Malowanie ogrodzenia betonowego metodą natryskową – krok po kroku

Metalowe ozdoby do ogrodu mogą z biegiem czasu niszczeć, pokryć się rdzą czy śniedzią. Zwłaszcza jeśli sezon zimowy spędziły na zewnątrz. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, żeby przywrócić im pierwotny wygląd (a może sprawić, że będą wyglądały jeszcze lepiej niż kiedyś?). Sprawdź, jak odnowić metalowe ozdoby ogrodowe, czym je pomalować i jak zabezpieczyć przed korozją.

Narzędzia i materiały do renowacji metalowych ozdób w ogrodzie?

Do odnowienia ozdób ogrodowych z metalu przydadzą Ci się następujące narzędzia i materiały:

• szczotka nylonowa, szlifierka lub gruboziarnisty papier ścierny – do usunięcia ognisk rdzy czy luźnych powłok starych farb,
• drobnoziarnisty papier ścierny – do wygładzenia powierzchni, zwłaszcza delikatnych, małych ozdób,
• pędzel – płaskim pędzlem pomalujesz większe powierzchnie, a okrągły sprawdzi się świetnie do odnawiania drobnych ozdób i zakamarków. Czy do malowania metalu można używać wałka? Tak, ale raczej nie będzie odpowiedni do odnawiania drobnych elementów,

Warto wiedzieć!
‍‍Chcesz pomalować ozdoby o nieregularnych kształtach? Możesz postawić na pistolet natryskowy, przy pomocy którego równo rozprowadzisz farbę nawet w trudno dostępnych miejscach.

• preparat odtłuszczający – do usuwania zanieczyszczeń,
• podkład antykorozyjny – by zabezpieczyć metalowe ozdoby ogrodowe przed rdzą,
• farba do malowania metalu,
• rozcieńczalnik do czyszczenia narzędzi,
• odkurzacz lub inne sprzęt do odpylenia drzwi,
• woda i ścierki.

Metalowe dekoracje ogrodowe — jak zabezpieczyć je przed korozją?

Wybór farby do malowania ogrodowych ozdób z metalu to ważny krok. Od tego, jaką emalię wybierzesz, zależeć będzie zarówno efekt wizualny, jak i to, czy Twoje ozdoby będą chronione przed rdzą i uszkodzeniami mechanicznymi.

Farba do malowania metalowych elementów wyposażenia ogrodu powinna być przeznaczona do malowania powierzchni znajdujących się na zewnątrz – nie możesz używać farb przeznaczonych wyłącznie do użytku wewnętrznego. Emalia musi być odporna na promieniowanie słoneczne, zmienne temperatury, wilgoć i inne czynniki atmosferyczne. Świetnie sprawdzi się np. farba RAFIL Chlorokauczuk, przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, żeliwnych i betonowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Emalia tworzy na malowanych powierzchniach trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uszkodzenia mechaniczne i czynniki atmosferyczne.

Pamiętaj, aby wcześniej nałożyć RAFIL PODKŁAD CHLOROKAUCZUKOWY, który tworzy matową, elastyczną powłokę oraz zwiększa przyczepność farby nawierzchniowej. Połączenie tych dwóch produktów zapewnia wysoką trwałość powłoki i wieloletnią ochronę antykorozyjną.

Warto wiedzieć!
‍Dużą zaletą farby chlorokauczukowej RAFIL jest dostępność różnych kolorów – dzięki temu możesz dobrać kolor ozdób ogrodowych np. do koloru ogrodzenia albo nadać im zupełnie nowy charakter.

{{recomended-product}}

Inną farbą, której możesz użyć, i która łączy w sobie funkcje gruntu i emalii, jest RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. To antykorozyjna emalia przeznaczona do malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych, które są narażone na działanie czynników atmosferycznych. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych oraz chroni malowane powierzchnie przed uszkodzeniami mechanicznymi. Pod farbę RAFIL Do Bram i Ogrodzeń również możesz położyć dedykowany przez producenta podkład antykorozyjny, by zwiększyć ochronę przed rdzą.

