Metalowa futryna to element charakterystyczny dla stolarki starszej daty – można spotkać ją zarówno w mieszkaniach, jak i domach, które budowano przed kilkoma dekadami. Co ciekawe, w ostatnich latach obserwuje się powrót mody na wyjątkowo wytrzymałe i niebanalne estetycznie, metalowe futryny. Z tego względu wielu właścicieli domów i mieszkań decyduje się na zachowanie oryginalnych ościeżnic i odnowienie ich na własną rękę. Jak powinno przebiegać malowanie futryn metalowych? Jak odnowić futryny w bloku? Po jakie farby sięgnąć? Sprawdźmy!

Malowanie futryn metalowych – cena i jakość farby

Pierwszym krokiem, jaki musisz podjąć, by odnowić metalową futrynę, jest wybór odpowiedniej farby. Pierwszy, przypadkowy produkt ze sklepowej półki nie wystarczy. Poszukując emalii, którą pomalujesz futrynę, zwróć uwagę na takie aspekty, jak:

• Dostępna paleta kolorów – sprawdź, czy producent oferuje barwę oraz typ wykończenia (mat, półmat, połysk), który Cię interesuje.
• Wydajność – ile metrów kwadratowych powierzchni będziesz mógł pokryć 1 litrem farby.
• Przeznaczenie – do jakich materiałów przeznaczona jest emalia? Czy producent rekomenduje stosowanie jej na zewnątrz pomieszczeń? Przykładem farby do metalu, której możesz z powodzeniem użyć do malowania metalowej futryny zewnętrznej, jest RAFIL Chlorokauczuk.
• Czynniki, na które narażona będzie malowana powierzchnia – metalowa futryna może być wystawiona na działanie wilgoci, wiatru, wysokich i niskich temperatur, promieniowania UV, a także promieniowania UV. Zwróć uwagę, by farba, którą wybierzesz, zapewniała ochronę przed wszystkimi potencjalnymi zagrożeniami.
• Ochrona przeciw korozji – metalowa futryna musi być chroniona przed rdzą. RAFIL Chlorokauczuk, w połączeniu z podkładem chlorokauczukowym, gwarantuje aż 8 lat ochrony przed korozją. Kiedy wybierzesz odpowiednią emalię, możesz przejść do kolejnego kroku – przygotowania metalowej futryny do malowania.

Przygotowanie do malowania: czym szlifować metalowe futryny?

Dokładnie przyjrzyj się futrynie i sprawdź, w jakim stanie znajduje się stara warstwa farby. Jeżeli zauważysz luźne, łuszczące się fragmenty powłoki, będziesz musiał je usunąć – możesz zrobić to przy pomocy drucianej szczotki, szlifierki lub gruboziarnistego papieru ściernego.

Uwaga! Aby zabezpieczyć podłoże, ściany lub inne elementy, które znajdują się w pobliżu futryny, zakryj je szczelnie kartonami lub folią malarską. Zabezpiecz je przed przesuwaniem, mocując poszczególne fragmenty taśmą malarską.

Na futrynie nie ma odstających fragmentów farby lub udało Ci się je usunąć? W takim razie zajmij się pozostałą powierzchnią. Sięgnij po papier ścierny i dokładnie przetrzyj nim całą futrynę – warstwa starej farby powinna zostać zmatowiona, aby powierzchnia zapewniała emalii lepszą przyczepność. Podczas szlifowania i matowienia powstało sporo pyłu? Usuń go przy pomocy odkurzacza lub miękkiej szczotki, a następnie dokładnie wyczyść metalową futrynę ze wszystkich innych zanieczyszczeń. Ostatnim krokiem, niezbędnym, by przygotować futrynę do malowania, jest odtłuszczenie powierzchni. Możesz zrobić to, używając benzyny ekstrakcyjnej lub specjalistycznego preparatu do odtłuszczania (znajdziesz go w ofercie RAFIL).

