Praktyczny przewodnik – jak odnowić stare zewnętrzne schody betonowe
Przeczytasz w 5 min
Udostępnij
Z tego artykułu dowiesz się:
Planowanie i przygotowanie schodów do renowacji
Jak odnowić betonowe schody – lista narzędzi i materiałów
Krok po kroku – oczyszczanie i przygotowanie schodów
Malowanie i ochrona betonowych schodów
Ostateczne wykończenie i konserwacja schodów
Dowiedz się, jak odnowić stare schody betonowe zewnętrzne. W tym przewodniku omawiamy kroki renowacji. Podpowiadamy też, jak wybrać farbę na schody betonowe.
Beton to najpopularniejszy materiał, z którego wykonywane są schody zewnętrzne i użytkowe wejście do domu. Beton ma wiele zalet. Dobrze przygotowany, jest odporny na zużycie i ścieranie, niskie oraz wysokie temperatury i wilgoć.
Przychodzi jednak moment, kiedy warto się im przyjrzeć i odnowić. Najlepszą i najprostszą metodą jest wykończenie schodów betonowych poprzez malowanie odpowiednimi farbami i preparatami zabezpieczającymi. Podpowiadamy, jak dobrać odpowiednią farbę oraz jak zadbać o malowane schody betonowe.
Schody betonowe malowane emalią RAFIL np. RAFIL NA BETON Zestaw Lakier poliuretanowy mogą znów wyglądać jak nowe.
Planowanie i przygotowanie schodów do renowacji
Kiedy należy zabrać się za odnawianie schodów? Zależy to od dwóch czynników – ich stanu technicznego oraz wyglądu. Schody zewnętrzne są szczególnie narażone na wiele niszczących oddziaływań. Z czasem może osłabiać je zarówno mróz jak i wilgoć, w tym zamarzająca woda, ale także nadmierne nasłonecznienie.
Dodatkowym zagrożeniem są mikroorganizmy, mchy czy grzyby, które powoli osłabiają strukturę materiału i wpływają na jego estetykę. Zużycie techniczne objawia się przede wszystkim ubytkami i osłabieniami w strukturze materiału. Zapewniające wejście do domu schody zewnętrzne mogą kruszyć się lub pękać. Krawędzie stopni narażone są z kolei na ścieranie spowodowane codziennym chodzeniem. Jeżeli zaawansowanie zużycia nie zagraża bezpieczeństwu, warto przeprowadzić renowację, która zapewni uzupełnienie ubytków i przywróci schodom dawny wygląd.
O remoncie trzeba pomyśleć także wtedy, kiedy konstrukcja schodów z czasem staje się mało estetyczna. Powierzchnię betonu brudzą zarówno osady i pyły z powietrza, jak i te nanoszone na butach domowników. Schody zewnętrzne bywają narażone także na zaciekanie. Beton może również przebarwiać się na skutek kolonizacji przez grzyby i porosty.
Jeśli więc stwierdzisz, że Twoje zewnętrzne schody betonowe wymagają remontu, możesz odświeżyć je łatwo i wygodnie. Na początku oceń stopień zużycia, aby podjąć adekwatne działania naprawcze. Warto też odpowiednio przygotować się do renowacji.
Najlepszy czas na remont betonowych schodów – i wszystkich innych betonowych elementów znajdujących się na zewnątrz – to ciepłe miesiące wiosenno-letnie. Prace warto prowadzić przy temperaturach przekraczających 10 st. C i niskiej wilgotności. Ma to wpływ na proces malowania, schnięcia farby lub uzupełnień betonu, a ostatecznie na efekty estetyczne. Warto też pamiętać, że ewentualne zaprawki muszą odpowiednio stężeć, więc w przypadku schodów dość mocno zużytych na renowację trzeba zaplanować więcej niż jeden dzień.
Regularne czyszczenie schodów betonowych to codzienny sposób na ich ładny wygląd.
Jak odnowić betonowe schody – lista narzędzi i materiałów
Do czyszczenia betonu i usuwania spękań bardzo przyda się druciana szczotka. Można pokusić się o czyszczenie ręczne, ale znacznie lepiej sprawdzi się szczotka montowana do wkrętarki, wiertarki lub szlifierki kątowej. Na etapie czyszczenia, jeżeli jest taka możliwość, zdecydowanie warto zaopatrzyć się także w myjkę ciśnieniową, która bardzo ułatwia pracę.
