Przygotowanie wybranych rodzajów podłoży do malowania

Zewnętrzne parapety domów bardzo często wykonane są z ocynku. Dowiedz się, jak powinno wyglądać ich zabezpieczenie przed warunkami pogodowymi oraz czym pomalować parapet zewnętrzny z blachy ocynkowanej. 

Cynkowanie to proces, który zwiększa trwałość oraz przedłuża czas użytkowanie metalu. Polega na nałożeniu na powierzchnię metalową (np. stalową) cienkiej warstwy cynku. Powłoka ocynku zwiększa odporność na korozję stali nawet kilkanaście razy. Tak wykończony metal będzie odporny na wilgoć przez wiele lat. Cynkowanie zwiększa też wytrzymałość na uszkodzenia mechaniczne i zarysowania. Sprawia, że metal zyskuje nowy wygląd.

Czy blachę ocynkowaną można malować? Tak, choć potrzebujesz do tego specjalnej farby do ocynku. W artykule podpowiemy, czym pomalować parapet zewnętrzny z blachy ocynkowanej oraz które farby do malowania ocynku szczególnie warto wybrać.

Charakterystyka farb do powierzchni ocynkowanych 

Zanim odpowiemy na pytanie, czym pomalować parapet zewnętrzny z blachy ocynkowanej, pora na przypomnienie informacji, czym jest blacha ocynkowana i jakie ma właściwości. 

Metal ocynkowany powstaje poprzez pokrycie jego powierzchni cynkiem. Proces ten nazywa się cynkowaniem. Cynk to pierwiastek, który tworzy wyjątkowo odporne na rozpuszczanie powłoki. Dzięki temu ochronna warstwa z cynku spowalnia działanie powietrza i wody na metal. 

Cynk ma też tę właściwość, że działa ochronnie nawet po przerwaniu ciągłości powłoki. Odpowiada za to zjawisko tzw. ochrony katodowej. Potencjał standardowy cynku jest niższy niż żelaza, a więc żelazo pełni funkcję katody, a cynk – anody. Korozji poddawana jest w związku z tym powłoka, a nie powierzchnia właściwa. 

W jaki sposób można zwiększyć trwałość ocynku? Malując go, odpowiednią farbą. Takie rozwiązanie pozwala też nadać powłoce ocynkowanej bardziej nowoczesny wygląd.

Czym pomalować parapet zewnętrzny z blachy ocynkowanej? Nasza propozycja to farba RAFIL Radach Farba Na Dach. To farba poliwinylowo-­akrylowa na powierzchnie metalowe, o bardzo dobrej przyczepności do podłoża, dobrych własnościach mechanicznych oraz wysokiej odporności na działanie korozji, światła, wody i innych czynników atmosferycznych.

{{recomended-product}}

Ta wysokiej jakości gruntoemalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni metalowych, nie tylko ocynkowanych, ale także stalowych i aluminiowych. Farba nadaje się do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich. 

Farba RAFIL Radach Farba Na Dach Wyróżnia Się Doskonałą Przyczepnością Do Podłoża. Tworzy szybkoschnące, wysoce elastyczne powłoki o podwyższonej odporności na działanie światła słonecznego, wody i innych czynników atmosferycznych. Zapewnia długotrwały efekt dekoracyjny malowanych powierzchni. 

Porady dotyczące aplikacji i trwałości 

Powierzchnie ocynkowane są trudne do malowania, ponieważ mają słabą przyczepność. Aby farba się nie łuszczyła i nie odspajała, należy odpowiednio przygotować ocynk. 

Szczególnie dotyczy to niedawno ocynkowanej stali. Aby efekt malarski był trwały, czasami stosuje się specjalny zabieg zwany wytrawianiem stali ocynkowanej. Zwiększa on przyczepność powierzchni. Na powłokę z ocynku nakłada się wytrawiacz, czyli specjalną substancję chemiczną, którą należy zmyć po odczekaniu wyznaczonego w instrukcji czasu – zwykle jest to kilka lub kilkanaście minut. 

Świeże powierzchnie ocynkowane trzeba również sezonować na powietrzu przez okres co najmniej 6 miesięcy. Dotyczy to wszystkich niemalowanych wcześniej powierzchni, pokrytych ocynkiem, zainstalowanych i przeznaczonych do malowania.

