Ogrodzenie żaluzjowe to doskonała propozycja dla każdego, kto ceni sobie nowoczesny design i minimalistyczne wzornictwo. Jeżeli chcesz ogrodzić swój dom, działkę czy ogród w stylowy i funkcjonalny sposób – może być to rozwiązanie idealne również dla Ciebie. Przekonaj się, czym charakteryzuje się płot żaluzjowy metalowy i jakie kolory ogrodzenia są obecnie najpopularniejsze.
Płot żaluzjowy – najważniejsze informacje
Ogrodzenie żaluzjowe wyróżnia się charakterystyczną konstrukcją – metalowe przęsła przypominają poziome żaluzje, jakie montuje się w oknach. Taki układ metalowych elementów ma wiele zalet: ogrodzenie prezentuje się nowocześnie, teren posesji jest osłonięty przed spojrzeniami przechodniów (stopień zasłonięcia uzależniony jest od sposobu ułożenia metalowych pasów), ograniczony jest poziom hałasu z ulicy, a przepływ powietrza w okolicach ogrodzenia nie jest utrudniony. Istotną kwestią, jest również łatwość montażu płotów żaluzjowych. Większość modeli wykonywana jest w sposób modułowy, a więc wystarczy przymocować odpowiednią ilość przęseł do stalowych lub betonowych słupków.
Ogrodzenia żaluzjowe – kolory
Dzięki minimalistycznemu kształtowi płot żaluzjowy metalowy niezwyżle łatwo jest dopasować do charakteru posesji. Wystarczy, że wybierzesz odpowiedni kolor, który podkreśli niepowtarzalny styl Twojego domu czy ogrodu. Jakie kolory królują na ogrodzeniach żaluzjowych?
Szare ogrodzenia żaluzjowe
To prawdopodobnie najbardziej uniwersalny kolor, na jaki możesz się zdecydować. Szarość prezentuje się dobrze niemal zawsze i wszędzie, jest ponadczasowa i odporna na architektoniczne trendy. Szary płot żaluzjowy doskonale prezentuje się w towarzystwie masywnych, murowanych, kamiennych słupków. Taka aranżacja najbardziej pasuje do domów urządzonych w stylu minimalistycznym, ale zachowujących lekką nutę tradycji – do białych, szarych i beżowych elewacji, drewnianej stolarki i zielonych, prosto urządzonych ogrodów.
Białe ogrodzenia żaluzjowe
Trudno wyobrazić sobie lżejszą i przyjemniejszą dla oczu aranżację. Białe ogrodzenie żaluzjowe przywodzi na myśl styl śródziemnomorski i kojarzy się z beztroskimi wakacjami, spokojem i relaksem. Zwłaszcza, jeżeli płot znajduje się w otoczeniu soczystej zieleni roślin, naturalnego drewna i kamienia. Białe ogrodzenie prezentuje się świeżo i lekko, niezależnie od sposobu montażu. Możesz zdecydować się na osadzenie paneli na metalowych słupkach – wtedy uzyskasz bardziej nowoczesny efekt – lub murowanych, ciężkich murkach, które bardziej nawiązują do architektonicznej klasyki.
Czarne ogrodzenia żaluzjowe
To wyjątkowa barwa, która jest z jednej strony wyrazista, a z drugiej neutralna. Dzięki temu czarny płot żaluzjowy fantastycznie dopełnia wiele aranżacji – od klasycznych, przez industrialne, aż po najbardziej modernistyczne. Co więcej, czarne ogrodzenie pozwala na tworzenie estetycznych i niebanalnych kontrastów. Na naszej inspiracji możesz zobaczyć, jak prezentują się czarne przęsła, osadzone na białych, murowanych słupkach, nawiązujących do elewacji domu. Czarno-białą aranżację przełamują drewniane elementy, skromna roślinność oraz nowoczesna, szklana balustrada na tarasie.
Brązowe ogrodzenia żaluzjowe
To zdecydowanie mniej oczywista propozycja niż kolory zaliczające się do skali szarości. Brązowy płot żaluzjowy pięknie koresponduje z zielenią, więc warto postawić na niego tam, gdzie o charakterze przestrzeni świadczyć ma przede wszystkim natura. Przęsła umieścić można na trwałych, betonowych słupkach, jednak ciekawym wyborem będą również elementy drewniane. Kolor ogrodzenia może nawiązywać do dachówek, stolarki okiennej, czy bramy garażowej – jak ma to miejsce na przedstawionej inspiracji.
