Powierzchnie betonowe są bardzo uniwersalne, dlatego tak często wykorzystywane są jako pokrycie schodów do drzwi wejściowych lub jako podłoga w pomieszczeniach gospodarczych. Musisz pamiętać o kilku kwestiach, zanim rozpoczniesz malowanie betonu. Najczęstsze błędy związane są z nieodpowiednim przygotowaniem powierzchni, a także błędnym doborem preparatów. Podpowiadamy, czego musisz się wystrzegać podczas prac budowlanych czy remontowych związanych z betonem.

Sezonowanie betonu w nieodpowiednim czasie

Pośpiech w przypadku malowania betonu jest zdecydowanie złym doradcą. Chcesz pomalować świeżą powierzchnię betonową? Jeśli kończysz prace budowlane, musisz odrobinę poczekać, nim zaczniesz malowanie betonu. Błędy, które popełnisz już na samym początku sprawią, że stracisz więcej czasu, pracy, a powierzchnia po jakimś czasie może zacząć pękać i nie będzie nadawać się do odpowiedniego użytkowania. Sezonowanie betonu powinno trwać minimum cztery tygodnie. To najlepsza okres czasu na utwardzenie powierzchni i karbonizację. Jednak sam czas sezonowania to nie wszystko. Sprawdź, jakie jeszcze błędy możesz popełnić.

Brak przygotowania powierzchni betonowej

Przygotowanie podłoża do malowania betonu to nie tylko sezonowanie. Miesiąc utwardzania betonu to wystarczająco wiele czasu, by posadzka się zakurzyła i zabrudziła. To z kolei skutkuje nierównomiernie naniesioną powłoką malarską. Przez to, powierzchnia nie będzie odpowiednio zabezpieczona. Pamiętaj o tym, aby umyć powierzchnię po sezonowaniu i pozostawić do wyschnięcia. Dopiero po tym możesz przystąpić do malowania betonu i mieć pewność, że beton jest przygotowany prawidłowo.

Niedokładne usunięcie starej warstwy farby

Na powierzchni betonowej znajduje się stara warstwa farby? Nie wiesz, co z nią zrobić? Jednoczesne malowanie nowego i odświeżanie starego betonu jest możliwe, jednak musisz pamiętać o kilku ważnych kwestiach. Nowa posadzka musi być odpowiednio zaimpregnowana, a stara farba – dokładnie usunięta. Tylko dzięki temu będziesz mieć pewność, że powierzchnia betonowa zostanie pokryta farbą w prawidłowy sposób. Co więcej, podczas usuwania starej warstwy farby także musisz uważać. Jeśli korzystasz z detergentów, na samym końcu użyj wody do spłukania chemikaliów. W ten sposób dokładnie przygotujesz powierzchnię. O czym jeszcze musisz pamiętać? Wyrównaj powierzchnię betonową, aby mieć pewność, że farba dotrze do każdego miejsca.

Z kolei jeśli stary malowany beton jest w dobrym stanie, nie musisz usuwać tej warstwy, jednak wykonaj próbę malowania na małej powierzchni. Sprawdź, czy efekt jest zadowalający, nim rozpoczniesz prace.

Malowanie betonu w nieodpowiednich warunkach

Jeśli chcesz pomalować beton na zewnątrz domu zimą lub jesienią, kiedy temperatura jest niska, a powietrze wilgotne – nie jest to dobre rozwiązanie. Najlepsze warunki pogodowe to temperatura powyżej 10°C oraz wilgotność, która nie przekracza 80%. Lepiej odczekać z pracami budowlanymi do momentu, kiedy pogoda będzie odpowiednia. Wtedy będziesz mieć pewność, że powierzchnia jest zabezpieczona, a co za tym idzie – wytrzymała. Z kolei jeśli malujesz wewnątrz domu, zadbaj o wentylację pomieszczenia. Odpowiedni przepływ powietrza sprzyja zarówno twojemu komfortowi przy malowaniu, jak i schnięciu farby.

