Kolorowe pergole metalowe w ogrodzie i na tarasie – inspiracje

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Kupowanie farb staje się coraz bardziej świadome – klienci częściej zwracają uwagę już nie tylko na ich kolor, ale również na właściwości, np. odporność na ścieranie czy blaknięcie. Kolejnym punktem, który warto sprawdzić, kupując farby, jest zawartość LZO w produkcie. Dowiedz się, jak to zrobić!

LZO – co to jest?

Definicja LZO wymaga najpierw rozwinięcia skrótu. Lotne związki organiczne to substancje, które łatwo przechodzą w stan pary i gazu, ich temperatura wrzenia oscyluje w granicach 50-250°C, a ich rozpuszczalność w wodzie jest niska. Jak już zostało wcześniej wspomniane, LZO występują w farbach, a najwięcej można ich znaleźć w preparatach na bazie rozpuszczalników.

Ważne!

Lotne związki organiczne znajdują się nie tylko w farbach, choć to właśnie z nimi są najczęściej kojarzone. Spotkać można je także w takich produktach, jak m.in. tusze do drukarek, środki w aerozolu na owady, odświeżacze powietrza, kleje, tynki czy preparaty czyszczące stosowane w mieszkaniach.

Lotne związki organiczne stanowią jednak także efekt uboczny wielu procesów przemysłowych – emisja LZO na szeroką skalę prowadzi do zanieczyszczenia środowiska, co doprowadziło do konieczności uregulowania zawartości w produktach LZO ustawą, by zminimalizować ich szkodliwy wpływ na naturę.

Farby z LZO a bezpieczeństwo

Bezpośrednie narażenie na długotrwały kontakt z lotnymi związkami organicznymi ma szkodliwy wpływ dla zdrowia. Dlatego też normy LZO w farbach zostały przedstawione bardzo skrupulatnie, szczególnie jeśli chodzi o preparaty do ścian używane wewnątrz budynków. Z jakimi dolegliwościami może się spotkać osoba narażona na wdychanie LZO z farb do ścian? Mogą to być:

• katar,
  
• podrażnienie oczu,
  
• wysypki i inne uczulenia skórne,
  
• obrzęk krtani,
  
• ból głowy,
  
• nudności,
  
• nasilenie objawów astmy.

Oczywiście te objawy mogą występować, jeśli nie zostały zachowane zasady doboru farb do wnętrz. W pomieszczeniach należy bowiem unikać preparatów rozpuszczalnikowych, a zastąpić je wodorozcieńczalnymi. Warto też sprawdzać zawartość LZO w farbach i porównać ją z zapisami w ustawie, by mieć pewność, że kupione preparaty nie będą szkodzić domownikom.

Jeszcze większą uwagę należy poświęcić doborowi farb, jeśli wśród członków rodziny są astmatycy i alergicy. Dla nich najlepszym rozwiązaniem jest sięganie po ekologiczne preparaty, w których została przeprowadzona redukcja LZO – ilość lotnych związków organicznych jest w nich o wiele mniejsza, niż wskazują na to normy.

Redukcja LZO jest również istotna w przypadku farb stosowanych na zewnątrz, zwłaszcza przy malowaniu dużych powierzchni, kiedy malarz przez długi okres czasu jest narażony na wdychanie szkodliwych oparów.

LZO w farbach – normy

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że ustawowa zawartość LZO w farbach znacząco różni się w przypadku preparatów wodnych i rozpuszczalnikowych, a także do użytku zewnętrznego i wewnętrznego. Wybierając matową farbę do malowania ścian i sufitów w mieszkaniu należy szukać preparatów, w których zawartość LZO w produkcie nie przekracza 30 g/l. Oczywiście na rynku bez trudu znajdziesz takie, w których wartość ta jest o wiele niższa.

Z kolei szukając farb specjalistycznych, możesz natknąć się na zdecydowanie wyższą zawartość LZO – np. dopuszczalna ilość tych substancji w farbach na dach RAFIL Radach Farba Na Dach to 500 g/l. Różnica wynika przede wszystkim z tego, że z warstwą preparatu do malowania dachów nie będziesz mieć styczności, a tym bardziej z pochodzącymi z niej lotnymi związkami organicznymi. Poza tym farby stosowane na zewnątrz muszą cechować się wysoką odpornością na zmienne warunki atmosferyczne, zarysowania i uderzenia.

Pamiętaj, by wybierając preparaty wykończeniowe, zawsze sięgać po te o najniższym bilansie LZO – dzięki temu zadbasz o zdrowie i otaczające Cię środowisko.

