Choć obecne trendy ogrodowe stawiają na drewno, wciąż można spotkać miłośników sprawdzonej klasyki. Metalowe altany do ogrodu nie tylko nadają aranżacji zielonej przestrzeni romantyczny charakter, ale również odznaczają się ponadprzeciętną trwałością i długą żywotnością. Zobacz, jak odnowić taką konstrukcję, by nie traciła na estetyce z upływem lat!

Kiedy warto się zdecydować na pomalowanie metalowej altany ogrodowej?

Wykonaną z metalu konstrukcję należy koniecznie zabezpieczyć i pomalować przed postawieniem w ogrodzie. Dlaczego? Panujące na zewnątrz warunki pogodowe, a w szczególności wysokie i niskie temperatury oraz wilgoć, mogą zaszkodzić temu materiałowi, doprowadzając do jego korozji i utraty estetyki. Jedynym sposobem na odizolowanie metalu od nich jest właściwe zabezpieczenie przy użyciu odpowiednich preparatów. Jeśli chcesz mieć pewność, że altana jest optymalnie chroniona przed działaniem czynników zewnętrznych, powtarzaj ten zabieg co kilka lat i zawsze, gdy zauważysz ślady odspojenia emalii od podłoża bądź rdzy.

Czym pomalować metalową altanę?

Aby metalowa altana w ogrodzie zyskała jak najlepszą ochronę przed wilgocią oraz ewentualnymi uszkodzeniami mechanicznymi, musisz pomalować ją farbą przeznaczoną do tego materiału. Uważaj tylko na to, by wybrać właściwą. Okazuje się bowiem, że należy ją dopasować do konkretnego rodzaju materiału, gdyż emalie do metali żelaznych i nieżelaznych cechują się nieco innymi właściwościami fizykochemicznymi.

Malowanie metalowej altany w ogrodzie – praktyczne wskazówki

Chcesz, aby farba spełniła swoją funkcję i nie tylko nadała altanie pożądany kolor, lecz również zapewniła jej ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi i korozją? Jeśli przeprowadzisz proces malowania zgodnie z naszymi wskazówkami, osiągniesz satysfakcjonujący efekt. Zobacz, jak zabezpieczyć metalową altanę ogrodową krok po kroku!

1. Oczyść powierzchnię — Farba będzie się dobrze trzymać podłoża tylko wtedy, gdy będzie ono odpowiednio przygotowane do jej aplikacji. Jak to zrobić?
   ‍
   
   • Jeśli na powierzchni znajduje się rdza, usuń jej luźne fragmenty przy użyciu papieru ściernego lub drucianej szczotki. Podobnie w przypadku starej farby, która się łuszczy i odchodzi całymi płatami. Miejsce malowania powinno być wolne od wszystkich elementów, które odspajają się od powierzchni.
   • Tak wyczyszczone podłoże dokładnie odpyl. Możesz wykorzystać w tym celu odkurzacz.
   • Na koniec czas na odtłuszczenie, czyli usunięcie z powierzchni drobnych cząsteczek tłuszczu lub innych zabrudzeń, które mogłyby zmniejszyć przyczepność farby. Pomoże Ci w tym woda z płynem do mycia naczyń, benzyna ekstrakcyjna lub specjalny Preparat do Odtłuszczania RAFIL.
2. Zastosuj podkład — Gdy odtłuszczone i opłukane wodą podłoże wyschnie, możesz nanieść na nie podkład. Jego zadanie polega na wyrównaniu powierzchni w taki sposób, by ułatwić aplikację właściwej farby, zapewnić jej optymalną przyczepność, a jednocześnie poprawić estetykę gotowej powłoki. W tym celu możesz skorzystać z farby gruntującej RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. Preparat ten jest nie tylko wydajny, ale również wygodny w aplikacji, gdyż można go nanosić przy użyciu pędzla, wałka lub natrysku.
   ‍
3. Pomaluj farbą nawierzchniową — Gdy podkład wyschnie, możesz przystąpić do pomalowania metalowej altany ogrodowej farbą w wybranym wcześniej kolorze. Gwarancją uzyskania trwałej powłoki jest zastosowanie farby kompatybilnej z wcześniej naniesionym podkładem.
   ‍
4. Jeśli użyłeś podkładu chlorokauczukowego, dobrym wyborem będzie farba RAFIL Chlorokauczuk. Dostępny w szerokiej palecie kolorów preparat pokryje powierzchnię elastyczną warstwą ochronną, która zapewni metalowi ochronę przed korozją na długi czas. Zwróć również uwagę na pogodę w dzień, w którym zaplanowałeś malowanie ogrodzenia. Lepiej przełożyć pracę na inny dzień jeśli:
   ‍
   
   • niedługo będzie padać lub altana nie wyschła jeszcze po wcześniejszych opadach,
   • jest mgliście,
   • temperatura powietrza jest wyższa niż 25°C lub niższa niż 10°C,
   • wieje silny wiatr.

