Odnawianie metalowej huśtawki ogrodowej – krok po kroku

Ogrodzenie panelowe jest łatwe w montażu, funkcjonalne i trwałe, a do tego dostępne w wielu różnych odsłonach. Sprawdź, czym się charakteryzuje, jakie są jego zalety i jaki kolor ogrodzenia panelowego wybrać.

Z tego artykułu dowiesz się:

- czym charakteryzuje się ogrodzenie panelowe,
- jak wybrać kolor ogrodzenia panelowego.

Czym charakteryzują się ogrodzenia panelowe? Kolory, rodzaje, wady i zalety

Ogrodzenie panelowe jeszcze niedawno kojarzone było przede wszystkim z obiektami sportowymi, firmami i osiedlami (deweloperzy wykorzystują je często do wydzielania kilku bloków). Obecnie jednak coraz częściej można spotkać je także wokół prywatnych posesji. Trudno się dziwić – łatwa dostępność, duży wybór kolorów ogrodzenia panelowego, stosunkowo niska cena i łatwość montażu sprawiają, że jest to rozwiązanie, z którego chętnie korzystają właściciele domów jednorodzinnych.

Ogrodzenie panelowe można postawić samodzielnie nawet w 2 dni. Składa się ono z pojedynczych, prefabrykowanych paneli ogrodzeniowych, które montuje się na słupkach. Słupki natomiast mogą być mocowane na cokołach lub bez nich. W pierwszym przypadku słupki są zakończone stopami, które umożliwiają ich przykręcenie do podłoża. Jeśli natomiast ogrodzenie panelowe nie jest montowane na cokole, słupki osadzane są na fundamencie.

Do montażu ogrodzenia panelowego wykorzystuje się specjalne obejmy oraz tzw. spinkę. Dostępne są też gotowe podmurówki, które są doskonałą bazą do montażu ogrodzenia panelowego. Najczęściej dostępne są pod postacią prefabrykowanych, betonowych bloków.

Dostępne są różne rodzaje i kolory ogrodzenia panelowego. Możesz wybierać spośród paneli drewnianych czy metalowych, paneli prostych i przetłaczanych oraz systemowych i segmentowych. Do najpopularniejszych rodzajów paneli należą panele stalowe. Takie ogrodzenie jest zwykle odporne na działanie czynników atmosferycznych, trwałe i estetyczne. Można dopasować je do stylu niemal każdego domu czy ogrodu.

Wybierając metalowe ogrodzenie panelowe, należy zwrócić uwagę na to, by było zabezpieczone przed korozją. Największą odpornością na warunki atmosferyczne wyróżniają się elementy ocynkowane ogniowo.

Oferta kolorystyczna paneli ogrodzeniowych jest bogata – dostępna jest niemal pełna gama odcieni. Kolor ogrodzenia panelowego możesz też z łatwością zmienić, wybierając odpowiednią farbę. Do malowania metalu i betonu możesz wykorzystać Chlorokauczukową Emalię RAFIL, dostępną w wielu różnych kolorach. Jest ona odporna na działanie czynników atmosferycznych i wilgoci, a na malowanych powierzchniach tworzy wytrzymałe i elastyczne powłoki. Wyróżnia się także podwyższoną odpornością na ścieranie.

Ponadto ogrodzenie panelowe możesz stosunkowo łatwo utrzymać w czystości i dobrym stanie, a koszty ewentualnych napraw nie powinny być wysokie. Jeśli pojawi się usterka trudna do naprawienia, można wymienić pojedynczy element ogrodzenia.

Jakie są wady ogrodzenia panelowego? Wskazuje się m.in. na ażurową konstrukcję niektórych ogrodzeń, co utrudnia zachowanie prywatności. Problem ten można jednak wyeliminować stosunkowo łatwo, sadząc przy ogrodzeniu wysokie rośliny iglaste lub bluszcz.

