Jak odnowić słupki betonowe? Zrób to sam!

Utwardzacz do farby czy do lakieru może przyspieszać proces wysychania emalii i sprawić, że powłoka będzie odporniejsza na uszkodzenia, czynniki atmosferyczne czy wilgoć. Sprawdź, do jakich farb zawsze trzeba dodać utwardzacz i jak wybrać utwardzacz do lakieru.

Z tego artykułu dowiesz się:

- co daje utwardzacz do farby i lakieru,
- ile wlać utwardzacza do farby lub lakieru,
- czym są farby epoksydowe i jakie utwardzacze się do nich stosuje,
- czym są lakiery poliuretanowe i z jakimi utwardzaczami działają,
- jakie są rodzaje utwardzaczy do lakierów.

Co daje utwardzacz do farby i lakieru? Po co się go stosuje?

Dwuskładnikowe farby czy lakiery składają się, jak sama nazwa wskazuje z dwóch składników: farby czy lakieru i dedykowanego utwardzacza. W układach dwukomponentowych niezbędne jest dodanie utwardzacza, nie można go pominąć. Zadaniem utwardzacza jest nadanie odpowiednich, pożądanych w danym układzie właściwości chemicznych i mechanicznych. To producent określa rodzaj i ilość utwardzacza w danym połączeniu – wybór utwardzacza w układzie dwukomponentowym zależy od typu żywicy, warunków utwardzania układu oraz deklarowanych właściwości już gotowej powłoki. Ponadto odpowiedni utwardzacz spowoduje, że emalia będzie bardziej przyczepna, trwalsza i odporniejsza na uszkodzenia mechaniczne, wilgoć czy działanie trudnych warunków atmosferycznych.

Oczywiście nie każda farba wymaga dodania utwardzacza, ale w przypadku farb dwuskładnikowych będzie to niezbędne. Przykładem produktów, do których stosujemy utwardzacze są farby epoksydowe, czy lakiery poliuretanowe.

Wskazówka!

Ważne jest, aby w układach dwukomponentowych zawsze mieszać farbę bądź lakier z utwardzaczem ściśle do danego układu dedykowanym tzn. od jednego producenta, w proporcjach przez niego określonych. Nie należy samodzielnie dobierać utwardzacza do układu. Skorzystanie w pełni z zaleceń producenta da nam finalnie wyrób gotowy o potwierdzonych parametrach zarówno chemicznych jak i mechanicznych.

Ile wlać utwardzacza do farby lub lakieru?

Odpowiednie proporcje w przypadku utwardzaczy do farb i lakierów są kluczowe dla osiągnięcia sukcesu i otrzymania zadowalającego efektu malowania. Ilość utwardzacza zawsze musi być precyzyjnie określona przez producenta, ponieważ zależy ona od składu recepturowego i ilości substancji wiążącej. Jeśli utwardzacza będzie za mało lub za dużo, farba bądź lakier nie uzyskają deklarowanych przez producenta właściwości.

Utwardzacz do farb epoksydowych

Emalia epoksydowa jest farbą żywiczną, produkowaną na bazie syntetycznych żywic epoksydowych. Aby uzyskać mieszaninę o pożądanych właściwościach, należy żywicę zmieszać z utwardzaczem – tylko w duecie taka farba będzie miała odpowiednie właściwości.
Rodzaj utwardzacza i typ żywicy mogą warunkować właściwości farby. W związku z tym należy zawsze wybierać farby i utwardzacze jednego producenta, np. produkty Rafil NA BETON. Układ dwukomponentowy Rafil NA BETON emalia epoksydowa dwuskładnikowa to emalia wraz z drugim uzupełniającym składnikiem - utwardzaczem. Ta dwuskładnikowa emalia tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę odporną na ścieranie i uderzenia. Uzyskana powłoka jest ponadto odporna na wodę, środki myjąco-odkażające oraz wybrane substancje chemiczne.
Farby epoksydowe sprawdzają się doskonale do zabezpieczania podłoży betonowych w halach produkcyjnych, warsztatach mechanicznych, magazynach przemysłowych, garażach, piwnicach, czy kotłowniach.