Nieoczywiste rozwiązania
Masz ochotę na odrobinę szaleństwa? Postaw na ogrodzenie żaluzjowe w wyrazistym, soczystym kolorze! Dobrym wyborem będzie zieleń, żółć, niebieski lub czerwień (jak na przedstawionym zdjęciu). Kolorowy element przełamie nudę, jaka może panować na minimalistycznie, nowocześnie urządzonych posesjach.Jeżeli marzysz o ogrodzeniu w wyrazistym kolorze, a przy tym zależy Ci na najlepszej ochronie metalu przed korozją, możesz zdecydować się na samodzielne malowanie płotu. W naszej ofercie znajdziesz RAFIL Chlorokauczuk – farbę do metalu, dostępną w aż 20 wyrazistych odcieniach!
Podsumowanie
Ogrodzenia żaluzjowe to doskonała propozycja dla wszystkich, którzy cenią sobie nowoczesny i minimalistyczny design. Dzięki charakterystycznej konstrukcji metalowych przęseł, ogrodzenie żaluzjowe prezentuje się bardzo nowocześnie i estetycznie. Jest to również doskonałe rozwiązanie dla osób, które chcą osłonić swój teren przed spojrzeniami przechodniów, a jednocześnie zachować dobry przepływ powietrza. W zależności od koloru, ogrodzenie żaluzjowe może pasować do różnych stylów architektonicznych, od minimalistycznych po klasyczne. Dzięki modułowej konstrukcji i łatwości montażu, ogrodzenie żaluzjowe można łatwo dopasować do różnych wymiarów i kształtów posesji.
Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.
Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:
agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
aspekty ekonomiczne
Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne
Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.
Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.
Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.
Rodzaje zanieczyszczeń
Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.
Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.
Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.
Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.
Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.
Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.
Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.
Metody oczyszczania mechanicznego
Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:
skrobanie
młotkowanie
szczotkowanie
szlifowanie
oczyszczanie płomieniowe
obróbkę strumieniowo–ścierną
Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:
metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych
Oczyszczanie ręczno-mechaniczne
Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.
Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.
Obróbka strumieniowo–ścierna
Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.
Rodzaje obróbki:
otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
hydrodynamiczne (10–200 MPa)
odśrodkowe (koła wirnikowe)
Na efekt oczyszczania wpływa:
ciśnienie sprężonego powietrza
kąt nachylenia strumienia ścierniwa
odległość dyszy od powierzchni
rodzaj i kształt dyszy
rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa
Oczyszczanie fizykochemiczne
Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:
odtłuszczania rozpuszczalnikowego
mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego
Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:
zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
brud (kurz, piasek)
zanieczyszczenia jonowe
rdzę
Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:
a) Ze względu na sposób:
ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)
b) Ze względu na zastosowany środek:
rozpuszczalniki organiczne
środki alkaliczne i kwaśne
środki powierzchniowo czynne
Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju
Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych
Najczęstsze zanieczyszczenia:
rdza
zgorzelina walcownicza
oleje i smary
kurz, pył
luźne stare powłoki
wilgoć
topniki, żużel
chemikalia (detergenty, sole)
opiłki żelaza
Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.
Proces czyszczenia:
Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową
Normy:
ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość
Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1
Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):
Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")
sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym
Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.
Zabezpieczenie blachy aluminiowej
Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:
elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)
Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.
Przygotowanie do malowania:
oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym
Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych
Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:
gładkość powierzchni
dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów
To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:
brak przyczepności
marszczenie
zniszczenie powłoki
Najczęściej stosowane przygotowanie:
wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność
Przygotowanie podłoża betonowego
Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:
czyste
bez rys, występów i szczelin
o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego
Wymagania:
wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
beton powinien być odpylony i odtłuszczony
tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie
Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.
Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża
Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.
Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:
czyste
gładkie
równe
bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń
Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.
Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.
Podmurówka utrzymuje konstrukcję ogrodzenia, chroni jego elementy przed korozją i dodaje estetyki otoczeniu domu. Czym pomalować podmurówkę ogrodzenia? Mamy listę polecanych produktów oraz instrukcję malowania podmurówki betonowej krok po kroku.
