Farba do ocynku – czym pomalować parapet zewnętrzny?

Beton w ogrodzie ma wiele zastosowań. Będzie idealny do stworzenia trwałych i estetycznych obrzeży rabat oraz do budowy podwyższonych rabat betonowych. Jak je zaprojektować? Jakie rośliny wybrać? Przeczytaj poradnik!

Betonowe rabaty to domena ogrodów w stylu nowoczesnym czy minimalistycznym. Doskonale wyglądają w połączeniu z dekoracyjnymi kamieniami, trawami, iglakami czy hortensjami. Wbrew pozorom betonową rabatę możesz wkomponować także do ogrodu w stylu tradycyjnym, naturalistycznym czy wiejskim. W aranżacji ogrodu pomogą farby do betonu Rafil, które ożywią betonową powierzchnię dowolnym kolorem. 

Z artykułu dowiesz się, jak zaprojektować rabatę oraz jak wyznaczyć miejsce dla roślin z betonowym obrzeżem. Podpowiemy również, jak zbudować betonowe rabaty warzywne oraz podwyższone rabaty betonowe na trawy czy kwiaty. 

Jak zaplanować i zbudować betonową rabatę?

Betonowa rabata w ogrodzie może mieć różne oblicza. Zacznijmy od wersji najprostszej. Betonowymi obrzeżami (np. krawężnikami) możesz łatwo wydzielić rabatę bylinową czy mieszaną i oddzielić ją od trawnika lub chodnika. Taka rabata betonowa będzie pasować do ogrodu w każdym stylu. Wystarczy dobrać niskie betonowe obrzeża i pomalować je na kolor naturalny, np. brązowy. Zalet betonowych rabat jest mnóstwo – to pomysł na obrzeża czy pojemniki, które przez długi czas będą wyglądały atrakcyjnie. W przeciwieństwie do ich drewnianych odpowiedników, betonu nie trzeba regularnie konserwować, niestraszny mu mróz, wiatr czy słońce. 

Drugi pomysł na beton w ogrodzie to rabaty warzywne. Możesz w nich uprawiać dowolne warzywa, w tym pomidory, ogórki czy zioła. Rabata warzywna z betonu jest właściwie niezniszczalna! Do roślin nie trzeba się schylać, a zbiorom nie grożą szkodniki jak nornice czy ślimaki. 

Kolejna opcja to rabatka betonowa w formie jednej lub kilku połączonych ze sobą donic. To rozwiązanie na mały metraż, do ogrodów nowoczesnych, minimalistycznych, japońskich. Z betonem pięknie komponują się zimozielone drzewka, iglaki oraz miskanty i inne trawy. 

Wybór odpowiedniego miejsca i kształtu

Projektując rabatę, zacznij od wyboru odpowiedniego miejsca. Rabata powinna komponować się z resztą ogrodu i być widoczna z wielu różnych punktów. Dobierz też właściwą wielkość rabaty. Za szeroka jest trudna do pielęgnacji. Za wąska – nie pozwala rozwinąć się roślinom.

Najprościej jest stworzyć rabaty o kształcie geometrycznym – wytycza się je wtedy przy pomocy palika i sznurka. Najładniejsze są jednak te opływowe czy owalne. Pięknie prezentują się rabaty okrągłe w formie wysp na środku trawnika. W centrum sadzi się wtedy najwyższe rośliny, a niższe – bliżej obrzeży. 

Przygotowanie terenu i formy

Przed rozpoczęciem prac trzeba przygotować teren. Musisz zdjąć darń – najlepiej odłożyć ją na wcześniej przyszykowaną folię. Wyciągnij też kłącza i usuń chwasty. Jeśli planujesz wydzielić miejsce z betonowym obrzeżem, całość spulchnij widłami, do zwięzłej gleby nasyp nieco piasku, a całość wyrównaj. 

Jeśli planujesz podwyższaną grządkę betonową na warzywa, byliny czy inne rośliny, ziemię oczyść i wyrównaj, aby konstrukcja była stabilna. 

