Ogrodzenie wokół posesji nie tylko chroni Twoje mienie, ale także stanowi dekorację całego otoczenia. Niestety z upływem czasu może ono tracić na atrakcyjności. Nie oznacza to jednak, że musisz je wymieniać – wystarczy, że je przemalujesz! Jaka farba okaże się najlepsza do ogrodzenia?
Wybór farby do ogrodzenia metalowego
Dobra farba do ogrodzenia to taka, która została dopasowana do materiału wykonania płotu. Jeśli masz metalowe ogrodzenie, do wyboru masz różne preparaty – jednak inne stosuje się do stali, żeliwa i żelaza, a inne do aluminium i ocynku. Tę pierwszą grupę metali możesz pomalować następującymi farbami do ogrodzeń:
Dostępne są także nowoczesne, uniwersalne farby do malowania ogrodzeń, które nadają się do stosowania na powierzchnie stalowe, aluminiowe i ocynkowane. Taki właśnie jest RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.
Inne rodzaje farb do ogrodzenia
Aby zapewnić metalowym ogrodzeniom nie tylko estetyczny wygląd, ale też trwałość, przed nakładaniem warstwy dekoracyjnej warto pomyśleć także o warstwie podkładowej, np. RAFIL Podkład Antykorozyjny. Tę farbę do malowania ogrodzeń należy stosować pod preparat RAFIL Do Bram i Ogrodzeń wtedy, gdy masz do czynienia z trudnymi podłożami metalowymi lub wymalowanymi nieznaną farbą.
Tego typu preparat powinien charakteryzować się wysoką przyczepnością do podłoża. Dzięki matowej powierzchni masz pewność, że dekoracyjna farba do ogrodzeń będzie się dobrze trzymać na metalowych powierzchniach. Co więcej, farby podkładowe zwiększają odporność metalu na korozję, co w połączeniu z farbą wykończeniową daje metalowi doskonałą ochronę przed wilgocią.
Ważne!
Podczas malowania metalowego ogrodzenia warto mieć pod ręką także preparat do odtłuszczania. Gruntowne oczyszczenie przęseł przed nałożeniem farby to klucz do pięknej i trwałej warstwy wykończeniowej.
Jaka farba do ogrodzenia z betonu?
Farba do malowania ogrodzeń betonowych? W wielu przypadkach jest to ta sama, którą pokrywa się stalowe, żelazne i żeliwne podłoża. Takim preparatem jest np. RAFIL Chlorokauczuk. Wybranie takiej farby do ogrodzenia jest bardzo zasadne, jeśli Twój płot ma betonowe słupki, pomiędzy którymi znajdują się stalowe przęsła – w takiej sytuacji możesz oba elementy pokryć tym samym preparatem, choć z jedną różnicą. Przed malowaniem metalu należy użyć RAFIL Podkład Chlorokauczukowy, natomiast na betonie nie jest wymagana taka dodatkowa warstwa.
Jaka farba najlepsza do ogrodzenia? Dobierz kolor!
Czarna farba do ogrodzenia to jedna z najczęściej wybieranych opcji – ciemny płot prezentuje się uniwersalnie, a przy tym się nie brudzi. Dlatego też dużą popularnością cieszą się farby do ogrodzenia grafitowe, antracytowe, szare i brązowe. Nie oznacza to jednak, że nie możesz wybrać jaśniejszych i intensywniejszych barw.
Szczególnie dużo odcieni masz do wyboru w przypadku farby RAFIL Chlorokauczuk do metalu i betonu. Oprócz standardowych ciemnych kolorów znajdziesz tu także intensywnie czerwone, żółte, zielone czy niebieskie farby do malowania ogrodzenia, więc bez trudu wybierzesz preparat, który najlepiej dopasuje się do charakteru Twojego domu i posesji.
Prawidłowe przygotowanie powierzchni stalowych przed malowaniem to kluczowy etap, który bezpośrednio wpływa na trwałość i estetykę powłoki malarskiej. Obejmuje ono kontrolę czystości, stopnia chropowatości, odtłuszczenia oraz obecności pyłu i zanieczyszczeń jonowych. Procesy te powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi normami, które określają zarówno metody oceny, jak i dopuszczalne tolerancje.
