mebla pokrywa grubsza warstwa rdzy.
   ‍
4. Po wstępnym oczyszczeniu mebli starannie przeszlifuj powierzchnię papierem ściernym. Dokładnie usuń warstwę starego lakieru również w trudno dostępnych miejscach, takich jak rzeźbione nogi krzeseł. Na większych powierzchniach możesz użyć szlifierki.
   ‍
5. ‍Umyj mebel preparatem do odtłuszczania RAFIL rozcieńczonym z wodą. W ten sposób usuniesz powstały podczas szlifowania pył i odtłuścisz powierzchnię przed malowaniem.

Porada eksperta

Wiele mebli ogrodowych jest wykonanych z więcej niż jednego materiału – np. stalowe krzesło z drewnianym siedziskiem czy ławka na żeliwnych nogach. Jak zabrać się do renowacji takiego mebla? Jeśli to możliwe, postaraj się rozłożyć go na części przed pomalowaniem. Jeżeli wolisz tego uniknąć, zabezpiecz drewniane elementy folią i taśmą maskującą. W ten sposób nie uszkodzisz ich przy szlifowaniu metalowych elementów i nie poplamisz farbą.

Malowanie starych metalowych mebli ogrodowych – jaką farbę wybrać?

Kolejnym krokiem w konserwacji metalowych krzeseł, ławek i stołów jest pokrycie ich nową powłoką malarską. Nowa warstwa farby pozwoli meblom w Twoim ogrodzie dłużej zachować trwałość. Powłoka zabezpieczy metal przed rdzewieniem, szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych, a także uszkodzeniami mechanicznymi.

Czym pomalować metalowe meble ogrodowe? Jeśli zależy Ci na długotrwałej ochronie przed korozją, sięgnij po antykorozyjną emalię RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Farba zapewni trwałą i elastyczną powłokę, która zabezpieczy powierzchnię przed rdzewieniem na kolejne 10 lat. Możesz użyć jej do malowania wszelkich metalowych przedmiotów używanych na zewnątrz, wykonanych ze stali, aluminium czy blachy ocynkowanej. Paleta kolorów to cztery stonowane, ciemne odcienie, które sprawdzą się w każdym ogrodzie.

Jeśli chciałbyś mieć w swoim ogrodzie meble w bardziej urozmaiconych kolorach, do ich pomalowania użyj farby RAFIL Chlorokauczuk. Ta emalia do metalu i betonu jest dostępna aż w 20 różnych odcieniach – od bieli i żółci, przez błękit i ciemną zieleń, aż po niezawodną czerń. Meble pomalowane farbą chlorokauczukową będą nie tylko pięknie wyróżniać się na tle zieleni, ale i na długo zachowają estetyczny wygląd.

Jak pomalować metalowe meble ogrodowe – krok po kroku

1. Przygotuj narzędzia malarskie: niewielki wałek, płaski pędzel jednorodnie zakończony oraz mały okrągły pędzel o miękkim włosiu. Dzięki nim pomalujesz nawet trudno dostępne elementy mebli z giętego lub kutego metalu.
   ‍
2. Jeśli malujesz meble ogrodowe przy słonecznej pogodzie, wybierz zacienione miejsce. Rozgrzana powierzchnia metalu spowoduje parowanie i krótszy czas schnięcia farby. W efekcie powłoka może pękać i się łuszczyć. Unikaj malowania w deszczowe dni.
   ‍
3. ‍Zagruntuj powierzchnię za pomocą farby podkładowej. Odczekaj do wyschnięcia.
   ‍
4. ‍Zacznij od drobnych elementów. Gdy już precyzyjnie pokryjesz wszystkie krawędzie i zagłębienia, przejdź do malowania blatów i siedzisk wałkiem.
   ‍
5. Postaraj się nakładać farbę jednym ruchem pędzla, aby uniknąć smug.
   ‍
6. ‍Odczekaj 3 godziny przed nałożeniem kolejnej warstwy, a na koniec pozostaw mebel do całkowitego wyschnięcia na co najmniej 24 godziny. Gotowe!

