Strona główna
Poradniki

Przygotowanie wybranych rodzajów podłoży do malowania

Przeczytasz w 5 min
Z tego artykułu dowiesz się:
  • Dobór powłok malarskich
  • Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne
  • Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni
  • Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju
  • Dobór powłok malarskich

    Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

    Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

    • agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
    • kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
    • wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
    • właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
    • możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
    • właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
    • czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
    • trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
    • wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
    • aspekty ekonomiczne

    Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

    Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

    Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

    Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

    Rodzaje zanieczyszczeń

    Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

    Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

    Rdza

    Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

    Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

    Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

    Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

    Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

    Starta powłoka malarska

    Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

    Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

    • wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
    • rodzaj powierzchni
    • ilość i rodzaj zanieczyszczeń
    • agresywność środowiska korozyjnego

    Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

    • wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
    • właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

    Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

    Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

    Metody oczyszczania mechanicznego

    Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

    • skrobanie
    • młotkowanie
    • szczotkowanie
    • szlifowanie
    • oczyszczanie płomieniowe
    • obróbkę strumieniowo–ścierną

    Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

    • metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
    • metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

    Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

    Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

    Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

    Oczyszczanie podłoża przed malowaniem

    Obróbka strumieniowo–ścierna

    Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

    Rodzaje obróbki:

    • otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
    • na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
    • średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
    • wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
    • hydrodynamiczne (10–200 MPa)
    • odśrodkowe (koła wirnikowe)

    Na efekt oczyszczania wpływa:

    • ciśnienie sprężonego powietrza
    • kąt nachylenia strumienia ścierniwa
    • odległość dyszy od powierzchni
    • rodzaj i kształt dyszy
    • rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

    Oczyszczanie fizykochemiczne

    Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

    • odtłuszczania rozpuszczalnikowego
    • mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

    Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

    • zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
    • brud (kurz, piasek)
    • zanieczyszczenia jonowe
    • rdzę

    Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

    a) Ze względu na sposób:

    • ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
    • natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

    b) Ze względu na zastosowany środek:

    • rozpuszczalniki organiczne
    • środki alkaliczne i kwaśne
    • środki powierzchniowo czynne

    Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

    Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

    Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

    Najczęstsze zanieczyszczenia:

    • rdza
    • zgorzelina walcownicza
    • oleje i smary
    • kurz, pył
    • luźne stare powłoki
    • wilgoć
    • topniki, żużel
    • chemikalia (detergenty, sole)
    • opiłki żelaza

    Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

    Proces czyszczenia:

    1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
    2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
    3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
    4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

    Normy:

    • ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
    • ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
    • PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
    • PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

    Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

    Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

    • Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
    • Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
    • Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
    • Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

    Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

    • St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
    • St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

    Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

    Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

    • odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
    • sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
    • zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

    Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

    Blacha aluminiowa

    Zabezpieczenie blachy aluminiowej

    Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

    • elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
    • chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

    Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

    Przygotowanie do malowania:

    • oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
    • odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

    Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

    Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

    • gładkość powierzchni
    • dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

    To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

    • brak przyczepności
    • marszczenie
    • zniszczenie powłoki

    Najczęściej stosowane przygotowanie:

    • wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
    • powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

    Przygotowanie podłoża betonowego

    Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

    • czyste
    • bez rys, występów i szczelin
    • o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
    • o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

    Wymagania:

    • wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
    • beton powinien być odpylony i odtłuszczony
    • tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
    • oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

    Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

    Przygotowanie podłoża betonowego

    Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

    Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

    Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

    • czyste
    • gładkie
    • równe
    • bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

    Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

    Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

    Galeria zdjęć

    No items found.
    Polecany produkt

    • Wydajność:
      m2 / L
    • Stopień połysku:
      Efekt młotkowy
      Połysk
      Półmat
      Mat
    Szczegóły produktu
    Porada eksperta
    Pliki do pobrania
    No items found.

    Powiązane produkty

    No items found.

    Przeczytaj również

    Do pomalowania stalowych lub żeliwnych elementów użytkowanych na zewnątrz niezbędna jest farba, której powłoka będzie jednocześnie odporna na warunki atmosferyczne – deszcz czy niskie temperatury.

    Jeśli chcesz dobrze zabezpieczyć metalowe powierzchnie przed rdzewieniem, jednocześnie nadając im przyjemny dla oka kolor, powinieneś rozważyć zakup odpowiedniej emalii chlorokauczukowej. Chcesz dowiedzieć się więcej o tych specjalistycznych farbach? Czytaj dalej.

    Czym są farby chlorokauczukowe?

    Odpowiedź na pytanie, co to jest farba chlorokauczukowa, jest dość prosta. To rodzaj farby, która tworzy na malowanej powierzchni wytrzymałą i elastyczną powłokę ochronną. To pozwala – w połączeniu z odpowiednim podkładem antykorozyjnym – skutecznie zabezpieczyć powierzchnie przed rdzewieniem – które w dłuższej perspektywie czasowej będzie dosłownie zabójcze dla każdego metalowego elementu na zewnątrz.