Wylewanie betonu i tworzenie struktury

Jest kilka metod na wykonanie betonowej rabaty. Najbardziej pracochłonny (ale i najtańszy) sposób to wylanie betonowej konstrukcji samodzielnie, korzystając z drewnianego deskowania czy innego rodzaju formy. Jest to jednak pomysł dla tych, którzy potrafią pracować z betonem i mają do tego odpowiedni sprzęt.

Początkującym ogrodnikom doradzamy, by kupić gotowe, betonowe panele czy płyty do wykonania podwyższanych grządek lub donic. To półprodukty, które łączy się ze sobą przy pomocy kątowników i śrub, a następnie maluje farbą do betonu. Takie wykonanie rabaty będzie zdecydowanie szybsze. 

Na obrzeża betonowe idealne z kolei będą niskie krawężniki. W przeciwieństwie do obrzeży drewnianych czy z tworzywa pozostaną jak nowe przez wiele lat. Bez problemu kupisz je gotowe w dowolnym rozmiarze. 

Pielęgnacja i konserwacja rabatki betonowej

Choć beton jest wyjątkowo trwałym i odpornym na warunki pogodowe oraz upływ czasu materiałem, odpowiednia pielęgnacja może dodatkowo wydłużyć jego żywotność oraz poprawić wygląd. Jak zadbać o betonowe elementy w Twoim ogrodzie? 

Czyszczenie i usuwanie zabrudzeń

Podstawa pielęgnacji betonowej rabaty, donicy czy obrzeża to regularne czyszczenie i usuwanie zabrudzeń. Należy pozbywać się glonów, mchu, pleśni, ziemi i piasku. Po usunięciu zanieczyszczeń beton trzeba umyć i pozostawić do wyschnięcia. 

Malowanie i impregnacja betonu

Kolejny krok to odnawianie betonu przy pomocy odpowiedniej farby. Polecany produkt do malowania betonowych powierzchni w ogrodzie takich jak: obrzeża, donice, pojemniki, podmurówki to farba Rafil CHLOROKAUCZUK. Produkt tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Co ważne, w przypadku powierzchni betonowych nie wymaga zastosowania podkładu. Dzięki farbie Rafil CHLOROKAUCZUK nadasz betonowym rabatom pożądany kolor – do wyboru masz aż 20 odcieni, od bieli po kolor czarny. 

Beton można też zaimpregnować przy pomocy specjalnego środka, który zabezpieczy obiekty przed działaniem czynników atmosferycznych oraz zadba o trwałość koloru. 

Pielęgnacja roślin w rabacie

Dbając o betonową rabatę, nie zapomnij o najważniejszym jej elemencie, czyli roślinach. Już na etapie wyboru gatunków i odmian trzeba wziąć pod uwagę stanowisko, w jakim będą rosły. Jeśli rabata jest w miejscu zacienionym, dobierz te, które preferują mniej światła. Jeśli w słonecznym – zadbaj o gatunki ciepłolubne. Wybieraj też rośliny mrozoodporne, aby uniknąć kolejnych nasadzeń.

Dobrym pomysłem jest automatyczne nawadnianie kropelkowe rabaty. Pozwala ono uniknąć żmudnego podlewania i skutecznie zmniejsza rachunki za wodę. Weź pod uwagę zapotrzebowanie roślin na wodę oraz składniki odżywcze i przestrzegaj zasad prawidłowej pielęgnacji. Regularnie podcinaj kwiaty i krzewy, jeśli tego wymagają. Stosuj odpowiednie środki ochrony roślin zawsze, kiedy jest to konieczne. 

Inspiracje i pomysły na dekoracje rabaty

Jak może wyglądać Twoja rabata? Oto kilka dodatkowych wskazówek! 

Dodatki do betonowej rabaty

Z betonem doskonale komponuje się drewno. To naturalny materiał, który warto stosować w każdym ogrodzie. Rabata betonowa z drewnianymi elementami będzie prezentować się naturalniej i przytulniej. 

Kolorystyka i wybór roślin

Nasza propozycja to rabata wielokolorowa i kwitnąca w różnych porach roku. Dzięki niej ogród będzie atrakcyjny przez cały sezon. Kwiaty jednoroczne zestawiaj więc z bylinami, których ozdobą są liście, takimi jak funkie czy paprocie. Dobieraj rośliny tak, by miały różne okresy wegetacyjne i łącz ze sobą różne kolory i struktury. 