Ogrodzenia panelowe – kolor dopasowany do elewacji domu i aranżacji przestrzeni

Wybierając kolor ogrodzenia panelowego, weź pod uwagę kolor bramy wejściowej i furtki. Wszystkie elementy powinny mieć spójny wygląd. Betonowe elementy, takie jak fundamenty, dopasuj do koloru elewacji, stolarki okiennej czy kostki brukowej. Możesz też powtórzyć zestaw barw z dachu, parapetów czy drzwi wejściowych. Jeśli kolorystykę ogrodzenia dobierzesz do barw domu, całość zyska zamknięty, spójny wygląd i będzie prezentować się nowocześnie i estetycznie.

Rodzaj czy kolor ogrodzenia panelowego dobierz też z uwzględnieniem stylu całego domu i przestrzeni wokół niego. Odcień ogrodzenia może podkreślić charakter całego terenu. Jeśli Twój dom i ogród mają nowoczesny, minimalistyczny styl, postaw na chłodne kolory i odcienie czerni, szarości czy bieli. Ciepłe kolory będą pasowały do domów w stylu rustykalnym. Brązy i beże podkreślą styl domów o klasycznej architekturze. Błękit, beż czy biel, podbite czerwienią czy czernią, będą pasowały do domów w stylu skandynawskim.

Kolor ogrodzenia możesz zmienić dzięki specjalistycznym farbom. Oferta producentów emalii do metalu, betonu czy drewna jest niezwykle szeroka. Dzięki temu Twój dom może otaczać ogrodzenie o nietuzinkowej barwie, której próżno będzie szukać u innych sąsiadów.

Ostatnie wpisy:

Beton, który kiedyś kojarzył się z chłodem i zwykle nie budził pozytywnych skojarzeń, dziś jest uważany za stylowy i modny materiał, który może nadać przestrzeni nietuzinkowy charakter. Daje też spore możliwości w zakresie zmiany wyglądu powierzchni, a malowanie betonu na balkonie czy w innych miejscach wcale nie musi być skomplikowane. Sprawdź, czym zabezpieczyć i pomalować beton na balkonie oraz dlaczego to takie ważne.

Czym pomalować beton na balkonie – wybór farby

Malowanie betonu na zewnątrz to nie tylko kwestia estetyki – betonowe płyty tarasowe czy betonową wylewkę po prostu trzeba pomalować. Dlaczego? Bez odpowiedniego wykończenia i zabezpieczenia beton będzie szybko niszczeć. Jest to materiał chłonny, a woda wnikająca w struktury betonu oraz wszelkie uszkodzenia, szczeliny i rysy, w wyniku zmian temperatury może zamarzać i prowadzić do dalszych zniszczeń. Poza tym niepomalowany beton jest podatny na powstawanie trudnych do usunięcia plam. Farba do betonu powinna być przede wszystkim odporna na wilgoć i działanie czynników atmosferycznych, a także powinna chronić powierzchnię przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Czym pomalować beton na balkonie? Najlepiej wybierz farbę przeznaczoną konkretnie do powierzchni betonowych. Emalia powinna zwiększać odporność powierzchni na ścieranie i zarysowania. Musi być odporna na działanie warunków atmosferycznych, wilgoci czy promieni UV, a także na zmiany temperatury. Bardzo dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie emalii epoksydowej. Jest to wyjątkowy rodzaj farby, która składa się z dwóch składników – żywicy epoksydowej i specjalistycznego utwardzacza. Aby emalia zyskała odpowiednie właściwości, należy zmieszać ze sobą oba składniki. Przykładem takiej farby jest Rafil NA BETON Emalia epoksydowa dwuskładnikowa, która charakteryzuje się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża i niezwykłą trwałością. Ma też bardzo dobre walory antypoślizgowe i jest odporna na ścieranie.
Aby farba zachowała swoje właściwości, należy odpowiednio przygotować beton do malowania i, co bardzo ważne, przestrzegać instrukcji na opakowaniu.

Malowanie betonu na zewnątrz – przygotowanie podłoża

Zanim przejdziesz do malowania betonu na balkonie, przygotuj powierzchnię. Bez tego malowanie może być nieefektywne, a nawet najlepsza farba nie spełni swoich funkcji. Wyczyszczone, suche i odkurzone podłoże sprawi, że emalia będzie się łatwo rozprowadzać, dobrze przytwierdzi się do betonu i będzie skutecznie go chronić.

