Ogrodzenia metalowe cieszą się niesłabnącą popularnością – wykorzystuje się je do wyznaczania granic posesji, działek rekreacyjnych, ogródków. Nic dziwnego! Nowoczesne ogrodzenia metalowe nie tylko zapewniają bezpieczeństwo i prywatność, ale także stanowią efektowną ozdobę, podkreślającą charakter przestrzeni, którą wydzielają. Jakie rodzaje i wzory ogrodzeń metalowych są obecnie najmodniejsze? Zapraszamy na przegląd inspiracji!
Ogrodzenia metalowe: siatka
Ogrodzenie z siatki cieszy się nieustannym zainteresowaniem – przede wszystkim ze względu na niską cenę, wysoką dostępność i nieskomplikowany montaż. Czy warto w nie inwestować?
Ogrodzenie tego typu składa się z metalowych przęseł oraz siatki ogrodzeniowej, która jest do nich przymocowywana. Efekt estetyczny, jaki zapewnia ogrodzenie z siatki, nie zachwyci najbardziej wymagających oczu. Niemniej jednak często okazuje się, że rozwiązanie to jest w pełni wystarczające – np. do tymczasowej ochrony granic działki.
Pomimo tego, że ogrodzenie z siatki często traktowane jest jako rozwiązanie doraźne, nic nie stoi na przeszkodzie, by zamontować je na stałe. Odpowiednio pielęgnowana i chroniona przed rdzą siatka może pełnić swoją funkcję przez naprawdę wiele lat.
Jak dbać o ogrodzenia metalowe?
Każdy rodzaj metalu podatny jest na korozję – naturalny proces, w wyniku którego materiał stopniowo niszczeje i pokrywa się rdzą. Nie sposób całkowicie go zatrzymać, jednak dzięki specjalistycznym produktom można go znacznie spowolnić.
Jeżeli chcesz, by Twoje ogrodzenie metalowe zachowały nieskazitelny wygląd przez długie lata, musisz regularnie przeprowadzać jego renowację. Konieczne będzie czyszczenie metalu z zabrudzeń i ewentualnych ognisk korozji, a także malowanie powierzchni specjalistycznymi farbami do metalu, takimi jak RAFIL Chlorokauczuk czy RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.
Ogrodzenia metalowe – wzory panelowe
Ogrodzenia panelowe to jedno z najpopularniejszych rozwiązań, cieszących się uznaniem zarówno tradycjonalistów, jak i zwolenników nowoczesnego wzornictwa. Czym się charakteryzują?
Konstrukcja ogrodzenia panelowego opiera się na modułach – specjalnych panelach – zamontowanych w stabilnych ramach. Jakie moduły dostępne są na rynku? Wybór potrafi przyprawić o zawroty głowy! Najprostsze i najtańsze modele wykonane są z siatki ogrodzeniowej. Bardziej efektowne (i znacznie kosztowniejsze) moduły składają się ze stalowych przęseł, układających się w minimalistyczne formy (np. poziome lub pionowe pasy) bądź fantazyjne, ozdobne wzory.
Panele to ogrodzenia metalowe, które charakteryzują się łatwym montażem, wytrzymałością, a także dużą uniwersalnością – prawdopodobnie każdy znajdzie model odpowiedni dla siebie.
Kute ogrodzenia metalowe – wzory nowoczesne
Kute ogrodzenia metalowe to najbardziej luksusowe i najdroższe z proponowanych przez nas rozwiązań. Co sprawia, że są tak wyjątkowe?
Kute ogrodzenia są ciężkie, masywne i najbardziej stabilne, spośród wszystkich rozwiązań dostępnych na rynku. Dzięki temu zapewniają najlepszą ochronę przeciwko potencjalnymi włamywaczami. Niestety, pokaźne rozmiary wiążą się również z pewnymi utrudnieniami. Masywność kutych ogrodzeń sprawia, że ich samodzielny montaż jest właściwie niemożliwy – wymaga specjalistycznego sprzętu oraz fachowców, którzy wykonają głęboką i wytrzymałą podmurówkę.