Ponadto każde podłoże ocynkowane przygotowane do nakładania dodatkowej powłoki malarskiej powinno być czyste, suche, pozbawione śladów rdzy, tłustych plam, soli, piasku oraz innych zanieczyszczeń. 

Przed malowaniem na ocynkowany parapet zewnętrzny należy nałożyć wodny roztwór preparatu RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. Pozwoli on skutecznie odtłuścić i umyć powierzchnie, aby zapobiec ewentualnemu odspajaniu farby. Następnie parapet trzeba spłukać czystą wodą i wysuszyć.

Zdarza się tak, że na ocynkowanej powierzchni pojawia się tzw. biała rdza. Przed malowaniem zaleca się wtedy usunięcie zanieczyszczeń. Należy to robić ostrożnie, aby nie usunąć warstwy cynku. Odpowiednie narzędzia to szmatka, delikatna szczotka nylonowa albo syntetyczny materiał z delikatną warstwą ścierną.

Powierzchnie ocynkowane, które zostały wcześniej pomalowane, trzeba oczyścić ze starej powłoki. Jednak ponownie musisz to zrobić bardzo ostrożnie, aby nie uszkodzić warstwy ocynku, która znajduje się pod spodem. 

Utrzymanie i konserwacja malowanych powierzchni 

W jaki sposób pomalować parapet zewnętrzny z blachy ocynkowanej? Oto instrukcja krok po kroku z wykorzystaniem farby RAFIL Radach Farba Na Dach. 

1. Przed przystąpieniem do malowania dokładnie wymieszaj farbę RAFIL RADACH Farba Na dach.
2. Jeśli nakładasz ją pędzlem lub wałkiem, rozcieńcz produkt dodając do 5% rozcieńczalnika RAFIL Radach Rozcieńczalnik. Jeżeli zdecydujesz się na malowanie natryskiem, możesz użyć do 10% rozcieńczalnika. Pamiętaj – stosuj sugerowany produkt RAFIL. Nieodpowiedni skład innego rozcieńczalnika może spowodować wady powłoki i obniżyć jej trwałość.
3. Pierwsza powłoka powinna mieć grubość do 40 mikronów powłoki na sucho. Łączna grubość warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów na sucho. Potrzebujesz 2 lub 3 warstw.
4. Kolejne powłoki nakładaj po minimum 6 godzinach. Musisz jednak pilnować, aby na malowanej powierzchni nie pojawiły się jakiekolwiek zanieczyszczenia, np. pyłki roślin czy kurz. Zmniejszą one przyczepność farby. Warto więc poczekać wspomniane wyżej 6 godzin.
5. Jeśli musisz poczekać dłużej z nałożeniem kolejnej warstwy lub gdy mieszkasz na terenie, gdzie w powietrzu „fruwa” dużo pyłków, zanieczyszczeń czy kurzu, przed nałożeniem kolejnej warstwy spłucz powierzchnię wodą i bardzo dokładnie osusz.
6. Maluj w temperaturze otoczenia od +5°C do +25°C i wilgotności powietrza poniżej 80%. Zwróć też uwagę na temperaturę podłoża. Nie może być niższa niż 10°C ani wyższa niż 35°C.

Aby ocynkowany parapet zewnętrzny długo wyglądał dobrze. Idealny na malowanie dzień powinien być pogodny, bez deszczu i mgły. Unikaj intensywnych letnich upałów, ponieważ słońce nagrzeje parapet do nadmiernie wysokiej temperatury. W takich warunkach zawarty w farbie rozcieńczalnik szybko wyparowuje, a farba staje się zbyt gęsta, co może spowodować wady powłoki.

Parapet maluj pędzlem z miękkim włosiem lub wałkiem. Unikaj wielokrotnego pociągania pędzlem w jednym miejscu, ponieważ może to prowadzić do rozmiękczania poprzedniej warstwy farby.

Wiesz już, czym pomalować parapet zewnętrzny ocynkowany. Polecamy niezawodną farbę RAFIL Radach Farba Na Dach. Z naszymi wskazówkami Twój parapet z blachy ocynkowanej będzie wyglądał jak nowy!

Stół roboczy w warsztacie lub garażu to podstawowy mebel do pracy. Można go kupić, ale jeśli masz smykałkę do majsterkowania i niezbędne narzędzia, sporo zaoszczędzisz, wykonując go samodzielnie. Jak zrobić stół warsztatowy metalowy? W poniższym artykule znajdziesz wskazówki! 

