Jak zabezpieczyć stal przed korozją? Skuteczne metody

Stół roboczy w warsztacie lub garażu to podstawowy mebel do pracy. Można go kupić, ale jeśli masz smykałkę do majsterkowania i niezbędne narzędzia, sporo zaoszczędzisz, wykonując go samodzielnie. Jak zrobić stół warsztatowy metalowy? W poniższym artykule znajdziesz wskazówki! 

Stoły warsztatowe najczęściej są wykonane z drewna i z metalu. Każda z tych opcji ma swoje zalety i wady. Stół metalowy po odpowiednim zabezpieczeniu antykorozyjnym jest wyjątkowo długowieczny, a przy tym solidny i łatwy do utrzymania w czystości.

Jak zrobić stół warsztatowy do garażu? Sprawdź nasze wskazówki i instrukcję krok po kroku. Podpowiemy, jakich narzędzi i materiałów będziesz potrzebować. Doradzimy również, jak zabezpieczyć stół przed wilgocią i zabrudzeniami oraz uszkodzeniami mechanicznymi.

Dlaczego warto mieć stół warsztatowy z metalu?

Stół warsztatowy z metalu to inwestycja, która sprawdzi się w każdym garażu, warsztacie czy domowym kąciku majsterkowicza. Jego największą zaletą jest trwałość. Metalowa konstrukcja wytrzymuje duże obciążenia, będzie więc doskonała jako stół roboczy do pracy z ciężkimi narzędziami czy materiałami. Dodatkowo metalowy stół jest odporny na uszkodzenia mechaniczne, zarysowania czy wgniecenia. Jeśli zrobisz go solidnie, długa żywotność gwarantowana! 

Jaki powinien być idealny stół warsztatowy? Stabilny! Właśnie to zapewnia metalowa konstrukcja. Większa stabilność to przecież lepsza precyzja i bezpieczeństwo podczas pracy. Co więcej, powierzchnię takiego stołu możesz bez problemu czyścić i konserwować. Utrzymanie porządku będzie łatwiejsze niż przy stole z drewna. 

Stół da się przy tym łatwo dostosować do własnych potrzeb, dodając półki, szuflady czy haki na narzędzia. 

Jak zrobić stół warsztatowy metalowy – lista materiałów i narzędzi

Jak zrobić stół roboczy? Przygotowanie metalowego stołu warsztatowego wymaga odpowiednich materiałów i narzędzi. Oto, co będzie Ci potrzebne:

Materiały:

• Profile stalowe lub kątowniki do wykonania ramy i nóg stołu.
• Blat roboczy – może być metalowy, drewniany lub z płyty MDF.
• Śruby i nakrętki do mocowania poszczególnych elementów.
• Farba antykorozyjna do zabezpieczenia konstrukcji przed rdzą. Nasza propozycja to RAFIL Prosto Na Rdzę oraz RAFIL Podkład Antykorozyjny.
• Podkładki i stopki antypoślizgowe, które poprawią stabilność stołu.

Narzędzia do wykonania metalowego stołu warsztatowego:

• Piła do metalu lub szlifierka kątowa do precyzyjnego cięcia profili.
• Spawarka do łączenia elementów ramy.
• Wiertarka i wiertła do metalu do wykonywania otworów montażowych.
• Miarka i poziomica do dokładnego pomiaru i zachowania równości.
• Kątownik stolarski, który ułatwi zachowanie odpowiednich kątów.

Krok 1. Przygotowanie projektu stołu. Wybór rozmiaru i konstrukcji

Jak zrobić stół warsztatowy metalowy? Pierwszym krokiem w budowie metalowego stołu warsztatowego jest przygotowanie projektu. Wykonaj go jeszcze przed zakupem materiałów i narzędzi.

Jak to zrobić? Na początku określ rozmiar stołu, dopasowując go do dostępnej przestrzeni i planowanego zastosowania. Standardowa wysokość stołu wynosi ok. 85-95 cm, co zapewnia wygodną pracę. Szerokość i długość stołu mogą być różne, np. 120 × 60 cm. Pamiętaj, że na większe rozmiary potrzeba więcej miejsca w warsztacie.

Kolejny krok to zaplanowanie konstrukcji. Powinna być solidna i stabilna. Najczęściej używa się ramy z profili stalowych, które zapewniają odpowiednią wytrzymałość. Przemyśl dodanie wzmocnień jak poprzeczki – zwiększą one nośność stołu. 

Projekt może uwzględniać dodatkowe elementy, np. półki na narzędzia, uchwyty lub kółka do łatwego przemieszczania stołu. Nasza wskazówka – wykonaj rysunek techniczny lub szczegółowy szkic. Pomoże Ci to uniknąć błędów podczas montowania stołu. 

