Kolory ogrodzenia pasujące do czarnego dachu – inspiracje

Własnoręcznie wykonany, metalowy kwietnik nie tylko pięknie ozdobi przestrzeń i stworzy miejsce do wyeksponowania roślin, ale też stanie się prawdziwym powodem do dumy. Nie masz pomysłu na nowy projekt DIY? Zainspiruj się naszymi propozycjami!

Metalowy kwietnik stojący z miedzianych rurek

Wystarczy trochę wyobraźni i odrobina zręczności, by wykonać ciekawy, industrialny kwietnik z cienkich, miedzianych rurek. Wygięte lub połączone przy użyciu łączników kątowych na kształt litery U, stworzą stelaż na nóżkach, na którym następnie postawisz kosz lub doniczkę z rośliną.

Pamiętaj o tym, by najpierw wybrać doniczkę, a dopiero później przystąpić do robienia kwietnika. Dlaczego? Stabilność całej konstrukcji zależy od dobrego dopasowanie tych dwóch elementów. Jeśli osłonka będzie, choć o kilka centymetrów za mała, między nią a stelażem powstanie wolna przestrzeń, z powodu której kwietnik może się chwiać – a to stanowi zagrożenie dla znajdującej się w nim rośliny.

Prosty projekt DIY – metalowy kwietnik wiszący z puszek

Szukasz pomysłu na prosty, metalowy kwietnik, z którego zrobieniem poradzisz sobie nawet kompletnie bez doświadczenia w pracach DIY? Proponujemy Ci szybki i efektowny projekt, do którego wykonania będziesz potrzebować zaledwie trzech elementów: metalowych puszek (np. po kukurydzy czy fasoli), sznurka jutowego i dowolnego szpikulca. Jak go zrobić?

1. Usuń z puszek wieku i etykiety, a następnie dokładnie je umyj.
2. Wykonaj szpikulcem dwa otwory po bokach puszki. Powinny się znajdować naprzeciw siebie, tuż przy otworze pozostałym po usunięciu wieczka.
3. Utnij dwa kawałki sznurka. Każdy z nich przełóż przez dziurkę i zawiąż supeł, tworząc w ten sposób uchwyt.
4. Każda puszka może tworzyć osobny, pojedynczy kwietnik albo możesz połączyć je piętrowo w jeden duży, kaskadowy element. W tym drugim przypadku puszki muszą mieć też otwory na dole służące do podwieszenia tych, które będą się znajdować poniżej.

Gotowy kwietnik możesz pomalować na ulubiony kolor farbą w sprayu bądź zostawić go w metalicznym odcieniu. W naturalnej wersji będzie świetnie pasować do wnętrz utrzymanych w industrialnym klimacie.

Jak zrobić metalowy kwietnik z wiaderek?

Dużo czasu nie zajmie Ci też zrobienie metalowego kwietnika ze starego wiaderka, które znalazłeś w domu bądź kupiłeś okazyjnie na pchlim targu – nawet jeśli jest dziurawe, zardzewiałe i pozbawione uchwytu.

Aby uzyskać satysfakcjonujący efekt, zacznij od oczyszczenia elementu ze śladów rdzy i zabrudzeń. Luźne ogniska korozji usuń mechanicznie, a całość przetrzyj papierem ściernym lub drucianą szczotką, by pozbyć się także śladów po starej farbie. Na koniec odpyl wyczyszczoną powierzchnię.

Aby móc zawiesić kwietnik, konieczne będzie wykonanie w wiadrze otworów. Możesz to zrobić profesjonalnymi narzędziami lub przy użyciu ostrożnie używanego, podgrzanego silnie szpikulca, który powinien bez trudu przebić się przez ten materiał. Dla optymalnej stabilności będziesz potrzebować 3 otworów.

Przez wykonane dziurki przewlecz sznurek lub łańcuszek z grubymi oczkami, a następnie zawieś kwietnik w docelowym miejscu. Może to być karnisz, gruba belka stropowa albo element konstrukcyjny altany ogrodowej. Wiaderko możesz też wcześniej pomalować lub ozdobić w inny sposób – np. obklejając je sizalowym sznurkiem przytwierdzonym klejem na gorąco.

Recykling metalowych mebli – jak dać im drugie życie?