Czy podmurówkę warto przewidzieć na etapie projektowania ogrodzenia posesji? Zdecydowanie tak! Dzięki podmurówce ogrodzenie jest uniesione nad ziemią, co chroni jego elementy przed bezpośrednim kontaktem z wodą, błotem i wilgocią. To z kolei zmniejsza ryzyko korozji w przypadku metalowych ogrodzeń oraz gnicia w przypadku drewna.
Podmurówka to bariera dla korzeni roślin i mniejszych zwierząt. To także estetyczny element otoczenia domu. Aby jednak takim pozostała, warto ją zabezpieczyć przed brudem oraz trudnymi warunkami atmosferycznymi.
Czym pomalować betonową podmurówkę? Odpowiedni produkt to farba chlorokauczukowa np. RAFIL Chlorokauczuk.
Beton uważa się za materiał wyjątkowo trwały. Dlaczego zatem malowanie podmurówki betonowej to dobry pomysł? Przede wszystkim dlatego, że beton, jak każdy materiał narażony na warunki atmosferyczne, ulega korozji. Dobra farba do betonu zabezpiecza go przed szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych takich jak deszcz, śnieg, promieniowanie UV i zmiany temperatur.
Malowana podmurówka jest mniej podatna na nasiąkanie wodą, a to z kolei zmniejsza ryzyko jej pękania i erozji.
Kolejny powód dotyczy natury estetycznej. Betonowa powierzchnia, szczególnie ta narażona na osadzanie się brudu, kurzu i mchu (a więc nasza podmurówka), będzie łatwiejsza do czyszczenia, gdy pokryjesz ją odpowiednią farbą. Pomalowana podmurówka nie wchłania brudu tak intensywnie, jak surowy beton i na dłużej zachowuje ładny wygląd. Co więcej, farba nadaje podmurówce schludny wygląd, który możesz dopasować do koloru ogrodzenia lub elewacji budynku.
Warto też dodać, że malowanie podmurówki zmniejsza ryzyko rozwoju mchu i glonów, które często pojawiają się na wilgotnych, betonowych powierzchniach.
Czym pomalować podmurówkę ogrodzenia?
Do malowania betonowej podmurówki ogrodzenia warto wybrać farby, które są trwałe i odporne na warunki atmosferyczne oraz przystosowane do malowania betonu. Przy wyborze farby zwróć też uwagę na jej właściwości hydrofobowe, odporność na promieniowanie UV i czynniki chemiczne.
Wśród szerokiej gamy takich produktów wyróżniamy np. farby akrylowe do betonu, farby silikonowe, chlorokauczukowe, silikonowe czy poliuretanowe. Jednym z dostępnych rozwiązań jest też pomalowanie podmurówki przy pomocy farby elewacyjnej.
Betonowa podmurówka chroni ogrodzenie przed wilgocią oraz glonami.
Farba chlorokauczukowa do betonu – zalety i zastosowanie
Czym pomalować podmurówkę ogrodzenia? Polecanym produktem jest farba chlorokauczukowa. To specjalistyczna farba ochronna, której głównym składnikiem jest chlorokauczuk. Dzięki temu farba ta charakteryzuje się wyjątkową odpornością na trudne warunki atmosferyczne, substancje chemiczne i uszkodzenia mechaniczne.
Powłoka chlorokauczukowa jest hydrofobowa, czyli odpycha wodę, dzięki czemu doskonale zabezpiecza powierzchnie przed działaniem wilgoci. To sprawia, że często stosuje się ją na zewnątrz, na podmurówkach, basenach czy ogrodzeniach. Dzięki dużej wytrzymałości chemicznej farba chlorokauczukowa jest odporna na działanie olejów, kwasów, zasad i soli. Nadaje się więc do powierzchni, które mogą mieć kontakt z takimi substancjami.
Co więcej, chlorokauczukowa powłoka chroni przed blaknięciem spowodowanym przez promienie UV, co pozwala zachować trwałość koloru.
Spośród farb chlorokauczukowych sprawdzonym produktem jest RAFIL Chlorokauczuk. To emalia dedykowana do malowania ochronno-dekoracyjnego powierzchni stalowych i żeliwnych stosowanych na zewnątrz. Można jej również używać do ozdobnego malowania betonowych podłoży oraz tynków cementowo-wapiennych.
