Schody zewnętrzne to element, który trudno jest ukryć – najczęściej rzucają się w oczy i mają niebagatelny wpływ na estetykę całego domu. Jeżeli Twoje metalowe schody przestały prezentować się atrakcyjnie, nie załamuj rąk! Dzięki odpowiednim preparatom i kilku praktycznym wskazówkom, szybko i łatwo je odnowisz. Czym pomalować metalowe schody? Jak przygotować się do renowacji? Podpowiadamy!
Metalowe schody do domu – kiedy warto je odnowić?
Metalowe schody – to ważny element wyposażenia domu. Pełnią nie tylko ważną funkcję estetyczną, ale również praktyczną. Ponieważ domownicy intensywnie z nich korzystają, każdego dnia schody narażone są uszkodzenia, rysy, zabrudzenia, odpryski farby czy odbarwienia. Co więcej, na zewnątrz schody narażony są na szkodliwe działanie zmiennych warunków atmosferycznych, duży poziom wilgoci i promieniowanie UV. Nic dziwnego, że z czasem mogą przestać prezentować się estetycznie. Jeżeli Twoje metalowe schody (na strych, piętro, do piwnicy) wciąż są bezpieczne, stabilne i dobrze zachowane pod względem technicznym, nie musisz wymieniać ich na nowe. Aby nadać im nowego wyglądu, możesz po prostu odnowić ich kolor, sięgając po specjalistyczną emalię do metalu.
Jak przygotować metalowe schody do malowania?
Aby mieć pewność, że malowanie przebiegnie sprawnie, a jego efekt będzie doskonały, odpowiednio przygotuj schody oraz ich otoczenie.
Zabezpiecz chodnik, ściany i elementy wokół, które mogłyby zostać zabrudzone lub uszkodzone podczas malowania. Możesz wykorzystać do tego kartony lub specjalną folię malarką.
Sprawdź powierzchnię schodów, aby upewnić się, że nie wymagają naprawy lub wymiany części bądź modułów.
Usuń wszystkie przedmioty, jakie znajdują się na schodach (ozdoby, elementy wyposażenia). Jeżeli nie chcesz malować wszystkich części schodów (np. drewnianych poręczy), zabezpiecz je lub zdemontuj.
Dokładnie wyczyść schody: usuń z nich pozostałości poprzednich farb, brud, kurz, rdzę. Możesz użyć do tego drucianej szczotki, papieru ściernego lub szlifierki.
Odpyl schody, używając odkurzacza. Upewnij się, że ich powierzchnia jest czysta i sucha.
Zagruntuj powierzchnię, używając produktu RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. Możesz zrobić to ręcznie (przy użyciu pędzla lub wałka) lub mechanicznie (przy pomocy natrysku hydrodynamicznego bądź pneumatycznego).
Po nałożeniu 1 lub 2 warstw podkładu chlorokauczukowego odczekaj co najmniej 48 godzin. Po tym czasie przeprowadź próbę: pokryj niewielką powierzchnię wybraną emalią i sprawdź, czy zachowuje się ona prawidłowo. Jeżeli nie zauważysz niczego niepokojącego, np. marszczenia się powłoki, możesz pomalować całą powierzchnię schodów.
{{recomended-product}}
Czym pomalować metalowe schody?
Aby nadać schodom nowy kolor, sięgnij po RAFIL Chlorokauczuk. Przy pomocy wałka, pędzla lub natrysku nałóż cienką warstwę emalii, a następnie odczekaj od 30 minut do 2 godzin. Po tym czasie dołóż kolejną warstwę. Jeżeli uzyskany efekt Cię nie satysfakcjonuje, możesz nałożyć 3 warstwę farby (po ponownym odczekaniu wskazanego czasu). Marzą Ci się stylowe, czarne metalowe schody? Do Twojego domu pasowałyby metalowe schody białe? A może wręcz przeciwnie – chciałbyś, aby stanowiły wyrazisty akcent kolorystyczny na Twojej elewacji? W każdym z tych przypadków możesz sięgnąć po emalię RAFIL CHLOROKAUCZUK, występującą w aż 20 pięknych kolorach.
Jak dbać o metalowe schody do domu?
Kiedy odnowisz swoje schody, zadbaj o to, by jak najdłużej pozostały one w nienagannym stanie. Utrzymuj ich powierzchnię w czystości i nie dopuszczaj do zalegania zabrudzeń na pomalowanej powierzchni.
