Odnawianie metalowej huśtawki ogrodowej – krok po kroku

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Postawienie betonowego grilla to inwestycja, która nie należy do najtańszych, ale zwykle z takiej konstrukcji można korzystać przez długie lata – wystarczy co jakiś czas go odnawiać. Sprawdź, czym pomalować grill betonowy, jaką farbę wybrać i jak przygotować się do malowania.

Jak odnowić betonowy grill, krok 1. Wybór odpowiedniego dnia

Malowanie betonowego grilla zwykle przeprowadza się na zewnątrz. Jeśli i Ty będziesz malować grill na powietrzu, wybierz pogodny, ciepły dzień. Temperatura nie powinna być niższa niż 10°C i wyższa niż 25°C, a wilgotność powietrza nie powinna przekraczać 80%. Jeśli wieje porywisty wiatr, lepiej przełożyć malowanie na inny dzień.

Pamiętaj, że podczas malowania jakichkolwiek powierzchni wewnątrz konieczne jest zadbanie o dobra wentylację pomieszczeń.

Jak odnowić betonowy grill, krok 2. Przygotowanie powierzchni

Aby odnawianie betonowego grilla było skuteczne, zanim przejdziesz do właściwego malowania, musisz dobrze przygotować powierzchnię. Jeśli na grillu pozostaną fragmenty starej, luźnej farby, plamy po tłuszczu czy resztki sadzy lub inne zanieczyszczenia, renowacja może nie przynieść zamierzonych efektów – farba nie będzie dobrze przylegać, malowanie będzie utrudnione, a efekt niezadowalający.

Jeśli grill był wcześniej malowany, usuń farbę, która jest luźno związana, łuszczy się i odpada. To samo zrób z betonem, który wcześniej nie był pomalowany, a na którym widać uszkodzenia. Możesz też przeszlifować powierzchnię i na koniec koniecznie ją odpylić. Wyrównanie powierzchni sprawi, że farba będzie się lepiej trzymać.

Odtłuść powierzchnię grilla i usuń wszelkie zanieczyszczenia. Możesz do tego wykorzystać wodę lub wodę z detergentami. Najlepiej sprawdzi się mycie pod ciśnieniem. Jeśli korzystasz z detergentów, na koniec dokładnie spłucz je czystą wodą i pozostaw do całkowitego wyschnięcia.

Wskazówka! Malowanie nowego grilla z betonu

Jeśli chcesz pomalować betonowy grill, który dopiero został postawiony, nie spiesz się z tym. Sezonowanie betonu powinno trwać minimum 4 tygodnie. Dopiero po tym czasie powierzchnia będzie wystarczająco sucha i utwardzona.

Krok 3. Jaką farbą pomalować grill betonowy?

Wybór farby na grill betonowy to jeden z ważniejszych etapów odnawiania powierzchni. Musisz postawić na emalię, która będzie tworzyć elastyczną, wodoodporną powłoką, odporną na ścieranie i działanie trudnych warunków atmosferycznych. Farba powinna charakteryzować się także dobrą przyczepnością do podłoża.

Możesz postawić np. na farbę RAFIL Chlorokauczuk. Emalia ta jest przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania nie tylko betonu, ale także powierzchni stalowych i żeliwnych. Możesz ją wykorzystać do malowania ogrodzeń, barierek, maszyn, urządzeń mechanicznych czy tynków cementowo-wapiennych. Dostępne są różne kolory farby, która oprócz świetnych parametrów technicznych zapewnia też głęboki i trwały odcień.

Czym pomalować betonowy grill? Wybór narzędzia

Betonowe powierzchnie możesz malować natryskowo lub tradycyjnie – przy pomocy pędzla lub wałka. Wałki umożliwiają szybkie malowanie dużych powierzchni, małe (okrągłe i płaskie) pędzle będą natomiast odpowiednie do malowania trudno dostępnych miejsc. Im bardziej nierówna jest powierzchnia, tym dłuższe powinno być włosie wałka.