Stoły warsztatowe najczęściej są wykonane z drewna i z metalu. Każda z tych opcji ma swoje zalety i wady. Stół metalowy po odpowiednim zabezpieczeniu antykorozyjnym jest wyjątkowo długowieczny, a przy tym solidny i łatwy do utrzymania w czystości.

Jak zrobić stół warsztatowy do garażu? Sprawdź nasze wskazówki i instrukcję krok po kroku. Podpowiemy, jakich narzędzi i materiałów będziesz potrzebować. Doradzimy również, jak zabezpieczyć stół przed wilgocią i zabrudzeniami oraz uszkodzeniami mechanicznymi.

Dlaczego warto mieć stół warsztatowy z metalu?

Stół warsztatowy z metalu to inwestycja, która sprawdzi się w każdym garażu, warsztacie czy domowym kąciku majsterkowicza. Jego największą zaletą jest trwałość. Metalowa konstrukcja wytrzymuje duże obciążenia, będzie więc doskonała jako stół roboczy do pracy z ciężkimi narzędziami czy materiałami. Dodatkowo metalowy stół jest odporny na uszkodzenia mechaniczne, zarysowania czy wgniecenia. Jeśli zrobisz go solidnie, długa żywotność gwarantowana! 

Jaki powinien być idealny stół warsztatowy? Stabilny! Właśnie to zapewnia metalowa konstrukcja. Większa stabilność to przecież lepsza precyzja i bezpieczeństwo podczas pracy. Co więcej, powierzchnię takiego stołu możesz bez problemu czyścić i konserwować. Utrzymanie porządku będzie łatwiejsze niż przy stole z drewna. 

Stół da się przy tym łatwo dostosować do własnych potrzeb, dodając półki, szuflady czy haki na narzędzia. 

Jak zrobić stół warsztatowy metalowy – lista materiałów i narzędzi

Jak zrobić stół roboczy? Przygotowanie metalowego stołu warsztatowego wymaga odpowiednich materiałów i narzędzi. Oto, co będzie Ci potrzebne:

Materiały:

• Profile stalowe lub kątowniki do wykonania ramy i nóg stołu.
• Blat roboczy – może być metalowy, drewniany lub z płyty MDF.
• Śruby i nakrętki do mocowania poszczególnych elementów.
• Farba antykorozyjna do zabezpieczenia konstrukcji przed rdzą. Nasza propozycja to RAFIL Prosto Na Rdzę oraz RAFIL Podkład Antykorozyjny.
• Podkładki i stopki antypoślizgowe, które poprawią stabilność stołu.

Narzędzia do wykonania metalowego stołu warsztatowego:

• Piła do metalu lub szlifierka kątowa do precyzyjnego cięcia profili.
• Spawarka do łączenia elementów ramy.
• Wiertarka i wiertła do metalu do wykonywania otworów montażowych.
• Miarka i poziomica do dokładnego pomiaru i zachowania równości.
• Kątownik stolarski, który ułatwi zachowanie odpowiednich kątów.

Krok 1. Przygotowanie projektu stołu. Wybór rozmiaru i konstrukcji

Jak zrobić stół warsztatowy metalowy? Pierwszym krokiem w budowie metalowego stołu warsztatowego jest przygotowanie projektu. Wykonaj go jeszcze przed zakupem materiałów i narzędzi.

Jak to zrobić? Na początku określ rozmiar stołu, dopasowując go do dostępnej przestrzeni i planowanego zastosowania. Standardowa wysokość stołu wynosi ok. 85-95 cm, co zapewnia wygodną pracę. Szerokość i długość stołu mogą być różne, np. 120 × 60 cm. Pamiętaj, że na większe rozmiary potrzeba więcej miejsca w warsztacie.

Kolejny krok to zaplanowanie konstrukcji. Powinna być solidna i stabilna. Najczęściej używa się ramy z profili stalowych, które zapewniają odpowiednią wytrzymałość. Przemyśl dodanie wzmocnień jak poprzeczki – zwiększą one nośność stołu. 

Projekt może uwzględniać dodatkowe elementy, np. półki na narzędzia, uchwyty lub kółka do łatwego przemieszczania stołu. Nasza wskazówka – wykonaj rysunek techniczny lub szczegółowy szkic. Pomoże Ci to uniknąć błędów podczas montowania stołu. 