Płaski dach spotyka się w nowej architekturze, ale był popularnym rozwiązaniem także w PRL-owskich domach typu kostka. Remont dachu płaskiego jest niezbędny, gdy pojawiają się przecieki i powłoka wymaga odnowienia. Jak przeprowadzić renowację dachu płaskiego?
Dach płaski, wbrew nazwie, nigdy nie jest całkiem płaski. Inaczej nie odpływałaby z niego woda deszczowa. Pod terminem dachu płaskiego należy więc rozumieć konstrukcję o nachyleniu od 2 do 15 stopni. Dzięki temu woda nie zalega na powierzchni, choć wizualnie może się wydawać, że dach jest zupełnie poziomy.
Remont dachu płaskiego jest konieczny, gdy pojawiają się uszkodzenia – przecieki, pęknięcia membrany lub widoczne oznaki zużycia materiału. Regularne przeglądy co kilka lat pomogą zidentyfikować problemy, zanim doprowadzą do poważnych uszkodzeń.
W artykule znajdziesz informację, kiedy trzeba się zająć remontem płaskiego dachu i jak powinien on wyglądać w zależności od materiałów, z jakich dach jest wykonany.
Dom z płaskim dachem to rozwiązanie często spotykane w nowoczesnych projektach.
Remont dachu płaskiego – diagnozowanie problemów
Sposób wykonania renowacji płaskiego dachu zależy przede wszystkim od materiału, jakim dach jest pokryty.
W nowoczesnych budynkach najczęściej stosuje się pokrycia z membran syntetycznych, takich jak PVC, TPO czy EPDM. Charakteryzują się one wysoką odpornością na warunki atmosferyczne oraz elastycznością. Te materiały są łatwe w montażu i oferują dobre właściwości izolacyjne.
W starszych budynkach, zwłaszcza z okresu PRL, dachy pokrywano materiałami, które były akurat dostępne. Używano wtedy np. warstwy żużlowej, supremy, a także gliny zmieszanej z trocinami. Takie pokrycia, mimo iż były popularne w tamtych czasach, nie są trwałe, co prowadziło i nadal prowadzi do częstych przecieków. Często również rezygnowano z odpowiedniej izolacji termicznej, a paroizolacja była układana sporadycznie, co sprzyjało wilgoci i uszkodzeniom.
Dachy płaskie w tamtych latach często budowano w sposób niewłaściwy, a także bez dbałości o wentylację. Wilgoć przenikała do stropodachów przez pomieszczenia ogrzewane, a to z kolei prowadziło do ich degradacji. Współczesne technologie i materiały pozwalają na skuteczne zabezpieczenie dachów, a ich regularna konserwacja może znacznie wydłużyć ich żywotność.
Przed przystąpieniem do remontu warto zlecić fachową ocenę stanu stropodachu, aby określić, jakie materiały będą najlepsze do naprawy. Pozwoli to uniknąć kosztownych rozbiórek. Zapewni także lepszą trwałość nowego pokrycia.
Czy płaskie dachy wykonane są z blachy? Zdarza się, choć to najrzadsze ze spotykanych rozwiązań. Wynika to z tego, że konstrukcja dachu musi spełniać minimalny kąt nachylenia, aby można było wykorzystać blachę na jego pokrycie. Co więcej, często wymagane jest pełne deskowanie, co dodatkowo komplikuje wykonanie dachu.
Narzędzia i materiały potrzebne do remontu
Dobór materiałów i narzędzi do renowacji dachu płaskiego zależy od materiału, z którego wykonane jest pokrycie. Jeśli jednak mówimy o renowacji płaskiego dachu z blachy, niezbędne będą:
Szczotka druciana — do usuwania rdzy i starych powłok.
Skrobak lub szpachelka — do usuwania starych, spękanych powłok.
Papier ścierny – do matowienia dobrze przylegających powłok (o różnych gradacjach),
Odkurzacz do usunięcia pyłu i zanieczyszczeń po szlifowaniu,
Narzędzia do malowania – wałki, pędzle lub narzędzia do malowania natryskowego, w zależności od wybranej metody malowania,
Renowację dachu z blachy można przeprowadzić przy pomocy natrysku. Odpowiedni produkt to RAFIL Radach Farba Na Dach.
