Jak dobrać kolor rynny do dachu? Porady i inspiracje

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Podjazd do garażu powinien wyróżniać się trwałością, odpornością na warunki atmosferyczne oraz estetycznym wyglądem. Popularnym rozwiązaniem jest podjazd betonowy. Jak zrobić wylewkę i o czym warto wiedzieć? Sprawdź wskazówki wykonania betonowego podjazdu krok po kroku. 

Podjazd można wykonać z różnych materiałów. Sporym powodzeniem cieszą się nawierzchnie z kostki brukowej lub kamiennej czy też podjazdy z kruszywa – czyli dekoracyjnego żwiru. Najtańszym i najtrwalszy jest jednak podjazd betonowy. Jak zrobić taki podjazd? Do wyboru masz betonowe ażurowe kraty czy też płyty betonowe.

W artykule znajdziesz informację, jak zrobić betonowy podjazd do garażu oraz jak wykonać wylewkę betonową na podjazd. Doradzimy także, jakich produktów użyć do malowania podjazdu betonowego. 

Jak zaplanować budowę betonowego podjazdu do domu?

Podjazd do garażu, choć wygląda niepozornie, jest bardzo ważnym elementem przydomowej infrastruktury. Zależy od niego funkcjonalność otoczenia domu, a nawet to, w jaki sposób odprowadzana jest woda opadowa. Podjazd ma też wpływ na estetykę przestrzeni przy domu. Elegancki, schludny podjazd to najlepsza wizytówka każdego budynku.

Co warto wiedzieć o budowie podjazdu do garażu? Zacznijmy od odpowiednich wymiarów. Oto, czym powinien wyróżniać się idealny podjazd:

• Minimalna szerokość podjazdu to 3 m. Jeśli jednak Twój podjazd służy jednocześnie jako wejście do domu, szerokość ta powinna być większa i wynosić 4,5.

• Duże znaczenie ma też grubość nawierzchni podjazdu. Gdy ma być on przystosowany wyłącznie do przemieszczenia się samochodów osobowych, minimalna grubość podjazdu to 6 cm. W przypadku, gdy z podjazdu będą korzystać także ciężarówki, minimalna grubość to 8 albo 10 cm.

• Pamiętaj, że podjazd musi znajdować się minimum 2 lub 3 cm nad powierzchnią gruntu. Chodzi tu o prawidłowe odprowadzanie opadów.

• Z tego samego powodu odpowiednie nachylenie musi mieć też sama powierzchnia podjazdu. Nachylenie podłużne (wzdłuż trasy, jaką jedzie samochód) to 3 lub 4 stopnie. Nachylenie poprzeczne powinno wynosić 1 stopień. Pozwoli to prawidłowo odprowadzać wodę po opadach deszczu czy śniegu.

Dla funkcjonalności podjazdu i całego otoczenia domu kluczowe znaczenie ma właśnie odpowiednie odprowadzanie wody z podjazdu. O nachyleniu już wiesz. Pozostaje jeszcze kwestia tego, gdzie woda powinna się przedostawać. Trzeba więc zadbać o instalacje odprowadzającą wodę z podjazdu do kanalizacji. 

Zimą z kolei sporym problemem bywa lód zalegający na powierzchni podjazdu. Niektórzy decydują się więc na instalację specjalnych kabli grzejnych, które najczęściej znajdują się przy korytku odwadniającym podjazd lub nawet na całej nawierzchni. 

Przed rozpoczęciem budowy podjazdu warto też zbadać, jak spoisty jest grunt. Przy słabym zagęszczeniu istnieje spore ryzyko, że nawierzchnia podjazdu z czasem się zdeformuje i popęka. Aby temu zapobiec, grunt należy odpowiednio przygotować. Najczęstsze rozwiązanie to zagęszczane mechanicznie podsypki np. ze żwiru czy piasku lub nawet cementu i siatki do wzmocnienia gruntu. 

Budowa betonowego podjazdu – kroki i etapy 

Jak zrobić betonowy podjazd? Oto kolejne etapy wykonania podjazdu z betonu wylewanego.

