Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Rośliny doniczkowe zawsze były w dobrym stylu, ale dopiero w ostatnich latach zapanowała na nie prawdziwa moda! Księgarniane półki uginają się od poradników na temat uprawy roślin, media społecznościowe zalewane są zdjęciami amatorskich upraw, a balkony, tarasy i ogrody zachwycają kolorami, kształtami i zapachami królujących w nich kwiatów. Wraz z popularnością roślin na znaczeniu zyskały także dodatki do nich – donice, pergole oraz… kwietniki. W dzisiejszym wpisie przyglądamy się tym ostatnim. Jak odnowić stary metalowy kwietnik? Jaką farbą go pomalować? Podpowiadamy!

Kwietnik metalowy – ozdoba w stylu vintage

Kwietniki to elementy dekoracyjne, które pozwalają na ciekawą ekspozycję roślin – stanowiąc dla nich podwyższenie, ozdobną podstawę lub konstrukcję do zawieszenia na ścianie, balustradzie czy ogrodzeniu.

Czas największej popularności kwietników przypadał na czasy PRL. Trudno wyobrazić sobie wnętrza z lat 60. czy 70. bez bujnych paproci zawieszanych pod sufitem (kwietnik metalowy wiszący) lub ustawianych na specjalnie zaprojektowanych stojakach. Niestety, po kilku dekadach kwietniki stały się passe i odeszły w zapomnienie.

Od kilku lat możemy obserwować wielki powrót wzornictwa czasów PRL, a także rosnące zainteresowanie amatorską uprawą roślin. Nic dziwnego, że trendy te przecięły się i przypomniały nam o stylowej ozdobie z poprzedniej epoki, czyli kwietnikach. Obecnie są one jedną z najbardziej pożądanych ozdób – zarówno w ogrodach, jak i na werandach czy tarasach.

Jak odnowić stary metalowy kwietnik? Przygotowanie

Kwietnik, który zamierzasz odnowić, powinien być pusty! Jeżeli znajdują się w nim rośliny, powinieneś wyjąć je z konstrukcji i przenieść w inne, bezpieczne miejsce.

Kiedy opróżnisz kwietnik, możesz zabrać się za jego oczyszczanie. Przygotuj kilka starych kartonów lub folię malarską, drucianą szczotkę (przydatna może okazać się również szlifierka), papier ścierny, ściereczkę oraz preparat do odtłuszczania metalowych powierzchni (np. benzynę ekstrakcyjną lub RAFIL Preparat Do Odtłuszczania). Gotowe? W takim razie bierz się do dzieła:

• Zabezpiecz podłoże (niezależnie od tego, czy będziesz przeprowadzać prace na trawie, kostce brukowej, płytach betonowych czy innej nawierzchni) – rozłóż kartony lub folię malarską i upewnij się, że nie będą się przesuwać.
  
• Umieść kwietnik w przygotowanym miejscu i oczyść go z luźnych fragmentów starej farby, brudu, kurzu, glonów, rdzy i wszelkich innych zanieczyszczeń.
  
• Sięgnij po papier ścierny i postaraj się jak najbardziej zmatowić powierzchnię kwietnika – dzięki temu zapewnisz farbie lepszą przyczepność.
  
• Usuń pył, jaki powstał podczas oczyszczania i matowienia powierzchni.
  
• Odtłuść metal, używając wybranego preparatu oraz miękkiej ścierki.

Kiedy Twój kwietnik jest oczyszczony i odtłuszczony, możesz przejść do malowania.

Jak pomalować kwietnik metalowy?

Kwietnik metalowy będzie wymagał użycia specjalistycznej farby, która zabezpieczy materiał przed działaniem wody, czynników atmosferycznych oraz urazów mechanicznych. Nasza propozycja to RAFIL Chlorokauczuk – emalia, która zapewnia doskonały efekt estetyczny (występuje w aż 20 odcieniach!) oraz wieloletnią ochronę metalu przed rdzą (w połączeniu z podkładem chlorokauczukowym RAFIL).

{{recomended-product}}

Kiedy wybierzesz odpowiedni rodzaj oraz kolor farby, możesz pomalować swój kwietnik metalowy na ścianę, balustradę lub stojący. Wystarczy, że będziesz podążał za naszą instrukcją:

• Przy pomocy wałka gąbkowego lub pędzla pokryj metalową powierzchnię warstwą podkładu chlorokauczukowego.
  
