Dokładne obliczenia powierzchni dachu to nie tylko zwykła liczba. To konkretne dane, które decydują o budżecie, logistyce i bezpieczeństwie na budowie domu. Błąd w obliczeniach może kosztować więcej niż kilka arkuszy blachy. Wystarczy pomyłka o kilka metrów, by trzeba było domawiać materiał albo płacić za niepotrzebny zapas. Fachowcy nie lubią takich niespodzianek. Klient też nie chce płacić za coś, czego nie zużyje.

W artykule podpowiadamy, jak obliczyć powierzchnię dachu dwuspadowego z pomocą kalkulatorów online oraz samodzielnie. Doradzimy również, dlaczego tak ważna jest wiedza o powierzchni dachu, jak obliczyć ją, gdy do dyspozycji masz dalmierz oraz jak zabezpieczyć pokrycie dachowe, by długo pozostało w nienagannym stanie. 

Dlaczego warto precyzyjnie obliczyć powierzchnię dachu? 

Powierzchnia dachu ma wpływ na dobór pokrycia, ilość łat, kontrłat i akcesoriów. Bez niej trudno złożyć precyzyjny kosztorys. Przedstawiciel hurtowni nie poda dokładnej wyceny. Dekarz nie zaplanuje pracy. Inspektor nie zatwierdzi projektu. Wszystko zaczyna się od jednej liczby. Dobrze ją policzyć.

Warto wiedzieć, że różne rodzaje pokryć dachowych mają różną efektywność krycia. Blachodachówka, dachówka ceramiczna, gont bitumiczny – każdy z tych materiałów ma inny format, sposób układania i zakładki. Blacha trapezowa może mieć mniejszy odpad niż dachówka zakładkowa. Dobrze policzona powierzchnia pozwala wybrać materiał nie tylko pod względem estetyki, ale też optymalizacji kosztów. 

Na przykład dachówki cementowe wymagają większej liczby sztuk na metr kwadratowy niż blachodachówka modułowa, ale są trwalsze i lepiej tłumią dźwięk deszczu. Z kolei pokrycia bitumiczne sprawdzają się przy bardziej skomplikowanych kształtach, bo łatwo się je docina. Znając rzeczywistą powierzchnię dachu, można też precyzyjnie dobrać ilość folii dachowej, taśm uszczelniających i liczby wkrętów czy haków rynnowych.

Podstawowe wzory i narzędzia do obliczeń powierzchni 

Jak obliczyć powierzchnię dachu dwuspadowego? Najprościej oblicza się powierzchnię dachu o kształcie prostokąta lub kwadratu. W takim przypadku mnożymy szerokość (mierzoną po krawędzi bocznej połaci) przez długość dachu (mierzoną po desce czołowej). Dla dachu dwuspadowego wystarczy policzyć powierzchnię jednej połaci, potem drugiej i dodać oba wyniki.

Sprawdź również: Jak zrobić dach dwuspadowy – poradnik

Powierzchnia dachu = długość dachu × długość połaci × 2

Długość połaci to krawędź boczna połaci dachowej, mierzona wzdłuż krokwi. Jeśli dach składa się z dwóch równych połaci prostokątnych, wzór działa idealnie. W przypadku bardziej skomplikowanych konstrukcji należy rozrysować rzut dachu, podzielić go na figury geometryczne (np. prostokąty, kwadraty, trójkąty), a następnie zsumować pola poszczególnych elementów.

Jeśli masz tylko rzut dachu (czyli widok z góry), ale znasz kąt nachylenia połaci, możesz posłużyć się tabelą współczynników. Wtedy wystarczy obliczyć powierzchnię dachu w rzucie i pomnożyć przez współczynnik odpowiadający kątowi.

Powierzchnia dachu = pole rzutu × współczynnik kąta nachylenia

Wzór wydaje się trudny? Z pomocą przychodzą kalkulatory dachowe online. Wystarczy wpisać wymiary połaci lub wartości z rzutu i kąt nachylenia, a narzędzie wykona obliczenia. To świetna opcja dla osób, które nie chcą liczyć ręcznie lub mają do czynienia z nietypowym projektem.