Podbudowa z tłucznia

Pierwszy etap budowy podjazdu betonowego to zrobienie solidnej podbudowy, która zapewni całości stabilność i zwiększy trwałość nawierzchni. Potrzebujesz wykopu o głębokości ok. 30 czy 35 cm. Na jego dno należy położyć warstwę geowłókniny. 

Teraz w wykopie montuje się szalunek z desek. Na tak przygotowanym dnie układa się warstwę gruzu lub tłucznia. Powinna ona mieć co najmniej 15 cm. Można też ułożyć teraz siatkę zbrojeniową. W ten sposób udało się przygotować szalunek pod kolejne warstwy cementu. 

Przygotowywanie wylewki betonowej na podjazd

Do tak przygotowanego szalunku trzeba teraz wylać poszczególne warstwy cementu. Pierwsza warstwa to beton rzadki, który ma wypełnić wszystkie wolne przestrzenie pomiędzy kruszywem czy tłuczniem. Warstwa ta powinna mieć grubość ok. 5 cm. 

Po stwardnieniu pierwszej warstwy betonu wylewa się kolejną – docelową. Powinna ona mieć 10 cm grubości. Najlepszy będzie do tego celu beton o klasie C16/20. Na tym etapie w betonie można zatopić siatkę zbrojeniową, która zwiększy trwałość i wytrzymałość podjazdu. 

W betonowym podjeździe niezbędne są dylatacje, czyli niewielkie szczeliny, które pozwolą uniknąć pękania i niszczenia nawierzchni. Podjazd należy więc podzielić na mniejsze pola o szerokości 2,5 m. Właśnie w takiej odległości trzeba zamontować listwy dylatacyjne.

Wyrównanie wylewki

Ostatni etap budowy podjazdu z betonu wylewanego to wykończenie nawierzchni. Wylewkę należy wyrównać z pomocą deski, którą przesuwa się po szalunku. W ten sam sposób usuwa się też nadmiar betonu. Gdy miną 3h, beton można zacząć zacierać i wygładzać. 

Podjazd betonowy nadaje się do użytku dopiero po 2 tygodniach od jego wylania. Przez ten czas wymaga pielęgnacji. Powierzchnię należy polewać wodą i chronić przed wysychaniem, np. zakrywając folią. 

Malowanie podjazdu betonowego – czy to konieczne?

Aby wzmocnić betonową powierzchnię, można ją pomalować specjalistyczną farbą do betonu. Po co się to robi? Odpowiednia farba stworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Zmniejszysz więc w ten sposób ryzyko poślizgnięcia się podczas korzystania z podjazdu zimą czy jesienią, a podczas wjeżdżania samochodem do garażu zyskasz dodatkowy komfort i bezpieczeństwo. 

Farba do betonu zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Stosowana na zewnątrz, zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi. Dużym problemem betonu jest to, że chłonie zabrudzenia, zwłaszcza takie jak smar czy olej. Z tego powodu betonowe podjazdy szybko mogą wyglądać nieestetycznie. Farba pozwoli pozbyć się tego problemu. 

Jaką farbę wybrać do malowania podjazdu betonowego? 

Zwróć uwagę na jej podatność na ścieranie. Nie może to być zwykła farba do betonu – akrylowa czy nawet chlorokauczukowa. To produkty odpowiednie do nawierzchni nienarażonych na ścieranie. Na betonowy podjazd czy podłogę w garażu odpowiedni produkt to farba epoksydowa. 

Polecamy RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa oraz dodatkowo RAFIL Na Beton Zestaw Lakier Poliuretanowy. Dwuskładnikowa emalia epoksydowa zabezpieczy powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Z kolei RAFIL Na Beton Zestaw Lakier Poliuretanowy Długotrwale Zabezpieczy Malowaną Powierzchnię Przed Zmiennymi Warunkami Atmosferycznymi i Promieniowaniem UV. Powłoka będzie odporna na ścieranie, uderzenia mechaniczne, zarysowania, wodę i substancje chemiczne takie jak olej silnikowy. 