Nieodpowiednia farba do betonu

Nawet idealne przygotowanie betonu do malowania nie uda się, kiedy nie zadbasz o odpowiednią farbę. Zwróć uwagę na jej właściwości. Podstawą jest wodoodporność oraz elastyczność. Ważna jest także dobra przyczepność do podłoża, a także właściwości szybkoschnące. Dzięki temu prace przebiegną szybciej i sprawniej. Odporność odpowiedniej farby do betonu nie dotyczy tylko wilgotności. Musi być także przygotowana na uderzenia lub ścieranie. Jeśli potrzebujesz tak wszechstronnego produktu, wybierz emalię epoksydową RAFIL Na Beton.

Masz w planach malowanie betonu w pomieszczeniach związanych z przemysłem, np. w piekarniach, magazynach, warsztatach mechanicznych? Wybierz taką farbę lub emalię, która będzie odporna na czynniki chemiczne. W ten sposób zabezpieczysz beton nawet przed agresywnymi substancjami.

• Karta techniczna – zapis tworzony przez producenta, dotyczący konkretnego wyrobu, jego przeznaczenia, charakterystyki i stosowania.
• Symbol wyrobu – każdy wyrób posiada dany symbol, który określa typ rodzaj i jego kolor, na tej podstawie wyrób jest identyfikowany.
• Gęstość – masa 1 cm³ wyrobu oznaczana piknometrycznie w temp. 20°C; dla wyrobów dwuskładnikowych jest to wartość średnia, po zmieszaniu składników.
• Punkt zapłonu (ang. flash point) – jest to najniższa temp. materiału malarskiego, w której wytworzy on pary substancji palnych wystarczających do zapłonu w określonych warunkach zapłonu.
• Zużycie teoretyczne (ang. theoretical spreading rate) – wartość (i/m²; kg/m²; m²/l; m²/kg) podawana w danych technicznych farby; arytmetyczny wynik zależności zawartości substancji nielotnej i specyfikowanej grubości powłoki malarskiej.
• Zużycie praktyczne - zależy od wielu czynników, między innymi od zużycia teoretycznego, chropowatości podłoża, metody i warunków nakładania, wielkości i rodzaju malowanej powierzchni, a także roli powłoki w zestawie; określa się iloczynem współ- zużycia praktycznego i zużycia teoretycznego farby.
• Czas przydatności wyrobu do stosowania (ang. pot life) – max. czas, w którym wyrób lakierowy po zmieszaniu z utwardzaczem zachowuje swoje właściwości i nadaje się do nanoszenia na podłoże.
• Czas schnięcia (ang. drying time) czas przejścia ciekłej powłoki malarskiej w stałą powłokę o określonych własnościach fizycznych i mechanicznych w danej temp.
• Porowatość (ang. porosity) – zależy w głównej mierze od użytego pigmentu, charakteryzuje ją obecność w powłoce otworków i kanalików sięgających do podłoża.
• Przepuszczalność (ang. permeability) – charakteryzuje zdolność przepuszczania gazów lub par przez powłokę, zależy od własności fizykochemicznych, grubości powłoki.
• Przyczepność (ang. adhesion) – zdolność powłoki do wiązania się z podłożem lub poprzednią warstwą.
• Trwałość powłoki (ang. durability) – przypuszczalny czas „życia” powłoki malarskiej do pierwszej głównej renowacji.
• Wydajność - powierzchnia (w m2), która może być pokryta daną ilością wyrobu lakierowego tworzącego powłokę o wymaganej grubości; zależy od warunków stosowania, złożoności geometrycznej konstrukcji, warunków atmosferycznych itp.
• Powłoka termoodporna – odporna na długookresowy wpływ temp. powyżej 150°C.
• Emalia (ang. top coat) – wyrób malarski pigmentowany o wysokich walorach dekoracyjnych, zwłaszcza barwie i połysku. Jako warstwy nawierzchniowe – emalie – muszą być odporne na wpływ zewnętrznych czynników korozyjnych np. promieniowanie słoneczne.
• Farba (ang. primer) – materiał malarski pigmentowany, tworzący powłokę kryjącą – która ma przede wszystkim spełniać funkcje ochronne. Farby tego typu (gruntujące, przeciwrdzewne) nanoszone są bezpośrednio na podłoże i zawierają składniki powstrzymujące procesy korozyjne. Powinny charakteryzować się głównie dobrą przyczepnością do podłoża.
• Farba do czasowej ochrony – chroni czasowo przed działaniem czynników atmosferycznych i korozyjnych (najczęściej przez okres 6 m-cy na czas montażu, transportu, składowania).
• Farba, emalia tiksotropowa – zawiera dodatki powodujące efekt zmniejszania się lepkości pozornej (upłynnienie) w czasie działania naprężeń ścinających (mieszanie, rozcieranie pędzlem).
• Farba na gorzej przygotowane podłoże (ang. surface tolerant) – przeznaczona do gruntowania, tolerująca gorzej przygotowane powierzchnie. Posiada właściwości: stabilizacji, przetwarzania i penetracji rdzy.
• Farby chemoutwardzalne (ang. chemical curing paints) – produkt malarski składający się z dwu lub trzech składników (żywica + utwardzacz) mieszanych bezpośrednio przed aplikacją.
• Farba grubopowłokowa (ang. high build) – materiał malarski dający grubszą powłokę suchą niż powszechnie stosowane materiały.
• Lakier (ang. varnish) – wyrób malarski niepigmentowany dający w efekcie powłokę przeświecalną.
• Pigmenty (ang. pigments) – są to substancje nierozpuszczalne w spoiwie farby a ulegające w nim zdyspergowaniu. Charakterystyczne dla nich są następujące własności: barwa, zdolność krycia, niekiedy zdolności ochronne i przeciwrdzewne.
• Rozcieńczalnik (ang. thinner) – lotna ciecz nie rozpuszczająca substancji błonotwórczej. Po dodaniu do materiału malarskiego nie powoduje niekorzystnych objawów. Dodatek rozcieńczalnika wymagany może być w przypadku nadmiernego zgęstnienia wyrobu wskutek zbyt długiego lub nieodpowiedniego przechowywania. Należy jednak pamiętać, że dodatek nawet małej ilości rozcieńczalnika może spowodować duże zmiany w grubości powłoki (szczególnie dla wyrobów tiksotropowych).
• Rozpuszczalnik (ang. solvent) – ciecz rozpuszczająca substancje błonotwórczą (spoiwo). Przy doborze rozpuszczalnika zwrócić trzeba uwagę m. in. na: zdolność rozpuszczania, lotność, temp. zapłonu, toksyczność, zapach itp.
• Substancja nielotna; części stałe (ang. solids) – łączna zawartość substancji błonotwórczych, pigmentów, wypełniaczy i innych składników materiału malarskiego pozostająca na powierzchni malowanej w procesie schnięcia powłoki.