Malowanie futryn metalowych

{{recomended-product}}

Zanim nałożysz właściwą emalię, sięgnij po preparat gruntujący – zwiększy on przyczepność podłoża oraz wzmocni właściwości ochronne i antykorozyjne farby docelowej. RAFIL Podkład Chlorokauczukowy nałóż przy pomocy pędzla (lub natrysku). Jedna warstwa powinna okazać się wystarczająca, jeżeli jednak futryna narażona jest na działanie wielu szkodliwych czynników, możesz zdecydować się na dwie warstwy (drugą warstwę nałóż po 20-180 minutach). Po godzinie od zastosowania podkładu możesz nanieść pierwszą warstwę farby. Najlepiej, jeżeli zrobisz to przy użyciu pędzla z miękkim włosiem (pozwoli Ci dotrzeć do wszelkich zakamarków), ale możesz zdecydować się także na malowanie niewielkim wałkiem. ZanimZanim nałożysz drugą warstwę, odczekaj od 30 do 120 minut.

Czerń to kolor dosyć ciężki, ale elegancki i stylowy. Wbrew pozorom daje bardzo duże możliwości aranżacyjne – zarówno pod kątem wyboru koloru elewacji, jak i ogrodzenia czy nawet balustrad oraz stolarki drzwiowej i okiennej.

Sprawdź, jaki kolor ogrodzenia do czarnego dachu będzie najlepszy i czym jeszcze kierować się podczas wyboru ogrodzenia.

Kolor ogrodzenia do czarnego dachu – możliwości aranżacyjne

Czarne i ciemnoszare, antracytowe dachy pasują przede wszystkim do nowoczesnych projektów i prostych, spadzistych dachów. Doskonale komponują się z miejską i podmiejską zabudową. Pasują do prostych, geometrycznych brył domów energooszczędnych i pasywnych, a także do domów utrzymanych w stylu minimalistycznym. Tworzą harmonijną całość z białymi lub popielatymi elewacjami, jednak czarną dachówkę z powodzeniem można połączyć na zasadzie kontrastu z cegłą, drewnem lub jasnymi, pastelowymi barwami.

Czym, oprócz koloru dachu, kierować się podczas wyboru ogrodzenia

Warto pamiętać, że nie tylko kolor dachu ma znaczenie. Jeśli chcesz, by aranżacja przestrzeni była spójna, a dom, ogrodzenie i ogród wyglądały harmonijnie, najlepiej wziąć pod uwagę także kolor elewacji, balustrad, bramy do garażu, kolory stolarki okiennej i drzwiowej, kostki brukowej czy innych elementów ozdobnych bądź konstrukcyjnych. Najlepiej, by podobne kolory zastosować i na domu, i na ogrodzeniu, ale też w ogrodzie.

Należy też dopasować materiał, z jakiego zbudowano ogrodzenie do kolorystyki płotu. Na przykład drewniane ogrodzenie pomalowane na czarno czy metalowy płot w pastelowych kolorach mogą nie wyglądać zbyt korzystnie.

Jaki kolor ogrodzenia do czarnego dachu będzie najlepszy?

Do czarnego dachu pasują przeróżne typy ogrodzeń w różnych kolorach. Możliwości aranżacyjne są bardzo szerokie, ponieważ czerń możesz połączyć z szarością, bielą, brązem czy beżem, a także z drewnem, metalem, betonem lub cegłą. Oto kilka inspiracji, z których możesz skorzystać:

• Ogrodzenie panelowe, palisadowe – jedną z największych zalet tego typu ogrodzeń jest łatwość i szybkość montażu, a także duży wybór kolorów i rodzajów przęseł. Ogrodzenie panelowe składa się z prefabrykowanych paneli, które montuje się na słupkach. Mogą być one osadzone na cokołach lub bezpośrednio przy ziemi. Jeśli zdecydujesz się na ogrodzenie panelowe np. czarne czy antracytowe, cokoły mogą mieć taki sam kolor, co elewacja. Bardzo elegancko i nowocześnie prezentują się ogrodzenia z poziomymi, metalowymi lub drewnianymi listwami. Ich dużą zaletą jest także łatwość zmiany koloru w przyszłości – jeśli zdecydujesz się na renowację ogrodzenia, może pomalować je dobrą farbą, dostępną w wielu kolorach, taką jak RAFIL Chlorokauczuk. Przed nałożeniem emalii pamiętaj o zastosowaniu farby podkładowej RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. Nałożony podkład stworzy matową, elastyczną powłokę zwiększając przyczepność emalii do podłoża i wieloletnią ochronę przed korozją.
  ‍
• Metalowy, prosty płot – takie rozwiązanie sprawdzi się m.in. w zabudowie wiejskiej i podmiejskiej. Ogrodzenie z prostymi prętami jest estetyczne, eleganckie i nawiązuje do domów w stylu tradycyjnym. Również łatwo można je przemalować, wykorzystując do tego np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń, farbę, która przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni, zapewniającą zwiększoną odporność na działanie czynników atmosferycznych. Chcąc dobrać idealny kolor płotu do dachu, można pomalować go farbą RAFIL Radach Farba Na Dach, która zapewni idealne krycie malowanej powierzchni oraz dopasowanie kolorystyczne.

• ‍Ogrodzenie z kamiennych gabionów – nowoczesna i bardzo interesująca propozycja, pasująca do nowoczesnych domów, ale także i tych zbudowanych w tradycyjnym stylu. Gabiony, czyli metalowe kosze, wypełnione kamieniami będą świetnie pasowały do czarnych dachówek. Jeśli chcesz dodać aranżacji ciepła i lekkości, postaw na ogrodzenie z kamiennych gabionów i drewna lub z gabionów ozdobionych zielonymi roślinami.
  ‍
• Ogrodzenie z drewnem – drewno doskonale odciąży ciemne i czarne ogrodzenia. Takie rozwiązanie sprawdzi się jeszcze lepiej, jeśli projekt domu, oprócz czarnego dachu, będzie zakładał drewniane elementy konstrukcyjne lub dekoracyjne.

Jakich błędów nie popełnić przy wyborze koloru ogrodzenia do czarnego dachu?

Dachówek w ciemnych kolorach najlepiej nie łączyć z intensywnymi odcieniami elewacji i ogrodzeń. Czarne połacie dachowe, a do tego ciemnoszare lub intensywnie żółte, zielone czy czerwone elewacje, mogą dawać zbyt ciężki, przytłaczający efekt.

Poza tym, jeśli Twój dach ma lub będzie miał kolor czarny, a elewacja jasny i cała bryła będzie zbudowana w nowoczesnym duchu, nie decyduj się na ogrodzenie w tradycyjnym stylu. Co to oznacza? Lepiej zrezygnuj z ozdobnego, metalowego płotu czy ogrodzenia z piaskowcem lub czerwoną cegłą.

Zastanawiając się, jaki rodzaj i kolor ogrodzenia do czarnego dachu będzie najlepszy, pamiętaj o tym, że płot to integralna część całej przestrzeni. Musi więc pasować do stylu budynku i terenu wokół domu.

Prawidłowe przygotowanie powierzchni stalowych przed malowaniem to kluczowy etap, który bezpośrednio wpływa na trwałość i estetykę powłoki malarskiej. Obejmuje ono kontrolę czystości, stopnia chropowatości, odtłuszczenia oraz obecności pyłu i zanieczyszczeń jonowych. Procesy te powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi normami, które określają zarówno metody oceny, jak i dopuszczalne tolerancje.

Ocena stopnia czystości powierzchni stalowej

Kontroli stanu przygotowania powierzchni podlegają następujące właściwości:

• wygląd powierzchni,
• stopień czystości podłoża,
• profil powierzchni (chropowatość)
• obecność zatłuszczeń,
• obecność zapylenia,
• obecność zanieczyszczeń jonowych.