Utwardzacze do lakierów poliuretanowych

Dwuskładnikowe lakiery poliuretanowe podobnie jak emalie dwuskładnikowe, składają się z produktu bazowego, którego substancję błonotwórczą tworzą żywice oraz z utwardzacza, który w reakcji z żywicą bazową formuje poliuretan. Poliuretany dwukomponentowe cechuje dosyć szybkie schnięcie w temperaturze otoczenia, duża odporność mechaniczna i chemiczna gotowej powłoki, a przede wszystkim bardzo dobra odporność na zmienne warunki atmosferyczne.

Ważne!

Po wymieszaniu bazy żywicznej i utwardzacza emalia czy lakier ma określony czas przydatności do użycia. Zawsze sprawdzaj w karcie produktu, jaka jest żywotność produktu po zmieszaniu.

Utwardzacze do lakierów

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów utwardzaczy do lakierów. Przy wyborze konkretnego produktu należy zawsze postępować zgodnie z zaleceniami producenta. Nigdy nie należy samodzielnie dobierać utwardzacza do danego układu dwukomponentowego!

Niektóre utwardzacze, np. do lakieru akrylowego, mogą być dostępne w wersji standardowej lub szybkiej. Szybkie utwardzacze powodują, że czas wysychania lakieru jest znacznie skrócony. Wiąże się to jednak także z krótszą żywotnością takiej mieszanki – informacja o możliwości zastosowania „przyspieszacza” również musi być zawarta w karcie technicznej danego lakieru, brak takiej informacji wyklucza jego stosowanie.

Układy dwukomponentowe zawsze wymagają dodania ściśle określonego składnika drugiego, natomiast nie należy stosować utwardzaczy w układach jednokomponentowej bez jednoznacznego zalecenia producenta – może to spowodować degradację całego układu. Zawsze należy kierować się uwagami zawartymi w kartach technicznych producenta i ściśle stosować się do jego zaleceń.

Ostatnie wpisy:

‍Wśród rozwiązań do ogrodzenia posesji ogromną popularnością cieszy się dziś ogrodzenie panelowe. Jak zrobić je samodzielnie? W artykule znajdziesz instrukcję krok po kroku. 

Ogrodzenie panelowe, kiedyś stosowane przede wszystkim do zabezpieczania terenów firm czy biur, coraz częściej pojawia się przy prywatnych posesjach. Ma sporo zalet – pasuje do nowoczesnych projektów, jest tanie, a montuje się je szybko i bez większych problemów. 

Jak zrobić ogrodzenie panelowe? Podpowiadamy krok po kroku, jak przygotować materiały i narzędzia oraz jak wytyczyć miejsce pod płot panelowy. Doradzimy też, jak samemu zrobić ogrodzenie panelowe oraz jak je zabezpieczyć przed warunkami atmosferycznymi.

Dlaczego warto wybrać ogrodzenie panelowe?

Ogrodzenie panelowe składa się ze stalowych paneli wykonanych z połączonych drutów ułożonych pionowo i poziomo, tworzących regularne prostokątne oczka. Poszczególne panele są przymocowane do stalowych słupków za pomocą specjalnych obejm, co nadaje całej konstrukcji stabilność.

Standardowa długość jednego panelu wynosi 2500 mm, natomiast jego wysokość można dostosować do własnych potrzeb.

Konstrukcja ogrodzenia sprawia, że jest solidne i odporne na warunki atmosferyczne, co pozwala cieszyć się nim przez lata bez częstych napraw. Ogrodzenie panelowe jest także funkcjonalne – chroni posesję i zapewnia prywatność, a jednocześnie może być dobrym tłem dla zieleni. 

Dodatkowym atutem jest prostota montażu, co pozwala na szybką realizację inwestycji. Z kolei różnorodność wzorów i kolorów sprawia, że płot panelowy można dopasować do stylu domu i otoczenia. 