Co zatem zrobić, żeby przygotować beton na balkonie do malowania? Wiele zależy od tego, czy malujesz stary, czy nowy beton.
Malowanie nowego betonu na balkonie – takiego, który jest suchy, czysty i mocny:

• oczyść beton z kurzu i tłuszczu,
• usuń warstwę mleczka i szlamu cementowego,
• odpyl beton.

Pamiętaj, że do malowania betonu na balkonie możesz przystąpić dopiero po około miesiącu od jego położenia. W tym czasie beton zdąży dobrze się związać, ale też… zabrudzić. W związku z tym nie pomijaj etapu czyszczenia powierzchni, nawet wtedy, gdy malujesz nowy beton.

Malowanie starego, surowego betonu, który wcześniej nie był pomalowany:
• usuń luźno związane fragmenty betonu,
• odtłuść powierzchnię i usuń inne zanieczyszczenia,
• uzupełnij ewentualne ubytki,
• przeszlifuj powierzchnię i na koniec dokładnie ją odpyl.

Malowanie betonu na balkonie, który był już pomalowany:
• usuń luźno związane, łuszczące się fragmenty farby,
• odtłuść i wyczyść całą powierzchnię,
• przeszlifuj beton i dokładnie odpyl całe podłoże,
• jeśli korzystasz z detergentów, spłucz je dokładnie wodą.

Ważne!

Zanim zaczniesz malować beton, koniecznie upewnij się, czy powierzchnia jest całkowicie sucha. Malowanie mokrego betonu będzie po prostu nieefektywne, a farba nie spełni swoich funkcji.

Czym zaimpregnować beton na balkonie?

Gruntowanie betonu na balkonie nie w każdym przypadku jest obowiązkowe, ale na pewno nie zaszkodzi. Szczególnie warto zaimpregnować beton chłonny, luźno związany lub sypki. Czym zabezpieczyć beton na balkonie? Postaw na grunt do powierzchni betonowych, który zostawi na powierzchni cienką, ochronną warstwę. Grunt sam w sobie nie zapewni należytej ochrony przed uszkodzeniami czy czynnikami atmosferycznymi, ale wniknie głęboko w strukturę betonu, wypełni pory i przygotuje do malowania wybraną emalią. Wzmocni jego konstrukcję, zwiększy odporność na wilgoć i zmniejszy ryzyko pękania farby nawierzchniowej.

Jeśli decydujesz się na malowanie betonu emalią epoksydową Rafil, zagruntuj powierzchnię odpowiednio rozcieńczoną emalią, zgodnie z zaleceniem producenta. Niezależnie od tego, jaki produkt wybierzesz, pamiętaj, by zawsze stosować się do instrukcji producenta.

Malowanie betonu na balkonie – ważne wskazówki

Malowanie betonu na zewnątrz musi być przeprowadzone w odpowiednich warunkach i z zachowaniem zasad bezpieczeństwa. Sprawdź, na co zwrócić uwagę:
• Balkon maluj tylko wtedy, gdy warunki pogodowe są sprzyjające – nie może być wilgotno. Jeśli kilka dni przed malowaniem padał deszcz, być może konieczne będzie przełożenie prac na później – beton musi być całkowicie suchy. Temperatura powietrza również powinna być optymalna – nie za niska i nie za wysoka. Większość farb należy nakładać wtedy, gdy temperatura oscyluje w granicach 10-30°C.
• Farbę nakładaj najlepiej wałkiem lub pistoletem natryskowym.
• Żeby w pełni pokryć beton na balkonie, zwykle należy nałożyć 2-3 warstwy farby, choć oczywiście wszystko zależy od emalii, jaką wybierzesz. Między nakładaniem kolejnych warstw należy zachować odstępy czasowe, wskazane przez producenta. Warstwy farby należy zabezpieczyć dodatkowo bezbarwnym Lakierem Poliuretanowym, Rafil który chroni przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych. Czas schnięcia emalii, w zależności od wilgotności oraz temperatury powietrza, to zwykle około 24 godzin. Powłoki utwardzają się całkowicie po około 7 dniach.

Zanim zaczniesz malować beton na balkonie, ubierz się w ochronną odzież i załóż maseczkę oraz okulary, a także zabezpiecz włosy. Po skończonej pracy umyj wszystkie narzędzia, a beton pozostaw do całkowitego wyschnięcia.

