Beton jest wyjątkowo trwały i odporny na uszkodzenia mechaniczne, wilgoć czy działanie skrajnych temperatur. Jednak nawet tak wytrzymały materiał będzie służył dłużej, jeśli otrzyma dodatkową ochronę. Czym zabezpieczyć beton przed wodą? Podpowiadamy!‍

Żaden beton nie jest w 100% odporny na warunki atmosferyczne. Jeśli będzie stale narażony na warunki atmosferyczne, może popękać. Wilgoć wniknie wtedy do środka, a jeśli woda zamarznie, uszkodzenia betonu staną się coraz bardziej widoczne. 

Aby temu zapobiec, stosuje się zabezpieczenie betonu przed wodą w postaci specjalnych farb i lakierów do betonu. Tworzą one na jego powierzchni hydrofobową warstewkę, która nie pozwala wnikać wilgoci do środka, co zapobiega spękaniom i uszkodzeniu betonu.

W artykule znajdziesz wskazówki, jak zabezpieczyć beton przed wodą krok po kroku. Pokażemy również, czym go oraz jak dobrać właściwy produkt. 

Aplikacja środków zabezpieczających 

Sprawdzonym sposobem, jak zabezpieczyć beton przed wodą, jest aplikacja odpowiednich środków. Będą to różnego typu farby oraz lakiery do betonu. 

W jaki sposób zabezpieczyć beton przed wilgocią? Jeśli wybierasz farbę, np. RAFIL Chlorokauczuk, do aplikacji możesz użyć miękkiego wałka flokowego lub innego przeznaczonego do aplikacji farb olejnych. Przed zamalowaniem całości sprawdź, czy struktura pozostawiona przez wałek jest akceptowalna. Do nakładania farby możesz też użyć pędzli z miękkim włosiem. Podczas malowania unikaj jednak wielokrotnego przeciągania, gdyż może to prowadzić do rozmiękczenia warstwy poprzedniej. Inna metoda to natrysk pneumatyczny.

Przy malowaniu betonu farbą RAFIL Chlorokauczuk lista zadań krok po kroku powinna wyglądać następująco:

• Temperatura otoczenia oraz malowanej powierzchni powinna mieć od +10°C do +25°C, a wilgotność niższa niż 80%.
• Jeśli występuje prawdopodobieństwo opadów, silnego wiatru lub mgły – zrezygnuj z malowania.
• Jeśli jest potrzeba, możesz rozcieńczyć farbę maksymalnie do 3% rozcieńczalnikiem RAFIL.
• Jeżeli malujesz nowe podłoża betonowe lub tynki cementowo wapienne pamiętaj o sezonowaniu przez minimum 4 tygodnie.
• Przed aplikacją farby, powierzchnię dokładnie odpyl, a następnie zagruntuj farbą z dodatkiem około 25% rozcieńczalnika. Kolejne warstwy farby nakładaj nierozcieńczone.
• Nałóż 2-3 warstwy farby.
• Kolejne warstwy produktu nakładaj w czasie od 30 minut do 2 godzin. Jeśli nie uda Ci się dotrzymać tego terminu, malowanie kolejnej warstwy możesz przeprowadzić dopiero po 5 dniach. Jednak nawet wtedy zrób wymalowanie próbne, aby sprawdzić, czy nowa warstwa nie będzie się odklejać.

Kolejnym sposobem na zabezpieczenie betonu przed warunkami atmosferycznymi na zewnątrz jest RAFIL Na Beton Zestaw Lakier poliuretanowy. Dwuskładnikowy lakier stworzy powłokę odporną na wilgoć i ochroni betonowe powierzchnie przed szkodliwym działaniem promieniowania UV, deszczu, mrozu i zanieczyszczeń obecnych w atmosferze.

W jaki sposób powinna wyglądać aplikacja produktu RAFIL Na Beton Zestaw Lakier Poliuretanowy? Oto poszczególne etapy krok po kroku. 