Dość często spotykaną praktyką jest wykonywanie kutych ogrodzeń według wytycznych klienta. Pozwala to na stworzenie indywidualne projektu, uwzględniającego nie tylko wzór ogrodzenia, ale także jego wysokość, kształt czy kolor. To wyjątkowo atrakcyjna opcja dla każdego, kto ceni sobie oryginalność.
Nowoczesne ogrodzenia metalowe to niezwykle bogata grupa produktów. Znalazły się w niej zarówno niedrogie, jak i luksusowe propozycje – o zróżnicowanych kształtach, wymiarach czy sposobach montażu. Niezależnie od tego, na jaki model i wzór się zdecydujesz, pamiętaj, by odpowiednio dbać o metal – unikać rdzy i co kilka lat odmalowywać powierzchnię przy użyciu farb RAFIL.
Dowiedz się, jak odnowić stare schody betonowe zewnętrzne. W tym przewodniku omawiamy kroki renowacji. Podpowiadamy też, jak wybrać farbę na schody betonowe.
Beton to najpopularniejszy materiał, z którego wykonywane są schody zewnętrzne i użytkowe wejście do domu. Beton ma wiele zalet. Dobrze przygotowany, jest odporny na zużycie i ścieranie, niskie oraz wysokie temperatury i wilgoć.
Przychodzi jednak moment, kiedy warto się im przyjrzeć i odnowić. Najlepszą i najprostszą metodą jest wykończenie schodów betonowych poprzez malowanie odpowiednimi farbami i preparatami zabezpieczającymi. Podpowiadamy, jak dobrać odpowiednią farbę oraz jak zadbać o malowane schody betonowe.
Schody betonowe malowane emalią RAFIL np. RAFIL NA BETON Zestaw Lakier poliuretanowy mogą znów wyglądać jak nowe.
Planowanie i przygotowanie schodów do renowacji
Kiedy należy zabrać się za odnawianie schodów? Zależy to od dwóch czynników – ich stanu technicznego oraz wyglądu. Schody zewnętrzne są szczególnie narażone na wiele niszczących oddziaływań. Z czasem może osłabiać je zarówno mróz jak i wilgoć, w tym zamarzająca woda, ale także nadmierne nasłonecznienie.
Dodatkowym zagrożeniem są mikroorganizmy, mchy czy grzyby, które powoli osłabiają strukturę materiału i wpływają na jego estetykę. Zużycie techniczne objawia się przede wszystkim ubytkami i osłabieniami w strukturze materiału. Zapewniające wejście do domu schody zewnętrzne mogą kruszyć się lub pękać. Krawędzie stopni narażone są z kolei na ścieranie spowodowane codziennym chodzeniem. Jeżeli zaawansowanie zużycia nie zagraża bezpieczeństwu, warto przeprowadzić renowację, która zapewni uzupełnienie ubytków i przywróci schodom dawny wygląd.
O remoncie trzeba pomyśleć także wtedy, kiedy konstrukcja schodów z czasem staje się mało estetyczna. Powierzchnię betonu brudzą zarówno osady i pyły z powietrza, jak i te nanoszone na butach domowników. Schody zewnętrzne bywają narażone także na zaciekanie. Beton może również przebarwiać się na skutek kolonizacji przez grzyby i porosty.
Jeśli więc stwierdzisz, że Twoje zewnętrzne schody betonowe wymagają remontu, możesz odświeżyć je łatwo i wygodnie. Na początku oceń stopień zużycia, aby podjąć adekwatne działania naprawcze. Warto też odpowiednio przygotować się do renowacji.