Ostatnie wpisy:

1. Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno - ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

- agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
- kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
- wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
- właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna )
- możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
- właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
- czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją.
- trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
- wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
- aspekty ekonomiczne

2. Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń:

Zendra, Zgorzelina – są to produkty termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Zostawienie zendry może powodować np: odspajanie płatów zendry i co za tym idzie powłoki malarskiej, wytwarzanie się ogniwa korozyjnego.

Rdza – jest produktem korozji stali – w postaci uwolnionych tlenków żelaza tworzących warstwy o zmiennych grubościach i w różnych postaciach morfologicznych, słabo przyczepnych do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzić mogą z eksploatacji konstrukcji w środowiskach występowania tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – zapylenie atmosfery wynika z działalności przemysłu, spowodowane jest warunkami atmosferycznymi i prowadzeniem prac oczyszczenia powierzchni. Pyły sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni powłoki malarskiej.

Wilgoć – pojawia się na powierzchni podłoża w wyniku: opadów atmosferycznych (mgły); kondensacji na podłożu w określonych warunkach, związanej z występowaniem jej w powietrzu. Efektem wilgoci może być np. korozja podpowłokowa

Zanieczyszczenia jonowe; sole – niewidoczne gołym okiem, sole rozpuszczalne w wodzie takie jak chlorki, siarczany, azotany – działają destrukcyjnie na powłokę malarską i stymulują korozję i sprzyjają utrzymywaniu wilgoci.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia się powłok, korozja podpowłokowa, działania mechaniczne powodują z czasem zniszczenie powłoki. Charakter i wielkość tych zniszczeń decydują o przyczepności kolejnej warstwy.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

- wstępne oczyszczanie usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
- właściwe oczyszczanie usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher) a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania. Powierzchnie gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć: skrobanie, młotkowanie, szczotkowanie, szlifowanie, oczyszczanie płomieniowe, obróbkę strumieniowo – ścierną. Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza.
• metody strumieniowo – ścierne są zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie zalecane w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych.

Oczyszczanie ręczno – mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków gdzie obróbka strumieniowo – ścierna jest niemożliwa. Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powlokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

Obróbka strumieniowo – ścierna – polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania. Rodzaje obróbki: otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa, na sucho (na mokro) w osłonie wodnej, średniociśnieniowe (0,3 – 0,5 MPa), wysokociśnieniowe (1,0 – 1,2 MPa), hydrodynamiczne (10 – 200 MPa), odśrodkowe- koła wirnikowe. Na efekt oczyszczania strumieniowo – ściernego wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to: ciśnienie sprężonego powietrza;. kąt nachylenia strumienia ścierniwa; odległość dyszy od powierzchni; rodzaj i kształt dyszy; rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa.

Oczyszczanie fizykochemiczne – przeprowadzane za pomocą: odtłuszczania rozpuszczalnikowego; mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego. Pod pojęciem mycia rozumie się usuwanie zanieczyszczeń za pomocą wodnego roztworu środka myjącego. Oczyszczanie tymi metodami ma za zadanie usunięcie: zanieczyszczeń mechanicznych (po obróbce mechanicznej), nagromadzonego brudu (kurz, piasek), zanieczyszczeń jonowych, rdzy. Metody mycia i odtłuszczania powierzchni można podzielić:

a) ze względu na sposób:
- ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
- natryskowe (specjalne urządzenia do natrysku ciśnieniowego typu: pompy membranowe do malowania, aparaty typu Karcher)

b) ze względu na zastosowany środek
- rozpuszczalniki organiczne
- alkaliczne, kwaśne
- środki powierzchniowe - czynne

Metoda natryskowa roztworami wodnymi z uwagi na zawartość efektywnych dodatków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po właściwym myciu lub odtłuszczaniu wodnymi roztworami myjącymi ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

3. Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Do najczęściej występujących zanieczyszczeń powierzchni stalowych należą: rdza i zgorzelina walcownicza, oleje i smary, kurz, pył, luźno związane stare powłoki malarskie, wilgoć, topniki i żużel, chemikalia (np. pozostałości detergentów, sole) oraz opiłki żelaza. Należy także szczególną uwagę zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych oraz odtłuszczenie powierzchni metalu gdyż obecność tych zanieczyszczeń obniża przyczepność powłok: malarskich do metalu oraz może spowodować powstanie różnych wad pokrycia malarskiego. Proces usuwania zanieczyszczeń oraz odtłuszczenia powinien być przeprowadzony przed procesem oczyszczenia powierzchni stalowych.