Krok 4. Malowanie betonowego grilla

W zależności od tego, jakiej farby używasz, możesz pod nią położyć farbę gruntującą. Jeśli korzystasz z emalii RAFIL Chlorokauczuk, gruntowanie nie będzie konieczne.
Zanim przystąpisz do malowania, przeczytaj dokładnie instrukcje producenta. Różne farby mogą mieć odmienne parametry techniczne i mogą wymagać zastosowania dodatkowych preparatów, takich jak rozcieńczalniki.

{{recomended-product}}

Farbę dokładnie wymieszaj, a potem przejdź do malowania. Najlepiej nałożyć dwie-trzy cienkie warstwy emalii, zamiast jednej grubej, w dostępach 30-120 minut.

Czym zaimpregnować grill betonowy?

Jeśli wybierzesz dobrą farbę, która odpowiednio zabezpieczy powierzchnię przed działaniem trudnych warunków atmosferycznych, wilgoci czy uszkodzeń mechanicznych, dodatkowa impregnacja grilla betonowego nie będzie konieczna.

Jeśli chcesz zabezpieczyć grill betonowy na zimę, zadbaj przede wszystkim o ruszty. Wyczyść je dokładnie, naoliw (możesz do tego wykorzystać nawet zwykły, jadalny olej) i, jeśli to możliwe, schowaj na zimę.

‍Metalowe schody cieszą się dziś dużą popularnością. Nic dziwnego – są estetyczne, nowoczesne, a do tego wytrzymałe. Jak zrobić schody metalowe na zewnątrz? Sprawdź nasz poradnik

Szukasz pomysłu, jak zrobić schody metalowe zewnętrzne? Projektów takich schodów jest wiele – od małych, tzw. kaczych po reprezentacyjne i designerskie. Które wybrać? Piszemy o tym w artykule. Podpowiadamy również, jak wybrać odpowiedni projekt, jak go wykonać oraz zabezpieczyć przed zniszczeniem.

Wybór projektu schodów metalowych

Metalowe schody to solidne, trwałe i stylowe rozwiązanie. Sprawdzają się nie tylko wewnątrz, ale i na zewnątrz budynków.

Jak zrobić schody metalowe? Pierwszym krokiem jest ustalenie, gdzie schody mają stanąć. Przemyśl, ile miejsca zajmą. Jeśli przestrzeni na zewnątrz jest mało, potrzebujesz bardziej kompaktowego rozwiązania, jak np. schody spiralne. Gdy miejsca jest więcej, można pozwolić sobie na schody jedno- lub nawet dwubiegowe. Ważne, żeby konstrukcja nie dominowała bryły domu, ale była jej integralnym elementem.

Kąt nachylenia schodów to następna decyzja. Standardowo wynosi od 30 do 35 stopni. Bardziej strome schody zajmują mniej miejsca, ale mogą być mniej wygodne. Zbyt płaskie natomiast potrzebują więcej przestrzeni.

Materiał to kolejna kwestia. Schody metalowe mogą być wykonane z różnych rodzajów stali. Do wnętrz często wybiera się stal nierdzewną. Na zewnątrz dobrze sprawdza się stal ocynkowana, odporna na korozję. Wybór wpływa nie tylko na trwałość, ale i na wygląd schodów.

Estetyka to również ważny punkt. Minimalistyczne formy z prostymi balustradami pasują do nowoczesnych wnętrz. W bardziej klasycznych aranżacjach sprawdzą się ozdobne elementy jak kuty metal. Każdy detal ma znaczenie!

Kiedy wybór projektu schodów metalowych zewnętrznych jest przemyślany, można przejść do kolejnych etapów. 