Najlepszy czas na remont betonowych schodów – i wszystkich innych betonowych elementów znajdujących się na zewnątrz – to ciepłe miesiące wiosenno-letnie. Prace warto prowadzić przy temperaturach przekraczających 10 st. C i niskiej wilgotności. Ma to wpływ na proces malowania, schnięcia farby lub uzupełnień betonu, a ostatecznie na efekty estetyczne. Warto też pamiętać, że ewentualne zaprawki muszą odpowiednio stężeć, więc w przypadku schodów dość mocno zużytych na renowację trzeba zaplanować więcej niż jeden dzień.
Regularne czyszczenie schodów betonowych to codzienny sposób na ich ładny wygląd.
Jak odnowić betonowe schody – lista narzędzi i materiałów
Do czyszczenia betonu i usuwania spękań bardzo przyda się druciana szczotka. Można pokusić się o czyszczenie ręczne, ale znacznie lepiej sprawdzi się szczotka montowana do wkrętarki, wiertarki lub szlifierki kątowej. Na etapie czyszczenia, jeżeli jest taka możliwość, zdecydowanie warto zaopatrzyć się także w myjkę ciśnieniową, która bardzo ułatwia pracę.
Jeżeli konieczne będzie uzupełnianie powierzchni betonu, przyda się też szlifierka z papierem ściernym – gruboziarnistym do szlifowania wstępnego i drobnym do wygładzenia powierzchni. Wypełnianie ubytków wykonuje się zazwyczaj przy pomocy szpachelki lub niedużej kielni.
Na etapie malowania niezbędny jest wałek lub zestaw pędzli. Można je też ewentualnie przeprowadzić metodą natryskową.
Najważniejsza sprawa to dobór odpowiednich materiałów do malowania betonu. Podstawą jest dobra farba na schody betonowe. Warto sięgnąć po wydajne i sprawdzone produkty, jakie oferuje marka Rafil. Farba, która sprawdzi się w każdych warunkach to RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa oraz Lakier Poliuretanowy. Ze względu na technologię nakładania farby oraz późniejszą konieczność umycia narzędzi, warto też zaopatrzyć się w dedykowany do tych produktów rozpuszczalnik.
Krok po kroku – oczyszczanie i przygotowanie schodów
Jak odnowić stare schody betonowe zewnętrzne? Przygotowanie schodów do malowania zacznij od ich dokładnego umycia. Najlepiej nada się do tego myjka ciśnieniowa, ale zwykły szlauch i szczotka też dadzą radę. W miejscach bardziej zabrudzonych lub kruszących się trzeba użyć drucianej szczotki.
Jeśli zachodzi taka potrzeba, ubytki na schodach należy wypełnić betonem lub specjalnymi mieszankami. Warto pamiętać, że aby beton dobrze wiązał z nową nakładaną substancją, kilka godzin wcześniej schody należy zwilżyć – dlatego też przydaje się mycie. W przypadku dużych ubytków, najlepiej wypełniać je kolejnymi warstwami, czekając z nałożeniem kolejnej, aż poprzednia zwiąże.
Po etapie szpachlowania wypełnione miejsca należy wyszlifować lub przetrzeć papierem ściernym. Powstały pył koniecznie trzeba zmieść, lub wytrzeć na mokro, ponieważ jego pozostawienie może mieć negatywny wpływ na późniejsze malowanie.
Malowanie i ochrona betonowych schodów
Schody betonowe możesz malować po zakończeniu etapu czyszczenia i uzupełniania ubytków. W przypadku zastosowania wydajnej emalii epoksydowej RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowamożesz posłużyć się pędzlem, wałkiem lub metodą natryskową.
Pierwszym krokiem jest odpowiednie przygotowanie farby, poprzez zmieszanie obu jej składników – emalii i utwardzacza. Tak przygotowana mieszanina powinna być położona na beton w czasie do 8 godzin. Kolejnym krokiem jest zagruntowanie powierzchni betonu, co dodatkowo ją zabezpieczy i ułatwi późniejsze malowanie. Gruntowanie wykonuje się tą samą emalią, natomiast rozcieńczoną w stosunku 20%. Po wyschnięciu pierwszej warstwy, dla wzmocnienia efektu sugeruje się położenie drugiej.
