Malowanie ogrodzenia betonowego metodą natryskową – krok po kroku

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

W ogrodzie w stylu nowoczesnym doskonale sprawdzi się betonowa donica. Zamiast kupować w sklepie, możesz bez większych problemów wykonać ją samodzielnie. Jak zrobić donicę betonową? Oto poradnik krok po kroku. 

Betonowe elementy wyposażenia wnętrz i małej architektury, w tym także doniczki z betonu, są dziś bardzo modne. W domach często sięgamy po takie rozwiązania jak betonowe okładziny na ściany, zegary czy kwietniki. W ogrodzie ozdobą są betonowe podesty, murki, ławki, nawet meble oraz – wspomniane już – betonowe donice. 

Zalet doniczek z betonu jest wiele. Są wytrzymałe i nie do zdarcia. Po właściwej impregnacji niestraszny im deszcz, śnieg i słońce. Doskonale wyglądają w połączeniu z żywą zielenią oraz kolorowymi kwiatami. Można je malować na dowolny kolor. A do tego są ponadczasowe. 

Wadą gotowych betonowych elementów małej architektury ze sklepu jest wysoka cena. Dlatego, jeśli masz trochę wolnego czasu, możesz spróbować ją samodzielnie wykonać. Jak zrobić taką dekorację? W artykule znajdziesz instrukcję krok po kroku. 

Jaki beton na donice do ogrodu? Doradzamy

Jak zrobić doniczkę betonową? Pracę nad własnoręcznie wykonaną donicą zacznij od zakupu odpowiedniej mieszanki betonowej. Najprościej jest kupić ją w dowolnym sklepie budowlanym. Może to być masa betonowa lub zwykły beton – musisz jednak wiedzieć, jak go przygotować. 

Jaki beton wybrać? Najpopularniejsza opcja to uniwersalna sucha mieszanka przeznaczona do rozrabiania zaprawy betonowej. Do niedawna obowiązywały „stare” klasy betonu oznaczone jako B. Do zrobienia doniczki idealny był np. beton klasy B25 lub B30. Zwróć uwagę, że od tego roku obowiązuje nowe nazewnictwo i beton, którego szukasz do zrobienia swojej donicy, będzie oznaczony jako C20/25 lub (nieco wytrzymalszy) C25/30.

Co oznaczają klasy betonu? Jego wytrzymałość. Klasy najwyższe to beton o podwyższonej wytrzymałości na ściskanie, który stosuje się w konstrukcjach jak zbiorniki przemysłowe, mosty, słupy nośne. Na potrzeby małej architektury ogrodowej z powodzeniem wystarczy jednak zwykły beton klasy C20/25 i C25/30. Taki materiał jest wystarczająco wytrzymały, a do tego mrozoodporny – doskonale nada się więc do stworzenia donicy. 

Donica betonowa – jak zrobić ją krok po kroku? 

Jak zrobić donicę betonową? Do jej wykonania będziesz potrzebować:

• Mieszanki betonowej, którą trzeba rozrobić z wodą zgodnie z instrukcją.
• Formy do betonu. Możesz ją wykonać samodzielnie np. ze styropianu lub wykorzystać dwie podobne do siebie, ale różniące się nieco rozmiarami doniczki z tworzywa.
• Pojemnika do rozrabiania betonu i mieszadła.
• Produktów do pomalowania betonu i zabezpieczenia go przed warunkami atmosferycznymi. Nasza propozycja to RAFIL Na Beton Emalia Epoksydowa oraz RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy. Druga opcja to farba chlorokauczukowa RAFIL Chlorokauczuk.

Doniczka betonowa – jak zrobić ją samodzielnie?

