Betonowa donica – jak zrobić? Poradnik od A do Z

Płaski dach spotyka się w nowej architekturze, ale był popularnym rozwiązaniem także w PRL-owskich domach typu kostka. Remont dachu płaskiego jest niezbędny, gdy pojawiają się przecieki i powłoka wymaga odnowienia. Jak przeprowadzić renowację dachu płaskiego?

Dach płaski, wbrew nazwie, nigdy nie jest całkiem płaski. Inaczej nie odpływałaby z niego woda deszczowa. Pod terminem dachu płaskiego należy więc rozumieć konstrukcję o nachyleniu od 2 do 15 stopni. Dzięki temu woda nie zalega na powierzchni, choć wizualnie może się wydawać, że dach jest zupełnie poziomy. 

Remont dachu płaskiego jest konieczny, gdy pojawiają się uszkodzenia – przecieki, pęknięcia membrany lub widoczne oznaki zużycia materiału. Regularne przeglądy co kilka lat pomogą zidentyfikować problemy, zanim doprowadzą do poważnych uszkodzeń. 

W artykule znajdziesz informację, kiedy trzeba się zająć remontem płaskiego dachu i jak powinien on wyglądać w zależności od materiałów, z jakich dach jest wykonany. 

Remont dachu płaskiego – diagnozowanie problemów

Sposób wykonania renowacji płaskiego dachu zależy przede wszystkim od materiału, jakim dach jest pokryty. 

W nowoczesnych budynkach najczęściej stosuje się pokrycia z membran syntetycznych, takich jak PVC, TPO czy EPDM. Charakteryzują się one wysoką odpornością na warunki atmosferyczne oraz elastycznością. Te materiały są łatwe w montażu i oferują dobre właściwości izolacyjne.

W starszych budynkach, zwłaszcza z okresu PRL, dachy pokrywano materiałami, które były akurat dostępne. Używano wtedy np. warstwy żużlowej, supremy, a także gliny zmieszanej z trocinami. Takie pokrycia, mimo iż były popularne w tamtych czasach, nie są trwałe, co prowadziło i nadal prowadzi do częstych przecieków. Często również rezygnowano z odpowiedniej izolacji termicznej, a paroizolacja była układana sporadycznie, co sprzyjało wilgoci i uszkodzeniom.

Dachy płaskie w tamtych latach często budowano w sposób niewłaściwy, a także bez dbałości o wentylację. Wilgoć przenikała do stropodachów przez pomieszczenia ogrzewane, a to z kolei prowadziło do ich degradacji. Współczesne technologie i materiały pozwalają na skuteczne zabezpieczenie dachów, a ich regularna konserwacja może znacznie wydłużyć ich żywotność. 

Przed przystąpieniem do remontu warto zlecić fachową ocenę stanu stropodachu, aby określić, jakie materiały będą najlepsze do naprawy. Pozwoli to uniknąć kosztownych rozbiórek. Zapewni także lepszą trwałość nowego pokrycia.

Czy płaskie dachy wykonane są z blachy? Zdarza się, choć to najrzadsze ze spotykanych rozwiązań. Wynika to z tego, że konstrukcja dachu musi spełniać minimalny kąt nachylenia, aby można było wykorzystać blachę na jego pokrycie. Co więcej, często wymagane jest pełne deskowanie, co dodatkowo komplikuje wykonanie dachu. 

Narzędzia i materiały potrzebne do remontu

Dobór materiałów i narzędzi do renowacji dachu płaskiego zależy od materiału, z którego wykonane jest pokrycie. Jeśli jednak mówimy o renowacji płaskiego dachu z blachy, niezbędne będą:

• Szczotka druciana — do usuwania rdzy i starych powłok.
• Skrobak lub szpachelka — do usuwania starych, spękanych powłok.
• Papier ścierny – do matowienia dobrze przylegających powłok (o różnych gradacjach),
• Odkurzacz do usunięcia pyłu i zanieczyszczeń po szlifowaniu,
• Narzędzia do malowania – wałki, pędzle lub narzędzia do malowania natryskowego, w zależności od wybranej metody malowania, 
• Materiały ochronne – kombinezon, okulary, maseczka, rękawice, 
• RAFIL Preparat Do Odłuszczania, 
• RAFIL Podkład Antykorozyjny,
• RAFIL RADACH Farba Na Dach. 