Krok 2. Przycinanie elementów metalowych. Jak precyzyjnie ciąć metal?

Teraz przyszła pora na przycinanie metalowych elementów Twojego stołu warsztatowego. Przed rozpoczęciem pracy dokładnie zmierz i zaznacz miejsca cięcia, używając miarki i kątownika. Zaznaczenia nanieś markerem, by były wyraźnie widoczne.

Do cięcia najlepiej użyć szlifierki kątowej z odpowiednią tarczą do metalu. Upewnij się, że narzędzia są sprawne i ostre – tępe tarcze mogą powodować nierówności. Cięcie wykonuj powoli, kontrolując ruch narzędzia, aby uniknąć przegrzania materiału.

Nie zapomnij o bezpieczeństwie! Załóż okulary ochronne, rękawice i maskę przeciwpyłową, by chronić się przed iskrami i drobinami metalu. Po cięciu usuń ostre krawędzie za pomocą pilnika lub szlifierki.

Krok 3. Spawanie konstrukcji stołu

Kolejny etap prac nad metalowym stołem roboczym to spawanie. To zdecydowanie najtrudniejszy moment – jeśli nie masz umiejętności ani odpowiedniego sprzętu, podpowiadamy, by zlecić to profesjonalnej firmie. 

Jeśli chcesz zrobić to samodzielnie, przed rozpoczęciem upewnij się, że wszystkie elementy są odpowiednio przycięte i przygotowane. Oczyść powierzchnie styku z farby, rdzy czy tłuszczu, używając szlifierki lub papieru ściernego – czyste powierzchnie gwarantują lepsze połączenie.

Zacznij od punktowego przyspawania, aby uniknąć przesunięć. Następnie wykonaj pełne spawy wzdłuż łączeń, zachowując równomierne tempo i precyzję. Używaj maski spawalniczej, rękawic oraz odzieży ochronnej, aby chronić skórę i oczy przed iskrami i promieniowaniem. Po zakończeniu spawania usuń nadmiar spoin szlifierką. 

Krok 4. Montaż blatu roboczego

Blat stołu powinien być trwały, odporny na wilgoć i uszkodzenia mechaniczne. Na początku wybierz odpowiedni materiał – może to być stalowy arkusz, płyta MDF, sklejka lub drewno. 

Przed montażem dokładnie zmierz i przytnij blat, dopasowując go do konstrukcji stołu. Nałóż go na ramę i sprawdź, czy idealnie przylega. Następnie przymocuj blat za pomocą śrub i nakrętek, korzystając z wcześniej wykonanych otworów montażowych w ramie. Upewnij się, że wszystkie punkty mocowania są solidne. 

Krok 5. Wykończenie i zabezpieczenie stołu

Jeśli blat jest drewniany lub z płyty MDF, na tym etapie warto go zaimpregnować, aby zwiększyć odporność na wilgoć i zabrudzenia. Metalowe elementy (a także metalowy blat) koniecznie trzeba zabezpieczyć przed korozją oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Odpowiedni do tego produkt to RAFIL Prosto Na Rdzę. To specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne, także te eksploatowane na zewnątrz. Ta łatwa w aplikacji, szybkoschnąca farba charakteryzuje się doskonałą przyczepnością i dobrym kryciem. Dzięki trwałej i elastycznej powłoce doskonale chroni powierzchnie metalowe przed korozją.

Przed pomalowaniem elementów stołu farbą RAFIL Prosto Na Rdzę użyj podkładu RAFIL Podkład Antykorozyjny. Farba gruntująca wymagana jest w przypadku powierzchni trudnych lub wymalowanych nieznaną farbą. Tworzy matową, elastyczną powłokę. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża, a w zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną. Twój stół warsztatowy jest już gotowy do pracy!

‍

Aluminium to materiał, który jest chętnie wykorzystywany w wielu projektach budowlanych. Wykorzystuje się go przede wszystkim w nowoczesnej stolarce (a właściwie ślusarce) okiennej i drzwiowej, w produkcji ogrodzeń, bram garażowych, a także mniejszych konstrukcji, takich jak rynny, okapy dachowe, dachówki profilowane. Bez wątpienia znajdziesz w swoim domu co najmniej kilka elementów wykonanych z tego materiału! Co zrobić, kiedy stracą one estetyczny wygląd? Jak powinno przebiegać malowanie aluminium? Jaką farbę wybrać? Podpowiadamy!