Jeśli planujesz samodzielne pomiary, zacznij od zlokalizowania rzutu dachu na projekcie. Poszukaj oznaczeń takich jak „rzut dachu” lub „rzut połaci dachu”. Następnie podziel powierzchnię na znane figury geometryczne. Pamiętaj, by mierzyć długość połaci wzdłuż krokwi, a nie „na płasko”. Warto też sprawdzić wysokość ścianki kolankowej – ma ona wpływ na długość krokwi i nachylenie dachu.

Nie tylko profesjonaliści, ale także majsterkowicze mają dziś w swoim narzędziowym składziku elektroniczny dalmierz, działający na zasadzie lasera i elektronicznie wyświetlanych wyników. To przydatne urządzenie, które pomoże Ci zmierzyć dach, gdy brak innych możliwości. Dużym ułatwieniem są aplikacje (często darmowe) na smartfon lub tablet, które można połączyć z dalmierzem za pośrednictwem Bluetooth i otrzymać wszystkie niezbędne wyliczenia. Pozwalają one na wykonanie zdjęć, szkiców, naniesienie pomiarów czy notatek. 

W jaki sposób wykorzystać to urządzenie do zmierzenia dachu? Wystarczy oddalić się od budynku w dogodnej odległości – tak, by widzieć krawędzie dachu i jego załamania, umieścić dalmierz na statywie, a następnie wskazać laserem punkty na dachu, pomiędzy którymi chcesz zmierzyć odległość. 

Przykład krok po kroku: jak obliczyć powierzchnię dachu dwuspadowego?

Załóżmy, że dom ma dach dwuspadowy z dwiema identycznymi połaciami. Długość deski czołowej (czyli długość budynku) to 10 metrów. Długość połaci (czyli długość krawędzi bocznej dachu) to 7 metrów. Obie połacie są prostokątami.

Liczymy powierzchnię jednej połaci:

10 m × 7 m = 70 m²

Powierzchnia całego dachu:

70 m² × 2 = 140 m²

Jeśli dach jest nieregularny, trzeba podzielić go na prostsze figury i obliczyć pole każdej z osobna. Na przykład, jeśli jedna z połaci ma trójkątny kształt, należy użyć wzoru:

Pole trójkąta = (podstawa × wysokość) / 2

Gdy korzystasz z rzutu dachu, oblicz powierzchnię wszystkich widocznych figur. Następnie zsumuj te wartości i pomnóż przez współczynnik kąta nachylenia. Przykładowo, dla kąta 30°, współczynnik wynosi około 1,15. Jeśli rzut dachu daje nam 100 m², to:

100 m² × 1,15 = 115 m² rzeczywistej powierzchni dachu

Pamiętaj też o zapasie. Nawet w przypadku dokładnych obliczeń warto doliczyć kilka procent więcej. Pokrycia dachowe układa się z zakładkami, a część materiału idzie na przycięcia, kosze, kalenice i inne detale. Zapas 5-10% to standardowa rezerwa, którą zalecają wszyscy doświadczeni dekarze.

Przy okazji prac dachowych warto też wspomnieć, że powierzchnia dachu przyda się też w sytuacji, gdy chcesz pomalować dach – pomoże Ci oszacować ilość potrzebnej farby. Do malowania dachu polecamy niezawodny środek RAFIL Radach Farba Na Dach. Wysokiej jakości gruntoemalia RADACH FARBA NA DACH przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. Farba stosowana jest zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich.

