Malowanie betonu na balkonie – poradnik

Malowanie natryskowe zyskuje dużą popularność nie tylko wśród zawodowych malarzy czy lakierników, ale też wśród użytkowników prywatnych. Trudno się dziwić – jest to szybki i efektywny sposób na pokrycie farbą wybranych powierzchni. Sprawdź, jak malować pistoletem natryskowym do metalu.

Malowanie metalu pistoletem – jak przygotować stanowisko i malowaną powierzchnię?

Zanim przystąpisz do malowania, przygotuj stanowisko pracy i wyczyść powierzchnię, którą będziesz malować. Jeśli będziesz malować w pomieszczeniu, przygotuj stanowisko pracy tak, by móc zachować swobodne ruchy i dotrzeć do wszystkich zakamarków. Zabezpiecz też powierzchnię niepokrywaną farbą, np. tekturami i foliami ochronnymi.

Następnym krokiem jest przygotowanie metalu do malowania pistoletem:

• jeśli malujesz przedmiot wcześniej pokryty farbą, możesz całkowicie zeszlifować stare powłoki lub przy pomocy papieru ściernego usunąć wyłącznie te elementy, na których znajduje się luźna, pokruszona farba czy lakier,
  ‍
  
• usuń ogniska rdzy np. przy pomocy szczotki nylonowej, szlifierki lub gruboziarnistego papieru ściernego. Uważaj przy tym, by nie uszkodzić głęboko metalu,
  ‍
  
• usuń z powierzchni wszelkie zabrudzenia, zwłaszcza tłuste plamy – możesz do tego użyć benzyny ekstrakcyjnej, rozpuszczalnika lub Preparatu do Odtłuszczania RAFIL,
  ‍
  
• jeśli chcesz, by powierzchnia była bardzo gładka, zeszlifuj ją jeszcze raz szlifierką,
  ‍
  
• umyj i odpyl powierzchnię,
  ‍
  
• jeśli to wskazane, zagruntuj metal dopasowanym preparatem, np. podkładem antykorozyjnym.

Malowanie pistoletem do metalu – jaką farbę wybrać?

Wybierając farbę do malowania natryskowego metalu, postaw na emalię przeznaczoną do takich właśnie powierzchni. Możesz postawić np. na farbę RAFIL Radach Na Dach, którą wykorzystasz do malowania zarówno blachy dachowej, jak i rynien, parapetów czy ogrodzenia. Niezależnie od tego, jaką emalię wybierzesz, przeczytaj zalecenia zarówno producenta farby, jak i pistoletu natryskowego – dowiesz się z nich, jak przygotować emalię do użycia.

Jak malować pistoletem natryskowym? – porady

Aby malowanie metalu pistoletem natryskowym przebiegło pomyślnie, skorzystaj z poniższych podpowiedzi:

• Zanim przejdziesz do właściwego malowania, wykonaj test na dużym kartonie. Umieść go pionowo, poziomo lub ukośnie. Najlepiej, jeśli karton ułożysz w pozycji podobnej do pozycji przedmiotu, który będziesz malować. Wypróbuj, czy przygotowany preparat ma odpowiednią konsystencję, czy nie tworzą się zacieki i jak emalia rozprowadza się przy pomocy pistoletu natryskowego.
  ‍
• Jeśli malujesz powierzchnie pionowe, pistolet ustaw w odległości około 15-20 cm od płaszczyzny i przesuwaj go z góry do dołu, trzymając urządzenie prostopadle do malowanej powierzchni. Następnie maluj kolejne odcinki, które znajdują się tuż obok już pomalowanego fragmentu. Malując powierzchnie poziome, działaj w przeciwnym kierunku – od dołu, ku górze.
  ‍
• Gdy malujesz sufit, pistolet trzymaj pod kątem 45°. Malowanie skośnych powierzchni również należy przeprowadzać, trzymając urządzenie pod kątem.
  ‍
• W przypadku malowania metalowego ogrodzenia ustaw za nim płytę pilśniową lub dużą tekturę, która zapobiegnie rozpylaniu farby po drugiej stronie siatki czy metalowych przęseł.
  ‍
• Aby farba była równomiernie rozłożona na całej powierzchni, także na brzegach, zacznij spryskiwać ją około 13-15 cm przed jej krawędzią, a nacisk zwolnij 15 cm za malowaną powierzchnią.
  ‍
• Wielkość strumienia pistoletu możesz regulować. Gdy malujesz duże powierzchnie, zwiększ strumień do maksimum – dzięki temu wykonasz mniej ruchów i skrócisz czas pracy.
  ‍
• Mimo, że malowanie natryskowe wykonuje się inaczej niż tradycyjne malowanie wałkiem czy pędzlem, przesuwaj pistolet z podobną prędkością, z jaką przesuwałbyś pędzel bądź wałek.