Jeżeli konieczne będzie uzupełnianie powierzchni betonu, przyda się też szlifierka z papierem ściernym – gruboziarnistym do szlifowania wstępnego i drobnym do wygładzenia powierzchni. Wypełnianie ubytków wykonuje się zazwyczaj przy pomocy szpachelki lub niedużej kielni.
Na etapie malowania niezbędny jest wałek lub zestaw pędzli. Można je też ewentualnie przeprowadzić metodą natryskową.
Najważniejsza sprawa to dobór odpowiednich materiałów do malowania betonu. Podstawą jest dobra farba na schody betonowe. Warto sięgnąć po wydajne i sprawdzone produkty, jakie oferuje marka Rafil. Farba, która sprawdzi się w każdych warunkach to RAFIL NA BETON Zestaw Emalia Epoksydowa oraz Lakier Poliuretanowy. Ze względu na technologię nakładania farby oraz późniejszą konieczność umycia narzędzi, warto też zaopatrzyć się w dedykowany do tych produktów rozpuszczalnik.
Krok po kroku – oczyszczanie i przygotowanie schodów
Jak odnowić stare schody betonowe zewnętrzne? Przygotowanie schodów do malowania zacznij od ich dokładnego umycia. Najlepiej nada się do tego myjka ciśnieniowa, ale zwykły szlauch i szczotka też dadzą radę. W miejscach bardziej zabrudzonych lub kruszących się trzeba użyć drucianej szczotki.
Jeśli zachodzi taka potrzeba, ubytki na schodach należy wypełnić betonem lub specjalnymi mieszankami. Warto pamiętać, że aby beton dobrze wiązał z nową nakładaną substancją, kilka godzin wcześniej schody należy zwilżyć – dlatego też przydaje się mycie. W przypadku dużych ubytków, najlepiej wypełniać je kolejnymi warstwami, czekając z nałożeniem kolejnej, aż poprzednia zwiąże.
Po etapie szpachlowania wypełnione miejsca należy wyszlifować lub przetrzeć papierem ściernym. Powstały pył koniecznie trzeba zmieść, lub wytrzeć na mokro, ponieważ jego pozostawienie może mieć negatywny wpływ na późniejsze malowanie.
Malowanie i ochrona betonowych schodów
Schody betonowe możesz malować po zakończeniu etapu czyszczenia i uzupełniania ubytków. W przypadku zastosowania wydajnej emalii epoksydowej RAFIL NA BETON Zestaw Emalia Epoksydowamożesz posłużyć się pędzlem, wałkiem lub metodą natryskową.
Pierwszym krokiem jest odpowiednie przygotowanie farby, poprzez zmieszanie obu jej składników – emalii i utwardzacza. Tak przygotowana mieszanina powinna być położona na beton w czasie do 8 godzin. Kolejnym krokiem jest zagruntowanie powierzchni betonu, co dodatkowo ją zabezpieczy i ułatwi późniejsze malowanie. Gruntowanie wykonuje się tą samą emalią, natomiast rozcieńczoną w stosunku 20%. Po wyschnięciu pierwszej warstwy, dla wzmocnienia efektu sugeruje się położenie drugiej.
Warto zwrócić uwagę, że schody betonowe często bywają dodatkowo pokryte innymi materiałami – najczęściej są to płytki ceramiczne, czasami sztuczny lub naturalny kamień. Emalia do betonu sprawdza się także bardzo dobrze do malowania pokrewnych mu materiałów. Nic więc nie stoi na przeszkodzie, aby przy malowaniu betonowej konstrukcji schodów odnowić i zabezpieczyć jątakże ich powierzchnię pokrytą innym materiałem.
Do wykończenia schodów betonowych możesz użyć emalii epoksydowej RAFIL NA BETON Zestaw Emalia Epoksydowa.
Ostateczne wykończenie i konserwacja schodów
Jak odnowić stare betonowe schody zewnętrzne, aby były dobrze zabezpieczone i jednocześnie prezentowały się ładnie? Emalia epoksydowa zapewnia doskonały efekt. Przy wykorzystaniu tego produktu schody betonowe malowane mogą być aż na dziesięć różnych kolorów, co umożliwia uzyskanie różnorodnych efektów estetycznych. Jednocześnie beton zostaje na lata skutecznie zabezpieczony – powstanie na nim odporna, nieprzepuszczalna i antypoślizgowa warstwa, chroniąca przed wszystkimi negatywnymi oddziaływaniami.