Najczęstsze błędy przy obliczaniu powierzchni dachu

• Pierwszy błąd to pominięcie rzeczywistej długości połaci. Wielu inwestorów przyjmuje szerokość połaci jako połowę szerokości budynku, licząc w rzucie, a nie wzdłuż krokwi. To prowadzi do niedoszacowania.
• Drugi błąd to nieuwzględnienie elementów wystających. Kominy, lukarny, okna dachowe – wszystko to zwiększa potrzebną ilość pokrycia. Pominięcie takich detali oznacza problemy na budowie.
• Trzeci błąd to brak zapasu. Dach nie składa się z idealnych figur geometrycznych. Materiał trzeba przyciąć, ułożyć z zakładkami. Producenci zalecają doliczyć 5-10% zapasu. Brak rezerwy oznacza ryzyko przestoju.
• Czwarty błąd to nieuwzględnienie okapów. Dach zwykle wystaje poza mury. Ten naddatek ma kilka centymetrów z każdej strony, co realnie zwiększa powierzchnię połaci.
• I wreszcie – poleganie wyłącznie na projekcie. Rzeczywisty dach może się różnić od planu. Zawsze warto zmierzyć obiekt w terenie. Dzięki temu unikniesz niespodzianek i dokładnie zaplanujesz zakupy.
• Warto też sprawdzić, czy projektant uwzględnił pełną długość krokwi, dokładne nachylenie oraz wszystkie detale techniczne. Zdarza się, że uproszczenia projektowe różnią się od tego, co powstaje w rzeczywistości.

Dobrze policzona powierzchnia dachu to spokojna głowa inwestora i sprawna praca wykonawcy. To także realna oszczędność – mniej poprawek, mniej strat materiałowych i większa kontrola nad budżetem. Warto poświęcić chwilę na dokładne obliczenia. To inwestycja, która się opłaca!

‍

Jeśli lubisz majsterkować, aktywnie pracujesz na działce lub po prostu przeprowadzasz remont – podpowiadamy, gdzie wyrzucić puszki po farbie i jakie są zasady ich utylizacji.‍

Przy okazji malowania różnych elementów z betonu i metalu pojawia się potrzeba prawidłowej utylizacji opakowań. Puszka po farbie nie powinna trafiać do kosza z innymi śmieciami – przewidziano dla niej inną drogę.

Zdarza się też, że po skończonej pracy zostaje jeszcze trochę farby. Najlepiej wykorzystać ją do kolejnego malowania, ale nie zawsze jest to możliwe. Jednocześnie nawet najlepszej jakości produkt po kilku latach traci swoje właściwości, szczególnie jeśli nie jest przechowywany prawidłowo. Podpowiadamy, gdzie wyrzucić farbę w sposób odpowiedzialny i przyjazny środowisku.

Jak segregować puszki po farbie?

Puszki po wykorzystanych środkach malarskich nie są typowymi odpadami metalowymi. Odpowiednie przepisy o ochronie środowiska i odpadach klasyfikują opakowania farb jako odpady budowlane oraz lakiernicze. Nie nadają się więc one wprost do recyklingu i dlatego też należy postępować z nimi w odpowiedni sposób. Jak sortować i gdzie wyrzucać pojemniki po farbie, informują też sami producenci. Informacje te znajdziesz na etykiecie produktu. 

Kiedy puszki po farbie stają się odpadem niebezpiecznym?

Do typowych odpadów niebezpiecznych można zaklasyfikować opakowania farb i lakierów, które w swoim składzie zawierają substancje szkodliwe dla środowiska. W jaki sposób dowiedzieć się, czy farba, którą właśnie malujesz, może stanowić takie zagrożenie dla przyrody? Z pomocą przychodzi etykieta produktu. Producenci są zobowiązani do przekazania wyraźnej i pełnej informacji o potencjalnej szkodliwości produktów. Jeśli więc na opakowaniu farby lub lakieru znalazło się stosowne oznaczenie – dla bezpieczeństwa traktuj je jako odpad potencjalnie niebezpieczny. 

Jednocześnie praktycznie każda farba, jeśli jest nieodpowiednio użytkowana i przechowywana, może stanowić zagrożenie dla przyrody. Nie powinna być więc wylewana w nieprzeznaczonych do tego miejscach. Warto też pamiętać o dokładnym sprzątaniu miejsca malowania i usuwaniu plam. Nawet mała ilość niezabezpieczonej lub pozostawionej farby może sprawić, że zainteresują się nią np. owady lub zwierzęta, co może okazać się dla nich szkodliwe. 

