Czyszczenie i malowanie okien drewnianych - poradnik krok po kroku

W ogrodzie w stylu nowoczesnym doskonale sprawdzi się betonowa donica. Zamiast kupować w sklepie, możesz bez większych problemów wykonać ją samodzielnie. Jak zrobić donicę betonową? Oto poradnik krok po kroku. 

Spis treści:

1. Wybór odpowiedniego betonu do donicy
2. Jak zrobić betonową donicę krok po kroku?
3. Zabezpieczanie betonowej donicy przed warunkami atmosferycznymi

Betonowe elementy wyposażenia wnętrz i małej architektury, w tym także doniczki z betonu, są dziś bardzo modne. W domach często sięgamy po takie rozwiązania jak betonowe okładziny na ściany, zegary czy kwietniki. W ogrodzie ozdobą są betonowe podesty, murki, ławki, nawet meble oraz – wspomniane już – betonowe donice. 

Zalet doniczek z betonu jest wiele. Są wytrzymałe i nie do zdarcia. Po właściwej impregnacji niestraszny im deszcz, śnieg i słońce. Doskonale wyglądają w połączeniu z żywą zielenią oraz kolorowymi kwiatami. Można je malować na dowolny kolor. A do tego są ponadczasowe. 

Wadą gotowych betonowych elementów małej architektury ze sklepu jest wysoka cena. Dlatego, jeśli masz trochę wolnego czasu, możesz spróbować ją samodzielnie wykonać. Jak zrobić taką dekorację? W artykule znajdziesz instrukcję krok po kroku. 

Jaki beton na donice do ogrodu? Doradzamy

Jak zrobić doniczkę betonową? Pracę nad własnoręcznie wykonaną donicą zacznij od zakupu odpowiedniej mieszanki betonowej. Najprościej jest kupić ją w dowolnym sklepie budowlanym. Może to być masa betonowa lub zwykły beton – musisz jednak wiedzieć, jak go przygotować. 

Jaki beton wybrać? Najpopularniejsza opcja to uniwersalna sucha mieszanka przeznaczona do rozrabiania zaprawy betonowej. Do niedawna obowiązywały „stare” klasy betonu oznaczone jako B. Do zrobienia doniczki idealny był np. beton klasy B25 lub B30. Zwróć uwagę, że od tego roku obowiązuje nowe nazewnictwo i beton, którego szukasz do zrobienia swojej donicy, będzie oznaczony jako C20/25 lub (nieco wytrzymalszy) C25/30.

Co oznaczają klasy betonu? Jego wytrzymałość. Klasy najwyższe to beton o podwyższonej wytrzymałości na ściskanie, który stosuje się w konstrukcjach jak zbiorniki przemysłowe, mosty, słupy nośne. Na potrzeby małej architektury ogrodowej z powodzeniem wystarczy jednak zwykły beton klasy C20/25 i C25/30. Taki materiał jest wystarczająco wytrzymały, a do tego mrozoodporny – doskonale nada się więc do stworzenia donicy. 

Donica betonowa – jak zrobić ją krok po kroku? 

Jak zrobić donicę betonową? Do jej wykonania będziesz potrzebować:

• Mieszanki betonowej, którą trzeba rozrobić z wodą zgodnie z instrukcją.

• Formy do betonu. Możesz ją wykonać samodzielnie np. ze styropianu lub wykorzystać dwie podobne do siebie, ale różniące się nieco rozmiarami doniczki z tworzywa.

• Pojemnika do rozrabiania betonu i mieszadła.

• Produktów do pomalowania betonu i zabezpieczenia go przed warunkami atmosferycznymi. Nasza propozycja to RAFIL Na Beton Emalia Epoksydowa oraz RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy. Druga opcja to farba chlorokauczukowa RAFIL Chlorokauczuk.

Doniczka betonowa – jak zrobić ją samodzielnie?

