Malowanie betonowego ogrodzenia - poradnik krok po kroku

Metalowe rzeźby i figurki są pięknym dopełnieniem aranżacji ogrodu. W odróżnieniu od rzeźb kamiennych czy betonowych najczęściej są niewielkie. Trzeba jednak o nie zadbać, aby prezentowały się nienagannie. Dowiedz się, jak pielęgnować rzeźby metalowe do ogrodu. 

Rzeźby z metalu urozmaicają wygląd ogrodu i wprowadzają do niego niepowtarzalny styl. Bywają zabawne, oryginalne, romantyczne, sentymentalne czy sielskie. Towarzyszą roślinnym kompozycjom i dodają im uroku. Współgrają z innymi elementami małej architektury – pergolami i altanami, ławkami, murkami, fontannami czy donicami. Są niedrogie, a efekt, jaki tworzą, jest jedyny w swoim rodzaju!

W artykule podpowiadamy, jak zadbać o figurki i rzeźby metalowe do ogrodu, w tym wykonane z żeliwa. Doradzimy, jak oczyścić metalowe dekoracje, jak zabezpieczyć je przed rdzewieniem oraz jak sprawić, by długo pozostały jak nowe. Pokażemy także produkty najlepsze do ochrony metalowych rzeźb przed śniegiem, deszczem i zmiennymi temperaturami. 

Jak oczyścić rzeźby metalowe przed konserwacją? 

Wśród różnych rodzajów rzeźb z metalu szczególną popularnością cieszą się dzieła sztuki ogrodowej przedstawiające świat roślin i zwierząt. Wprowadzają one element natury do ogrodu, a także pożądaną atmosferę – sielską lub wręcz przeciwnie, nowoczesną. Często spotyka się więc metalowe i żeliwne postaci zwierząt i ptaków – czaple, wiewiórki, sowy, bażanty, żaby czy pawie. Mogą być zabawne lub lekkie i zwiewne niczym prawdziwe dzieła sztuki rzeźbiarskiej.

Metalowe rzeźby zamawia się u rękodzielników lub kupuje gotowe w sklepie – w zależności od swoich potrzeb, a przede wszystkim od budżetu. Mogą być jednokolorowe (np. o barwie żeliwa) lub pomalowane na różne kolory i wzory. Niezależnie od stylu wybranej rzeźby, każdą z nich trzeba zabezpieczyć przed szkodliwym wpływem pogody oraz co jakiś czas zakonserwować. 

Podstawą przy każdej konserwacji rzeźby metalowej jest jej skuteczne oczyszczenie. Każde metalowe podłoże powinno być czyste, suche, pozbawione śladów rdzy i innych produktów korozji, a także śladów tłuszczu, oleju, soli, kurzu i innych zanieczyszczeń. Do mycia metalowej rzeźby najlepiej użyć wodnego roztworu RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. Zapewnia on odpowiednie odtłuszczenie powierzchni ocynkowanych, stalowych i aluminiowych. Usuwa brud, tłuszcz, glony i mech.

Kolejny krok przed konserwacją to usunięcie luźnych fragmentów starej powłoki malarskiej oraz widocznych śladów korozji. Jeśli powłoki są przyczepne, trzeba je jedynie zmatowić np. papierem ściernym, odpylić, a następnie zagruntować odpowiednią farbą do gruntowania taką jak RAFIL Podkład Antykorozyjny.

Konserwacja rzeźb metalowych – skuteczne metody i narzędzia 

W jaki sposób przeprowadzić renowację rzeźby metalowej? Pierwszy krok już znasz – to oczyszczenie figurki z mchu, glonów, zabrudzeń oraz rdzy. Kolejny to odtłuszczenie specjalnym preparatem, zmatowienie starych powłok i przygotowanie powierzchni do malowania. Teraz przychodzi czas na odpowiedni preparat gruntujący. Wreszcie pora na właściwą farbę, która nada nową powłokę i zabezpieczy metalową figurę przed korozją.

Rdzewienie to największe zagrożenie dla każdej metalowej rzeźby ogrodowej. Korozja jest procesem nieuniknionym, można ją jednak zdecydowanie spowolnić. Specjalistyczne farby do metalu nadadzą powierzchni nowy kolor lub odświeżą już istniejący. Zagwarantują także długotrwałą ochronę przed korozją i wzmocnią powłokę, zabezpieczając ją przed zarysowaniami i uszkodzeniami mechanicznymi.