W ogrodzie w stylu nowoczesnym doskonale sprawdzi się betonowa donica. Zamiast kupować w sklepie, możesz bez większych problemów wykonać ją samodzielnie. Jak zrobić donicę betonową? Oto poradnik krok po kroku. 

Betonowe elementy wyposażenia wnętrz i małej architektury, w tym także doniczki z betonu, są dziś bardzo modne. W domach często sięgamy po takie rozwiązania jak betonowe okładziny na ściany, zegary czy kwietniki. W ogrodzie ozdobą są betonowe podesty, murki, ławki, nawet meble oraz – wspomniane już – betonowe donice. 

Zalet doniczek z betonu jest wiele. Są wytrzymałe i nie do zdarcia. Po właściwej impregnacji niestraszny im deszcz, śnieg i słońce. Doskonale wyglądają w połączeniu z żywą zielenią oraz kolorowymi kwiatami. Można je malować na dowolny kolor. A do tego są ponadczasowe. 

Wadą gotowych betonowych elementów małej architektury ze sklepu jest wysoka cena. Dlatego, jeśli masz trochę wolnego czasu, możesz spróbować ją samodzielnie wykonać. Jak zrobić taką dekorację? W artykule znajdziesz instrukcję krok po kroku. 

Jaki beton na donice do ogrodu? Doradzamy

Jak zrobić doniczkę betonową? Pracę nad własnoręcznie wykonaną donicą zacznij od zakupu odpowiedniej mieszanki betonowej. Najprościej jest kupić ją w dowolnym sklepie budowlanym. Może to być masa betonowa lub zwykły beton – musisz jednak wiedzieć, jak go przygotować. 