Rodzaje i typy schodów

Schody jednobiegowe to najprostsze rozwiązanie. Stopień za stopniem prowadzą wprost na wyższą kondygnację. Brak zakrętów i spoczników sprawia, że zajmują mało miejsca i są łatwe w budowie. Schody dwubiegowe to rozwinięcie tego pomysłu. Spocznik w połowie drogi pozwala zmienić kierunek biegu i chwilę odpocząć. To dobry wybór do większych przestrzeni.

Schody trójbiegowe oferują jeszcze więcej możliwości. Dwa spoczniki i zakręty nadają im elegancji, a także sprawiają, że konstrukcja wygląda bardziej wyrafinowanie. 

Jak zrobić schody metalowe zabiegowe? Takie rozwiązanie sprawdzi się w ciasnych wnętrzach. Klinowe stopnie pozwalają na zakręty bez spoczników. To idealny pomysł, gdy liczy się każdy centymetr.

Schody ażurowe to z kolei opcja dla fanów nowoczesności. Brak podstopnic nadaje lekkości, a całość wygląda subtelnie. Podobnie jest ze schodami dywanowymi – częściej spotyka się je wewnątrz, ale na zewnątrz też się zdarzają. Minimalistyczny design, brak widocznych podpór i elementów mocujących sprawiają, że konstrukcja wydaje się unosić w powietrzu. 

Gdy mało miejsca, warto postawić na schody młynarskie lub kacze. Te ostatnie, dzięki naprzemiennym kształtom stopni, zajmują minimalną przestrzeń. Stosuje się je np. przy budowie dodatkowych zewnętrznych schodów na poddasze.

Jak zrobić schody metalowe? Przygotowanie materiałów i narzędzi

Jak zrobić schody metalowe? Przygotowanie materiałów i narzędzi to kluczowy etap. Zacznij od wyboru odpowiedniej stali. Do wnętrz najlepsza będzie stal nierdzewna, a na zewnątrz stal ocynkowana. Zaplanuj też zakup elementów mocujących jak śruby, kątowniki czy profile. Przydadzą się narzędzia: spawarka, wiertarka, poziomica, miarka i szlifierka kątowa.

Ważny jest także projekt. Powinien zawierać dokładne wymiary, kąt nachylenia oraz rodzaj schodów. Dobrze przygotowany plan pozwala uniknąć błędów podczas montażu. Przemyśl też kwestie wykończenia. Farba antykorozyjna zabezpieczy stal przed rdzewieniem, a odpowiednia balustrada zwiększy bezpieczeństwo i estetykę konstrukcji.

Pomiary i planowanie konstrukcji

Dochodzimy do kolejnego etapu – jak samemu zrobić schody metalowe. Przed nami pomiary i planowanie konstrukcji schodów. 

Na początek zmierz wysokość kondygnacji, którą mają połączyć. Podziel ten wymiar przez preferowaną wysokość stopnia, by ustalić ich liczbę. Optymalna wysokość to około 17 cm, a szerokość stopnia – 25-30 cm. Zaplanuj głębokość konstrukcji, uwzględniając przestrzeń na spoczniki i zakręty, jeśli są potrzebne. Ważne, by schody harmonizowały z wnętrzem i były wygodne w użytkowaniu. 

Sporządź dokładny projekt, uwzględniając grubość materiałów, punkty mocowań oraz kąt nachylenia. Precyzyjne planowanie pozwala uniknąć błędów i ułatwia montaż, a dobrze rozplanowane schody będą nie tylko funkcjonalne, ale też estetyczne.

Cięcie i obróbka elementów metalowych

Jak zrobić schody metalowe zewnętrzne? Teraz przyszedł czas na obróbkę metalowych elementów. Jeśli nie masz odpowiedniego sprzętu lub narzędzi, lepiej będzie oddać ten etap profesjonalnej firmie. Najpierw przytnij profile stalowe zgodnie z wymiarami z projektu. Krawędzie po cięciu często są ostre, dlatego wymagają obróbki. Skorzystaj ze szlifierki kątowej, by je wygładzić i przygotować do spawania. 

