Sprzęty gospodarstwa domowego z czasem blakną i tracą swój dawny wygląd. Jest na to prosta i skuteczna metoda. Wystarczy dobra farba i kilka machnięć pędzla, by przywrócić im dawną świetność. Jak jednak wybrać właściwą farbę?
Farby dekoracyjne do drewna
Jeśli czeka cię renowacja starych drewnianych mebli lub drzwi, zacznij prace od wyboru odpowiedniej farby. Wybierz produkt stworzony na bazie wodnego rozpuszczalnika, by uniknąć intensywnego zapachu. Jeśli jednak czeka cię malowanie drewnianego płotu, możesz także skorzystać z farb o innym składzie.
Farby akrylowe świetnie sprawdzą się do malowania boazerii, drewnianych ram okiennych, mebli oraz innych elementów o charakterze dekoracyjnym. Zapewniają dobre krycie, pozostawiając matowe, półmatowe lub satynowe wykończenie. Możesz bez obaw czyścić pomalowane akrylem powierzchnie mokrą szmatką. Zasychają po około 16 godzinach od nałożenia ostatniej warstwy, tworząc twardą powłokę odporną na zarysowania.
Jeśli jednak szukasz specyfiku, który pomoże odświeżyć wygląd drewnianego płotu lub drzwi wejściowych, postaw na farby alkidowe, takie jak emalia RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Stworzone na bazie oleju zapewnią malowanym powierzchniom odporność między innymi na wilgoć. Aby uzyskać najlepszy efekt, nałóż co najmniej dwie warstwy farby. Pamiętaj jednak, że powinieneś nakładać je w odstępie co najmniej doby.
Farby dekoracyjne do metalu
Dobrze, by farba dekoracyjna do metalu była uniwersalna. Oznacza to, że powinny wyróżniać ją trzy cechy:
odporność na korozję,
dobra przyczepność,
odporność na działanie czynników atmosferycznych i szkodliwych substancji, na przykład olejów czy roztworów kwasów.
Jeśli nie znajdziesz odpowiedniego produktu, który posiada wszystkie te cechy, rozważ pomalowanie metalowej konstrukcji trzema rodzajami farb: gruntującą, podkładową oraz dekoracyjną. Tylko wtedy zapewnisz malowanej powierzchni długą żywotność.
Do malowania stali, żeliwa lub żelaza najlepiej sprawdzą się farby alkidowe albo poliuretanowe. Natomiast do malowania powierzchni cynkowych i aluminiowych – farby winylowe (poliwinylowe) i akrylowe.
Farby dekoracyjne – beton
Powierzchnie betonowe to stały element warsztatów i garaży. Coraz częściej jednak architekci włączają go także do przestrzeni domowej, uzyskując ciekawy wizualnie i oryginalny efekt. Właściwości farby dobierz w zależności od przeznaczenia powierzchni.
Przy malowaniu posadzki w garażu lub betonowego ogrodzenia postaw na farby poliuretanowe, lub alkidowe. Dobrym wyborem może być emalia chlorokauczukowa RAFIL. Zapewni odporność na ścieranie oraz szkodliwe działanie warunków atmosferycznych – wilgoć, promienie UV oraz zmiany temperatury powietrza.
Natomiast do malowania elementów betonowych w domu świetnie sprawdzą się farby lateksowe. Zapewnią malowanej powierzchni doskonałe krycie oraz estetyczny wygląd. Alternatywą dla produktów lateksowych są farby akrylowe.
Farby impregnacyjno-dekoracyjne – dlaczego warto zabezpieczyć malowaną powierzchnię?
W pracach malarskich, zwłaszcza wykonywanych na zewnątrz, bardzo ważna jest właściwa impregnacja malowanych powierzchni. Dzięki zabezpieczeniu ich odpowiednimi substancjami, poprawisz ich żywotność oraz zwiększysz efektywność działania farby.
Impregnat zabezpieczy beton przed pękaniem oraz chłonięciem wody, drewno przed wilgocią, grzybami oraz innymi wykwitami, a metal – przed korodowaniem. Substancje zabezpieczające dobrze przygotowują powierzchnie do malowania – zwiększają jej gładkość oraz przyczepność.