Jeszcze kilkanaście lat temu metalowe meble ogrodowe cieszyły się ogromną popularnością. Dziś konsumenci stawiają raczej na te wykonane z lżejszych i funkcjonalniejszych materiałów, np. z drewna, rattanu czy technorattanu. Te metalowe wciąż można jeszcze znaleźć w okazyjnej cenie i dać im drugie życie, przekształcając je w stylowe kwietniki. Metalowa taca, stolik czy krzesło spokojnie utrzymają nawet ciężką doniczkę, a do tego można je łatwo dopasowywać do różnych aranżacji – wystarczy tylko farba i dobry pomysł.

Metalowy kwietnik do ogrodu z… roweru

Masz stary rower, który nie nadaje się już do użytku ani naprawy, a jednak sentyment nie pozwala Ci na jego wyrzucenie? Możesz dać mu drugie życie, przekształcając go w niebanalny, wolnostojący kwietnik na rośliny ogrodowe. Wbrew pozorom, wykonanie tego projektu zajmie Ci zaledwie chwilę i nie wymaga niemal żadnego wysiłku.

Na dobrą sprawę, możesz po prostu stabilnie postawić rower (lub oprzeć go o coś), a w jego koszyku i na bagażniku postawić doniczki w rustykalnym stylu – np. takie zdobione folkowymi wzorami lub wykonane z terakoty. Rower możesz też pomalować. Taki metalowy kwietnik w czarnym lub białym kolorze wkomponuje się w różne aranżacje ogrodowe, nie tylko rustykalne.

Jak przekształcić wannę w oryginalny kwietnik ogrodowy?

Przeprowadzasz właśnie gruntowny remont łazienki? Pozostała po nim wanna, z której nie będziesz już korzystać, może stać się ciekawym kwietnikiem, w którym dekoracyjnie wyeksponujesz rośliny. Co więcej, jego przygotowanie nie zajmie Ci dużo czasu.

W wersji minimalistycznej możesz po prostu postawić wannę w wyznaczonym miejscu, nasypać do środka ziemię i posadzić rośliny. Lepszy efekt osiągniesz jednak wtedy, gdy wykończysz jej zewnętrzne ścianki w sposób spójny z aranżacją ogrodu. Możesz je pomalować, obkleić mozaiką, a nawet umieścić całość pośrodku kopczyka z dekoracyjnych kamieni – lub zrealizować każdy inny projekt, który przyjdzie Ci do głowy.

Pamiętaj o tym, że wszystkie metalowe kwietniki muszą zostać odpowiednio zabezpieczone przed czynnikami zewnętrznymi, a w szczególności przed wilgocią.

{{recomended-product}}

Co zrobić, aby zapewnić temu materiałowi trwałość i długą żywotność? Dobrym wyborem będzie, chociażby zastosowanie emalii RAFIL Chlorokauczuk, która nie tylko zabezpiecza metal przed wilgocią i uszkodzeniami mechanicznymi, ale także nadaje mu piękny wygląd. Aby przedłużyć jej trwałość, najpierw przygotuj powierzchnię do malowania, aplikując na nią RAFIL Podkład Chlorokauczukowy.

Środek ten stworzy matową, elastyczną powłokę, która zwiększy przyczepność farby nawierzchniowej do podłoża. W efekcie pomalowana powierzchnia zachowa estetykę i ochronę przeciwkorozyjną przez długi czas.

Malowanie natryskowe zyskuje dużą popularność nie tylko wśród zawodowych malarzy czy lakierników, ale też wśród użytkowników prywatnych. Trudno się dziwić – jest to szybki i efektywny sposób na pokrycie farbą wybranych powierzchni. Sprawdź, jak malować pistoletem natryskowym do metalu.

Malowanie metalu pistoletem – jak przygotować stanowisko i malowaną powierzchnię?

Zanim przystąpisz do malowania, przygotuj stanowisko pracy i wyczyść powierzchnię, którą będziesz malować. Jeśli będziesz malować w pomieszczeniu, przygotuj stanowisko pracy tak, by móc zachować swobodne ruchy i dotrzeć do wszystkich zakamarków. Zabezpiecz też powierzchnię niepokrywaną farbą, np. tekturami i foliami ochronnymi.