• Następnie od razu (do 1 godziny) nałóż pierwszą, cienką warstwę farby. Staraj się, aby kwietnik był równomiernie pokryty emalią we wszystkich miejscach. Unikaj wielokrotnego przeciągania pędzlem w jednym punkcie, aby nie było nierówności.
  
• W czasie od 0,5 do 2 godzin nałóż kolejną warstwę, trzymając się zasad z wcześniejszego punktu.

Po całkowitym wyschnięciu powierzchni metalowej możesz cieszyć się nowym obliczem kwietnika! Umieść w nim ulubione kwiaty i ozdób swój ogród lub taras w oryginalny sposób.

Żeliwo to stop żelaza, który wyróżnia się trwałością i twardością. Jest idealnym materiałem na balustrady, bramy czy meble ogrodowe. Jeśli te elementy służą na zewnątrz, niezbędne będzie regularne malowanie żeliwa. Jak zabezpieczyć żeliwo przed korozją?

Żeliwo jest stopem żelaza i węgla, z maksymalną zawartością tego ostatniego przekraczającą 2%. To popularny materiał o szerokim zastosowaniu. Robi się z niego maszyny, piece, części samochodowe, a nawet turbiny wiatraków. 

Żeliwo spotkamy także powszechnie w domach i ogrodach. Powstają z niego nogi krzeseł, ławek i stołów ogrodowych lub całe, odlane z żeliwa meble. Słupy lamp, przęsła ogrodzeń, bramy, balustrady, grzejniki, wanny, świeczniki, naczynia – wszystkie te rzeczy często wykonywane są z tego stopu.

W artykule podpowiemy, jak zabezpieczyć żeliwo przed korozją. Doradzimy, czym malować żeliwo i wskażemy najlepsze farby do żeliwa na zewnątrz. Znajdziesz tu też instrukcję malowania żeliwa krok po kroku. 

Przeczytaj również: Klasa korozyjności a wybór farby do metalu – co warto wiedzieć?

Malowanie żeliwa – co trzeba o nim wiedzieć? 

Jakie właściwości ma żeliwo? Ten stop żelaza z węglem wyróżnia się:

• dużą wytrzymałością;
• twardością;
• odpornością na ścieranie, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne;
• łatwością tłumienia drgań;
• łatwym odlewaniem nawet bardzo skomplikowanych form.

Właśnie dlatego żeliwo jest tak wdzięcznym materiałem do tworzenia różnego rodzaju efektownych konstrukcji, mebli, ornamentów, ozdób. Finezyjne krzesła kawiarniane wyglądające jak utkane z koronki? Wygięty stolik ogrodowy? Piękna balustrada, która prezentuje się jak dzieło sztuki? To na pewno rzeczy wykonane właśnie z żeliwa.

Ze względu na swoje właściwości żeliwa często używa się do produkcji mebli i elementów wykorzystywanych na zewnątrz. Ten stop żelaza i węgla ma jednak pewną wadę. Jest podatny na korodowanie. Niezabezpieczone żeliwo pozostawione na działanie deszczu, śniegu, wiatru, słońca, wysokich i niskich temperatur szybko zaczyna rdzewieć i z czasem traci swoje właściwości.

Jak zabezpieczyć żeliwo przed korozją? Na szczęście przepis jest bardzo prosty i łatwy do zastosowania w domowych warunkach. Pomoże pomalowanie żeliwnych elementów specjalną farbą do żeliwa na zewnątrz np. RAFIL Chlorokauczuk Lub Rafil Prosto Na Rdzę. 

Czym malować żeliwo?

Czym pomalować żeliwo? Wyłącznie specjalistyczną farbą, która jest dedykowana powierzchniom z tego materiału. 

Dlaczego żeliwa nie można malować zwykłą farbą? Nie będzie się na nim trzymać i nie zapewni ochrony przed rdzą. Produkt dedykowany powierzchniom żeliwnym tworzy trwałą, ale elastyczną powłokę chroniącą przed czynnikami atmosferycznymi, a przy tym wyróżnia się podwyższoną odpornością na ich działanie. Zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną malowanych powierzchni, a także wyróżnia się bardzo dobrą przyczepnością do specyficznego podłoża, jakim jest gładkie żeliwo. 