Jeśli nie znajdziesz farby dekoracyjnej na zewnątrz, która w swoim składzie zawiera substancje impregnujące, pamiętaj, by przed rozpoczęciem pracy dodatkowo zabezpieczyć powierzchnię. Idealnie nada się do tego RAFIL Podkład Antykorozyjny.
Pamiętaj, wybór farby nie może być przypadkowy. Sięgnij po produkt, który został przeznaczony do malowania powierzchni, jaką chcesz odnosić. Weź też pod uwagę, czy malujesz element znajdujący się w domu, czy na świeżym powietrzu.
Dostępność szerokiej gamy barw tynków zewnętrznych skutecznie zawęża wybór koloru pokrycia dachowego. Kiedy zdecydujesz się na zielony dach, rozważ raczej jasne kolory elewacji. Idealnie podkreślą wyjątkowy odcień pokrycia dachowego.
Dach i elewacja to dwa największe elementy zewnętrzne budynku, które wpływają na estetykę obiektu. Dlatego tak ważne jest ich umiejętne kolorystyczne zgranie. Kiedy staniesz przed wyborem idealnej barwy dla tynków zewnętrznych, pamiętaj, aby kierować się nie tylko własnym gustem. Równie ważne będzie otoczenie oraz kolor pozostałych elementów budynku. Dachówka, elewacja, a nawet stolarka okienna i drzwiowa, powinny tworzyć spójną całość i współgrać z sąsiedztwem obiektu.
To musi być dobrze przemyślana decyzja
Jeśli zależy ci na stworzeniu cieszącej oko koncepcji, daj sobie czas do namysłu. Decyzję podejmij już na etapie planowania inwestycji. Pamiętaj, że pokrycie dachowe zostanie położone o wiele szybciej niż tynki. Oczywiście zdanie będziesz mógł jeszcze zmienić, ale to wybrany przez ciebie zielony kolor dachówki ograniczy współgrającą paletę kolorów. A które barwy dobrze sprawdzą się w połączeniu z zielenią?
Klasyczna baza, to zawsze dobre rozwiązanie
Jeśli chcesz sprawić, by budynek wyróżniał się elegancją i ponadczasowym wyglądem, dobrym pomysłem będzie połączenie zielonego dachu z klasyczną bielą. Ta od kilku sezonów nieprzerwanie gości na ścianach polskich domów i jest ceniona za uniwersalność. Biel sprawdzi się zarówno przy nowoczesnych projektach, jak i podczas remontowania elewacji starszych budynków. Doskonale pasuje do każdego stylu architektury. Mimo że niemal od razu widać na niej zabrudzenia i zapewne będzie konieczne częstsze jej odświeżanie niż w przypadku innych kolorów, to właśnie biel pozwala na łatwe łączenie jej z innymi kolorami elementów budynku.
Drugim klasycznym wyborem, który idealnie podkreśli zielony kolor dachu, będzie szarość. Tuż obok bieli uznawana jest za barwę uniwersalną, którą połączysz z dowolną kolorystyką i fakturą. To ważne, jeśli nie chcesz się ograniczać do jednego koloru ścian zewnętrznych budynku.
Coś bardziej nietypowego? Biel i szarość nie muszą się kojarzyć się z monotonią. Na każdą klasykę można znaleźć nietuzinkowy pomysł. Chcąc połączyć zielony dach z niebanalną elewacją, warto wzbogacić biel i szarość o elementy z naturalnego drewna lub kamienia. Efekt takiego połączenia będzie wyglądał oryginalnie i bardzo elegancko.
Postaw na jasne kolory. Zielony dach idealnie skomponuje się nie tylko z bielą i szarościami, ale także z innymi jasnymi kolorami, takimi jak:
beż
delikatne odcienie żółci
pastelowe zielenie
Jeśli zdecydujesz się na jeden z tych trzech odcieni, możesz mieć pewność, że świetnie podkreśli on zielony kolor dachu i idealnie sprawdzi się w każdym otoczeniu. Taka kolorystyka doskonale wkomponuje się w zieleń otaczającą budynek, a także sąsiednie wielobarwne zabudowania. Dodatkowo ściany w takich tonacjach, mimo że jasne, brudzą się wolniej niż te pomalowane faktycznie na biało.