Krok po kroku – remont dachu płaskiego

W przypadku dachów, które mają kilkadziesiąt lat, zwykle pokrywało się je tradycyjnymi papami bitumicznymi, które nie zawierały nowoczesnych dodatków. W efekcie takie pokrycia ulegają wielu uszkodzeniom – roztapiają się pod wpływem słońca, twardnieją na mrozie, pękają i rozszczelniają. Aby uniknąć przecieków, stosowano smołowanie lub lepik asfaltowy, jednak te rozwiązania nie zawsze przynoszą trwałe efekty.

Pierwszym krokiem przy remoncie dachu płaskiego jest ocena jego stanu. Niekiedy można przeprowadzić remont, nie zrywając starego pokrycia. Jeżeli na dachu występują jedynie nieliczne bąble i wydęcia, a warstwa termoizolacyjna nie jest zamoczona, to papa może pozostać na dachu. W takim przypadku trzeba wysuszyć zniszczone miejsca i załatać je łatami z papy podkładowej termozgrzewalnej. Następnie można nałożyć jedną lub dwie warstwy nowego pokrycia.

Gdy izolacja jest uszkodzona na całej powierzchni, konieczne będzie usunięcie starego pokrycia aż do betonowej podstawy. Po oczyszczeniu i wysuszeniu powierzchni można przystąpić do układania nowego pokrycia. Do wyboru mamy nowoczesne modyfikowane papy, membrany czy powłoki bezszwowe.

Dobrym rozwiązaniem są nowoczesne papy termozgrzewalne. Charakteryzują się one wysoką odpornością na rozciąganie, co sprawia, że doskonale sprawdzają się na dużych powierzchniach. 

Alternatywą dla tradycyjnych pap są powłoki bitumiczne, które można stosować na zimno. To gęste masy, które nakłada się pędzlem, szpachlą lub przez natrysk. Lepiki bitumiczne sprawdzają się również do przyklejania papy i tworzenia bezspoinowych pokryć dachowych.

Kolejną nowoczesną opcją przy remoncie dachu płaskiego są płynne membrany na bazie żywic poliuretanowych. Aplikuje się je wałkiem lub natryskowo. Zapewniają one jednorodną, bezszwową powłokę, odporną na różne czynniki atmosferyczne i mechaniczne. Dodatkowo niektóre produkty mają wysokie parametry odbijania promieni słonecznych, co wpływa na komfort cieplny w pomieszczeniach.

Na dach płaski można też zastosować płyty warstwowe. Składają się one z dwóch warstw blachy i rdzenia konstrukcyjno-izolacyjnego, na przykład z pianki PIR. Płyty te charakteryzują się dużą odpornością na wilgoć oraz stabilnością wymiarową, co czyni je dobrym rozwiązaniem dla dachów płaskich.

Remont dachu płaskiego z pokryciem z blachy często zakłada także ponowne malowanie jego powierzchni. Odpowiednim produktem do renowacji jest specjalistyczna farba na dach np. RAFIL Radach Farba Na Dach. Ta gruntoemalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. 

Farba RAFIL Radach Farba Na Dach nadaje się zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża. Tworzy szybkoschnące, wysoce elastyczne powłoki o podwyższonej odporności na działanie światła słonecznego, wody i innych czynników atmosferycznych. W zestawieniu z produktem RAFIL Podkład antykorozyjny daje mocne zabezpieczenie przed korozją.

{{recomended-product}}

Jak odnowić dach przy pomocy farby RAFIL Radach Farba Na Dach?

1. Stare, spękane i słabo przylegające powłoki dokładnie usuń za pomocą szczotki, szpachelki lub skrobaka.
   ‍
2. Miejsca zardzewiałe przeszlifuj, aby usunąć rdzawe fragmenty i wygładzić powierzchnię. Po szlifowaniu dokładnie odpyl całą powierzchnię.
   ‍
3. Całą powierzchnię zagruntuj farbą RAFIL Podkład Antykorozyjny.
   ‍
4. Dobrze przyczepne powłoki trzeba zmatowić papierem ściernym i również odpylić, a następnie pokryć podkładem.
   ‍
5. Do aplikacji pędzlem lub wałkiem farbę rozcieńcz do 5% rozcieńczalnikiem Radach, a do natrysków do 10%.
   ‍
6. Nakładaj farbę pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Pierwsza warstwa powinna mieć grubość do 40 mikronów na sucho. Łączna grubość wszystkich warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów na sucho.
   ‍
7. Zaleca się nakładać od 2 do 3 warstw farby, przy czym każda kolejna warstwa powinna być nałożona po minimum 6 godzinach od nałożenia poprzedniej.
   ‍
8. Podczas nakładania kolejnych warstw unikaj osadzania się jakichkolwiek zanieczyszczeń na malowanej powierzchni. W przypadku dłuższej przerwy w malowaniu (ponad 48 godzin) lub w bardzo zapylonym otoczeniu, przed nałożeniem kolejnej warstwy rekomendujemy dokładne spłukanie powierzchni wodą i jej dokładne osuszenie.

