Jak i czym malować konstrukcje wykonane z aluminium?

Brązowa elewacja może mieć różne odcienie – od jasnego, zbliżonego do beżu, przez ciemniejsze i chłodne barwy, po głęboki odcień ciemnej czekolady. Wiele zależy od tego, jakimi materiałami jest pokryta. Odpowiedź na pytanie, jaki kolor dachu do brązowej elewacji będzie najlepszy, nie jest więc jednoznaczna. Sprawdź, jak poradzić sobie z dopasowaniem odcieni, aby podkreślić wygląd Twojego domu.

Brązowy dach a brązowa elewacja – podpowiadamy jakie połączenie najlepiej się sprawdzi

Brązowe elewacje mogą mieć odcienie od ciemnoczekoladowych po jasne, chłodne kolory, zbliżone do beżu. Znaczenie ma m.in. to, czy ściany domu zostały pokryte farbą elewacyjną, drewnem, czy może płytkami lub cegłami. Zanim odpowiemy na pytanie, jaki kolor dachu do brązowej elewacji będzie najlepszy, warto najpierw zastanowić się, co to w ogóle znaczy „brązowa elewacja”. Od tego, jaki odcień mają lub będą mieć ściany Twojego domu, zależeć będzie kolor dachu. Inny kolor będzie bowiem pasować do ścian pokrytych drewnem, a inny do ciemnych cegieł.

Ciemnobrązowe elewacje widuje się rzadziej w porównaniu z elewacjami w innych odcieniach tego koloru, choć widok ciemnobrązowego domu zapewne nikomu nie jest obcy. Ciemny odcień często mają ściany starych domów z drewna – zwłaszcza tych, które powstały dziesiątki lat temu (albo jeszcze wcześniej). Oczywiście ciemny brąz jak najbardziej może być wykorzystywany na elewacjach także w nowoczesnym budownictwie, choć takie rozwiązanie nierzadko jest realnym wyzwaniem aranżacyjnym – należy uważać, by bryła budynku wizualnie nie stała się zbyt ciężka i smutna. Ciemnobrązowe mogą być nowoczesne domy drewniane, a także te wykonane z cegły. Rzadko natomiast maluje się ściany ciemną, brązową farbą.

Jaśniejsze, ciepłe odcienie brązu można spotkać np. na elewacjach domów drewnianych albo murowanych, które częściowo pokryto drewnem. Drewniane mogą być zarówno całe ściany (wszystkie lub tylko wybrane), jak i fragmenty elewacji, np. między oknami lub wokół jednego piętra.
A co z murowanymi ścianami, które mają zostać pomalowane farbą elewacyjną? We współczesnym budownictwie brązowe, murowane elewacje mają raczej odcienie pastelowe, jasne i zgaszone, takie jak odcień kawy z mlekiem – zbliżone raczej do beżu niż koloru gorzkiej czekolady.

Warto wiedzieć!
‍Brąz doskonale łączy się z bielą – zwłaszcza w przypadku ciemnych odcieni. Aby dodać bryle lekkości, możesz pomalować na biało np. filary, pojedyncze ściany, drzwi czy bramę wjazdową do garażu.

Brązowa elewacja – jaki kolor dachu będzie do niej pasować?

Zmiana koloru dachu i dopasowanie odcienia do elewacji nie stanowi dzisiaj większego problemu. Emalię taką jak RAFIL Radach możesz wykorzystać nie tylko do malowania dachu, ale też rynien, parapetów ogrodzenia i innych powierzchni z metalu. Dzięki temu do brązowej elewacji domu dopasujesz nie tylko dach, ale także inne elementy budynku czy otoczenia. Do wyboru masz kolory, takie jak wiśniowy, czerwony tlenkowy, brązowy orzechowy, ceglany, mahoniowy, czarny, różne odcienie szarości, srebrny, biały czy ciemny zielony.

A teraz przyjrzyjmy się poszczególnym połączeniom kolorystycznym.

Jaki kolor dachu do ciemnobrązowej elewacji?

Jeśli elewacja Twojego domu ma lub będzie miała kolor ciemnej czekolady, możesz zdecydować się np. na dach o podobnym odcieniu lub na pomalowanie dachówki na kolor czarny bądź ciemnoszary. Dobrze sprawdzi się jednak przemycenie koloru dachu na innych częściach domu lub dodanie jaśniejszych elementów, które ożywią nieco bryłę. Jaśniejsze mogą być np. gzymsy i opaski gzymsowe, bonie, listwy przyokienne czy drzwi.