• Nowy beton powinien być czysty, mocny i suchy. Oczyść go z tłuszczu, usuń mechanicznie warstwę mleczka i szlamu cementowego, a powierzchnię dokładnie odpyl.
• W przypadku starego niemalowanego betonu usuń luźno związane fragmenty betonu, podłoże oczyść z zanieczyszczeń i starannie odtłuść, uzupełnij ubytki, powierzchnię przeszlifuj i dokładnie odpyl.
• Takprzygotowany beton zagruntuj Lakierem RAFIL NA BETON z dodatkiem utwardzacza (składnik 2), rozcieńczonym dodatkiem ok. 15 % Rozcieńczalnika RAFIL Do Wyrobów Pouliuretanowych.
• Do opakowania zawierającego RAFIL NA BETON Lakier Poliuretanowy (składnik 1) dodaj zawartość opakowania z utwardzaczem (składnik 2). Wymieszaj dokładnie oba składniki. Musisz uzyskać mieszaninę o jednorodnej konsystencji. Następnie pozostaw ją na ok. 15 minut.
• Gotową mieszaninę możesz stosować przez 3 godziny. Po upływie tego czasu mieszanina żeluje i staje się nieprzydatna do użycia.
• Lakier nakładaj pędzlem, wałkiem lub natryskiem hydrodynamicznym.
• Kolejne warstwy produktu możesz nałożyć po minimum 24 godzinach. Potrzebujesz od 1 do 3 warstw.
• Maluj w temperaturze otoczenia od +5°C do +35 °C i wilgotności powietrza poniżej 85%. Temperatura podłoża nie może być niższa niż 5°C i wyższa niż 35°C. Środek nakładaj w pogodne dni, bez ryzyka deszczu i mgły.

Dlaczego zabezpieczanie betonu jest ważne? 

Dlaczego tak trwały materiał jak beton należy zabezpieczać przed wilgocią i warunkami pogodowymi?

• Po pierwsze, nawet wytrzymały beton może być wrażliwy na działanie różnych substancji, które prowadzą do zmian w jego strukturze, a w konsekwencji do wcześniejszego zużycia betonu.
• Po drugie, beton betonowi nierówny. Jego odporność zależy od rodzaju mieszanki – to ona ma wpływ na porowatość i nasiąkliwość materiału. Beton wodoszczelny to tylko jeden z rodzajów, używany tam, gdzie wymagana jest ochrona przed wilgocią i wodą. Wodoszczelność określa się symbolem od W2 do W12. W12 to najwyższa klasa betonu wodoszczelnego, który stosowany jest np. w tunelach podwodnych. W10 i W8 można stosować np. w podziemiach budynków, a W6 w basenach.

Beton wodoszczelny powstaje przez dodanie do zwykłego betonu specjalnych uszczelniających dodatków (np. silikonów czy polimerów), które zmniejszają jego porowatość i zwiększają odporność na wodę. Zwykły beton nie ma takich właściwości, dlatego przed wilgocią najlepiej go zabezpieczyć z pomocą farby lub lakieru do betonu.

Co daje taka ochrona betonu? Dzięki niej zdecydowanie spowolnisz tzw. korozję betonu. To naturalne zjawisko, które – choć powolne – stopniowo niszczy trwały materiał. Beton koroduje poprzez kontakt z różnymi substancjami takimi jak związki chloru czy siarczyny, ale sporo szkód powoduje także zwykła woda. 

W wyniku kontaktu z wodą z betonu wypłukiwane są różne substancje, przez co traci on swoją zwartość i zaczyna się osypywać. Najgorsze są dla niego jednak ujemne temperatury. Jeśli do betonu dostanie się woda i następnie zamarznie, zostanie on rozsadzony i pęknie od środka. Farba albo lakier zapobiega temu zjawisku, ponieważ tworzy szczelną powłokę, która uniemożliwia wnikanie wody do środka. Co więcej, taka impregnacja radzi sobie także z kolejnym zjawiskiem, takim jak pylenie betonu z powodu oddziaływań mechanicznych (np. zużycie betonowego podjazdu w wyniku ruchu samochodów). 

Rodzaje produktów do zabezpieczania betonu 

Czym zabezpieczyć beton przed wodą? W ofercie RAFIL Do Dyspozycji Masz Takie Środki Jak:

• RAFIL Na Beton Zestaw Lakier Poliuretanowy – tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na wodę i substancje chemiczne: aceton, kwas siarkowy 10%, olej silnikowy, wodę dejonizowaną, wodorotlenek sodu 10%. Długotrwale zabezpiecza malowaną powierzchnię przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi i promieniowaniem UV.

{{recomended-product}}

• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa, która może być stosowana do dekoracyjnego malowania podłoży betonowych i tynków cementowo wapiennych. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Dodatkowo charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Jest dostępny w 20 kolorach.

Wiesz już, czym zabezpieczyć beton przed wodą w ogrodzie czy przed domem. Gama produktów RAFIL Poleca Się Twojej Uwadze!