Zanieczyszczenia usuwane są przez mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem. Mycie i odtłuszczanie powierzchni przed czyszczeniem można przeprowadzać ręcznie lub mechanicznie stosując parę wodną, wodę z detergentem, rozpuszczalniki organiczne, środki emulsyjne oraz środki alkaliczne i kwaśne. Szczególnie zalecaną, ze względów ekonomicznych i ekologicznych jest metoda natrysku roztworów wodnych z detergentami biodegradowalnymi. Po umyciu i odtłuszczeniu wodnymi roztworami środków myjących zaleca się dokładne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Informacje i opisy dotyczące metod przygotowania powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo – ściernej zawarte są w normie ISO 8504 - 2 , natomiast opis metod ręcznego oczyszczania powierzchni, również z wykorzystaniem narzędzi z napędem mechanicznym zawarty jest w normie ISO 8504 3. Natomiast stopień czystości powierzchni stalowych oczyszczanych metodami ręcznymi, ręczno-mechanicznymi i strumieniowo-ściernymi, najczęściej stosowanymi w praktyce przemysłowej, określa się zgodnie z PN-ISO 8501-1 :1996, natomiast chropowatość podłoża po obróbce strumieniowo-ściernej zgodnie z PN-EN ISO 8503.

Norma PN-ISO 8501-1 określa cztery stopnie skorodowania powierzchni stalowych oraz stopnie przygotowania podłoży stalowych przed nakładaniem farb. Stopnie przygotowania są zdefiniowane za pomocą opisu wyglądu powierzchni po oczyszczeniu oraz wzorców fotograficznych charakterystycznych dla poszczególnych przykładów. Każdy ze stopni przygotowania oznaczony jest odpowiednimi literami określającymi zastosowaną metodę czyszczenia:

• Sa - obróbka strumieniowo-ścierna
Sa l - zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegające: zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie i obce zanieczyszczenia (sole rozpuszczalne w wodzie, pozostałości spawalnicze).
Sa 2 - gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smary, pył, większe ślady zgorzeliny walcowniczej, rdzy, starej powłoki malarskiej i obce zanieczyszczenia. Wszystkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają. Powierzchnia szara metaliczna..
Sa 2 1/2 - bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie czy obce zanieczyszczenia. Powierzchnia ma prawie jednolitą metaliczną barwę tzw. "prawie białego metalu". Mogą zostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci zaciemnień w kształcie kropek lub pasków.
Sa 3 - obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej - na oglądanej powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zgorzeliny walcowniczej, rdzy, powłoki malarskiej czy obcych zanieczyszczeń. Powierzchnia ma jednolitą metaliczną barwę tzw. "białego metalu".

• St - czyszczenie ręczne i z wykorzystaniem narzędzi o napędzie mechanicznym
St 2 - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegająca zgorzelina walcownicza, rdza, powłoka malarska i obce zanieczyszczenia; powierzchnia wykazuje metaliczny połysk.
St 3 - wymagania takie jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze zdecydowanie metalicznego połysku (od metalowego podłoża).

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to także dość niekorzystne podłoże dla większości powłok malarskich, ze względu na trudności w uzyskaniu dobrej przyczepności pokrycia malarskiego do gładkiego podłoża. Przygotowanie podłoża należy przeprowadzić następująco:

- odtłuścić podłoże zmywając je roztworem EMULSOLU RN – 1, a następnie spłukać czystą wodą i wysuszyć.