Porady dotyczące bezpieczeństwa i utrzymania

Aby zapewnić długowieczność dachu płaskiego i zminimalizować potrzebę napraw, przeprowadzaj przeglądy co najmniej raz w roku oraz po każdej silnej burzy lub intensywnych opadach. Sprawdzaj stan pokrycia, izolacji i wszelkich złączy. Zwróć uwagę na pęknięcia, bąble, przecieki, a także stan systemów odprowadzania wody. 

Regularnie oczyszczaj dach z liści, gałęzi, śniegu, błota i innych zanieczyszczeń, które mogą gromadzić się na powierzchni. Pamiętaj też o regularnej konserwacji wszystkich metalowych powierzchni z pomocą produktów RAFIL.

‍

Wybór koloru pokrycia dachowego to jedna z ważniejszych decyzji, którą podejmiesz podczas budowy domu. Kolor dachu wpływa na ogólny wizerunku budynku, dlatego dobrze przemyśl, jaki odcień blachy lub dachówek pokryje twój dach.

Najpopularniejsze kolory i kryteria wyboru

Najbardziej popularnymi kolorami dachów są: brąz, czerwień i czerń. Najprawdopodobniej wynika to z tradycji oraz z chęci lub konieczności wpasowania się w sąsiedzkie zabudowania. Taki wybór barw nie ma większego zastosowania praktycznego, przeważają tutaj raczej względy estetyczne. Ale brązy i czerwienie to nie wszystko. Coraz częściej stawia się na dużo jaśniejsze kolory, jak np. różne odcienie szarości.

Wybór kolorów zewnętrznych płaszczyzn budynku jest ważny i mocno wpływa na jego estetykę. Umiejętnie dobrane i połączone ze sobą kolory, mogą dodać piękna nawet najzwyklejszemu domowi. Z drugiej strony, źle dobrane kolory dadzą poczucie chaosu i będą „gryzły w oczy”.

Nawet jeśli plan zagospodarowania przestrzennego twojej okolicy nie określa rygorystycznie koloru dachu, warto wziąć pod uwagę otoczenie, w jakim znajduje się budynek. Nie jest to zobowiązujące, lecz dobrze, jeśli wygląd twojego domu wpisuje się w estetykę budynków „po sąsiedzku”.

Co warto wziąć pod uwagę przy łączeniu kolorów?

Jednym z pierwszych kolorowych elementów twojego domu będzie dach. To właśnie do niego będziesz dopasowywać barwę pozostałych elementów. Jeśli zastanawiasz się, jaki kolor dachu wybrać, aby pasował do kominów, okien, a co najważniejsze, do elewacji, zdecyduj się na neutralne, uniwersalne barwy.

Nie oznacza to, że musisz wybierać między czernią a czerwienią. Jest wiele nowoczesnych pomysłów na kolory dachu, które będą pasować do większości elewacji. Dobrym pomysłem są odcienie szarości. Ta neutralna barwa jest niezwykle uniwersalna i będzie współgrała zarówno z elewacją białą i kremową, jak i z bardziej odważnymi kolorami (np. zielenią).

Oprócz koloru elewacji zadbaj również o dobre zaplanowanie kolorów mniejszych elementów, takich jak okna i kominy. Wbrew pozorom ich skomponowanie z kolorem dachu nie jest bez znaczenia dla ostatecznego efektu estetycznego. Pamiętaj, że piękno tkwi w prostocie. Wyjdź zatem z założenia, że kolorów nie powinno być więcej niż trzy. Jeśli dach jest szary, a ściany budynku kremowe, niech okna i komin będą w tym samym kolorze.

Kolor dachu a elewacja

Najważniejsze, aby barwa pokrycia dachowego dobrze komponowała się z kolorem elewacji. Tutaj także sprawdzi się złota zasada, która głosi, że „mniej znaczy więcej”. W praktyce oznacza ona wybór kolorów o mniejszym natężeniu i raczej stonowanych niż krzykliwych.