Pamiętaj też, by przygotować ubranie robocze i ochronne – zabezpieczającą koszulę i spodnie lub kombinezon oraz maseczkę na twarz i okulary. Koniecznie zadbaj o dobrą wentylację, jeśli będziesz malować w pomieszczeniu.

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Nie ma nic bardziej relaksującego niż wypoczynek na hamaku. Ten sprzęt jest niezastąpiony w ogrodzie i na balkonie. Aby wygodnie z niego korzystać, potrzebujesz odpowiedniego stelaża. W artykule podpowiemy, jak zrobić metalowy stelaż do hamaka i jak go zabezpieczyć przed wilgocią. 

Do wiszącego hamaka niezbędny jest odpowiedni stojak, czyli stelaż. Rzadko kiedy tkaninę da się rozwiesić pomiędzy drzewami czy belkami. Jeśli nie masz takiej możliwości, stelaż pomoże Ci korzystać z hamaka bez przeszkód. 

Do dyspozycji masz różne materiały na stelaż do hamaka. Metalowa konstrukcja jest wśród nich na pewno najtrwalsza. Wystarczy okresowa konserwacja, czyli pomalowanie go emalią antykorozyjną (np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń), aby stelaż do hamaka metalowy służył Ci naprawdę długo. 

W artykule znajdziesz informacje, od czego zacząć wykonanie konstrukcji stelażu do hamaka metalowego. Podpowiemy, jak zrobić to samodzielnie oraz jak wybrać gotowy stojak na hamak metalowy. Doradzimy, jaką farbą zabezpieczyć sprzęt oraz jak o niego dbać, aby służył przez wiele sezonów.

Jak zrobić metalowy stelaż do hamaka — planowanie projektu

Kiedyś hamaki rozwieszano pomiędzy dwoma pniami drzew lub przymocowywano do drewnianych belek czy po prostu do haków w ścianie np. werandy. Dziś uniwersalnym rozwiązaniem jest specjalny stelaż. 

Stojaki na hamak wiszący, czyli ten klasyczny, mogą być wykonane z drewna lub z metalu. Obie te opcje mają swoje zalety i wady. Drewniany hamak wygląda naturalnie, można go zrobić samodzielnie lub kupić gotowy. Jest on jednak ciężki i nieporęczny, a do tego, co sezon trzeba go impregnować. 

Hamak na metalowym stelażu waży mniej niż jego drewniany odpowiednik, łatwiej go więc przemieszczać z miejsca na miejsca. Metal jest też zdecydowanie odporniejszy na warunki atmosferyczne, zwłaszcza gdy zabezpieczysz go przed wilgocią emalią antykorozyjną – taką jak RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

Jak zrobić metalowy stelaż do hamaka samodzielnie? Najpierw zrób plan swojego stojaka. Do wyboru masz kilka różnych opcji – prostszych lub bardziej skomplikowanych. My podpowiadamy, aby na początek Twój stojak był jak najprostszy. W najłatwiejszej wersji zrobiony jest z pięciu profili stalowych – trzy stanowią stelaż, a dwa krótsze służą jako podstawki. W opcji nieco trudniejszej, ale efektowniejszej, trzeba użyć długiego profilu stalowego na podstawę i dwóch krótszych na podpórki. Profile muszą być jednak wygięte – najprościej zlecić to firmie, która świadczy usługi w zakresie gięcia rur, profili i kątowników ze stali. Gięcie wykonuje się za pomocą specjalistycznego urządzenia, czyli giętarki.

Wybór materiałów i narzędzi — co będzie potrzebne do budowy stelaża?