Emalia RAFIL Na Beton Jest Kryjąca. Możesz więc wybrać jeden z dziesięciu dostępnych kolorów. Jeśli chcesz jednak zachować widoczną strukturę i kolor betonu, zabezpiecz podjazd dwiema warstwami przezroczystego lakieru poliuretanowego RAFIL Na Beton Z Dedykowanym Utwardzaczem. Emalią i lakierem z łatwością pomalujesz również posadzkę w garażu!

Jak zadbać o betonowy podjazd, by był trwały?

Co zrobić, aby przedłużyć żywotność betonowego podjazdu? Kluczowa sprawa to regularne mycie podjazdu i oczyszczanie go z substancji organicznych takich jak piasek, ziemia, mech, glony, grzyby. Po mechanicznym usunięciu zanieczyszczeń podjazd trzeba umyć oraz pozostawić do wyschnięcia. 

Betonowy podjazd to praktyczne, długowieczne i niedrogie rozwiązanie na wykończenie strefy przed domem. Nasze wskazówki i niezawodne produkty RAFIL pomogą Ci zbudować podjazd samodzielnie oraz zadbać o jego estetyczny wygląd przed wiele sezonów. 

Na co dzień możemy jej nie zauważać, ale jest niezbędnym elementem domu, który powinien być poddawany regularnej renowacji. Malowanie rynny ocynkowanej wymaga odpowiedniego przygotowania i materiałów, co pozwoli ją uchronić przed głównym niebezpieczeństwem – korozją. Czym malować rynny ocynkowane? Sprawdź!

Dlaczego malujemy rynny ocynkowane?

Rynny wykonane z metalu muszą zostać zabezpieczone przed rdzą, czemu służy właśnie ocynkowanie. Blacha pokryta cynkiem zyskuje dodatkowe właściwości antykorozyjne, co nie oznacza, że nie wymaga dodatkowej ochrony i estetycznego pokrycia. Cynk, choć zwiększa odporność metalu, także z czasem koroduje, ponieważ ciągły kontakt z takimi czynnikami jak wilgoć i promieniowanie UV sprawia, że cynkowa powłoka staje się porowata i podatna na uszkodzenia. Każde naruszenie powłoki zwiększa ryzyko wdania się rdzy w rynnę, a stąd już prosta droga do całkowitego zniszczenia metalu i wymiany rynny na nową.

Ważne!

Do wyboru rynny ocynkowanej do Twojego domu powinien Cię przekonać jeszcze jeden argument: trwałość. Cynkowanie metalu może istotnie ją przedłużyć. Przykładowo, rynny ocynkowane ze zwykłej blachy, które będziesz regularnie odnawiał, wytrzymują do 50 lat, a wykonane z miedzi i pokryte cynkiem – nawet 300 lat!

Powstawanie rys i pęknięć na jej powierzchni sprawia, że część blachy zostaje odsłonięta, co rozpoczyna proces korozji, do którego niezbędne są tlen i wilgoć, stopniowo penetrujące strukturę blachy ocynkowanej. Dodatkowym czynnikiem szkodliwym jest wysoka temperatura, która z czasem może prowadzić do łuszczenia i pękania cynkowej powłoki. Właśnie z tych względów musisz dodatkowo zabezpieczyć rynnę odpowiednią farbą do malowania, dzięki której nie tylko zyska ona większą trwałość, ale również będzie się dobrze prezentować.

Jaka farba na rynny ocynkowane będzie najlepsza?

• Farba do rynny ocynkowanej musi być przystosowana do nakładania na powierzchnie metalowe. Egzaminu nie zda na przykład farba olejna, która nie jest odporna na ciągły kontakt z wilgocią, słońcem i wysoką temperaturą. W sklepach znajdziesz farby o różnych cechach.
  
• Popularne farby akrylowe występują w szerokiej gamie barw, są odporne na wilgoć i promieniowanie UV, ale długotrwała ekspozycja na wysokie temperatury sprawia, że mogą zmienić kolor.
  
• Farby alkidowe są atrakcyjne cenowo i równie trwałe, ale z czasem mogą reagować z ocynkowaną powłoką.
  
• Winylowe farby na rynny ocynkowane są z kolei znacznie droższe, więc musisz rozważyć, czy taka inwestycja jest opłacalna.
  
• Alternatywą jest też chlorokauczuk, którego wadą może być to, że tworzy jedynie połyskującą powłokę.

Dobry wyborem do malowania blachy ocynkowanej będzie farba RAFIL Radach Farba Na Dach, przeznaczona do malowania zewnętrznych powierzchni metalowych, w tym ocynkowanych. Zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi i promieniowaniem UV oraz przyspiesza renowację dzięki właściwościom szybkoschnącym – jest sucha w dotyku już po 60 minutach od nałożenia.

Ta farba do malowania rynien tworzy nie tylko ochronną powłokę, ale też efekt dekoracyjnego wykończenia, a w połączeniu z produktem RAFIL Podkład Antykorozyjny zapewnia silną ochronę przed rdzą. Przed nałożeniem farby zastosuj RAFIL Preparat Do Odtłuszczania, który przygotuje ocynkowaną powierzchnię do malowania, dzięki czemu emalia zyskuje lepszą przyczepność.

Malowanie rynien ocynkowanych krok po kroku

1. Pierwsze malowanie rynny ocynkowanej powinno się odbyć po tzw. okresie sezonowania (utrwalania) cynku, co zajmuje co najmniej 4 miesiące. Gdy ocynk jest gotowy na aplikację farby, najpierw oczyść rynnę roztworem wody z amoniakiem, a ewentualne ślady rdzy wyczyść metalową szczotką. Następnie zastosuj podkład antykorozyjny.
   ‍
2. W przypadku renowacji zacznij od oczyszczenia rynny ze starych powłok farby i śladów rdzy. Jeśli korozja jeszcze się nie pojawiła, usuń tylko wyraźnie odstające fragmenty powłoki, a następnie umyj rynnę, odtłuść ją specjalistycznym preparatem i zmatuj za pomocą papieru ściernego.
   ‍
3. Jeżeli w metal już wdała się rdza, nie musisz być delikatny – trzeba ja usunąć mechanicznie, najlepiej na drodze szlifowania. Kolejne kroki to odpylenie powierzchni, odtłuszczenie jej i nałożenie właściwego preparatu antykorozyjnego, najlepiej kompatybilnego z farbą.
   ‍
4. Gdy podkład wyschnie, możesz zacząć właściwe malowanie rynny ocynkowanej przy pomocy wybranej farby. Nakładaj ją pędzlem, od góry ku dołowi, stosując tyle warstw, ile zaleca producent, pamiętając o zachowaniu odpowiedniego odstępu czasu między nakładaniem kolejnych.
   ‍
5. Po wyschnięciu Twoja rynna jest gotowa do użytku i zabezpieczona na kolejne lata.

Dokładne obliczenia powierzchni dachu to nie tylko zwykła liczba. To konkretne dane, które decydują o budżecie, logistyce i bezpieczeństwie na budowie domu. Błąd w obliczeniach może kosztować więcej niż kilka arkuszy blachy. Wystarczy pomyłka o kilka metrów, by trzeba było domawiać materiał albo płacić za niepotrzebny zapas. Fachowcy nie lubią takich niespodzianek. Klient też nie chce płacić za coś, czego nie zużyje.

W artykule podpowiadamy, jak obliczyć powierzchnię dachu dwuspadowego z pomocą kalkulatorów online oraz samodzielnie. Doradzimy również, dlaczego tak ważna jest wiedza o powierzchni dachu, jak obliczyć ją, gdy do dyspozycji masz dalmierz oraz jak zabezpieczyć pokrycie dachowe, by długo pozostało w nienagannym stanie. 

Dlaczego warto precyzyjnie obliczyć powierzchnię dachu? 

Powierzchnia dachu ma wpływ na dobór pokrycia, ilość łat, kontrłat i akcesoriów. Bez niej trudno złożyć precyzyjny kosztorys. Przedstawiciel hurtowni nie poda dokładnej wyceny. Dekarz nie zaplanuje pracy. Inspektor nie zatwierdzi projektu. Wszystko zaczyna się od jednej liczby. Dobrze ją policzyć.