Ocena stopnia czystości powierzchni stalowej
Kontroli stanu przygotowania powierzchni podlegają następujące właściwości:
wygląd powierzchni,
stopień czystości podłoża,
profil powierzchni (chropowatość)
obecność zatłuszczeń,
obecność zapylenia,
obecność zanieczyszczeń jonowych.
Kontrolę stopnia czystości można przeprowadzać w porównaniu do barwnych wzorców fotograficznych załączonych do norm:
PN-ISO 8501-1: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie skorodowania i stopnie przygotowania niezabezpieczonych podłoży stalowych oraz podłoży stalowych po całkowitym usunięciu wcześniej nałożonych powłok.”
PN-ISO 8501-2: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie przygotowania wcześniej pokrytych powłokami podłoży stalowych po miejscowym usunięciu tych powłok.”
Podczas kontroli powierzchni przed malowaniem należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne oczyszczenie szwów spawalniczych, złączy, nitów, miejsc trudnodostępnych, gdyż często mogą tam pozostać zanieczyszczenia.
Dopuszczalne wady powierzchni przygotowanej do malowania, które zależą od agresywności korozyjnej środowiska, zawarte są w normie PN-ISO 8501-3. Oczyszczona powierzchnia nie powinna wykazywać jednak większych uszkodzeń.
Typowa chropowatość podłoża, określona parametrem Rz, powinna wynosić 35–70 μm. Ocenę przeprowadza się przy pomocy:
Przyrządu do pomiaru chropowatości (np. aparatem firmy Elcometer)
Porównania badanej powierzchni z wzorcami (płytki metalowe podzielone na segmenty różniące się średnią wysokością chropowatości – norma PN-ISO 8503-2), lub dotykowo przesuwając po wzorcowej i badanej powierzchni paznokieć lub drewienko. Z uwagi na kształt ścierniwa dostępne są dwa wzorce:
S – dla ścierniw kulistych: kulki szklane, śrut staliwny i żeliwny kulisty
G – dla ścierniw ostrokrawędziowych: żużel pomiedziowy, piasek, korund, śrut żeliwny łamany
Szczegółowe informacje o metodach oceny chropowatości podłoży stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej podane są w normie PN-EN ISO 8503.
W przypadku stosowania chemicznych metod usuwania zatłuszczeń należy sprawdzić pH powierzchni. Powinno ono wynosić 6–7.
Skuteczność odtłuszczenia sprawdza się jedną z poniższych metod:
Na odtłuszczoną powierzchnię nakłada się 2–3 krople benzyny ekstrakcyjnej. Po około 10 sekundach przykłada się krążek bibuły filtracyjnej. Jednocześnie na drugi krążek bibuły, służący jako wzorzec, również nanosi się benzynę ekstrakcyjną; po odparowaniu rozpuszczalnika z obu krążków, porównuje się je – obecność plam tłuszczowych na bibule przyciśniętej do odtłuszczonej powierzchni świadczy o jej niewłaściwym odtłuszczeniu.
Odtłuszczoną powierzchnię polewa się wodą destylowaną (spryskiwaczem). Po 10 s oceniany jest szacunkowy procent zwilżonej powierzchni. Norma rozróżnia 3 stopnie zwilżenia, które są zarazem miernikiem stopnia odtłuszczenia:
Stopień 1 – woda zwilża powyżej 50% powierzchni
Stopień 2 – woda zwilża 40–50% powierzchni
Stopień 3 – woda zwilża 15–20% powierzchni
Metoda ta zalecana jest do powierzchni pokrytych farbami do czasowej ochrony – na odtłuszczoną powierzchnię nanosi się kroplę 40–70% wodnego roztworu alkoholu etylowego z dodatkiem barwnika (np. pioktaniny). Jeśli powierzchnia jest zatłuszczona już w ilości ok. 100 mg/m², to kropla ta nie rozlewa się po niej. Na powierzchniach pionowych droga spływania kropli jest krótka i pozostaje owalny ślad, jeśli powierzchnia jest czysta.
Kurz i pył są bardzo niepożądanym zanieczyszczeniem, które musi być usunięte z każdego podłoża przygotowanego do malowania. Obecność pyłu można stwierdzić przez przetarcie powierzchni czystą białą szmatką.