Sezonowe ozdoby i dekoracje

Ogród powinien być piękny przez cały rok. W związku z tym warto zaopatrzyć się w rośliny i dekoracje sezonowe. Wiosną będą to tulipany, żonkile, szafirki, hiacynty czy bratki. Jesienią warto kupić kolorowe wrzosy i chryzantemy w pięknych donicach, a do tego dynie i inne jesienne symbole. Dzięki takim zabiegom będziesz cieszyć się ogrodem nawet wtedy, gdy większość kwiatów na rabatach już przekwitnie. 

Rabatka betonowa to sposób na niepowtarzalny, nowoczesny ogród. Betonowe elementy na zewnątrz warto konserwować przy pomocy środków Rafil – dzięki temu będą wyglądały efektownie wiele lat!

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Ogrodzenie domu już na pierwszy rzut oka wiele mówi o jego mieszkańcach. Zainspiruj się pomysłami na kolory ogrodzeń metalowych i dokonaj w swoim otoczeniu małych-wielkich zmian.

Kolory ogrodzeń metalowych – klasyka i uniwersalizm

Ogrodzenie domu nie tylko wyznacza granice prywatności, ale również świadczy o właścicielu budynku. Dobór stonowanej kolorystyki jest najczęstszym rozwiązaniem, które nigdy nie wychodzi z mody. Niezależnie od rozmiaru bryły, koloru elewacji i elementów dekoracyjnych warto, aby kolor metalowego ogrodzenia był spójny z kolorem dachu, orynnowaniem, a nawet stolarką okienną.

Jeśli cenisz proste i efektowne rozwiązania, sprawdź 3 propozycje uniwersalnych kolorów metalowego ogrodzenia:

• szary antracytowy półmat – RAL 7016 – jeden z najczęściej wybieranych odcieni, który wspaniale współgra z szarą dachówką i jasną elewacją domu,
  ‍
• czarny głęboki mat – RAL 9005 – barwa, dzięki której otoczenie Twojego domu zachowa klasyczny charakter,
  ‍
• brązowy czekoladowy półmat – RAL 8017 – brązowe odcienie pasują zwłaszcza do drewnianych elementów otoczenia domu, jak również drewnianej elewacji.

Nietuzinkowy kolor metalowego ogrodzenia domu – odważnie czy z pomysłem?

Coraz częściej zdobimy otoczenie naszego domu odważną kolorystyką, nietuzinkowymi dodatkami lub interesującymi roślinami. Wybór zdecydowanego koloru ogrodzenia metalowego to dobry pomysł, jeśli chcesz, by Twój dom nie przypominał innych budynków. Dostępna kolorystyka produktu RAFIL Chlorokauczuk daje Ci spory wybór i bez względu na indywidualne preferencje, jeśli tylko chcesz, możesz sprawić, by Twoje ogrodzenie widoczne było z drugiego końca ulicy.

{{recomended-product}}

Oto 4 inspiracje na odważną kolorystykę Twojego metalowego ogrodzenia:

• kolor żółty – zdecydowany, słoneczny. Odcień RAL 1003 – żółty sygnałowy połysk – lub RAL 1023 – żółty drogowy połysk – sprawią, że ogrodzenie Twojego domu mocno odznaczy się na tle otoczenia;
  ‍
• kolor czerwony – niebanalny, ognisty, pobudzający kolor czerwony z pewnością przykuje wzrok niejednego przechodnia. Jeśli kochasz odważne rozwiązania, a ten kolor występuje w dodatkach Twojego domu, takich jak okiennice, barwa ta może się świetnie komponować zarówno z jasną, jak i ciemną bryłą domu, a także z drewnianymi dodatkami na elewacji. RAL 3020 – czerwony drogowy połysk – lub nieco bardziej przygaszony RAL 3011 – wiśniowy połysk – dodadzą otoczeniu pobudzającego akcentu;
  ‍
• kolor zielony – doskonale wtapia się w otoczenie, zwłaszcza jeśli posiadasz bujną roślinność. Jeśli w naturalny sposób pragniesz „odgrodzić się” od otoczenia i ukryć swój dom wśród drzew, odcień RAL 6002 – zielony liściasty połysk – będzie dobrym rozwiązaniem;
  ‍
• kolor niebieski – jeśli odcienie koloru niebieskiego przypominają Ci zjawiskowe otoczenie greckich wysp, wiedz, że wdzięczny, grecki błękit śmiało przyjmie się również na naszych rodzimych podwórkach. Odcienie RAL 5012 – niebieski jasny połysk – oraz RAL 5005 – niebieski sygnałowy połysk – sprawią, że charakter Twojego domu będzie niepowtarzalny.