Wykończenie schodów betonowych zewnętrznych trzeba uzupełnić o zastosowanie Lakieru Poliuretanowego RAFIL. Ten dwuskładnikowy preparat pozwala dodatkowo zabezpieczyć powierzchnię i podnieść walory estetyczne. Tworzy dodatkową powłokę zabezpieczającą, twardą i odporną zarówno na czynniki atmosferyczne, uderzenia i ścieranie, jak i oddziaływanie substancji chemicznych.
Tak zabezpieczone wejście do domu i schody zewnętrzne przez lata zachowają estetyczny wygląd, a beton nie będzie narażony na uszkodzenia. Aby utrzymać dobre efekty, warto pamiętać o regularnym czyszczeniu – betonowe schody można np. myć myjką ciśnieniową (pamiętając o odpowiednim doborze ciśnienia wody) lub popularnymi detergentami.
Beton to materiał trwały, a jednocześnie dający duże możliwości aranżacyjne. Odpowiednia farba na schody betonowe pozwala zabezpieczyć go na lata i zachować ciekawy wygląd.
Jeśli masz dom o określonym charakterze, takim jak elewacja z czerwonej cegły, sprawdź, jak za pomocą koloru dachu wydobyć jego piękno.
Z tego artykułu dowiesz się:
- czy elewacja z czerwonej cegły to przede wszystkim klasyka,- jaki kolor dachu pasuje do czerwonej cegły,- czy dom z czerwonej cegły może współgrać z czerwonym dachem.
Elewacja z czerwonej cegły zaczerpnięta z architektury europejskiej
Trend domów z czerwonej cegły rośnie w siłę i coraz więcej Polaków decyduje się na zbudowanie lub kupno domu o takim właśnie charakterze. Niepowtarzalny styl elewacji z czerwonej cegły sprawia, że chętnie czerpiemy z europejskiego wzorca. Szeregowe domy jednorodzinne zbudowane z cegły kojarzą się nie tylko z ponadczasową klasyką, ale również wnoszą do architektury klimat sielanki i spokoju. Jeśli inspiruje Cię ten tradycyjny styl budownictwa lub właśnie wraz z rodziną dokonaliście zakupu wymarzonego domu z czerwonej cegły, poznaj wskazówki, jak tchnąć w ceglaną bryłę nutę indywidualizmu.
Czy wiesz, że...
Domy mające elewację z cegły słynne były zwłaszcza w latach 60., w państwach, takich jak Holandia, Belgia czy Anglia. Do tej pory charakterystyczna architektura widoczna jest zarówno w centrum miast, jak i na prowincjach.
Jaki kolor dachu pasuje do czerwonej cegły – inspiracje
Mimo niezaprzeczalnego uroku domów zbudowanych z czerwonej cegły piękno i surowość tego materiału sprawiają, że dobór koloru dachu pasującego do elewacji staje się mocno ograniczony. O ile miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie zabrania zmiany koloru dachu, śmiało możesz zdecydować o tak istotnym akcencie swojego domu.Jeśli Twój wymarzony dom z czerwonej cegły wzorowany na klasycznej, angielskiej architekturze nie spełnia w stu procentach Twoich oczekiwań, musisz wiedzieć, że jest sposób, aby zrealizować zakładaną wizję. Decydując o kolorze dachu, warto pamiętać o tym, że to decyzja na długie lata.Wymiana pokrycia dachowego jest kosztowna i nie zawsze konieczna. Jeśli stan blachy na dachu Twojego domu jest nadal zadowalający, a jedynie marzysz o zmianie koloru, z pomocą przyjdzie Ci RAFIL Radach Farba Na Dach, dostępna w wielu kolorach. Jeśli zależy Ci, aby stonować charakter domu, idealnym rozwiązaniem będzie kolor dachu w odcieniu RAL 9005czarny głęboki półmat. Czerń doskonale współgra z dominującą czerwienią elewacji, tworząc uniwersalną całość.Bezpiecznym rozwiązaniem jest również połączenie czerwonej cegły z klasycznym odcieniem szarości. Przemalowując dach na odcień RAL 7016szary antracytowy półmat, postawisz na nowoczesność, piękno i elegancję w jednym, a Twój dom świetnie wpasuje się w otoczenie.