{{recomended-product}}

Zaaplikowana w takich warunkach farba nie wyschnie dokładnie, a tym samym nie będzie się trzymać podłoża. W efekcie malowanie i tak trzeba będzie powtórzyć, bo efekt nie będzie zbyt estetyczny, a metalowa altana nie została odpowiednio zabezpieczona.

Garaż lub metalowa wiata garażowa to obiekty, które są szczególnie narażone na ekstremalne warunki pogodowe. Latem – palące słońce. Zimą – mróz, śnieg i lód. Wiosną – roztopy i częste opady deszczu. Nic dziwnego, że biegiem lat ich dachy przestają prezentować się atrakcyjnie, pojawia się na nich rdza i śniedź. Sprawdź, w jaki sposób odnowić nadgryziony zębem czasu garaż metalowy lub metalową wiatę na samochód.

Przygotowanie metalowego dachu do renowacji

Bez względu na to, jakim rodzajem blachy został pokryty dach Twojego garażu lub wiaty, będziesz mógł odnowić go przy pomocy specjalistycznych preparatów RAFIL. Zanim jednak przejdziesz do malowania, musisz odpowiednio przygotować powierzchnię dachu. Postępuj według naszych wskazówek:

• Dokładnie oczyść powierzchnię dachu, usuwając z niego brud, kurz, glony i inne zanieczyszczenia.
• Zajmij się warstwą starej farby. Pozbądź się wszelkich luźnych, łuszczących się fragmentów emalii. Możesz zrobić to przy pomocy szczotki nylonowej, drucianej lub szlifierki.
• Sprawdź, czy na powierzchni metalu nie pojawiły się ogniska korozji. Postaraj się dokładnie usunąć wszystkie ślady rdzy, zwracając szczególną uwagę na trudno dostępne miejsca.
• Odpyl powierzchnię dachu, usuwając zanieczyszczenia, jakie powstały na wcześniejszych etapach prac.
• Odtłuść metal przy użyciu RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. W zależności od narzędzi, jakim dysponujesz, możesz nakładać go gąbką, szczotką, ścierką lub myjką wysokociśnieniową.

Pamiętaj, aby do mycia dachu przed malowaniem nie używać zwykłych, domowych detergentów, takich jak płyn do mycia naczyń. Ich składniki mogą wchodzić w reakcję z emalią i obniżać jej właściwości!

Garaż lub wiata metalowa w ogrodzie – gruntowanie

Kiedy metal jest dokładnie oczyszczony, możesz nałożyć na niego warstwę gruntującą. RAFIL Podkład Antykorozyjny sprawi, że docelowa farba będzie lepiej przyczepiać się do podłoża. Co więcej, skutecznie zabezpieczy dach przed rdzą.
Podkład możesz nakładać przy pomocy pędzla, wałka lub natrysku (hydrodynamiczny lub pneumatyczny). Wystarczy jedna warstwa produktu.
Po upływie 3-6 godzin możesz przejść do malowania garażu lub wiaty farbą docelową. Jeżeli nie uda Ci się zmieścić w tym przedziale czasowym, emalię nakładaj po upływie 5 dniu od gruntowania.

Czym pomalować dach garażu lub wiaty metalowej na samochód

Kiedy powierzchnia dachu zostanie zagruntowana, możesz zabierać się za jej malowanie. Jaki produkt wybrać? Oto nasze propozycje:

• RAFIL Radach Farba Na Dach – dostępna w 13 kolorach z wykończeniem półmatowym.
• RAFIL Radach Farba Na Dach – dostępna w 3 kolorach, wykończonych w połysku.

{{recomended-product}}

Wszystkie emalie z serii Radach charakteryzują się najwyższą jakością i przeznaczone są do stosowania na powierzchniach stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. Na malowanej powierzchni tworzą powłokę odporną na uszkodzenia mechaniczne i na najtrudniejsze warunki pogodowe. Emalie RADACH, stosowane w połączeniu z podkładem antykorozyjnym RAFIL, zapewniają nawet 8 lat ochrony przed korozją.

Malowanie dachu metalowego – krok po kroku

Malowanie dachu zaplanuj na ciepły (lecz nie upalny!), pogodny dzień. Nie rozpoczynaj prac, jeżeli spodziewasz się deszczu, burz lub mgły.