Odważ się wyróżnić
Jeśli zdecydujesz się na zielony dach, kolor elewacji nie musi być wyłącznie jasny i pastelowy. Ciekawe, a zarazem niebanalne, rozwiązanie uzyskasz poprzez pomalowanie zewnętrznych ścian budynku w odcieniach: brązu, grafitu, czy też ciemnej zieleni. Zdecydowanie najodważniejszym rozwiązaniem będzie użycie tynku o nasyconej żółtej barwie. W połączeniu z zielonym dachem niewątpliwie wyróżni Twój dom w okolicy i przykuje uwagę niejednego przechodnia.
Tych połączeń lepiej unikać
W naturze zieleń łączy się z wieloma barwami, dlatego wydawać by się mogło, że zielony dach można zestawić z dowolnym odcieniem elewacji. Niestety, gdy kolor staje się elementem architektury, łączenie go z niektórymi barwami nie jest już tak trafne. By nie popaść w przesadę i zamiast estetycznego efektu nie uzyskać wrażenia kiczowatej i zdecydowanie nieprzemyślanej koncepcji, zielony dach nie powinien być łączony z kolorami takimi jak czerwień, pomarańcz, niebieski, fiolet czy granat.
Dlaczego kolor ma tak wielkie znaczenie?
Gra kolorów powinna być dobrze przemyślana i idealnie dopasowana do wszystkich elementów budynku. Odpowiednia barwa elewacji podkreśli zielony kolor dachu, a także wyeksponuje pozostałe walory architektoniczne budynku i doskonale wkomponuje go w otoczenie.
Umiejętne łączenie barw wpływa nie tylko na walory estetyczne, ale również niesie ze sobą dodatkowe korzyści. Jakie? Za sprawą kolorów można optycznie zmienić proporcje budynku. Jasne barwy wizualnie powiększą metraż obiektu. Odwrotny efekt uzyskasz, stosując ciemne odcienie. Te zdecydowanie lepiej sprawdzą się na większych powierzchniach. Kolorystyka obiektu wpłynie również na temperaturę wewnątrz budynku.
Kolor wybrany? Czas na odpowiedni produkt
Gdy już podejmiesz decyzję, z jakim kolorem elewacji ostatecznie połączyć zielony dach, pozostanie jeszcze sprawa zakupu odpowiedniego produktu. Nieważne, czy wybierzemy biel, czy pastelową zieleń, czy odcień brązu przypominający drewno, warto poświęcić chwilę na wybranie preparatu, który pozwoli długo cieszyć się efektem naszej pracy. Czym się kierować przy wyborze?
Farby i emalie do elewacji powinny charakteryzować się wysoką odpornością na uszkodzenia mechaniczne i zarysowania powierzchni. Plusem będzie także odporność na ścieranie, dobre krycie i odpowiednia trwałość kolorów, by szczególnie pastelowe barwy szybko nie straciły swojej intensywności.
Zawsze możesz też zmienić kolor dachu. Jest to spore przedsięwzięcie, ale na pewno dużo prostsze niż zmiana koloru elewacji. Postaw wówczas na najwyższej jakości produkt, który stworzy wytrzymałą, odporną na mechaniczne uszkodzenia powłokę. Do przemalowania dachu użyj profesjonalnej farby do malowania pokryć dachowych RAFIL Radach.
Oprócz szerokiej gamy kolorystycznej farba cechuje się dobrą odpornością na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, światła słonecznego, UV, „kwaśnego deszczu”, wilgoci, wody i czynników chemicznych. Powłoka farby jest termoplastyczna i wytrzyma działanie zmiennych temperatur. Niestraszny jej siarczysty mróz czy letnie upały.
Korozja stalowych elementów to zjawisko powszechne i jednocześnie bardzo niepożądane, bo prowadzi do szybkiego niszczenia wykonanych ze stali konstrukcji. Warto temu skutecznie przeciwdziałać. Doradzamy, jak zabezpieczyć stal przed korozją.
Korozja to proces postępującego niszczenia stali, wywoływanego przez czynniki zewnętrzne. Nazwa ta pochodzi od łacińskiego słowa corrosio, co oznacza „zżeranie”. Jest to bardzo dobre i obrazowe określenie, bo po długim czasie postępującej korozji ze stali zostaje bardzo niewiele. Najprostszym przykładem korozji jest popularne rdzewienie.
