Odnawianie metalowej huśtawki ogrodowej – krok po kroku

Czyszczenie płotu przed malowaniem to niezbędny etap każdej jego renowacji. Jednak powodów, by regularnie dbać o płot jest więcej! W naszym artykule podpowiadamy, jak i czym wyczyścić metalowe ogrodzenie. 

Jak wyczyścić płot metalowy? Dobór techniki zależy przede wszystkim od ilości zabrudzeń oraz Twoich oczekiwań czy budżetu. Do wyboru masz sposoby domowe oraz oddanie płotu w ręce profesjonalistów. 

Sprawdź nasze wskazówki odnośnie do czyszczenia ogrodzenia przed malowaniem oraz zabezpieczenia płotu, by nie był tak podatny na zabrudzenia!

Dlaczego warto regularnie czyścić metalowe ogrodzenie?

Metalowe ogrodzenie to wizytówka posesji. Czyste i zadbane przyciąga wzrok i podkreśla estetykę całej przestrzeni. Zaniedbane z czasem zaczyna tracić swój urok, pokrywając się warstwą brudu, rdzy czy mchu. 

Regularne czyszczenie nie jest jednak tylko kwestią estetyki. To inwestycja w trwałość i funkcjonalność ogrodzenia. Brud działa jak bariera, która zatrzymuje wilgoć na powierzchni metalu. Wilgoć to najlepszy sprzymierzeniec korozji. Jeśli nie usuniesz jej na czas, rdza zacznie niszczyć powłokę ochronną, prowadząc do kosztownych napraw lub konieczności wymiany fragmentów ogrodzenia. Regularne mycie pozwala tego uniknąć.

Zadbane ogrodzenie jest też łatwiejsze do zabezpieczenia przed czynnikami atmosferycznymi. Farba czy lakier lepiej przylegają do czystej powierzchni, co wydłuża ich żywotność. Jeśli ignorujesz czyszczenie, preparaty ochronne tracą swoją skuteczność, co zwiększa ryzyko szybszego zużycia metalu.

Nie zapominaj o bezpieczeństwie. Brud i rdza mogą osłabić konstrukcję ogrodzenia, co w przypadku uszkodzeń mechanicznych może prowadzić do nieprzyjemnych sytuacji. Czyste ogrodzenie to trwałe ogrodzenie. Warto o tym pamiętać.

Jakie zabrudzenia najczęściej występują na metalowych ogrodzeniach?

Metalowe ogrodzenia narażone są na różnorodne zabrudzenia. Najczęściej spotykanym problemem jest kurz i pył, które osiadają na powierzchni każdego dnia. W miejscach o dużym natężeniu ruchu drogowego metalowe elementy mogą pokrywać się warstwą osadów spalinowych. Taki brud nie tylko wygląda nieestetycznie, ale może wpływać na stan powłoki ochronnej.

Kolejnym wyzwaniem są osady organiczne takie jak mech, porosty czy glony. Szczególnie upodobały sobie miejsca zacienione i wilgotne. Te zabrudzenia niszczą wizualnie ogrodzenie, ale także przyczyniają się do zatrzymywania wilgoci, co sprzyja korozji.

Plamy z tłuszczu czy oleju to kolejny rodzaj zabrudzeń, który często pojawia się w pobliżu wjazdów na posesję lub garaży. Substancje te mogą być trudne do usunięcia, zwłaszcza jeśli wniknęły w porowate fragmenty powłoki.

Na metalowych ogrodzeniach często pojawia się też rdza. To nie tylko efekt wilgoci, ale także uszkodzeń mechanicznych, które odsłaniają metal. Rdza może rozwijać się szybko, jeśli zabrudzenia nie zostaną usunięte. Regularne mycie oraz odpowiednie zabezpieczenie środkami antykorozyjnymi pozwala uniknąć takich problemów i zachować ogrodzenie w dobrym stanie.

Czym wyczyścić metalowe ogrodzenie? Domowe sposoby 

Domowe sposoby na czyszczenie metalowego ogrodzenia są tanie i łatwe w zastosowaniu. Podstawą jest wiadro z ciepłą wodą, odrobina płynu do naczyń i szczotka o miękkim włosiu. Ta metoda pozwala usunąć kurz, błoto czy tłuste osady bez ryzyka zarysowania powierzchni. Wystarczy namoczyć szczotkę, delikatnie przetrzeć zabrudzenia i spłukać ogrodzenie czystą wodą.