Pracę nad stojakiem na hamak metalowym rozpocznij od zgromadzenia niezbędnych narzędzi i materiałów. Zacznijmy od prostszej wersji stelaża z prostych profili stalowych. Potrzebujesz pięciu profili ze stali – mogą mieć wymiary np. 50×30×2 mm. Trzy pierwsze po połączeniu śrubami posłużą Ci do wykonania stelaża. Zwróć uwagę, że długość pomiędzy hakami powinna wynosić ok. 300-320 cm. 

Dwa krótsze profile posłużą do wykonania podstawy hamaka. Powinny mieć długość ok. 80 cm, aby hamak stał stabilnie. Profile stalowe warto kupić ze stali nierdzewnej albo ocynkowanej. Potrzebujesz też do tego śrub montażowych, dwóch haków i karabińczyków do zamontowania hamaka oraz ewentualnie łańcucha do regulowania wysokości i ustawienia tkaniny. 

Jest też druga wersja metalowego hamaka. Wygląda ona bardziej elegancko i nowocześnie. Możesz ją wykonać samodzielnie, jeśli masz możliwość zdobycia profili stalowych, które będą wygięte. Profile kształtuje się przy pomocy giętarki, ale z powodzeniem znajdziesz zakłady, które oferują tego typu usługi. 

Potrzebujesz jednego mocnego profilu stalowego na stelaż. Jego proponowane wymiary to 40×40×2 mm. Dobrze, aby profil był ocynkowany, co przedłuży żywotność stali i zmniejszy jej podatność na korozję. Długość stelaża powinna wynosić od 320 do 360 cm – zmieści się tu standardowy hamak, nawet podwójny. Profil powinien mieć kształt półkola o średnicy np. 125 cm.

Oprócz tego niezbędne będą dwa krótsze, lekko wygięte profile na nóżki. Ich długość to np. 125 cm. Profile montujesz ze sobą przy pomocy śrub. Potrzebujesz też solidnych haków do powieszenia hamaka, karabińczyków oraz linek lub łańcucha do regulacji wysokości hamaka. 

Narzędzia, jakie będą Ci niezbędne do pracy to wiertarka do metalu, ewentualnie piłka do cięcia tego materiału. 

Kolejna ważna sprawa to zabezpieczenie stali przed korozją. Do ochrony polecamy produkt RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. To antykorozyjna emalia do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Wyróżnia ją zwiększona odporność na działanie trudnych warunków atmosferycznych oraz na uderzenia. 

Aby w pełni zabezpieczyć metal przed korozją, zastosuj RAFIL Do Bram i Ogrodzeń razem z farbą gruntującą RAFIL Podkład Antykorozyjny. Podkład polecany jest pod powierzchnie ocynkowane, stalowe i aluminiowe. Środek doskonale przylega do podłoża, tworzy elastyczną, twardą powłokę, przez co zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

Budowa stelaża krok po kroku — skompletowanie i montaż konstrukcji 

Gdy masz już zgromadzone wszystkie materiały i narzędzia, sam montaż hamaku nie powinien nastręczyć Ci dużych trudności. Największym wyzwaniem jest połączenie stalowych profili solidnymi śrubami oraz montaż podpórek, które ustabilizują całą konstrukcję. Warto dodać także metalowe zaślepki na śruby. Jeśli hamak ma być mobilny, do jednej z podpórek służących jako nóżki, domontuj niewielkie kółeczka, które pomogą przeciągać hamak z miejsca na miejsce.

Gdy Twoja konstrukcja jest już gotowa, zabezpiecz ją na wypadek korozji. W pierwszej kolejności użyj farby podkładowej RAFIL Podkład Antykorozyjny. Występuje ona w dwóch odcieniach: szary okienny – stosowany pod jasne odcienie farby nawierzchniowej oraz czerwony tlenkowy – pod ciemne odcienie farby nawierzchniowej.

Teraz zabezpiecz stal przy pomocy emalii RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Zwróć uwagę, że każde podłoże przygotowane do malowania powinno być czyste, suche, pozbawione śladów rdzy i zatłuszczeń. Do mycia i odtłuszczania powierzchni metalowych służy wodny roztwór preparatu RAFIL Preparat Do Odtłuszczania.

Pielęgnacja metalowego stelaża — jak dbać o stelaż, aby służył przez wiele sezonów? 