1. Dokładnie wymieszaj emalię. W razie potrzeby sięgnij po RAFIL Radach Rozcieńczalnik.
2. Przy pomocy pędzla, wałka lub natrysku hydrodynamicznego nałóż na metal cienką warstwę emalii.
3. Po upływie co najmniej 6 godzin nałóż drugą, grubszą warstwę produktu.
4. Jeżeli uzyskany efekt nie jest dla Ciebie odpowiedni, po upływie kolejnych 6 godzin możesz nałożyć dodatkową, trzecią warstwę farby.

Gotowe! Twój metalowy garaż – używany od wielu lat – zyskał nowy wygląd! Ciesz się jego odświeżonym kolorem i nie martw się o rdzę. Produkty RAFIL będą chronić metalowy dach przez długie lata.

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

‍Komin to niewątpliwie jeden z najważniejszych elementów domu. Warto go prawidłowo zabezpieczyć, aby na lata zapewnić bezpieczeństwo i spokojne użytkowanie. Jednym z najlepszych rozwiązań jest zastosowanie metalowej obróbki. Podpowiadamy, jak obrobić komin blachą oraz jak konserwować go w przyszłości.

Odpowiednie zabezpieczenie komina ma znaczenie z kilku względów. Pierwszy to oczywiście bezpieczeństwo przeciwpożarowe – komin musi być szczelny i trwały, a blacha na zewnątrz pozwala utrzymać go w pożądanym stanie.

Drugi związany z tym powód to wydajne i prawidłowe działanie domowego ogrzewania. Komin musi być drożny, aby skutecznie odprowadzać dym, ale powinien też pracować w odpowiednio wysokiej temperaturze. Zbyt zimny komin często nastręcza problemów, ponieważ osadzają się w nim substancje smoliste, które przy prawidłowej pracy powinny zostać odprowadzone na zewnątrz.

Jednak nie tylko kwestie grzewcze i przeciwpożarowe mają znaczenie. Komin to także newralgiczny element dachu pod kątem występowania wilgoci. Należy go szczelnie zaizolować i odpowiednio połączyć z poszyciem dachowym, w przeciwnym razie zachodzi ryzyko przenikania wody pod dach, a nawet do niższych kondygnacji budynku.

Ostatnią, ale też ważną kwestią, jest estetyka – podpowiadamy, jak obić komin blachą, aby ładnie wyglądał przez długi czas.

Jakie materiały są potrzebne do obróbki komina blachą?

Kominy można obrabiać różnymi rodzajami blachy. Najpopularniejsze są blachy stalowe, powlekane warstwą zabezpieczającą przed korozją. Dostępne są na rynku w szerokiej gamie, w zależności od składu stopu metalu, rodzaju malowania, grubości i ewentualnie tłoczenia. 

Droższym, ale wytrzymałym, estetycznym i długotrwałym rozwiązaniem jest zastosowanie blachy miedzianej. Jest ona z natury odporna na korozję, a efekt naturalnego starzenia się miedzi nie wpływa na jej właściwości, na wielu dachach wygląda natomiast bardzo dekoracyjnie. Spośród innych pokryć warto jeszcze zwrócić uwagę na blachy tytanowo-cynkowe, z których produkuje się też np. rynny.

Jak obić komin blachą, aby wyszło to dobrze i sprawnie? Przede wszystkim przy użyciu odpowiednich narzędzi. Do wykonania wycięcia w dachu i docinania elementów, niezbędna będzie szlifierka kątowa. 

Przytwierdzenie obróbki najlepiej wykonać poprzez mocowanie do drewnianych elementów – nie do blachy – przyda się więc wkrętarka i odpowiednie do metalu wkręty. Uszczelnienia wykonuje się silikonem – koniecznie zadbaj, aby był to materiał dekarski, w przeciwnym razie ryzykujesz rozszczelnieniem i problemami.

Jakie techniki stosować przy montażu blachy wokół komina?

Dostępne są dwie metody zabezpieczania komina – obróbka blachą lub taśmą. Pierwsza, czyli tzw. obróbka „twarda”, gdzie podstawowym materiałem mogą być różne gatunki blach – i na niej skupiamy się w tym poradniku. Daje najlepsze zabezpieczanie, jest także najbardziej estetyczna.

Istnieje jednak także tzw. obróbka „lekka”. Wówczas do pokrycia komina wykorzystuje się metalowe taśmy, najczęściej wykonane z aluminium, czasami z ołowiu. Tę technikę wyróżnia łatwość wykonania, ponieważ fabrycznie przygotowane taśmy pokryte są klejem. Praca przy kominie sprowadza się wówczas do przyklejenia do jego powierzchni odpowiednio dociętych fragmentów taśm. Jest to metoda prosta, ale zapewniająca nieco słabszą ochronę i gorszy efekt estetyczny.