Kontrolę stopnia czystości można przeprowadzać w porównaniu do barwnych wzorców fotograficznych załączonych do norm:

• PN-ISO 8501-1: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie skorodowania i stopnie przygotowania niezabezpieczonych podłoży stalowych oraz podłoży stalowych po całkowitym usunięciu wcześniej nałożonych powłok.”
• PN-ISO 8501-2: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie przygotowania wcześniej pokrytych powłokami podłoży stalowych po miejscowym usunięciu tych powłok.”

Podczas kontroli powierzchni przed malowaniem należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne oczyszczenie szwów spawalniczych, złączy, nitów, miejsc trudnodostępnych, gdyż często mogą tam pozostać zanieczyszczenia.

Dopuszczalne wady powierzchni przygotowanej do malowania, które zależą od agresywności korozyjnej środowiska, zawarte są w normie PN-ISO 8501-3. Oczyszczona powierzchnia nie powinna wykazywać jednak większych uszkodzeń.

Typowa chropowatość podłoża, określona parametrem Rz, powinna wynosić 35–70 μm. Ocenę przeprowadza się przy pomocy:

1. Przyrządu do pomiaru chropowatości (np. aparatem firmy Elcometer)
2. Porównania badanej powierzchni z wzorcami (płytki metalowe podzielone na segmenty różniące się średnią wysokością chropowatości – norma PN-ISO 8503-2), lub dotykowo przesuwając po wzorcowej i badanej powierzchni paznokieć lub drewienko.
   Z uwagi na kształt ścierniwa dostępne są dwa wzorce:
   • S – dla ścierniw kulistych: kulki szklane, śrut staliwny i żeliwny kulisty
   • G – dla ścierniw ostrokrawędziowych: żużel pomiedziowy, piasek, korund, śrut żeliwny łamany

Szczegółowe informacje o metodach oceny chropowatości podłoży stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej podane są w normie PN-EN ISO 8503.

W przypadku stosowania chemicznych metod usuwania zatłuszczeń należy sprawdzić pH powierzchni. Powinno ono wynosić 6–7.

Skuteczność odtłuszczenia sprawdza się jedną z poniższych metod:

1. Na odtłuszczoną powierzchnię nakłada się 2–3 krople benzyny ekstrakcyjnej. Po około 10 sekundach przykłada się krążek bibuły filtracyjnej. Jednocześnie na drugi krążek bibuły, służący jako wzorzec, również nanosi się benzynę ekstrakcyjną; po odparowaniu rozpuszczalnika z obu krążków, porównuje się je – obecność plam tłuszczowych na bibule przyciśniętej do odtłuszczonej powierzchni świadczy o jej niewłaściwym odtłuszczeniu.
2. Odtłuszczoną powierzchnię polewa się wodą destylowaną (spryskiwaczem). Po 10 s oceniany jest szacunkowy procent zwilżonej powierzchni. Norma rozróżnia 3 stopnie zwilżenia, które są zarazem miernikiem stopnia odtłuszczenia:
   • Stopień 1 – woda zwilża powyżej 50% powierzchni
   • Stopień 2 – woda zwilża 40–50% powierzchni
   • Stopień 3 – woda zwilża 15–20% powierzchni

Metoda ta zalecana jest do powierzchni pokrytych farbami do czasowej ochrony – na odtłuszczoną powierzchnię nanosi się kroplę 40–70% wodnego roztworu alkoholu etylowego z dodatkiem barwnika (np. pioktaniny). Jeśli powierzchnia jest zatłuszczona już w ilości ok. 100 mg/m², to kropla ta nie rozlewa się po niej. Na powierzchniach pionowych droga spływania kropli jest krótka i pozostaje owalny ślad, jeśli powierzchnia jest czysta.

Kurz i pył są bardzo niepożądanym zanieczyszczeniem, które musi być usunięte z każdego podłoża przygotowanego do malowania. Obecność pyłu można stwierdzić przez przetarcie powierzchni czystą białą szmatką.

Ocenę skuteczności odpylenia można przeprowadzić zgodnie z normą ISO 8502-3, przy pomocy paska taśmy samoprzylepnej o długości około 15 cm. Pasek nakleja się na badaną powierzchnię, trzykrotnie przesuwa się po nim kciukiem, a następnie nakłada się na kontrastowe podłoże i porównuje z rysunkiem wzorcowym.