Warto wiedzieć, że różne rodzaje pokryć dachowych mają różną efektywność krycia. Blachodachówka, dachówka ceramiczna, gont bitumiczny – każdy z tych materiałów ma inny format, sposób układania i zakładki. Blacha trapezowa może mieć mniejszy odpad niż dachówka zakładkowa. Dobrze policzona powierzchnia pozwala wybrać materiał nie tylko pod względem estetyki, ale też optymalizacji kosztów. 

Na przykład dachówki cementowe wymagają większej liczby sztuk na metr kwadratowy niż blachodachówka modułowa, ale są trwalsze i lepiej tłumią dźwięk deszczu. Z kolei pokrycia bitumiczne sprawdzają się przy bardziej skomplikowanych kształtach, bo łatwo się je docina. Znając rzeczywistą powierzchnię dachu, można też precyzyjnie dobrać ilość folii dachowej, taśm uszczelniających i liczby wkrętów czy haków rynnowych.

Podstawowe wzory i narzędzia do obliczeń powierzchni 

Jak obliczyć powierzchnię dachu dwuspadowego? Najprościej oblicza się powierzchnię dachu o kształcie prostokąta lub kwadratu. W takim przypadku mnożymy szerokość (mierzoną po krawędzi bocznej połaci) przez długość dachu (mierzoną po desce czołowej). Dla dachu dwuspadowego wystarczy policzyć powierzchnię jednej połaci, potem drugiej i dodać oba wyniki.

Sprawdź również: Jak zrobić dach dwuspadowy – poradnik

Powierzchnia dachu = długość dachu × długość połaci × 2

Długość połaci to krawędź boczna połaci dachowej, mierzona wzdłuż krokwi. Jeśli dach składa się z dwóch równych połaci prostokątnych, wzór działa idealnie. W przypadku bardziej skomplikowanych konstrukcji należy rozrysować rzut dachu, podzielić go na figury geometryczne (np. prostokąty, kwadraty, trójkąty), a następnie zsumować pola poszczególnych elementów.

Jeśli masz tylko rzut dachu (czyli widok z góry), ale znasz kąt nachylenia połaci, możesz posłużyć się tabelą współczynników. Wtedy wystarczy obliczyć powierzchnię dachu w rzucie i pomnożyć przez współczynnik odpowiadający kątowi.

Powierzchnia dachu = pole rzutu × współczynnik kąta nachylenia

Wzór wydaje się trudny? Z pomocą przychodzą kalkulatory dachowe online. Wystarczy wpisać wymiary połaci lub wartości z rzutu i kąt nachylenia, a narzędzie wykona obliczenia. To świetna opcja dla osób, które nie chcą liczyć ręcznie lub mają do czynienia z nietypowym projektem.

Jeśli planujesz samodzielne pomiary, zacznij od zlokalizowania rzutu dachu na projekcie. Poszukaj oznaczeń takich jak „rzut dachu” lub „rzut połaci dachu”. Następnie podziel powierzchnię na znane figury geometryczne. Pamiętaj, by mierzyć długość połaci wzdłuż krokwi, a nie „na płasko”. Warto też sprawdzić wysokość ścianki kolankowej – ma ona wpływ na długość krokwi i nachylenie dachu.

Nie tylko profesjonaliści, ale także majsterkowicze mają dziś w swoim narzędziowym składziku elektroniczny dalmierz, działający na zasadzie lasera i elektronicznie wyświetlanych wyników. To przydatne urządzenie, które pomoże Ci zmierzyć dach, gdy brak innych możliwości. Dużym ułatwieniem są aplikacje (często darmowe) na smartfon lub tablet, które można połączyć z dalmierzem za pośrednictwem Bluetooth i otrzymać wszystkie niezbędne wyliczenia. Pozwalają one na wykonanie zdjęć, szkiców, naniesienie pomiarów czy notatek. 