Jaka farba do aluminium? Wybieramy odpowiedni produkt

• Jeżeli chcesz odnowić konstrukcję aluminiową, koniecznie sięgnij po emalię, która przeznaczona jest do tego typu powierzchni. Nasz typ to RAFIL Radach Farba Na Dach. Co ją wyróżnia?
• Dostosowana do właściwości aluminium – receptura farby została opracowana z myślą o wyjątkowych wymaganiach powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych.
• 2 w 1 – RAFIL Radach Farba Na Dach to gruntoemalia, czyli produkt, który łączy w sobie właściwości farby i preparatu gruntującego.
• Doskonała ochrona – emalia tworzy na malowanej powierzchni powłokę, która chroni aluminium przed korozją (w połączeniu z RAFIL Podkład Antykorozyjny zapewnia aż 8 lat ochrony przed rdzą!), a także doskonale zabezpiecza je przed najtrudniejszymi warunkami atmosferycznymi, takimi jak śnieg, mróz, deszcz, wiatr, upał i promienie UV.
• Estetyczne wykończenie – RAFIL Radach Farba Na Dach idealnie sprawdza się nie tylko, jako produkt ochronny, ale także dekoracyjny. W dostępnej palecie znajdziesz 13 kolorów z wykończeniem półmatowym oraz 3 kolory z połyskiem.
• Szybkie schnięcie – emalia wyróżnia się krótkim czasem schnięcia. Wystarczy zaledwie 60 minut, aby malowane aluminium było suche w dotyku!
• Uniwersalne zastosowanie – farba RADACH może być stosowana zarówno do nowych wymalowań, jak i do odnawiania aluminium, które w przeszłości było już malowane. Jeżeli cenisz ekologiczne rozwiązania, możesz zdecydować się na użycie emalii RAFIL Eko Radach Farba Na Dach. Produkt ten wykorzystuje przyjazną środowisku recepturę wodną, która emituje niski poziom lotnych związków organicznych. EKO RADACH występuje w 6 kolorach, z wykończeniem półmatowym.

Przygotowanie aluminium do malowania – o czym pamiętać?

Kiedy wybierzesz odpowiednią farbę, możesz przejść do kolejnego etapu renowacji – przygotowania aluminium do malowania. Powierzchnia, na którą będziesz nanosić emalię, powinna być czysta, sucha, odtłuszczona, pozbawiona starych powłok malarskich oraz śladów rdzy.

Aby nie zapomnieć o żadnym z ważnych kroków, postępuj według poniższej instrukcji:

1. Jeżeli aluminium było w przeszłości malowane, usuń luźne warstwy starej farby. Możesz zrobić to przy pomocy szczotki z drucianym włosiem, papieru ściernego lub szlifierki.
2. W podobny sposób pozbądź się śladów korozji (zwróć szczególną uwagę na trudno dostępne miejsca, np. załamania konstrukcji).
3. Postaraj się dokładnie zmatowić aluminium przy użyciu papieru ściernego.
4. Wyczyść powierzchnię aluminium z brudu oraz pyłu, jaki powstał podczas poprzednich etapów pracy. Nie musisz być przesadnie dokładny – drobinki, które pozostaną po tym etapie, usuniesz podczas odtłuszczania.
5. Odtłuść konstrukcję przy użyciu RAFIL Preparatu Do Odtłuszczania i wody. Aluminium możesz czyścić np. przy pomocy gąbki lub miękkiej szmatki.

Malowanie aluminium w praktyce

{{recomended-product}}

Aby uzyskać 8-letnią Gwarancję Ochrony przed korozją, na oczyszczone i odtłuszczone powierzchnie nałóż jedną warstwę RAFIL Podkład Antykorozyjny. Podkład pod malowanie aluminium powinien schnąć 3 do 6 godzin – po tym czasie możesz rozpocząć nakładanie emalii. RAFIL Radach Farba Na Dach może być nakładana przy pomocy pędzla, wałka lub natrysku.

Postaraj się, aby pierwsza warstwa produktu była dość cienka. Po upływie co najmniej 6 godzin możesz nałożyć drugą, kończącą warstwę emalii. Zwróć uwagę, by była ona grubsza od pierwszej – dzięki temu osiągniesz odpowiedni efekt estetyczny. Jeżeli zauważasz taką konieczność, po upływie kolejnych 6 godzin możesz nałożyć trzecią warstwę farby RAFIL Radach.

Ogrodzenie panelowe jest łatwe w montażu, funkcjonalne i trwałe, a do tego dostępne w wielu różnych odsłonach. Sprawdź, czym się charakteryzuje, jakie są jego zalety i jaki kolor ogrodzenia panelowego wybrać.