Jeśli nie zależy ci na spektakularnym efekcie kontrastowym, wybierz barwy, które są neutralne i uniwersalne. Brązowy i kremowy lub popielaty i rozmyta zieleń to zawsze bezpieczne połączenia, które będą przyjemne dla oka. Pamiętaj, że kolor elewacji będziesz wybierać, kiedy dach będzie już gotowy. Miej także na uwadze, że zmiana koloru elewacji jest łatwiejsza w wykonaniu niż zmiana barwy pokrycia dachowego.

Czy można zmienić kolor dachu?

Jeśli kupiłeś dom, którego kolor dachu nie spełnia twoich oczekiwań lub jeśli po prostu masz ochotę na zmianę wizerunku swojego domu, nic nie stoi na przeszkodzie. Na rynku dostępnych jest sporo produktów, za pomocą których odmienisz swój dach.

Farba do malowania pokryć dachowych musi być produktem do „zadań specjalnych”. Pamiętaj, że będzie narażona na ekstremalne warunki użytkowania:

• wysoka wilgotność
• bardzo niskie i bardzo wysokie temperatury
• zanieczyszczenia powietrza
• zasolenie (w zależności od rejonu, w jakim znajduje się twój dom)
• duże natężenie światła

Biorąc pod uwagę te czynniki, wybierz farbę dobrej jakości, która przetrwa na dachu długi czas bez utraty swoich właściwości.

Taki produkt, oprócz nadania nowego koloru, musi spełniać funkcję zabezpieczającą dach. Do malowania pokryć dachowych możesz użyć farb poliwinylowych, które są odpowiednie do malowania stali zwykłej i ocynkowanej. Taki preparat dodatkowo chroni przed korozją, którą powoduje wilgoć oraz zabezpiecza przed zarysowaniami i wpływem kwaśnego deszczu.

Produktem, który sprawdzi się w tej roli jest farba na dach RAFIL Radach. Farba tworzy szybkoschnące powłoki, które charakteryzują się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża. Ponadto cechuje ją dobra wytrzymałość mechaniczna, elastyczność oraz odporność na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, światła słonecznego, UV, „kwaśnego deszczu”, wilgoci, wody i czynników chemicznych. Pamiętaj jednak, ze nawet najlepsza farba to nie wszystko. Podczas zmiany koloru dachu, podejdź do tematu kompleksowo. Przygotuj odpowiednio powierzchnię i zwróć szczególną uwagę na fachowość wykonania. Nawet najlepszy produkt, jeśli nie potraktujesz go zgodnie z zaleceniami producenta, może nie spełnić twoich oczekiwań.

Wybór koloru dachu jest uzależniony od wielu czynników. Weź je pod uwagę i ciesz się estetyką barw. W końcu dach, oprócz funkcji praktycznych, spełnia także rolę estetyczną. Jeśli jednak nie jesteś zadowolony z obecnego wyglądu twojego pokrycia dachowego, możesz użyć profesjonalnych farb i w stosunkowo łatwy sposób zmienić go według swojego uznania.

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Dobrze przemyślany projekt i profesjonalne wykonanie elementów konstrukcyjnych domu to podstawa. Cała reszta to czynniki, które będą wpływać na samopoczucie domowników. Biorąc pod uwagę, że kolor dachu i okien to wybór na długie lata, troska o to, by odpowiadał twoim wymaganiom estetycznym, jest jak najbardziej uzasadniona. Jeśli zastanawiasz się nad tym, jaki kolor dachu wybrać do brązowych okien, ten artykuł jest przeznaczony dla ciebie.

Różne odcienie brązu – który wybrać?

W palecie brązów znajduje się wiele odcieni – od ciemnych i chłodnych dębów, przez tradycyjny orzech, elegancki mahoń, aż po ciepły złoty dąb. Każdy z nich będzie komponował się z innym kolorem dachu i elewacji.

Ciemny dąb

Wybierany jest do domów z ogrodem, w których bliskość zieleni podkreśla jego głęboką, kawową barwę. Dobrze sprawdza się jako obramowanie dużych okien. Wtedy ciemny kolor nie przytłacza bryły budynku.

Złoty dąb

To wybór dla osób, które dążą do stworzenia przytulnej aranżacji. Słoneczny odcień złotego dębu sprawdza się także jako element ocieplający nowoczesną konstrukcję.