Następnym krokiem jest przygotowanie metalu do malowania pistoletem:

• jeśli malujesz przedmiot wcześniej pokryty farbą, możesz całkowicie zeszlifować stare powłoki lub przy pomocy papieru ściernego usunąć wyłącznie te elementy, na których znajduje się luźna, pokruszona farba czy lakier,
  ‍
  
• usuń ogniska rdzy np. przy pomocy szczotki nylonowej, szlifierki lub gruboziarnistego papieru ściernego. Uważaj przy tym, by nie uszkodzić głęboko metalu,
  ‍
  
• usuń z powierzchni wszelkie zabrudzenia, zwłaszcza tłuste plamy – możesz do tego użyć benzyny ekstrakcyjnej, rozpuszczalnika lub Preparatu do Odtłuszczania RAFIL,
  ‍
  
• jeśli chcesz, by powierzchnia była bardzo gładka, zeszlifuj ją jeszcze raz szlifierką,
  ‍
  
• umyj i odpyl powierzchnię,
  ‍
  
• jeśli to wskazane, zagruntuj metal dopasowanym preparatem, np. podkładem antykorozyjnym.

Malowanie pistoletem do metalu – jaką farbę wybrać?

Wybierając farbę do malowania natryskowego metalu, postaw na emalię przeznaczoną do takich właśnie powierzchni. Możesz postawić np. na farbę RAFIL Radach Na Dach, którą wykorzystasz do malowania zarówno blachy dachowej, jak i rynien, parapetów czy ogrodzenia. Niezależnie od tego, jaką emalię wybierzesz, przeczytaj zalecenia zarówno producenta farby, jak i pistoletu natryskowego – dowiesz się z nich, jak przygotować emalię do użycia.

Jak malować pistoletem natryskowym? – porady

Aby malowanie metalu pistoletem natryskowym przebiegło pomyślnie, skorzystaj z poniższych podpowiedzi:

• Zanim przejdziesz do właściwego malowania, wykonaj test na dużym kartonie. Umieść go pionowo, poziomo lub ukośnie. Najlepiej, jeśli karton ułożysz w pozycji podobnej do pozycji przedmiotu, który będziesz malować. Wypróbuj, czy przygotowany preparat ma odpowiednią konsystencję, czy nie tworzą się zacieki i jak emalia rozprowadza się przy pomocy pistoletu natryskowego.
  ‍
• Jeśli malujesz powierzchnie pionowe, pistolet ustaw w odległości około 15-20 cm od płaszczyzny i przesuwaj go z góry do dołu, trzymając urządzenie prostopadle do malowanej powierzchni. Następnie maluj kolejne odcinki, które znajdują się tuż obok już pomalowanego fragmentu. Malując powierzchnie poziome, działaj w przeciwnym kierunku – od dołu, ku górze.
  ‍
• Gdy malujesz sufit, pistolet trzymaj pod kątem 45°. Malowanie skośnych powierzchni również należy przeprowadzać, trzymając urządzenie pod kątem.
  ‍
• W przypadku malowania metalowego ogrodzenia ustaw za nim płytę pilśniową lub dużą tekturę, która zapobiegnie rozpylaniu farby po drugiej stronie siatki czy metalowych przęseł.
  ‍
• Aby farba była równomiernie rozłożona na całej powierzchni, także na brzegach, zacznij spryskiwać ją około 13-15 cm przed jej krawędzią, a nacisk zwolnij 15 cm za malowaną powierzchnią.
  ‍
• Wielkość strumienia pistoletu możesz regulować. Gdy malujesz duże powierzchnie, zwiększ strumień do maksimum – dzięki temu wykonasz mniej ruchów i skrócisz czas pracy.
  ‍
• Mimo, że malowanie natryskowe wykonuje się inaczej niż tradycyjne malowanie wałkiem czy pędzlem, przesuwaj pistolet z podobną prędkością, z jaką przesuwałbyś pędzel bądź wałek.

Pamiętaj też, by przygotować ubranie robocze i ochronne – zabezpieczającą koszulę i spodnie lub kombinezon oraz maseczkę na twarz i okulary. Koniecznie zadbaj o dobrą wentylację, jeśli będziesz malować w pomieszczeniu.

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Podmurówka utrzymuje konstrukcję ogrodzenia, chroni jego elementy przed korozją i dodaje estetyki otoczeniu domu. Czym pomalować podmurówkę ogrodzenia? Mamy listę polecanych produktów oraz instrukcję malowania podmurówki betonowej krok po kroku.

Czy podmurówkę warto przewidzieć na etapie projektowania ogrodzenia posesji? Zdecydowanie tak! Dzięki podmurówce ogrodzenie jest uniesione nad ziemią, co chroni jego elementy przed bezpośrednim kontaktem z wodą, błotem i wilgocią. To z kolei zmniejsza ryzyko korozji w przypadku metalowych ogrodzeń oraz gnicia w przypadku drewna. 