Ocenę skuteczności odpylenia można przeprowadzić zgodnie z normą ISO 8502-3, przy pomocy paska taśmy samoprzylepnej o długości około 15 cm. Pasek nakleja się na badaną powierzchnię, trzykrotnie przesuwa się po nim kciukiem, a następnie nakłada się na kontrastowe podłoże i porównuje z rysunkiem wzorcowym.
Kontrola przygotowania powierzchni do malowania
Przy usuwaniu zapylenia przez wydmuchiwanie powietrzem należy zwrócić uwagę, aby powietrze było pozbawione oleju. Dotyczy to również powietrza używanego do napędu narzędzi do czyszczenia.
Ocenę skuteczności usunięcia zanieczyszczeń jonowych z powierzchni można przeprowadzić zgodnie z wytycznymi normy ISO 8502-1 lub ISO 8502-2, albo sprawdzić stosując opracowane przez Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie testy do oceny ilości chlorków i siarczanów znajdujących się na powierzchniach przygotowanych do malowania.
W przypadku przypuszczalnej obecności zanieczyszczeń jonowych na powierzchni (powierzchnie pokryte solami, atmosfera zanieczyszczona aerozolem solnym) zaleca się zastosować metody mające na celu usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni, takie jak:
Planujesz wiatę przyścienną? Jak zrobić konstrukcję samodzielnie? Nie jest to trudne, jeśli masz nieco biegłości w pracach ręcznych. Jak zbudować wiatę przy ścianie na auto, drewno albo narzędzia? Sprawdź nasz poradnik!
Wiata przyścienna nie zajmuje dużo miejsca i pasuje do wielu różnych projektów domów. Pomoże Ci zadbać o porządek na posesji i zapewni dodatkową przestrzeń do przygotowania. Najczęściej wykonuje się ją z drewna lub metalu.
W artykule podpowiemy, jak zbudować wiatę przy ścianie oraz jak zabezpieczyć jej elementy przed warunkami atmosferycznymi. Pomocą służyć będą niezawodne farby RAFIL.
Jak zrobić wiatę na auto? Często spotyka się wiaty z dachem płaskim lub jednospadowym.
Jak zaprojektować wiatę przyścienną?
Chcesz postawić wiatę przyścienną i zastanawiasz się, od czego zacząć? Spokojnie, nie potrzebujesz tony papierów i zgód, o ile wiata nie przekracza 50 m². W takim przypadku pozwolenie na budowę nie będzie konieczne. Wystarczy zgłoszenie w starostwie powiatowym lub urzędzie miasta. Jest jednak kilka rzeczy, o których musisz pamiętać.
Najpierw zgłoszenie. Trzeba opisać, z czego i jak zamierzasz zbudować wiatę. Do tego musisz wskazać termin rozpoczęcia prac. Nie zapomnij o projekcie naniesionym na mapę działki – urząd musi wiedzieć, gdzie dokładnie planujesz tę konstrukcję. Po zgłoszeniu czekasz 30 dni. Jeśli w tym czasie nikt się nie sprzeciwi, możesz działać.
A co, gdy planujesz większą wiatę? Tutaj robi się poważniej. Konstrukcja powyżej 50 m² wymaga pozwolenia na budowę i projektu zaakceptowanego przez urząd. To więcej formalności, ale duże wiaty robią wrażenie i są praktyczne.
Nie lekceważ projektu, nawet przy mniejszych konstrukcjach. Gotowy plan to koszt kilkuset złotych, a w pakiecie dostaniesz listę materiałów i szczegóły budowy. Jeśli masz doświadczenie w stawianiu takich konstrukcji, możesz zaprojektować ją samodzielnie. To sposób na dopasowanie wiaty do swoich potrzeb. Może dorzucisz pomieszczenie gospodarcze? Brzmi jak dobry pomysł, zwłaszcza jeśli chcesz zyskać dodatkowe miejsce na narzędzia czy drewno opałowe.