1. Zacznij od stworzenia masy betonowej. Aby wyrobić beton, wsyp suchą mieszankę do starego wiadra i rozrób ją z wodą dokładnie według dołączonej do betonu instrukcji. Zwykle trzeba dodać małą ilość wody np. 1 l na 10 kg betonu. Beton trzeba wyrabiać i mieszać do momentu aż będzie gładki i plastyczny. Rób te prace w rękawicach i pamiętaj, że po wyschnięciu beton bardzo trudno jest usunąć z narzędzi czy pojemników.
2. Teraz przygotuj formę, do której wlejesz beton. Możesz ją stworzyć ze styropianu, twardych i grubych pudełek kartonowych, ale najprościej jest wykorzystać dwie doniczki. Jedna powinna być większa, a druga mniejsza.
3. Wlej odrobinę mieszanki na dno dużej donicy, ustaw w niej mniejszą doniczkę i dobrze trzymając, wlej beton pomiędzy ścianki mniejszej i większej doniczki. Do mniejszej doniczki możesz włożyć obciążniki, aby stała stabilnie.
4. Jeśli chcesz to zrobić bardziej profesjonalnie, nasza wskazówka to wycięcie w mniejszej donicy dwóch otworów po obu stronach, przełożenie przez nie cienkiego patyka i powieszenie na większej donicy. Następnie wlej beton pomiędzy obie doniczki.
5. Zwróć uwagę, aby mniejsza doniczka była wstawiona w większą równo, tak aby Twoja docelowa betonowa donica miała równe ścianki.
6. Im większa doniczka, tym grubsze ściany powinna mieć. Upewni się, że dno nowej doniczki z betonu nie jest zbyt cienkie.
7. Zewnętrzną ściankę większej doniczki i wewnętrzną mniejszej posmaruj olejem. Ułatwi Ci to wyjęcie gotowej doniczki z formy.
8. Pozostaw beton w formie na ok. 2 dni. Przykryj bawełnianą szmatką i poczekaj, aż całość wyschnie. Po tym czasie usuń formy i oszlifuj doniczkę, aby była gładka.

Tę prostą instrukcję, jak zrobić donicę betonową – wysoką lub niską – możesz dowolnie urozmaicać. Ciekawym pomysłem jest dodanie do mieszanki betonowej dodatkowych dekoracji np. cekinowych guziczków, perełek, kryształków, koralików, muszelek itd. W ten sposób zrobisz donicę w stylu glamour lub boho. 

Inny koncept to odciskanie w mokrym betonie np. z liści lub kwiatów. Po wyschnięciu powstanie intrygujący wzór. 

Jeśli masz smykałkę do majsterkowania i więcej zmysłu artystycznego, możesz pobawić się w wykonanie betonowej doniczki z dodatkiem tkaniny. W tym celu trzeba wyłożyć tkaninę w formie i zalać ją betonem, a następnie pilnować, aby ładnie się uformowała w kształt donicy. Tkaninę drapuje się na osłonce, aby miała jak najciekawszą fakturę i formę. Trzeba to robić szybko, ponieważ beton szybko sztywnieje. Efekt będzie niepowtarzalny! 

Betonowa donica – zabezpieczanie przed warunkami atmosferycznymi 

Gdy twoja betonowa donica jest już gotowa, czas na zabezpieczenie jej przed wilgocią i warunkami pogodowymi. Musisz to zrobić zwłaszcza wtedy, gdy donica przeznaczona jest na balkon, taras czy do ogrodu. 

Czy chcesz pomalować beton? Jeśli tak, kolejny krok to użycie specjalnej farby do betonu. Z gamy produktów RAFIL możesz wybrać np. RAFIL Chlorokauczuk. Ta farba chlorokauczukowa tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Zwróć uwagę, że podłoża betonowe nie wymagają zastosowania podkładu przed nałożeniem emalii RAFIL Chlorokauczuk. 

Inna propozycja to RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa. To farba dwuskładnikowa. Przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni betonowych. Tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i niektórych substancji chemicznych. 

RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa może być również stosowany na zewnątrz, przy czym konieczne jest zastosowanie warstwy ochronnej z produktu RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy dwuskładnikowy. Lakier nada dodatkową powłokę odporną na wodę i substancje chemiczne. 

Wiesz już, jak zrobić i jak zabezpieczyć betonową doniczkę na taras, balkon czy do domu. Z pomocą produktów RAFIL zadbasz, aby beton długo pozostał efektowny!

Ostatnie wpisy

1. Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno - ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

- agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
- kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
- wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
- właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna )
- możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
- właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
- czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją.
- trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
- wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
- aspekty ekonomiczne

2. Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń:

Zendra, Zgorzelina – są to produkty termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Zostawienie zendry może powodować np: odspajanie płatów zendry i co za tym idzie powłoki malarskiej, wytwarzanie się ogniwa korozyjnego.