Warto też wywiercić otwory montażowe w miejscach określonych w planie. Precyzja na tym etapie wpływa na stabilność całej konstrukcji. Pamiętaj, by wszystkie elementy zabezpieczyć przed korozją z pomocą środków RAFIL, np. RAFIL Prosto Na Rdzę. Dzięki temu schody będą trwałe i estetyczne.

Montaż schodów metalowych krok po kroku

Jak wykonać schody metalowe? Kolejny etap to ich zamontowanie. Montaż schodów metalowych krok po kroku wymaga precyzji i dokładności. Na początek przygotuj miejsce montażu, upewniając się, że podłoże jest równe i odpowiednio wzmocnione. Zamontuj belki nośne, dbając o ich prawidłowe wypoziomowanie. To od nich zależy stabilność całej konstrukcji.

Następnie przymocuj stopnie, zaczynając od dołu. Każdy element powinien być mocowany zgodnie z projektem, z użyciem śrub i wsporników. Sprawdź, czy wszystkie części są solidnie połączone i nie mają luzów. 

Na koniec zainstaluj balustrady lub poręcze, które zapewnią bezpieczeństwo użytkowania. Gotową konstrukcję warto zabezpieczyć farbą lub lakierem, aby była odporna na działanie czynników zewnętrznych.

Wykończenie i zabezpieczenie schodów

Ostatni etap prac nad schodami metalowymi to wykończenie i zabezpieczenie konstrukcji. To nie tylko kwestia estetyki, ale także trwałości i bezpieczeństwa użytkowania. Zacznij od dokładnego oczyszczenia powierzchni metalu. Usuń pył, tłuszcz i resztki farb lub olejów. Jeśli schody mają pozostać surowe, zastosuj specjalne środki do ochrony stali przed korozją.

Jeśli planujesz malowanie, użyj farb odpornych na ścieranie i działanie czynników atmosferycznych. Schody zewnętrzne wymagają użycia farb antykorozyjnych, które zapewniają większą trwałość powłoki. 

Nasza propozycja to np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Ta antykorozyjna emalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych. Długotrwale chroni przed korozją. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na uderzenia. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Będzie idealna np. do zabezpieczenia metalowych balustrad przy schodach zewnętrznych.

Wykończenie stopni to kolejny krok. Możesz użyć nakładek antypoślizgowych z gumy, metalu perforowanego lub specjalnych mat. Dzięki nim zwiększysz bezpieczeństwo korzystania ze schodów, szczególnie na zewnątrz, gdzie powierzchnia może być mokra lub śliska.

Balustrady i poręcze również wymagają starannego wykończenia. Jeśli są wykonane z metalu, zadbaj o to, aby wszystkie spawy były dokładnie oszlifowane i zabezpieczone. Możesz je pomalować lub pozostawić w surowym stanie, dodając jedynie lakier ochronny.

Na koniec zadbaj o estetyczne detale takie jak zaślepki na końcówki profili czy ozdobne elementy na balustradach. Tak dopracowana konstrukcja będzie funkcjonalna, ale także stanie się ozdobą domu i jego otoczenia!

‍

Choć naturalny kolor i faktura betonu są dziś w modzie, wiele osób woli go malować. Zasada ta dotyczy też malowania krawężników. Jaką farbę do krawężników betonowych wybrać i w jaki sposób odnowić te betonowe elementy? Sprawdź wskazówki na malowanie krawężników! 

Po co maluje się krawężniki? Najczęściej po to, aby nadać im nowy, odświeżony wygląd. Beton ma to do siebie, że choć jest materiałem bardzo trwałym i odpornym na warunki atmosferyczne, z czasem może tracić swój pierwotny wygląd. Nowa powłoka sprawi, że betonowe części infrastruktury, w tym krawężniki przy posesji będą prezentowały się, jak dopiero co położone. 