1. Zacznij od stworzenia masy betonowej. Aby wyrobić beton, wsyp suchą mieszankę do starego wiadra i rozrób ją z wodą dokładnie według dołączonej do betonu instrukcji. Zwykle trzeba dodać małą ilość wody np. 1 l na 10 kg betonu. Beton trzeba wyrabiać i mieszać do momentu aż będzie gładki i plastyczny. Rób te prace w rękawicach i pamiętaj, że po wyschnięciu beton bardzo trudno jest usunąć z narzędzi czy pojemników.
2. Teraz przygotuj formę, do której wlejesz beton. Możesz ją stworzyć ze styropianu, twardych i grubych pudełek kartonowych, ale najprościej jest wykorzystać dwie doniczki. Jedna powinna być większa, a druga mniejsza.
3. Wlej odrobinę mieszanki na dno dużej donicy, ustaw w niej mniejszą doniczkę i dobrze trzymając, wlej beton pomiędzy ścianki mniejszej i większej doniczki. Do mniejszej doniczki możesz włożyć obciążniki, aby stała stabilnie.
4. Jeśli chcesz to zrobić bardziej profesjonalnie, nasza wskazówka to wycięcie w mniejszej donicy dwóch otworów po obu stronach, przełożenie przez nie cienkiego patyka i powieszenie na większej donicy. Następnie wlej beton pomiędzy obie doniczki.
5. Zwróć uwagę, aby mniejsza doniczka była wstawiona w większą równo, tak aby Twoja docelowa betonowa donica miała równe ścianki.
6. Im większa doniczka, tym grubsze ściany powinna mieć. Upewni się, że dno nowej doniczki z betonu nie jest zbyt cienkie.
7. Zewnętrzną ściankę większej doniczki i wewnętrzną mniejszej posmaruj olejem. Ułatwi Ci to wyjęcie gotowej doniczki z formy.
8. Pozostaw beton w formie na ok. 2 dni. Przykryj bawełnianą szmatką i poczekaj, aż całość wyschnie. Po tym czasie usuń formy i oszlifuj doniczkę, aby była gładka.

Tę prostą instrukcję, jak zrobić donicę betonową – wysoką lub niską – możesz dowolnie urozmaicać. Ciekawym pomysłem jest dodanie do mieszanki betonowej dodatkowych dekoracji np. cekinowych guziczków, perełek, kryształków, koralików, muszelek itd. W ten sposób zrobisz donicę w stylu glamour lub boho. 

Inny koncept to odciskanie w mokrym betonie np. z liści lub kwiatów. Po wyschnięciu powstanie intrygujący wzór. 

Jeśli masz smykałkę do majsterkowania i więcej zmysłu artystycznego, możesz pobawić się w wykonanie betonowej doniczki z dodatkiem tkaniny. W tym celu trzeba wyłożyć tkaninę w formie i zalać ją betonem, a następnie pilnować, aby ładnie się uformowała w kształt donicy. Tkaninę drapuje się na osłonce, aby miała jak najciekawszą fakturę i formę. Trzeba to robić szybko, ponieważ beton szybko sztywnieje. Efekt będzie niepowtarzalny! 

Betonowa donica – zabezpieczanie przed warunkami atmosferycznymi 

Gdy twoja betonowa donica jest już gotowa, czas na zabezpieczenie jej przed wilgocią i warunkami pogodowymi. Musisz to zrobić zwłaszcza wtedy, gdy donica przeznaczona jest na balkon, taras czy do ogrodu. 

Czy chcesz pomalować beton? Jeśli tak, kolejny krok to użycie specjalnej farby do betonu. Z gamy produktów RAFIL Możesz Wybrać Np. RAFIL Chlorokauczuk. Ta farba chlorokauczukowa tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Zwróć uwagę, że podłoża betonowe nie wymagają zastosowania podkładu przed nałożeniem emalii RAFIL Chlorokauczuk. 

Inna propozycja to RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa. To farba dwuskładnikowa. Przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni betonowych. Tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i niektórych substancji chemicznych. 

RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa Może Być Również Stosowany Na Zewnątrz, przy czym konieczne jest zastosowanie warstwy ochronnej z produktu RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy Dwuskładnikowy. Lakier nada dodatkową powłokę odporną na wodę i substancje chemiczne. 

Wiesz już, jak zrobić i jak zabezpieczyć betonową doniczkę na taras, balkon czy do domu. Z pomocą produktów RAFIL zadbasz, aby beton długo pozostał efektowny!