Pierwszy krok to przymocowanie do komina dachowej membrany. Należy ją dociąć i umieścić jak najszczelniej przy ściankach, co będzie pierwszym zabezpieczeniem. Na początku montażu blachy w kominie wykonuje się specjalne nacięcie nazywane „wydrą”. Blachę przycina się i wygina stosownie do wymiarów komina, a następnie, przy użyciu specjalnej listwy, umieszcza możliwie szczelnie przy ścianach komina.

Co do samego procesu wykonania obróbki, kluczowe znaczenie ma jej połączenie z resztą dachowego pokrycia. Musisz zapewnić szczelność całości, aby uniknąć przeciekania wody opadowej. 

To jednak nie wszystko – obróbka powinna być wykonana i połączona w taki sposób, aby metalowe elementy mogły pracować. Co to znaczy? Metalowa powierzchnia dachu jest wystawiona na działanie gorąca i zimna, a metale, jak wiadomo, kurczą się i rozszerzają, w zależności od temperatury. Dlatego obróbkę z połacią dachową łączy się „na zakładkę”, w taki sposób, aby poszczególne elementy miały gdzie pracować i aby nie występowały naprężenia, które mogą prowadzić do rozszczelnienia materiału.

Jak zabezpieczyć blachę na kominie przed korozją?

O zabezpieczenie komina przed korozją należy zadbać już na etapie doboru materiału. Blacha do obróbki musi być zabezpieczona przed korodowaniem, w tym także odporna na obróbkę, tak aby podczas docinania i dopasowywania nie traciła swojej warstwy ochronnej. 

Jest jeszcze jedna kwestia: blachę do pokrycia komina wypadałoby wybrać pod kątem materiału, jakim pokryty będzie cały dach. Dotyczy to w pierwszym rzędzie samego rodzaju blachy – najlepiej, aby był taki sam. Jeśli jednak nie jest to możliwe, warto przynajmniej nawiązać do wyglądu całości. Możesz to osiągnąć, jeśli wybierzesz materiał w podobnym kolorze i fakturze. Oczywiście dobrym rozwiązaniem jest też malowanie odpowiednim rodzajem farby.

Farby do metalu – jakie sprawdzą się najlepiej przy obróbce komina?

Ponieważ obróbka komina to element istotny, a jednocześnie wrażliwy na działanie niszczących czynników, często warto rozważyć jego pomalowanie. Warstwa odpowiedniej farby dodatkowo zabezpiecza metal i na lata może gwarantować jego odpowiednią ochronę. Do malowania blachy warto użyć kilku produktów w odpowiedniej kolejności, co zapewni najlepsze efekty. Rozwiązaniem mogą być np. preparaty marki RAFIL. 

Na początku powierzchnię metalu naley dobrze przygotować do malowania. Sprawdzi się tutaj RAFIL Preparat do odtłuszczania, dzięki któremu pozbędziesz się wszystkich zabrudzeń i zapewnisz dobrą przyczepność farby. W przypadku metali narażonych na opady atmosferyczne, stosuje się często malowanie co najmniej dwoma warstwami. 

Na początek warto nałożyć na metal RAFIL Podkład Antykorozyjny – to farba do większości popularnych rodzajów blach. Tworzy mocną i elastyczną powłokę, a przede wszystkim doskonale chroni przed wodą. Występuje w dwóch kolorach: czerwonym tlenkowym i szarym, które stosuje się w zależności od barwy stosowanej farby powierzchniowej.

Farba powierzchniowa ma również za zadanie ochronę metalu, ale powinna zapewniać także dobry efekt estetyczny. W takim przypadku warto sięgnąć po RAFIL Radach Farba Na Dach. Nakłada się ją zazwyczaj w dwóch warstwach, w wyniku czego powstaje powłoka bardzo odporna zarówno na wilgoć, jak i nadmierne nasłonecznienie, mróz czy inne czynniki atmosferyczne. Maluje się łatwo – pędzlem, wałkiem lub natryskiem, a producent gwarantuje skuteczną ochronę metalu aż przez 8 lat.

A co z późniejszą konserwacją? Zalecamy przede wszystkim regularne inspekcje komina, w tym jego obróbki, przynajmniej raz w roku. Profilaktyczne malowanie farbą powierzchniową można wykonać raz na 4-5 lat. Dzięki temu obróbka zachowa swoje właściwości i dobrze ochroni komin przez naprawdę długi czas.

Wiesz już, jak obrobić komin blachą, aby mieć spokój na długie lata. To zadanie wymagające pewnych umiejętności – ale dla chcącego nic trudnego! Jeśli efekty Twojej pracy uznasz za zadowalające, podziel się nimi z nami!