Najpopularniejsze są wiaty drewniane – proste, estetyczne i stosunkowo łatwe w budowie. Wiele elementów zrobisz samodzielnie. Często spotyka się także wiaty metalowe, np. z blachy ocynkowanej lub drewniano-metalowe. Dobre przygotowanie to klucz do sukcesu. Skorzystaj z gotowych planów lub poproś fachowca o pomoc i działaj.
Nowoczesna wiata na auto przy domu.
Wybór odpowiednich materiałów do konstrukcji
Jak zrobić wiatę na auto lub na drewno? Zbudowanie solidnej wiaty przyściennej zaczyna się od wyboru odpowiednich materiałów. To, z czego powstanie konstrukcja, wpłynie na jej trwałość, estetykę i wygodę użytkowania. Nie wiesz, na co się zdecydować? Sprawdź, co najlepiej sprawdzi się w Twoim przypadku.
Drewno to absolutny klasyk. Naturalne, ciepłe i pasujące niemal do każdej przestrzeni. Wiaty drewniane są łatwe w montażu, a większość elementów można przygotować samodzielnie. Wybieraj drewno impregnowane, najlepiej sosnę, świerk albo modrzew. Impregnacja to podstawa – dzięki niej drewno nie podda się wilgoci, grzybom ani owadom. Dodatkowo można je pomalować na dowolny kolor, dopasowując do otoczenia.
A może stal? Konstrukcje metalowe są wyjątkowo trwałe i nowoczesne. Stal ocynkowana lub malowana proszkowo to gwarancja odporności na korozję i uszkodzenia mechaniczne. Taka wiata sprawdzi się, jeśli chcesz uzyskać bardziej industrialny charakter i zależy Ci na latach bezproblemowego użytkowania.
Aluminium? To kolejna opcja dla fanów nowoczesnych rozwiązań. Lekka konstrukcja, łatwość montażu i całkowita odporność na rdzę to jej największe zalety. Choć aluminium jest droższe niż drewno, nie wymaga skomplikowanej konserwacji.
Nie zapominaj o pokryciu dachu. Poliwęglan to świetny wybór – wytrzymały, lekki i przepuszczający światło. Jeśli wolisz coś tradycyjnego, dachówka lub blacha falista będą równie skuteczne. Pamiętaj, by dobrać materiały do swoich potrzeb i budżetu. Solidne materiały to inwestycja, która pozwoli cieszyć się wiatą przez wiele lat.
Montaż wiaty – krok po kroku
Marzysz o funkcjonalnej wiacie przyściennej? Budowa takiej konstrukcji to zadanie, które wymaga precyzji, ale z odpowiednim planem możesz to zrobić samodzielnie. Oto, jak krok po kroku stworzyć wiatę – drewnianą lub metalową.
1. Przygotowanie podłoża
Zaczynamy od gruntu. Jeśli teren jest równy i suchy, wystarczy wysypać go żwirem lub ułożyć kostkę brukową, by podłoże było stabilne. Jeśli jednak miejsce jest narażone na zalania, utwardzenie nawierzchni to konieczność. Solidne podłoże to podstawa trwałości konstrukcji.
2. Wyznaczenie obszaru i fundamenty
Wyznacz granice wiaty. Posłuż się sznurkiem lub palikami, żeby dokładnie określić zasięg zadaszenia. Kolejny krok to fundamenty pod słupy nośne. Wiaty przyścienne najczęściej potrzebują dwóch słupków, ale przy większych konstrukcjach ich liczba wzrasta.
Możesz osadzić je bezpośrednio w wylewce lub zamocować na kotwach. Kotwy dają większą precyzję i ułatwiają dopasowanie wysokości.
3. Montaż słupków i linii dachu
Słupki nośne to baza, na której opiera się konstrukcja. Po ich zamocowaniu przychodzi czas na zaznaczenie linii dachu. Tu z pomocą przyjdzie poziomica. Pamiętaj, że dach powinien mieć minimalny spadek 15%, by woda deszczowa mogła swobodnie spływać.
4. Krokwie i więźba dachowa
Krokwie montuj na dwóch skrajnych bokach oraz pomiędzy nimi, zachowując odstęp co 90 cm. Materiał wybrany na dach determinuje sposób wykonania więźby. Przy blachodachówce zamontuj łaty i kontrłaty. Jeśli stawiasz na gonty, zadbaj o pełne deskowanie.