Jeśli na metalu pojawiły się trudniejsze plamy, np. resztki mchu czy glonów, warto sięgnąć po ocet. Wymieszaj ocet z wodą w proporcji 1:1, nanieś mieszankę na zabrudzone miejsca i pozostaw na kilka minut. Następnie wyszoruj powierzchnię gąbką lub szczotką i dokładnie spłucz wodą. Ocet działa antybakteryjnie i pomaga pozbyć się zielonych nalotów.

Do walki z rdzą możesz wykorzystać pastę z sody oczyszczonej. Wystarczy wymieszać sodę z odrobiną wody, nałożyć na zaatakowane miejsca i poczekać kilka minut. Po tym czasie przetrzyj powierzchnię szczotką i spłucz wodą. Ten sposób jest szczególnie przydatny przy drobnych ogniskach korozji.

Jak wyczyścić płot metalowy – specjalistyczne środki do czyszczenia metalu 

Jeśli domowe sposoby nie wystarczają lub zabrudzenia są bardziej uciążliwe, warto sięgnąć po specjalistyczne środki czyszczące, które skutecznie radzą sobie z trudnymi plamami i ochronią metal przed dalszymi uszkodzeniami. Na rynku dostępne są preparaty dedykowane do czyszczenia i konserwacji ogrodzeń metalowych, które nie tylko usuwają zabrudzenia, ale także chronią powierzchnię przed korozją.

W pierwszej kolejności użyj środka RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. Zapewnia on odpowiednie odtłuszczenie powierzchni ocynkowanych, stalowych i aluminiowych. Usuwa brud, tłuszcz, glony i mech, przygotowując podłoże do malowania. Otrzymasz go pod postacią koncentratu do przygotowania 1,25% roztworu roboczego. Wydajność koncentratu w zależności od zabrudzenia to aż do 40 m² z opakowania 0,5 l koncentratu.

Krok po kroku: jak pomalować metalowe ogrodzenie po czyszczeniu?

Zanim przystąpisz do malowania, upewnij się, że powierzchnia ogrodzenia jest czysta i odpowiednio przygotowana. Umyj i odtłuść metal, usuwając luźne fragmenty starej powłoki oraz ślady korozji. Jeśli stare powłoki są dobrze przylegające, trzeba zmatowić je przez przeszlifowanie, a następnie dokładnie odpylić. 

1. Mieszanie farby

Przed rozpoczęciem malowania starannie wymieszaj farbę RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Jeśli kupujesz farbę w większych opakowaniach (powyżej 5 l), użyj mieszania mechanicznego. Jeśli korzystasz z farb z różnych partii produkcyjnych, przelej je do większego pojemnika i dokładnie wymieszaj, aby uniknąć różnic w odcieniu.

2. Gruntowanie

Na powierzchnię należy nałożyć grunt, np. farbę RAFIL Podkład Antykorozyjny, aby poprawić przyczepność powłoki i zabezpieczyć przed rdzą. Pamiętaj, aby przed nałożeniem kolejnej warstwy malarskiej powłoka była dobrze wyschnięta.

3. Malowanie

Malowanie przeprowadzaj w temperaturze od 5°C do 25°C, unikając malowania przy intensywnym słońcu, na wilgotnej powierzchni lub w trakcie deszczu. Używaj miękkiego pędzla, wałka lub natrysku. Nałóż pierwszą cienką warstwę o grubości około 45 mikronów, a po co najmniej 3 godzinach nałóż drugą warstwę. Pamiętaj, aby każda warstwa była cienka, a grubość dwóch warstw nie przekraczała 90 mikronów na sucho.

4. Wyschnięcie i utwardzenie

Po zakończeniu malowania odczekaj minimum 3 dni, aby powłoka całkowicie stwardniała. Zadbaj o to, by przez ten czas nie narażać ogrodzenia na intensywne warunki atmosferyczne.

5. Czyszczenie narzędzi

Po zakończeniu malowania umyj narzędzia w rozcieńczalniku RAFIL Radach, aby zachować ich czystość i gotowość do kolejnego użycia.

Jak dbać o metalowe ogrodzenie, aby służyło przez lata?

Aby metalowe ogrodzenie służyło przez lata, regularnie je czyść i konserwuj. Usuwaj zanieczyszczenia takie jak brud, kurz czy mech oraz sprawdzaj stan powłok ochronnych. W razie potrzeby usuwaj rdzę, używając specjalistycznych preparatów. 