Innym rozwiązaniem jest pomalowanie dachu na kolor ciemnozielony. Zwłaszcza jeśli elewacja jest lub będzie drewniana. Takie połączenie może nadać budynkowi nieco rustykalny charakter, który jeszcze bardziej podkreślą np. zielone drzwi.

Jaki kolor dachu do ciepłej, drewnianej elewacji?

Jeśli ściany domu pokryte są drewnem w ciepłym odcieniu, dach może mieć ciemniejszy odcień brązu. Świetnie sprawdzi się np. kolor orzechowy.

Jako przeciwwaga do jasnego odcienia drewna bardzo dobrze będzie wyglądać także dach w kolorze szarym. Możesz wybierać spośród różnych odcieni szarości dostępnych w palecie farby RAFIL Radach, takich jak szary grafitowy, szary antracyt, lub ewentualnie jaśniejszy – szary okienny.

Jeśli lubisz nieco bardziej rustykalne rozwiązania, do brązowej elewacji wybierz farbę w kolorze ceglanym, wiśniowym lub mahoniowym.

Jaki kolor dachu do beżowej elewacji?

Beż co prawda wymyka się nieco z kategorii brązów, ale warto poświęcić chwile temu kolorowi, ponieważ zdecydowanie jest jednym z częściej wybieranych odcieni elewacji. To barwa stonowana, bezpieczna i uniwersalna. Będą do niej pasować zarówno dachówki w odcieniu ciemnego brązu, jak i w kolorze mahoniowym, ceglanym, czerwonym czy zielonym, a nawet czarnym. W tym wypadku będziesz mieć największe pole manewru.

Biała elewacja z brązowymi elementami a kolor dachu

Połączenie bieli i brązu na elewacji daje dużo możliwości wyboru farby na dach. Sporo zależy m.in. od tego, jaki odcień będą mieć brązowe wstawki. Jeśli część elewacji będzie pokryta np. drewnianymi panelami w ciepłych odcieniach, dach również powinien być pomalowany farbą w ciepłym kolorze. Może to być np. kolor ceglany. Dobrze byłoby, aby w takim przypadku podobny odcień miały np. ramy okien.

Jeśli elewacja będzie łączyć biel i ciemnobrązowe cegły, dach może mieć odcień orzechowy, ewentualnie szary. Możesz zdecydować się także na połączenie bieli, brązu i szarości – wówczas Twój dach może mieć kolor ciemnoszary, a nawet czarny.

Zastanawiając się, jaki kolor dachu wybrać do brązowej elewacji, weź też pod uwagę kolor i rodzaj ogrodzenia, bramy wjazdowej do garażu, drzwi, okien czy elementów aranżacyjnych w ogrodzie. Dobrze byłoby, gdyby cała przestrzeń miała elementy wspólne i jeden motyw przewodni.

Korozja stalowych elementów to zjawisko powszechne i jednocześnie bardzo niepożądane, bo prowadzi do szybkiego niszczenia wykonanych ze stali konstrukcji. Warto temu skutecznie przeciwdziałać. Doradzamy, jak zabezpieczyć stal przed korozją.

Korozja to proces postępującego niszczenia stali, wywoływanego przez czynniki zewnętrzne. Nazwa ta pochodzi od łacińskiego słowa corrosio, co oznacza „zżeranie”. Jest to bardzo dobre i obrazowe określenie, bo po długim czasie postępującej korozji ze stali zostaje bardzo niewiele. Najprostszym przykładem korozji jest popularne rdzewienie.

Korozja jest zjawiskiem naturalnym,  w wyniku którego dochodzi do zmian w strukturze metalu i jego niszczenia. Z chemicznego punktu widzenia w oddziaływaniu z różnego rodzaju czynnikami wywołującymi korozję, metal zmienia się w inne związki, tracąc swoje właściwości. 

Korozja zazwyczaj zaczyna się na powierzchni i stopniowo postępuje w głąb materiału. W zależności od rodzaju metalu, rodzaju czynników korodujących i ich nasilenia, proces ten może przebiegać z różną intensywnością. 

W artykule znajdziesz informacje o tym, jak chronić metal przed korozją. Podpowiadamy także  sposoby zabezpieczania przed korozją wyposażenia oraz elementów konstrukcyjnych Twojego domu, ogrodu czy innej przestrzeni.  