Warto zwrócić uwagę, że schody betonowe często bywają dodatkowo pokryte innymi materiałami – najczęściej są to płytki ceramiczne, czasami sztuczny lub naturalny kamień. Emalia do betonu sprawdza się także bardzo dobrze do malowania pokrewnych mu materiałów. Nic więc nie stoi na przeszkodzie, aby przy malowaniu betonowej konstrukcji schodów odnowić i zabezpieczyć jątakże ich powierzchnię pokrytą innym materiałem.
Do wykończenia schodów betonowych możesz użyć emalii epoksydowej RAFIL NA BETON Zestaw Emalia Epoksydowa.
Ostateczne wykończenie i konserwacja schodów
Jak odnowić stare betonowe schody zewnętrzne, aby były dobrze zabezpieczone i jednocześnie prezentowały się ładnie? Emalia epoksydowa zapewnia doskonały efekt. Przy wykorzystaniu tego produktu schody betonowe malowane mogą być aż na dziesięć różnych kolorów, co umożliwia uzyskanie różnorodnych efektów estetycznych. Jednocześnie beton zostaje na lata skutecznie zabezpieczony – powstanie na nim odporna, nieprzepuszczalna i antypoślizgowa warstwa, chroniąca przed wszystkimi negatywnymi oddziaływaniami.
Wykończenie schodów betonowych zewnętrznych trzeba uzupełnić o zastosowanie Lakieru Poliuretanowego RAFIL. Ten dwuskładnikowy preparat pozwala dodatkowo zabezpieczyć powierzchnię i podnieść walory estetyczne. Tworzy dodatkową powłokę zabezpieczającą, twardą i odporną zarówno na czynniki atmosferyczne, uderzenia i ścieranie, jak i oddziaływanie substancji chemicznych.
Tak zabezpieczone wejście do domu i schody zewnętrzne przez lata zachowają estetyczny wygląd, a beton nie będzie narażony na uszkodzenia. Aby utrzymać dobre efekty, warto pamiętać o regularnym czyszczeniu – betonowe schody można np. myć myjką ciśnieniową (pamiętając o odpowiednim doborze ciśnienia wody) lub popularnymi detergentami.
Beton to materiał trwały, a jednocześnie dający duże możliwości aranżacyjne. Odpowiednia farba na schody betonowe pozwala zabezpieczyć go na lata i zachować ciekawy wygląd.
Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.
Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne.
Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.
Na dobór odpowiednich farb do malowania metali ma wpływ klasa korozyjności środowiska.
Definicja i znaczenie klas korozyjności
Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych.
Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.
Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.
Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury.
Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne.
W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.
Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.
Przegląd poszczególnych klas korozyjności
W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.
Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność
Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne.
Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.
Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność
Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu.
Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne.
Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność
Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki.
We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.
Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność
Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji.
Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję.
Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)
Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie.
Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń.
Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)
Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie.
Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.
Metalowe ogrodzenia czy bramy przy domach jednorodzinnych odnoszą się do klasy 2 i 3 korozyjności środowiska. Do ich zabezpieczenia odpowiednie będą środki RAFIL np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.
Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy
Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany.
Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku.
Będą to np.:
RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.
W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!
Karta techniczna – zapis tworzony przez producenta, dotyczący konkretnego wyrobu, jego przeznaczenia, charakterystyki i stosowania.
Symbol wyrobu – każdy wyrób posiada dany symbol, który określa typ rodzaj i jego kolor, na tej podstawie wyrób jest identyfikowany.
Gęstość – masa 1 cm3 wyrobu oznaczana piknometrycznie w temp. 20°C; dla wyrobów dwuskładnikowych jest to wartość średnia, po zmieszaniu składników.