Stal ocynkowana jest odporna na korozję dzięki cienkiej warstewce cynku, która skutecznie chroni metal przed wilgocią i warunkami pogodowymi. Sprawdź, czym pomalować blachę ocynkowaną, aby przedłużyć jej trwałość i nadać jej estetyczny wygląd. ‍

Cynkowanie pozwala przedłużyć trwałość, a więc i czas użytkowania metalu. Polega na pokryciu powierzchni metalowych (np. stalowych) cienką warstwą cynku. Ocynkowany metal jest powszechnie używany w budownictwie, przemyśle samochodowym czy lotniczym. 

Powłoka cynkowa wykazuje nawet kilkanaście razy większą odporność na korozję niż niezabezpieczona powierzchnia ze stali. Z tego powodu chroni stal przez wiele lat! Dodatkową ochroną jest powłoka malarska. Malowanie ocynku podnosi trwałość powłoki ocynkowanej i jej walory estetyczne. 

W artykule znajdziesz informacje, jak pomalować blachę ocynkowaną. Podpowiemy, jak się za to zabrać krok po kroku oraz czym pomalować blachę ocynkowaną, aby służyła naprawdę długo i zyskała ładny wygląd. 

Zrozumienie korozji – przyczyny i skutki 

Korozja metali prowadzi do stopniowego zniszczenia powierzchni oraz struktury metalu. Dzieje się tak w wyniku chemicznych reakcji z otoczeniem, w tym z czynnikami fizycznymi czy mikrobiologicznymi. 

Rodzajem korozji, z którym ma do czynienia każdy metalowy element wystawiony na działanie warunków atmosferycznych oraz wilgoci jest rdzewienie żelaza i stali. Efektem jest warstewka rdzy pojawiająca się na powierzchni metalowej i zawierająca utlenione cząsteczki żelaza. To pierwiastek, który dobrze łączy się z tlenem. Korozji nie da się więc zapobiec, ale można ją zdecydowanie spowolnić. 

Co przyspiesza korozję? 

Duża wilgotność oraz opady deszczu i śniegu. Na szybkość, w jakim metal koroduje, ma wpływ także niska i wysoka temperatura oraz obecność substancji chemicznych jak różne kwasy czy sól, używane np. do usuwania lodu na chodnikach i ulicach. 

Jakie są skutki korozji? 

Metal osłabia swoją strukturę, a więc metalowe elementy tracą wytrzymałość oraz odporność na uszkodzenia. W końcu się rozpadają i pękają. Właśnie dlatego ochrona metalowych powierzchni przed korozją ma tak duże znaczenie. 

Co spowalnia korozję? 

Pokrycie metalu warstwą, która ochroni jego powierzchnię przed kontaktem z tlenem. Powszechnie używa się do tego cynku, a proces pokrywania stali tym pierwiastkiem określa się jako cynkowanie. 

Cynk ma tę rewelacyjną właściwość, że tworzy powłoki, które są wyjątkowo odporne na rozpuszczanie. W ten sposób działanie powietrza i wody jest zdecydowanie spowolnione. Powłoka z cynku jest szczelna i izoluje stal od działania agresywnych czynników, które ją niszczą. 

Co ciekawe, nawet po przerwaniu ciągłości powłoki ocynk nadal chroni stal. Dzieje się tak dlatego, że zachodzi wtedy zjawisko tzw. ochrony katodowej. Ponieważ potencjał standardowy cynku jest niższy niż żelaza, to drugie pełni funkcję katody, a cynk – anody. W efekcie korozji poddawana jest powłoka, a nie powierzchnia właściwa. 

Trwałość ocynku można jeszcze wzmocnić, dodając powłokę malarską. Ma ona także spore znaczenie estetyczne. Ocynkowane powierzchnie zyskują nowy, lepszy wygląd. Malowanie ocynku jest skuteczne tylko wtedy, gdy używasz do tego odpowiednich farb. Z palety środków RAFIL Możesz Wybrać Np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń, jeśli chcesz pomalować ocynkowane ogrodzenie czy bramę lub RAFIL Radach Farba Na Dach, jeśli zależy Ci na pomalowaniu dachu, rynien czy parapetów.