Krok po kroku – remont dachu płaskiego
W przypadku dachów, które mają kilkadziesiąt lat, zwykle pokrywało się je tradycyjnymi papami bitumicznymi, które nie zawierały nowoczesnych dodatków. W efekcie takie pokrycia ulegają wielu uszkodzeniom – roztapiają się pod wpływem słońca, twardnieją na mrozie, pękają i rozszczelniają. Aby uniknąć przecieków, stosowano smołowanie lub lepik asfaltowy, jednak te rozwiązania nie zawsze przynoszą trwałe efekty.
Pierwszym krokiem przy remoncie dachu płaskiego jest ocena jego stanu. Niekiedy można przeprowadzić remont, nie zrywając starego pokrycia. Jeżeli na dachu występują jedynie nieliczne bąble i wydęcia, a warstwa termoizolacyjna nie jest zamoczona, to papa może pozostać na dachu. W takim przypadku trzeba wysuszyć zniszczone miejsca i załatać je łatami z papy podkładowej termozgrzewalnej. Następnie można nałożyć jedną lub dwie warstwy nowego pokrycia.
Gdy izolacja jest uszkodzona na całej powierzchni, konieczne będzie usunięcie starego pokrycia aż do betonowej podstawy. Po oczyszczeniu i wysuszeniu powierzchni można przystąpić do układania nowego pokrycia. Do wyboru mamy nowoczesne modyfikowane papy, membrany czy powłoki bezszwowe.
Dobrym rozwiązaniem są nowoczesne papy termozgrzewalne. Charakteryzują się one wysoką odpornością na rozciąganie, co sprawia, że doskonale sprawdzają się na dużych powierzchniach.
Alternatywą dla tradycyjnych pap są powłoki bitumiczne, które można stosować na zimno. To gęste masy, które nakłada się pędzlem, szpachlą lub przez natrysk. Lepiki bitumiczne sprawdzają się również do przyklejania papy i tworzenia bezspoinowych pokryć dachowych.
Kolejną nowoczesną opcją przy remoncie dachu płaskiego są płynne membrany na bazie żywic poliuretanowych. Aplikuje się je wałkiem lub natryskowo. Zapewniają one jednorodną, bezszwową powłokę, odporną na różne czynniki atmosferyczne i mechaniczne. Dodatkowo niektóre produkty mają wysokie parametry odbijania promieni słonecznych, co wpływa na komfort cieplny w pomieszczeniach.
Na dach płaski można też zastosować płyty warstwowe. Składają się one z dwóch warstw blachy i rdzenia konstrukcyjno-izolacyjnego, na przykład z pianki PIR. Płyty te charakteryzują się dużą odpornością na wilgoć oraz stabilnością wymiarową, co czyni je dobrym rozwiązaniem dla dachów płaskich.
Remont dachu płaskiego z pokryciem z blachy często zakłada także ponowne malowanie jego powierzchni. Odpowiednim produktem do renowacji jest specjalistyczna farba na dach np. RAFIL Radach Farba Na Dach. Ta gruntoemalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych.
Farba RAFIL Radach Farba Na Dach nadaje się zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża. Tworzy szybkoschnące, wysoce elastyczne powłoki o podwyższonej odporności na działanie światła słonecznego, wody i innych czynników atmosferycznych. W zestawieniu z produktem RAFIL Podkład antykorozyjny daje mocne zabezpieczenie przed korozją.
{{recomended-product}}
Jak odnowić dach przy pomocy farby RAFIL Radach Farba Na Dach?
Stare, spękane i słabo przylegające powłoki dokładnie usuń za pomocą szczotki, szpachelki lub skrobaka.
Miejsca zardzewiałe przeszlifuj, aby usunąć rdzawe fragmenty i wygładzić powierzchnię. Po szlifowaniu dokładnie odpyl całą powierzchnię.
Całą powierzchnię zagruntuj farbą RAFIL Podkład Antykorozyjny.
Dobrze przyczepne powłoki trzeba zmatowić papierem ściernym i również odpylić, a następnie pokryć podkładem.
Do aplikacji pędzlem lub wałkiem farbę rozcieńcz do 5% rozcieńczalnikiem Radach, a do natrysków do 10%.
Nakładaj farbę pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Pierwsza warstwa powinna mieć grubość do 40 mikronów na sucho. Łączna grubość wszystkich warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów na sucho.
Zaleca się nakładać od 2 do 3 warstw farby, przy czym każda kolejna warstwa powinna być nałożona po minimum 6 godzinach od nałożenia poprzedniej.