Co kilka lat wykonuj renowację, nakładając antykorozyjną farbę RAFIL Do Bram i Ogrodzeń, aby zapobiec dalszemu niszczeniu metalu. Dzięki odpowiedniemu przygotowaniu, gruntowaniu i starannemu malowaniu Twoje ogrodzenie będzie chronione przed korozją przez długie lata.

Nawet stary betonowy płot może zyskać nowy blask i stać się ozdobą podwórka. Podpowiadamy, jak pomalować betonowy płot z wykorzystaniem farb do betonu marki RAFIL.

Tradycyjne betonowe ogrodzenia są zazwyczaj masywne i bardziej zbliżone swoją stylistyką do murku niż płotu. Buduje się je z gotowych paneli o różnych wymiarach i wzorach. Jednak obok tradycyjnych, pojawiają się też płoty betonowe nowoczesne, lżejsze i bardziej ażurowe, gdzie beton wykorzystywany jest w naprawdę twórczy sposób, często zastępując inne materiały, np. metal.

Niewątpliwą zaletą betonowych płotów jest ich trwałość – to materiał, który zniesie naprawdę wiele i przez lata może pozostawać bez żadnej konserwacji. Przychodzi jednak moment, kiedy nawet najmocniejszy betonowy płot zacznie wykazywać oznaki zużycia. Warto wtedy odświeżyć go i wzmocnić. Przy zastosowaniu odpowiedniej farby można zmienić i wzbogacić jego charakter i uzyskać naprawdę ciekawy efekt estetyczny. Podpowiadamy, jak odświeżyć i jak pomalować betonowy płot.

Planowanie i przygotowanie do malowania płotu

Malowanie płotu betonowego – nowoczesnego i tradycyjnego – warto rozważyć w momencie, kiedy stwierdzi się jego duże zużycie lub zestarzenie. Beton jest materiałem odpornym, ale płot bywa szczególnie narażony na różnego rodzaju czynniki niszczące. Na jego stan oddziałuje zarówno mróz i śnieg, jak i nadmierne nasłonecznienie oraz upał. Częste w naszym kraju zamarzanie i odmarzanie mogą negatywnie wpływać na strukturę materiału. Swoje robią też czynniki biologiczne – nawet najlepszy gatunkowo beton, pozostawiony na zewnątrz z czasem może zostać zasiedlony przez mchy, grzyby, glony czy porosty.

W efekcie beton, z którego płot jest zrobiony, może zacząć wykazywać oznaki zużycia. Są to najczęściej spękania lub ubytki, które wpływają na estetykę, a przy większych uszkodzeniach, także na bezpieczeństwo. 

Jeżeli więc stwierdzisz, że Twoje betonowe ogrodzenie nosi ślady zużycia, warto zabrać się za jego renowację. Betonowe płoty z dawnych lat dość brzydko starzeją się pod względem estetycznym. Jeśli chcesz zyskać nowoczesny płot, nie trzeba od razu rozbierać starego. Z powodzeniem można nadać mu nowy, świeży wygląd.

Warunki, w jakich najlepiej malować betonowe ogrodzenie, to ciepłe dni o temperaturze od kilkunastu do 30 stopni. Warto spojrzeć też na prognozę pogody, aby nie zostać zaskoczonym przez deszcz.

Jak pomalować płot betonowy? Lista narzędzi i materiałów

Zanim przystąpisz do nakładania farby do betonu, trzeba odpowiednio go przygotować. W związku z tym konieczne będzie zgromadzenie odpowiednich narzędzi i materiałów.

Warto pamiętać, że ogrodzenia to duże powierzchnie. Na etapie czyszczenia na pewno sprawdzi się więc myjka ciśnieniowa lub przynajmniej ogrodowy szlauch i twarda szczotka. Do przetarcia spękań lub trudniej dostępnych miejsc dobrze jest przygotować sobie szczotkę drucianą – w wersji ręcznej lub głowicy do zainstalowania na kątówce, lub wkrętarce. Do czyszczenia i osuszania powierzchni betonu niektórzy używają także powietrza podawanego przez sprężarkę. 

Jak pomalować płot betonowy? Najlepiej pędzlem, wałkiem lub poprzez natrysk. Jeśli zamierzasz pracować ręcznie, niezbędne będą najprawdopodobniej zarówno wałek, jak i pędzel. Tym pierwszym łatwiej i wydajniej maluje się duże płaskie powierzchnie, natomiast mniejszy pędzel doskonale sprawdzi się w dotarciu do trudniej dostępnych. Połączeniem zalet obu tych metod jest malowanie natryskowe, jednak w jego przypadku należy zaopatrzyć się w specjalny sprzęt, czyli ciśnieniowy pistolet malarski.