Wstępne przygotowanie powierzchni ocynkowanej 

Jak pomalować blachę ocynkowaną? Kluczowe znaczenie ma właściwe przygotowanie powierzchni do nakładania powłoki malarskiej. Oto, co musisz zrobić:

• Każde podłoże przygotowane do malowania powinno być czyste, suche, pozbawione śladów korozji, ale także tłustych plam, śladów soli, piasku i innych zanieczyszczeń.
• Powierzchnie ocynkowane zaleca się sezonować na powietrzu przez okres co najmniej 6 miesięcy. Dotyczy to wszystkich nie malowanych wcześniej powierzchni, pokrytych ocynkiem, zainstalowanych i przeznaczonych do malowania.
• Po tym czasie na podłoże ocynkowane trzeba nałożyć wodny roztwór preparatu RAFIL Preparat Do Odtłuszczania, a następnie powierzchnię spłukać czystą wodą i wysuszyć.
• Jeśli na ocynkowanej powierzchni pojawia się tzw. biała rdza, zalecane jest usuniecie zanieczyszczeń, ale ze szczególną ostrożnością tak, aby nie uszkodzić warstwy ocynku. Najlepsze będą do tego szmatki, szczotki nylonowe lub syntetyczny materiał z delikatną warstwą ścierną.
• Powierzchnie ocynkowane, ale wcześniej malowane musisz bardzo delikatnie oczyścić ze starych powłok. Uważaj przy tym, aby nie uszkodzić warstwy ocynku, która znajduje się pod spodem. Właściwe przygotowanie ocynkowanej powierzchni jest bardzo ważne, ponieważ ma ona słabą przyczepność. Jeśli nie zadbasz o właściwe odtłuszczenie, farba będzie się łuszczyć i odspajać.

Stal, która została ocynkowana niedawno, jest szczególnie trudna do pomalowania. By efekt był trwały i estetyczny, czasem stosuje się zabieg wytrawiania stali ocynkowanej, aby zwiększyć przyczepność powierzchni. 

Wytrawianie ocynku polega na nałożeniu na powierzchnię wytrawiacza (substancji chemicznej), którą następnie zmywa się po odczekaniu zalecanego w instrukcji stosowania czasu. Zwykle jest to kilka czy kilkanaście minut. 

Techniki malowania powierzchni ocynkowanych 

Czym pomalować blachę ocynkowaną? Do dachów, rynien i parapetów ze stali ocynkowanej polecamy środek RAFIL Radach Farba Na Dach. To gruntoemalia, która przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni metalowych, stalowych, ocynkowanych i aluminiowych.

{{recomended-product}}

Farba RAFIL Radach Farba Na Dach Jest Odpowiednia Donowych wymalowań i renowacji starych powłok malarskich. Zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi i promieniowaniem UV. Tworzy szybkoschnące powłoki odporne na wodę. Zapewnia także długotrwały efekt dekoracyjny malowanych powierzchni. Dostępna jest w 13 kolorach w półmacie oraz 3 kolorach w połysku. 

Farbę nakłada się pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Pierwsza warstwa do 40 mikronów grubości powinna być nałożona na sucho. Potrzebujesz od 2 do 3 warstw. 

Zwróć uwagę, że kolejne warstwy wyrobu należy nałożyć po czasie minimum 6 godzin. Co więcej, trzeba koniecznie sprawdzić, czy na malowanej powierzchni nie osadziły się zanieczyszczenia np. pyłki roślin. Z tego powodu malowanie ocynkowanej powierzchni wykonuje się jak najszybciej, zachowując jednak wymagane 6 godzin. Jeśli przerwa w malowaniu będzie dłuższa, przed nałożeniem kolejnej warstwy zaleca się dokładnie spłukanie powierzchni wodą i osuszenie. 

Maluj w temperaturze otoczenia od 5°C do 25°C i wilgotności powietrza poniżej 80%. Temperatura podłoża powinna wynosić od 10 do 35°C.

Wiesz już, jak i czym pomalować powierzchnie ocynkowane. Mamy nadzieję, że nasze wskazówki oraz niezawodne produkty RAFIL Pomogą Ci Odnowić Ocynk i Przedłużyć Trwałość Metalowych Powierzchni!

Jeśli jesteś miłośnikiem jazdy na dwóch kółkach, z pewnością przyda Ci się stojak na rower. Czy lepiej kupić gotowy, a może wykonać go samodzielnie? W artykule podpowiemy, kiedy i jak zrobić stojak na rowery DIY!