Kontrola przygotowania powierzchni do malowania

Przy usuwaniu zapylenia przez wydmuchiwanie powietrzem należy zwrócić uwagę, aby powietrze było pozbawione oleju. Dotyczy to również powietrza używanego do napędu narzędzi do czyszczenia.

Ocenę skuteczności usunięcia zanieczyszczeń jonowych z powierzchni można przeprowadzić zgodnie z wytycznymi normy ISO 8502-1 lub ISO 8502-2, albo sprawdzić stosując opracowane przez Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie testy do oceny ilości chlorków i siarczanów znajdujących się na powierzchniach przygotowanych do malowania.

W przypadku przypuszczalnej obecności zanieczyszczeń jonowych na powierzchni (powierzchnie pokryte solami, atmosfera zanieczyszczona aerozolem solnym) zaleca się zastosować metody mające na celu usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni, takie jak:

• mycie parowo-wodne,
• mycie wodą pod ciśnieniem,
• oczyszczanie strumieniowo-ścierne na mokro.

Malowanie okien: jaka farba?

Zastanawiasz się czym pomalować okiennice? Podczas wyboru zwracaj uwagę na jakość produktu i jego wachlarz możliwości. Dobrym pomysłem jest wykorzystanie emalii RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Stworzy ona dekoracyjno-ochronną powłokę, która zapewni materiałowi odporność na działanie niekorzystnych czynników atmosferycznych. Farba ta jest również odporna na wody i środków myjących. Dostępna jest aż w 11 gotowych kolorach.

Podczas wyboru odpowiedniej emalii, zwróć uwagę na dodatkowe właściwości produktu. Kiedy będziesz zadawać sobie pytanie „czym malować okiennice?”, powinieneś zwrócić uwagę na to, czy farba ochroni drewno przed promieniowaniem UV. To ważne, ponieważ ramy nie powinny zmieniać barwy mimo długotrwałego wystawienia na działanie promieni słonecznych. Jeśli wybrana przez ciebie farba spełni wszystkie te wymagania, to nawet malowanie okien dachowych nie powinno ci sprawić najmniejszego problemu.

Konserwacja i malowanie okien drewnianych – jak to ugryźć?

Prace renowacyjne zacznij od dokładnego wyczyszczenia ram okiennych. Te należy traktować bardzo delikatnymi środkami. Możesz wykorzystać płyn do mycia naczyń, specjalistyczne mleczko do czyszczenia czy nawet letni napar z czarnej herbaty. Te substancje poradzą sobie z delikatnymi zabrudzeniami. Jeśli jednak uważasz, że potrzebujesz silniejszego detergentu – zdecyduj się na specjalistyczne środki czyszczące do drewna. Do rozprowadzenia specyfiku po ramie użyj miękkiej, bawełnianej ściereczki. Nada się do tego też taka wykonana z mikrofibry i mikrofazy.

Pamiętaj, by nigdy nie korzystać z agresywnych środków czyszczących! Produkty, które zawierają w składzie amoniak, rozpuszczalnik czy środki alkaliczne mogą zniszczyć drewnianą powierzchnię. Wnikają w drewno i powodują zmatowienie materiału. Mogą też prowadzić do powstania mikroporów. W takie szczeliny wnika brud, którego później nie sposób się pozbyć. Nie używaj też środków do mycia szyb. Wchodzące w ich skład barwniki mogą zmienić kolor drewna, a sam płyn może zniszczyć powłoki lakiernicze ramy. Zwróć też uwagę na to, by nie korzystać z twardych gąbek, szczotek czy drucianych czyścików.

Malowanie okien drewnianych, czyli pełna renowacja!

Po dokładnym wyczyszczeniu ram oceń ich stan oraz skrzydeł okiennych. Sprawdź, czy nie ma w nich nieszczelności lub pęknięć, a potem upewnij się, czy szkodniki nie wydrążyły dziur w drewnie. Koniecznie zwróć uwagę na to, czy drewno nie jest zbutwiałe! Dlaczego? Naprawa takich okien nie ma sensu – koszt naprawy dużych zniszczeń materiału będzie o wiele większy niż cena nowych ram.