Jeśli chcesz pokryć ogrodzenie kolorem, dobrym rozwiązaniem będzie RAFIL Chlorokauczuk. Farba ta tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się też zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych.

Krok po kroku – przygotowanie powierzchni płotu

Betonowy płot przed malowaniem trzeba umyć myjką ciśnieniową. Stare płoty są zwykle bardzo brudne – osiada na nich kurz i roślinne pyłki, które trudno usunąć, np. ze względu na zawartość naturalnych wosków. Dodatkowo z czasem kolonizują porosty i glony. Wszystkie te zabrudzenia najłatwiej ustępują pod strumieniem wody z myjki ciśnieniowej. Jeśli wykorzystanie myjki odpada, pozostaje ręczne czyszczenie, np. za pomocą drucianej szczotki. 

Po umyciu powierzchni płotu łatwo można zidentyfikować wszystkie pęknięcia, uszkodzenia i ubytki. Jeśli nie są duże, można pozostawić je bez naprawy – pokryte farbą staną się mniej widoczne. Jeśli jednak struktura materiału jest mocniej naruszona, warto wypełnić takie miejsca betonem lub syntetyczną szpachlówką. Preparaty tego rodzaju zazwyczaj nakłada się niewielką szpachlą lub kielnią, w przypadku głębokich pęknięć – warstwami. Oczywiście należy zapewnić odpowiedni czas na wyschnięcie, a zaszpachlowaną powierzchnię przynajmniej z grubsza przeszlifować i odkurzyć.

W przypadku dużych uszkodzeń betonowe panele czasami da się wymienić lub zastąpić. Malowanie ma wtedy dodatkowy walor – pozwoli zniwelować różnicę pomiędzy wyglądem nowego panelu i starych elementów płotu.

Malowanie płotu i aplikacja powłok ochronnych

Farba do betonowego płotu musi zostać najpierw odpowiednio przygotowana. Beton niekoniecznie wymaga gruntowania, ale zalecamy jego przeprowadzenie – zwiększa to wytrzymałość powierzchni materiału i zapewnia lepsze efekty malowania. Do gruntowania można wykorzystać specjalnie przeznaczone do tego substancje gruntujące, ale lepszym rozwiązaniem będzie wykorzystanie emalii znacznie rozcieńczonej przeznaczonym do niej rozcieńczalnikiem. Na zagruntowany, suchy płot można nakładać kolejne warstwy farby. Sugerujemy malowanie dwukrotne (czyli razem z gruntowaniem trzykrotne), co zapewni najlepszy, trwały efekt.

Jak dbać o płot, aby służył przez wiele lat?

Zastosowanie farby do betonu sprawi, że przez kilka lat możesz zapomnieć o jakichkolwiek zabiegach konserwacyjnych. O betonowy płot trzeba jednak zadbać na inne sposoby, przede wszystkim po to, aby był estetyczny. 

Co warto zrobić? Na przykład nie sadzić przy samym płocie gęstych krzewów, które trwale będą zacieniać jego powierzchnię. Ułatwia to osadzanie się wilgoci, a w efekcie ponowną kolonizację powierzchni betonu przez glony, mchy, porosty i grzyby. Niesprzyjające jest też sąsiedztwo niektórych drzew – np. lipy w sezonach kwitnienia pokrywają wszystko wokół gęstą i lepką spadzią, której później ciężko się pozbyć.

Jeśli płot oddziela posesję od ruchliwej ulicy lub gruntowej wiejskiej drogi, będzie osadzać się na nim kurz i pył. Niezależnie od źródła zanieczyszczeń, powierzchnię betonu trzeba raz na kilka lat umyć myjką ciśnieniową. Jeśli zaś w starym płocie wystąpią jakieś spękania czy ubytki, wypełniaj je w miarę na bieżąco, aby uniknąć dalszej degradacji betonu.

Betonowy płot, odpowiednio zabezpieczony i pomalowany, może być prawdziwą ozdobą podwórza lub posesji. Łatwiej uzyskać satysfakcjonujący efekt, jeśli skorzysta się z profesjonalnych materiałów. Dlatego warto sięgać po produkty RAFIL, które łączą trwałość z estetyką. Zerknij na swój betonowy płot i nadaj mu drugie życie! Dzięki temu możesz stworzyć nowe, atrakcyjne tło dla swojego domu lub ogrodu.