Farba RAFIL Chlorokauczuk tworzy trwałą, elastyczną warstwę odporną na zarysowania, uderzenia i inne uszkodzenia mechaniczne. Wyróżnia się dużą odpornością na trudne warunki atmosferyczne. Podłoża betonowe, w tym podmurówki, nie wymagają podkładu przed aplikacją emalii na swoją powierzchnię.
Farba epoksydowa do betonu – kiedy warto ją wybrać?
Czym pomalować betonową podmurówkę? Kolejna propozycja to farba epoksydowa do betonu. Będzie doskonałym wyborem w sytuacjach, gdy powierzchnia wymaga wyjątkowej trwałości, odporności na ścieranie i ochrony przed chemikaliami.
Farba epoksydowa sprawdza się w garażach, warsztatach, magazynach oraz fabrykach, gdzie betonowe powierzchnie są intensywnie użytkowane i narażone na obciążenia mechaniczne. Farba epoksydowa jest bardzo trwała i odporna na uderzenia oraz ścieranie, dzięki czemu pomalowane nią powierzchnie betonowe zachowują estetykę i funkcjonalność przez długi czas.
W gamie produktów RAFIL polecamy RAFIL na beton – zestaw emalia epoksydowa. Ta dwuskładnikowa emalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni betonowych. Tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia.
Zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Stosowana na zewnątrz zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi w zestawie z produktem RAFIL Na Beton Lakier poliuretanowy.
Zanim zabierzesz się za malowanie, czeka Cię praca nad odpowiednim przygotowaniem betonowego podłoża.
Jeśli podmurówka jest nowa, przed przystąpieniem do malowania należy ją sezonować przez co najmniej 4 tygodnie. Pozwoli to na odpowiednie utwardzenie betonu i usunięcie nadmiaru wilgoci.
Przed aplikacją farby dokładnie oczyść powierzchnię podmurówki z wszelkich zanieczyszczeń takich jak kurz, brud, tłuszcz czy resztki starych powłok. Możesz użyć szczotki, odkurzacza lub sprężonego powietrza, aby usunąć pył.
Przygotuj grunt, mieszając farbę RAFIL Chlorokauczuk z dodatkiem około 25% rozcieńczalnika. Dobrze wymieszaj, aby uzyskać jednorodną konsystencję.
Nałóż grunt na przygotowaną powierzchnię podmurówki, używając pędzla, wałka lub natrysku. Upewnij się, że grunt pokrywa całą powierzchnię równomiernie. Pozwól mu wyschnąć zgodnie z zaleceniami producenta.
Zaletą farby RAFIL Chlorokauczuk jest to, że można nią pomalować zarówno metalowe elementy ogrodzenia, jak i podmurówkę.
Malowanie podmurówki betonowej krok po kroku
Użyj miękkiego wałka flokowego lub pędzla do farb olejnych. Przed rozpoczęciem malowania sprawdź, czy struktura, którą pozostawia wałek lub pędzel, jest akceptowalna.
Druga opcja to natrysk. Przygotuj natrysk pneumatyczny, ustawiając zalecaną lepkość farby na 25-35 sekund w kubku Forda fi 4 mm. Dodaj do 25% rozcieńczalnika (RAFIL Rozcieńczalnik do wyrobów chlorokauczukowych i poliwinylowych) i ustaw ciśnienie natrysku na 0,3-0,5 MPa.
Nałóż pierwszą warstwę farby (np. RAFIL Chlorokauczuk) na przygotowaną powierzchnię podmurówki. Staraj się nie przeciągać wielokrotnie wałka po tej samej powierzchni, aby uniknąć rozmiękczenia poprzedniej warstwy.
Pozwól pierwszej warstwie wyschnąć przez minimum 0,5 do 2 godzin, w zależności od warunków otoczenia. Upewnij się, że farba jest całkowicie sucha przed nałożeniem kolejnej warstwy.
W przypadku przekroczenia zalecanego czasu schnięcia, poczekaj przynajmniej 5 dni przed nałożeniem kolejnej warstwy.
Powtarzaj proces do nałożenia 2-3 warstw, aby uzyskać optymalne krycie i trwałość.