Rdza – jest produktem korozji stali – w postaci uwolnionych tlenków żelaza tworzących warstwy o zmiennych grubościach i w różnych postaciach morfologicznych, słabo przyczepnych do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzić mogą z eksploatacji konstrukcji w środowiskach występowania tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – zapylenie atmosfery wynika z działalności przemysłu, spowodowane jest warunkami atmosferycznymi i prowadzeniem prac oczyszczenia powierzchni. Pyły sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni powłoki malarskiej.

Wilgoć – pojawia się na powierzchni podłoża w wyniku: opadów atmosferycznych (mgły); kondensacji na podłożu w określonych warunkach, związanej z występowaniem jej w powietrzu. Efektem wilgoci może być np. korozja podpowłokowa

Zanieczyszczenia jonowe; sole – niewidoczne gołym okiem, sole rozpuszczalne w wodzie takie jak chlorki, siarczany, azotany – działają destrukcyjnie na powłokę malarską i stymulują korozję i sprzyjają utrzymywaniu wilgoci.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia się powłok, korozja podpowłokowa, działania mechaniczne powodują z czasem zniszczenie powłoki. Charakter i wielkość tych zniszczeń decydują o przyczepności kolejnej warstwy.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

- wstępne oczyszczanie usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
- właściwe oczyszczanie usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher) a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania. Powierzchnie gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć: skrobanie, młotkowanie, szczotkowanie, szlifowanie, oczyszczanie płomieniowe, obróbkę strumieniowo – ścierną. Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza.
• metody strumieniowo – ścierne są zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie zalecane w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych.

Oczyszczanie ręczno – mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków gdzie obróbka strumieniowo – ścierna jest niemożliwa. Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powlokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

Obróbka strumieniowo – ścierna – polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania. Rodzaje obróbki: otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa, na sucho (na mokro) w osłonie wodnej, średniociśnieniowe (0,3 – 0,5 MPa), wysokociśnieniowe (1,0 – 1,2 MPa), hydrodynamiczne (10 – 200 MPa), odśrodkowe- koła wirnikowe. Na efekt oczyszczania strumieniowo – ściernego wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to: ciśnienie sprężonego powietrza;. kąt nachylenia strumienia ścierniwa; odległość dyszy od powierzchni; rodzaj i kształt dyszy; rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa.

Oczyszczanie fizykochemiczne – przeprowadzane za pomocą: odtłuszczania rozpuszczalnikowego; mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego. Pod pojęciem mycia rozumie się usuwanie zanieczyszczeń za pomocą wodnego roztworu środka myjącego. Oczyszczanie tymi metodami ma za zadanie usunięcie: zanieczyszczeń mechanicznych (po obróbce mechanicznej), nagromadzonego brudu (kurz, piasek), zanieczyszczeń jonowych, rdzy. Metody mycia i odtłuszczania powierzchni można podzielić:

a) ze względu na sposób:
- ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
- natryskowe (specjalne urządzenia do natrysku ciśnieniowego typu: pompy membranowe do malowania, aparaty typu Karcher)

b) ze względu na zastosowany środek
- rozpuszczalniki organiczne
- alkaliczne, kwaśne
- środki powierzchniowe - czynne

Metoda natryskowa roztworami wodnymi z uwagi na zawartość efektywnych dodatków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po właściwym myciu lub odtłuszczaniu wodnymi roztworami myjącymi ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

3. Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Do najczęściej występujących zanieczyszczeń powierzchni stalowych należą: rdza i zgorzelina walcownicza, oleje i smary, kurz, pył, luźno związane stare powłoki malarskie, wilgoć, topniki i żużel, chemikalia (np. pozostałości detergentów, sole) oraz opiłki żelaza. Należy także szczególną uwagę zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych oraz odtłuszczenie powierzchni metalu gdyż obecność tych zanieczyszczeń obniża przyczepność powłok: malarskich do metalu oraz może spowodować powstanie różnych wad pokrycia malarskiego. Proces usuwania zanieczyszczeń oraz odtłuszczenia powinien być przeprowadzony przed procesem oczyszczenia powierzchni stalowych.