Farba lub lakier staje się szczególnym zagrożeniem zwłaszcza, wtedy gdy dostanie się do wody. Nawet jeśli nie jest bezpośrednio trująca, może wywoływać niekorzystne zmiany, jak chociażby zmętnienie i osadzanie na roślinach. Płynąca woda może dodatkowo roznosić niepożądaną substancję na duże odległości.

Przy okazji odpowiedzi na pytanie, gdzie wyrzucić puszki po farbie, warto też zwrócić uwagę na zagrożenie pożarowe. Część produktów do malowania ma w swoim składzie substancje łatwopalne lub jest nimi rozcieńczana. Opakowania lub resztki takich farb zawsze trzeba traktować jak odpad niebezpieczny i przechowywać w odpowiedni sposób. Oczywiście podstawą jest trzymanie produktów z dala od źródła ognia i nadmiernego nagrzewania. Podczas oddawania takich opakowań do punktu zbiórki, również warto poinformować o tym fakcie obsługę.

Punkty recyklingu i zbiórki specjalistycznych odpadów

Gdzie wyrzucać farbę lub opakowania po niej? Na pewno nie do domowego śmietnika. Jak już wspomnieliśmy, brudne metalowe puszki nie nadają się do bezpośredniego recyklingu. Z tego też powodu nikt nie przyjmie ich na skupie złomu. Niezbyt dobrym pomysłem będzie również wyrzucanie do frakcji odpadów zmieszanych. Farby i lakiery nie powinny się w nich znajdować, bo pozostawione na wysypiskach przez lata mogą przesączać się lub emitować szkodliwe opary.

Pamiętaj, że w przypadku wykrycia pozbywania się odpadów w nieodpowiedzialny sposób, odpowiednie służby mogą nałożyć dotkliwy mandat lub wszcząć procedury karne.

Najlepszym i najdostępniejszym miejscem, gdzie można wyrzucić stare farby, jest punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych (tzw. PSZOK). Tego rodzaju miejsca  muszą prowadzić wszystkie gminy. Jednocześnie obowiązkiem jest odpowiednia selekcja przekazywanych materiałów. Jeśli uzbierało się sporo opakowań i zechcesz się ich pozbyć, najlepszym rozwiązaniem będzie kontakt z PSZOK i pytanie, czy takie puszki przyjmą. Zazwyczaj nie ma z tym problemu, jeśli przekazywane farby nie stanowią odpadów szczególnie niebezpiecznych. Warto też pamiętać, że punkty selektywnej zbiórki obsługują tylko mieszkańców indywidualnych i nie odbierają odpadów od podmiotów komercyjnych.

Odpowiedzialne pozbywanie się resztek farby

Ciekawą opcją oferowaną przez niektóre firmy, jest zwrot do sklepu lub bezpośrednio do producenta. Farba, która dla Ciebie jest już zbędnym odpadem, dla profesjonalnej firmy może okazać się cennym i bezpłatnym surowcem, który z powodzeniem można ponownie wykorzystać. W ten sposób produkt zyskuje drugie życie, środowisko jest mniej obciążone, a Ty pozbywasz się problemu.

Zdarza się też, że niektóre opakowania stoją w szopie lub garażu przez długie lata. Gdzie wyrzucać stare farby? W większości nadal nie mogą i nie powinny trafiać do odpadów komunalnych, więc ich droga jest podobna – najlepsze dla nich miejsce to PSZOK. 

Praktyczne sposoby na wykorzystanie pozostałości farb

Ponieważ potrzeba jest matką wynalazku, także w przypadku materiałów do malowania przy odrobinie inwencji można znaleźć dla nich nowe zastosowywania. Jeżeli po skończonej pracy zostało ci trochę farby, pomyśl, czy coś jeszcze w domu nie wymaga zabezpieczenia lub odświeżenia. Resztką farby czy lakieru można z powodzeniem pomalować stary betonowy murek, czy ozdobić schody. 