Podczas nakładania kolejnych warstw unikaj osadzania się jakichkolwiek zanieczyszczeń na malowanej powierzchni. W przypadku dłuższej przerwy w malowaniu (ponad 48 godzin) lub w bardzo zapylonym otoczeniu, przed nałożeniem kolejnej warstwy rekomendujemy dokładne spłukanie powierzchni wodą i jej dokładne osuszenie.
Płaskie dachy pokrywa się dziś nowoczesnymi materiałami takimi jak np. płynne membrany.
Porady dotyczące bezpieczeństwa i utrzymania
Aby zapewnić długowieczność dachu płaskiego i zminimalizować potrzebę napraw, przeprowadzaj przeglądy co najmniej raz w roku oraz po każdej silnej burzy lub intensywnych opadach. Sprawdzaj stan pokrycia, izolacji i wszelkich złączy. Zwróć uwagę na pęknięcia, bąble, przecieki, a także stan systemów odprowadzania wody.
Regularnie oczyszczaj dach z liści, gałęzi, śniegu, błota i innych zanieczyszczeń, które mogą gromadzić się na powierzchni. Pamiętaj też o regularnej konserwacji wszystkich metalowych powierzchni z pomocą produktów RAFIL.
Farby malarskie w znacznej większości są przygotowane w taki sposób, by mogły być stosowane samodzielnie – bez użycia dodatkowych środków. Czasem jednak rozcieńczenie farby jest wskazane, a nawet konieczne. Sprawdź, jak rozcieńczać farby akrylowe, lateksowe i inne.
Rozcieńczanie farb akrylowych
Farby akrylowe zwykle są sprzedawane z formie gotowej do użycia. Zdarza się jednak, że producenci zalecają jej delikatne rozcieńczenie np. przed malowaniem ściany pędzlem, a nie wałkiem. Często pojawia się jednak pytanie, czy farby akrylowe można rozcieńczać wodą. Jeśli producent wyraźnie nie zaleci innej metody, farbę akrylową można delikatnie rozcieńczyć wodą. Zwróć jednak uwagę na słowo „delikatnie”. Często popełnianym bowiem błędem jest dolewanie wody w zbyt dużych ilościach. Obniża to bowiem parametry emulsji, a co za tym idzie – farba ma gorsze krycie, jest mniej odporna na uszkodzenia, traci odporność na zmywanie czy szorowanie i po prostu wygląda nieestetycznie.
Farbę rozcieńcza się czasem także w poniższych sytuacjach:
gdy malujesz powierzchnię natryskiem hydrodynamicznym,
gdy nakładasz warstwę podkładową przed właściwym malowaniem – w takiej sytuacji zaleca się często rozcieńczenie emalii (10-20% wody pitnej).
Musisz jednak wiedzieć, że niektórych farb nie można rozcieńczać nawet najmniejszą ilością wody. Farby rozcieńczalnikowe, mogą być rozcieńczane wyłącznie dedykowanymi przez producenta rozcieńczalnikami. Na przykład farby poliwinylowe należy rozcieńczać profesjonalnym rozcieńczalnikiem do wyrobów poliwinylowych, takim jak RAFIL Radach Rozcieńczalnik. Rozcieńczalniki te działają skutecznie, a użyte według instrukcji nie obniżają parametrów emalii. Pamiętaj jednak, by obowiązkowo zapoznać się z instrukcją producenta, ponieważ w zależności od rodzaju farby jest dedykowany dla niej odpowiedni rozpuszczalnik.
Czy farby lateksowe można rozcieńczać wodą?
Podobnie jak w przypadku farb akrylowych, zwykle nie ma konieczności rozcieńczania farb lateksowych – nawet wtedy, gdy po otwarciu opakowania wydaje Ci się, że emulsja jest za gęsta. Wystarczy dobrze wymieszać farbę w pojemniku, by przekonać się, że jej konsystencja jest odpowiednia.
I również jak w przypadku farb akrylowych zdarza się, że rozcieńczanie emulsji lateksowej jest możliwe wtedy, gdy chcesz położyć na ścianie warstwę gruntującą. W zależności od producenta, by przygotować farbę do nałożenia jej jako warstwę gruntującą, do emalii można dolać od 2 do 10% wody pitnej. Obecnie jednak takie rozwiązanie stosowane jest coraz rzadziej. Znacznie lepiej w roli gruntu sprawdza się farba podkładowa dedykowana pod konkretną emulsję przez producenta.