Zanieczyszczenia usuwane są przez mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem. Mycie i odtłuszczanie powierzchni przed czyszczeniem można przeprowadzać ręcznie lub mechanicznie stosując parę wodną, wodę z detergentem, rozpuszczalniki organiczne, środki emulsyjne oraz środki alkaliczne i kwaśne. Szczególnie zalecaną, ze względów ekonomicznych i ekologicznych jest metoda natrysku roztworów wodnych z detergentami biodegradowalnymi. Po umyciu i odtłuszczeniu wodnymi roztworami środków myjących zaleca się dokładne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Informacje i opisy dotyczące metod przygotowania powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo – ściernej zawarte są w normie ISO 8504 - 2 , natomiast opis metod ręcznego oczyszczania powierzchni, również z wykorzystaniem narzędzi z napędem mechanicznym zawarty jest w normie ISO 8504 3. Natomiast stopień czystości powierzchni stalowych oczyszczanych metodami ręcznymi, ręczno-mechanicznymi i strumieniowo-ściernymi, najczęściej stosowanymi w praktyce przemysłowej, określa się zgodnie z PN-ISO 8501-1 :1996, natomiast chropowatość podłoża po obróbce strumieniowo-ściernej zgodnie z PN-EN ISO 8503.

Norma PN-ISO 8501-1 określa cztery stopnie skorodowania powierzchni stalowych oraz stopnie przygotowania podłoży stalowych przed nakładaniem farb. Stopnie przygotowania są zdefiniowane za pomocą opisu wyglądu powierzchni po oczyszczeniu oraz wzorców fotograficznych charakterystycznych dla poszczególnych przykładów. Każdy ze stopni przygotowania oznaczony jest odpowiednimi literami określającymi zastosowaną metodę czyszczenia:

• Sa - obróbka strumieniowo-ścierna
Sa l - zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegające: zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie i obce zanieczyszczenia (sole rozpuszczalne w wodzie, pozostałości spawalnicze).
Sa 2 - gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smary, pył, większe ślady zgorzeliny walcowniczej, rdzy, starej powłoki malarskiej i obce zanieczyszczenia. Wszystkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają. Powierzchnia szara metaliczna..
Sa 2 1/2 - bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie czy obce zanieczyszczenia. Powierzchnia ma prawie jednolitą metaliczną barwę tzw. "prawie białego metalu". Mogą zostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci zaciemnień w kształcie kropek lub pasków.
Sa 3 - obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej - na oglądanej powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zgorzeliny walcowniczej, rdzy, powłoki malarskiej czy obcych zanieczyszczeń. Powierzchnia ma jednolitą metaliczną barwę tzw. "białego metalu".

• St - czyszczenie ręczne i z wykorzystaniem narzędzi o napędzie mechanicznym
St 2 - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegająca zgorzelina walcownicza, rdza, powłoka malarska i obce zanieczyszczenia; powierzchnia wykazuje metaliczny połysk.
St 3 - wymagania takie jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze zdecydowanie metalicznego połysku (od metalowego podłoża).

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to także dość niekorzystne podłoże dla większości powłok malarskich, ze względu na trudności w uzyskaniu dobrej przyczepności pokrycia malarskiego do gładkiego podłoża. Przygotowanie podłoża należy przeprowadzić następująco:

- odtłuścić podłoże zmywając je roztworem EMULSOLU RN – 1, a następnie spłukać czystą wodą i wysuszyć.

- blachę ocynkowaną sezonowaną można także oczyścić przez zmycie powierzchni roztworem amoniaku (1 – 2 %) z dodatkiem detergentów.
- zanieczyszczenia mechaniczne jak również produkty korozji należy usunąć przez szczotkowanie szczotkami nylonowymi, szczotkami z twardego włosia, naturalnego lub sztucznego, szlifowaniem papierem ściernym. Przygotowane do malowania podłoże powinno być suche i pozbawione wszelkich zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z luźnej rdzy i innych zanieczyszczeń metodą ręczną lub mechaniczną szczotkami stalowymi, bądź strumieniowo – ścierną za pomocą miękkiego ścierniwa naturalnego. A następnie odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym.