Upewnij się, że temperatura otoczenia oraz malowanej powierzchni wynosi od +10°C do +25°C, a wilgotność względna powietrza jest niższa niż 80%.
Jak dbać o pomalowaną podmurówkę, aby służyła na lata?
Aby pomalowana betonowa podmurówka służyła na lata, warto regularnie dbać o jej stan. Usuwaj z niej liście, kurz, piasek i inne zanieczyszczenia, aby zapobiec ich nagromadzeniu. Możesz użyć szczotki, miotły lub węża ogrodowego. Co najmniej raz w roku przemyj beton wodą z mydłem lub łagodnym detergentem, aby usunąć trudniejsze plamy i osady.
Regularnie kontroluj też powłokę farby pod kątem pęknięć, łuszczenia się czy odbarwień. Wczesne wykrycie problemów pozwala na szybszą reakcję i naprawę. Jeśli to niezbędne, zabezpiecz podmurówkę, używając sprawdzonych środków RAFIL.
Jeszcze nie tak dawno temu ostatnią rzeczą, jaką można było powiedzieć o betonie, było słowo „estetyczny”. Dziś to się zmienia – coraz częściej przy wykańczaniu wnętrz surowy beton (także kolorowy) jest brany pod uwagę jako ciekawa odmiana dla płytek, tapet czy malowania. Coraz częściej używamy go też jako bezpośredniego podłoża na tarasie, gdzie materiał siłą rzeczy narażony jest na bardzo niekorzystne czynniki atmosferyczne – deszcz, światło słoneczne i różnice temperatur. W jaki sposób zabezpieczyć betonowy taras, by cieszyć się gładką powierzchnią jak najdłuższy czas?
Najpierw posprzątaj
Oczywiście, zanim w ogóle zaczniesz myśleć o zabezpieczeniu swojego tarasu, musisz przygotować go do nałożenia odpowiednich preparatów. Nie powinieneś być zaskoczony – przygotowanie betonowej powierzchni ma wiele wspólnego z innymi materiałami przed malowaniem czy impregnowaniem.
Jeśli chcesz zabezpieczyć posadzkę z nowego betonu, powinieneś pamiętać, by ten najpierw dobrze wysechł i dać mu co najmniej 28 dni. To istotne, jeśli zależy ci na trwałym zabezpieczeniu – oczywiście istnieją produkty przeznaczone do kładzenia na mokry beton, ale będzie to rozwiązanie zarówno droższe, jak i mniej skuteczne.
Gdy twój taras najlepsze lata ma już za sobą, w pierwszej kolejności usuń z niego fragmenty uszkodzonego betonu. Potem postępowanie jest już bardzo podobne zarówno dla starego, jak i nowego betonu. W pierwszej kolejności należy naprawdę dobrze oczyścić powierzchnię oraz odtłuścić – a także usunąć mechanicznie mleczko lub szlam cementowy, jeśli są obecne. Dobrze będzie użyć też środka grzybobójczego, byś miał całkowitą pewność, że na betonie nie ostały się żadne mikroorganizmy. Następnie konieczne będzie porządne odpylenie tak przygotowanej powierzchni tarasu.
{{recomended-product}}
Jeśli twój taras został solidnie podniszczony, najpierw poważnie rozważ jego wyrównanie i uzupełnienie ubytków – zagruntowanie emalią przed malowaniem prawdopodobnie okaże się niewystarczające, by poradzić sobie z większymi uszkodzeniami. Pamiętaj jednak, by nie stosować podłoży gipsowych – wiele środków ochronnych, w tym RAFIL Na Beton, który rekomendujemy do zabezpieczenia betonowego tarasu, nie może być stosowane na gips.
Warto też zwrócić uwagę na kolor emalii – przy jednoczesnej ochronie betonu możemy nadać mu ciekawy kolor.
Czas na malowanie
Zanim zaczniesz zabezpieczać posadzkę, pamiętaj, że powinieneś malować w słoneczny, ale nie upalny dzień – absolutnie nie w trakcie mgły lub deszczu.
Niezbędne będą ci podstawowe przyrządy malarskie (polecamy skorzystać z wałka lub natrysku mechanicznego, pędzel może być mało efektowny) oraz rozpuszczalnik do wyrobów epoksydowych. W pierwszej kolejności niezbędne będzie zagruntowanie podłoża – do tego celu posłuży Ci RAFIL Na Beton rozcieńczony rozpuszczalnikiem w stosunku w ilości 20%. Grunt będzie gotowy po około półgodzinnej homogenizacji (czas ten jednak może być różny w zależności od warunków w pomieszczeniu).