Punkt zapłonu(ang. flash point) – jest to najniższa temp. materiału malarskiego, w której wytworzy on pary substancji palnych wystarczających do zapłonu w określonych warunkach zapłonu.
Zużycie teoretyczne(ang. theoretical spreading rate) – wartość (i/m2; kg/m2; m2/l; m2/kg) podawana w danych technicznych farby; arytmetyczny wynik zależności zawartości substancji nielotnej i specyfikowanej grubości powłoki malarskiej.
Zużycie praktyczne - zależy od wielu czynników, między innymi od zużycia teoretycznego, chropowatości podłoża, metody i warunków nakładania, wielkości i rodzaju malowanej powierzchni, a także roli powłoki w zestawie; określa się iloczynem współ- zużycia praktycznego i zużycia teoretycznego farby.
Czas przydatności wyrobu do stosowania(ang. pot life) – max. czas, w którym wyrób lakierowy po zmieszaniu z utwardzaczem zachowuje swoje właściwości i nadaje się do nanoszenia na podłoże.
Czas schnięcia(ang. drying time) czas przejścia ciekłej powłoki malarskiej w stałą powłokę o określonych własnościach fizycznych i mechanicznych w danej temp.
Porowatość (ang. porosity) – zależy w głównej mierze od użytego pigmentu, charakteryzuje ją obecność w powłoce otworków i kanalików sięgających do podłoża.
Przepuszczalność (ang. permeability) – charakteryzuje zdolność przepuszczania gazów lub par przez powłokę, zależy od własności fizykochemicznych, grubości powłoki.
Przyczepność (ang. adhesion) – zdolność powłoki do wiązania się z podłożem lub poprzednią warstwą.
Trwałość powłoki(ang. durability) – przypuszczalny czas „życia” powłoki malarskiej do pierwszej głównej renowacji.
Wydajność - powierzchnia (w m2), która może być pokryta daną ilością wyrobu lakierowego tworzącego powłokę o wymaganej grubości; zależy od warunków stosowania, złożoności geometrycznej konstrukcji, warunków atmosferycznych itp.
Powłoka termoodporna – odporna na długookresowy wpływ temp. powyżej 150°C.
Emalia (ang. top coat) – wyrób malarski pigmentowany o wysokich walorach dekoracyjnych, zwłaszcza barwie i połysku. Jako warstwy nawierzchniowe – emalie – muszą być odporne na wpływ zewnętrznych czynników korozyjnych np. promieniowanie słoneczne.
Farba (ang. primer) – materiał malarski pigmentowany, tworzący powłokę kryjącą – która ma przede wszystkim spełniać funkcje ochronne. Farby tego typu (gruntujące, przeciwrdzewne) nanoszone są bezpośrednio na podłoże i zawierają składniki powstrzymujące procesy korozyjne. Powinny charakteryzować się głównie dobrą przyczepnością do podłoża.
Farba do czasowej ochrony – chroni czasowo przed działaniem czynników atmosferycznych i korozyjnych (najczęściej przez okres 6 m-cy na czas montażu, transportu, składowania).
Farba, emalia tiksotropowa – zawiera dodatki powodujące efekt zmniejszania się lepkości pozornej (upłynnienie) w czasie działania naprężeń ścinających (mieszanie, rozcieranie pędzlem).
Farba na gorzej przygotowane podłoże (ang. surface tolerant) – przeznaczona do gruntowania, tolerująca gorzej przygotowane powierzchnie. Posiada właściwości: stabilizacji, przetwarzania i penetracji rdzy.
Farby chemoutwardzalne(ang. chemical curing paints) – produkt malarski składający się z dwu lub trzech składników (żywica + utwardzacz) mieszanych bezpośrednio przed aplikacją.
Farba grubopowłokowa(ang. high build) – materiał malarski dający grubszą powłokę suchą niż powszechnie stosowane materiały.