Czym charakteryzują się ogrodzenia panelowe? Kolory, rodzaje, wady i zalety

Ogrodzenie panelowe jeszcze niedawno kojarzone było przede wszystkim z obiektami sportowymi, firmami i osiedlami (deweloperzy wykorzystują je często do wydzielania kilku bloków). Obecnie jednak coraz częściej można spotkać je także wokół prywatnych posesji. Trudno się dziwić – łatwa dostępność, duży wybór kolorów ogrodzenia panelowego, stosunkowo niska cena i łatwość montażu sprawiają, że jest to rozwiązanie, z którego chętnie korzystają właściciele domów jednorodzinnych.

Ogrodzenie panelowe można postawić samodzielnie nawet w 2 dni. Składa się ono z pojedynczych, prefabrykowanych paneli ogrodzeniowych, które montuje się na słupkach. Słupki natomiast mogą być mocowane na cokołach lub bez nich. W pierwszym przypadku słupki są zakończone stopami, które umożliwiają ich przykręcenie do podłoża. Jeśli natomiast ogrodzenie panelowe nie jest montowane na cokole, słupki osadzane są na fundamencie.

Do montażu ogrodzenia panelowego wykorzystuje się specjalne obejmy oraz tzw. spinkę. Dostępne są też gotowe podmurówki, które są doskonałą bazą do montażu ogrodzenia panelowego. Najczęściej dostępne są pod postacią prefabrykowanych, betonowych bloków.

Dostępne są różne rodzaje i kolory ogrodzenia panelowego. Możesz wybierać spośród paneli drewnianych czy metalowych, paneli prostych i przetłaczanych oraz systemowych i segmentowych. Do najpopularniejszych rodzajów paneli należą panele stalowe. Takie ogrodzenie jest zwykle odporne na działanie czynników atmosferycznych, trwałe i estetyczne. Można dopasować je do stylu niemal każdego domu czy ogrodu.

Wybierając metalowe ogrodzenie panelowe, należy zwrócić uwagę na to, by było zabezpieczone przed korozją. Największą odpornością na warunki atmosferyczne wyróżniają się elementy ocynkowane ogniowo.

Oferta kolorystyczna paneli ogrodzeniowych jest bogata – dostępna jest niemal pełna gama odcieni. Kolor ogrodzenia panelowego możesz też z łatwością zmienić, wybierając odpowiednią farbę. Do malowania metalu i betonu możesz wykorzystać chlorokauczukową emalię RAFIL, dostępną w wielu różnych kolorach. Jest ona odporna na działanie czynników atmosferycznych i wilgoci, a na malowanych powierzchniach tworzy wytrzymałe i elastyczne powłoki. Wyróżnia się także podwyższoną odpornością na ścieranie.

Ponadto ogrodzenie panelowe możesz stosunkowo łatwo utrzymać w czystości i dobrym stanie, a koszty ewentualnych napraw nie powinny być wysokie. Jeśli pojawi się usterka trudna do naprawienia, można wymienić pojedynczy element ogrodzenia.

Jakie są wady ogrodzenia panelowego? Wskazuje się m.in. na ażurową konstrukcję niektórych ogrodzeń, co utrudnia zachowanie prywatności. Problem ten można jednak wyeliminować stosunkowo łatwo, sadząc przy ogrodzeniu wysokie rośliny iglaste lub bluszcz.

Ogrodzenia panelowe – kolor dopasowany do elewacji domu i aranżacji przestrzeni

Wybierając kolor ogrodzenia panelowego, weź pod uwagę kolor bramy wejściowej i furtki. Wszystkie elementy powinny mieć spójny wygląd. Betonowe elementy, takie jak fundamenty, dopasuj do koloru elewacji, stolarki okiennej czy kostki brukowej. Możesz też powtórzyć zestaw barw z dachu, parapetów czy drzwi wejściowych. Jeśli kolorystykę ogrodzenia dobierzesz do barw domu, całość zyska zamknięty, spójny wygląd i będzie prezentować się nowocześnie i estetycznie.

Rodzaj czy kolor ogrodzenia panelowego dobierz też z uwzględnieniem stylu całego domu i przestrzeni wokół niego. Odcień ogrodzenia może podkreślić charakter całego terenu. Jeśli Twój dom i ogród mają nowoczesny, minimalistyczny styl, postaw na chłodne kolory i odcienie czerni, szarości czy bieli. Ciepłe kolory będą pasowały do domów w stylu rustykalnym. Brązy i beże podkreślą styl domów o klasycznej architekturze. Błękit, beż czy biel, podbite czerwienią czy czernią, będą pasowały do domów w stylu skandynawskim.

Kolor ogrodzenia możesz zmienić dzięki specjalistycznym farbom. Oferta producentów emalii do metalu, betonu czy drewna jest niezwykle szeroka. Dzięki temu Twój dom może otaczać ogrodzenie o nietuzinkowej barwie, której próżno będzie szukać u innych sąsiadów.

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.