Krok 2. Przycinanie elementów metalowych. Jak precyzyjnie ciąć metal?

Teraz przyszła pora na przycinanie metalowych elementów Twojego stołu warsztatowego. Przed rozpoczęciem pracy dokładnie zmierz i zaznacz miejsca cięcia, używając miarki i kątownika. Zaznaczenia nanieś markerem, by były wyraźnie widoczne.

Do cięcia najlepiej użyć szlifierki kątowej z odpowiednią tarczą do metalu. Upewnij się, że narzędzia są sprawne i ostre – tępe tarcze mogą powodować nierówności. Cięcie wykonuj powoli, kontrolując ruch narzędzia, aby uniknąć przegrzania materiału.

Nie zapomnij o bezpieczeństwie! Załóż okulary ochronne, rękawice i maskę przeciwpyłową, by chronić się przed iskrami i drobinami metalu. Po cięciu usuń ostre krawędzie za pomocą pilnika lub szlifierki.

Krok 3. Spawanie konstrukcji stołu

Kolejny etap prac nad metalowym stołem roboczym to spawanie. To zdecydowanie najtrudniejszy moment – jeśli nie masz umiejętności ani odpowiedniego sprzętu, podpowiadamy, by zlecić to profesjonalnej firmie. 

Jeśli chcesz zrobić to samodzielnie, przed rozpoczęciem upewnij się, że wszystkie elementy są odpowiednio przycięte i przygotowane. Oczyść powierzchnie styku z farby, rdzy czy tłuszczu, używając szlifierki lub papieru ściernego – czyste powierzchnie gwarantują lepsze połączenie.

Zacznij od punktowego przyspawania, aby uniknąć przesunięć. Następnie wykonaj pełne spawy wzdłuż łączeń, zachowując równomierne tempo i precyzję. Używaj maski spawalniczej, rękawic oraz odzieży ochronnej, aby chronić skórę i oczy przed iskrami i promieniowaniem. Po zakończeniu spawania usuń nadmiar spoin szlifierką. 

Krok 4. Montaż blatu roboczego

Blat stołu powinien być trwały, odporny na wilgoć i uszkodzenia mechaniczne. Na początku wybierz odpowiedni materiał – może to być stalowy arkusz, płyta MDF, sklejka lub drewno. 

Przed montażem dokładnie zmierz i przytnij blat, dopasowując go do konstrukcji stołu. Nałóż go na ramę i sprawdź, czy idealnie przylega. Następnie przymocuj blat za pomocą śrub i nakrętek, korzystając z wcześniej wykonanych otworów montażowych w ramie. Upewnij się, że wszystkie punkty mocowania są solidne. 

Krok 5. Wykończenie i zabezpieczenie stołu

Jeśli blat jest drewniany lub z płyty MDF, na tym etapie warto go zaimpregnować, aby zwiększyć odporność na wilgoć i zabrudzenia. Metalowe elementy (a także metalowy blat) koniecznie trzeba zabezpieczyć przed korozją oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Odpowiedni do tego produkt to RAFIL Prosto Na Rdzę. To specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne, także te eksploatowane na zewnątrz. Ta łatwa w aplikacji, szybkoschnąca farba charakteryzuje się doskonałą przyczepnością i dobrym kryciem. Dzięki trwałej i elastycznej powłoce doskonale chroni powierzchnie metalowe przed korozją.

Przed pomalowaniem elementów stołu farbą RAFIL Prosto Na Rdzę użyj podkładu RAFIL Podkład Antykorozyjny. Farba gruntująca wymagana jest w przypadku powierzchni trudnych lub wymalowanych nieznaną farbą. Tworzy matową, elastyczną powłokę. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża, a w zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną. Twój stół warsztatowy jest już gotowy do pracy!

‍

Powierzchnie betonowe są bardzo uniwersalne, dlatego tak często wykorzystywane są jako pokrycie schodów do drzwi wejściowych lub jako podłoga w pomieszczeniach gospodarczych. Musisz pamiętać o kilku kwestiach, zanim rozpoczniesz malowanie betonu. Najczęstsze błędy związane są z nieodpowiednim przygotowaniem powierzchni, a także błędnym doborem preparatów. Podpowiadamy, czego musisz się wystrzegać podczas prac budowlanych czy remontowych związanych z betonem.