Od czego zacząć renowację metalowych ozdób ogrodowych? Przygotowanie powierzchni

Zanim przejdziesz do malowania ozdób metalowych podkładem antykorozyjnym lub farbą, przygotuj dobrze powierzchnię. Zacznij od dokładnego wyczyszczenia i odtłuszczenia metalu oraz usunięcia starych warstw farby. Wyczyszczenie i wyrównanie powierzchni sprawi, że farba będzie lepiej trzymać się podłoża, nie powstaną zacieki, efekt wizualny będzie satysfakcjonujący, a do tego Twoje ozdoby będą dobrze chronione przed korozją. Oto co warto zrobić krok po kroku:

1. Oczyść ozdoby ogrodowe z kurzu, nalotów, piasku i innych zanieczyszczeń.
2. Papierem ściernym lub szlifierką usuń słabo przyczepione powłoki malarskie (albo całkowicie pozbądź się starej farby).
3. Przy użyciu szczotki nylonowej lub papieru ściernego usuń ogniska rdzy.
4. Umyj i odpyl powierzchnię.
5. Pozbądź się tłustych plam przy pomocy specjalistycznego odtłuszczacza lub benzyny ekstrakcyjnej.

Zanim zaczniesz odnawiać ozdoby w ogrodzie i nałożysz podkład lub emalię, przeczytaj dokładnie zalecenia co do stosowania konkretnych produktów. Zwróć uwagę, ile warstw każdego preparatu trzeba nałożyć, jak długo odczekać między jednym malowaniem a drugim i w jakich warunkach malować.

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Estetyka ma znaczenie, ale funkcjonalność to priorytet, gdy planujesz malowanie maszyn rolniczych. Ziemia, piasek, substancje chemiczne czy trudne warunki atmosferyczne sprzyjające korozji to tylko kilka z czynników, którym musi oprzeć się powłoka maszyny. Podpowiadamy, jak wybrać farbę najlepszą do tego celu.

Jakie typy farb są stosowane do malowania maszyn rolniczych?

Maszyny rolnicze wymagają bardzo trwałych i odpornych powłok, ponieważ są one nieustannie narażone na tarcie, uszkodzenia mechaniczne i kontakt z czynnikami mogącymi je naruszyć. Farba do maszyn rolniczych musi sprawdzać się dobrze zarówno na powierzchniach eksponowanych, jak i elementach na co dzień ukrytych, typowo funkcjonalnych, gdzie jej głównym zadaniem jest ochrona przed korozją.

Farby do maszyn rolniczych zasadniczo dzielą się na dwa typy:

• Emalie alkidowe, czyli szeroko stosowane farby olejne, które są popularne przede wszystkim ze względu na niską cenę. Ich wadą jest trwałość – powłoki tego typu nie utrzymają się długo na elementach maszyn narażonych na częste uszkodzenia mechaniczne. Malowanie traktora czy ciągnika taką farbą może być też niezadowalające pod względem estetycznym.
• Emalie na bazie żywicznej, czyli akrylowe i epoksydowe lub farby poliuretanowe do maszyn rolniczych. Nad farbami olejnymi górują pod względem odporności i walorów estetycznych. Na szczególną uwagę zasługują chlorokauczukowe farby do maszyn rolniczych z serii RAFIL Chlorokauczuk. Są one stworzone z myślą o ochronie metalu przed działaniem czynników atmosferycznych i uszkodzeniach różnego typu, dzięki czemu znacznie lepiej opierają się zarysowaniom i odpryskom, dłużej zachowują połysk i intensywność kolorów, a wygląd powłoki pozostaje atrakcyjniejszy niż w przypadku farb olejnych.

Ważne!

Farby do malowania maszyn rolniczych muszą być nakładane w odpowiednich warunkach, żeby najważniejsze cechy powłoki zostały zachowane na długi czas. Mowa o temperaturze w przedziale do 15 do 25 stopni Celsjusza i wilgotności nie większej niż 80 proc. W przeciwnym razie zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia wad powłoki – wydłużonego suszenia, odbarwień i marszczenia powierzchni emalii.

Na co zwracać uwagę przy wyborze farby do maszyn rolniczych?