Jazda rowerem to fantastyczny sposób na spędzanie czasu i wprowadzenie dawki ruchu w ciągu dnia. Posiadacze rowerów mają jednak często problem z przechowywaniem sprzętu. Dotyczy to przede wszystkim tych osób, które nie posiadają własnego garażu ani pomieszczenia gospodarczego. Jak przechowywać rower w mieszkaniu? W jaki sposób ustawić go na balkonie? W obu tych przypadkach pomoże stojak na rower DIY lub stojak kupiony w sklepie rowerowym. 

Osoby mieszkające w domu mogą też zadbać o miejsce na rower na podwórku. Tutaj pomocą służą zewnętrzne stojaki rowerowe DIY. Najlepszy pomysł to ramy wykonane ze stali nierdzewnej lub ocynkowanej. Właściwie konserwowane mogą służyć przez wiele lat! W artykule podpowiemy, kiedy warto wykonać stojak rowerowy DIY, a kiedy lepiej kupić gotowy w sklepie. Doradzimy też, jak zabezpieczyć metalową konstrukcję stojaka za pomocą środków RAFIL do stali nierdzewnej i ocynkowanej. 

Planowanie i projektowanie stojaka na rower - zrób to sam!

Stojak na rower – jak zrobić? Najpierw musisz określić, czy potrzebujesz konstrukcji, do której możesz bezpiecznie przypiąć rower przed domem, czy stojaka, który pomoże Ci przechowywać rower w pomieszczeniu, a może stojaka serwisowego? Ten ostatni nie tylko podtrzymuje rower, ale pozwala prowadzić przy nim prace naprawcze. Każdy z nich wygląda i działa nieco inaczej, choć większość z nich wykonana jest ze stali. 

Zacznijmy od stojaka na rower przed dom. Takie rozwiązania stały się już powszechnym elementem krajobrazu miejskiego. Coraz częściej pojawiają się również przed domami wielorodzinnymi, a nawet jednorodzinnymi. Najprostszy stojak ma konstrukcję przypominającą odwróconą literę „U”. Nie zajmuje dużo miejsca, przez co możesz ustawić ich kilka obok siebie. Rower przypina się tu do barierki. 

Stojak do podłoża przymocowuje się, betonując go lub montując za pomocą specjalnych kotw, lub śrub. Do jego wykonania, w najprostszej wersji, wystarczą trzy kątowniki (np. o wymiarach 5×5 cm), które trzeba do siebie dospawać lub połączyć śrubami. 

Druga opcja to stojak stojący. Najczęściej ma formę stabilnej i ciężkiej podstawy (też wykonanej np. z kątowników) oraz konstrukcji z rurek, w którą wstawia się koło roweru. W sklepach znajdziesz wiele różnych typów podobnych stojaków, można też wykonać je samodzielnie, pod warunkiem że dysponujesz narzędziami, takimi jak np. piła do cięcia metalu czy wiertarka do metalu. Przydatne są również stojaki na rowery wielostanowiskowe, dobre do ustawienia przed blokiem lub w przydomowym garażu, w którym znajduje się kilka jednośladów. Stojak pozwoli trzymać je bezpiecznie i w porządku. 

Jak przechowywać rower w pomieszczeniu? Służą do tego różnego typu stojaki i wieszaki ścienne. Dzięki nim umieścisz rower w domu, garażu, piwnicy czy na balkonie. Wiele z nich łączy możliwość przechowywania z opcją samodzielnego serwisowania roweru. Na stojaku można go wygodnie obejrzeć, nasmarować, oczyścić, sprawdzić działanie napędu. Dzięki takim stojakom roweru nie trzeba opierać o ściany, a sprzęt zajmuje mniej miejsca. 

Dla tych, którzy mają naprawdę mało przestrzeni do dyspozycji, przewidziano półki, uchwyty i haki do powieszenia roweru na ścianie. Dzięki temu można przechowywać jednoślad nawet w niewielkiej kawalerce czy w pokoju. 