Podmurówka to bariera dla korzeni roślin i mniejszych zwierząt. To także estetyczny element otoczenia domu. Aby jednak takim pozostała, warto ją zabezpieczyć przed brudem oraz trudnymi warunkami atmosferycznymi.

Dlaczego warto pomalować betonową podmurówkę ogrodzenia?

Beton uważa się za materiał wyjątkowo trwały. Dlaczego zatem malowanie podmurówki betonowej to dobry pomysł? Przede wszystkim dlatego, że beton, jak każdy materiał narażony na warunki atmosferyczne, ulega korozji. Dobra farba do betonu zabezpiecza go przed szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych takich jak deszcz, śnieg, promieniowanie UV i zmiany temperatur.

Malowana podmurówka jest mniej podatna na nasiąkanie wodą, a to z kolei zmniejsza ryzyko jej pękania i erozji.

Kolejny powód dotyczy natury estetycznej. Betonowa powierzchnia, szczególnie ta narażona na osadzanie się brudu, kurzu i mchu (a więc nasza podmurówka), będzie łatwiejsza do czyszczenia, gdy pokryjesz ją odpowiednią farbą. Pomalowana podmurówka nie wchłania brudu tak intensywnie, jak surowy beton i na dłużej zachowuje ładny wygląd. Co więcej, farba nadaje podmurówce schludny wygląd, który możesz dopasować do koloru ogrodzenia lub elewacji budynku.

Warto też dodać, że malowanie podmurówki zmniejsza ryzyko rozwoju mchu i glonów, które często pojawiają się na wilgotnych, betonowych powierzchniach.

Czym pomalować podmurówkę ogrodzenia? 

Do malowania betonowej podmurówki ogrodzenia warto wybrać farby, które są trwałe i odporne na warunki atmosferyczne oraz przystosowane do malowania betonu. Przy wyborze farby zwróć też uwagę na jej właściwości hydrofobowe, odporność na promieniowanie UV i czynniki chemiczne.

Wśród szerokiej gamy takich produktów wyróżniamy np. farby akrylowe do betonu, farby silikonowe, chlorokauczukowe, silikonowe czy poliuretanowe. Jednym z dostępnych rozwiązań jest też pomalowanie podmurówki przy pomocy farby elewacyjnej.

Farba chlorokauczukowa do betonu – zalety i zastosowanie

Czym pomalować podmurówkę ogrodzenia? Polecanym produktem jest farba chlorokauczukowa. To specjalistyczna farba ochronna, której głównym składnikiem jest chlorokauczuk. Dzięki temu farba ta charakteryzuje się wyjątkową odpornością na trudne warunki atmosferyczne, substancje chemiczne i uszkodzenia mechaniczne.

Powłoka chlorokauczukowa jest hydrofobowa, czyli odpycha wodę, dzięki czemu doskonale zabezpiecza powierzchnie przed działaniem wilgoci. To sprawia, że często stosuje się ją na zewnątrz, na podmurówkach, basenach czy ogrodzeniach. Dzięki dużej wytrzymałości chemicznej farba chlorokauczukowa jest odporna na działanie olejów, kwasów, zasad i soli. Nadaje się więc do powierzchni, które mogą mieć kontakt z takimi substancjami. 

Co więcej, chlorokauczukowa powłoka chroni przed blaknięciem spowodowanym przez promienie UV, co pozwala zachować trwałość koloru. 

Spośród farb chlorokauczukowych sprawdzonym produktem jest RAFIL Chlorokauczuk. To emalia dedykowana do malowania ochronno-dekoracyjnego powierzchni stalowych i żeliwnych stosowanych na zewnątrz. Można jej również używać do ozdobnego malowania betonowych podłoży oraz tynków cementowo-wapiennych. 

Farba RAFIL Chlorokauczuk tworzy trwałą, elastyczną warstwę odporną na zarysowania, uderzenia i inne uszkodzenia mechaniczne. Wyróżnia się dużą odpornością na trudne warunki atmosferyczne. Podłoża betonowe, w tym podmurówki, nie wymagają podkładu przed aplikacją emalii na swoją powierzchnię. 

Farba epoksydowa do betonu – kiedy warto ją wybrać?

Czym pomalować betonową podmurówkę? Kolejna propozycja to farba epoksydowa do betonu. Będzie doskonałym wyborem w sytuacjach, gdy powierzchnia wymaga wyjątkowej trwałości, odporności na ścieranie i ochrony przed chemikaliami.