Sezonowanie betonu w nieodpowiednim czasie

Pośpiech w przypadku malowania betonu jest zdecydowanie złym doradcą. Chcesz pomalować świeżą powierzchnię betonową? Jeśli kończysz prace budowlane, musisz odrobinę poczekać, nim zaczniesz malowanie betonu. Błędy, które popełnisz już na samym początku sprawią, że stracisz więcej czasu, pracy, a powierzchnia po jakimś czasie może zacząć pękać i nie będzie nadawać się do odpowiedniego użytkowania. Sezonowanie betonu powinno trwać minimum cztery tygodnie. To najlepsza okres czasu na utwardzenie powierzchni i karbonizację. Jednak sam czas sezonowania to nie wszystko. Sprawdź, jakie jeszcze błędy możesz popełnić.

Brak przygotowania powierzchni betonowej

Przygotowanie podłoża do malowania betonu to nie tylko sezonowanie. Miesiąc utwardzania betonu to wystarczająco wiele czasu, by posadzka się zakurzyła i zabrudziła. To z kolei skutkuje nierównomiernie naniesioną powłoką malarską. Przez to, powierzchnia nie będzie odpowiednio zabezpieczona. Pamiętaj o tym, aby umyć powierzchnię po sezonowaniu i pozostawić do wyschnięcia. Dopiero po tym możesz przystąpić do malowania betonu i mieć pewność, że beton jest przygotowany prawidłowo.

Niedokładne usunięcie starej warstwy farby

Na powierzchni betonowej znajduje się stara warstwa farby? Nie wiesz, co z nią zrobić? Jednoczesne malowanie nowego i odświeżanie starego betonu jest możliwe, jednak musisz pamiętać o kilku ważnych kwestiach. Nowa posadzka musi być odpowiednio zaimpregnowana, a stara farba – dokładnie usunięta. Tylko dzięki temu będziesz mieć pewność, że powierzchnia betonowa zostanie pokryta farbą w prawidłowy sposób. Co więcej, podczas usuwania starej warstwy farby także musisz uważać. Jeśli korzystasz z detergentów, na samym końcu użyj wody do spłukania chemikaliów. W ten sposób dokładnie przygotujesz powierzchnię. O czym jeszcze musisz pamiętać? Wyrównaj powierzchnię betonową, aby mieć pewność, że farba dotrze do każdego miejsca.

Z kolei jeśli stary malowany beton jest w dobrym stanie, nie musisz usuwać tej warstwy, jednak wykonaj próbę malowania na małej powierzchni. Sprawdź, czy efekt jest zadowalający, nim rozpoczniesz prace.

Malowanie betonu w nieodpowiednich warunkach

Jeśli chcesz pomalować beton na zewnątrz domu zimą lub jesienią, kiedy temperatura jest niska, a powietrze wilgotne – nie jest to dobre rozwiązanie. Najlepsze warunki pogodowe to temperatura powyżej 10°C oraz wilgotność, która nie przekracza 80%. Lepiej odczekać z pracami budowlanymi do momentu, kiedy pogoda będzie odpowiednia. Wtedy będziesz mieć pewność, że powierzchnia jest zabezpieczona, a co za tym idzie – wytrzymała. Z kolei jeśli malujesz wewnątrz domu, zadbaj o wentylację pomieszczenia. Odpowiedni przepływ powietrza sprzyja zarówno twojemu komfortowi przy malowaniu, jak i schnięciu farby.

Nieodpowiednia farba do betonu

Nawet idealne przygotowanie betonu do malowania nie uda się, kiedy nie zadbasz o odpowiednią farbę. Zwróć uwagę na jej właściwości. Podstawą jest wodoodporność oraz elastyczność. Ważna jest także dobra przyczepność do podłoża, a także właściwości szybkoschnące. Dzięki temu prace przebiegną szybciej i sprawniej. Odporność odpowiedniej farby do betonu nie dotyczy tylko wilgotności. Musi być także przygotowana na uderzenia lub ścieranie. Jeśli potrzebujesz tak wszechstronnego produktu, wybierz emalię epoksydową RAFIL Na Beton.

Masz w planach malowanie betonu w pomieszczeniach związanych z przemysłem, np. w piekarniach, magazynach, warsztatach mechanicznych? Wybierz taką farbę lub emalię, która będzie odporna na czynniki chemiczne. W ten sposób zabezpieczysz beton nawet przed agresywnymi substancjami.

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!