- blachę ocynkowaną sezonowaną można także oczyścić przez zmycie powierzchni roztworem amoniaku (1 – 2 %) z dodatkiem detergentów.
- zanieczyszczenia mechaniczne jak również produkty korozji należy usunąć przez szczotkowanie szczotkami nylonowymi, szczotkami z twardego włosia, naturalnego lub sztucznego, szlifowaniem papierem ściernym. Przygotowane do malowania podłoże powinno być suche i pozbawione wszelkich zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z luźnej rdzy i innych zanieczyszczeń metodą ręczną lub mechaniczną szczotkami stalowymi, bądź strumieniowo – ścierną za pomocą miękkiego ścierniwa naturalnego. A następnie odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym.

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są na ogół niezbyt dobrym podłożem dla powłok malarskich, głównie z uwagi na trudności uzyskania dobrej przyczepności do nich pokrycia malarskiego. O złej adhezji decyduje tu duża gładkość powierzchni oraz duża reaktywność cynku, glinu oraz ich stopów, która sprzyja wytwarzaniu dość zwartej i kruchej warstwy tlenków bądź węglanów tych metali, wpływających negatywnie na składniki błonotwórcze powłoki malarskiej. Efektem tego jest brak przyczepności powłoki malarskiej, marszczenie – co może doprowadzić do zniszczenia powłoki.

Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania powierzchni metali nieżelaznych przed malowaniem jest wytwarzanie powłoki konwersyjnej metodą chemiczną lub elektrochemiczną. Powłoka konwersyjna jest ściśle związana z metalem, nierozpuszczalna w wodzie i środowisku wywołującym ten proces oraz działa jak izolator elektryczny. Zapewnia przez to większą odporność korozyjną metalu oraz lepszą przyczepność powłoki.

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być czyste, bez rys występów i szczelin. Wilgotność powierzchniowej warstwy betonu przeznaczonego do malowania wyrobami epoksydowymi nie powinna przekraczać 3% lub 4% (w zależności od farby). Nierówności powierzchni nie powinny być większe niż 1/3 grubości malarskiego zestawu powłokowego. Wypukłe krawędzie płaszczyzn, naroża i załamania powierzchni należy zaokrąglić. Czynności te powinny być wykonane możliwie wcześnie, zanim beton uzyska pełną wytrzymałość. Należy go odpylić oraz w razie potrzeby odtłuścić. Tłuste plamy należy usuwać przez przecieranie zanieczyszczeń powierzchni tkaniną bawełnianą zmoczoną w odpowiednim rozpuszczalniku. Powierzchnie należy oczyścić za pomocą ręcznych lub mechanicznych stalowych szczotek drucianych lub przez delikatne przepiaskowanie. Obecnie nową metodą czyszczenia betonu jest czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem.

Świeżo wykonane podłoża betonowe i tynki powinny być malowane po określonym czasie utwardzania i karbonizacji. Okres ten podany jest w instrukcjach stosowania poszczególnych farb. Powierzchnia tynków przygotowana do malowania. odpowiadająca wymaganiom normy PN- 70/B-101100, powinna być czysta, gładka, równa, bez rys, spękań, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Tynki powinny wykazywać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną oraz nie powinny ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Ostatnie wpisy:

Jeśli budujesz dom, kąt nachylenia dachu nie jest zapewne wskaźnikiem, który mocno absorbuje Twoje myśli. A tymczasem zależy od niego nie tylko bezpieczeństwo całej konstrukcji,ale też wiele praktycznych aspektów budowy. Jak obliczyć kąt nachylenia dachu? Sprawdź nasze wskazówki!

Kiedy patrzysz na dach swojego wymarzonego domu, czy zastanawiasz się, dlaczego wygląda właśnie tak? Czy kąt nachylenia to tylko kwestia estetyki, czy może ma znacznie głębsze znaczenie? Odpowiedź na to pytanie może Cię zaskoczyć. Ten pozornie prosty element konstrukcyjny odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu całego budynku. A jego odpowiednie dobranie wcale nie jest przypadkiem.

Jak zmierzyć kąt nachylenia dachu? Jak obliczyć nachylenie dachu i jak dopasować ten parametr do materiału pokrycia dachowego? W artykule znajdziesz porady na ten temat. Podpowiemy również, jak zabezpieczyć metalowe elementy dachowej konstrukcji oraz metalowe pokrycie dachu. 

Jakie czynniki wpływają na kąt nachylenia dachu?