Farba epoksydowa sprawdza się w garażach, warsztatach, magazynach oraz fabrykach, gdzie betonowe powierzchnie są intensywnie użytkowane i narażone na obciążenia mechaniczne. Farba epoksydowa jest bardzo trwała i odporna na uderzenia oraz ścieranie, dzięki czemu pomalowane nią powierzchnie betonowe zachowują estetykę i funkcjonalność przez długi czas.

W gamie produktów RAFIL polecamy RAFIL na beton – zestaw emalia epoksydowa. Ta dwuskładnikowa emalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni betonowych. Tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia.

Zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Stosowana na zewnątrz zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi w zestawie z produktem RAFIL Na Beton Lakier poliuretanowy.

Jak przygotować podmurówkę do malowania?

Zanim zabierzesz się za malowanie, czeka Cię praca nad odpowiednim przygotowaniem betonowego podłoża. 

• Jeśli podmurówka jest nowa, przed przystąpieniem do malowania należy ją sezonować przez co najmniej 4 tygodnie. Pozwoli to na odpowiednie utwardzenie betonu i usunięcie nadmiaru wilgoci.
• Przed aplikacją farby dokładnie oczyść powierzchnię podmurówki z wszelkich zanieczyszczeń takich jak kurz, brud, tłuszcz czy resztki starych powłok. Możesz użyć szczotki, odkurzacza lub sprężonego powietrza, aby usunąć pył.
• Przygotuj grunt, mieszając farbę RAFIL Chlorokauczuk z dodatkiem około 25% rozcieńczalnika. Dobrze wymieszaj, aby uzyskać jednorodną konsystencję.

Nałóż grunt na przygotowaną powierzchnię podmurówki, używając pędzla, wałka lub natrysku. Upewnij się, że grunt pokrywa całą powierzchnię równomiernie. Pozwól mu wyschnąć zgodnie z zaleceniami producenta.

Malowanie podmurówki betonowej krok po kroku

1. Użyj miękkiego wałka flokowego lub pędzla do farb olejnych. Przed rozpoczęciem malowania sprawdź, czy struktura, którą pozostawia wałek lub pędzel, jest akceptowalna.
2. Druga opcja to natrysk. Przygotuj natrysk pneumatyczny, ustawiając zalecaną lepkość farby na 25-35 sekund w kubku Forda fi 4 mm. Dodaj do 25% rozcieńczalnika (RAFIL Rozcieńczalnik do wyrobów chlorokauczukowych i poliwinylowych) i ustaw ciśnienie natrysku na 0,3-0,5 MPa.
3. Nałóż pierwszą warstwę farby (np. RAFIL Chlorokauczuk) na przygotowaną powierzchnię podmurówki. Staraj się nie przeciągać wielokrotnie wałka po tej samej powierzchni, aby uniknąć rozmiękczenia poprzedniej warstwy.

1. Pozwól pierwszej warstwie wyschnąć przez minimum 0,5 do 2 godzin, w zależności od warunków otoczenia. Upewnij się, że farba jest całkowicie sucha przed nałożeniem kolejnej warstwy.
2. W przypadku przekroczenia zalecanego czasu schnięcia, poczekaj przynajmniej 5 dni przed nałożeniem kolejnej warstwy.
3. Powtarzaj proces do nałożenia 2-3 warstw, aby uzyskać optymalne krycie i trwałość.
4. Upewnij się, że temperatura otoczenia oraz malowanej powierzchni wynosi od +10°C do +25°C, a wilgotność względna powietrza jest niższa niż 80%.

Jak dbać o pomalowaną podmurówkę, aby służyła na lata?

Aby pomalowana betonowa podmurówka służyła na lata, warto regularnie dbać o jej stan. Usuwaj z niej liście, kurz, piasek i inne zanieczyszczenia, aby zapobiec ich nagromadzeniu. Możesz użyć szczotki, miotły lub węża ogrodowego. Co najmniej raz w roku przemyj beton wodą z mydłem lub łagodnym detergentem, aby usunąć trudniejsze plamy i osady. 

Regularnie kontroluj też powłokę farby pod kątem pęknięć, łuszczenia się czy odbarwień. Wczesne wykrycie problemów pozwala na szybszą reakcję i naprawę. Jeśli to niezbędne, zabezpiecz podmurówkę, używając sprawdzonych środków RAFIL.

‍