Jeżeli nie masz szczególnych potrzeb, dobrym rozwiązaniem jest przekazanie resztki farby np. znajomym lub sąsiadom. 

Profesjonalne usługi utylizacji odpadów malarskich

Jeżeli z jakichś względów zdarzyło Ci się korzystać z farby czy lakieru, którego skład klasyfikuje go jako substancję niebezpieczną, najlepszą metodą utylizacji jest obsługa ze strony specjalistycznej firmy. 

Może się zdarzyć, że nawet w przypadku typowych farb PSZOK odmówi ich przyjęcia, jeśli będzie to znaczna liczba opakowań. Warto wiedzieć, że na rynku są profesjonalne podmioty, które mogą pomóc w takiej sytuacji. Jest to o tyle wygodne, że zazwyczaj odbierają odpady na miejscu i stosują wymagane procedury, a Ty nie musisz się już niczym martwić. Druga strona medalu to fakt, że za profesjonalną usługę utylizacji trzeba będzie zapłacić.

Z opakowaniami produktów malarskich należy postępować odpowiedzialnie. Wiesz już, gdzie wyrzucić puszki po farbie oraz jak i gdzie wyrzucać starą farbę. A my zapraszamy do sklepów po nowe produkty RAFIL, które pozwolą Ci odświeżać i zabezpieczać otoczenie domu na długie lata.

Dom to miejsce, w którym chcemy czuć się przede wszystkim bezpiecznie. I choć ogrodzenie nie stanowi obronnej fortecy, to umowne granice działki wyznaczają obręby naszej prywatności.

Sprawdź, jaki kolor ogrodzenia pasuje do otoczenia domu i jak sprawić, by przestrzeń wokół domu była przyjemna w odbiorze.

Jak dobrać kolor ogrodzenia domu – porady

Ogrodzenie domu powinno przede wszystkim chronić naszą prywatność. Aby jednak otoczenie było estetyczne, bez względu na to, czy jesteś nowym mieszkańcem, czy w swoim domu mieszkasz od urodzenia, Twoim zadaniem jest zadbać o to, aby kolorystyka i otoczenie były harmonijne.

Zdarza się, że wprowadzamy się do domu, którego ogrodzenie najlepsze lata ma już za sobą. Mimo początkowych założeń o kosztach, jakie generuje wymiana ogrodzenia na nowe, warto wiedzieć, że większość z nich można odnowić. Ogrodzenie ocynkowane, stalowe lub metalowe z łatwością możesz przemalować.

Warto, aby kolorystyka pozostała naturalna. Ogrodzenie nie powinno zdecydowanie wyróżniać się na tle innych elementów. Wybierając stonowane barwy, takie jak szarość, czerń lub ciepły odcień brązu, dom wtopi się w krajobraz, zachowując swoją odrębność.

Ważne!

Zanim zdecydujesz się na przemalowanie ogrodzenia swojego domu, które być może nosi już ślady zużycia bądź ma drobne otarcia, zapoznaj się z poradami dotyczącymi przygotowania podłoża tuż przed położeniem farby.

Kolory ogrodzenia, które współgrają z kolorem dachu – postaw na spójność

Zarówno fasada budynku, jak i dach tworzą całość, w której nawet jeden niepasujący element może zaburzyć ogólną koncepcję. Aby wizerunek Twojego domu był spójny, warto wybrać zbliżony lub nawet identyczny z kolorem dachu kolor ogrodzenia.

Szczególnie polecane kolory, które doskonale współgrają z bryłą i otoczeniem, to szary, brązowy oraz czarny. Niepolecane są natomiast krzykliwe i rzucające się w oczy barwy, które, mimo że mogłyby urozmaicić otoczenie, zazwyczaj okazują się nie tyle odważne, ile ekstrawaganckie.