Jaki beton wybrać? Najpopularniejsza opcja to uniwersalna sucha mieszanka przeznaczona do rozrabiania zaprawy betonowej. Do niedawna obowiązywały „stare” klasy betonu oznaczone jako B. Do zrobienia doniczki idealny był np. beton klasy B25 lub B30. Zwróć uwagę, że od tego roku obowiązuje nowe nazewnictwo i beton, którego szukasz do zrobienia swojej donicy, będzie oznaczony jako C20/25 lub (nieco wytrzymalszy) C25/30.

Co oznaczają klasy betonu? Jego wytrzymałość. Klasy najwyższe to beton o podwyższonej wytrzymałości na ściskanie, który stosuje się w konstrukcjach jak zbiorniki przemysłowe, mosty, słupy nośne. Na potrzeby małej architektury ogrodowej z powodzeniem wystarczy jednak zwykły beton klasy C20/25 i C25/30. Taki materiał jest wystarczająco wytrzymały, a do tego mrozoodporny – doskonale nada się więc do stworzenia donicy. 

Donica betonowa – jak zrobić ją krok po kroku? 

Jak zrobić donicę betonową? Do jej wykonania będziesz potrzebować:

• Mieszanki betonowej, którą trzeba rozrobić z wodą zgodnie z instrukcją.
• Formy do betonu. Możesz ją wykonać samodzielnie np. ze styropianu lub wykorzystać dwie podobne do siebie, ale różniące się nieco rozmiarami doniczki z tworzywa.
• Pojemnika do rozrabiania betonu i mieszadła.
• Produktów do pomalowania betonu i zabezpieczenia go przed warunkami atmosferycznymi. Nasza propozycja to RAFIL Na Beton Emalia Epoksydowa oraz RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy. Druga opcja to farba chlorokauczukowa RAFIL Chlorokauczuk.

Doniczka betonowa – jak zrobić ją samodzielnie?

1. Zacznij od stworzenia masy betonowej. Aby wyrobić beton, wsyp suchą mieszankę do starego wiadra i rozrób ją z wodą dokładnie według dołączonej do betonu instrukcji. Zwykle trzeba dodać małą ilość wody np. 1 l na 10 kg betonu. Beton trzeba wyrabiać i mieszać do momentu aż będzie gładki i plastyczny. Rób te prace w rękawicach i pamiętaj, że po wyschnięciu beton bardzo trudno jest usunąć z narzędzi czy pojemników.
2. Teraz przygotuj formę, do której wlejesz beton. Możesz ją stworzyć ze styropianu, twardych i grubych pudełek kartonowych, ale najprościej jest wykorzystać dwie doniczki. Jedna powinna być większa, a druga mniejsza.
3. Wlej odrobinę mieszanki na dno dużej donicy, ustaw w niej mniejszą doniczkę i dobrze trzymając, wlej beton pomiędzy ścianki mniejszej i większej doniczki. Do mniejszej doniczki możesz włożyć obciążniki, aby stała stabilnie.
4. Jeśli chcesz to zrobić bardziej profesjonalnie, nasza wskazówka to wycięcie w mniejszej donicy dwóch otworów po obu stronach, przełożenie przez nie cienkiego patyka i powieszenie na większej donicy. Następnie wlej beton pomiędzy obie doniczki.
5. Zwróć uwagę, aby mniejsza doniczka była wstawiona w większą równo, tak aby Twoja docelowa betonowa donica miała równe ścianki.
6. Im większa doniczka, tym grubsze ściany powinna mieć. Upewni się, że dno nowej doniczki z betonu nie jest zbyt cienkie.
7. Zewnętrzną ściankę większej doniczki i wewnętrzną mniejszej posmaruj olejem. Ułatwi Ci to wyjęcie gotowej doniczki z formy.
8. Pozostaw beton w formie na ok. 2 dni. Przykryj bawełnianą szmatką i poczekaj, aż całość wyschnie. Po tym czasie usuń formy i oszlifuj doniczkę, aby była gładka.

Tę prostą instrukcję, jak zrobić donicę betonową – wysoką lub niską – możesz dowolnie urozmaicać. Ciekawym pomysłem jest dodanie do mieszanki betonowej dodatkowych dekoracji np. cekinowych guziczków, perełek, kryształków, koralików, muszelek itd. W ten sposób zrobisz donicę w stylu glamour lub boho. 