Farby do maszyn rolniczych są dostosowane do wielu zastosowań i potrzeb, które mogą się różnić w zależności od sytuacji. Przed zakupem warto uwzględnić:

• Środowisko pracy – mowa przede wszystkim o czynnikach, na jakie podczas pracy będzie narażona maszyna. Inny typ farby sprawdzi się przy zabrudzeniach i uszkodzeniach powłoki wynikających z kontaktu z ziemią, piachem czy kamieniami, inny w przypadku zbiorników na nawóz, gdzie powłoka musi być odporna także na czynniki chemiczne czy substancje biologiczne różnego rodzaju.
• Miejsce nałożenia – istotne jest także, jaka farba do maszyn rolniczych znajdzie się w konkretnym miejscu. Farby eksponowane na obudowie maszyny powinny nie tylko ją chronić, ale też dobrze wyglądać, co ma znaczenie drugorzędne przy malowaniu elementów na co dzień niewidocznych. Dodatkowo farba stosowna na przykład na osłonach silnika czy układu wydechowego musi być odporna na wysoką temperaturę, więc do tego celu konieczną są farby podwyższonej odporności termicznej.
• Kompatybilność – malowanie maszyn rolniczych wymaga zastosowania całego systemu produktów do metalu. W przypadku emalii chlorokauczukowych niezbędne jest uprzednie zagruntowanie powierzchni farbą podkładową. Bardzo ważne jest, aby produkty dobrze ze sobą pracowały, dlatego najlepiej, jeżeli będą pochodziły z tej samej serii od jednego producenta. Gdy stosujemy emalię nawierzchniową RAFIL CHLOROKAUCZUK musimy uprzednio pomalować powierzchnię gruntem RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. A po malowaniu, do czyszczenia narzędzi malarskich, takich jak pędzle czy wałki użyjemy RAFIL Rozcieńczalnik Do Wyrobów Chlorokauczukowych i Poliwinylowych. Pamiętaj jednak, aby oczyścić je zaraz po użyciu – kiedy produkt zaschnie, może okazać się to o wiele trudniejsze.

Malowanie maszyn rolniczych: jak uzyskać najlepszy efekt?

Nawet najlepsza farba połączona z dobrej jakości podkładem nie zda egzaminu, jeśli maszyna nie zostanie prawidłowo przygotowana do malowania. Pierwszy krok to oczywiście pozbycie się zanieczyszczeń – błota, ziemi, oleju silnikowego i zgorzelin za pomocą środków dostosowanych do typu zabrudzenia i rodzaju powierzchni.

Kolejny krok to usunięcie starych powłok farby za pomocą papieru ściernego, szlifierki lub, w przypadku dużych powierzchni, na drodze piaskowania lub szkiełkowania. W miejscach niewidocznych szlifowanie służy przede wszystkim pozbyciu się korozji i zwiększeniu przyczepności powłoki. Na powierzchniach zewnętrznych i eksponowanych dokładne wyszlifowanie jest niezbędne, by farba dobrze się prezentowała.

Narzędzie do szlifowania trzeba dobrać do potrzeb – sprawdzi się zarówno szczotka do metalu, jak i papier ścierny bądź szlifierka, standardowa lub miniaturowa. Piaskowanie i szkiełkowanie można zlecić fachowcom, zwłaszcza gdy planujemy kompleksowe malowanie dużego ciągnika, traktora czy przyczepy.

Po pozbyciu się powłok starej farby powierzchniowej trzeba zmatowić papierem ściernym, odpylić i odtłuścić, by była przygotowana na nałożenie nowej farby. Podobnie jak w przypadku innych powierzchni, zanim zaczniesz malowanie oczyszczoną powierzchnię, należy ją zagruntować, a potem zastosować właściwą farbę z podkładem. W przypadku gruntu także najlepiej sięgnąć po produkty jednego producenta.

Stale nierdzewne są bardzo drogie ze względu na sposób produkcji oraz użyte przy wytopie pierwiastki. Nic dziwnego, że znaleziono szereg metod, które pozwalają uzyskać przynajmniej czasową odporność na korozję. Jednym z nich jest cynkowanie blach – czyli zanurzenie ich w roztopionym cynku, który tworzy na metalu powłokę bardzo spowalniającą proces korozji. Niestety warstwa ocynku nie jest wieczna i jej dodatkowe zabezpieczenie odpowiednią farbą jest konieczne, jeśli chcesz powstrzymać rdzę na naprawdę długi czas.

Po co malować ocynk?