Wybór odpowiednich środków do konserwacji rzeźb 

Jakich produktów użyć do zabezpieczenia rzeźb i figurek metalowych przed korozją i uszkodzeniami mechanicznymi? Z palety produktów RAFIL możesz wybrać: 

• Gruntoemalię RAFIL Prosto Na Rdzę. To specjalistyczny produkt 3w1 stosowany bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz. Ta łatwa w aplikacji, szybkoschnąca farba charakteryzuje się doskonałą przyczepnością i dobrym kryciem. Dzięki niezwykle trwałej i elastycznej powłoce doskonale chroni powierzchnie metalowe przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi i przed korozją.
• Farbę chlorokauczukową RAFIL Chlorokauczuk. To emalia, która przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną malowanych powierzchni metalowych. Aby tak się stało, musisz zastosować najpierw RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. To farba gruntująca, która zwiększa przyczepność farby nawierzchniowej, a w zestawie z nią zapewnia wysoką trwałość powłoki i wieloletnią ochronę antykorozyjną.

Konserwacja rzeźb metalowych krok po kroku – optymalne techniki

W jaki sposób zabezpieczyć rzeźbę metalową przed korozją? Oto instrukcja krok po kroku z wykorzystaniem farby RAFIL Prosto na Rdzę. 

1. Przed użyciem farbę należy bardzo dokładnie wymieszać. Można ją rozcieńczyć rozcieńczalnikiem RAFIL PROSTO NA RDZĘ. Rozcieńczalnik maksymalnie do 3%.
2. Z elementów przeznaczonych do malowania usuń zanieczyszczenia, które mogą pogorszyć przyczepność i spowodować odspajanie powłoki.
3. Jeśli dekoracja ma ślady rdzy nalotowej, nie trzeba ich usuwać. Musisz tylko pamiętać o usunięciu luźnych warstw rdzy i odpowiednim odtłuszczeniu.
4. Jeśli metal był już malowany, sprawdź, czy nowa powłoka nie będzie reagować z wcześniejszymi warstwami powłok lakierniczych.
5. Farbę nakładaj przy użyciu pędzla lub wałka. Potrzebujesz 2-­3 warstw wyrobu na grubość około 80 mikronów suchej powłoki.
6. Kolejne warstwy produktu nakładaj w czasie od 2 do 24 godzin. Jeśli nie uda Ci się dotrzymać tych terminów, konieczne jest malowanie po minimum 14 dniach od zakończenia nakładania poprzedniej warstwy.
7. Niska wilgotność i wysoka temperatura skracają górną granicę czasu na zakończenie malowania. Zamiast 24 godzin musisz więc wyrobić się w 8.

Zabezpieczenie rzeźb metalowych – jak przedłużyć ich trwałość? 

W jaki sposób przedłużyć trwałość metalowych rzeźb i figurek? Podstawą jest regularna konserwacja przy użyciu farby antykorozyjnej. Liczy się też oczyszczanie figurki z zanieczyszczeń, mchu, glonów, które mogą prowadzić do szybszego rdzewienia. 

Praktyczne wskazówki i porady dotyczące konserwacji rzeźb metalowych 

Nie maluj metalowych elementów małej architektury ogrodowej podczas intensywnych upałów, gdy jest wilgotno oraz gdy jest prawdopodobieństwo opadów deszczu. Najlepsza temperatura do konserwacji metalowej rzeźby to od 5 do 25 stopni Celsjusza oraz wilgotność poniżej 80%. Malowanie w czasie wysokich temperatur powoduje bardzo szybkie parowanie rozpuszczalników, które występują w farbie. Powłoka może być mniej trwała i nieestetyczna. 

Z pomocą produktów RAFIL z łatwością odnowisz metalową rzeźbę, figurkę oraz inne metalowe i żeliwne elementy w ogrodzie czy otoczeniu domu. Już dziś wybierz produkt odpowiedni do Twoich potrzeb. Nie czekaj z odnawianiem, a Twój ogród będzie jeszcze piękniejszy!