Jeśli chcesz, aby ogrodzenie Twojego domu pasowało do koloru dachu, możesz pomalować je farbą RAFIL Radach. Dobór odpowiedniego koloru ułatwi numer RAL. Spośród dostępnych kolorów farb szczególnym powodzeniem cieszy się klasyka w postaci odcieni RAL 7016 – szary antracytowy półmat – oraz RAL 9005 – czarny głęboki półmat. Warto też zwrócić uwagę na stopień połysku farby: mat, półmat lub połysk, który powinien współgrać z dachem i pozostałymi elementami architektury ogrodowej. Spójność naturalnych odcieni z otoczeniem sprawia, że dom nabiera stonowanego, eleganckiego charakteru.

Otoczenie domu – jak je zaprojektować, by zapraszało, a nie odstraszało?

Czasem już na pierwszy rzut oka możemy wysnuć wnioski na temat tego, jak domownicy dbają o przestrzeń dookoła domu. Dobrze przystrzyżony trawnik, odpowiednio dobrana i zadbana roślinność czy nawet ciekawy kolor balustrady balkonowej – wszystko to sprawia, że otoczenie Twojego domu mówi samo za siebie.

Jeśli dopiero wprowadzasz się do nowego domu i nie masz większego wpływu na zastaną architekturę krajobrazu – bez obaw. To detale decydują o tym, jak odbierają nas sąsiedzi i przechodnie. Najważniejsze jednak jest to, abyś to Ty dobrze czuł się w otoczeniu swojego domu. Marzysz o domu, który już od furtki byłby miejscem, do którego chciałbyś wracać?

Projektując przestrzeń na zewnątrz, zwróć uwagę na to, jakie istotne funkcje będzie pełnić przez kolejne lata. Zadbany ogród, estetyczny wjazd do garażu czy nawet surowiec, z którego wykonany jest dom, bezwzględnie rzutuje na to, jak odnajdziesz się w danym miejscu. Niejednokrotnie to nie metraż domu, a jego funkcjonalność, otoczenie i sąsiedztwo decydują o tym, czy Twój dom będzie wymarzonym miejscem do spędzenia reszty życia.