Renowacja ogrodzenia – jaka farba nadaje się na metalowe ogrodzenie?

Dobór farby przystosowanej do rodzaju podłoża to podstawa. Nie warto testować innych rozwiązań niż te, które są dedykowane do danej powierzchni, sprawdzone i bezpieczne. Jeżeli ogrodzenie Twojego domu jest metalowe i straciło swój dawny blask, jest porysowane lub nawet rdzewieje – nie martw się, to nie ogrodzenie jest do wymiany, ale warstwa farby.
Zanim rozpoczniesz renowację ogrodzenia, pamiętaj o tym, że:

• metalowe podłoże musi być dokładnie oczyszczone, a resztki starej farby usunięte. O tym, jak pozbyć się starej farby z metalowych powierzchni, dowiesz się tutaj,
• dobór metody malowania nie tylko pozwoli zaoszczędzić Ci czas, ale również ułatwi dotarcie do trudniej dostępnych zakamarków ogrodzenia,
• spośród dostępnych farb przystosowanych do warunków zewnętrznych wybierz produkt, który cechuje się dobrą przyczepnością – sprawdź nasze produkty do malowania powierzchni metalowych.

Jeśli wiesz już, jak z głową zabrać się do renowacji metalowego ogrodzenia Twojego domu, pamiętaj o tym, że to detale i dodatki decydują o charakterze Twojego otoczenia i nawet drobna zmiana może zrobić ogromne wrażenie.

Estetyka ma znaczenie, ale funkcjonalność to priorytet, gdy planujesz malowanie maszyn rolniczych. Ziemia, piasek, substancje chemiczne czy trudne warunki atmosferyczne sprzyjające korozji to tylko kilka z czynników, którym musi oprzeć się powłoka maszyny. Podpowiadamy, jak wybrać farbę najlepszą do tego celu.

Jakie typy farb są stosowane do malowania maszyn rolniczych?

Maszyny rolnicze wymagają bardzo trwałych i odpornych powłok, ponieważ są one nieustannie narażone na tarcie, uszkodzenia mechaniczne i kontakt z czynnikami mogącymi je naruszyć. Farba do maszyn rolniczych musi sprawdzać się dobrze zarówno na powierzchniach eksponowanych, jak i elementach na co dzień ukrytych, typowo funkcjonalnych, gdzie jej głównym zadaniem jest ochrona przed korozją.

Farby do maszyn rolniczych zasadniczo dzielą się na dwa typy:

• Emalie alkidowe, czyli szeroko stosowane farby olejne, które są popularne przede wszystkim ze względu na niską cenę. Ich wadą jest trwałość – powłoki tego typu nie utrzymają się długo na elementach maszyn narażonych na częste uszkodzenia mechaniczne. Malowanie traktora czy ciągnika taką farbą może być też niezadowalające pod względem estetycznym.
• Emalie na bazie żywicznej, czyli akrylowe i epoksydowe lub farby poliuretanowe do maszyn rolniczych. Nad farbami olejnymi górują pod względem odporności i walorów estetycznych. Na szczególną uwagę zasługują chlorokauczukowe farby do maszyn rolniczych z serii RAFIL Chlorokauczuk. Są one stworzone z myślą o ochronie metalu przed działaniem czynników atmosferycznych i uszkodzeniach różnego typu, dzięki czemu znacznie lepiej opierają się zarysowaniom i odpryskom, dłużej zachowują połysk i intensywność kolorów, a wygląd powłoki pozostaje atrakcyjniejszy niż w przypadku farb olejnych.

Ważne!