Jeszcze nie tak dawno temu ostatnią rzeczą, jaką można było powiedzieć o betonie, było słowo „estetyczny”. Dziś to się zmienia – coraz częściej przy wykańczaniu wnętrz surowy beton (także kolorowy) jest brany pod uwagę jako ciekawa odmiana dla płytek, tapet czy malowania. Coraz częściej używamy go też jako bezpośredniego podłoża na tarasie, gdzie materiał siłą rzeczy narażony jest na bardzo niekorzystne czynniki atmosferyczne – deszcz, światło słoneczne i różnice temperatur. W jaki sposób zabezpieczyć betonowy taras, by cieszyć się gładką powierzchnią jak najdłuższy czas?

Najpierw posprzątaj

Oczywiście zanim w ogóle zaczniesz myśleć o zabezpieczeniu swojego tarasu, musisz przygotować go do nałożenia odpowiednich preparatów. Nie powinieneś być zaskoczony – przygotowanie betonowej powierzchni ma wiele wspólnego z innymi materiałami przed malowaniem czy impregnowaniem.
Jeśli chcesz zabezpieczyć posadzkę z nowego betonu, powinieneś pamiętać, by ten najpierw dobrze wysechł i dać mu co najmniej 28 dni. To istotne, jeśli zależy ci na trwałym zabezpieczeniu – oczywiście istnieją produkty przeznaczone do kładzenia na mokry beton, ale będzie to rozwiązanie zarówno droższe, jak i mniej skuteczne.

Gdy twój taras najlepsze lata ma już za sobą, w pierwszej kolejności usuń z niego fragmenty uszkodzonego betonu. Potem postępowanie jest już bardzo podobne zarówno dla starego, jak i nowego betonu. W pierwszej kolejności należy naprawdę dobrze oczyścić powierzchnię oraz odtłuścić – a także usunąć mechanicznie mleczko lub szlam cementowy, jeśli są obecne. Dobrze będzie użyć też środka grzybobójczego, byś miał całkowitą pewność, że na betonie nie ostały się żadne mikroorganizmy. Następnie konieczne będzie porządne odpylenie tak przygotowanej powierzchni tarasu.
Jeśli twój taras został solidnie podniszczony, najpierw poważnie rozważ jego wyrównanie i uzupełnienie ubytków – zagruntowanie emalią przed malowaniem prawdopodobnie okaże się niewystarczające, by poradzić sobie z większymi uszkodzeniami. Pamiętaj jednak, by nie stosować podłoży gipsowych – wiele środków ochronnych, w tym BETONMAL, który rekomendujemy do zabezpieczenia betonowego tarasu, nie może być stosowane na gips.

Warto też zwrócić uwagę na kolor emalii – przy jednoczesnej ochronie betonu możemy nadać mu ciekawy kolor.

Czas na malowanie

Zanim zaczniesz zabezpieczać posadzkę, pamiętaj, że powinieneś malować w słoneczny, ale nie upalny dzień – absolutnie nie w trakcie mgły lub deszczu.

Niezbędne będą ci podstawowe przyrządu malarskie (polecamy skorzystać z wałka lub natrysku mechanicznego, pędzel może być mało efektowny) oraz rozpuszczalnik do wyrobów epoksydowych. W pierwszej kolejności niezbędne będzie zagruntowanie podłoża – do tego celu posłuży Ci BETONMAL rozcieńczony rozpuszczalnikiem w stosunku w ilości 20%. Grunt będzie gotowy po około półgodzinnej homogenizacji (czas ten jednak może być różny w zależności od warunków w pomieszczeniu).

Po zagruntowaniu podłoża musisz odczekać 4 godziny, by nałożyć pierwszą warstwę emalii. Kolejne warstwy powinieneś nanosić w odstępie 24 godzin od każdej poprzedniej. Przygotowana do malowania emalia jest zdatna do użytku przez 8 godzin, nie musisz się więc spieszyć, ale oceń też realnie, ile środka będzie ci potrzebne. Przygotowanie „na zapas” może okazać się zmarnowaniem produktu.

Pamiętaj, że środki na bazie żywicy epoksydowej tworzą bardzo dobrą i szczelną powłokę ochronną, ale nie są odporne na światło słoneczne i promieniowanie UV. Twój taras siłą rzeczy będzie narażony na ich wpływ – naniesioną emalię epoksydową koniecznie musisz zabezpieczyć warstwą lakieru poliuretanowego BETONMAL.

Czas schnięcia zabezpieczonego tarasu wynosi 7 dni – po tym czasie będzie można rozpocząć jego użytkowanie bez obawy o zniszczenie powłoki.