Dom z czerwonej cegły w parze z ceglanym dachem
Jeśli nie satysfakcjonują Cię dotychczasowe rozwiązania i chcesz, aby Twój dom już z daleka sprawiał wrażenie przytulnego, pamiętaj o tym, że domy w tonacji monochromatycznej nadal są w cenie. Śmiało możesz postawić na jednolity wygląd domu, dobierając do czerwonej cegły... ceglany kolor dachu! Dobór ceglanego dachu do surowej elewacji to doskonałe rozwiązanie, które sprawi, że wizerunek domu stanie się niezwykle spójny.Jak wiadomo – diabeł tkwi w szczegółach, więc aby ceglana bryła domu wręcz zapraszała do środka swoją estetyką, warto pokusić się o efekt w postaci elementów dekoracyjnych, takich jak balustrady czy ogrodzenie w innym kolorze. Jeśli szukasz inspiracji, które przybliżą Cię do stworzenia wymarzonego wizerunku domu, więcej pomysłów odnajdziesz w zakładce Poradnik.
Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.
Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno - ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:
- agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej - kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego - wymagany okres trwałości powłoki malarskiej - właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna ) - możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni - właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.) - czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją. - trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji - wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego - aspekty ekonomiczne
2. Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne
Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.
Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.
Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.
Rodzaje zanieczyszczeń:
Zendra, Zgorzelina – są to produkty termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Zostawienie zendry może powodować np: odspajanie płatów zendry i co za tym idzie powłoki malarskiej, wytwarzanie się ogniwa korozyjnego.
Rdza – jest produktem korozji stali – w postaci uwolnionych tlenków żelaza tworzących warstwy o zmiennych grubościach i w różnych postaciach morfologicznych, słabo przyczepnych do podłoża.
Zatłuszczenia – pochodzić mogą z eksploatacji konstrukcji w środowiskach występowania tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.
Pyły – zapylenie atmosfery wynika z działalności przemysłu, spowodowane jest warunkami atmosferycznymi i prowadzeniem prac oczyszczenia powierzchni. Pyły sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni powłoki malarskiej.
Wilgoć – pojawia się na powierzchni podłoża w wyniku: opadów atmosferycznych (mgły); kondensacji na podłożu w określonych warunkach, związanej z występowaniem jej w powietrzu. Efektem wilgoci może być np. korozja podpowłokowa
Zanieczyszczenia jonowe; sole – niewidoczne gołym okiem, sole rozpuszczalne w wodzie takie jak chlorki, siarczany, azotany – działają destrukcyjnie na powłokę malarską i stymulują korozję i sprzyjają utrzymywaniu wilgoci.
Stara powłoka malarska – procesy starzenia się powłok, korozja podpowłokowa, działania mechaniczne powodują z czasem zniszczenie powłoki. Charakter i wielkość tych zniszczeń decydują o przyczepności kolejnej warstwy.
Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni
Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:
• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu • rodzaj powierzchni • ilość i rodzaj zanieczyszczeń • agresywność środowiska korozyjnego
Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:
Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher) a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania. Powierzchnie gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.
Metody oczyszczania mechanicznego
Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć: skrobanie, młotkowanie, szczotkowanie, szlifowanie, oczyszczanie płomieniowe, obróbkę strumieniowo – ścierną. Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:
• metody ręczne oczyszczania powierzchni dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza. • metody strumieniowo – ścierne są zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie zalecane w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych.
Oczyszczanie ręczno – mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków gdzie obróbka strumieniowo – ścierna jest niemożliwa. Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powlokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.
Obróbka strumieniowo – ścierna – polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania. Rodzaje obróbki: otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa, na sucho (na mokro) w osłonie wodnej, średniociśnieniowe (0,3 – 0,5 MPa), wysokociśnieniowe (1,0 – 1,2 MPa), hydrodynamiczne (10 – 200 MPa), odśrodkowe- koła wirnikowe. Na efekt oczyszczania strumieniowo – ściernego wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to: ciśnienie sprężonego powietrza;. kąt nachylenia strumienia ścierniwa; odległość dyszy od powierzchni; rodzaj i kształt dyszy; rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa.