• Karta techniczna – zapis tworzony przez producenta, dotyczący konkretnego wyrobu, jego przeznaczenia, charakterystyki i stosowania.
• Symbol wyrobu – każdy wyrób posiada dany symbol, który określa typ rodzaj i jego kolor, na tej podstawie wyrób jest identyfikowany.
• Gęstość – masa 1 cm³ wyrobu oznaczana piknometrycznie w temp. 20°C; dla wyrobów dwuskładnikowych jest to wartość średnia, po zmieszaniu składników.
• Punkt zapłonu (ang. flash point) – jest to najniższa temp. materiału malarskiego, w której wytworzy on pary substancji palnych wystarczających do zapłonu w określonych warunkach zapłonu.
• Zużycie teoretyczne (ang. theoretical spreading rate) – wartość (i/m²; kg/m²; m²/l; m²/kg) podawana w danych technicznych farby; arytmetyczny wynik zależności zawartości substancji nielotnej i specyfikowanej grubości powłoki malarskiej.
• Zużycie praktyczne - zależy od wielu czynników, między innymi od zużycia teoretycznego, chropowatości podłoża, metody i warunków nakładania, wielkości i rodzaju malowanej powierzchni, a także roli powłoki w zestawie; określa się iloczynem współ- zużycia praktycznego i zużycia teoretycznego farby.
• Czas przydatności wyrobu do stosowania (ang. pot life) – max. czas, w którym wyrób lakierowy po zmieszaniu z utwardzaczem zachowuje swoje właściwości i nadaje się do nanoszenia na podłoże.
• Czas schnięcia (ang. drying time) czas przejścia ciekłej powłoki malarskiej w stałą powłokę o określonych własnościach fizycznych i mechanicznych w danej temp.
• Porowatość (ang. porosity) – zależy w głównej mierze od użytego pigmentu, charakteryzuje ją obecność w powłoce otworków i kanalików sięgających do podłoża.
• Przepuszczalność (ang. permeability) – charakteryzuje zdolność przepuszczania gazów lub par przez powłokę, zależy od własności fizykochemicznych, grubości powłoki.
• Przyczepność (ang. adhesion) – zdolność powłoki do wiązania się z podłożem lub poprzednią warstwą.
• Trwałość powłoki (ang. durability) – przypuszczalny czas „życia” powłoki malarskiej do pierwszej głównej renowacji.
• Wydajność - powierzchnia (w m2), która może być pokryta daną ilością wyrobu lakierowego tworzącego powłokę o wymaganej grubości; zależy od warunków stosowania, złożoności geometrycznej konstrukcji, warunków atmosferycznych itp.
• Powłoka termoodporna – odporna na długookresowy wpływ temp. powyżej 150°C.
• Emalia (ang. top coat) – wyrób malarski pigmentowany o wysokich walorach dekoracyjnych, zwłaszcza barwie i połysku. Jako warstwy nawierzchniowe – emalie – muszą być odporne na wpływ zewnętrznych czynników korozyjnych np. promieniowanie słoneczne.
• Farba (ang. primer) – materiał malarski pigmentowany, tworzący powłokę kryjącą – która ma przede wszystkim spełniać funkcje ochronne. Farby tego typu (gruntujące, przeciwrdzewne) nanoszone są bezpośrednio na podłoże i zawierają składniki powstrzymujące procesy korozyjne. Powinny charakteryzować się głównie dobrą przyczepnością do podłoża.
• Farba do czasowej ochrony – chroni czasowo przed działaniem czynników atmosferycznych i korozyjnych (najczęściej przez okres 6 m-cy na czas montażu, transportu, składowania).
• Farba, emalia tiksotropowa – zawiera dodatki powodujące efekt zmniejszania się lepkości pozornej (upłynnienie) w czasie działania naprężeń ścinających (mieszanie, rozcieranie pędzlem).
• Farba na gorzej przygotowane podłoże (ang. surface tolerant) – przeznaczona do gruntowania, tolerująca gorzej przygotowane powierzchnie. Posiada właściwości: stabilizacji, przetwarzania i penetracji rdzy.
• Farby chemoutwardzalne (ang. chemical curing paints) – produkt malarski składający się z dwu lub trzech składników (żywica + utwardzacz) mieszanych bezpośrednio przed aplikacją.
• Farba grubopowłokowa (ang. high build) – materiał malarski dający grubszą powłokę suchą niż powszechnie stosowane materiały.
• Lakier (ang. varnish) – wyrób malarski niepigmentowany dający w efekcie powłokę przeświecalną.
• Pigmenty (ang. pigments) – są to substancje nierozpuszczalne w spoiwie farby a ulegające w nim zdyspergowaniu. Charakterystyczne dla nich są następujące własności: barwa, zdolność krycia, niekiedy zdolności ochronne i przeciwrdzewne.
• Rozcieńczalnik (ang. thinner) – lotna ciecz nie rozpuszczająca substancji błonotwórczej. Po dodaniu do materiału malarskiego nie powoduje niekorzystnych objawów. Dodatek rozcieńczalnika wymagany może być w przypadku nadmiernego zgęstnienia wyrobu wskutek zbyt długiego lub nieodpowiedniego przechowywania. Należy jednak pamiętać, że dodatek nawet małej ilości rozcieńczalnika może spowodować duże zmiany w grubości powłoki (szczególnie dla wyrobów tiksotropowych).
• Rozpuszczalnik (ang. solvent) – ciecz rozpuszczająca substancje błonotwórczą (spoiwo). Przy doborze rozpuszczalnika zwrócić trzeba uwagę m. in. na: zdolność rozpuszczania, lotność, temp. zapłonu, toksyczność, zapach itp.
• Substancja nielotna; części stałe (ang. solids) – łączna zawartość substancji błonotwórczych, pigmentów, wypełniaczy i innych składników materiału malarskiego pozostająca na powierzchni malowanej w procesie schnięcia powłoki.