    Jaka jest różnica – farby chlorokauczukowe a akrylowe? Zasadnicza! Te drugie są wodorozcieńczalne, nie nadają się więc na zewnątrz. Aby pomalować powierzchnię narażoną na korozję, działanie wiatru, śniegu i deszczu, a także ścieranie i uderzenia mechaniczne, najlepsza będzie właśnie farba chlorokauczukowa.

    Malowanie metalowego elementu

    Zastosowanie farb chlorokauczukowych

    Farby chlorokauczukowe posłużą ci do zabezpieczania wszelkich powierzchni narażonych na działanie szkodliwych czynników. Możesz użyć ich do malowania metalu i żeliwnych elementów konstrukcyjnych. Ta powłoka, w połączeniu ze wspomnianymi wcześniej podkładami antykorozyjnymi skutecznie poradzi sobie z korozją przeżerającą metal. Jeśli będziesz malować metalowe lub żeliwne elementy, które mogą być narażone właśnie na działanie korozji, produkt ten będzie dobrym wyborem.

    Emalie chlorokauczukowe znajdą też zastosowanie w domu lub warsztacie. To doskonały wybór, jeśli chcesz zabezpieczyć drewno lub stolarkę budowlaną przed wilgocią, która dla tego materiału jest naprawdę niebezpieczna. Powinieneś wybrać ten rodzaj produktu także wtedy, gdy zależy ci na pokryciu betonów lub tynków (wapiennych oraz cementowych) wytrzymałą, zabezpieczającą powłoką.

    Jak malować farbą chlorokauczukową?

    Nakładanie tego rodzaju produktów w zasadzie nie różni się od malowania „zwykłymi” farbami. Przede wszystkim liczy się dobre przygotowanie podłoża. Przed rozpoczęciem pracy oczyść malowaną powierzchnię z brudu, starych warstw farby, szczególnie z olejów i smarów. Jeśli materiał jest chropowaty, przeszlifuj go drobnoziarnistym papierem ściernym, aby farba miała lepszą przyczepność. Nie zapomnij później o odpyleniu podłoża!

    Farbę dokładnie wymieszaj. Jeśli jest zbyt gęsta, możesz rozcieńczyć ją specjalnym rozcieńczalnikiem do wyrobów poliwinylowych i chlorokauczukowych. Ważne, aby farbą chlorokauczukową malować przy temperaturze powyżej 10 stopni Celsjusza, ale nie przy większej niż 25 stopni. Możliwości nakładania farby są różnorodne. Możesz postawić na pistolet, dzięki któremu uzyskasz równomierne pokrycie. Możesz też malować pędzlem lub wałkiem.

    Dobrze przemyśl wybór wałka do malowania. To, jaki wałek wybierzesz do farby chlorokauczukowej, zależy od rodzaju malowanej powierzchni i jej kształtu. Jak zwykle sprawdza się zasada – im bardziej nierówna i chropowata powierzchnia, tym dłuższe włosie powinien mieć wałek.

    Liczbę warstw farby należy dobrać w zależności od tego, jak bardzo niesprzyjające będzie środowisko, w którym znajdować będzie się pomalowana powierzchnia. Nanosząc dwie lub trzy warstwy masz pewność, że pokrycie będzie odpowiednie, a farba wykaże pełnię swoich właściwości.

    Zakładanie rękawiczek przez malowaniem

    Jak określić wydajność farby chlorokauczukowej?

    Wydajność farby chlorokauczukowej jest zawsze określona na opakowaniu produktu. W zależności od rodzaju litr farby wystarcza na pokrycie około 10 do 16 metrów kwadratowych (przy malowaniu jednowarstwowym).

    Jaki podkład do farby chlorokauczukowej?

    Jeśli planujesz zabezpieczenie metalowych powierzchni, zastosuj specjalny podkład antykorozyjny – RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. To farba gruntująca, która tworzy matową, elastyczną powłokę. Zwiększa przyczepność farby chlorokauczukowej do podłoża, a stosowana w zestawie z nią zapewnia wysoką trwałość powłoki i wieloletnią ochronę antykorozyjną. Pamiętaj, że jeśli pozostawisz podłoże bez farby gruntującej, bardzo szybko pojawi się na nim rdza nalotowa, a to osłabi przyczepność podłoża.

    Wydajność produktu RAFIL Podkład Chlorokauczukowy wynosi do 16 m2/l przy jednokrotnym malowaniu. Potrzebujesz jednej warstwy podkładu, a w przypadku szczególnie narażonego na korozję podłoża – dwóch warstw, przy czym drugą nakłada się do 90 minut po nałożeniu pierwszej.

    W przypadku potrzeby pokrycia podłoży mineralnych lub betonowych należy zastosować emalię rozcieńczoną w stosunku 3:1.

    {{recomended-product}}

    Czym rozcieńczyć farbę chlorokauczukową?