Jak pielęgnować stojak na hamak metalowy? Nawet jeśli konstrukcja jest pomalowana preparatami antykorozyjnymi, na zimę warto dodatkowo zabezpieczyć hamak przed wilgocią, np. chowając do pomieszczenia gospodarczego lub okrywając stelaż. Oprócz tego dbaj, aby stojak był czysty i regularnie usuwaj z niego ziemię, piasek czy inne zanieczyszczenia. 

Alternatywne rozwiązania — gotowe stelaże i ich zalety

Jeśli nie masz smykałki do majsterkowania ani narzędzi niezbędnych do wykonania samodzielnie metalowego stelaża do hamaka, najlepszą opcją jest zakup gotowego stojaka. Trzeba go jedynie skręcić zgodnie z instrukcją, do czego wystarczy śrubokręt lub najlepiej wkrętarka. Pamiętaj, aby stelaż do hamaka – ten gotowy, i ten DIY, zabezpieczyć przed korozją przy pomocy środków RAFIL!

Własnoręcznie wykonany, metalowy kwietnik nie tylko pięknie ozdobi przestrzeń i stworzy miejsce do wyeksponowania roślin, ale też stanie się prawdziwym powodem do dumy. Nie masz pomysłu na nowy projekt DIY? Zainspiruj się naszymi propozycjami!

Metalowy kwietnik stojący z miedzianych rurek

Wystarczy trochę wyobraźni i odrobina zręczności, by wykonać ciekawy, industrialny kwietnik z cienkich, miedzianych rurek. Wygięte lub połączone przy użyciu łączników kątowych na kształt litery U, stworzą stelaż na nóżkach, na którym następnie postawisz kosz lub doniczkę z rośliną.

Pamiętaj o tym, by najpierw wybrać doniczkę, a dopiero później przystąpić do robienia kwietnika. Dlaczego? Stabilność całej konstrukcji zależy od dobrego dopasowanie tych dwóch elementów. Jeśli osłonka będzie, choć o kilka centymetrów za mała, między nią a stelażem powstanie wolna przestrzeń, z powodu której kwietnik może się chwiać – a to stanowi zagrożenie dla znajdującej się w nim rośliny.

Prosty projekt DIY – metalowy kwietnik wiszący z puszek

Szukasz pomysłu na prosty, metalowy kwietnik, z którego zrobieniem poradzisz sobie nawet kompletnie bez doświadczenia w pracach DIY? Proponujemy Ci szybki i efektowny projekt, do którego wykonania będziesz potrzebować zaledwie trzech elementów: metalowych puszek (np. po kukurydzy czy fasoli), sznurka jutowego i dowolnego szpikulca. Jak go zrobić?

1. Usuń z puszek wieku i etykiety, a następnie dokładnie je umyj.
2. Wykonaj szpikulcem dwa otwory po bokach puszki. Powinny się znajdować naprzeciw siebie, tuż przy otworze pozostałym po usunięciu wieczka.
3. Utnij dwa kawałki sznurka. Każdy z nich przełóż przez dziurkę i zawiąż supeł, tworząc w ten sposób uchwyt.
4. Każda puszka może tworzyć osobny, pojedynczy kwietnik albo możesz połączyć je piętrowo w jeden duży, kaskadowy element. W tym drugim przypadku puszki muszą mieć też otwory na dole służące do podwieszenia tych, które będą się znajdować poniżej.

Gotowy kwietnik możesz pomalować na ulubiony kolor farbą w sprayu bądź zostawić go w metalicznym odcieniu. W naturalnej wersji będzie świetnie pasować do wnętrz utrzymanych w industrialnym klimacie.

Jak zrobić metalowy kwietnik z wiaderek?

Dużo czasu nie zajmie Ci też zrobienie metalowego kwietnika ze starego wiaderka, które znalazłeś w domu bądź kupiłeś okazyjnie na pchlim targu – nawet jeśli jest dziurawe, zardzewiałe i pozbawione uchwytu.

Aby uzyskać satysfakcjonujący efekt, zacznij od oczyszczenia elementu ze śladów rdzy i zabrudzeń. Luźne ogniska korozji usuń mechanicznie, a całość przetrzyj papierem ściernym lub drucianą szczotką, by pozbyć się także śladów po starej farbie. Na koniec odpyl wyczyszczoną powierzchnię.