Zabezpieczenie na lata

Z dostępnych na rynku środków do zabezpieczania powierzchni to właśnie materiały na bazie żywicy epoksydowej cechują się najlepszymi własnościami eksploatacyjnymi, chociaż ich minusem jest brak odporności na światło słoneczne. Na szczęście temu problemowi można szybko zaradzić warstwą odpowiedniego lakieru. Ten w połączeniu z naniesionymi warstwami emalii doskonale ochroni nasz taras, szczególnie w trakcie zimy utrudniając penetrowanie porów i mikroszczelin przez wodę. Dzięki temu na wiosnę będziemy mogli cieszyć się nienaruszonym tarasem – nie takim, który wymaga kolejnego remontu czy czyszczenia.

Ostatnie wpisy:

Zastanawiasz się, jak oddzielić rabatę od trawnika? A może jak stworzyć różne strefy ogrodowe? Niezbędne będą obwódki i bordery ogrodowe. Z czego zrobić obrzeża w ogrodzie? Do wyboru masz kamień, drewno, cegłę, plastik i inne materiały. Przeczytaj nasz artykuł i sprawdź inspiracje na oddzielenie trawnika od rabaty!

W projektowaniu każdego ogrodu ważnym zadaniem jest oddzielenie od siebie różnych powierzchni – rabat od trawnika, miejsca na rośliny od ścieżek, trawy od podjazdu. Najlepszym rozwiązaniem są obrzeża ogrodowe. 

W ofercie producentów znajdziesz przeróżne warianty obrzeży, obwódek i borderów, droższych i tańszych, odpowiednich do wielu stylów ogrodu i na różne metraże. W Internecie znaleźć można także sporo pomysłów na obwódki wykonane własnoręcznie. 

Z czego zrobić obrzeża trawnikowe i ogrodowe? Jaki materiał wybrać? W artykule znajdziesz odpowiedzi na te pytania.

Dlaczego warto stosować obrzeża w ogrodzie?

Obrzeża w ogrodzie pomagają utrzymać porządek i oddzielają różne strefy. Dzięki nim rabaty kwiatowe, trawniki i ścieżki wyglądają schludnie i estetycznie. Obwódki zatrzymują ziemię tam, gdzie powinna być – bez nich trawa lub rośliny mogą się rozrastać w niekontrolowany sposób. 

Warto też wiedzieć, że obrzeża chronią przed mieszaniem się różnych materiałów. To dzięki nim piasek nie przesypie się na trawnik, a kora nie wpadnie na ścieżkę. 

Co więcej, dobrze dobrane obrzeża podkreślają charakter ogrodu. Czasem są mocnym akcentem, czasem tylko delikatnym tłem. Jednak zawsze sprawiają, że ogród wygląda spójnie.

Z czego zrobić obrzeża w ogrodzie? Jak wybrać najlepszy materiał na obrzeża do ogrodu?

Jak zrobić obrzeża w ogrodzie? Pierwszy krok to wybór materiału. Zależy on od stylu ogrodu, budżetu i oczekiwań. Do dyspozycji masz elegancki i trwały kamień naturalny, ciepłe drewno, wytrzymały na warunki atmosferyczne beton czy kostkę brukową. Możesz także rozważyć plastikowe obrzeża, które są tanie i łatwe w montażu. To dobry wybór, jeśli szukasz prostego i szybkiego rozwiązania.

Wybierając materiał, warto zastanowić się, jak dużo czasu możesz poświęcić na pielęgnację obrzeży. Trzeba też pomyśleć, czy mają być tylko praktyczne, czy też dekoracyjne. Warto dopasować je do stylu całego ogrodu, żeby wszystko tworzyło spójną całość.

Materiał na obrzeże – kamień naturalny 

Jak oddzielić rabaty od trawnika? Polecany materiał to naturalny kamień – np. granit. Obrzeża ogrodowe z kamienia świetnie zaznaczą krawędzie alejek i ścieżek, zwłaszcza w ogrodach klasycznych czy angielskich. Naturalnie oddzielają rabaty i trawniki, tworząc barierę dla kory, piasku i kamyków, które mogłyby brudzić alejki.

Dodatkowo eleganckie kamienne obrzeża, wkopane równo z trawnikiem, pozwalają kosić trawę bez przeszkód. Ściśle ułożone, ograniczają przerastanie trawy na ścieżki, dzięki czemu ogród wygląda estetycznie i pozostaje łatwy do utrzymania.