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są na ogół niezbyt dobrym podłożem dla powłok malarskich, głównie z uwagi na trudności uzyskania dobrej przyczepności do nich pokrycia malarskiego. O złej adhezji decyduje tu duża gładkość powierzchni oraz duża reaktywność cynku, glinu oraz ich stopów, która sprzyja wytwarzaniu dość zwartej i kruchej warstwy tlenków bądź węglanów tych metali, wpływających negatywnie na składniki błonotwórcze powłoki malarskiej. Efektem tego jest brak przyczepności powłoki malarskiej, marszczenie – co może doprowadzić do zniszczenia powłoki.

Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania powierzchni metali nieżelaznych przed malowaniem jest wytwarzanie powłoki konwersyjnej metodą chemiczną lub elektrochemiczną. Powłoka konwersyjna jest ściśle związana z metalem, nierozpuszczalna w wodzie i środowisku wywołującym ten proces oraz działa jak izolator elektryczny. Zapewnia przez to większą odporność korozyjną metalu oraz lepszą przyczepność powłoki.

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być czyste, bez rys występów i szczelin. Wilgotność powierzchniowej warstwy betonu przeznaczonego do malowania wyrobami epoksydowymi nie powinna przekraczać 3% lub 4% (w zależności od farby). Nierówności powierzchni nie powinny być większe niż 1/3 grubości malarskiego zestawu powłokowego. Wypukłe krawędzie płaszczyzn, naroża i załamania powierzchni należy zaokrąglić. Czynności te powinny być wykonane możliwie wcześnie, zanim beton uzyska pełną wytrzymałość. Należy go odpylić oraz w razie potrzeby odtłuścić. Tłuste plamy należy usuwać przez przecieranie zanieczyszczeń powierzchni tkaniną bawełnianą zmoczoną w odpowiednim rozpuszczalniku. Powierzchnie należy oczyścić za pomocą ręcznych lub mechanicznych stalowych szczotek drucianych lub przez delikatne przepiaskowanie. Obecnie nową metodą czyszczenia betonu jest czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem.

Świeżo wykonane podłoża betonowe i tynki powinny być malowane po określonym czasie utwardzania i karbonizacji. Okres ten podany jest w instrukcjach stosowania poszczególnych farb. Powierzchnia tynków przygotowana do malowania. odpowiadająca wymaganiom normy PN- 70/B-101100, powinna być czysta, gładka, równa, bez rys, spękań, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Tynki powinny wykazywać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną oraz nie powinny ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Ostatnie wpisy:

Planujesz remont dachu, na którym widoczne są już pierwsze uszkodzenia lub rdza? A może budujesz swój dom od zera? Warto pomyśleć nad kolorystyką, która będzie spójna z całą elewacją. Efekt tej decyzji będzie widoczny przez długie lata. Podpowiadamy, kiedy warto zastosować jasne kolory dachu i dlaczego to idealny pomysł na wykończenie domu.

Dlaczego warto postawić na jasne kolory dachu?

Jasne kolory oraz modne pastelowe odcienie to bardzo subtelne i delikatne rozwiązanie. Dzięki nim pokrycie dachowe wygląda estetycznie i pozwala wyróżnić twój dom spośród innych.

Dach w jasnych kolorach jest dobrym rozwiązaniem ze względu na komfort mieszkańców. Im ciemniejszy odcień, tym szybciej pokrycie dachowe się nagrzewa. W praktyce oznacza to, że jeśli wybierzesz jasny kolor dachu, absorbcja ciepła nie będzie tak intensywna. Barwy takie jak czerń lub bordowa czerwień sprawią, że dach w słoneczne dni będzie nagrzewał się bardzo szybko, znacząco podnosząc temperaturę na poddaszu.

Jasne kolory dachu z łatwością dopasujesz do kolorów elewacji, a także dodatkowych elementów takich jak rynny, okna dachowe, a nawet kostka brukowa. To również dobre rozwiązanie, jeśli bierzesz pod uwagę wygląd całego domu na tle otoczenia, w którym mieszkasz. Jasne kolory – na przykład delikatny odcień brązu czy szarość – prezentują się naturalnie i zawsze będą chętnie wybierane.

Kolor dachu a elewacja

Gdy wybierasz odpowiedni odcień, zwróć uwagę na jego spójność z elewacją. Dobrze, jeśli kolor ścian jest jaśniejszy od pokrycia dachowego, a odcień dachu pojawia się także w innych elementach. Pamiętaj, że dom to nie tylko elewacja oraz pokrycie dachowe. To także stolarka okienna, drzwi, taras czy elementy dekoracyjne. Odcienie powinny być podobne, aby tworzyły jednolitą całość.