W jaki sposób wykorzystać to urządzenie do zmierzenia dachu? Wystarczy oddalić się od budynku w dogodnej odległości – tak, by widzieć krawędzie dachu i jego załamania, umieścić dalmierz na statywie, a następnie wskazać laserem punkty na dachu, pomiędzy którymi chcesz zmierzyć odległość. 

Przykład krok po kroku: jak obliczyć powierzchnię dachu dwuspadowego?

Załóżmy, że dom ma dach dwuspadowy z dwiema identycznymi połaciami. Długość deski czołowej (czyli długość budynku) to 10 metrów. Długość połaci (czyli długość krawędzi bocznej dachu) to 7 metrów. Obie połacie są prostokątami.

Liczymy powierzchnię jednej połaci:

10 m × 7 m = 70 m²

Powierzchnia całego dachu:

70 m² × 2 = 140 m²

Jeśli dach jest nieregularny, trzeba podzielić go na prostsze figury i obliczyć pole każdej z osobna. Na przykład, jeśli jedna z połaci ma trójkątny kształt, należy użyć wzoru:

Pole trójkąta = (podstawa × wysokość) / 2

Gdy korzystasz z rzutu dachu, oblicz powierzchnię wszystkich widocznych figur. Następnie zsumuj te wartości i pomnóż przez współczynnik kąta nachylenia. Przykładowo, dla kąta 30°, współczynnik wynosi około 1,15. Jeśli rzut dachu daje nam 100 m², to:

100 m² × 1,15 = 115 m² rzeczywistej powierzchni dachu

Pamiętaj też o zapasie. Nawet w przypadku dokładnych obliczeń warto doliczyć kilka procent więcej. Pokrycia dachowe układa się z zakładkami, a część materiału idzie na przycięcia, kosze, kalenice i inne detale. Zapas 5-10% to standardowa rezerwa, którą zalecają wszyscy doświadczeni dekarze.

Przy okazji prac dachowych warto też wspomnieć, że powierzchnia dachu przyda się też w sytuacji, gdy chcesz pomalować dach – pomoże Ci oszacować ilość potrzebnej farby. Do malowania dachu polecamy niezawodny środek RAFIL Radach Farba Na Dach. Wysokiej jakości gruntoemalia RADACH FARBA NA DACH przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. Farba stosowana jest zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich.

Najczęstsze błędy przy obliczaniu powierzchni dachu

• Pierwszy błąd to pominięcie rzeczywistej długości połaci. Wielu inwestorów przyjmuje szerokość połaci jako połowę szerokości budynku, licząc w rzucie, a nie wzdłuż krokwi. To prowadzi do niedoszacowania.
• Drugi błąd to nieuwzględnienie elementów wystających. Kominy, lukarny, okna dachowe – wszystko to zwiększa potrzebną ilość pokrycia. Pominięcie takich detali oznacza problemy na budowie.
• Trzeci błąd to brak zapasu. Dach nie składa się z idealnych figur geometrycznych. Materiał trzeba przyciąć, ułożyć z zakładkami. Producenci zalecają doliczyć 5-10% zapasu. Brak rezerwy oznacza ryzyko przestoju.
• Czwarty błąd to nieuwzględnienie okapów. Dach zwykle wystaje poza mury. Ten naddatek ma kilka centymetrów z każdej strony, co realnie zwiększa powierzchnię połaci.
• I wreszcie – poleganie wyłącznie na projekcie. Rzeczywisty dach może się różnić od planu. Zawsze warto zmierzyć obiekt w terenie. Dzięki temu unikniesz niespodzianek i dokładnie zaplanujesz zakupy.
• Warto też sprawdzić, czy projektant uwzględnił pełną długość krokwi, dokładne nachylenie oraz wszystkie detale techniczne. Zdarza się, że uproszczenia projektowe różnią się od tego, co powstaje w rzeczywistości.

Dobrze policzona powierzchnia dachu to spokojna głowa inwestora i sprawna praca wykonawcy. To także realna oszczędność – mniej poprawek, mniej strat materiałowych i większa kontrola nad budżetem. Warto poświęcić chwilę na dokładne obliczenia. To inwestycja, która się opłaca!

‍