‍

W ogrodzie w stylu nowoczesnym doskonale sprawdzi się betonowa donica. Zamiast kupować w sklepie, możesz bez większych problemów wykonać ją samodzielnie. Jak zrobić donicę betonową? Oto poradnik krok po kroku. 

Betonowe elementy wyposażenia wnętrz i małej architektury, w tym także doniczki z betonu, są dziś bardzo modne. W domach często sięgamy po takie rozwiązania jak betonowe okładziny na ściany, zegary czy kwietniki. W ogrodzie ozdobą są betonowe podesty, murki, ławki, nawet meble oraz – wspomniane już – betonowe donice. 

Zalet doniczek z betonu jest wiele. Są wytrzymałe i nie do zdarcia. Po właściwej impregnacji niestraszny im deszcz, śnieg i słońce. Doskonale wyglądają w połączeniu z żywą zielenią oraz kolorowymi kwiatami. Można je malować na dowolny kolor. A do tego są ponadczasowe. 

Wadą gotowych betonowych elementów małej architektury ze sklepu jest wysoka cena. Dlatego, jeśli masz trochę wolnego czasu, możesz spróbować ją samodzielnie wykonać. Jak zrobić taką dekorację? W artykule znajdziesz instrukcję krok po kroku. 

Jaki beton na donice do ogrodu? Doradzamy

Jak zrobić doniczkę betonową? Pracę nad własnoręcznie wykonaną donicą zacznij od zakupu odpowiedniej mieszanki betonowej. Najprościej jest kupić ją w dowolnym sklepie budowlanym. Może to być masa betonowa lub zwykły beton – musisz jednak wiedzieć, jak go przygotować. 

Jaki beton wybrać? Najpopularniejsza opcja to uniwersalna sucha mieszanka przeznaczona do rozrabiania zaprawy betonowej. Do niedawna obowiązywały „stare” klasy betonu oznaczone jako B. Do zrobienia doniczki idealny był np. beton klasy B25 lub B30. Zwróć uwagę, że od tego roku obowiązuje nowe nazewnictwo i beton, którego szukasz do zrobienia swojej donicy, będzie oznaczony jako C20/25 lub (nieco wytrzymalszy) C25/30.

Co oznaczają klasy betonu? Jego wytrzymałość. Klasy najwyższe to beton o podwyższonej wytrzymałości na ściskanie, który stosuje się w konstrukcjach jak zbiorniki przemysłowe, mosty, słupy nośne. Na potrzeby małej architektury ogrodowej z powodzeniem wystarczy jednak zwykły beton klasy C20/25 i C25/30. Taki materiał jest wystarczająco wytrzymały, a do tego mrozoodporny – doskonale nada się więc do stworzenia donicy. 

Donica betonowa – jak zrobić ją krok po kroku? 

Jak zrobić donicę betonową? Do jej wykonania będziesz potrzebować:

• Mieszanki betonowej, którą trzeba rozrobić z wodą zgodnie z instrukcją.
• Formy do betonu. Możesz ją wykonać samodzielnie np. ze styropianu lub wykorzystać dwie podobne do siebie, ale różniące się nieco rozmiarami doniczki z tworzywa.
• Pojemnika do rozrabiania betonu i mieszadła.
• Produktów do pomalowania betonu i zabezpieczenia go przed warunkami atmosferycznymi. Nasza propozycja to RAFIL Na Beton Emalia Epoksydowa oraz RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy. Druga opcja to farba chlorokauczukowa RAFIL Chlorokauczuk.

Doniczka betonowa – jak zrobić ją samodzielnie?