Lakier (ang. varnish) – wyrób malarski niepigmentowany dający w efekcie powłokę przeświecalną.
Pigmenty (ang. pigments) – są to substancje nierozpuszczalne w spoiwie farby a ulegające w nim zdyspergowaniu. Charakterystyczne dla nich są następujące własności: barwa, zdolność krycia, niekiedy zdolności ochronne i przeciwrdzewne.
Rozcieńczalnik (ang. thinner) – lotna ciecz nie rozpuszczająca substancji błonotwórczej. Po dodaniu do materiału malarskiego nie powoduje niekorzystnych objawów. Dodatek rozcieńczalnika wymagany może być w przypadku nadmiernego zgęstnienia wyrobu wskutek zbyt długiego lub nieodpowiedniego przechowywania. Należy jednak pamiętać, że dodatek nawet małej ilości rozcieńczalnika może spowodować duże zmiany w grubości powłoki (szczególnie dla wyrobów tiksotropowych).
Rozpuszczalnik (ang. solvent) – ciecz rozpuszczająca substancje błonotwórczą (spoiwo). Przy doborze rozpuszczalnika zwrócić trzeba uwagę m. in. na: zdolność rozpuszczania, lotność, temp. zapłonu, toksyczność, zapach itp.
Substancja nielotna; części stałe (ang. solids) – łączna zawartość substancji błonotwórczych, pigmentów, wypełniaczy i innych składników materiału malarskiego pozostająca na powierzchni malowanej w procesie schnięcia powłoki.
Wybór koloru pokrycia dachowego to jedna z ważniejszych decyzji, którą podejmiesz podczas budowy domu. Kolor dachu wpływa na ogólny wizerunku budynku, dlatego dobrze przemyśl, jaki odcień blachy lub dachówek pokryje twój dach.
Najpopularniejsze kolory i kryteria wyboru
Najbardziej popularnymi kolorami dachów są: brąz, czerwień i czerń. Najprawdopodobniej wynika to z tradycji oraz z chęci lub konieczności wpasowania się w sąsiedzkie zabudowania. Taki wybór barw nie ma większego zastosowania praktycznego, przeważają tutaj raczej względy estetyczne. Ale brązy i czerwienie to nie wszystko. Coraz częściej stawia się na dużo jaśniejsze kolory, jak np. różne odcienie szarości.
Wybór kolorów zewnętrznych płaszczyzn budynku jest ważny i mocno wpływa na jego estetykę. Umiejętnie dobrane i połączone ze sobą kolory, mogą dodać piękna nawet najzwyklejszemu domowi. Z drugiej strony, źle dobrane kolory dadzą poczucie chaosu i będą „gryzły w oczy”.
Nawet jeśli plan zagospodarowania przestrzennego twojej okolicy nie określa rygorystycznie koloru dachu, warto wziąć pod uwagę otoczenie, w jakim znajduje się budynek. Nie jest to zobowiązujące, lecz dobrze, jeśli wygląd twojego domu wpisuje się w estetykę budynków „po sąsiedzku”.
Co warto wziąć pod uwagę przy łączeniu kolorów?
Jednym z pierwszych kolorowych elementów twojego domu będzie dach. To właśnie do niego będziesz dopasowywać barwę pozostałych elementów. Jeśli zastanawiasz się, jaki kolor dachu wybrać, aby pasował do kominów, okien, a co najważniejsze, do elewacji, zdecyduj się na neutralne, uniwersalne barwy.
Nie oznacza to, że musisz wybierać między czernią a czerwienią. Jest wiele nowoczesnych pomysłów na kolory dachu, które będą pasować do większości elewacji. Dobrym pomysłem są odcienie szarości. Ta neutralna barwa jest niezwykle uniwersalna i będzie współgrała zarówno z elewacją białą i kremową, jak i z bardziej odważnymi kolorami (np. zielenią).