Największym wyzwaniem przy malowaniu żeliwa jest ryzyko, że na powierzchni powstaną marszczenia, bąble czy nierówności. Najczęściej dzieje się tak wtedy, gdy przy malowaniu kolejnej warstwy nie zachowamy właściwego odstępu czasowego od nałożenia poprzedniej. 

Aby żeliwna powierzchnia była gładka i bez zmarszczek, czas pomiędzy nałożeniem jednej i drugiej warstwy powinien być jak najkrótszy. Jeśli przegapisz „okienko” czasowe, czekać trzeba bardzo długo – kilka lub kilkanaście dni. Jeśli nie zachowasz tego czasu, efekt malowania żeliwnych powierzchni będzie daleki od Twoich oczekiwań.

Czym malować żeliwo? Możliwości masz kilka. Najprostsza z nich to użycie gruntoemalii RAFIL Prosto Na Rdzę. Druga opcja to zabezpieczenie żeliwnej powierzchni produktem RAFIL Podkład Chlorokauczukowy, a następnie pomalowanie jej specjalistyczną farbą chlorokauczukową RAFIL Chlorokauczuk. 

{{recomended-product}}

Rafil Prosto Na Rdzę

To gruntoemalia, czyli produkt 3w1: farba, grunt i podkład. Oznacza to, że do malowania żeliwnej powierzchni nie potrzebujesz żadnych innych środków, takich jak np. farba gruntująca. RAFIL Prosto Na Rdzę Możesz Stosować Bezpośrednio Na Malowaną Powierzchnię, a produkt nadaje się do elementów, które znajdują się na co dzień na zewnątrz. 

Rafil Prosto Na Rdzę tworzy mocną, ale elastyczną powłokę, która chroni przed wodą, promieniowaniem UV oraz rdzą. Zabezpiecza też powierzchnię żeliwną przed zarysowaniami, uderzeniami i uszkodzeniami mechanicznymi. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na trudne warunki pogodowe – śnieg, deszcz czy niskie temperatury.

Oprócz łatwego stosowania bez konieczności użycia gruntu RAFIL Prosto Na Rdzę Ma Jeszcze Jedną Wielką Zaletę. Można tym produktem malować po powierzchniach skorodowanych. Farba dobrze poradzi sobie z niewielkimi ogniskami rdzy. Warto jednak pamiętać, że luźne skorodowane fragmenty czy resztki starej powłoki trzeba mimo wszystko usunąć np. z pomocą papieru ściernego.

Rafil Chlorokauczuk

Czym pomalować żeliwo? Alternatywą dla gruntoemalii RAFIL Prosto Na Rdzę Jest farba chlorokauczukowa RAFIL Chlorokauczuk. To emalia przeznaczona do ochronnego i dekoracyjnego malowania powierzchni żeliwnych, stalowych, ale też betonowych czy cementowo-wapiennych. Tworzy odporną na rdzę, wilgoć, słońce powłokę – elastyczną, ale mocną. Zabezpiecza również przed uszkodzeniami mechanicznymi. 

Aby RAFIL Chlorokauczuk Skutecznie Ochronił Powierzchnie Żeliwne Przed Korodowaniem, trzeba przed jego zastosowaniem pomalować je farbą gruntującą RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. Podkład zwiększy przyczepność farby i zapewni trwałość powłoki, a więc także ochronę przed korozją na wiele lat. 

Jak zabezpieczyć żeliwo przed korozją? Poradnik 

Wiesz już, czym pomalować żeliwo, aby zabezpieczyć je przed rdzą. Podpowiemy teraz, w jaki sposób to zrobić krok po kroku. Pierwszy etap to przygotowanie powierzchni do malowania. Kolejny – nakładanie farby bezpośrednio lub z warstwą podkładu gruntującego. 

Przygotowanie żeliwnej powierzchni do malowania

1. Z powierzchni przeznaczonej do malowania usuń luźne powłoki, zanieczyszczenia, piasek, ziemię i wszystko, co może obniżyć przyczepność nowej powłoki.
2. Jeśli na żeliwnej powierzchni jest poprzednia farba, trzeba całość zmatowić, używając do tego drobnoziarnistego papieru ściernego. 
3. Jeśli na powierzchni są miejsca, w których nastąpił rozwój korozji, nie musisz ich usuwać. Zdejmij jedynie luźne warstwy i odtłuść całość. Do malowania zastosuj wtedy produkt Rafil Prosto Na Rdzę.
4. Jeśli chcesz uzyskać pełną ochronę antykorozyjną, powierzchnie muszą być przygotowane i zmatowione przy pomocy mechanicznego narzędzia szlifującego, odpylone i odtłuszczone przy pomocy benzyny ekstrakcyjnej.