Jasne kolory dachu – takie jak brąz czy szarość – doskonale komponują się z naturalnym drewnem, który występuje w elewacji domu czy stolarce okiennej. Z kolei jasnoszary dach będzie świetnie pasować do elewacji w odcieniu kości słoniowej, a także naturalnego kamienia na przykład przed wejściem. Okna mogą być czarne, białe lub w kolorze naturalnego drewna. Tego typu odcienie będą także pasować do kostki brukowej w szarym kolorze. Dzięki temu wygląd całego domu zyska na spójności. Z kolei dach w ciepłych kolorach będzie dobrze komponował się z elewacją w kolorze żółtym, beżowym lub ecru.

Świetnym pomysłem jest zastosowanie odpowiedniej farby do dachu, dzięki której wykończysz także inne elementy. Dobrym pomysłem jest np. Farba na dach „Radach”. Dzięki takiej farbie na dach, którą wykorzystasz także do zabezpieczenia takich materiałów jak blachy ocynkowane, z łatwością pomalujesz rynny, parapety oraz inne elementy na zewnątrz. W ten sposób stworzysz jednolitą całość, a pokrycie dachowe będzie wizualnie pasować do całego domu.

Dach a otoczenie domu

Dom to nie tylko elewacja oraz dach, ale także otoczenie, w jakim się znajduje. Jeśli planujesz budowę w miejscu, w którym jest wiele drzew, krzewów i zieleni – jasne kolory dachu będą idealnie się komponować z otoczeniem. Pstrokata czerwień czy głęboka czerń nie będą oddawały piękna natury tak dobrze jak jasne odcienie dachu. Dzięki takiej kolorystyce zyskasz subtelny oraz naturalny efekt. Dom będzie wyglądać jak uzupełnienie całości naturalnego otoczenia.
Wybierasz kolor dachu? Zwróć także uwagę na ogrodzenie domu. Dach w odcieniu jasnej szarości będzie prezentować się doskonale wraz z czarną konstrukcją oraz słupkami z naturalnego kamienia.

W jakich stylach sprawdzi się jasny dach?

Niezależnie od tego, w jakim stylu jest twój dom, pokrycie dachowe w jasnych kolorach okaże się strzałem w dziesiątkę. To bardzo uniwersalne rozwiązanie.

Jasny dach jest częstym wyborem osób, które mieszkają w domu typu stodoła. Szary dach, który z daleka kojarzy się nawet ze srebrem, doskonale komponuje się z elewacją imitującą naturalne drewno. Uzupełnieniem mogą być duże przeszklenia, co razem daje atrakcyjny efekt. Co istotne, pastelowe oraz jasne odcienie sprawdzą się w rozbudowanych konstrukcjach. To doda całości efektu „lekkości”. Im jaśniejszy kolor – tym mniej przytłoczy wygląd twojego domu.

Na pewno wyróżnisz swój dom spośród innych, jeśli zdecydujesz się na dach oraz elewację w tym samym kolorze – białym. To rozwiązanie dość odważne, jednak coraz częściej spotykane w nowoczesnych projektach.

Zadbane ogrodzenie to wizytówka każdej posesji. Jeśli twój płot nie przypomina już eleganckiego ogrodzenia z czasów, w których budowałeś dom, najwyższy czas na jego renowację. Poznaj kilka wskazówek naszego eksperta, jak odnowić metalowe ogrodzenie.

Jak pomalować metalowe ogrodzenie?

Najszybszą metodą odnowienia płotu jest zmiana jego koloru. Zastąpienie wyblakłej i łuszczącej się farby nową warstwą (oczywiście o innym odcieniu!) sprawi, że ogrodzenie nabierze zupełnie odmiennego charakteru. Jak dobrze pomalować ogrodzenie metalowe? Wykonaj następujące kroki:

● Przed przystąpieniem do pracy dokładnie wyczyść powierzchnie bramy i płotu.
● Użyj papieru ściernego, by wygładzić nierówności.
● Pokryj ogrodzenie warstwą impregnatu chroniącego metal przed korozją.
● Na tak przygotowaną powierzchnię nałóż co najmniej dwie warstwy farby.