• Karta techniczna – zapis tworzony przez producenta, dotyczący konkretnego wyrobu, jego przeznaczenia, charakterystyki i stosowania.
• Symbol wyrobu – każdy wyrób posiada dany symbol, który określa typ rodzaj i jego kolor, na tej podstawie wyrób jest identyfikowany.
• Gęstość – masa 1 cm³ wyrobu oznaczana piknometrycznie w temp. 20°C; dla wyrobów dwuskładnikowych jest to wartość średnia, po zmieszaniu składników.
• Punkt zapłonu (ang. flash point) – jest to najniższa temp. materiału malarskiego, w której wytworzy on pary substancji palnych wystarczających do zapłonu w określonych warunkach zapłonu.
• Zużycie teoretyczne (ang. theoretical spreading rate) – wartość (i/m²; kg/m²; m²/l; m²/kg) podawana w danych technicznych farby; arytmetyczny wynik zależności zawartości substancji nielotnej i specyfikowanej grubości powłoki malarskiej.
• Zużycie praktyczne - zależy od wielu czynników, między innymi od zużycia teoretycznego, chropowatości podłoża, metody i warunków nakładania, wielkości i rodzaju malowanej powierzchni, a także roli powłoki w zestawie; określa się iloczynem współ- zużycia praktycznego i zużycia teoretycznego farby.
• Czas przydatności wyrobu do stosowania (ang. pot life) – max. czas, w którym wyrób lakierowy po zmieszaniu z utwardzaczem zachowuje swoje właściwości i nadaje się do nanoszenia na podłoże.
• Czas schnięcia (ang. drying time) czas przejścia ciekłej powłoki malarskiej w stałą powłokę o określonych własnościach fizycznych i mechanicznych w danej temp.
• Porowatość (ang. porosity) – zależy w głównej mierze od użytego pigmentu, charakteryzuje ją obecność w powłoce otworków i kanalików sięgających do podłoża.
• Przepuszczalność (ang. permeability) – charakteryzuje zdolność przepuszczania gazów lub par przez powłokę, zależy od własności fizykochemicznych, grubości powłoki.
• Przyczepność (ang. adhesion) – zdolność powłoki do wiązania się z podłożem lub poprzednią warstwą.
• Trwałość powłoki (ang. durability) – przypuszczalny czas „życia” powłoki malarskiej do pierwszej głównej renowacji.
• Wydajność - powierzchnia (w m2), która może być pokryta daną ilością wyrobu lakierowego tworzącego powłokę o wymaganej grubości; zależy od warunków stosowania, złożoności geometrycznej konstrukcji, warunków atmosferycznych itp.
• Powłoka termoodporna – odporna na długookresowy wpływ temp. powyżej 150°C.
• Emalia (ang. top coat) – wyrób malarski pigmentowany o wysokich walorach dekoracyjnych, zwłaszcza barwie i połysku. Jako warstwy nawierzchniowe – emalie – muszą być odporne na wpływ zewnętrznych czynników korozyjnych np. promieniowanie słoneczne.
• Farba (ang. primer) – materiał malarski pigmentowany, tworzący powłokę kryjącą – która ma przede wszystkim spełniać funkcje ochronne. Farby tego typu (gruntujące, przeciwrdzewne) nanoszone są bezpośrednio na podłoże i zawierają składniki powstrzymujące procesy korozyjne. Powinny charakteryzować się głównie dobrą przyczepnością do podłoża.
• Farba do czasowej ochrony – chroni czasowo przed działaniem czynników atmosferycznych i korozyjnych (najczęściej przez okres 6 m-cy na czas montażu, transportu, składowania).
• Farba, emalia tiksotropowa – zawiera dodatki powodujące efekt zmniejszania się lepkości pozornej (upłynnienie) w czasie działania naprężeń ścinających (mieszanie, rozcieranie pędzlem).
• Farba na gorzej przygotowane podłoże (ang. surface tolerant) – przeznaczona do gruntowania, tolerująca gorzej przygotowane powierzchnie. Posiada właściwości: stabilizacji, przetwarzania i penetracji rdzy.
• Farby chemoutwardzalne (ang. chemical curing paints) – produkt malarski składający się z dwu lub trzech składników (żywica + utwardzacz) mieszanych bezpośrednio przed aplikacją.
• Farba grubopowłokowa (ang. high build) – materiał malarski dający grubszą powłokę suchą niż powszechnie stosowane materiały.
• Lakier (ang. varnish) – wyrób malarski niepigmentowany dający w efekcie powłokę przeświecalną.
• Pigmenty (ang. pigments) – są to substancje nierozpuszczalne w spoiwie farby a ulegające w nim zdyspergowaniu. Charakterystyczne dla nich są następujące własności: barwa, zdolność krycia, niekiedy zdolności ochronne i przeciwrdzewne.
• Rozcieńczalnik (ang. thinner) – lotna ciecz nie rozpuszczająca substancji błonotwórczej. Po dodaniu do materiału malarskiego nie powoduje niekorzystnych objawów. Dodatek rozcieńczalnika wymagany może być w przypadku nadmiernego zgęstnienia wyrobu wskutek zbyt długiego lub nieodpowiedniego przechowywania. Należy jednak pamiętać, że dodatek nawet małej ilości rozcieńczalnika może spowodować duże zmiany w grubości powłoki (szczególnie dla wyrobów tiksotropowych).
• Rozpuszczalnik (ang. solvent) – ciecz rozpuszczająca substancje błonotwórczą (spoiwo). Przy doborze rozpuszczalnika zwrócić trzeba uwagę m. in. na: zdolność rozpuszczania, lotność, temp. zapłonu, toksyczność, zapach itp.
• Substancja nielotna; części stałe (ang. solids) – łączna zawartość substancji błonotwórczych, pigmentów, wypełniaczy i innych składników materiału malarskiego pozostająca na powierzchni malowanej w procesie schnięcia powłoki.