Specjalna farba do malowania krawężników możne też oczywiście zmienić ich kolor. Jaśniejsza szarość, czerń, antracyt, a może biel czy fantazyjne odcienie niebieskiego, żółtego, zielonego lub czerwonego? Możliwości jest bardzo dużo. Dzięki farbie do malowania krawężników nadasz betonowi taki kolor, jaki tylko Ci się marzy. Odnowisz stare, zniszczone obiekty i stworzysz spójną aranżację. 

Farba do krawężników betonowych ma jednak o wiele więcej zalet niż tylko te związane z polepszeniem wyglądu. Tworzy powłokę, która ochroni betonową powierzchnię przed zarysowaniami, uderzeniami, kruszeniem i działaniem trudnych warunków atmosferycznych. Po użyciu takiego środka betonowe krawężniki będą służyły dłużej – wokół domu, przy posesji, w ogrodzie, na podjeździe. 

Przygotowanie krawężników przed malowaniem — kluczowy krok do udanej renowacji 

Zanim przystąpisz do malowania krawężników, trzeba je dobrze przygotować. Właściwe oczyszczenie powierzchni to najważniejsza część pracy podczas renowacji. Jeśli poświęcisz czas i energię na starannie przygotowanie krawężników przed malowaniem, zyskasz pewność, że nowa powłoka malarska pozostanie w dobrym stanie na długo. W skrócie – warto podjąć wysiłek teraz, aby kolejne malowanie krawężników betonowych odbyło się za kilka dobrych sezonów, a nie miesięcy. 

Jak przygotować krawężniki przed malowaniem? 

• Starannie zmieć betonową powierzchnię ze wszystkich zanieczyszczeń, takich jak: piasek, ziemia, glony, grzyby, pleśń. Następnie oczyść powierzchnię mechanicznie, a następnie odpyl.

• Jeśli masz do czynienia ze starym, nigdy niemalowanym betonem, zwróć uwagę na stare i słabo związane fragmenty. Trzeba je usunąć, a w razie konieczności uzupełnić ubytki świeżym betonem. Na koniec całość przeszlifować i odpylić.

• Jeśli betonowy krawężnik jest stary, ale był już malowany, przed rozpoczęciem renowacji wykonaj malowanie próbne, aby upewnić się, czy stare podłoże nie będzie reagować z nową powłoką. Jak to zrobić? Nałóż warstwę farby na niewielką powierzchnię i pozostaw na czas od 3 do 6 godzin w celu wyschnięcia. Zobacz, czy nowa powłoka nie marszczy się i nie łuszczy. Następnie oczyść i odtłuść powierzchnię starej warstwy, usuń luźno związaną, łuszczącą się farbę, a całość przeszlifuj i dokładnie odpyl.

• Przed malowaniem beton warto zagruntować. Rodzaj gruntu zależy od produktu, którego używasz. W przypadku farby Rafil CHLOROKAUCZUK gruntem powinna być farba z dodatkiem około 25% rozcieńczalnika. Grunt wyrównuje chłonność powierzchni, dzięki czemu beton absorbuje o wiele mniej farby i nie pojawią się na nim nieestetyczne przebarwienia.

Wybór odpowiedniej farby do krawężników

Jaka powinna być dobra farba do krawężników betonowych? Produkt musi dobrze kryć oraz doskonale przylegać do podłoża, tworząc grubą, ale elastyczną warstwę dekoracyjno-ochronną. Co więcej, farba do malowania krawężników powinna wyróżniać się wysoką odpornością na niekorzystne warunki atmosferyczne – śnieg, deszcz, wysokie i niskie temperatury, mróz i wiatr oraz promieniowanie słoneczne. Elementy te narażone są na intensywne użytkowanie, dlatego preparat musi być również odporny na zarysowania, szorowanie i uderzenia mechaniczne.