Jak zrobić stojak na rowery? Lista narzędzi i materiałów 

Czy stojak na rower warto zrobić samodzielnie? To zależy, czy masz sporo wolnego czasu i kilka niezbędnych narzędzi oraz smykałkę do majsterkowania. Wykonanie stojaka DIY z metalu będzie wymagać przecinania metalu, łączenia go śrubami, czasem także spawania. Gdy Twój przydomowy warsztat jest wyposażony w niezbędny sprzęt, wykonanie stojaka DIY na pewno będzie tańsze. Jeśli nie, radzimy, aby kupić stojak gotowy i zabezpieczyć go środkiem, który nada konstrukcji antykorozyjną powłokę, takim jak RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. 

Czego potrzebujesz do wykonania stojaka na rowery? W najprostszej wersji wystarczą trzy okrągłe rurki albo trzy płaskowniki bądź kątowniki do złożenia konstrukcji. Niezbędne są także śruby, nakrętki i motylki do montażu całości. Narzędzia, których potrzebujesz to piła do cięcia metalu i wiertarka do metalu. Możesz też skorzystać z pomocy fachowców (np. w zakładzie blacharskim) i zlecić zespawanie całej konstrukcji – będzie prościej i szybciej. 

Krok po kroku – montaż stojaka na rowery 

Pamiętaj, że stojak rowerowy musi być solidny i bezpieczny. Nie może się wywrócić pod ciężarem sprzętu. Powinien też być odporny na wilgoć i trudne warunki atmosferyczne – dotyczy to stojaków, które będą służyły na zewnątrz. Najlepszy materiał do wykonania stojaka to stal nierdzewna lub stal ocynkowana. Wyróżnia się ona dużą wytrzymałością i świetnie radzi sobie nawet z dużymi obciążeniami. 

Jak zrobić stojak na rowery? Plan montażu zależy od rodzaju wybranego przez Ciebie stojaka. Jeśli zależy Ci na stojaku najprostszym z możliwych, zmontuj po prostu trzy płaskowniki, rurki albo kątowniki stalowe w formie odwróconej litery „U”. Do dolnej części konstrukcji trzeba przymocować płaską blachę, a całość przytwierdzić do twardego podłoża np. śrubami. 

Stojak wielostanowiskowy to konstrukcja złożona z czterech płaskowników, do których montuje się rurkę albo uchwyt na koło. Taka struktura może wymagać spawania. 

Stojak na rowery DIY – ostateczne dostosowania i wykończenie 

Niezależnie od tego, jak zrobisz stojak na rower oraz jaki typ konstrukcji wybierzesz, metalowy stojak koniecznie trzeba zabezpieczyć emalią antykorozyjną. Dotyczy to przede wszystkim stojaków na balkonie i przed budynkiem, choć także stojaki używane w garażu czy piwnicy warto pomalować, aby służyły jak najdłużej.

Jaki produkt do malowania metalu będzie najlepszy? Polecamy Emalię antykorozyjną RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Jest ona przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na uderzenia. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków pogodowych. Ochroni stojak przed deszczem, śniegiem i słońcem. Powierzchnie pomalowane emalią długo pozostaną jak nowe. 

Aby w pełni zabezpieczyć metal przed korozją środek RAFIL Do Bram i Ogrodzeń należy stosować razem z RAFIL Podkład Antykorozyjny. To specjalna farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz.

Organizacja przestrzeni ze stojakiem na rower 

Wiesz już, jak zrobić stojak na rower. W jaki sposób i gdzie ustawić go w przestrzeni? Przede wszystkim zadbaj o bezpieczeństwo osób użytkujących rower. Stojak powinien być ustawiony stabilnie i w miejscu, do którego jest dobry dostęp, ale tak, by nie przeszkadzał osobom postronnym.

Jeśli masz stojak do powieszenia na ścianie, wybierz solidne mocowanie, uchwyt nie może stanowić zagrożenia dla innych. Dobrym miejscem będzie ściana w rzadko używanym pomieszczeniu, raczej nie w korytarzu czy przedpokoju, z którego się często korzysta. Mamy nadzieję, że nasze porady, jak zrobić stojak na rowery samodzielnie oraz jaki model wybrać, są dla Ciebie przydatne. Produkty RAFIL pomogą Ci utrzymać Twój metalowy stojak w doskonałym stanie przez wiele lat!