Przygotowanie do montażu ogrodzenia panelowego

Jak zrobić samemu ogrodzenie panelowe? Zanim zabierzesz się do prac, rozważ kilka ważnych kwestii. 

• Wysokość ogrodzenia – sprawdź miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP), który może określać dopuszczalną wysokość ogrodzenia. Płot wyższy niż 2,20 m wymaga zgłoszenia w starostwie powiatowym.
• Typ paneli – wybierz między panelami 2D (grubsze druty, droższe) a 3D (tańsze, cieńsze druty, przetłoczenia w pionie).
• Trwałość materiałów – nasza podpowiedź: wybierz panele ocynkowane, które chronią przed korozją.
• Zastanów się, czy chcesz zastosować podmurówkę. Może ona poprawić stabilność ogrodzenia oraz zapobiec przedostawaniu się zwierząt i roślin. Wydłuża jednak prace przy montażu oraz podnosi koszt ogrodzenia. Możesz wybrać prefabrykowaną podmurówkę betonową, która jest szybsza w montażu, lub beton wylewany, który wymaga więcej czasu, ale daje większą kontrolę nad procesem.

Jakie materiały i narzędzia będą potrzebne?

Zanim podpowiemy, jak zrobić ogrodzenie panelowe, dowiedz się, jakich materiałów oraz narzędzi potrzebujesz do samodzielnego montażu. Oto lista:

• Drewniane paliki i sznurek do wytyczenia linii przebiegu ogrodzenia.
• Drewniane wsporniki do podtrzymywania paneli podczas montażu.
• Metrówka do precyzyjnych pomiarów i określenia odległości między słupkami.
• Poziomica – umożliwia wypoziomowanie słupków i paneli, zapewniając ich stabilność.
• Łopata do usuwania górnej warstwy ziemi oraz przygotowania terenu.
• Słupki ogrodzeniowe – niezbędne do montażu paneli.
• Panele ogrodzeniowe – główny element ogrodzenia.
• Obejmy – służą do przymocowania paneli do słupków.
• Wiertarka z wiertłem do betonu – jeśli montujesz słupki w betonowych podmurówkach.
• Młotek do wbicia palików oraz mocowania słupków.
• Farba do zabezpieczenia płotu panelowego przed korozją. Może to być np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

Warto również zaopatrzyć się w odpowiednie środki ochrony osobistej jak rękawice robocze i okulary ochronne, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas pracy.

Jak zrobić ogrodzenie panelowe?

Jak możesz samodzielnie wykonać płot panelowy? Poniżej zamieszczamy instrukcję krok po kroku.

Krok 1: Wytyczenie i przygotowanie terenu

Pierwszym krokiem przy montażu ogrodzenia panelowego jest planowanie i pomiary. Ważne jest, aby dokładnie wyznaczyć przebieg ogrodzenia, ponieważ od tego zależy jego ostateczny efekt. 

Jeśli zdecydujesz się na poprowadzenie ogrodzenia wzdłuż granicy działki, musisz liczyć się z możliwością współwłasności ogrodzenia z sąsiadami, co może wiązać się z koniecznością ich zgody. Warto więc rozważyć ustawienie ogrodzenia w granicach własnej działki, aby uniknąć przyszłych konfliktów. Pomogą Ci w tym drewniane paliki i sznurek.

Na podstawie wcześniej wyznaczonej linii ogrodzenia oblicz, ile paneli będzie potrzebnych. Zbierz pomiary wszystkich boków działki, a każdy z nich podziel przez 2,58 m. Wynika to z długości panelu (2,5 m) oraz szerokości słupków (40 cm z każdej strony). Po obliczeniach wiesz, ile paneli i słupków musisz zakupić, uwzględniając także miejsce na bramę i furtkę.

Krok 2: Montaż słupków ogrodzeniowych

Kolejnym krokiem w budowie ogrodzenia panelowego jest wykopanie dołów pod słupki. Jeśli masz wiertnicę glebową, praca będzie łatwiejsza, a w przeciwnym razie musisz użyć łopaty.