Oprócz koloru elewacji zadbaj również o dobre zaplanowanie kolorów mniejszych elementów, takich jak okna i kominy. Wbrew pozorom ich skomponowanie z kolorem dachu nie jest bez znaczenia dla ostatecznego efektu estetycznego. Pamiętaj, że piękno tkwi w prostocie. Wyjdź zatem z założenia, że kolorów nie powinno być więcej niż trzy. Jeśli dach jest szary, a ściany budynku kremowe, niech okna i komin będą w tym samym kolorze.
Kolor dachu a elewacja
Najważniejsze, aby barwa pokrycia dachowego dobrze komponowała się z kolorem elewacji. Tutaj także sprawdzi się złota zasada, która głosi, że „mniej znaczy więcej”. W praktyce oznacza ona wybór kolorów o mniejszym natężeniu i raczej stonowanych niż krzykliwych.
Jeśli nie zależy ci na spektakularnym efekcie kontrastowym, wybierz barwy, które są neutralne i uniwersalne. Brązowy i kremowy lub popielaty i rozmyta zieleń to zawsze bezpieczne połączenia, które będą przyjemne dla oka. Pamiętaj, że kolor elewacji będziesz wybierać, kiedy dach będzie już gotowy. Miej także na uwadze, że zmiana koloru elewacji jest łatwiejsza w wykonaniu niż zmiana barwy pokrycia dachowego.
Czy można zmienić kolor dachu?
Jeśli kupiłeś dom, którego kolor dachu nie spełnia twoich oczekiwań lub jeśli po prostu masz ochotę na zmianę wizerunku swojego domu, nic nie stoi na przeszkodzie. Na rynku dostępnych jest sporo produktów, za pomocą których odmienisz swój dach.
Farba do malowania pokryć dachowych musi być produktem do „zadań specjalnych”. Pamiętaj, że będzie narażona na ekstremalne warunki użytkowania:
wysoka wilgotność
bardzo niskie i bardzo wysokie temperatury
zanieczyszczenia powietrza
zasolenie (w zależności od rejonu, w jakim znajduje się twój dom)
duże natężenie światła
Biorąc pod uwagę te czynniki, wybierz farbę dobrej jakości, która przetrwa na dachu długi czas bez utraty swoich właściwości.
Taki produkt, oprócz nadania nowego koloru, musi spełniać funkcję zabezpieczającą dach. Do malowania pokryć dachowych możesz użyć farb poliwinylowych, które są odpowiednie do malowania stali zwykłej i ocynkowanej. Taki preparat dodatkowo chroni przed korozją, którą powoduje wilgoć oraz zabezpiecza przed zarysowaniami i wpływem kwaśnego deszczu.
Produktem, który sprawdzi się w tej roli jest farba na dach RAFIL Radach. Farba tworzy szybkoschnące powłoki, które charakteryzują się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża. Ponadto cechuje ją dobra wytrzymałość mechaniczna, elastyczność oraz odporność na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, światła słonecznego, UV, „kwaśnego deszczu”, wilgoci, wody i czynników chemicznych. Pamiętaj jednak, ze nawet najlepsza farba to nie wszystko. Podczas zmiany koloru dachu, podejdź do tematu kompleksowo. Przygotuj odpowiednio powierzchnię i zwróć szczególną uwagę na fachowość wykonania. Nawet najlepszy produkt, jeśli nie potraktujesz go zgodnie z zaleceniami producenta, może nie spełnić twoich oczekiwań.
Wybór koloru dachu jest uzależniony od wielu czynników. Weź je pod uwagę i ciesz się estetyką barw. W końcu dach, oprócz funkcji praktycznych, spełnia także rolę estetyczną. Jeśli jednak nie jesteś zadowolony z obecnego wyglądu twojego pokrycia dachowego, możesz użyć profesjonalnych farb i w stosunkowo łatwy sposób zmienić go według swojego uznania.