5. Pokrycie dachu i uszczelnienie
Na końcu przychodzi czas na wybrane pokrycie dachowe – blacha, poliwęglan czy dachówka. Dodatkowo zamontuj rynny i dokładnie uszczelnij połączenie wiaty z budynkiem. Do tego świetnie sprawdzi się obróbka dekarska.
6. Wykończenie konstrukcji
Drewno wymaga impregnacji jeszcze przed montażem, by nie straciło swoich właściwości pod wpływem wilgoci. W przypadku wiat metalowych skup się na zabezpieczeniu antykorozyjnym.
Jakie farby do metalu najlepiej zabezpieczą konstrukcję?
Jeśli planujesz malowanie wiaty metalowej, farba RAFIL Prosto Na Rdzę to świetne rozwiązanie. Dzięki swojej formule 3w1 działa jednocześnie jako farba, grunt i podkład, co skraca czas pracy i zapewnia trwałe efekty.
Farba zapewnia skuteczną ochronę przed wodą, promieniowaniem UV oraz rdzą. Możesz mieć pewność, że konstrukcja będzie wyglądać świetnie i pozostanie zabezpieczona przed trudnymi warunkami atmosferycznymi przez wiele lat. Farba doskonale radzi sobie z uderzeniami i innymi uszkodzeniami, co sprawia, że jest idealna do stosowania na zewnątrz. Sprawdzi się na powierzchniach eksponowanych na deszcz, mróz czy intensywne słońce.
Farba ta jest idealna do malowania stalowych konstrukcji takich jak słupy, ramy czy dachy wiaty. Nadaje się zarówno do nowych konstrukcji, jak i renowacji już istniejących powłok.
Dbanie o trwałość i estetykę wiaty
Wiesz już, jak zbudować wiatę z dachem jednospadowym. Teraz przyszedł czas na kilka wskazówek odnośnie do jej pielęgnacji. Aby wiata przez lata zachowała trwałość i estetyczny wygląd, warto zadbać o jej zabezpieczenie. Kluczowym elementem jest regularne zastosowanie farby antykorozyjnej takiej jak RAFIL Prosto Na Rdzę. Prosta aplikacja, połączona z wysoką jakością i gwarancją, sprawia, że jest to jeden z najlepszych wyborów dla konstrukcji metalowych.
Malowanie ogrodzenia wokół domu nie tylko podnosi jego estetykę, ale też zabezpiecza przed korozją i uszkodzeniami mechanicznymi. Zanim jednak przejdziesz do nakładania farby nawierzchniowej, dobrze przygotuj podłoże, wyczyść je i pomaluj podkładem antykorozyjnym. Sprawdź, jak krok po kroku zabezpieczyć ogrodzenie przed niszczeniem i uszkodzeniami.
Krok 1. Przygotowanie powierzchni ogrodzenia do malowania
Zanim położysz na ogrodzenie jakikolwiek produkt, musisz dobrze przygotować powierzchnię do malowania. Bez dokładnego wyczyszczenia ogrodzenia, żaden impregnat czy farba nie spełnią swoich funkcji. Emalie będą źle się rozprowadzały, mogą szybko zacząć odpadać, rozwarstwiać się i kruszyć, a przede wszystkim nie zabezpieczą dobrze malowanej powierzchni.
Co musisz zrobić, żeby przygotować ogrodzenie do malowania? Oto najważniejsze czynności:
Usuń ogniska rdzy – możesz przeszlifować papierem ściernym miejsca, na których wystąpiła rdza, albo usunąć ją szczotką nylonową.
Usuń stare, luźne powłoki malarskie – nie musisz szlifować całego ogrodzenia, jeśli większość powierzchni jest w dobrym stanie. Jeśli jednak stare warstwy farby łuszczą się, kruszą czy odpadają, usuń je papierem ściernym lub szlifierką.
Dokładnie odpyl powierzchnię, np. odkurzaczem.