Jasny dąb

To właściwie beż, nie brąz, najjaśniejszy odcień w palecie. Może być dobrą alternatywą dla standardowych, białych ram okiennych, nie rzuca się w oczy, a jednocześnie stanowi ciekawy element stonowanej architektury.

Dąb rustykalny

Wprowadzany jest często jako element drewnianych domów czy projektów, które nawiązują do tradycyjnego wiejskiego stylu. Widoczność słoi i stonowana, naturalna barwa podkreślają swojski charakter budynku.

Orzech

Jest najbardziej uniwersalnym odcieniem w palecie brązów. Komponuje się z większością brył, nie dominuje wnętrza.

Mahoń

Mahoniowe okna są zobowiązujące, wymagają bardziej przemyślanej oprawy. Nie mogą przytłoczyć wnętrza ani bryły budynku, stąd też lepiej łączyć je z lekkimi, neutralnymi kolorystycznie elementami.

Brązowe okna mogą być wykonane z drewna lub PVC z okleiną. Kolor okien plastikowych może być inny wewnątrz i na zewnątrz budynku.

Wybieramy kolor dachu pasujący do okien

Aby całość konstrukcji była wizualnie spójna, dach, stolarka i elewacja muszą się ze sobą komponować i dopełniać kolorystycznie. Zastanawiasz się, jaki kolor dachu wybrać do brązowych okien? Mamy kilka porad, dzięki którym dowiesz się, jak łączyć te elementy, by osiągnąć efektowny rezultat.

Jaki kolor dachu wybrać do okien w odcieniu orzecha?

Orzechowe okna są uniwersalne. Łączy się je z dachami w odcieniach czerwieni, ciemnej szarości oraz z czernią. Należy pamiętać o tym, że w przypadku czerwonej dachówki lepiej sprawdza się biała, jasnoszara lub kremowa elewacja. Inne, bardziej wyraziste, kolory mogą w tym połączeniu dawać pstrokaty, mało schludny efekt. Ciemna dachówka w połączeniu z orzechem pozostawia pewną dowolność, jeśli chodzi o kolor elewacji. Połączenie z barwą kremową, beżową lub brązową elewacji powinno dać korzystny efekt.

Jaki kolor dachu wybrać do okien ciemny dąb?

Ciemne okna wymagają pewnej konsekwencji. Lepiej będą wyglądały z ciemnym dachem i jasną elewacją w przypadku wielopiętrowych budynków, natomiast w przypadku domów parterowych lepszym rozwiązaniem będzie połączenie ich z jaśniejszą dachówką – na przykład szarą lub ceglaną – i białą elewacją. Powyższa zasada sprawdza się szczególnie w sytuacji, gdy okna nie są duże. Takie zagranie barwami sprawi, że całość stanie się lżejsza.

Jaki kolor dachu wybrać do okien mahoń?

Neutralny. Czerwień czy cegła raczej nie będą dobrym pomysłem. Sprawdzi się tu czerń, ciemna szarość, a także ciemna wiśnia. Elewacja raczej powinna być zimna – biała lub w odcieniach szarości, niekoniecznie jasnej. Jednak w przypadku ciemniejszych barw należy wziąć pod uwagę kształt bryły. Proste, smukłe budynki z dużymi oknami będą prezentować się w takiej aranżacji lepiej, niskie z rozbudowanym dachem – zdecydowanie gorzej.

Czy kształt dachu ma znaczenie przy wyborze koloru?

Zdecydowanie tak. Wielospadowe, mansardowe dachy są najbardziej rzucającą się w oczy częścią domu. Decydując się na kolor dachówki, musimy pamiętać, że będzie to dominujący element, który w pewnym sensie zdefiniuje całą bryłę. Lekkie, dwuspadowe dachy dają większą dowolność, jeśli chodzi o wybór koloru dachówki. Znaczenie ma też liczba i wielkość okien dachowych oraz kąt nachylenia dachu. Zasada, która gwarantuje sukces, jest prosta: im prostszy dach, tym więcej możliwości. I to zarówno w kwestii koloru, jak i rodzaju pokrycia. Tu sprawdzą się falowania i wysoki profil. Skomplikowana połać dachowa lepiej prezentuje się z prostym, harmonijnym pokryciem.

Mamy nadzieję, że pytanie o to, jaki kolor dachu wybrać do konkretnych okien, nie będzie ci już spędzać snu z powiek. Życzymy zatem wielu udanych aranżacji!