Dołki powinny mieć głębokość 50-60 cm. Słupki umieść w środku dołka, a następnie zalej betonem, przygotowanym najlepiej w betoniarce. Na początku wlej małą ilość betonu, by ustawić słupek, a potem dolej resztę. Ważne jest, aby słupki były wypoziomowane i podparte drewnianymi wspornikami, a po zalaniu betonu należy poczekać, aż stwardnieje.

Krok 3: Montaż paneli ogrodzeniowych

Kolejny krok w instrukcji, jak wykonać ogrodzenie panelowe, to montaż samych paneli. Po tym, jak beton wyschnie, możesz przejść do kolejnych etapów budowy ogrodzenia. 

Jeśli wybrałeś podmurówkę betonową, montujesz teraz deski i łączniki, dbając, by deski pasowały dokładnie do wydrążonych miejsc w łącznikach. Następnie przystępujesz do mocowania paneli ogrodzeniowych. Przęsła przyczep do słupków za pomocą obejm oraz nierdzewnych śrub i nakrętek. Zacznij od paneli przy bramie i furtce, montując pierwsze obejmy, potem przejdź do pozostałych. Narożne obejmy zamocuj przy panelach w rogach działki.

Zabezpieczenie ogrodzenia przed korozją

Ważnym etapem prac, jak samemu zrobić ogrodzenie panelowe, jest zwiększenie ochrony metalu przed korozją. Do tego celu polecamy farby antykorozyjne RAFIL, np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

Antykorozyjna emalia RAFIL Do Bram i Ogrodzeń przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na uderzenia. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Należy ją stosować z podkładem RAFIL Podkład Antykorozyjny – tylko wtedy zapewnia nie tylko długotrwały efekt dekoracyjny malowanych powierzchni, ale też silne zabezpieczenie przed korozją. 

Jak dbać o ogrodzenie panelowe?

Wiesz już, jak wykonać ogrodzenie panelowe. Jak jednak dbać o nie na co dzień, aby służyło jak najdłużej? Co jakiś czas sprawdzaj, czy panele i słupki nie uległy uszkodzeniu, czy nie ma luźnych elementów, rdzy czy pęknięć. Kurz, pył czy osady z roślin należy regularnie usuwać. Można to zrobić za pomocą wody i łagodnego środka czyszczącego. 

W przypadku, gdy pojawią się oznaki korozji, warto usunąć rdzę za pomocą szczotki drucianej i zabezpieczyć powierzchnię środkiem antykorozyjnym RAFIL.

‍

Kupowanie farb staje się coraz bardziej świadome – klienci częściej zwracają uwagę już nie tylko na ich kolor, ale również na właściwości, np. odporność na ścieranie czy blaknięcie. Kolejnym punktem, który warto sprawdzić, kupując farby, jest zawartość LZO w produkcie. Dowiedz się, jak to zrobić!

Z tego artykułu dowiesz się:

- jaka jest definicja LZO,
- jaka jest szkodliwość LZO w farbach,
- jaka jest dopuszczalna ilość gramów LZO/l.

LZO – co to jest?

Definicja LZO wymaga najpierw rozwinięcia skrótu. Lotne związki organiczne to substancje, które łatwo przechodzą w stan pary i gazu, ich temperatura wrzenia oscyluje w granicach 50-250°C, a ich rozpuszczalność w wodzie jest niska. Jak już zostało wcześniej wspomniane, LZO występują w farbach, a najwięcej można ich znaleźć w preparatach na bazie rozpuszczalników.

Ważne!

Lotne związki organiczne znajdują się nie tylko w farbach, choć to właśnie z nimi są najczęściej kojarzone. Spotkać można je także w takich produktach, jak m.in. tusze do drukarek, środki w aerozolu na owady, odświeżacze powietrza, kleje, tynki czy preparaty czyszczące stosowane w mieszkaniach.

Lotne związki organiczne stanowią jednak także efekt uboczny wielu procesów przemysłowych – emisja LZO na szeroką skalę prowadzi do zanieczyszczenia środowiska, co doprowadziło do konieczności uregulowania zawartości w produktach LZO ustawą, by zminimalizować ich szkodliwy wpływ na naturę.