1. Zacznij od stworzenia masy betonowej. Aby wyrobić beton, wsyp suchą mieszankę do starego wiadra i rozrób ją z wodą dokładnie według dołączonej do betonu instrukcji. Zwykle trzeba dodać małą ilość wody np. 1 l na 10 kg betonu. Beton trzeba wyrabiać i mieszać do momentu aż będzie gładki i plastyczny. Rób te prace w rękawicach i pamiętaj, że po wyschnięciu beton bardzo trudno jest usunąć z narzędzi czy pojemników.
2. Teraz przygotuj formę, do której wlejesz beton. Możesz ją stworzyć ze styropianu, twardych i grubych pudełek kartonowych, ale najprościej jest wykorzystać dwie doniczki. Jedna powinna być większa, a druga mniejsza.
3. Wlej odrobinę mieszanki na dno dużej donicy, ustaw w niej mniejszą doniczkę i dobrze trzymając, wlej beton pomiędzy ścianki mniejszej i większej doniczki. Do mniejszej doniczki możesz włożyć obciążniki, aby stała stabilnie.
4. Jeśli chcesz to zrobić bardziej profesjonalnie, nasza wskazówka to wycięcie w mniejszej donicy dwóch otworów po obu stronach, przełożenie przez nie cienkiego patyka i powieszenie na większej donicy. Następnie wlej beton pomiędzy obie doniczki.
5. Zwróć uwagę, aby mniejsza doniczka była wstawiona w większą równo, tak aby Twoja docelowa betonowa donica miała równe ścianki.
6. Im większa doniczka, tym grubsze ściany powinna mieć. Upewni się, że dno nowej doniczki z betonu nie jest zbyt cienkie.
7. Zewnętrzną ściankę większej doniczki i wewnętrzną mniejszej posmaruj olejem. Ułatwi Ci to wyjęcie gotowej doniczki z formy.
8. Pozostaw beton w formie na ok. 2 dni. Przykryj bawełnianą szmatką i poczekaj, aż całość wyschnie. Po tym czasie usuń formy i oszlifuj doniczkę, aby była gładka.

Tę prostą instrukcję, jak zrobić donicę betonową – wysoką lub niską – możesz dowolnie urozmaicać. Ciekawym pomysłem jest dodanie do mieszanki betonowej dodatkowych dekoracji np. cekinowych guziczków, perełek, kryształków, koralików, muszelek itd. W ten sposób zrobisz donicę w stylu glamour lub boho. 

Inny koncept to odciskanie w mokrym betonie np. z liści lub kwiatów. Po wyschnięciu powstanie intrygujący wzór. 

Jeśli masz smykałkę do majsterkowania i więcej zmysłu artystycznego, możesz pobawić się w wykonanie betonowej doniczki z dodatkiem tkaniny. W tym celu trzeba wyłożyć tkaninę w formie i zalać ją betonem, a następnie pilnować, aby ładnie się uformowała w kształt donicy. Tkaninę drapuje się na osłonce, aby miała jak najciekawszą fakturę i formę. Trzeba to robić szybko, ponieważ beton szybko sztywnieje. Efekt będzie niepowtarzalny! 

Betonowa donica – zabezpieczanie przed warunkami atmosferycznymi 

Gdy twoja betonowa donica jest już gotowa, czas na zabezpieczenie jej przed wilgocią i warunkami pogodowymi. Musisz to zrobić zwłaszcza wtedy, gdy donica przeznaczona jest na balkon, taras czy do ogrodu. 

Czy chcesz pomalować beton? Jeśli tak, kolejny krok to użycie specjalnej farby do betonu. Z gamy produktów RAFIL Możesz Wybrać Np. RAFIL Chlorokauczuk. Ta farba chlorokauczukowa tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Zwróć uwagę, że podłoża betonowe nie wymagają zastosowania podkładu przed nałożeniem emalii RAFIL Chlorokauczuk. 

Inna propozycja to RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa. To farba dwuskładnikowa. Przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni betonowych. Tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i niektórych substancji chemicznych. 

RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa Może Być Również Stosowany Na Zewnątrz, przy czym konieczne jest zastosowanie warstwy ochronnej z produktu RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy Dwuskładnikowy. Lakier nada dodatkową powłokę odporną na wodę i substancje chemiczne. 

Wiesz już, jak zrobić i jak zabezpieczyć betonową doniczkę na taras, balkon czy do domu. Z pomocą produktów RAFIL zadbasz, aby beton długo pozostał efektowny!

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Klasy korozyjności to czynnik, który warto uwzględnić podczas wyboru odpowiedniej farby do malowania metalu. Dlaczego? Czym są klasy korozyjności środowiska? Jakie farby odpowiadają poszczególnym klasom? Nasz ekspert odpowiada!

Klasy korozyjności – stali, konstrukcji stalowych czy środowiska?

Klasa korozyjności to kategoria, według której ocenia się środowisko, w jakim znajduje się określona konstrukcja metalowa, a nie sam metal. W związku z tym określenia takie jak klasa korozyjności stali czy klasa korozyjności konstrukcji stalowych nie są do końca poprawne.
Klasy korozyjności środowiska pozwalają na ocenę skali agresywności otoczenia metalu i kwalifikację go do jednej z opisanych grup. Dzięki temu możliwe jest wybranie preparatów (w tym emalii i farb gruntujących), które najlepiej zabezpieczą daną powierzchnię przed rdzą.