Korozja jest zjawiskiem naturalnym, w wyniku którego dochodzi do zmian w strukturze metalu i jego niszczenia. Z chemicznego punktu widzenia w oddziaływaniu z różnego rodzaju czynnikami wywołującymi korozję, metal zmienia się w inne związki, tracąc swoje właściwości.
Korozja zazwyczaj zaczyna się na powierzchni i stopniowo postępuje w głąb materiału. W zależności od rodzaju metalu, rodzaju czynników korodujących i ich nasilenia, proces ten może przebiegać z różną intensywnością.
W artykule znajdziesz informacje o tym, jak chronić metal przed korozją. Podpowiadamy także sposoby zabezpieczania przed korozją wyposażenia oraz elementów konstrukcyjnych Twojego domu, ogrodu czy innej przestrzeni.
Korozję stali powodują czynniki atmosferyczne. Najpowszechniejszym z nich jest wilgoć – zbierająca się na powierzchni metalu woda, nawet w małej ilości, wspomaga procesy utleniania lub rozpuszczania stopu. Ciągłe zawilgocenie metalowych elementów, przy jednoczesnym braku wietrzenia, może szybko doprowadzić do ich zużycia. Niezabezpieczone elementy stalowe źle znoszą także zbyt niskie lub nadmiernie wysokie temperatury, które mogą naruszać strukturę materiału. Osłabia go także nadmierne nasłonecznienie.
Na stal mogą wpływać także inne czynniki chemiczne - może korodować po kontakcie z różnego rodzaju kwasami i substancjami o odczynie zasadowym.
Negatywny wpływ na stal mają także różnego rodzaju sole, począwszy od popularnej soli kuchennej, po np. sole metali obecne w wodach podziemnych. Elementy metalowe najczęściej narażone są na działanie powodujących korozję substancji chemicznych, np. w zakładach produkcyjnych, fabrykach, magazynach. Niszczące metal związki mogą przynosić także zjawiska naturalne, takie jak deszcze na terenach mocno uprzemysłowionych.
Metalowe meble ogrodowe.
Jak zabezpieczyć stal przed korozją? Najlepszy wybór to farba
Dostępna jest cała gama substancji i technik, które pozwalają zabezpieczyć metal przed niszczeniem. Ich dobór zależy od konkretnych warunków oddziałujących na metal.
Podstawowe zabezpieczenie antykorozyjne stali to pokrycie metalu powłoką ochronną. Metalowe elementy można pokryć warstwą specjalnie przygotowanej farby, która uniemożliwia kontakt powierzchni z czynnikami korodującymi.
Przykładem nowoczesnej farby do malowania stali jest RAFIL PROSTO NA RDZĘ. To specjalistyczna gruntoemalia, która tworzy wytrzymałą i elastyczną powłokę, dzięki czemu doskonale zabezpiecza pomalowane elementy. Dobrze znosi warunki atmosferyczne i wilgoć, charakteryzuje się także dużą odpornością na uderzenia i uszkodzenia mechaniczne.
Metalowe meble ogrodowe wymagają odpowiedniego zabezpieczenia przed korozją.
Inne metody ochrony stali przed korozją
Dobre zabezpieczenie stali przed korozją zapewniają różnorodne powłoki antykorozyjne, np. smary, które izolują powierzchnię od działania wilgoci. Metalowe konstrukcje można pokryć także specjalnymi żywicami lub warstwami ceramicznymi.
Warto też sięgnąć po farbę gruntującą RAFIL PODKŁAD ANTYKOROZYJNY, która stosowana jest na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. Szczególnie zalecana jest w przypadku powierzchni trudnych lub wymalowanych nieznaną farbą. RAFIL PodkładANTYKOROZYJNY tworzy matową, elastyczną powłokę i zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.
Osobną grupę zabezpieczeń metalu przed korozją stanowią metody pokrywania stali innymi metalami, odpornymi na korozję. W tym celu stosuje się np. galwanizację. Jest to proces elektrochemiczny, dzięki któremu na stalowym elemencie można trwale osadzić cienką warstwę innego metalu. Proces ten odbywa się w tzw. kąpieli galwanicznej, gdzie wykorzystywane są specjalne elektrody.