Po zagruntowaniu podłoża musisz odczekać 4 godziny, by nałożyć pierwszą warstwę emalii. Kolejne warstwy powinieneś nanosić w odstępie 24 godzin od każdej poprzedniej. Przygotowana do malowania emalia jest zdatna do użytku przez 8 godzin, nie musisz się więc spieszyć, ale oceń też realnie, ile środka będzie ci potrzebne. Przygotowanie „na zapas” może okazać się zmarnowaniem produktu.
Pamiętaj, że środki na bazie żywicy epoksydowej tworzą bardzo dobrą i szczelną powłokę ochronną, ale nie są odporne na światło słoneczne i promieniowanie UV. Twój taras siłą rzeczy będzie narażony na ich wpływ – naniesioną emalię epoksydową koniecznie musisz zabezpieczyć warstwą lakieru poliuretanowego RAFIL Na Beton.
Czas schnięcia zabezpieczonego tarasu wynosi 7 dni – po tym czasie będzie można rozpocząć jego użytkowanie bez obawy o zniszczenie powłoki.
Zabezpieczenie na lata
Z dostępnych na rynku środków do zabezpieczania powierzchni to właśnie materiały na bazie żywicy epoksydowej cechują się najlepszymi własnościami eksploatacyjnymi, chociaż ich minusem jest brak odporności na światło słoneczne. Na szczęście temu problemowi można szybko zaradzić warstwą odpowiedniego lakieru.
Ten w połączeniu z naniesionymi warstwami emalii doskonale ochroni nasz taras, szczególnie w trakcie zimy utrudniając penetrowanie porów i mikroszczelin przez wodę. Dzięki temu na wiosnę będziemy mogli cieszyć się nienaruszonym tarasem – nie takim, który wymaga kolejnego remontu czy czyszczenia.
Warunki atmosferyczne odgrywają istotną rolę w procesie malowania – zarówno w aplikacji, jak i w trwałości powłok.
Zbyt niska temperatura lub zbyt wysoka wilgotność mogą prowadzić do powstawania wad, słabszego przylegania farby, a nawet do kondensacji wilgoci na powierzchni. Dlatego właściwe parametry otoczenia są niezbędne do osiągnięcia optymalnych efektów malarskich.
Temperatura i wilgotność – kluczowe czynniki wpływające na jakość powłok malarskich
Temperatura i wilgotność są bardzo istotnymi czynnikami wpływającymi na jakość powłok malarskich.
Optymalna temperatura powietrza podczas prowadzenia prac malarskich wynosi od +5°C do +25°C, natomiast temperatura podłoża może wynosić nawet do 40°C.
Temperatura podłoża stalowego podczas malowania, aby uniknąć kondensacji wilgoci na powierzchni, powinna być co najmniej o 3°C wyższa od temperatury punktu rosy (TPR) otaczającego powietrza.
Podłoża o dużej chropowatości lub zapyleniu posiadają naturalne punkty kondensacji wilgoci (tzw. piki oraz pyły). Dlatego zaleca się, aby temperatura takiego podłoża była nawet o 7°C wyższa od TPR, by zapobiec kondensacji.
Wilgotność względna powietrza:
Najlepsze efekty malarskie uzyskuje się przy wilgotności względnej do 85%.
Wzrost wilgotności powyżej 85% sprzyja tworzeniu na powierzchni warstewki zaabsorbowanej wody oraz spowalnia wysychanie powłoki.
Czym jest punkt rosy (TPR)?
Punkt rosy to temperatura, w której powietrze o danej zawartości pary wodnej osiąga stan nasycenia przy stałym ciśnieniu atmosferycznym. W tej temperaturze (ang. dew point) następuje kondensacja pary wodnej:
zarówno w powietrzu, jak i na powierzchniach, z którymi powietrze ma kontakt.
Jeśli wilgotność powietrza jest mniejsza niż 100%, to TPR jest zawsze niższy od temperatury powietrza.
Im niższa wilgotność, tym większa różnica pomiędzy temperaturą powietrza a TPR.