Chociaż z pewnością można położyć dach z blachy całkowicie nierdzewnej, to prawdopodobnie rachunek za materiał mógłby przyprawić niejedną osobę o zawrót głowy. Blachy ocynkowane oferują bardzo dobry stosunek jakości do ceny – warstwa ochronna skutecznie chroni metal przed szkodliwym działaniem wilgoci, jednak wraz z upływem czasu skuteczność tego rozwiązania maleje. Jeśli chcemy, by twój dach służył naprawdę długo, należy wybrać odpowiedni rodzaj dodatkowej ochrony w postaci farby, która skutecznie powstrzyma wilgoć.

Jaka farba?

W przypadku malowania metalowych czy betonowych powierzchni schemat jest zawsze niemal ten sam – powierzchnię należy odtłuścić i wyszlifować oraz odpylić. W przypadku blachy ocynkowanej sprawa robi się trudniejsza, bo sama powłoka cynkowa jest chropowata – jej szlifowanie oznacza zniszczenie warstwy ocynku, a użycie nieodpowiedniej farby spowoduje powstanie tzw. zjawiska igłowania. Innymi słowy: chropowata powierzchnia sprawi, że naniesiona powłoka będzie nieszczelna, a tym samym bezużyteczna.

{{recomended-product}}

Do skutecznego pomalowania ocynkowanych powierzchni (a także fosforanowanych czy ogółem powlekanych przemysłowo) niezbędna będzie nam farba przeznaczona do tego zadania, na przykład RAFIL Radach Farba Na Dach.

Farba przeznaczona do malowania dachu musi charakteryzować się jednoczesną odpornością na wilgoć, światło słoneczne i promieniowanie UV, a w skrajnych przypadkach także na kwaśne deszcze i duże wahania temperatur. Szczególnie w polskim klimacie ten ostatni czynnik jest kluczowy. Na szczęście większość obecnych na rynku farb przeznaczonych do blach ocynkowanych doskonale radzi sobie zarówno z siarczystymi mrozami, jak i piekielnymi upałami.

Malowanie blachy ocynkowanej — jak tego nie zepsuć?

Blacha przed malowaniem powinna oczywiście zostać dokładnie (a nawet bardzo dokładnie) odtłuszczona, wyczyszczona i wysuszona – także ze śladów korozji, jeśli ta zdążyła się już pojawić. Pamiętaj jednak, by pod żadnym pozorem nie używać twardych, drucianych szczotek, rozpuszczalników czy ścierniw – prawdopodobnie skończy się to uszkodzeniem powłoki cynkowej.

Jeśli dach był już w przeszłości malowany, a stara powłoka nie wymaga usunięcia (jest szczelna i nie łuszczy się), wystarczy ją delikatnie zmatowić drobnoziarnistym papierem ściernym, by zapewnić nowej powłoce odpowiednią przyczepność. Farby RADACH nie powinno jednak stosować się na podłoża, które były już impregnowane lub hydrofobizowane.

Malowanie dachu z blachy — w jakich warunkach malować?

Malowanie blachy ocynkowanej nie wymaga warunków różnych od farb przeznaczonych do innych powierzchni lub zastosowań:

• Słoneczny – ale nie upalny! – dzień, bez mgły i deszczu.
  
• Temperatura podłoża w zakresie 5 do 35°C (oraz 3°C wyższa od temperatury punktu rosy).
  
• Temperatura otoczenia w zakresie 10 do 35°C.
  
• Wilgotność względna powietrza mniejsza niż 80%.

Chociaż farbę możesz nanosić mechanicznie lub przy pomocy pędzla, lub wałka, to prawdopodobnie najszybszą i najskuteczniejszą metodą – także przy docieraniu do trudno dostępnych miejsc czy wszelkiego rodzaju załamań – będzie pędzel. Pamiętaj jednak, by wybrać ten z miękkim włosiem i nie przeciągać nim wiele razy w tym samym miejscu. Unikniesz wówczas osłabienia naniesionej już powłoki. Drugą warstwę powinieneś nanosić co najmniej po sześciu godzinach od wyschnięcia wcześniejszej.

Samą farbę przed użyciem wystarczy jedynie dokładnie wymieszać.

Zabezpieczenie ocynkowanej blachy nie musi być drogie i czasochłonne – wystarczy wybrać tylko odpowiedni rodzaj farby. Ta zapewni ci nie tylko skuteczną ochronę przed wszechobecną korozją, ale też pozwoli znacznie poprawić parametry wizualne pomalowanego dachu.