Podobnym procesem jest ochrona katodowa, w której wykorzystywane są elektrochemiczne właściwości poszczególnych metali i ich potencjał elektryczny. Łączy się je w odpowiedni sposób, aby poprzez wzajemne oddziaływania, ograniczały postępowanie korozji.
Zabezpieczanie metalu przed korozją zapewni także oksydowanie. Niektóre metale posiadają naturalne właściwości oksydacyjne: po utlenieniu, czyli korozji cienkiej zewnętrznej warstwy, tlenek metalu uniemożliwia dostęp tlenu do warstw położonych głębiej.
Dlatego np. stal okrywa się warstwą tlenku metalu, który z kolei nie pozwala na postępowanie korozji w głąb. Jest to więc forma wykorzystania kontrolowanego zjawiska korozji dla ochrony przed nią. Podobnie przebiega stosowanie tzw. inhibitorów korozji. Są to substancje chemiczne, które również pokrywają przedmiot warstwą tlenku, zapewniając mu ochronę.
Stalowe ogrodzenia należy zabezpieczać przed korozją przy pomocy odpowiednich środków RAFIL, np. RAFIL DoBRAM I OGRODZEŃ.
Wybór odpowiedniej metody zabezpieczenia
Jak chronić metal przed korozją i jakie zabezpieczenie antykorozyjne stali wybrać? To zależy od kilku czynników.
Najpierw zastanów się, jakie efekty chcesz osiągnąć i trwała ma to być ochrona. Inaczej należy zabezpieczać np. stalowe elementy ozdobne czy wyposażenie mieszkań, a inaczej szczególnie narażone na korozję części budowli lub maszyn. Istotna jest więc analiza warunków eksploatacji konkretnych produktów ze stali.
W przypadku ochrony materiałów w domu i najbliższym otoczeniu, zazwyczaj wystarczą metody najprostsze i najłatwiej dostępne. Metalowe ogrodzenie, poręcz czy bramę najłatwiej pomalować, a uzyskane zabezpieczenie stali przed korozją będzie wystarczające.
To, jakie sposoby zabezpieczenia przed korozją wybrać, zależy także od tego, jak bardzo przedmiot czy konstrukcja jest na nią narażony. Jeżeli wiadomo, że element ze stali będzie w stałym kontakcie z wilgocią, solą lub czynnikami atmosferycznymi, można rozważyć bardziej zaawansowane zabezpieczanie. Jest to jednak o tyle kłopotliwe, że zastosowanie metod elektrochemicznych czy zaawansowanych powłok może być trudne i kosztowne. Lepiej zawczasu pomyśleć o materiałach zabezpieczonych fabrycznie niż później szukać rozwiązań.
Przy pomocy produktu RAFIL Prosto Na Rdzęodnowisz nawet stare meble ogrodowe z metalu.
Praktyczne wskazówki, jak chronić metal przed korozją
Malowanie stali specjalistyczną farbą lub emalią można wykonać samodzielnie. Metalowy element trzeba odpowiednio przygotować do malowania. Przede wszystkim oczyść go, tak aby na powierzchni nie pozostały zabrudzenia lub skorodowane fragmenty, które po malowaniu mogłyby odpaść lub się kruszyć. Powierzchnia metalu powinna być też odtłuszczona, np. przy pomocy benzyny.
Istotny jest dobór odpowiedniej powłoki. Warto wybierać zaawansowane emalie, które umożliwiają malowanie po rdzy. Odejmuje to pracy – metalowych elementów nie trzeba wtedy szlifować. W ten sposób można łatwo uzyskać zabezpieczenie metalu przed korozją.
Warto też sprawdzić farbę lub emalię pod kątem późniejszej eksploatacji – czy np. nie wyciera się w trakcie użytkowania, czy daje się łatwo czyścić. Dodatkowo jeśli chcesz uzyskać dobry efekt estetyczny, sprawdź, w jakich kolorach dana farba jest dostępna i czy np. zapewnia połysk.