Farby z LZO a bezpieczeństwo

Bezpośrednie narażenie na długotrwały kontakt z lotnymi związkami organicznymi ma szkodliwy wpływ dla zdrowia. Dlatego też normy LZO w farbach zostały przedstawione bardzo skrupulatnie, szczególnie jeśli chodzi o preparaty do ścian używane wewnątrz budynków. Z jakimi dolegliwościami może się spotkać osoba narażona na wdychanie LZO z farb do ścian? Mogą to być:
• katar,
• podrażnienie oczu,
• wysypki i inne uczulenia skórne,
• obrzęk krtani,
• ból głowy,
• nudności,
• nasilenie objawów astmy.

Oczywiście te objawy mogą występować, jeśli nie zostały zachowane zasady doboru farb do wnętrz. W pomieszczeniach należy bowiem unikać preparatów rozpuszczalnikowych, a zastąpić je wodorozcieńczalnymi. Warto też sprawdzać zawartość LZO w farbach i porównać ją z zapisami w ustawie, by mieć pewność, że kupione preparaty nie będą szkodzić domownikom.

Jeszcze większą uwagę należy poświęcić doborowi farb, jeśli wśród członków rodziny są astmatycy i alergicy. Dla nich najlepszym rozwiązaniem jest sięganie po ekologiczne preparaty, w których została przeprowadzona redukcja LZO – ilość lotnych związków organicznych jest w nich o wiele mniejsza, niż wskazują na to normy. Przykładem takiej farby może być Magnat Ceramic Care – wysokiej jakości ceramiczna farba do wnętrz z gwarancją plamoodporności. Produkt ten zawiera zaledwie 3 g/l LZO, podczas gdy limit LZO dla tego produktu wynosi 30g/l w kat. A/a/FW (2010). Magnat Ceramic Care dodatkowo redukuje poziom formaldehydu (nawet o 98%) mogącego występować w powietrzu wewnątrz pomieszczeń. Źródłem formaldehydu mogą być m.in. materiały budowlane, meble, panele podłogowe, dywany, wykładziny.

Redukcja LZO jest również istotna w przypadku farb stosowanych na zewnątrz, zwłaszcza przy malowaniu dużych powierzchni, kiedy malarz przez długi okres czasu jest narażony na wdychanie szkodliwych oparów. Dobrym przykładem farby przyjaznej środowisku może być EKO-Radach, którego zawartość LZO wynosi maksymalnie 38÷50 g/l, podczas gdy według dyrektywy 2004/42/WE (kategoria A/i/FW) dopuszczalna ilość LZO dla tej kategorii farb to 140 g/l.

LZO w farbach – normy

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że ustawowa zawartość LZO w farbach znacząco różni się w przypadku preparatów wodnych i rozpuszczalnikowych, a także do użytku zewnętrznego i wewnętrznego. Wybierając matową farbę do malowania ścian i sufitów w mieszkaniu należy szukać preparatów, w których zawartość LZO w produkcie nie przekracza 30 g/l. Oczywiście na rynku bez trudu znajdziesz takie, w których wartość ta jest o wiele niższa.

Z kolei szukając farb specjalistycznych, możesz natknąć się na zdecydowanie wyższą zawartość LZO – np. dopuszczalna ilość tych substancji w farbach na dachfil RADACH FARBA NA DACH to 500 g/l. Różnica wynika przede wszystkim z tego, że z warstwą preparatu do malowania dachów nie będziesz mieć styczności, a tym bardziej z pochodzącymi z niej lotnymi związkami organicznymi. Poza tym farby stosowane na zewnątrz muszą cechować się wysoką odpornością na zmienne warunki atmosferyczne, zarysowania i uderzenia.

Pamiętaj, by wybierając preparaty wykończeniowe, zawsze sięgać po te o najniższym bilansie LZO – dzięki temu zadbasz o zdrowie i otaczające Cię środowisko.