Oczyszczanie fizykochemiczne – przeprowadzane za pomocą: odtłuszczania rozpuszczalnikowego; mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego. Pod pojęciem mycia rozumie się usuwanie zanieczyszczeń za pomocą wodnego roztworu środka myjącego. Oczyszczanie tymi metodami ma za zadanie usunięcie: zanieczyszczeń mechanicznych (po obróbce mechanicznej), nagromadzonego brudu (kurz, piasek), zanieczyszczeń jonowych, rdzy. Metody mycia i odtłuszczania powierzchni można podzielić:
a) ze względu na sposób: - ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami) - natryskowe (specjalne urządzenia do natrysku ciśnieniowego typu: pompy membranowe do malowania, aparaty typu Karcher)
b) ze względu na zastosowany środek - rozpuszczalniki organiczne - alkaliczne, kwaśne - środki powierzchniowe - czynne
Metoda natryskowa roztworami wodnymi z uwagi na zawartość efektywnych dodatków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po właściwym myciu lub odtłuszczaniu wodnymi roztworami myjącymi ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
3. Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju
Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych
Do najczęściej występujących zanieczyszczeń powierzchni stalowych należą: rdza i zgorzelina walcownicza, oleje i smary, kurz, pył, luźno związane stare powłoki malarskie, wilgoć, topniki i żużel, chemikalia (np. pozostałości detergentów, sole) oraz opiłki żelaza. Należy także szczególną uwagę zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych oraz odtłuszczenie powierzchni metalu gdyż obecność tych zanieczyszczeń obniża przyczepność powłok: malarskich do metalu oraz może spowodować powstanie różnych wad pokrycia malarskiego. Proces usuwania zanieczyszczeń oraz odtłuszczenia powinien być przeprowadzony przed procesem oczyszczenia powierzchni stalowych.
Zanieczyszczenia usuwane są przez mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem. Mycie i odtłuszczanie powierzchni przed czyszczeniem można przeprowadzać ręcznie lub mechanicznie stosując parę wodną, wodę z detergentem, rozpuszczalniki organiczne, środki emulsyjne oraz środki alkaliczne i kwaśne. Szczególnie zalecaną, ze względów ekonomicznych i ekologicznych jest metoda natrysku roztworów wodnych z detergentami biodegradowalnymi. Po umyciu i odtłuszczeniu wodnymi roztworami środków myjących zaleca się dokładne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
Informacje i opisy dotyczące metod przygotowania powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo – ściernej zawarte są w normie ISO 8504 - 2 , natomiast opis metod ręcznego oczyszczania powierzchni, również z wykorzystaniem narzędzi z napędem mechanicznym zawarty jest w normie ISO 8504 3. Natomiast stopień czystości powierzchni stalowych oczyszczanych metodami ręcznymi, ręczno-mechanicznymi i strumieniowo-ściernymi, najczęściej stosowanymi w praktyce przemysłowej, określa się zgodnie z PN-ISO 8501-1 :1996, natomiast chropowatość podłoża po obróbce strumieniowo-ściernej zgodnie z PN-EN ISO 8503.
Norma PN-ISO 8501-1 określa cztery stopnie skorodowania powierzchni stalowych oraz stopnie przygotowania podłoży stalowych przed nakładaniem farb. Stopnie przygotowania są zdefiniowane za pomocą opisu wyglądu powierzchni po oczyszczeniu oraz wzorców fotograficznych charakterystycznych dla poszczególnych przykładów. Każdy ze stopni przygotowania oznaczony jest odpowiednimi literami określającymi zastosowaną metodę czyszczenia:
• Sa - obróbka strumieniowo-ścierna Sa l - zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegające: zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie i obce zanieczyszczenia (sole rozpuszczalne w wodzie, pozostałości spawalnicze). Sa 2 - gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smary, pył, większe ślady zgorzeliny walcowniczej, rdzy, starej powłoki malarskiej i obce zanieczyszczenia. Wszystkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają. Powierzchnia szara metaliczna.. Sa 2 1/2 - bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie czy obce zanieczyszczenia. Powierzchnia ma prawie jednolitą metaliczną barwę tzw. "prawie białego metalu". Mogą zostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci zaciemnień w kształcie kropek lub pasków. Sa 3 - obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej - na oglądanej powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zgorzeliny walcowniczej, rdzy, powłoki malarskiej czy obcych zanieczyszczeń. Powierzchnia ma jednolitą metaliczną barwę tzw. "białego metalu".
• St - czyszczenie ręczne i z wykorzystaniem narzędzi o napędzie mechanicznym St 2 - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegająca zgorzelina walcownicza, rdza, powłoka malarska i obce zanieczyszczenia; powierzchnia wykazuje metaliczny połysk. St 3 - wymagania takie jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze zdecydowanie metalicznego połysku (od metalowego podłoża).
Zabezpieczenie blachy ocynkowanej
Blacha ocynkowana to także dość niekorzystne podłoże dla większości powłok malarskich, ze względu na trudności w uzyskaniu dobrej przyczepności pokrycia malarskiego do gładkiego podłoża. Przygotowanie podłoża należy przeprowadzić następująco:
- odtłuścić podłoże zmywając je roztworem EMULSOLU RN – 1, a następnie spłukać czystą wodą i wysuszyć.