Część preparatów zabezpiecza metal już po położeniu pierwszej warstwy farby. Większość producentów zaleca jednak malowanie przynajmniej dwukrotne, z uwzględnieniem odpowiedniego czasu na schnięcie pierwszej powłoki. Większość nowoczesnych preparatów, w tym RAFIL PROSTO NA RDZĘ, można w łatwy sposób nanosić pędzlem, wałkiem lub w formie natrysku. Jest to więc jeden z najprostszych sposobów, jak zabezpieczyć stal przed korozją.
Monitorowanie i konserwacja zabezpieczenia
Odpowiednio przeprowadzone zabezpieczenie antykorozyjne stali powinno dawać ochronę przez długi czas. Warto jednak regularnie kontrolować stan takiego zabezpieczenia, aby nie pojawiły się punktowe ogniska korozji. Jest to szczególnie ważne, jeśli powierzchnia narażona jest na duże nasłonecznienie czy mróz albo kiedy mogą pojawić się uszkodzenia mechaniczne, np. otarcia.
Ubytki w powłokach zabezpieczających trzeba uzupełniać. Stosowane obecnie emalie dobrze znoszą ponowne malowanie, także punktowe, i zachowują swoje właściwości. Pomalowane powierzchnie dobrze jest co jakiś czas umyć. Dzięki temu ograniczysz rozwój grzybów i porostów, które z czasem mogą naruszać nawet zabezpieczoną powierzchnię metalu.
Sposoby zabezpieczania przed korozją są różnorodne. Sięgaj po preparaty skuteczne, łatwo dostępne i równie łatwe w aplikacji. Wysoka jakość produktów RAFIL gwarantuje ochronę na wiele lat. W prosty sposób możesz zabezpieczyć metalowe elementy w swoim domu i ogrodzie.
Kupowanie farb staje się coraz bardziej świadome – klienci częściej zwracają uwagę już nie tylko na ich kolor, ale również na właściwości, np. odporność na ścieranie czy blaknięcie. Kolejnym punktem, który warto sprawdzić, kupując farby, jest zawartość LZO w produkcie. Dowiedz się, jak to zrobić!
LZO – co to jest?
Definicja LZO wymaga najpierw rozwinięcia skrótu. Lotne związki organiczne to substancje, które łatwo przechodzą w stan pary i gazu, ich temperatura wrzenia oscyluje w granicach 50-250°C, a ich rozpuszczalność w wodzie jest niska. Jak już zostało wcześniej wspomniane, LZO występują w farbach, a najwięcej można ich znaleźć w preparatach na bazie rozpuszczalników.
Ważne!
Lotne związki organiczne znajdują się nie tylko w farbach, choć to właśnie z nimi są najczęściej kojarzone. Spotkać można je także w takich produktach, jak m.in. tusze do drukarek, środki w aerozolu na owady, odświeżacze powietrza, kleje, tynki czy preparaty czyszczące stosowane w mieszkaniach.
Lotne związki organiczne stanowią jednak także efekt uboczny wielu procesów przemysłowych – emisja LZO na szeroką skalę prowadzi do zanieczyszczenia środowiska, co doprowadziło do konieczności uregulowania zawartości w produktach LZO ustawą, by zminimalizować ich szkodliwy wpływ na naturę.
Farby z LZO a bezpieczeństwo
Bezpośrednie narażenie na długotrwały kontakt z lotnymi związkami organicznymi ma szkodliwy wpływ dla zdrowia. Dlatego też normy LZO w farbach zostały przedstawione bardzo skrupulatnie, szczególnie jeśli chodzi o preparaty do ścian używane wewnątrz budynków. Z jakimi dolegliwościami może się spotkać osoba narażona na wdychanie LZO z farb do ścian? Mogą to być:
katar,
podrażnienie oczu,
wysypki i inne uczulenia skórne,
obrzęk krtani,
ból głowy,
nudności,
nasilenie objawów astmy.
Oczywiście te objawy mogą występować, jeśli nie zostały zachowane zasady doboru farb do wnętrz. W pomieszczeniach należy bowiem unikać preparatów rozpuszczalnikowych, a zastąpić je wodorozcieńczalnymi. Warto też sprawdzać zawartość LZO w farbach i porównać ją z zapisami w ustawie, by mieć pewność, że kupione preparaty nie będą szkodzić domownikom.