Ostatnie wpisy:

Zastanawiasz się, jak oddzielić rabatę od trawnika? A może jak stworzyć różne strefy ogrodowe? Niezbędne będą obwódki i bordery ogrodowe. Z czego zrobić obrzeża w ogrodzie? Do wyboru masz kamień, drewno, cegłę, plastik i inne materiały. Przeczytaj nasz artykuł i sprawdź inspiracje na oddzielenie trawnika od rabaty!

W projektowaniu każdego ogrodu ważnym zadaniem jest oddzielenie od siebie różnych powierzchni – rabat od trawnika, miejsca na rośliny od ścieżek, trawy od podjazdu. Najlepszym rozwiązaniem są obrzeża ogrodowe. 

W ofercie producentów znajdziesz przeróżne warianty obrzeży, obwódek i borderów, droższych i tańszych, odpowiednich do wielu stylów ogrodu i na różne metraże. W Internecie znaleźć można także sporo pomysłów na obwódki wykonane własnoręcznie. 

Z czego zrobić obrzeża trawnikowe i ogrodowe? Jaki materiał wybrać? W artykule znajdziesz odpowiedzi na te pytania.

Dlaczego warto stosować obrzeża w ogrodzie?

Obrzeża w ogrodzie pomagają utrzymać porządek i oddzielają różne strefy. Dzięki nim rabaty kwiatowe, trawniki i ścieżki wyglądają schludnie i estetycznie. Obwódki zatrzymują ziemię tam, gdzie powinna być – bez nich trawa lub rośliny mogą się rozrastać w niekontrolowany sposób. 

Warto też wiedzieć, że obrzeża chronią przed mieszaniem się różnych materiałów. To dzięki nim piasek nie przesypie się na trawnik, a kora nie wpadnie na ścieżkę. 

Co więcej, dobrze dobrane obrzeża podkreślają charakter ogrodu. Czasem są mocnym akcentem, czasem tylko delikatnym tłem. Jednak zawsze sprawiają, że ogród wygląda spójnie.

Z czego zrobić obrzeża w ogrodzie? Jak wybrać najlepszy materiał na obrzeża do ogrodu?

Jak zrobić obrzeża w ogrodzie? Pierwszy krok to wybór materiału. Zależy on od stylu ogrodu, budżetu i oczekiwań. Do dyspozycji masz elegancki i trwały kamień naturalny, ciepłe drewno, wytrzymały na warunki atmosferyczne beton czy kostkę brukową. Możesz także rozważyć plastikowe obrzeża, które są tanie i łatwe w montażu. To dobry wybór, jeśli szukasz prostego i szybkiego rozwiązania.

Wybierając materiał, warto zastanowić się, jak dużo czasu możesz poświęcić na pielęgnację obrzeży. Trzeba też pomyśleć, czy mają być tylko praktyczne, czy też dekoracyjne. Warto dopasować je do stylu całego ogrodu, żeby wszystko tworzyło spójną całość.

Materiał na obrzeże – kamień naturalny 

Jak oddzielić rabaty od trawnika? Polecany materiał to naturalny kamień – np. granit. Obrzeża ogrodowe z kamienia świetnie zaznaczą krawędzie alejek i ścieżek, zwłaszcza w ogrodach klasycznych czy angielskich. Naturalnie oddzielają rabaty i trawniki, tworząc barierę dla kory, piasku i kamyków, które mogłyby brudzić alejki.

Dodatkowo eleganckie kamienne obrzeża, wkopane równo z trawnikiem, pozwalają kosić trawę bez przeszkód. Ściśle ułożone, ograniczają przerastanie trawy na ścieżki, dzięki czemu ogród wygląda estetycznie i pozostaje łatwy do utrzymania.

W ogrodzie naturalistycznym świetnym pomysłem są obrzeża i obwódki z kamienia polnego lub otoczaków. Sprawdzą się jako obramowanie rabat kwiatowych czy drzewek ozdobnych i owocowych. 

Jak zrobić obrzeże z cegły?