- blachę ocynkowaną sezonowaną można także oczyścić przez zmycie powierzchni roztworem amoniaku (1 – 2 %) z dodatkiem detergentów. - zanieczyszczenia mechaniczne jak również produkty korozji należy usunąć przez szczotkowanie szczotkami nylonowymi, szczotkami z twardego włosia, naturalnego lub sztucznego, szlifowaniem papierem ściernym. Przygotowane do malowania podłoże powinno być suche i pozbawione wszelkich zanieczyszczeń.
Zabezpieczenie blachy aluminiowej
Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z luźnej rdzy i innych zanieczyszczeń metodą ręczną lub mechaniczną szczotkami stalowymi, bądź strumieniowo – ścierną za pomocą miękkiego ścierniwa naturalnego. A następnie odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym.
Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych
Metale nieżelazne są na ogół niezbyt dobrym podłożem dla powłok malarskich, głównie z uwagi na trudności uzyskania dobrej przyczepności do nich pokrycia malarskiego. O złej adhezji decyduje tu duża gładkość powierzchni oraz duża reaktywność cynku, glinu oraz ich stopów, która sprzyja wytwarzaniu dość zwartej i kruchej warstwy tlenków bądź węglanów tych metali, wpływających negatywnie na składniki błonotwórcze powłoki malarskiej. Efektem tego jest brak przyczepności powłoki malarskiej, marszczenie – co może doprowadzić do zniszczenia powłoki.
Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania powierzchni metali nieżelaznych przed malowaniem jest wytwarzanie powłoki konwersyjnej metodą chemiczną lub elektrochemiczną. Powłoka konwersyjna jest ściśle związana z metalem, nierozpuszczalna w wodzie i środowisku wywołującym ten proces oraz działa jak izolator elektryczny. Zapewnia przez to większą odporność korozyjną metalu oraz lepszą przyczepność powłoki.
Przygotowanie podłoża betonowego
Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być czyste, bez rys występów i szczelin. Wilgotność powierzchniowej warstwy betonu przeznaczonego do malowania wyrobami epoksydowymi nie powinna przekraczać 3% lub 4% (w zależności od farby). Nierówności powierzchni nie powinny być większe niż 1/3 grubości malarskiego zestawu powłokowego. Wypukłe krawędzie płaszczyzn, naroża i załamania powierzchni należy zaokrąglić. Czynności te powinny być wykonane możliwie wcześnie, zanim beton uzyska pełną wytrzymałość. Należy go odpylić oraz w razie potrzeby odtłuścić. Tłuste plamy należy usuwać przez przecieranie zanieczyszczeń powierzchni tkaniną bawełnianą zmoczoną w odpowiednim rozpuszczalniku. Powierzchnie należy oczyścić za pomocą ręcznych lub mechanicznych stalowych szczotek drucianych lub przez delikatne przepiaskowanie. Obecnie nową metodą czyszczenia betonu jest czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem.
Świeżo wykonane podłoża betonowe i tynki powinny być malowane po określonym czasie utwardzania i karbonizacji. Okres ten podany jest w instrukcjach stosowania poszczególnych farb. Powierzchnia tynków przygotowana do malowania. odpowiadająca wymaganiom normy PN- 70/B-101100, powinna być czysta, gładka, równa, bez rys, spękań, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Tynki powinny wykazywać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną oraz nie powinny ścierać się przy potarciu ręką.
Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.
Wielkość malowanej powierzchni, jej wygląd i ukształtowanie, a przy okazji wydajność i wygoda. Odpowiadając na pytanie „czym malować metal?”, warto wziąć pod uwagę wszystkie te kwestie. Zanim zdecydujesz, czy lepszy będzie pędzel, wałek, czy spray, sprawdź, na co zwracać uwagę przy wyborze narzędzi do malowania metalu.
Z tego artykułu dowiesz się:
• kiedy malować metal pędzlem, • w jakich sytuacjach zalecane jest malowanie metalu wałkiem, • na czym polega malowanie metalu natryskiem.
Malowanie metalu pędzlem – co warto wiedzieć?