Czym pomalować ogrodzenie, metalową balustradę betonu, betonowy słupek, a także drewniane panele czy lamperię? Do wszystkich tych zastosowań nadają się farby ftalowe, inaczej zwane też alkidowymi. Zobacz, czym się charakteryzują i gdzie możesz je stosować.

Wśród różnego rodzaju farb do zastosowań dekoracyjnych i przemysłowych ważne miejsce zajmują farby ftalowe. Inna nazwa tego produktu to farba alkidowa lub emalia alkidowa.

Farby alkidowe są niezastąpione do malowania wymagających powierzchni jak metal, beton, materiały drewnopochodne. Zabezpieczają je przed wilgocią, chronią przed zarysowaniami i uszkodzeniami mechanicznymi. Są odporne na warunki atmosferyczne, trwałe, a przy tym zapewniają ciekawe efekty dekoracyjne. Nic dziwnego, że farbę ftalową wybiera się dziś do tak wielu różnorodnych zastosowań.

Czym są farby alkidowe?

Farby alkidowe znajdują zastosowanie w pracach malarskich na zewnątrz oraz wewnątrz budynków. Ich główny składnik to żywica alkidowa oraz olej, który nadaje farbie trwałość i z charakterystyczny połysk.

Farby ftalowe należą do farb rozpuszczalnikowych i stanowią nowocześniejszy rodzaj używanych wcześniej farb olejnych. Rozcieczalnikiem jest tu benzyna lakowa i ksylen. Spoiwem zaś – żywica alkidowa (żywica ftalowa). Kluczowym składnikiem są tu wspomniane wcześniej oleje. To dzięki nim farba alkidowa bardzo dobrze kryje, jest łatwa w aplikacji oraz ma gładką, gęstą konsystencję.

Czym jeszcze wyróżniają się farby ftalowe? Mają doskonałą przyczepność do wielu różnych rodzajów podłoża. Dostępne są w wielu wersjach kolorystycznych – matowych i z połyskiem.

Jakie wady mają farby ftalowe? Są odporne na wilgoć, ale nie na rozpuszczalniki i substancje chemiczne. Nie powinny być stosowane do malowania elementów stale zanurzonych w wodzie – pod jej wpływem miękną. Nie należy ich używać również do pokrywania świeżych tynków oraz powierzchni ocynkowanych. W kontakcie ze środowiskiem zasadowym ulegają hydrolizie tłuszczów (zmydleniu). Dość długo schną, ponieważ wysychanie farb alkidowych następuje poprzez przyłączanie tlenu z powietrza. Oprócz tego mają intensywny zapach, a z czasem mogą stopniowo tracić swój połysk, ulegając kredowaniu.

Zalety stosowania farb alkidowych

Co decyduje o dużej popularności farb alkidowych? Zalety można mnożyć, ale dwie z nich przeważają nad resztą – uniwersalne zastosowanie oraz niski koszt.

Wspominany wyżej olej jest stosunkowo tani, co przekłada się też na korzystną cenę gotowego produktu na jego bazie. Ponadto olej nadaje malowanej powierzchni charakterystyczny połysk. Z tego powodu, produkty alkidowe często służą do malowania poręczy, ogrodzeń i innych elementów znajdujących się na zewnątrz budynków.

Wzorowe reagowanie oleju z innymi składnikami sprawia, że właściwości farb alkidowych można dowolnie kształtować i dostosowywać do własnych potrzeb.

Z tego powodu farby ftalowe są powszechnie wykorzystywane do wielu różnych zastosowań. Maluje się nimi metalowe przęsła oraz betonowe słupki ogrodzeń, balustrady, meble żeliwne czy inne elementy małej architektury ogrodowej.

Farby alkidowe doskonale zabezpieczają drewno przed wnikaniem wilgoci i pęcznieniem. Stosuje się je więc do zabezpieczania drewnianych powierzchni na zewnątrz – mebli ogrodowych, altan, pergoli. Trzeba jednak pamiętać, że farba ftalowa całkowicie zakryje słoje drewna.

Farny ftalowe znajdują zastosowanie także wewnątrz pomieszczeń. Maluje się nimi lamperie, drewniane panele, meble i inne powierzchnie z drewna, MDF-u, płyty wiórowej, metalu, betonu. Używa się ich do malowania mebli dziecięcych, ponieważ chronią je przed zniszczeniem, uderzeniami, zadrapaniami.

Rodzaje farb alkidowych (ftalowych)

Ze względu na zastosowanie, wyróżnia się kilka rodzajów farb alkidowych:

• farby alkidowe do drewna i metalu,
  
• farby alkidowe do betonu,
  
• farby alkidowe wewnętrzne,
  
• farby alkidowe zewnętrzne.