A co, jeśli jednak oceniasz stan ram na dobry, ale wymagający renowacji? Bierz się do pracy! Jak malować ramy okienne? Najpierw wymień zniszczone okucia okienne i zawiasy. Pamiętaj o tym, by dokładnie wyczyścić miejsca, w których były przymocowane.

Przygotuj okna do malowania

Umyłeś dokładnie ramy, wymieniłeś wymagające elementy. Co teraz? To odpowiednia pora na usunięcie starej farby. Do oczyszczenia drewna możesz użyć szlifierki kątowej, elektrycznej opalarki, zmywacza do farb lub skrobaka. Pamiętaj, by dokładnie i starannie zedrzeć starą farbę – dzięki temu pokrywanie ramy nową będzie przyjemne i proste.

Gdy już usuniesz starą powłokę malarską, będziesz też musiał oszlifować drewno. Dzięki temu pozbędziesz się zniszczonej wierzchniej powłoki i sprawisz, że materiał stanie się odpowiednio gładki. Czym szlifować? Możesz to zrobić za pomocą szlifierki oscylacyjnej. W przypadku trudno dostępnych miejsc wykorzystaj skrobak albo opalarkę. Uważaj, jeśli zdecydujesz się na użycie tej drugiej! Urządzenie nie może działać zbyt blisko szyby, bo wysoka temperatura może doprowadzić do pękania szkła.

Po szlifowaniu usuń z drewna pył. Miejsca zażywiczone i tłuste przemyj benzyną ekstrakcyjną. Jeśli w drewnie zauważyłeś jakieś ubytki, to teraz powinieneś je uzupełnić. Do prac przygotuj szpachlę stolarską. Jej kolor możesz dobrać do barwy drewna. Niewielką ilość szpachli nałóż na ubytek szpachelką i poczekaj, aż substancja całkowicie wyschnie – potrwa to minimum pół godziny. Na końcu takie miejsce przetrzyj drobnoziarnistym papierem ściernym.

Teraz czeka cię malowanie okien drewnianych. Już wiesz, jaka farba się do tego nada, czas na krótką instrukcję, jak pomalować ramy okienne.

Jak malować okna?

Kiedy ramy okienne są już przygotowane do tego, by pokryć je nową farbą, czas na dalsze wskazówki. Temperatura podłoża i otoczenia powinna wynosić powyżej 10°C i wilgotności powietrza poniżej 80%. Do malowania użyj płaskiego pędzla z miękkim włosiem lub wałka gąbkowego (flokowego).

Możesz wybrać także metodę natryskową, która zapewni równomierne pokrycie. Kolejną warstwę nanoś po około 24 godzinach. Pamiętaj, że niska temperatura i duża wilgotność powietrza przedłużają czas schnięcia.

Akcja „renowacja” zakończona sukcesem

Teraz już wiesz, jak pomalować okna drewniane. Pamiętaj, że o sukcesie przedsięwzięcia będzie decydowało to, jak przygotujesz ramy okienne i jaką farbę wybierzesz. Pamiętaj o tym, by wykonywać każdą czynność precyzyjnie i dokładnie. Drewno odwdzięczy ci się pięknym wyglądem przez co najmniej kilka długich lat.

Podsumowanie

Malowanie okien drewnianych to zadanie wymagające cierpliwości i precyzji, ale z pewnością jest to warte poświęcenia czasu i wysiłku. Przy wyborze farby zwróć uwagę na jej jakość i właściwości ochronne, a podczas przygotowania do malowania pamiętaj o dokładnym wyczyszczeniu i usunięciu starej farby. Pamiętaj też o właściwych narzędziach i technikach malowania, aby uzyskać idealny efekt końcowy. Po takim odnowieniu okien drewnianych na pewno będziesz cieszyć się pięknym i trwałym efektem.