Kupowanie farb staje się coraz bardziej świadome – klienci częściej zwracają uwagę już nie tylko na ich kolor, ale również na właściwości, np. odporność na ścieranie czy blaknięcie. Kolejnym punktem, który warto sprawdzić, kupując farby, jest zawartość LZO w produkcie. Dowiedz się, jak to zrobić!

LZO – co to jest?

Definicja LZO wymaga najpierw rozwinięcia skrótu. Lotne związki organiczne to substancje, które łatwo przechodzą w stan pary i gazu, ich temperatura wrzenia oscyluje w granicach 50-250°C, a ich rozpuszczalność w wodzie jest niska. Jak już zostało wcześniej wspomniane, LZO występują w farbach, a najwięcej można ich znaleźć w preparatach na bazie rozpuszczalników.

Ważne!

Lotne związki organiczne znajdują się nie tylko w farbach, choć to właśnie z nimi są najczęściej kojarzone. Spotkać można je także w takich produktach, jak m.in. tusze do drukarek, środki w aerozolu na owady, odświeżacze powietrza, kleje, tynki czy preparaty czyszczące stosowane w mieszkaniach.

Lotne związki organiczne stanowią jednak także efekt uboczny wielu procesów przemysłowych – emisja LZO na szeroką skalę prowadzi do zanieczyszczenia środowiska, co doprowadziło do konieczności uregulowania zawartości w produktach LZO ustawą, by zminimalizować ich szkodliwy wpływ na naturę.

Farby z LZO a bezpieczeństwo

Bezpośrednie narażenie na długotrwały kontakt z lotnymi związkami organicznymi ma szkodliwy wpływ dla zdrowia. Dlatego też normy LZO w farbach zostały przedstawione bardzo skrupulatnie, szczególnie jeśli chodzi o preparaty do ścian używane wewnątrz budynków. Z jakimi dolegliwościami może się spotkać osoba narażona na wdychanie LZO z farb do ścian? Mogą to być:

• katar,
  
• podrażnienie oczu,
  
• wysypki i inne uczulenia skórne,
  
• obrzęk krtani,
  
• ból głowy,
  
• nudności,
  
• nasilenie objawów astmy.

Oczywiście te objawy mogą występować, jeśli nie zostały zachowane zasady doboru farb do wnętrz. W pomieszczeniach należy bowiem unikać preparatów rozpuszczalnikowych, a zastąpić je wodorozcieńczalnymi. Warto też sprawdzać zawartość LZO w farbach i porównać ją z zapisami w ustawie, by mieć pewność, że kupione preparaty nie będą szkodzić domownikom.

Jeszcze większą uwagę należy poświęcić doborowi farb, jeśli wśród członków rodziny są astmatycy i alergicy. Dla nich najlepszym rozwiązaniem jest sięganie po ekologiczne preparaty, w których została przeprowadzona redukcja LZO – ilość lotnych związków organicznych jest w nich o wiele mniejsza, niż wskazują na to normy.

Redukcja LZO jest również istotna w przypadku farb stosowanych na zewnątrz, zwłaszcza przy malowaniu dużych powierzchni, kiedy malarz przez długi okres czasu jest narażony na wdychanie szkodliwych oparów.

LZO w farbach – normy

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że ustawowa zawartość LZO w farbach znacząco różni się w przypadku preparatów wodnych i rozpuszczalnikowych, a także do użytku zewnętrznego i wewnętrznego. Wybierając matową farbę do malowania ścian i sufitów w mieszkaniu należy szukać preparatów, w których zawartość LZO w produkcie nie przekracza 30 g/l. Oczywiście na rynku bez trudu znajdziesz takie, w których wartość ta jest o wiele niższa.

Z kolei szukając farb specjalistycznych, możesz natknąć się na zdecydowanie wyższą zawartość LZO – np. dopuszczalna ilość tych substancji w farbach na dach RAFIL Radach Farba Na Dach to 500 g/l. Różnica wynika przede wszystkim z tego, że z warstwą preparatu do malowania dachów nie będziesz mieć styczności, a tym bardziej z pochodzącymi z niej lotnymi związkami organicznymi. Poza tym farby stosowane na zewnątrz muszą cechować się wysoką odpornością na zmienne warunki atmosferyczne, zarysowania i uderzenia.

Pamiętaj, by wybierając preparaty wykończeniowe, zawsze sięgać po te o najniższym bilansie LZO – dzięki temu zadbasz o zdrowie i otaczające Cię środowisko.

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!