Pędzel to zdecydowanie najczęściej wybierane narzędzie do malowania metalu. Konstrukcje z tego materiału często mają drobne elementy oraz skomplikowaną, zróżnicowaną strukturę, na przykład chropowatą, z którą nie poradzi sobie wałek. Co więcej, malowanie pędzlem nie wymaga wielkich umiejętności, a włosie łatwo wyrównuje ewentualne rozpryski czy zacieki. Przy wyborze pędzla do malowania metalu warto zwrócić uwagę na: • Rodzaj włosia – pędzle mogą mieć włosie syntetyczne lub naturalne. Do metalu znacznie lepiej nadaje się to drugie, ponieważ pozwala uzyskać gładsze, równomierne wykończenie. Kupując pędzel do malowania metalu, zwróć uwagę na umocowanie włosia – nie powinno wysnuwać się z podstawy, ponieważ w takim przypadku pojedyncze włoski zostaną na malowanej powierzchni i trudno będzie je usunąć.
Ważne!
Do malowania metalu konieczna jest specjalistyczna farba – o zwiększonej odporności na warunki atmosferyczne i odpowiednia do różnych powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych czy aluminiowych. Przykładem może być antykorozyjna emalia RAFIL DO BRAM I OGRODZEŃ, dostosowana do malowania pędzlem, wałkiem i natryskiem. • Kształt pędzla – do powierzchni o skomplikowanym kształcie najlepiej nadają się pędzle okrągłe, których włosie może dotrzeć w każdy zakamarek. Przy płaskich i większych powierzchniach warto postawić na klasyczny pędzel angielski o płaskim kształcie, który pozwala na równomierne i płynne malowanie metalu. Ostatnim typem pędzla przydatnego przy wykańczaniu tej powierzchni jest tzw. kaloryferowiec, czyli długi, płaski pędzel, często z zakrzywioną rączką, który pozwala dotrzeć do miejsc trudno dostępnych.
Kiedy malować metal wałkiem?
Zamiana pędzla na wałek do malowania metalu zazwyczaj następuje w sytuacji, gdy musisz pokryć farbą większą i gładszą powierzchnię. Jako że wałek łatwo sunie po podłożu, pomalujesz ją znacznie szybciej, a rozprowadzenie farby będzie równomierne. Wałek do malowania metalu powinien mieć: • Właściwy rozmiar – im dłuższy wałek, tym większą powierzchnię pokryje, a jego wielkość powinna odpowiadać rozmiarom malowanego elementu. • Zwartą, nieporowatą strukturę – taki wałek zapewnia dokładne rozprowadzenie farby i uzyskanie idealnie gładkiego efektu. Z tego powodu do malowania metalu polecane są wałki wykonane z gąbki o jak najmniejszych porach lub pokryte bardzo krótkim włosiem. Porowate wałki spowodują, że do farby przedostaje się powietrze, co skutkuje powstawaniem bąbli. • Wygodny uchwyt – wałkami często maluje się płaskie elementy ogrodzenia lub bramy, dachówki czy elementy maszyn. Do niewielkich powierzchni w zupełności wystarczy klasyczny, krótki uchwyt, do ogrodzeń warto wybrać drążek teleskopowy.
Malowanie natryskowe metalu - na czym polega?
Malowanie natryskowe metalu wymaga odrobiny wprawy, ale trudno odmówić mu zalet. Jest szybkie, bardzo wydajne i pozwala dotrzeć do trudno dostępnych miejsc.
Do malowania sprayem potrzebujesz urządzenia, na które składa się kompresor, aparat natryskowy ze zbiornikiem na farbę, a także przewód, przez który sprężone powietrze przedostaje się z kompresora do zbiornika, regulator ciśnienia oraz filtry i złączki. Nowoczesne zestawy do malowania natryskowego łączą wszystkie te elementy w formę niewielkiego, lekkiego i zgrabnego urządzenia, które obsłuży nawet laik.
Koniecznym elementem zestawu jest lepkościomierz, dzięki któremu można kontrolować konsystencję farby, ta stosowana do malowania natryskowego musi zostać rozcieńczona wodą lub rozpuszczalnikiem, a lepkościomierz pozwala utrzymywać właściwą gęstość.
Malowanie odbywa się po umyciu, zagruntowaniu i odtłuszczeniu powierzchni, na przykład za pomocą preparatu RAFIL DO ODTŁUSZCZANIA, co zwiększy przyczepność farby. Przed malowaniem nałóż odzież ochronną i gogle. W przypadku powierzchni z dużymi prześwitami, takich jak metalowe ogrodzenia, warto umieścić za nimi płytę pilśniową lub karton, żeby zapobiec rozbryzgowi. Farbę nakładaj prostopadle do malowanej powierzchni, w odległości około 20 cm, z góry w dół w przypadku powierzchni pionowych i od dołu ku górze, gdy są poziome.