Jak wlewać wodę do farby? Rób to powoli, małymi porcjami. Mieszaj emalię w trakcie i kontroluj jej gęstość. Jeśli dolejesz za dużo wody, możesz obniżyć jakość produktu oraz jego parametry techniczne.
Rozcieńczanie farby chlorokauczukowej i epoksydowej
Farby chlorokauczukowe tworzą na malowanych powierzchniach elastyczne i wytrzymałe powłoki ochronne. W połączeniu z z dedykowanym podkładem antykorozyjnym mogą więc stanowić skuteczną ochronę przed rdzewieniem. Farby chlorokauczukowe służą np. do malowania metalu i żeliwnych elementów konstrukcyjnych, a także do zabezpieczania powierzchni betonowych na zewnątrz. W przypadku tego rodzaju emalii rozcieńczanie jest zalecane, gdy malujemy agregatem. Pamiętaj jednak, by stosować produkty zalecane przez producenta. Jeśli malujesz np. farbą RAFIL, możesz użyć Rozcieńczalnika Do Wyrobów Chlorokauczukowych i Poliwinylowych, który podczas rozcieńczania nie powoduje zmian w jednorodności wyrobu.
{{recomended-product}}
Wyjątkowym typem farb są dwuskładnikowe farby epoksydowe. Składają się one z syntetycznej żywicy epoksydowej i utwardzacza. Dopiero gdy wymieszasz oba składniki, uzyskasz emalię gotową do użycia. Farb tych możesz używać do malowania powierzchni metalowych, betonowych czy do malowania glazury. Możesz je rozcieńczać specjalistycznymi preparatami do emalii na bazie żywicy, takimi jak RAFIL Rozcieńczalnik Epoksydowy, np. po to, by nałożyć warstwę gruntującą na malowaną powierzchnię.
Podsumowując, zanim przystąpisz do rozcieńczania farb, upewnij się, czy dana emalia może być rozcieńczona, a jeśli tak, to czym (wodą czy rozpuszczalnikiem). Takie informacje znajdziesz na karcie technicznej danego produktu.
Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.
Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:
agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
aspekty ekonomiczne
Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne
Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.
Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.
Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.
Rodzaje zanieczyszczeń
Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.
Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.
Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.
Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.
Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.
Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.
Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.
Metody oczyszczania mechanicznego
Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:
skrobanie
młotkowanie
szczotkowanie
szlifowanie
oczyszczanie płomieniowe
obróbkę strumieniowo–ścierną
Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:
metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych
Oczyszczanie ręczno-mechaniczne
Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.
Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.
Obróbka strumieniowo–ścierna
Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.
Rodzaje obróbki:
otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
hydrodynamiczne (10–200 MPa)
odśrodkowe (koła wirnikowe)
Na efekt oczyszczania wpływa:
ciśnienie sprężonego powietrza
kąt nachylenia strumienia ścierniwa
odległość dyszy od powierzchni
rodzaj i kształt dyszy
rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa
Oczyszczanie fizykochemiczne
Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:
odtłuszczania rozpuszczalnikowego
mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego
Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:
zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
brud (kurz, piasek)
zanieczyszczenia jonowe
rdzę
Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:
a) Ze względu na sposób:
ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)
b) Ze względu na zastosowany środek:
rozpuszczalniki organiczne
środki alkaliczne i kwaśne
środki powierzchniowo czynne
Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju
Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych
Najczęstsze zanieczyszczenia:
rdza
zgorzelina walcownicza
oleje i smary
kurz, pył
luźne stare powłoki
wilgoć
topniki, żużel
chemikalia (detergenty, sole)
opiłki żelaza
Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.
Proces czyszczenia:
Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową
Normy:
ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość
Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1
Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):
Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")
sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym
Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.
Zabezpieczenie blachy aluminiowej
Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:
elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)
Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.
Przygotowanie do malowania:
oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym
Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych
Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:
gładkość powierzchni
dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów
To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:
brak przyczepności
marszczenie
zniszczenie powłoki
Najczęściej stosowane przygotowanie:
wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność
Przygotowanie podłoża betonowego
Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:
czyste
bez rys, występów i szczelin
o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego
Wymagania:
wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
beton powinien być odpylony i odtłuszczony
tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie
Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.
Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża
Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.
Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:
czyste
gładkie
równe
bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń
Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.
Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.