Usuń wszelkie zanieczyszczenia – zwłaszcza tłuste plamy np. po smarze. To bardzo ważny etap przygotowywania ogrodzenia do malowana. Odtłuszczanie zwiększa przyczepność oraz trwałość impregnatów i farb nawierzchniowych, ułatwia ich rozprowadzanie i podnosi estetykę powłok malarskich. Do czyszczenia ogrodzenia wykorzystaj np. Preparat Do Odtłuszczania RAFIL – możesz go stosować do odtłuszczania powierzchni ocynkowanych, stalowych i aluminiowych. Preparat usuwa brud, tłuszcz, glony oraz mech i przygotowuje podłoże do malowania. Oczyszczoną powierzchnię należy obficie spłukać wodą. Po wszystkim poczekaj, aż ogrodzenia całkowicie wyschnie. Dopiero gdy podłoże będzie czyste i suche, możesz przejść do malowania podkładem antykorozyjnym.
Wskazówka! Kiedy malować ogrodzenie?
Aby malowanie ogrodzenia przebiegło sprawnie i było efektywne, powinno być przeprowadzone w odpowiednich warunkach. Temperatura powietrza powinna oscylować w przedziale 10-25° C. Unikaj malowania zarówno w dni deszczowe, wilgotne czy mgliste, jak i upalne, bardzo słoneczne. Nie maluj ogrodzenia, gdy dzień wcześniej padał deszcz, gdy zanosi się na pogorszenie pogody. Delikatny wiatr może sprzyjać wysychaniu farby, jednak zbyt silny utrudni pracę.
Krok 2. Malowanie podkładem antykorozyjnym
Żeby zabezpieczyć ogrodzenie przed działaniem promieni UV, wilgoci, zmiennych temperatur czy przed uszkodzeniami mechanicznymi, a tym samym przed powstawaniem rdzy, zastosuj dobry podkład antykorozyjny. Taki produkt dodatkowo przygotuje powierzchnię do położenia farby nawierzchniowej, która będzie dobrze trzymać się podłoża i łatwo się rozprowadzać. Żeby dobrze zabezpieczyć podłoże, użyj Podkładu Antykorozyjnego RAFIL. Możesz stosować go na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe. Produkt tworzy na malowanej powierzchni matową, elastyczną powłokę. Charakteryzuje się doskonałą przyczepnością, a w połączeniu z dedykowaną przez producenta farbą zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną. W zależności od tego, jaki kolor farby nawierzchniowej wybierzesz, zastosuj podkład w odcieniu „szary okienny” (pod jasne farby) -lub „czerwony tlenkowy” (pod ciemne farby).
Krok 3. Malowanie ogrodzenia farbą
Ostatni etap prac to malowanie ogrodzenia farbą nawierzchniową. Nałożenie odpowiedniej emalii nie tylko podnosi estetykę ogrodzenia, ale też zabezpiecza powierzchnię przed korozją i uszkodzeniami mechanicznymi. Do malowania wybierz Antykorozyjną Emalię Do Bram i Ogrodzeń RAFIL, która jest przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych, które znajdują się na zewnątrz. Farba tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na uderzenia. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, a do tego zapewnia długotrwały efekt dekoracyjny. W połączeniu z podkładem antykorozyjnym tworzy silne zabezpieczenie przed korozją.
{{recomended-product}}
Wskazówka! Czym pomalować ogrodzenie?
Zarówno podkład antykorozyjny, jak i farbę nawierzchniową możesz nakładać pędzlem, wałkiem lub pistoletem natryskowym. Wałek przyda Ci się do malowania większych, płaskich powierzchni. Jeśli ogrodzenie jest ozdobne, ma dużo elementów dekoracyjnych i trudno dostępnych zakamarków, postaw na mały, okrągły pędzel. Malowanie natryskowe pozwoli Ci pokryć ogrodzenie farbą szybko i dokładnie, jednak podczas malowania ustaw za ogrodzeniem, płytę pilśniową lub dużą tekturę, które zapobiegną rozpylaniu farby po drugiej stronie metalowych przęseł czy siatki.
Przed użyciem któregoś z produktów, przeczytaj dokładnie instrukcję. Dowiesz się z niej, ile warstw impregnatu czy farby nałożyć i jakie zachować odstępy czasowe. Zwykle, by w pełni pokryć ogrodzenie farbą, konieczne jest nałożenie minimum 2 warstw, w odstępach kilku godzin.