Z czego zrobić tanie obrzeża w ogrodzie? Rozważ cegły – kupione lub rozbiórkowe. Obrzeża z cegieł to klasyczny, uniwersalny wybór, który dobrze wpisuje się w styl angielski, jak i w wiejskie aranżacje ogrodowe. 

Cegły można układać na różne sposoby: na płasko, pionowo lub pod kątem, dzięki czemu łatwo stworzysz ciekawą strukturę i wzory. Co warto wiedzieć o tym rodzaju obrzeża? Wybierz cegły odporne na wilgoć i mróz!

Jak oddzielić trawnik od rabaty przy pomocy obrzeży z drewna?

Z czego zrobić obrzeża trawnikowe w ogrodzie naturalistycznym, wiejskim, japońskim czy boho? Nasza propozycja to obrzeża z drewna. To naturalny materiał, który idealnie pasuje do ogrodów rustykalnych i leśnych.

Do wykonania obrzeży możesz użyć różnych gatunków drewna – sosny, dębu czy modrzewia. Drewniane obrzeża występują jako palisady, deski lub bale, co daje duże możliwości aranżacji. 

Jakie wady mają drewniane obrzeża? Nie są tak trwałe, jak kamień, cegła czy beton. Drewno wymaga impregnacji, aby było odporne na wilgoć i szkodniki. Na szczęście regularna konserwacja zapewni mu długowieczność oraz estetyczny wygląd.

Plastikowe obrzeża 

Jeśli zastanawiasz się, z czego zrobić tanie obrzeża w ogrodzie, wybierz tworzywo sztuczne. Obrzeża plastikowe to najtańsze i najprostsze rozwiązanie w ogrodzie. 

Wykonane z elastycznego tworzywa bordery, palisady i obwódki łatwo dopasowują się do kształtu rabat, ścieżek czy trawnika. Są lekkie i szybkie w montażu – wystarczy je wkopać lub wbić w ziemię, bez potrzeby użycia specjalistycznych narzędzi. W sklepach znajdziesz też tanie obrzeża z folii. 

Plastikowe obrzeża są dostępne w różnych kolorach i wysokościach, co ułatwia dopasowanie do stylu ogrodu. Choć mniej trwałe od kamienia, betonu czy metalu, będą odporne na wilgoć i zmienne warunki atmosferyczne.

Betonowe obrzeża 

Obrzeża betonowe to trwałe i odporne rozwiązanie, które świetnie radzi sobie z uszkodzeniami oraz trudnymi warunkami atmosferycznymi. Są dostępne w wielu kształtach i kolorach, co ułatwia ich dopasowanie do różnych stylów ogrodowych. 

Betonowe krawężniki często wybiera się do ogrodów nowoczesnych, gdzie liczy się prostota i minimalizm. Z kolei kostki brukowe nadają się także do ogrodów w stylu naturalistycznym.

Montaż tego typu obrzeża wymaga więcej pracy – często potrzebny jest solidny fundament i precyzja w układaniu. Betonowe obrzeża sprawdzają się jednak szczególnie w miejscach intensywnie użytkowanych, takich jak ścieżki, podjazdy czy trawniki. To nieco droższa opcja, ale trwała inwestycja na lata.

Pielęgnacja i konserwacja obrzeży ogrodowych

Aby obrzeże służyło długo i zachowało swój ładny wygląd na lata, potrzebna jest okresowa pielęgnacja i konserwacja tego elementu ogrodu. W przypadku najpopularniejszych obrzeży z kostki czy z betonu sprawdzonym rozwiązaniem jest pomalowanie obrzeży przy pomocy farby do betonu. 

Polecamy niezawodną farbę chlorokauczukową RAFIL Chlorokauczuk. Może być ona z powodzeniem stosowana do dekoracyjnego malowania podłoży betonowych i tynków cementowo wapiennych. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Jest też dostępna w szerokiej gamie kolorów – z łatwością wybierzesz więc odcień farby dopasowany do innych elementów ogrodu oraz stylu jego aranżacji. 

‍