Klasy korozyjności przedstawiają się następująco:

• Klasa korozyjności C1 – środowisko, w którym ryzyko korodowania metali jest najmniejsze. Klasa ta dotyczy suchych wnętrz, w których zachodzi jedynie możliwość zbierania się niewielkiej ilości wilgoci na powierzchni powłok malarskich.
  
• Klasa korozyjności C2 – środowisko o niewielkiej agresywności, w małym stopniu zanieczyszczone; głównie tereny wiejskie. Warunki, które nie powodują przyspieszonej korozji i brak jest czynników oddziałujących niszcząco na powłokę takich jak: duża zawartość chlorku w powietrzu, związki chemiczne, dymy, popioły, pył cementowy itp.

• Klasa korozyjności C3 – otoczenie, w którym ryzyko wystąpienia korozji jest średnie (umiarkowane). Klasa C3 dotyczy środowiska miejskiego i przemysłowego o średnim zanieczyszczeniu tlenkiem siarki, związanym głównie z emisją gazów z ogrzewania domowego i przemysłowego, a także obszarów przybrzeżnych o średnim zasoleniu.
  
• Klasa korozyjności C4 – środowisko, które wyróżnia się dużą agresywnością, związaną z czynnikami atmosferycznymi, zanieczyszczeniem powietrza (pyły przemysłowe, kwaśne deszcze), dużą wilgotnością (np. lokalizacja w pobliżu akwenów wodnych) i zasoleniem opadów, spowodowanych bliskością morza.
  
• Klasa korozyjności C5 – bardzo agresywne środowisko, mieszczące się na terenie przemysłowym, gdzie metal narażony jest na kontakt z gazami powodującymi korozję (amoniakiem, kwasem siarkowym, chlorowodorem, etc.).
  
• Klasa korozyjności CX – bardzo agresywne środowisko morskie (tereny przybrzeżne i na morzu), w którym zachodzi nieustanna kondensacja pary wodnej i ma miejsce wysokie zanieczyszczenie powietrza.

Powyższe kategorie korozyjności (norma PN-EN ISO 12944-2) dotyczą zarówno terenów domowych, jak i przemysłowych. Jeżeli chcesz ocenić, do której klasy zalicza się np. środowisko w Twoim domu, ogrodzie lub tarasie, prawdopodobnie będziesz poruszał się pomiędzy kategoriami C1 i C3.

Klasy korozyjności a farba do metalu

Jak wynika z przedstawionego zestawienia, w warunkach domowych raczej nie spotyka się kategorii korozyjności wyższej niż C3. Oznacza to, że planując odnawianie ogrodzenia, balustrady balkonowej czy dachu, nie musisz szczególnie zaprzątać sobie głowy poszukiwaniem profesjonalnych produktów, które przeznaczone są dla przemysłu, budownictwa czy transportu morskiego. Wysokiej jakości emalia, zapewniająca odpowiednią ochronę przed korozją (na poziomie C2), w zupełności wystarczy!

Nasze typy to:

• RAFIL Chlorokauczuk – emalia, która zapewnia 8-letnią ochronę przed korozją (stosowana w połączeniu z RAFIL Podkład Chlorokauczukowy) i doskonały efekt estetyczny, dzięki bogatej palecie kolorystycznej.
  
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – farba ta zapewnia aż 10 lat ochrony metalu przed rdzą (stosowana wraz z RAFIL Podkład Antykorozyjny) oraz zwiększoną odporność na czynniki atmosferyczne. Występuje ona w czterech wersjach kolorystycznych (z wykończeniem półmatowym i matowym).
  
• RAFIL Radach Farba Na Dach – emalia, która wyróżnia się wyjątkowo krótkim czasem schnięcia (powierzchnia jest sucha w dotyku po zaledwie 60 minutach!), najwyższą odpornością na trudne warunki pogodowe (skrajne temperatury, słońce, opady, wiatr) i uszkodzenia mechaniczne. Występuje w 16 wersjach kolorystycznych, z czego 13 ma wykończenie półmatowe, a 3 z połyskiem. W połączeniu z podkładem antykorozyjnym RAFIL gwarantuje 8 lat ochrony metalu przed rdzą.

Jeżeli planujesz odnawianie metalu, który zlokalizowany jest w Twoim domu lub ogrodzie, nie musisz oceniać klasy korozyjności. Zadbaj jednak o to, by produkty, których użyjesz, odznaczały się najwyższą jakością – jak wskazane emalie marki RAFIL.