Pamiętaj, by nie rozpoczynać malowania w pochmurną i deszczową pogodę. Zbyt wysoka wilgotność powietrza sprawi, że farba będzie schła zdecydowanie dłużej. Optymalna temperatura do pracy z farbą waha się pomiędzy 5 a 35°C.

Czym pomalować metalowe ogrodzenie?

Wybór narzędzi zależy od twoich upodobań. Najbardziej komfortowe do tego typu prac malarskich wydają się pędzle. Wyposaż się w ich zestaw, składający się z dwóch modeli. Pierwszy niezbędny będzie ci duży pędzel płaski, którym szybko pomalujesz większą powierzchnię ogrodzenia. Drugi pędzel to pędzel owalny, którym dotrzesz w trudno dostępne szczeliny.

W zależności od kształtu oraz rozmiarów ogrodzenia, dobrym rozwiązaniem może być wałek malarski. Sprawdzi się na dużej i jednolitej przestrzeni, pozbawionej szczebli, szparek i dziur.

Jaka farba na metalowe ogrodzenie – gruntująca, podkładowa czy dekoracyjna?

Wybór odpowiedniej farby jest niezwykle istotny dla zachowania świeżego wyglądu ogrodzenia na długie lata. Farby muszą być dostosowane do materiału, który będzie malowany, oraz odporne na działanie warunków atmosferycznych.

Produkty te dzieli się na trzy grupy:

● Farby gruntujące – których zadaniem jest uodpornić metal na rdzę.
● Farby podkładowe – których zadaniem jest zapewnić dobrą przyczepność farbom nawierzchniowym, a także utworzyć warstwę ochronną.
● Farby dekoracyjne – których zadaniem jest nadać ogrodzeniu barwę oraz chronić przed działaniem warunków atmosferycznych.

Obecnie wiele produktów dostępnych na rynku łączy w sobie zarówno właściwości farb gruntujących, podkładowych oraz dekoracyjnych. Jeśli nie wiesz, jak zabezpieczyć metalowe ogrodzenie – oto odpowiedź. Wystarczy wybrać odpowiednią farbę – na przykład emalię chlorokauczukową oraz oczywiście poprawnie ją nanieść.

Jak oczyścić metalowe ogrodzenie?

Przed przystąpieniem do malowania naprawdę dokładnie oczyść całą powierzchnię ogrodzenia. Jeśli stara farba dobrze przylega do konstrukcji płotu, wystarczy, że przetrzesz ją papierem ściernym (dla zmatowienia) oraz pozbędziesz się pyłu.

Jeśli jednak farba odchodzi od ogrodzenia płatami, pozbądź się jej. Użyj do tego szlifierki albo zwykłej szczotki drucianej.

Pamiętaj, by przed malowaniem pozbyć się tłustych plam i zabrudzeń. Czym odtłuścić ogrodzenie metalowe? W tym celu użyj zwykłej bawełnianej szmatki zanurzonej w benzynie ekstrakcyjnej. Tak wyczyszczone i osuszone ogrodzenie jest gotowe do malowania farbą Radowil – Brama.

Jak konserwować ogrodzenie metalowe?

Największym zagrożeniem dla metalowych ogrodzeń oczywiście jest korozja. Powstająca pod wpływem warunków atmosferycznych warstwa rdzy, stopniowo niszczy ogrodzenie i odbiera mu urok. Dlatego, tak ważna jest odpowiednia konserwacja płotu.

Skuteczną metodą, która opóźnia korodowanie metalu, jest jego cynkowanie lub chromowanie. Takie działania podejmowane są już na etapie produkcyjnym elementów konstrukcji ogrodzenia. Aby dodatkowo wzmocnić skuteczność powłok, należy pokryć powierzchnię płotu substancją, która nie będzie przepuszczać wody. Dzięki temu metal nie będzie narażony na niszczące działanie wilgoci.

Zadbane ogrodzenie potrafi podkreślić charakter twojej posesji. Pamiętaj jednak, że brak odpowiedniego zabezpieczenia przed słońcem, deszczem oraz innymi warunkami atmosferycznymi przyśpieszy jego niszczenie. Wykorzystaj odpowiednie farby, by zachować ogrodzenie w dobrej kondycji na dłużej.

Ostatnie wpisy: