Jak odnowić i pomalować betonowy grill – poradnik krok po kroku

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Korozja to główne zagrożenie dla metalu w domu, warsztacie i ogrodzie. Na szczęście odpowiedź na pytanie: jak zabezpieczyć metal przed korozją, nie jest trudna, a sposobów takiej ochrony jest naprawdę wiele. Prezentujemy je niżej.

Korozja metali to proces ich niszczenia na skutek utleniania. Zachodzi zazwyczaj dość powoli, ale nie musi to być regułą. Co ważne, istnieją różne rodzaje korozji – zależy to od rodzaju metalu oraz środków korodujących, które na niego oddziałują.

W artykule znajdziesz informacje, jakie są sposoby ochrony przed korozją metali. Podpowiemy, jak zabezpieczyć metal przed korozją i jak zadbać, aby ochrona była długotrwała. 

Zrozumienie korozji – przyczyny i skutki

Najczęściej występującym rodzajem korozji metali jest rdzewienie żelaza i zawierającej go stali. Na powierzchni metalu pojawia się warstwa rdzy, która zawiera utlenione cząstki żelaza. Jedną z właściwości żelaza jest dość łatwe wiązanie się z tlenem, więc można powiedzieć, że korozja jest wpisana w naturę tego materiału. 

Rdzewieniu sprzyjają określone warunki. Korozję powoduje duża wilgotność oraz woda z deszczu i śniegu. Na tempo korodowania mogą mieć też wpływ zbyt niskie lub zbyt wysokie temperatury. Utlenianie metalu wywołuje także oddziaływanie substancji kwaśnych lub zasadowych, a także wielu substancji chemicznych. W życiu codziennym istotnym czynnikiem korodującym bywa również sól, wykorzystywana np. do odladzania ulic i chodników.

Korozja metali powoduje stopniowe osłabienie ich struktury. Korodujący element metalowy traci swoje właściwości, w tym wytrzymałość i odporność na uszkodzenia oraz zużycie. Mocno skorodowane wyroby metalowe rozpadają się i pękają. Oznacza to, że przedmioty, meble, wyposażenie wnętrz, a także budowle i konstrukcje, w których wykorzystano metalowe części, są potencjalnie narażone na uszkodzenie. Dlatego tak ważne są skuteczne sposoby zapobiegania korozji.

Wybór odpowiednich środków ochronnych przeciwko korozji

W walce z korozją metali wspomaga nas cała gama dostępnych metod i środków. 

Podstawowym, odkrytym już dawno sposobem ochrony przed korozją jest stosowanie stopów metali. Dobrym przykładem jest stal, która w licznych odmianach zawiera domieszki różnych innych metali i pierwiastków. Stopy uzyskiwane w ten sposób bywają znacznie odporniejsze na rdzewienie.

Na etapie produkcji wyrobów metalowych podatnych na korozję często pokrywa się je cienką warstwą innych metali. Dzieje się to w procesie tzw. galwanizacji, kiedy element stalowy można pokryć np. warstwą chromu czy cynku. Ten proces zabezpieczania ma jeszcze dodatkową zaletę – poprawia wygląd malowanych przedmiotów.

W przypadku wyrobów metalowych istotne są też sposoby zapobiegania korozji, które można zastosować, kiedy ten proces już nastąpi. Przeciwdziałać rdzewieniu można poprzez nakładanie na metal zabezpieczających powłok. W przypadku bardziej zaawansowanych technologii, możliwe jest np. pokrycie elementów warstwą plastiku lub żywicy. Natomiast w zasięgu praktycznie każdego użytkownika jest po prostu malowanie odpowiednią farbą do metalu lub lakierem zabezpieczającym.

Gama farb, żywic i lakierów do metalu dostępnych na rynku jest naprawdę imponująca. Różnią się one przede wszystkim zastosowaniem, ale także składem chemicznym oraz właściwościami. 

Najpopularniejsze z nich to produkty chlorokauczukowe, epoksydowe, poliuretanowe, akrylowe i wiele innych. Wybierając środek ochronny, należy przede wszystkim sprawdzić, czy nadaje się do określonego metalu i jego wyrobów. Od składu chemicznego będzie zależeć sposób postępowania z daną substancją, jej ewentualnego rozcieńczania i malowania.

Praktyczne sposoby czyszczenia metalu przed zabezpieczeniem

Sposoby ochrony przed korozją zależą od czasu, w którym chcemy dany element zabezpieczyć. W przypadku nowych wyrobów metalowych malowanie zabezpieczające ma przede wszystkim charakter prewencyjny. Metal w dobrym stanie, prawidłowo pomalowany, może nie podlegać korozji nawet przez dziesiątki lat. 

Czyszczenie nowych elementów, zanim przystąpi się do ich malowania, polega przede wszystkim na usunięciu ewentualnych zabrudzeń i odtłuszczeniu. Ta druga czynność jest szczególnie ważna, ponieważ niektóre elementy metalowe po procesie produkcji mogą być pokryte warstwą chemicznego osadu lub smaru, np. ropopochodnego. To także sposób ich zabezpieczania na etapie wytwarzania. 

Dlatego przed przystąpieniem do malowania każdy, nawet nowy element metalowy należy odtłuścić przy pomocy odpowiedniego rozpuszczalnika. Zazwyczaj stosuje się różne rodzaje benzyn.

Metal z wyraźnymi śladami rdzy należy w miarę możliwości dokładnie oczyścić. Do usuwania nalotu i wżerów można używać ręcznych szczotek drucianych lub skrobaków, albo mechanicznych szlifierek wyposażonych w odpowiednie końcówki. Mniej intuicyjnym, a nieźle sprawdzającym się rozwiązaniem, jest też mycie wodą pod dużym ciśnieniem, np. za pomocą myjki ciśnieniowej. 

Poza usuwaniem śladów korozji przed nowym malowaniem koniecznie pamiętaj o pozbyciu się starych powłok malarskich.

Aplikacja powłok antykorozyjnych – najlepsze techniki

Nowoczesne produkty do malowania metalu, w szczególności te przeznaczone dla nieprofesjonalistów, nie wymagają szczególnych technik, narzędzi ani umiejętności. Producenci dokładają starań, aby nakładanie ich farb i lakierów było jak najłatwiejsze i sprawiało najmniej problemów.

Z tego powodu większość popularnych farb do metalu jest jednoskładnikowa. Oznacza to, że produktu przed malowaniem nie potrzeba już z niczym łączyć czy rozcieńczać. Zawartość puszki można po prostu wymieszać i przystąpić do malowania. 

Samo malowanie można przeprowadzić na kilka sposobów. Skuteczną metodą, ale nieco bardziej zaawansowaną, jest malowanie natryskowe. Używa się specjalnego pistoletu malarskiego, który rozpryskuje farbę pod ciśnieniem. Jeśli jednak ta wersja jest poza Twoim zasięgiem, domowe sposoby ochrony przed korozją zakładają wykorzystanie wałka lub pędzla. Większość dostępnych na rynku farb nie stawia szczególnych wymagań co do wykorzystywanego pędzla, warto jednak sprawdzić instrukcje na etykiecie. 

{{recomended-product}}

Duże i płaskie powierzchnie metalowe, takie jak ściana garażu, stary dach czy ogrodzenie, najlepiej malować szerokim wałkiem. Zaoszczędzi to i pracy, i farby. A jak zabezpieczyć metal przed korozją, kiedy wykonane z niego elementy są mniejsze lub o bardziej skomplikowanej konstrukcji? Wówczas najlepiej sprawdzi się zestaw pędzli o zróżnicowanym rozmiarze. Niezależnie od wykorzystywanych narzędzi malarskich, zawsze pamiętaj o odpowiednim rozpuszczalniku, który pozwoli je umyć po skończonej pracy.

Regularna konserwacja dla długotrwałej ochrony

Sposoby ochrony przed korozją zazwyczaj gwarantują odporność na długi czas. Warto jednak regularnie sprawdzać stan elementów metalowych, aby w razie potrzeby odpowiednio szybko zareagować. 

Częstszego zabezpieczania będą z pewnością wymagać wykonane z metalu elementy ruchome, np. zawiasy czy różnego rodzaju zamknięcia, gdzie może dochodzić do przecierania warstwy ochronnej. Regularnie należy odnawiać powłoki malarskie także na wyrobach metalowych szczególnie narażonych na oddziaływanie czynników niszczących, czyli opadów, środków chemicznych czy uszkodzeń mechanicznych.

Domowe sposoby na walkę z rdzą – naturalne metody

• Ochrona przed korozją w warunkach domowych to stosowanie substancji rozpuszczających rdzę. Należą do nich, chociażby ocet czy soda oczyszczona. W metodzie polegającej na stosowaniu napojów gazowanych typu cola też jest ziarno prawdy – mają one kwaśny odczyn i zawierają gaz, co faktycznie pozwala częściowo odrdzewiać niektóre metale.
• Inną metodą ochrony może też być natłuszczanie. Warstwa naturalnego oleju zabezpieczy na jakiś czas powierzchnię metalu, odcinając dostęp tlenu z atmosfery. Trzeba jednak pamiętać, że takie sposoby zapobiegania korozji są krótkotrwałe. Organiczny tłuszcz będzie podlegał rozkładowi i z czasem straci swoje właściwości.

Wiesz już, jak zabezpieczyć metal przed korozją, więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby przystąpić do pracy. Do ochrony metalowych elementów przed rdzewieniem najlepsze rozwiązanie to jeden ze środków RAFIL.

‍Dywany nie wychodzą z mody – obecnie przeżywają wręcz swój renesans. Warto położyć dywan na podłodze z wielu względów, zarówno funkcjonalnych, jak i estetycznych. Należy też o niego odpowiednio zadbać. W naszym artykule podpowiadamy, jak zrobić trzepak do dywanów łatwo i samodzielnie.  

Dywan to ozdoba, jak i bardzo funkcjonalny element wyposażenia pomieszczeń. Dosłownie i w przenośni chroni przed chłodem podłogi, wprowadza ciepło i rodzinną atmosferę. Jest niezastąpiony, kiedy w domu są małe dzieci, które chętnie bawią się na podłodze. Tym bardziej ważna jest odpowiednia dbałość o czystość i dobry stan dywanu.

Czynnością, którą należy wykonać co najmniej raz na kilka miesięcy jest trzepanie – pozwala pozbyć się większości osiadających w tkaninie zabrudzeń i mikroorganizmów. A do trzepania niezbędny jest trzepak – zerknij na poniższy poradnik, aby dowiedzieć się, jak zrobić trzepak krok po kroku. 

Jak zaprojektować trzepak do dywanów?

Z jednej strony można powiedzieć, że w sumie nie ma nic do odkrycia – każdy widział trzepak i każdy wie, że to prosta konstrukcja. W rzeczywistości nie jest to takie oczywiste.

Konstrukcja trzepaka może różnić się pod kilkoma względami, głównie w zależności od zastosowań, do jakich będzie wykorzystywany. I tak np. trzepak może służyć do czyszczenia dywanów różnej wielkości, co będzie wpływać na jego pożądany kształt. 

Ważne jest też miejsce, w którym chcesz go ustawić – to rzutuje na rozmiary i najważniejsze elementy. A co, jeśli nie masz miejsca na stały trzepak? Tu też podajemy możliwe rozwiązanie. I w końcu – dlaczego nie nadać trzepakowi dodatkowych funkcji, aby stał się bardziej użyteczny?

Najłatwiejsze rozwiązanie to budowa trzepaka przypominającego prostą piłkarską bramkę – tworzą go dwa słupki i poprzeczka u góry. To już wystarczy, aby skutecznie zadbać o dywan, o ile odpowiednio stabilnie osadzi się konstrukcję w gruncie. 

Większe możliwości daje dołożenie niżej dodatkowej poprzeczki, co ułatwia trzepanie mniejszych dywanów. Jeśli natomiast w ogrodzie brakuje miejsca lub trzepak ma być wykorzystywany tylko okresowo, dobrym rozwiązaniem jest wersja przenośna. W takim przypadku nie osadza się go na stałe, ale u dołu, z dwóch dodatkowych rurek, robi się podstawę. Warto przy tym pamiętać, aby poprzeczne rury podstawy miały odpowiednią długość, co zapewni stabilność i ochroni przed wywrotką podczas trzepania.

W ogrodach można też spotkać trzepaki z funkcją suszarki. To bardzo praktyczne rozwiązanie, dające dodatkowe możliwości. Do trzepaka montuje się wówczas dodatkowe rurki i sznury do wieszania, co pozwala z powodzeniem rozwiesić do suszenia nawet duże pranie.

Jakie materiały są potrzebne do budowy?

Ponieważ ten poradnik podpowiada, jak zrobić trzepak do dywanów samodzielnie i przez osoby, które nie są wykwalifikowanymi rzemieślnikami, na początek przyjmijmy dwa ważne założenia. Po pierwsze trzepak wykonany będzie z metalu. W tym przypadku to najrozsądniejszy wybór materiału, ze względu na wytrzymałość i prostotę konstrukcji. Po drugie – zakładamy, że elementy będą łączone w sposób dostępny większości użytkowników, a więc przede wszystkim skręcane, a nie spawane.

Do budowy najprostszego trzepaka potrzebujesz minimum trzech metalowych rurek – dwóch na podpory i jednej na poprzeczkę. Konieczne będzie też odpowiednie posadowienie trzepaka w gruncie. Aby było stabilne, zalecamy najprostsze możliwe rozwiązanie, czyli wkręcane do gruntu stalowe kotwy. Dzięki ich zastosowaniu nie ma konieczności betonowania słupków.

Oczywiście warto pomyśleć o wspomnianych dodatkowych funkcjonalnościach. Jeśli w domu masz kilka dywanów o różnych rozmiarach, na pewno przyda się druga, niższa poprzeczka. Dzięki niej wygodniej zabierzesz się do czyszczenia mniejszych dywanów lub chodniczków. 

W przypadku chęci budowy trzepako-suszarki niezbędne są oczywiście odpowiednie elementy, czyli dwie niezbyt długie rurki do umieszczenia na końcach poprzeczki oraz sznurki lub drut do wieszania bielizny. Jeśli chodzi o trzepak w wersji przesuwnej, pamiętaj o dodatkowych dwóch rurkach tworzących stabilną podstawę.

Co do narzędzi, na pewno przydadzą się klucze do skręcania śrub oraz pręt lub specjalna sztanga do kotew. Łączenia rur najlepiej wykonać przy użyciu stalowych kolan lub trójników o odpowiednim przekroju, ewentualnie zewnętrznych zacisków, które skręca się śrubami. Jeśli nie kupisz rurek od razu dociętych na wymiar, niezbędna będzie szlifierka kątowa. Do wykonania otworów przyda się wiertarka z odpowiednim wiertłem do metalu.

Montaż trzepaka – krok po kroku

Pracę zacznij od przygotowania solidnej podstawy. Trzepak najlepiej ustawić w miejscu zapewniającym dobry dostęp z obu stron, przynajmniej dwa metry od ścian budynków, ogrodzeń czy dużych roślin. Teren powinien być równy i stabilny – najlepszy będzie kawałek trawnika. Kotwy wkręca się łatwo, szczególnie jeśli wyposażysz się w odpowiedni pręt lub sztangę. Warto zadbać o ich utrzymanie w pionie – tutaj przyda się poziomica.

Kiedy kotwy uda się stabilnie wkręcić w ziemię, czas na montaż słupków. Fabrycznie wykonane kotwy mają zazwyczaj odpowiednie otwory, wystarczy więc tylko dobrać śruby. Jeśli słupki takich otworów nie mają – posłuż się wiertarką. Aby całość stabilnie się trzymała, zalecamy co najmniej dwie, a jeśli się da to trzy lub cztery śruby do połączenia kotwy ze słupem. Pamiętaj, że konstrukcja musi później wytrzymywać ciężar dywanu i drgania od uderzeń przy trzepaniu.

Kiedy pionowe słupki są stabilnie osadzone – czas na poprzeczkę. Rozwiązań przy jej montażu jest kilka. Najprostsze to metalowe kolana z gotowymi, fabrycznie przygotowanymi śrubami blokującymi. Ich zastosowanie jest banalnie proste: kolano nakłada się na końcówkę słupka i poprzeczki, a następnie przy użyciu klucza imbusowego dokręca się śruby kontrujące. Można także skorzystać ze specjalnych obejm – wówczas nakłada się je na rurkę w miejscu łączenia i skręca przy pomocy śruby z nakrętką.

A jak zrobić trzepak ogrodowy z dodatkową poprzeczką? Z pomocą przychodzi metalowy trójnik, który nakłada się na odpowiedniej, wymaganej wysokości. Postępuje się z nim identycznie jak z kolanem łącznikowym. Średnicę trójnika można dobrać tak, aby nie było potrzeby dodatkowego przecinania słupków.

Jakie farby do metalu najlepiej zabezpieczą trzepak?

Jak zrobić trzepak ogrodowy, aby służył przez długie lata? Poza jakością materiału i prawidłowym montażem podstawowe znaczenie ma dobór odpowiedniej farby, która skutecznie zabezpieczy powierzchnię metalu. Wybór dostępnych preparatów jest ogromny i żadnym problemem nie jest obecnie malowanie powierzchni ocynkowanych, czy nawet aluminiowych.

Szczególnie warto zwrócić uwagę na produkty marki RAFIL. Gwarantują doskonałe zabezpieczenie metalu, a jednocześnie ich stosowanie nie przysporzy trudności nieprofesjonalnym użytkownikom. 

Idealnym wyborem będzie RAFIL do Bram i Ogrodzeń – emalia antykorozyjna, która jednocześnie chroni i poprawia walory estetyczne. To idealny produkt to malowania trzepaka – po nałożeniu na powierzchni metalu powstaje warstwa, która zabezpiecza go na kilka sposobów. Po pierwsze gwarantuje dobrą ochronę przed wilgocią i zmiennymi warunkami atmosferycznymi, co jest podstawą w przypadku konstrukcji użytkowanych na zewnątrz. Jednocześnie posiada bardzo dobre parametry odporności na czynniki mechaniczne, np. uderzenia, a o te przecież przy trzepaniu dywanów nietrudno. 

Dzięki połączeniu tych czynników farba doskonale chroni przed korozją – możesz też jeszcze wzmocnić ten efekt, jeśli emalię zastosujesz razem z podkładem antykorozyjnym RAFIL. 

Jak dbać o trzepak, aby służył przez długie lata?

Trzepak pozostający na zewnątrz przez cały rok, przez kilka lat z rzędu, będzie narażony na liczne czynniki, które mogą wpływać na jego stan lub wygląd. Największym wrogiem metalu jest oczywiście korozja – jeśli dasz jej pole do popisu, w szybkim tempie może doprowadzić do osłabienia elementów konstrukcji, a ostatecznie do jej zniszczenia. 

Czynniki sprzyjające korozji to wilgoć i bezpośrednie oddziaływanie wody. W miesiącach zimowych dochodzi także mróz, który w połączeniu z wilgocią może powodować mikrouszkodzenia i rozsadzanie struktury metalu. Latem czynnikiem niesprzyjającym jest z kolei nadmierne nasłonecznienie.

Na szczęście przed wszystkimi tymi zagrożeniami ochronić może regularne malowanie. Raz na kilka sezonów warto odnowić warstwę farby na trzepaku, aby uzupełnić ubytki – także te, które nie zawsze są łatwo widoczne. Malowanie odświeża też konstrukcję wizualnie, bo farba pozostająca na zewnątrz łapie kurz i zanieczyszczenia z powietrza, a na nich z kolei chętnie kolonizują mikroorganizmy, takie jak glony czy grzyby. Mówiąc krótko – regularne malowanie zabezpiecza i przywraca dobry wygląd!

Wiesz już, jak zrobić trzepak – dzięki niemu twoje dywany będą zawsze zadbane i idealnie czyste. Jeśli postawisz swój pierwszy trzepak na podwórzu lub w ogrodzie – koniecznie przyślij nam jego zdjęcie! Zachęcamy oczywiście, aby przy tej satysfakcjonującej pracy skorzystać z produktów RAFIL!

‍

Nie ma nic bardziej relaksującego niż wypoczynek na hamaku. Ten sprzęt jest niezastąpiony w ogrodzie i na balkonie. Aby wygodnie z niego korzystać, potrzebujesz odpowiedniego stelaża. W artykule podpowiemy, jak zrobić metalowy stelaż do hamaka i jak go zabezpieczyć przed wilgocią. 

Spis treści:

1. Planowanie projektu — jak zacząć budowę metalowego stelaża do hamaka?
2. Wybór materiałów i narzędzi — co będzie potrzebne do budowy stelaża?
3. Budowa stelaża krok po kroku — skompletowanie i montaż konstrukcji
4. Pielęgnacja metalowego stelaża — jak dbać o stelaż, aby służył przez wiele sezonów?
5. Alternatywne stelaże i ich zalety

Do wiszącego hamaka niezbędny jest odpowiedni stojak, czyli stelaż. Rzadko kiedy tkaninę da się rozwiesić pomiędzy drzewami czy belkami. Jeśli nie masz takiej możliwości, stelaż pomoże Ci korzystać z hamaka bez przeszkód. 

Do dyspozycji masz różne materiały na stelaż do hamaka. Metalowa konstrukcja jest wśród nich na pewno najtrwalsza. Wystarczy okresowa konserwacja, czyli pomalowanie go emalią antykorozyjną (np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń), aby stelaż do hamaka metalowy służył Ci naprawdę długo. 

W artykule znajdziesz informacje, od czego zacząć wykonanie konstrukcji stelażu do hamaka metalowego. Podpowiemy, jak zrobić to samodzielnie oraz jak wybrać gotowy stojak na hamak metalowy. Doradzimy, jaką farbą zabezpieczyć sprzęt oraz jak o niego dbać, aby służył przez wiele sezonów.

Jak zrobić metalowy stelaż do hamaka — planowanie projektu

Kiedyś hamaki rozwieszano pomiędzy dwoma pniami drzew lub przymocowywano do drewnianych belek czy po prostu do haków w ścianie np. werandy. Dziś uniwersalnym rozwiązaniem jest specjalny stelaż. 

Stojaki na hamak wiszący, czyli ten klasyczny, mogą być wykonane z drewna lub z metalu. Obie te opcje mają swoje zalety i wady. Drewniany hamak wygląda naturalnie, można go zrobić samodzielnie lub kupić gotowy. Jest on jednak ciężki i nieporęczny, a do tego, co sezon trzeba go impregnować. 

Hamak na metalowym stelażu waży mniej niż jego drewniany odpowiednik, łatwiej go więc przemieszczać z miejsca na miejsca. Metal jest też zdecydowanie odporniejszy na warunki atmosferyczne, zwłaszcza gdy zabezpieczysz go przed wilgocią emalią antykorozyjną – taką jak RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

Jak zrobić metalowy stelaż do hamaka samodzielnie? Najpierw zrób plan swojego stojaka. Do wyboru masz kilka różnych opcji – prostszych lub bardziej skomplikowanych. My podpowiadamy, aby na początek Twój stojak był jak najprostszy. W najłatwiejszej wersji zrobiony jest z pięciu profili stalowych – trzy stanowią stelaż, a dwa krótsze służą jako podstawki. W opcji nieco trudniejszej, ale efektowniejszej, trzeba użyć długiego profilu stalowego na podstawę i dwóch krótszych na podpórki. Profile muszą być jednak wygięte – najprościej zlecić to firmie, która świadczy usługi w zakresie gięcia rur, profili i kątowników ze stali. Gięcie wykonuje się za pomocą specjalistycznego urządzenia, czyli giętarki.

Wybór materiałów i narzędzi — co będzie potrzebne do budowy stelaża?

Pracę nad stojakiem na hamak metalowym rozpocznij od zgromadzenia niezbędnych narzędzi i materiałów. Zacznijmy od prostszej wersji stelaża z prostych profili stalowych. Potrzebujesz pięciu profili ze stali – mogą mieć wymiary np. 50×30×2 mm. Trzy pierwsze po połączeniu śrubami posłużą Ci do wykonania stelaża. Zwróć uwagę, że długość pomiędzy hakami powinna wynosić ok. 300-320 cm. 

Dwa krótsze profile posłużą do wykonania podstawy hamaka. Powinny mieć długość ok. 80 cm, aby hamak stał stabilnie. Profile stalowe warto kupić ze stali nierdzewnej albo ocynkowanej. Potrzebujesz też do tego śrub montażowych, dwóch haków i karabińczyków do zamontowania hamaka oraz ewentualnie łańcucha do regulowania wysokości i ustawienia tkaniny. 