Do malowania ogrodzenia i innych metalowych, drewnianych lub betonowych elementów znajdujących się pod gołym niebem, wybierz emalię RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Zapewni ona odporność na wilgoć oraz promienie UV.

Jeśli malujesz drewno, pamiętaj, że farby alkidowe przysłonią jego naturalne słoje. Jeśli chcesz je wyeksponować, wybierz impregnat (np. marki VIDARON).

Alkidowe farby przemysłowe a dekoracyjne

Farby alkidowe przemysłowe przeznaczone są – wbrew nazwie – do stosowania w przestrzeniach publicznych, w szczególności halach, warsztatach i magazynach. Uboga zawartość oleju w składzie powoduje, że mają słabszy połysk i matowe wykończenie, co sprawdza się w pomieszczeniach użytku publicznego. Farby alkidowe cenione są ze względu na wysoką odporność na ścieranie, tarcie, blaknięcie, odpryski oraz działanie warunków atmosferycznych.

Farby alkidowe dekoracyjne znajdują zastosowanie zarówno w mieszkaniach, domach, jak i przestrzeniach biurowych. Stosuje się je do malowania elementów wewnątrz budynku, gdzie tworzą efekt nasyconych i głębokich kolorów. Z powodzeniem możesz malować nimi także ogrodzenia, bramy i poręcze.

Zastosowanie i malowanie farbami alkidowymi

Farby alkidowe to funkcjonalne substancje o wielorakim zastosowaniu. Nadają się do malowania różnych powierzchni (drewnianych, metalowych, jak i betonowych), zarówno w pomieszczeniach, jak i pod gołym niebem.

Przed przystąpieniem do malowania farbą alkidową należy odpowiednio przygotować podłoże – to klucz do trwałości powłoki. Podłoże malowane farbą ftalową powinno być pozbawione, kurzu, rdzy, zanieczyszczeń, tłustych plam. Dobrze jest przemyć je benzyną ekstrakcyjną lub – w zależności od rodzaju malowanej powierzchni – np. preparatem do odtłuszczania metali. Jeśli stare powłoki są w złym stanie, należy je usunąć – dotyczy to też starych luźnych warstw poprzedniej farby.

Przed rozpoczęciem pracy starannie wymieszaj emalię. Dzięki temu masz pewność, że farba będzie miała gładką konsystencję, bez grudek. Jeśli masz dwa pojemniki farby z dwóch różnych partii produkcyjnych, najlepiej jest je wymieszać ze sobą, aby dały ten sam efekt dekoracyjny.

Jeśli zajdzie taka potrzeba i farba okaże się zbyt gęsta, użyj rozcieńczalnika do wyrobów olejnych i ftalowych. Rozcieńczalnikiem możesz też umyć narzędzie po skończonej pracy. Do mycia pędzli i innych narzędzi świetnie sprawdzi się także benzyna ekstrakcyjna.

Farby alkidowe nakłada się płaskim pędzlem o naturalnym, miękkim włosiu lub wałkiem wykonanym z materiałów odpornych na działanie rozpuszczalników. Aby nie stworzyć na malowanej powłoce pęcherzyków powietrza, wybierz wałek o drobnych porach w powłoce z pianki.

Podobnie jak w przypadku innych rodzajów farb, także farby alkidowe wymagają co najmniej nałożenia dwóch warstw, by uzyskany efekt był optymalny. Uważaj jednak z grubością warstwy, by nie przedłużać dodatkowo okresu schnięcia. Czas schnięcia farby uzależniony jest od temperatury oraz wilgotności powietrza. Przy temperaturze ok. 20-22°C i wilgotności powietrza ok. 50-55%, kolejną warstwę farby nakładaj po upłynięciu 24 godzin. Pamiętaj, że niska temperatura powietrza i wysoka wilgotność wydłużają czas schnięcia farby.

{{recomended-product}}

Farby alkidowe to uniwersalny produkt o szerokim zastosowaniu. Odporność na działanie warunków atmosferycznych sprawia, że ten produkt to dobry wybór do malowania powierzchni zewnętrznych. Pokryjesz nią zarówno elementy wykonane z drewna, metalu, jak i betonu. Jeśli masz zaś problemy z rdzewieniem metalowych powierzchni, zainteresuj się gruntoemalią RAFIL Prosto Na Rdzę. Nadaje się do jednowarstwowego malowania powierzchni stalowych, żeliwnych, metalowych, drewna i materiałów drewnopodobnych. Możesz wykorzystać ją także do renowacji starych powłok. Co ważne, nie wymaga gruntowania, co przyspieszy twoją pracę.