Farby do malowania maszyn rolniczych muszą być nakładane w odpowiednich warunkach, żeby najważniejsze cechy powłoki zostały zachowane na długi czas. Mowa o temperaturze w przedziale do 15 do 25 stopni Celsjusza i wilgotności nie większej niż 80 proc. W przeciwnym razie zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia wad powłoki – wydłużonego suszenia, odbarwień i marszczenia powierzchni emalii.

Na co zwracać uwagę przy wyborze farby do maszyn rolniczych?

Farby do maszyn rolniczych są dostosowane do wielu zastosowań i potrzeb, które mogą się różnić w zależności od sytuacji. Przed zakupem warto uwzględnić:

• Środowisko pracy – mowa przede wszystkim o czynnikach, na jakie podczas pracy będzie narażona maszyna. Inny typ farby sprawdzi się przy zabrudzeniach i uszkodzeniach powłoki wynikających z kontaktu z ziemią, piachem czy kamieniami, inny w przypadku zbiorników na nawóz, gdzie powłoka musi być odporna także na czynniki chemiczne czy substancje biologiczne różnego rodzaju.
• Miejsce nałożenia – istotne jest także, jaka farba do maszyn rolniczych znajdzie się w konkretnym miejscu. Farby eksponowane na obudowie maszyny powinny nie tylko ją chronić, ale też dobrze wyglądać, co ma znaczenie drugorzędne przy malowaniu elementów na co dzień niewidocznych. Dodatkowo farba stosowna na przykład na osłonach silnika czy układu wydechowego musi być odporna na wysoką temperaturę, więc do tego celu konieczną są farby podwyższonej odporności termicznej.
• Kompatybilność – malowanie maszyn rolniczych wymaga zastosowania całego systemu produktów do metalu. W przypadku emalii chlorokauczukowych niezbędne jest uprzednie zagruntowanie powierzchni farbą podkładową. Bardzo ważne jest, aby produkty dobrze ze sobą pracowały, dlatego najlepiej, jeżeli będą pochodziły z tej samej serii od jednego producenta. Gdy stosujemy emalię nawierzchniową RAFIL CHLOROKAUCZUK musimy uprzednio pomalować powierzchnię gruntem RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. A po malowaniu, do czyszczenia narzędzi malarskich, takich jak pędzle czy wałki użyjemy RAFIL Rozcieńczalnik Do Wyrobów Chlorokauczukowych i Poliwinylowych. Pamiętaj jednak, aby oczyścić je zaraz po użyciu – kiedy produkt zaschnie, może okazać się to o wiele trudniejsze.

Malowanie maszyn rolniczych: jak uzyskać najlepszy efekt?

Nawet najlepsza farba połączona z dobrej jakości podkładem nie zda egzaminu, jeśli maszyna nie zostanie prawidłowo przygotowana do malowania. Pierwszy krok to oczywiście pozbycie się zanieczyszczeń – błota, ziemi, oleju silnikowego i zgorzelin za pomocą środków dostosowanych do typu zabrudzenia i rodzaju powierzchni.

Kolejny krok to usunięcie starych powłok farby za pomocą papieru ściernego, szlifierki lub, w przypadku dużych powierzchni, na drodze piaskowania lub szkiełkowania. W miejscach niewidocznych szlifowanie służy przede wszystkim pozbyciu się korozji i zwiększeniu przyczepności powłoki. Na powierzchniach zewnętrznych i eksponowanych dokładne wyszlifowanie jest niezbędne, by farba dobrze się prezentowała.

Narzędzie do szlifowania trzeba dobrać do potrzeb – sprawdzi się zarówno szczotka do metalu, jak i papier ścierny bądź szlifierka, standardowa lub miniaturowa. Piaskowanie i szkiełkowanie można zlecić fachowcom, zwłaszcza gdy planujemy kompleksowe malowanie dużego ciągnika, traktora czy przyczepy.

Po pozbyciu się powłok starej farby powierzchniowej trzeba zmatowić papierem ściernym, odpylić i odtłuścić, by była przygotowana na nałożenie nowej farby. Podobnie jak w przypadku innych powierzchni, zanim zaczniesz malowanie oczyszczoną powierzchnię, należy ją zagruntować, a potem zastosować właściwą farbę z podkładem. W przypadku gruntu także najlepiej sięgnąć po produkty jednego producenta.