Kąt nachylenia dachu określa się w stopniach lub procentach. Mówiąc najprościej, to różnica wysokości pomiędzy końcami połaci dachowej. Może wynosić 3 stopnie, a może i 45 stopni. Różnica jest ogromna, a jej znaczenie jeszcze większe. Dlaczego?

Pierwszym i najważniejszym czynnikiem jest klimat. W Polsce, gdzie pada deszcz, śnieg i wieje wiatr, dachy muszą być gotowe na każde wyzwanie. Nachylenie między 35 a 45 stopni sprawdza się najlepiej. Przy takim kącie woda deszczowa nie zalega na powierzchni, a śnieg zsuwa się pod własnym ciężarem. To właśnie dlatego w górskich rejonach dachy są jeszcze bardziej strome. Tam śnieg nie tylko pada częściej, ale też jego ciężar może stanowić zagrożenie dla konstrukcji.

Nie każdy jednak wie, że im mniejszy kąt, tym większe wymagania wobec pokrycia dachowego. Dlaczego? Dachy płaskie, mimo swojej nazwy, mają minimalne nachylenie, około 3 stopni. To wystarcza, by odprowadzić wodę, ale wymaga idealnej szczelności. Każda niedoskonałość może skutkować przeciekami, a tego nikt nie chce.

Kolejnym aspektem jest wygląd budynku. Dach o ostrym kącie dodaje domowi charakteru i przyciąga wzrok. Z drugiej strony dachy płaskie, kojarzone z nowoczesnymi projektami, wpisują się w minimalistyczne trendy. Wybór kąta nachylenia to zatem także decyzja o tym, jak Twój dom będzie się prezentował na tle sąsiednich zabudowań.

Rodzaj pokrycia dachowego również ma znaczenie. Dachówki ceramiczne czy cementowe świetnie sprawdzają się na dachach o większym nachyleniu. Na płaskich połaciach lepiej radzą sobie membrany czy blachy. Tu w grę wchodzą nie tylko kwestie techniczne, ale i koszty. Im większy kąt, tym więcej materiału potrzeba, co bezpośrednio wpływa na cenę budowy.

Nie można też zapominać o funkcji użytkowej poddasza. Strome dachy pozwalają na stworzenie wygodnych, przestronnych pokoi na poddaszu. Dach płaski ogranicza tę możliwość, ale daje inne korzyści – na przykład możliwość zaaranżowania tarasu lub zielonego ogrodu na dachu.

Warto wspomnieć, że każdy projekt domu zakłada optymalny kąt nachylenia dla danej konstrukcji. Architekt bierze pod uwagę zarówno lokalizację, jak i przeznaczenie budynku. W niektórych przypadkach wybór może być ograniczony przez lokalne przepisy – w tym wymogi dotyczące estetyki okolicy.

Jak obliczyć kąt nachylenia krokwi?

Obliczenie kąta nachylenia dachu brzmi jak zadanie dla matematycznych geniuszy? Spokojnie, wcale nie trzeba kończyć politechniki, żeby poradzić sobie z tym wyzwaniem. Wystarczy trochę podstawowej wiedzy, kalkulator – najlepiej ciesielski – i gotowe. Jednak zanim przejdziesz do działania, warto zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi.

Na początek wyjaśnijmy, skąd w ogóle bierze się kąt nachylenia. To wartość określająca, jak bardzo połać dachu unosi się w stosunku do poziomu. Może być podana w stopniach albo procentach, a przeliczenie między nimi opiera się na znajomości tangensa i kilku prostych wzorów.

Jeśli chcesz wyliczyć kąt nachylenia dachu w procentach, użyj wzoru:

Nachylenie [%] = 100 × tg α.

W praktyce oznacza to, że musisz znać tangens kąta i pomnożyć go przez 100. Dla tych, którzy nie są fanami trygonometrii, mamy dobrą wiadomość – istnieją tabele oraz kalkulatory online, które zrobią to za Ciebie.

A co, jeśli chcesz przeliczyć procenty na stopnie? Tu przyda się wzór:

Nachylenie [°] = arctg (nachylenie [%] / 100) × 180 / π.