Malowanie dachu musisz przeprowadzić dokładnie i fachowo, aby cieszyć się z jego wytrzymałości przez długi czas. Poznaj najpopularniejsze błędy, których nie powinieneś absolutnie popełnić podczas malowania pokrycia dachowego.

Niedokładne usunięcie warstwy z pierwszego malowania

Odpowiednie przygotowanie podłoża, usunięcie starej farby i dokładne wyczyszczenie powierzchni – od tego musisz rozpocząć malowanie dachu. Błędy, które tutaj popełnisz, mogą mieć wpływ na odpowiednią przyczepność powłoki malarskiej, a także utrzymanie właściwości ochronnych farby.

Aby dokładnie usunąć starą warstwę farby, możesz skorzystać ze sposobów ręcznych, czyli skrobania, szlifowania i szczotkowania. To sprawdzone metody, dzięki którym pozbędziesz się także rdzy. Zyskasz efekt gładkiej powierzchni, na którą bez problemu nałożysz nową warstwę farby. Pamiętaj, aby zetrzeć wszystkie widoczne zabrudzenia. Te miejsca, w których stara farba jest mocno przyczepna, przemyj wodą, a następnie skorzystaj z papieru ściernego, aby całkowicie usunąć starą powłokę.

Wybór niewłaściwego rozcieńczalnika do farby dachowej

Podczas przygotowywania powierzchni liczy się nie tylko dokładne usunięcie warstwy starej farby, ale także odpowiednie odtłuszczenie. Dzięki temu sprawnie i fachowo przeprowadzisz malowanie dachu. Najczęstsze błędy dotyczą wyboru odpowiedniego rozcieńczalnika.

Podczas zakupu zwróć uwagę na jego przeznaczenie. Rozcieńczalnik może być dopasowany do konkretnych farb do malowania dachu lub danego rodzaju materiału (np. powierzchni stalowych i ocynkowanych).

Pewne zanieczyszczenia na dachu nie są widoczne gołym okiem. Należą do nich pozostałości detergentów, sole czy zanieczyszczenia jonowe. Dzięki specjalistycznym preparatom bez problemu usuniesz zabrudzenia oraz naloty. Dokładnie odtłuszczona powierzchnia jest także mniej narażona na korozję. Pamiętaj także o tym, że po odtłuszczaniu powierzchni odpowiednim roztworem dobrze zmyć powierzchnię czystą wodą. Suchy oraz czysty dach będzie przygotowany na nałożenie nowej warstwy farby.

Niewłaściwe czyszczenie powierzchni dachu przed malowaniem

Czyszczenie powierzchni powinno być przeprowadzone dokładnie i solidnie. Nie oznacza to jednak, że musisz stosować do tego ostre narzędzia. Wyklucz szpachelki czy druciane szczotki – to nie jest odpowiedni sposób czyszczenia powierzchni. Uszkodzenie cynku, które może być spowodowane ostrymi narzędziami, oznacza zniszczenie warstwy ochronnej dachu.

Brak odstępów między malowaniami

Malowanie dachu wymaga odpowiedniej aplikacji farby. Częstym błędem jest pośpiech, co wpływa na nieodpowiednie nałożenie farby na dach. Brak wystarczających odstępów między malowaniami może skutkować niedokładnym wyschnięciem powłoki. Zalecany czas pomiędzy aplikacją kolejnych powłok to minimum 6 godzin. Przeczytaj etykietę na farbie na dach, aby zyskać informację bezpośrednio od producenta. Nigdy nie skracaj czasu pomiędzy malowaniem.

Zwróć także uwagę na warunki pogodowe. Weź pod uwagę, że przy dużej wilgotności powietrza czas schnięcia się wydłuży. Nigdy nie nakładaj farby na mokry dach i gdy pogoda wskazuje, że niedługo będzie padać.

Błędny wybór farby do malowania dachu

Jednym z podstawowych błędów podczas malowania dachu jest nieodpowiedni wybór farby. Na co zwrócić uwagę podczas kupna? Odpowiednia farba na dach powinna udekorować powierzchnię oraz ją zabezpieczyć przed warunkami pogodowymi. Preparat powinien być odporny na uszkodzenia mechaniczne oraz ścieranie. Farba na dach jednocześnie musi nadawać głęboki kolor oraz chronić powierzchnię przed niekorzystnymi czynnikami.

Farba na dach RAFIL Radach będzie właściwym wyborem, jeśli nie chcesz kupować na chybił-trafił. Farba tworzy szybkoschnące powłoki, które charakteryzują się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża, dobrą wytrzymałością mechaniczną, elastycznością oraz odpornością na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, światła słonecznego, UV czy „kwaśnego deszczu”. Pomalowana powłoka będzie odporna na wilgoć, wodę oraz czynniki chemiczne.