Jeśli lubisz majsterkować, aktywnie pracujesz na działce lub po prostu przeprowadzasz remont – podpowiadamy, gdzie wyrzucić puszki po farbie i jakie są zasady ich utylizacji.
Przy okazji malowania różnych elementów z betonu i metalu pojawia się potrzeba prawidłowej utylizacji opakowań. Puszka po farbie nie powinna trafiać do kosza z innymi śmieciami – przewidziano dla niej inną drogę.
Zdarza się też, że po skończonej pracy zostaje jeszcze trochę farby. Najlepiej wykorzystać ją do kolejnego malowania, ale nie zawsze jest to możliwe. Jednocześnie nawet najlepszej jakości produkt po kilku latach traci swoje właściwości, szczególnie jeśli nie jest przechowywany prawidłowo. Podpowiadamy, gdzie wyrzucić farbę w sposób odpowiedzialny i przyjazny środowisku.
Jak segregować puszki po farbie?
Puszki po wykorzystanych środkach malarskich nie są typowymi odpadami metalowymi. Odpowiednie przepisy o ochronie środowiska i odpadach klasyfikują opakowania farb jako odpady budowlane oraz lakiernicze. Nie nadają się więc one wprost do recyklingu i dlatego też należy postępować z nimi w odpowiedni sposób. Jak sortować i gdzie wyrzucać pojemniki po farbie, informują też sami producenci. Informacje te znajdziesz na etykiecie produktu.
Gdzie wyrzucać starą farbę po malowaniu ogrodzenia? Odpowiednie miejsce to punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych.
Kiedy puszki po farbie stają się odpadem niebezpiecznym?
Do typowych odpadów niebezpiecznych można zaklasyfikować opakowania farb i lakierów, które w swoim składzie zawierają substancje szkodliwe dla środowiska. W jaki sposób dowiedzieć się, czy farba, którą właśnie malujesz, może stanowić takie zagrożenie dla przyrody? Z pomocą przychodzi etykieta produktu. Producenci są zobowiązani do przekazania wyraźnej i pełnej informacji o potencjalnej szkodliwości produktów. Jeśli więc na opakowaniu farby lub lakieru znalazło się stosowne oznaczenie – dla bezpieczeństwa traktuj je jako odpad potencjalnie niebezpieczny.
Jednocześnie praktycznie każda farba, jeśli jest nieodpowiednio użytkowana i przechowywana, może stanowić zagrożenie dla przyrody. Nie powinna być więc wylewana w nieprzeznaczonych do tego miejscach. Warto też pamiętać o dokładnym sprzątaniu miejsca malowania i usuwaniu plam. Nawet mała ilość niezabezpieczonej lub pozostawionej farby może sprawić, że zainteresują się nią np. owady lub zwierzęta, co może okazać się dla nich szkodliwe.
Farba lub lakier staje sięszczególnym zagrożeniem zwłaszcza, wtedy gdy dostanie się do wody. Nawet jeśli nie jest bezpośrednio trująca, może wywoływać niekorzystne zmiany, jak chociażby zmętnienie i osadzanie na roślinach. Płynąca woda może dodatkowo roznosić niepożądaną substancję na duże odległości.
Przy okazji odpowiedzi na pytanie, gdzie wyrzucić puszki po farbie, warto też zwrócić uwagę na zagrożenie pożarowe. Część produktów do malowania ma w swoim składzie substancje łatwopalne lub jest nimi rozcieńczana. Opakowania lub resztki takich farb zawsze trzeba traktować jak odpad niebezpieczny i przechowywać w odpowiedni sposób. Oczywiście podstawą jest trzymanie produktów z dala od źródła ognia i nadmiernego nagrzewania. Podczas oddawania takich opakowań do punktu zbiórki, również warto poinformować o tym fakcie obsługę.
Produkty do malowania metalu czy betonu zawierają niebezpieczne dla środowiska substancje. Nie wolno ich wylewać na ziemię ani wyrzucać do odpadów zmieszanych.