Przyczyny korozji stali

Korozję stali powodują czynniki atmosferyczne. Najpowszechniejszym z nich jest wilgoć – zbierająca się na powierzchni metalu woda, nawet w małej ilości, wspomaga procesy utleniania lub rozpuszczania stopu. Ciągłe zawilgocenie metalowych elementów, przy jednoczesnym braku wietrzenia, może szybko doprowadzić do ich zużycia. Niezabezpieczone elementy stalowe źle znoszą także zbyt niskie lub nadmiernie wysokie temperatury, które mogą naruszać strukturę materiału. Osłabia go także nadmierne nasłonecznienie.

Na stal mogą wpływać także inne czynniki chemiczne - może korodować po kontakcie z różnego rodzaju kwasami i substancjami o odczynie zasadowym. 

Negatywny wpływ na stal mają także różnego rodzaju sole, począwszy od popularnej soli kuchennej, po np. sole metali obecne w wodach podziemnych. Elementy metalowe najczęściej narażone są na działanie powodujących korozję  substancji chemicznych, np. w zakładach produkcyjnych, fabrykach, magazynach. Niszczące metal związki mogą przynosić także zjawiska naturalne, takie jak deszcze na terenach mocno uprzemysłowionych.

Jak zabezpieczyć stal przed korozją? Najlepszy wybór to farba

Dostępna jest cała gama substancji i technik, które pozwalają zabezpieczyć metal przed niszczeniem. Ich dobór zależy od konkretnych warunków  oddziałujących na metal.

Podstawowe zabezpieczenie antykorozyjne stali to pokrycie metalu powłoką ochronną. Metalowe elementy można pokryć warstwą specjalnie przygotowanej farby, która uniemożliwia kontakt powierzchni z czynnikami korodującymi. 

Przykładem nowoczesnej farby do malowania stali jest RAFIL PROSTO NA RDZĘ. To specjalistyczna gruntoemalia, która tworzy wytrzymałą i elastyczną powłokę, dzięki czemu doskonale zabezpiecza pomalowane elementy. Dobrze znosi warunki atmosferyczne i wilgoć, charakteryzuje się także dużą odpornością na uderzenia i uszkodzenia mechaniczne.

Inne metody ochrony stali przed korozją

Dobre zabezpieczenie stali przed korozją zapewniają różnorodne powłoki antykorozyjne, np. smary, które izolują powierzchnię od działania wilgoci. Metalowe konstrukcje można pokryć także specjalnymi żywicami lub warstwami ceramicznymi. 

Warto też sięgnąć po farbę gruntującą RAFIL PODKŁAD ANTYKOROZYJNY, która stosowana jest na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. Szczególnie zalecana jest w przypadku powierzchni trudnych lub wymalowanych nieznaną farbą. RAFIL Podkład ANTYKOROZYJNY tworzy matową, elastyczną powłokę i zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną. 

Osobną grupę zabezpieczeń metalu przed korozją stanowią metody pokrywania stali innymi metalami, odpornymi na korozję. W tym celu stosuje się np. galwanizację. Jest to proces elektrochemiczny, dzięki któremu na stalowym elemencie można trwale osadzić cienką warstwę innego metalu. Proces ten odbywa się w tzw. kąpieli galwanicznej, gdzie wykorzystywane są specjalne elektrody. 

Podobnym procesem jest ochrona katodowa, w której wykorzystywane są elektrochemiczne właściwości poszczególnych metali i ich potencjał elektryczny. Łączy się je w odpowiedni sposób, aby poprzez wzajemne oddziaływania, ograniczały postępowanie korozji.

Zabezpieczanie metalu przed korozją zapewni także  oksydowanie. Niektóre metale posiadają naturalne właściwości oksydacyjne: po utlenieniu, czyli korozji cienkiej zewnętrznej warstwy, tlenek metalu uniemożliwia dostęp tlenu do warstw położonych głębiej.

Dlatego np. stal okrywa się warstwą tlenku metalu, który z kolei nie pozwala na postępowanie korozji w głąb. Jest to więc forma wykorzystania kontrolowanego zjawiska korozji dla ochrony przed nią. Podobnie przebiega stosowanie tzw. inhibitorów korozji. Są to substancje chemiczne, które również pokrywają przedmiot warstwą tlenku, zapewniając mu ochronę.

Wybór odpowiedniej metody zabezpieczenia

Jak chronić metal przed korozją i jakie zabezpieczenie antykorozyjne stali wybrać? To zależy od kilku czynników. 