Przeczytaj również: Jak i czym malować konstrukcje wykonane z aluminium?

Nakładanie farby antykorozyjnej Rafil

1. Jeśli używasz emalii Rafil Chlorokauczuk, pierwszy etap to nałożenie farby gruntującej Rafil Podkład Chlorokauczukowy. Farbę Rafil Prosto Na Rdzę nakładasz bez podkładu. 
2. Nałóż 1 lub 2 warstwy podkładu. Pamiętaj, aby drugą warstwę gruntu nałożyć w czasie od 20 minut do 1,5 godziny.
3. Farbę Rafil Chlorokauczuk nakładaj przy pomocy wałka flokowego lub pędzla. Potrzebujesz jej 2 lub 3 warstw.
4. Kluczowe jest zachowanie jak najkrótszego odstępu pomiędzy warstwami. Powinien on wynosić mniej niż 2 godziny – warstwy nakładamy „na mokro”.
5. Jeśli malujesz żeliwo farbą Rafil Prosto Na Rdzę, drugą warstwę nanieś w czasie od 2 do 24 godzin. Farbę w opcji z połyskiem nakładaj w czasie od 2 do 8 godzin pomiędzy jedną a drugą warstwą.

Wiesz już, jak zabezpieczyć żeliwo przed korozją. Mamy nadzieję, że nasz poradnik malowania żeliwa okaże się przydatny! Już dziś sprawdź ofertę produktów RAFIL do malowania i ochrony żeliwa! Sprawdź ofertę produktów Rafil!

Chcesz odnowić ogrodzenie wokół domu? Zastanawiasz się, czy można odrestaurować metalowe lub drewniane powierzchnie? Masz pomysł na ogrodzenie domu, ale nie wiesz, jak zabrać się za malowanie? Poznaj sprawdzone sposoby na czyszczenie i malowanie ogrodzenia.

Czyszczenie i malowanie ogrodzenia – od czego zacząć?

Renowację ogrodzenia zacznij od dokładnego przyjrzenia się jego elementom. Jeśli ogrodzenie wokół domu jest metalowe, sprawdź, czy jakiekolwiek miejsca są pokryte rdzą, a jeśli tak, to w jakim stopniu. Przyjrzyj się, gdzie stara farba się kruszy lub odpada. Sprawdź, czy na ogrodzeniu widoczne są zabrudzenia, np. ze smaru od zawiasów bramy.

Jeśli ogrodzenie wokół domu jest drewniane, sprawdź, czy nie pojawiła się na nim pleśń i czy drewno nie pęka lub nie rozpulchniło się.

Następnym krokiem musi być czyszczenie ogrodzenia. Musisz pozbyć się starych, luźnych powłok malarskich. Nie ma konieczności szlifowania całego ogrodzenia, jeśli jego znaczna część jest w dobrym stanie. Jeśli zaś widzisz, że farba czy lakier łuszczą się, kruszą lub odpadają, użyj papieru ściernego lub szlifierki, by usunąć luźne fragmenty. Dzięki temu przygotujesz podłoże do położenia nowej emalii.

W przypadku ogrodzenia metalowego konieczne jest usunięcie ognisk rdzy. Możesz do tego wykorzystać szczotkę nylonową lub papier ścierny. Usuwając rdzę, uważaj, by nie uszkodzić metalu.

Po szlifowaniu ogrodzenia i usunięciu rdzy konieczne jest odpylenie powierzchni oraz usunięcie zanieczyszczeń. Płot czy metalowe ogrodzenie możesz odpylić np. odkurzaczem, a do usuwania zabrudzeń możesz wykorzystać specjalistyczne preparaty odtłuszczające, jak w przypadku ogrodzenia metalowego RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. Jeśli będziesz korzystać z detergentów, spłucz ogrodzenie wodą. Zanim jednak przejdziesz do malowania, koniecznie poczekaj, aż ogrodzenie wyschnie – farby, lakiery oraz impregnaty należy nakładać na suche powierzchnie.