Jest też druga wersja metalowego hamaka. Wygląda ona bardziej elegancko i nowocześnie. Możesz ją wykonać samodzielnie, jeśli masz możliwość zdobycia profili stalowych, które będą wygięte. Profile kształtuje się przy pomocy giętarki, ale z powodzeniem znajdziesz zakłady, które oferują tego typu usługi. 

Potrzebujesz jednego mocnego profilu stalowego na stelaż. Jego proponowane wymiary to 40×40×2 mm. Dobrze, aby profil był ocynkowany, co przedłuży żywotność stali i zmniejszy jej podatność na korozję. Długość stelaża powinna wynosić od 320 do 360 cm – zmieści się tu standardowy hamak, nawet podwójny. Profil powinien mieć kształt półkola o średnicy np. 125 cm.

Oprócz tego niezbędne będą dwa krótsze, lekko wygięte profile na nóżki. Ich długość to np. 125 cm. Profile montujesz ze sobą przy pomocy śrub. Potrzebujesz też solidnych haków do powieszenia hamaka, karabińczyków oraz linek lub łańcucha do regulacji wysokości hamaka. 

Narzędzia, jakie będą Ci niezbędne do pracy to wiertarka do metalu, ewentualnie piłka do cięcia tego materiału. 

Kolejna ważna sprawa to zabezpieczenie stali przed korozją. Do ochrony polecamy produkt RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. To antykorozyjna emalia do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Wyróżnia ją zwiększona odporność na działanie trudnych warunków atmosferycznych oraz na uderzenia. 

Aby w pełni zabezpieczyć metal przed korozją, zastosuj RAFIL Do Bram i Ogrodzeń razem z farbą gruntującą RAFIL Podkład Antykorozyjny. Podkład polecany jest pod powierzchnie ocynkowane, stalowe i aluminiowe. Środek doskonale przylega do podłoża, tworzy elastyczną, twardą powłokę, przez co zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

Budowa stelaża krok po kroku — skompletowanie i montaż konstrukcji 

Gdy masz już zgromadzone wszystkie materiały i narzędzia, sam montaż hamaku nie powinien nastręczyć Ci dużych trudności. Największym wyzwaniem jest połączenie stalowych profili solidnymi śrubami oraz montaż podpórek, które ustabilizują całą konstrukcję. Warto dodać także metalowe zaślepki na śruby. Jeśli hamak ma być mobilny, do jednej z podpórek służących jako nóżki, domontuj niewielkie kółeczka, które pomogą przeciągać hamak z miejsca na miejsce.

Gdy Twoja konstrukcja jest już gotowa, zabezpiecz ją na wypadek korozji. W pierwszej kolejności użyj farby podkładowej RAFIL Podkład Antykorozyjny. Występuje ona w dwóch odcieniach: szary okienny – stosowany pod jasne odcienie farby nawierzchniowej oraz czerwony tlenkowy – pod ciemne odcienie farby nawierzchniowej.

Teraz zabezpiecz stal przy pomocy emalii RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Zwróć uwagę, że każde podłoże przygotowane do malowania powinno być czyste, suche, pozbawione śladów rdzy i zatłuszczeń. Do mycia i odtłuszczania powierzchni metalowych służy wodny roztwór preparatu RAFIL Preparat Do Odtłuszczania.

Pielęgnacja metalowego stelaża — jak dbać o stelaż, aby służył przez wiele sezonów? 

Jak pielęgnować stojak na hamak metalowy? Nawet jeśli konstrukcja jest pomalowana preparatami antykorozyjnymi, na zimę warto dodatkowo zabezpieczyć hamak przed wilgocią, np. chowając do pomieszczenia gospodarczego lub okrywając stelaż. Oprócz tego dbaj, aby stojak był czysty i regularnie usuwaj z niego ziemię, piasek czy inne zanieczyszczenia. 

Alternatywne rozwiązania — gotowe stelaże i ich zalety

Jeśli nie masz smykałki do majsterkowania ani narzędzi niezbędnych do wykonania samodzielnie metalowego stelaża do hamaka, najlepszą opcją jest zakup gotowego stojaka. Trzeba go jedynie skręcić zgodnie z instrukcją, do czego wystarczy śrubokręt lub najlepiej wkrętarka. Pamiętaj, aby stelaż do hamaka – ten gotowy, i ten DIY, zabezpieczyć przed korozją przy pomocy środków RAFIL!

Ostatnie wpisy