Aby móc zawiesić kwietnik, konieczne będzie wykonanie w wiadrze otworów. Możesz to zrobić profesjonalnymi narzędziami lub przy użyciu ostrożnie używanego, podgrzanego silnie szpikulca, który powinien bez trudu przebić się przez ten materiał. Dla optymalnej stabilności będziesz potrzebować 3 otworów.

Przez wykonane dziurki przewlecz sznurek lub łańcuszek z grubymi oczkami, a następnie zawieś kwietnik w docelowym miejscu. Może to być karnisz, gruba belka stropowa albo element konstrukcyjny altany ogrodowej. Wiaderko możesz też wcześniej pomalować lub ozdobić w inny sposób – np. obklejając je sizalowym sznurkiem przytwierdzonym klejem na gorąco.

Recykling metalowych mebli – jak dać im drugie życie?

Jeszcze kilkanaście lat temu metalowe meble ogrodowe cieszyły się ogromną popularnością. Dziś konsumenci stawiają raczej na te wykonane z lżejszych i funkcjonalniejszych materiałów, np. z drewna, rattanu czy technorattanu. Te metalowe wciąż można jeszcze znaleźć w okazyjnej cenie i dać im drugie życie, przekształcając je w stylowe kwietniki. Metalowa taca, stolik czy krzesło spokojnie utrzymają nawet ciężką doniczkę, a do tego można je łatwo dopasowywać do różnych aranżacji – wystarczy tylko farba i dobry pomysł.

Metalowy kwietnik do ogrodu z… roweru

Masz stary rower, który nie nadaje się już do użytku ani naprawy, a jednak sentyment nie pozwala Ci na jego wyrzucenie? Możesz dać mu drugie życie, przekształcając go w niebanalny, wolnostojący kwietnik na rośliny ogrodowe. Wbrew pozorom, wykonanie tego projektu zajmie Ci zaledwie chwilę i nie wymaga niemal żadnego wysiłku.

Na dobrą sprawę, możesz po prostu stabilnie postawić rower (lub oprzeć go o coś), a w jego koszyku i na bagażniku postawić doniczki w rustykalnym stylu – np. takie zdobione folkowymi wzorami lub wykonane z terakoty. Rower możesz też pomalować. Taki metalowy kwietnik w czarnym lub białym kolorze wkomponuje się w różne aranżacje ogrodowe, nie tylko rustykalne.

Jak przekształcić wannę w oryginalny kwietnik ogrodowy?

Przeprowadzasz właśnie gruntowny remont łazienki? Pozostała po nim wanna, z której nie będziesz już korzystać, może stać się ciekawym kwietnikiem, w którym dekoracyjnie wyeksponujesz rośliny. Co więcej, jego przygotowanie nie zajmie Ci dużo czasu.

W wersji minimalistycznej możesz po prostu postawić wannę w wyznaczonym miejscu, nasypać do środka ziemię i posadzić rośliny. Lepszy efekt osiągniesz jednak wtedy, gdy wykończysz jej zewnętrzne ścianki w sposób spójny z aranżacją ogrodu. Możesz je pomalować, obkleić mozaiką, a nawet umieścić całość pośrodku kopczyka z dekoracyjnych kamieni – lub zrealizować każdy inny projekt, który przyjdzie Ci do głowy.

Pamiętaj o tym, że wszystkie metalowe kwietniki muszą zostać odpowiednio zabezpieczone przed czynnikami zewnętrznymi, a w szczególności przed wilgocią.

{{recomended-product}}

Co zrobić, aby zapewnić temu materiałowi trwałość i długą żywotność? Dobrym wyborem będzie, chociażby zastosowanie emalii RAFIL Chlorokauczuk, która nie tylko zabezpiecza metal przed wilgocią i uszkodzeniami mechanicznymi, ale także nadaje mu piękny wygląd. Aby przedłużyć jej trwałość, najpierw przygotuj powierzchnię do malowania, aplikując na nią RAFIL Podkład Chlorokauczukowy.

Środek ten stworzy matową, elastyczną powłokę, która zwiększy przyczepność farby nawierzchniowej do podłoża. W efekcie pomalowana powierzchnia zachowa estetykę i ochronę przeciwkorozyjną przez długi czas.