Renowacja ogrodzenia – jakie farby i impregnaty wybrać?

Do renowacji i malowania ogrodzenia należy wybrać preparaty przeznaczone do malowania drewna bądź metalu na zewnątrz. Warto też postawić na impregnaty, które zabezpieczą malowane powierzchnie przed korozją czy czynnikami atmosferycznymi, a także przygotują powierzchnię do położenia farby lub lakieru.

Jeśli odnawiasz ogrodzenie metalowe, zanim położysz farbę, możesz pomalować powierzchnię podkładem antykorozyjnym RAFIL, który z jednej strony zabezpieczy metal przed rdzewieniem, a z drugiej przygotuje go do położenia farby nawierzchniowej. Dzięki temu emalia będzie dobrze przywierać do podłoża i łatwo się rozprowadzać.

Na podkład antykorozyjny połóż odpowiednią emalię. Możesz wybrać antykorozyjną emalię RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Służy ona do malowania powierzchni stalowych, kutych, ocynkowanych czy aluminiowych. W dodatku nie wymaga gruntowania i doskonale zabezpiecza malowane powierzchnie przed wilgocią, mrozem, promieniami UV czy tzw. kwaśnymi deszczami.

Jeśli odnawiasz ogrodzenie drewniane, wybierz impregnat do drewna, który zabezpieczy płot przed działaniem czynników atmosferycznych czy insektów. Takie preparaty wnikają w głąb drewna, dogłębnie je penetrują i odżywiają. Na impregnat możesz położyć bejcę, lakierobejcę, lakier lub ewentualnie kolorową, kryjącą farbę (w tym przypadku koniecznie postaw na emalię zewnętrzną, odporną na ścieranie i czynniki atmosferyczne). Lakierem możesz pomalować ogrodzenie zarówno pokryte bejcą, jak i pomalowane tylko impregnatem.

Wskazówka! Jak dopasować ogrodzenie do domu?

Jeśli odnawiasz stare ogrodzenie lub dopiero wybierasz nowy płot, weź pod uwagę kilka czynników. Zwróć uwagę na kolorystykę elewacji domu, parapetów, podjazdów czy nawet wystrój ogrodu. Wszystkie te elementy powinny być spójne. Zwróć też uwagę na styl domu i ogrodu. Jeśli stawiasz na styl nowoczesny, minimalistyczny, metalowe ogrodzenie z licznymi zdobieniami raczej się nie sprawdzi. Jeśli natomiast stawiasz na styl rustykalny, a Twój ogród jest lub będzie zaaranżowany w stylu naturalistycznym czy romantycznym, lepiej postawić np. na ogrodzenie drewniane.

Kiedy malować ogrodzenie domu?

Ogrodzenie możesz odnowić wtedy, gdy po prostu chcesz zmienić jego wygląd lub gdy jest ono zniszczone i nieatrakcyjne. Renowację ogrodzenia, czy to metalowego, czy drewnianego, warto przeprowadzać co kilka lat, by uniknąć dużych zniszczeń.

Aby malowanie ogrodzenia przebiegło sprawnie i było efektywne, musisz wybrać odpowiedni dzień. Podczas malowania temperatura nie może być ani za niska, ani za wysoka. Najlepiej, by nie była niższa niż 10 i wyższa niż 25°C. Unikaj malowania w upalne dni, zwłaszcza wtedy, gdy słońce świeci intensywnie.

Podczas malowania nie może być też deszczowo, mgliście i wilgotno. Nawet jeśli w dniu malowania nie pada, ale dzień wcześniej padało, przełóż prace na inny termin – wilgotność powietrza może być bowiem zbyt wysoka, a to uniemożliwi zaschnięcie farby.

Jeśli wieje silny wiatr lub temperatura powietrza jest za niska, również zrezygnuj z malowania. Delikatny wiatr co prawda sprzyja wysychaniu farby, jednak zbyt silny może utrudniać pracę.

Zanim przystąpisz do malowania ogrodzenia, koniecznie przeczytaj zalecenia producenta danych impregnatów czy farb. Każdy preparat może mieć zupełnie inne właściwości, dlatego tak ważne jest, by postępować zgodnie z instrukcją.