Punkty recyklingu i zbiórki specjalistycznych odpadów
Gdzie wyrzucać farbę lub opakowania po niej? Na pewno nie do domowego śmietnika. Jak już wspomnieliśmy, brudne metalowe puszki nie nadają się do bezpośredniego recyklingu. Z tego też powodu nikt nie przyjmie ich na skupie złomu. Niezbyt dobrym pomysłem będzie również wyrzucanie do frakcji odpadów zmieszanych. Farby i lakiery nie powinny się w nich znajdować, bo pozostawione na wysypiskach przez lata mogą przesączać się lub emitować szkodliwe opary.
Pamiętaj, że w przypadku wykrycia pozbywania się odpadów w nieodpowiedzialny sposób, odpowiednie służby mogą nałożyć dotkliwy mandat lub wszcząć procedury karne.
Najlepszym i najdostępniejszym miejscem, gdzie można wyrzucić stare farby, jest punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych (tzw. PSZOK). Tego rodzaju miejsca muszą prowadzić wszystkie gminy. Jednocześnie obowiązkiem jest odpowiednia selekcja przekazywanych materiałów. Jeśli uzbierało się sporo opakowań i zechcesz się ich pozbyć, najlepszym rozwiązaniem będzie kontakt z PSZOK i pytanie, czy takie puszki przyjmą. Zazwyczaj nie ma z tym problemu, jeśli przekazywane farby nie stanowią odpadów szczególnie niebezpiecznych. Warto też pamiętać, że punkty selektywnej zbiórki obsługują tylko mieszkańców indywidualnych i nie odbierają odpadów od podmiotów komercyjnych.
Odpowiedzialne pozbywanie się resztek farby
Ciekawą opcją oferowaną przez niektóre firmy, jest zwrot do sklepu lub bezpośrednio do producenta. Farba, która dla Ciebie jest już zbędnym odpadem, dla profesjonalnej firmy może okazać się cennym i bezpłatnym surowcem, który z powodzeniem można ponownie wykorzystać. W ten sposób produkt zyskuje drugie życie, środowisko jest mniej obciążone, a Ty pozbywasz się problemu.
Zdarza się też, że niektóre opakowania stoją w szopie lub garażu przez długie lata. Gdzie wyrzucać stare farby? W większości nadal nie mogą i nie powinny trafiać do odpadów komunalnych, więc ich droga jest podobna – najlepsze dla nich miejsce to PSZOK.
Farbę, która pozostała po malowaniu, można twórczo wykorzystać do odświeżenia innych elementów otoczenia domu.
Praktyczne sposoby na wykorzystanie pozostałości farb
Ponieważ potrzeba jest matką wynalazku, także w przypadku materiałów do malowania przy odrobinie inwencji można znaleźć dla nich nowe zastosowywania. Jeżeli po skończonej pracy zostało ci trochę farby, pomyśl, czy coś jeszcze w domu nie wymaga zabezpieczenia lub odświeżenia. Resztką farby czy lakieru można z powodzeniem pomalować stary betonowy murek, czy ozdobić schody.
Jeżeli nie masz szczególnych potrzeb, dobrym rozwiązaniem jest przekazanie resztki farby np. znajomym lub sąsiadom.
Jeżeli z jakichś względów zdarzyło Ci się korzystać z farby czy lakieru, którego skład klasyfikuje go jako substancję niebezpieczną, najlepszą metodą utylizacji jest obsługa ze strony specjalistycznej firmy.
Może się zdarzyć, że nawet w przypadku typowych farb PSZOK odmówi ich przyjęcia, jeśli będzie to znaczna liczba opakowań. Warto wiedzieć, że na rynku są profesjonalne podmioty, które mogą pomóc w takiej sytuacji. Jest to o tyle wygodne, że zazwyczaj odbierają odpady na miejscu i stosują wymagane procedury, a Ty nie musisz się już niczym martwić. Druga strona medalu to fakt, że za profesjonalną usługę utylizacji trzeba będzie zapłacić.
Z opakowaniami produktów malarskich należy postępować odpowiedzialnie. Wiesz już, gdzie wyrzucić puszki po farbie oraz jak i gdzie wyrzucać starą farbę. A my zapraszamy do sklepów po nowe produkty RAFIL, które pozwolą Ci odświeżać i zabezpieczać otoczenie domu na długie lata.