W ogrodzie naturalistycznym świetnym pomysłem są obrzeża i obwódki z kamienia polnego lub otoczaków. Sprawdzą się jako obramowanie rabat kwiatowych czy drzewek ozdobnych i owocowych. 

Jak zrobić obrzeże z cegły?

Z czego zrobić tanie obrzeża w ogrodzie? Rozważ cegły – kupione lub rozbiórkowe. Obrzeża z cegieł to klasyczny, uniwersalny wybór, który dobrze wpisuje się w styl angielski, jak i w wiejskie aranżacje ogrodowe. 

Cegły można układać na różne sposoby: na płasko, pionowo lub pod kątem, dzięki czemu łatwo stworzysz ciekawą strukturę i wzory. Co warto wiedzieć o tym rodzaju obrzeża? Wybierz cegły odporne na wilgoć i mróz!

Jak oddzielić trawnik od rabaty przy pomocy obrzeży z drewna?

Z czego zrobić obrzeża trawnikowe w ogrodzie naturalistycznym, wiejskim, japońskim czy boho? Nasza propozycja to obrzeża z drewna. To naturalny materiał, który idealnie pasuje do ogrodów rustykalnych i leśnych.

Do wykonania obrzeży możesz użyć różnych gatunków drewna – sosny, dębu czy modrzewia. Drewniane obrzeża występują jako palisady, deski lub bale, co daje duże możliwości aranżacji. 

Jakie wady mają drewniane obrzeża? Nie są tak trwałe, jak kamień, cegła czy beton. Drewno wymaga impregnacji, aby było odporne na wilgoć i szkodniki. Na szczęście regularna konserwacja zapewni mu długowieczność oraz estetyczny wygląd.

Plastikowe obrzeża 

Jeśli zastanawiasz się, z czego zrobić tanie obrzeża w ogrodzie, wybierz tworzywo sztuczne. Obrzeża plastikowe to najtańsze i najprostsze rozwiązanie w ogrodzie. 

Wykonane z elastycznego tworzywa bordery, palisady i obwódki łatwo dopasowują się do kształtu rabat, ścieżek czy trawnika. Są lekkie i szybkie w montażu – wystarczy je wkopać lub wbić w ziemię, bez potrzeby użycia specjalistycznych narzędzi. W sklepach znajdziesz też tanie obrzeża z folii. 

Plastikowe obrzeża są dostępne w różnych kolorach i wysokościach, co ułatwia dopasowanie do stylu ogrodu. Choć mniej trwałe od kamienia, betonu czy metalu, będą odporne na wilgoć i zmienne warunki atmosferyczne.

Betonowe obrzeża 

Obrzeża betonowe to trwałe i odporne rozwiązanie, które świetnie radzi sobie z uszkodzeniami oraz trudnymi warunkami atmosferycznymi. Są dostępne w wielu kształtach i kolorach, co ułatwia ich dopasowanie do różnych stylów ogrodowych. 

Betonowe krawężniki często wybiera się do ogrodów nowoczesnych, gdzie liczy się prostota i minimalizm. Z kolei kostki brukowe nadają się także do ogrodów w stylu naturalistycznym.

Montaż tego typu obrzeża wymaga więcej pracy – często potrzebny jest solidny fundament i precyzja w układaniu. Betonowe obrzeża sprawdzają się jednak szczególnie w miejscach intensywnie użytkowanych, takich jak ścieżki, podjazdy czy trawniki. To nieco droższa opcja, ale trwała inwestycja na lata.

Pielęgnacja i konserwacja obrzeży ogrodowych

Aby obrzeże służyło długo i zachowało swój ładny wygląd na lata, potrzebna jest okresowa pielęgnacja i konserwacja tego elementu ogrodu. W przypadku najpopularniejszych obrzeży z kostki czy z betonu sprawdzonym rozwiązaniem jest pomalowanie obrzeży przy pomocy farby do betonu. 

Polecamy niezawodną farbę chlorokauczukową RAFIL Chlorokauczuk. Może być ona z powodzeniem stosowana do dekoracyjnego malowania podłoży betonowych i tynków cementowo wapiennych. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Jest też dostępna w szerokiej gamie kolorów – z łatwością wybierzesz więc odcień farby dopasowany do innych elementów ogrodu oraz stylu jego aranżacji. 

‍

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!