Inny koncept to odciskanie w mokrym betonie np. z liści lub kwiatów. Po wyschnięciu powstanie intrygujący wzór. 

Jeśli masz smykałkę do majsterkowania i więcej zmysłu artystycznego, możesz pobawić się w wykonanie betonowej doniczki z dodatkiem tkaniny. W tym celu trzeba wyłożyć tkaninę w formie i zalać ją betonem, a następnie pilnować, aby ładnie się uformowała w kształt donicy. Tkaninę drapuje się na osłonce, aby miała jak najciekawszą fakturę i formę. Trzeba to robić szybko, ponieważ beton szybko sztywnieje. Efekt będzie niepowtarzalny! 

Betonowa donica – zabezpieczanie przed warunkami atmosferycznymi 

Gdy twoja betonowa donica jest już gotowa, czas na zabezpieczenie jej przed wilgocią i warunkami pogodowymi. Musisz to zrobić zwłaszcza wtedy, gdy donica przeznaczona jest na balkon, taras czy do ogrodu. 

Czy chcesz pomalować beton? Jeśli tak, kolejny krok to użycie specjalnej farby do betonu. Z gamy produktów RAFIL Możesz Wybrać Np. RAFIL Chlorokauczuk. Ta farba chlorokauczukowa tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Zwróć uwagę, że podłoża betonowe nie wymagają zastosowania podkładu przed nałożeniem emalii RAFIL Chlorokauczuk. 

Inna propozycja to RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa. To farba dwuskładnikowa. Przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni betonowych. Tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i niektórych substancji chemicznych. 

RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa Może Być Również Stosowany Na Zewnątrz, przy czym konieczne jest zastosowanie warstwy ochronnej z produktu RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy Dwuskładnikowy. Lakier nada dodatkową powłokę odporną na wodę i substancje chemiczne. 

Wiesz już, jak zrobić i jak zabezpieczyć betonową doniczkę na taras, balkon czy do domu. Z pomocą produktów RAFIL zadbasz, aby beton długo pozostał efektowny!

Warunki atmosferyczne odgrywają istotną rolę w procesie malowania – zarówno w aplikacji, jak i w trwałości powłok.

Zbyt niska temperatura lub zbyt wysoka wilgotność mogą prowadzić do powstawania wad, słabszego przylegania farby, a nawet do kondensacji wilgoci na powierzchni. Dlatego właściwe parametry otoczenia są niezbędne do osiągnięcia optymalnych efektów malarskich.

Temperatura i wilgotność – kluczowe czynniki wpływające na jakość powłok malarskich

Temperatura i wilgotność są bardzo istotnymi czynnikami wpływającymi na jakość powłok malarskich.

• Optymalna temperatura powietrza podczas prowadzenia prac malarskich wynosi od +5°C do +25°C, natomiast temperatura podłoża może wynosić nawet do 40°C.
• Temperatura podłoża stalowego podczas malowania, aby uniknąć kondensacji wilgoci na powierzchni, powinna być co najmniej o 3°C wyższa od temperatury punktu rosy (TPR) otaczającego powietrza.
• Podłoża o dużej chropowatości lub zapyleniu posiadają naturalne punkty kondensacji wilgoci (tzw. piki oraz pyły). Dlatego zaleca się, aby temperatura takiego podłoża była nawet o 7°C wyższa od TPR, by zapobiec kondensacji.

Wilgotność względna powietrza:

• Najlepsze efekty malarskie uzyskuje się przy wilgotności względnej do 85%.
• Wzrost wilgotności powyżej 85% sprzyja tworzeniu na powierzchni warstewki zaabsorbowanej wody oraz spowalnia wysychanie powłoki.

Czym jest punkt rosy (TPR)?

Punkt rosy to temperatura, w której powietrze o danej zawartości pary wodnej osiąga stan nasycenia przy stałym ciśnieniu atmosferycznym. W tej temperaturze (ang. dew point) następuje kondensacja pary wodnej:

• zarówno w powietrzu, jak i na powierzchniach, z którymi powietrze ma kontakt.
• Jeśli wilgotność powietrza jest mniejsza niż 100%, to TPR jest zawsze niższy od temperatury powietrza.
• Im niższa wilgotność, tym większa różnica pomiędzy temperaturą powietrza a TPR.