Możesz wyciągnąć kalkulator naukowy albo skorzystać z gotowych narzędzi w Internecie.

Jak zmierzyć kąt nachylenia dachu, nie mając jeszcze gotowego dachu? To proste! Na ścianie szczytowej domu zaznacz poziomy odcinek o długości metra. Następnie zmierz odległość od końców tego odcinka do połaci dachowej. Różnica między tymi odległościami pokaże Ci, o ile dach unosi się na długości jednego metra. Ta wartość to tak zwane wzniesienie, które możesz wykorzystać do dalszych obliczeń.

Przykład? Powiedzmy, że różnica wynosi 30 cm. Przy takim wzniesieniu kąt nachylenia wynosi około 17 stopni, co odpowiada mniej więcej 30 procentom. Jeśli wzniesienie to 100 cm, kąt wynosi już 45 stopni, a nachylenie to 100 procent.

Proste, prawda? Wyliczenie kąta nachylenia krokwi nie jest wcale tak trudne, jak się wydaje. Trochę liczenia, chwila skupienia i masz odpowiedź, dzięki której możesz lepiej zaplanować dach swojego wymarzonego domu.

Jakie materiały są odpowiednie przy różnych kątach nachylenia?

Obliczenie kąta nachylenia dachu ma kluczowe znaczenie przy wyborze materiału na pokrycie dachowe. Im większy spadek dachu, tym mniej rygorystyczne są normy. Jednak przy niskich kątach nachylenia trzeba zadbać o szczególne rozwiązania.

Dachówki ceramiczne i cementowe są odpowiednie już od 10 stopni. Przy dachach płaskich o nachyleniu do 20 stopni konieczne jest wykonanie sztywnego poszycia i zastosowanie papy lub membrany. Górnej granicy kąta brak – dachówki można stosować nawet na pionowych powierzchniach, ale wymagają solidnego mocowania.

Blachodachówka sprawdza się przy nachyleniach od 10-14 stopni aż do 90 stopni. Dla dachów mało stromych także wymaga sztywnego poszycia z izolacją.

Blacha płaska to materiał uniwersalny, który można układać na dachach o spadku od 3 stopni. Przy tak niskich nachyleniach konieczne jest jednak łączenie arkuszy na podwójny rąbek. Blacha trapezowa wymaga minimalnego kąta 5 stopni.

Gonty bitumiczne można stosować od 11 stopni. Gdy dach ma mniej niż 20 stopni, potrzebny będzie podkład z papy. Na dachach o nachyleniu powyżej 60 stopni gonty wymagają dodatkowego podklejenia, szczególnie w wietrznych rejonach.

Odpowiedni wybór pokrycia zapewni nie tylko trwałość, ale też ochronę przed wodą i wiatrem – niezależnie od kąta nachylenia dachu.

Jak zabezpieczyć metalowe elementy konstrukcji?

Wiesz już, jak obliczyć kąt dachu. Jak jednak zadbać o trwałość metalowych elementów jego konstrukcji? Metalowe elementy konstrukcji wymagają solidnej ochrony przed korozją. Pierwszym krokiem jest dokładne oczyszczenie powierzchni z rdzy i zabrudzeń.

Następnie warto zastosować podkład antykorozyjny np. RAFIL Podkład Antykorozyjny, który stworzy warstwę ochronną i zwiększy przyczepność farby. Na to nakłada się farbę przeznaczoną do metalu, odporną na warunki atmosferyczne np. RAFIL RADACH Farba Na Dach. 

Jakie farby do metalu sprawdzą się na dachu?

Jeśli szukasz niezawodnej farby do metalowego dachu, polecamy RAFIL RADACH Farba Na Dach. Jest to wysokiej jakości gruntoemalia, idealna do malowania powierzchni metalowych takich jak stal, ocynkowane blachy czy aluminium. Doskonale sprawdzi się zarówno przy nowych malowaniach, jak i renowacji starych powłok. 

Farba zapewnia świetną przyczepność, tworząc elastyczne powłoki, które są odporne na działanie światła, wody oraz innych warunków atmosferycznych. W połączeniu z podkładem RAFIL Podkład Antykorozyjny daje też bardzo skuteczną ochronę przed korozją.

‍