Metal to materiał, który otacza nas z każdej strony. Ogrodzenia, parapety, rynny, balustrady, – to tylko kilka przykładów najczęściej spotykanych elementów, które mogą być z niego wykonane. Jak zabezpieczyć je przed destrukcyjnym działaniem rdzy? Jaki podkład antykorozyjny wybrać, by zapewnić najlepszą ochronę metalowym powierzchniom? Sprawdź!
Emalia i podkład antykorozyjny na rdzę – najlepsza ochrona metalu
Metal, który nie zostanie zabezpieczony odpowiednimi preparatami i będzie wystawiony na bezpośredni wpływ czynników atmosferycznych, nieuchronnie pokryje się rdzą. Dlaczego? Wytłumaczeniem tego zjawiska jest korozja – naturalna reakcja chemiczna, zachodząca pomiędzy metalem a tlenem i wodą. Jak rozpoznać, że do niej doszło? Po charakterystycznym pomarańczowo-rudym odcieniu i kruszącej się strukturze metalowego elementu.
Aby uchronić metal przed nieestetyczną i niszczycielską rdzą, należy odizolować go od czynników zewnętrznych. Warstwa podkładu antykorozyjnego oraz odpowiedniej farby nawierzchniowej stworzy powłokę, której zadaniem jest odcięcie dostępu wilgoci i powietrza.
Podkład antykorozyjny do metalu – czym się charakteryzuje?
Rafil PODKŁAD ANTYKOROZYJNY to produkt przeznaczony do gruntowania metalowych powierzchni, narażonych na działanie rdzy. Wybierz go, aby zabezpieczyć elementy ze stali, stali ocynkowanej czy aluminium, takie jak: • dach domu czy elementów architektury ogrodowej (altana, garaż), • rynny, • ogrodzenie, bramy, furtki, • balustrady balkonowe i tarasowe, • wyposażenie ogrodu (krzesła, stoły, parasole, ławki, huśtawki),
Warstwa podkładu antykorozyjnego dokładnie pokrywa powierzchnię i przygotowuje ją do malowania. Matowa, elastyczna powłoka zapewnia idealną przyczepność emalii i dodatkowo chroni metal przed korodowaniem.
Podkład antykorozyjny – jak używać?
Aby mieć pewność, że podkład antykorozyjny oraz farba nawierzchniowa spełni swoją funkcję i będzie chronił metal przez długi czas, stosuj go ściśle według zaleceń producenta. Szczególną uwagę zwróć na poniższe elementy:
• Dokładne oczyszczenie powierzchni – metal, który zamierzasz malować, nie może być pokryty rdzą, kurzem, brudem czy tłuszczem. Koniecznie usuń z niego wszystkie luźne warstwy starej farby, źródła korozji i wszelkie inne zanieczyszczenia. Następnie dokładnie osusz, odpyl i odtłuść powierzchnię. Sezonowane, matowe powierzchnie ocynkowane należy bardzo ostrożnie oczyścić z tzw. białej rdzy oraz innych zanieczyszczeń (np. przy użyciu myjki ciśnieniowej lub poprzez szlifowanie).
• Matowienie – powierzchnie stalowe (również ocynkowane), które nie były wcześniej malowane, wymagają zmatowienia w celu poprawienia ich przyczepności.
• Nakładanie – Rafil PODKŁAD ANTYKOROZYJNY możesz nakładać przy pomocy pędzla, wałka lub natrysku hydrodynamicznego. Dla optymalnego efektu wystarczy jedna warstwa produktu.
• Malowanie – farbę nawierzchniową nałóż 3-6 godzin po pokryciu powierzchni podkładem antykorozyjnym. Jeżeli przekroczysz wskazany czas, malowanie wykonaj po 5 dniach od nałożenia podkładu.
Najlepiej, jeżeli za malowanie zabierzesz się w pogodny i suchy dzień – unikaj deszczu i skrajnych temperatur (idealny zakres to 10-25°C).
Podkład na rdze – spray czy farba?
Podkład antykorozyjny w sprayu to nienajlepszy pomysł. Taka forma aplikacji nie gwarantuje idealnego pokrycia ani odpowiedniej grubości nakładanej warstwy. Najlepszym wyborem będzie Rafil PODKŁAD ANTYKOROZYJNY, który wygodnie nałożysz przy użyciu wałka, pędzla lub natrysku. Podkład antykorozyjny, w duecie z wybraną farbą Rafil, to najskuteczniejszy sposób na wieloletnią ochronę metalu. Możesz sięgnąć po niego zarówno w celach profilaktycznych, jak i naprawczych – kiedy zauważysz pierwsze ślady rdzy.