Betonowa podłoga w garażu lub magazynie jest narażona na intensywne użytkowanie i kontakt z trudnymi do usunięcia zabrudzeniami. Czym malować beton, by skutecznie zabezpieczyć jego powierzchnię? Podpowiadamy, po jaką farbę do posadzek betonowych warto sięgnąć i jak jej używać, by uzyskać trwały efekt.
Farba do betonu, czyli czym pomalować posadzkę
Choć betonowe posadzki cechują się dużą wytrzymałością, z powodu intensywnego użytkowania często pojawiają się na nich ubytki, pęknięcia, a także trudne do usunięcia tłuste plamy. Beton w garażu lub warsztacie może mieć kontakt z chemikaliami – smarem, olejem silnikowym, benzyną czy różnego typu rozpuszczalnikami.
Chcesz zabezpieczyć betonową posadzkę, by jak najdłużej zachowała dobry stan techniczny? Obecnie najlepszym z dostępnych rozwiązań są epoksydowe farby do betonu. Te preparaty na bazie żywic tworzą trwałą, szczelną i antypoślizgową powłokę, która jednocześnie poprawia estetykę pomieszczeń.
Emalie epoksydowe do posadzek betonowych, takie jak te z serii RAFIL Na Beton, są utwardzane chemicznie. Na ich dwuskładnikową formułę składają się farba do betonu i utwardzacz. Dzięki nim uzyskana powłoka doskonale znosi obciążenia mechaniczne, co ma szczególne znaczenie w warsztatach mechanicznych, halach produkcyjnych, magazynach i garażach. Przy malowaniu elementów betonowych na zewnątrz budynku warto zastosować warstwę lakieru na beton, która będzie chronić powłokę przed promieniowaniem UV.
Uwaga
Ze względu na drażniące opary żywicy epoksydowej w trakcie malowania powierzchni farbą do betonu należy chronić skórę i oczy, korzystając z rękawic i okularów ochronnych.
Jak przygotować podłoże przed nałożeniem farby do betonu?
Przed przystąpieniem do malowania betonu konieczne jest właściwe przygotowanie powierzchni – tylko to gwarantuje nienaganną przyczepność farby do podłoża. O czym pamiętać, zanim zaczniesz malowanie? Pierwszy krok to oczyszczenie posadzki:
Jeśli malujesz nowy i czysty beton – upewnij się, że beton jest suchy, odtłuść podłoże i przy pomocy szpachelki usuń warstwę mleczka cementowego. Na koniec odpyl całą powierzchnię.
Jeśli malujesz stary beton – starannie oczyść podłogę z zanieczyszczeń i luźnych kawałków betonu. Jeśli powierzchnia była wcześniej malowana, usuń łuszczące się resztki starej farby. Drobne ubytki i pęknięcia uzupełnij za pomocą szpachli. Następnie przeszlifuj beton na całej powierzchni i dokładnie odpyl.
Po dokładnym oczyszczeniu betonową podłogę należy zagruntować. Jeśli korzystasz z farby do betonu, w tym celu wystarczy rozcieńczyć ją odpowiednim rozcieńczalnikiem w proporcji 5:1. Po zagruntowaniu odczekaj 4 godziny przed nałożeniem nowej warstwy.
Porada eksperta
Aby posadzka wyróżniała się jeszcze lepszą antypoślizgowością, na zagruntowaną powierzchnię możesz wysypać piasek kwarcowy. Następnie pokryj całość dwoma warstwami farby do betonu.
Malowanie betonowej posadzki – instrukcja
Po starannym przygotowaniu podłoża możesz zabrać się do malowania. Farbę do posadzek betonowych możesz nakładać na dwa sposoby: ręcznie, przy pomocy pędzla lub wałka, bądź metodą natryskową.
Do przygotowania mieszaniny są potrzebne dwa produkty: RAFIL Na Beton oraz utwardzacz.
Dokładnie wymieszaj oba składniki, a następnie wlej utwardzacz do wiadra z emalią.
Przy pomocy mieszadła połącz ze sobą oba preparaty, tak by uzyskać jednolity kolor i gładką konsystencję.
Po upływie pół godziny nałóż pierwszą warstwę i pozostaw do wyschnięcia.
Przed aplikacją kolejnej warstwy odczekaj 24 godziny i ponownie przygotuj mieszaninę emalii i utwardzacza.
Pozostaw do całkowitego wyschnięcia powłoki. Gotowe!