Czym malować beton? Do wyboru masz różne rodzaje farb do malowania krawężników. Są wśród nich farby akrylowe, w tym te z dodatkiem silikonu. To produkty łatwo przyczepne do betonu i proste w aplikacji, ale mało odporne na ścieranie oraz trudne warunki atmosferyczne, a na takie są narażone krawężniki i inne betonowe nawierzchnie na zewnątrz. 

O wiele lepszą opcją do malowania krawężników są farby chlorokauczukowe. Ten produkt wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie warunków atmosferycznych, w tym wilgoć i chemikalia oraz zanieczyszczenia powietrza. Powłoka będzie trwała, elastyczna i wytrzymała. Farba chlorokauczukowa powstaje na bazie kauczuku chlorowanego oraz rozpuszczalnika. Zawiera także dodatki, które poprawiają właściwości preparatu i wzmacniają kolorowe pigmenty. 

Kolejną możliwością są dwuskładnikowe farby epoksydowe. Są one elastyczne, odporne na ścieranie i trwałe. Dobrze sprawdzają się na zewnątrz. Zapewniają podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi oraz zanieczyszczonym powietrzem. Ich wielka zaleta to także antypoślizgowa powłoka odporna na uderzenia mechaniczne, wodę oraz środki chemiczne. Warto jednak pamiętać, że stosowanie tej farby jest nieco trudniejsze niż produktu jednoskładnikowego, ponieważ trzeba wymieszać ze sobą emalię – składnik pierwszy oraz utwardzacz do emalii, czyli składnik drugi. 

Krok po kroku — malowanie krawężników

Jak odnowić krawężniki? Oto instrukcja krok po kroku.

1. Przygotuj beton do malowania zgodnie z instrukcją podaną we wcześniejszym akapicie. Oczyść powierzchnię z luźnych fragmentów betonu, pleśni, brudu, grzybów, glonów.

2. Zagruntuj beton zgodnie z zaleceniami podanymi na opakowaniu wybranej przez Ciebie farby. W przypadku produktu RAFIL Chlorokauczuk będzie to farba z dodatkiem około 25% rozcieńczalnika. W przypadku stosowania Emalii epoksydowej dwuskładnikowej na beton RAFIL zagruntuj dany obszar Emalią Na Beton z dodatkiem utwardzacza (składnik drugi), rozcieńczoną dodatkiem ok. 20% rozcieńczalnika do wyrobów epoksydowych. 

3. Farbę nakładaj na betonową powierzchnię przy użyciu pędzla lub wałka. Zaleca się nakładać 2-3 warstwy wyrobu na wcześniej zagruntowane podłoże. 

4. Kolejne warstwy połóż w czasie od 30 minut do 2 godzin. Jeśli nie uda Ci się dotrzymać tego czasu – dopiero po 5 dniach od nałożenia poprzedniej warstwy.

5. Krawężniki maluj przy odpowiedniej pogodzie. Najlepszy będzie suchy, ciepły, ale niegorący dzień przy małym zachmurzeniu.

Polecane produkty do malowania krawężników 

Jakie farby będą najlepsze do odnowienia betonowych krawężników? Nasza pierwsza propozycja to farba RAFIL Chlorokauczuk. To emalia do dekoracyjnego malowania podłoży betonowych i tynków cementowo wapiennych, a także do odnawiania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. 

Emalia RAFIL Chlorokauczuk tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Wyróżnia ją również wydajność do 12 m²/l przy jednokrotnym malowaniu.

Drugi z polecanych produktów to dwuskładnikowa emalia epoksydowa RAFIL Na Beton. Tworzy ona antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę odporną na ścieranie i uderzenia, wodę, środki chemiczne i myjące. 

Emalia może być również stosowana na zewnątrz, ale konieczne jest zastosowanie warstwy ochronnej z produktu RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy Dwuskładnikowy. 

Malowanie krawężników pomaga przedłużyć ich żywotność i nadaje im odświeżony wygląd. Sprawdź produkty Rafil do malowania betonu i ciesz się ładnym otoczeniem domu!