Najpierw zastanów się, jakie efekty chcesz osiągnąć i trwała ma to być ochrona. Inaczej należy zabezpieczać np. stalowe elementy ozdobne czy wyposażenie mieszkań, a inaczej szczególnie narażone na korozję części budowli lub maszyn. Istotna jest więc analiza warunków eksploatacji konkretnych produktów ze stali. 

W przypadku ochrony materiałów w domu i najbliższym otoczeniu, zazwyczaj wystarczą metody najprostsze i najłatwiej dostępne. Metalowe ogrodzenie, poręcz czy bramę najłatwiej pomalować, a uzyskane zabezpieczenie stali przed korozją będzie wystarczające.

To, jakie sposoby zabezpieczenia przed korozją wybrać, zależy także od tego, jak bardzo przedmiot czy konstrukcja jest na nią narażony. Jeżeli wiadomo, że element ze stali będzie w stałym kontakcie z wilgocią, solą lub czynnikami atmosferycznymi, można rozważyć bardziej zaawansowane zabezpieczanie. Jest to jednak o tyle kłopotliwe, że zastosowanie metod elektrochemicznych czy zaawansowanych powłok może być trudne i kosztowne. Lepiej zawczasu pomyśleć o materiałach zabezpieczonych fabrycznie niż później szukać rozwiązań.

Praktyczne wskazówki, jak chronić metal przed korozją

Malowanie stali specjalistyczną farbą lub emalią można wykonać samodzielnie. Metalowy element trzeba odpowiednio przygotować do malowania. Przede wszystkim oczyść go, tak aby na powierzchni nie pozostały zabrudzenia lub skorodowane fragmenty, które po malowaniu mogłyby odpaść lub się kruszyć. Powierzchnia metalu powinna być też odtłuszczona, np. przy pomocy benzyny.

Istotny jest dobór odpowiedniej powłoki. Warto wybierać zaawansowane emalie, które umożliwiają malowanie po rdzy. Odejmuje to pracy – metalowych elementów nie trzeba wtedy szlifować. W ten sposób można łatwo uzyskać zabezpieczenie metalu przed korozją.

Warto też sprawdzić farbę lub emalię pod kątem późniejszej eksploatacji – czy np. nie wyciera się w trakcie użytkowania, czy daje się łatwo czyścić. Dodatkowo jeśli chcesz uzyskać dobry efekt estetyczny, sprawdź, w jakich kolorach dana farba jest dostępna i czy np. zapewnia połysk.

Część preparatów zabezpiecza metal już po położeniu pierwszej warstwy farby. Większość producentów zaleca jednak malowanie przynajmniej dwukrotne, z uwzględnieniem odpowiedniego czasu na schnięcie pierwszej powłoki. Większość nowoczesnych preparatów, w tym RAFIL PROSTO NA RDZĘ, można w łatwy sposób nanosić pędzlem, wałkiem lub w formie natrysku. Jest to więc jeden z najprostszych sposobów, jak zabezpieczyć stal przed korozją.

Monitorowanie i konserwacja zabezpieczenia

Odpowiednio przeprowadzone zabezpieczenie antykorozyjne stali powinno dawać ochronę przez długi czas. Warto jednak regularnie kontrolować stan takiego zabezpieczenia, aby nie pojawiły się punktowe ogniska korozji. Jest to szczególnie ważne, jeśli powierzchnia narażona jest na duże nasłonecznienie czy mróz albo kiedy mogą pojawić się uszkodzenia mechaniczne, np. otarcia.

Ubytki w powłokach zabezpieczających trzeba uzupełniać. Stosowane obecnie emalie dobrze znoszą ponowne malowanie, także punktowe, i zachowują swoje właściwości. Pomalowane powierzchnie dobrze jest co jakiś czas umyć. Dzięki temu ograniczysz rozwój grzybów i porostów, które z czasem mogą naruszać nawet zabezpieczoną powierzchnię metalu.

Sposoby zabezpieczania przed korozją są różnorodne. Sięgaj po preparaty skuteczne, łatwo dostępne i równie łatwe w aplikacji. Wysoka jakość produktów RAFIL gwarantuje ochronę na wiele lat. W prosty sposób możesz zabezpieczyć metalowe elementy w swoim domu i ogrodzie.

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Metalowa futryna to element charakterystyczny dla stolarki starszej daty – można spotkać ją zarówno w mieszkaniach, jak i domach, które budowano przed kilkoma dekadami. Co ciekawe, w ostatnich latach obserwuje się powrót mody na wyjątkowo wytrzymałe i niebanalne estetycznie, metalowe futryny. Z tego względu wielu właścicieli domów i mieszkań decyduje się na zachowanie oryginalnych ościeżnic i odnowienie ich na własną rękę. Jak powinno przebiegać malowanie futryn metalowych? Jak odnowić futryny w bloku? Po jakie farby sięgnąć? Sprawdźmy!