Jeszcze większą uwagę należy poświęcić doborowi farb, jeśli wśród członków rodziny są astmatycy i alergicy. Dla nich najlepszym rozwiązaniem jest sięganie po ekologiczne preparaty, w których została przeprowadzona redukcja LZO – ilość lotnych związków organicznych jest w nich o wiele mniejsza, niż wskazują na to normy.
Redukcja LZO jest również istotna w przypadku farb stosowanych na zewnątrz, zwłaszcza przy malowaniu dużych powierzchni, kiedy malarz przez długi okres czasu jest narażony na wdychanie szkodliwych oparów.
LZO w farbach – normy
Przede wszystkim należy zaznaczyć, że ustawowa zawartość LZO w farbach znacząco różni się w przypadku preparatów wodnych i rozpuszczalnikowych, a także do użytku zewnętrznego i wewnętrznego. Wybierając matową farbę do malowania ścian i sufitów w mieszkaniu należy szukać preparatów, w których zawartość LZO w produkcie nie przekracza 30 g/l. Oczywiście na rynku bez trudu znajdziesz takie, w których wartość ta jest o wiele niższa.
Z kolei szukając farb specjalistycznych, możesz natknąć się na zdecydowanie wyższą zawartość LZO – np. dopuszczalna ilość tych substancji w farbach na dach RAFIL Radach Farba Na Dach to 500 g/l. Różnica wynika przede wszystkim z tego, że z warstwą preparatu do malowania dachów nie będziesz mieć styczności, a tym bardziej z pochodzącymi z niej lotnymi związkami organicznymi. Poza tym farby stosowane na zewnątrz muszą cechować się wysoką odpornością na zmienne warunki atmosferyczne, zarysowania i uderzenia.
Pamiętaj, by wybierając preparaty wykończeniowe, zawsze sięgać po te o najniższym bilansie LZO – dzięki temu zadbasz o zdrowie i otaczające Cię środowisko.
Warunki atmosferyczne odgrywają istotną rolę w procesie malowania – zarówno w aplikacji, jak i w trwałości powłok.
Zbyt niska temperatura lub zbyt wysoka wilgotność mogą prowadzić do powstawania wad, słabszego przylegania farby, a nawet do kondensacji wilgoci na powierzchni. Dlatego właściwe parametry otoczenia są niezbędne do osiągnięcia optymalnych efektów malarskich.
Temperatura i wilgotność – kluczowe czynniki wpływające na jakość powłok malarskich
Temperatura i wilgotność są bardzo istotnymi czynnikami wpływającymi na jakość powłok malarskich.
Optymalna temperatura powietrza podczas prowadzenia prac malarskich wynosi od +5°C do +25°C, natomiast temperatura podłoża może wynosić nawet do 40°C.
Temperatura podłoża stalowego podczas malowania, aby uniknąć kondensacji wilgoci na powierzchni, powinna być co najmniej o 3°C wyższa od temperatury punktu rosy (TPR) otaczającego powietrza.
Podłoża o dużej chropowatości lub zapyleniu posiadają naturalne punkty kondensacji wilgoci (tzw. piki oraz pyły). Dlatego zaleca się, aby temperatura takiego podłoża była nawet o 7°C wyższa od TPR, by zapobiec kondensacji.
Wilgotność względna powietrza:
Najlepsze efekty malarskie uzyskuje się przy wilgotności względnej do 85%.
Wzrost wilgotności powyżej 85% sprzyja tworzeniu na powierzchni warstewki zaabsorbowanej wody oraz spowalnia wysychanie powłoki.
Czym jest punkt rosy (TPR)?
Punkt rosy to temperatura, w której powietrze o danej zawartości pary wodnej osiąga stan nasycenia przy stałym ciśnieniu atmosferycznym. W tej temperaturze (ang. dew point) następuje kondensacja pary wodnej:
zarówno w powietrzu, jak i na powierzchniach, z którymi powietrze ma kontakt.
Jeśli wilgotność powietrza jest mniejsza niż 100%, to TPR jest zawsze niższy od temperatury powietrza.
Im niższa wilgotność, tym większa różnica pomiędzy temperaturą powietrza a TPR.