Malowanie futryn metalowych – cena i jakość farby

Pierwszym krokiem, jaki musisz podjąć, by odnowić metalową futrynę, jest wybór odpowiedniej farby. Pierwszy, przypadkowy produkt ze sklepowej półki nie wystarczy. Poszukując emalii, którą pomalujesz futrynę, zwróć uwagę na takie aspekty, jak:

• Dostępna paleta kolorów – sprawdź, czy producent oferuje barwę oraz typ wykończenia (mat, półmat, połysk), który Cię interesuje.
• Wydajność – ile metrów kwadratowych powierzchni będziesz mógł pokryć 1 litrem farby.
• Przeznaczenie – do jakich materiałów przeznaczona jest emalia? Czy producent rekomenduje stosowanie jej na zewnątrz pomieszczeń? Przykładem farby do metalu, której możesz z powodzeniem użyć do malowania metalowej futryny zewnętrznej, jest RAFIL Chlorokauczuk.
• Czynniki, na które narażona będzie malowana powierzchnia – metalowa futryna może być wystawiona na działanie wilgoci, wiatru, wysokich i niskich temperatur, promieniowania UV, a także promieniowania UV. Zwróć uwagę, by farba, którą wybierzesz, zapewniała ochronę przed wszystkimi potencjalnymi zagrożeniami.
• Ochrona przeciw korozji – metalowa futryna musi być chroniona przed rdzą. RAFIL Chlorokauczuk, w połączeniu z podkładem chlorokauczukowym, gwarantuje aż 8 lat ochrony przed korozją. Kiedy wybierzesz odpowiednią emalię, możesz przejść do kolejnego kroku – przygotowania metalowej futryny do malowania.

Przygotowanie do malowania: czym szlifować metalowe futryny?

Dokładnie przyjrzyj się futrynie i sprawdź, w jakim stanie znajduje się stara warstwa farby. Jeżeli zauważysz luźne, łuszczące się fragmenty powłoki, będziesz musiał je usunąć – możesz zrobić to przy pomocy drucianej szczotki, szlifierki lub gruboziarnistego papieru ściernego.

Uwaga! Aby zabezpieczyć podłoże, ściany lub inne elementy, które znajdują się w pobliżu futryny, zakryj je szczelnie kartonami lub folią malarską. Zabezpiecz je przed przesuwaniem, mocując poszczególne fragmenty taśmą malarską.

Na futrynie nie ma odstających fragmentów farby lub udało Ci się je usunąć? W takim razie zajmij się pozostałą powierzchnią. Sięgnij po papier ścierny i dokładnie przetrzyj nim całą futrynę – warstwa starej farby powinna zostać zmatowiona, aby powierzchnia zapewniała emalii lepszą przyczepność. Podczas szlifowania i matowienia powstało sporo pyłu? Usuń go przy pomocy odkurzacza lub miękkiej szczotki, a następnie dokładnie wyczyść metalową futrynę ze wszystkich innych zanieczyszczeń. Ostatnim krokiem, niezbędnym, by przygotować futrynę do malowania, jest odtłuszczenie powierzchni. Możesz zrobić to, używając benzyny ekstrakcyjnej lub specjalistycznego preparatu do odtłuszczania (znajdziesz go w ofercie RAFIL).

Malowanie futryn metalowych

{{recomended-product}}

Zanim nałożysz właściwą emalię, sięgnij po preparat gruntujący – zwiększy on przyczepność podłoża oraz wzmocni właściwości ochronne i antykorozyjne farby docelowej. RAFIL Podkład Chlorokauczukowy nałóż przy pomocy pędzla (lub natrysku). Jedna warstwa powinna okazać się wystarczająca, jeżeli jednak futryna narażona jest na działanie wielu szkodliwych czynników, możesz zdecydować się na dwie warstwy (drugą warstwę nałóż po 20-180 minutach). Po godzinie od zastosowania podkładu możesz nanieść pierwszą warstwę farby. Najlepiej, jeżeli zrobisz to przy użyciu pędzla z miękkim włosiem (pozwoli Ci dotrzeć do wszelkich zakamarków), ale możesz zdecydować się także na malowanie niewielkim wałkiem. ZanimZanim nałożysz drugą warstwę, odczekaj od 30 do 120 minut.