    Taką farbę możesz rozcieńczyć specjalnym rozcieńczalnikiem przeznaczonym do farb chlorokauczukowych. Zastosuj produkt przeznaczony specjalnie do tego rodzaju farb. Droga na skróty nie popłaca. Jeśli użyjesz nieodpowiedniego środka, farba może stracić swoje właściwości.

    Proponowany produkt do rozcieńczenia to RAFIL Rozcieńczalnik Do Wyrobów Chlorokauczukowych i Winylowych. Dokładną instrukcję, jak rozcieńczyć farbę, zawsze znajdziesz na opakowaniu produktu. Postępuj zgodnie ze wskazówkami producenta, a unikniesz przykrych sytuacji.

    Ile schnie farba chlorokauczukowa?

    Czas schnięcia farby chlorokauczukowej zależy od grubości nałożonej warstwy. Przeważnie ten rodzaj farb potrzebuje minimum 4 godzin do wyschnięcia powierzchniowego, a 16 godzin do wyschnięcia całkowitego.

    Jeśli planujesz nałożenie dwóch lub więcej warstw, przygotuj się na odczekanie od 30 minut do 2 godzin między kolejnymi malowaniami. Jeśli przekroczysz ten czas, wówczas kolejną warstwę możesz położyć minimum po 5 dniach. Pamiętaj wtedy o obowiązkowym malowaniu próbnym – jeśli po kwadransie nie wystąpią żadne wady powłoki, możesz kontynuować malowanie.

    Czy farba chlorokauczukowa jest szkodliwa?

    Jak przy kontakcie z każdym rodzajem chemikaliów, zachowaj ostrożność. Zanim rozpoczniesz prace, przygotuj niezbędne środki ochronne. Pamiętaj o założeniu rękawic oraz maseczki, która ochroni drogi oddechowe. Jeśli malujesz w pomieszczeniu, nie zapomnij o regularnym wietrzeniu. Pamiętaj również o tym, żeby trzymać produkt w szczelnie zamkniętym opakowaniu z dala od dzieci.

    Farby i pędzle

    W jakich kolorach występują farby chlorokauczukowe?

    Paleta kolorów farb chlorokauczukowych jest szeroka. Przykładem może być farba RAFIL Chlorokauczuk. Dostępna jest ona aż w 20 gotowych kolorach – od dwóch odcieni bieli, poprzez żółty, zielony, czerwony, niebieski aż po kilka brązów i czerni. Taki wybór z pewnością pozwoli Ci wybrać barwę, jaka najlepiej będzie odpowiadać twoim potrzebom.

    Jak widzisz, nawet porównanie kolorystyki farb chlorokauczukowych a akrylowych nie wypada źle na korzyść tych pierwszych. Dzięki temu możesz mieć dwa w jednym: skuteczną ochronę antykorozyjną metalowych powierzchni użytkowanych na zewnątrz oraz estetyczny wygląd.

    Jeśli potrzebujesz środka, który solidnie zabezpieczy problematyczne powierzchnie – takie jak metal, drewno czy beton – i jednocześnie zależy Ci na estetyce, wybierz farbę chlorokauczukową. Zastosowanie farb chlorokauczukowych jest bardzo szerokie, od malowanie metalowych bram po betonowe powierzchnie. Jej nakładanie nie jest skomplikowane. Pamiętaj tylko o stosowaniu środków bezpieczeństwa podczas malowania.

    Farby chlorokauczukowe – rodzaje, właściwości i zastosowanie

    Przeczytasz w 5 min

    Dywany nie wychodzą z mody – obecnie przeżywają wręcz swój renesans. Warto położyć dywan na podłodze z wielu względów, zarówno funkcjonalnych, jak i estetycznych. Należy też o niego odpowiednio zadbać. W naszym artykule podpowiadamy, jak zrobić trzepak do dywanów łatwo i samodzielnie.  

    Dywan to ozdoba, jak i bardzo funkcjonalny element wyposażenia pomieszczeń. Dosłownie i w przenośni chroni przed chłodem podłogi, wprowadza ciepło i rodzinną atmosferę. Jest niezastąpiony, kiedy w domu są małe dzieci, które chętnie bawią się na podłodze. Tym bardziej ważna jest odpowiednia dbałość o czystość i dobry stan dywanu.

    Czynnością, którą należy wykonać co najmniej raz na kilka miesięcy jest trzepanie – pozwala pozbyć się większości osiadających w tkaninie zabrudzeń i mikroorganizmów. A do trzepania niezbędny jest trzepak – zerknij na poniższy poradnik, aby dowiedzieć się, jak zrobić trzepak krok po kroku. 

    Trzepak do dywanów przyda się przy każdym domu. 

    Jak zaprojektować trzepak do dywanów?

    Z jednej strony można powiedzieć, że w sumie nie ma nic do odkrycia – każdy widział trzepak i każdy wie, że to prosta konstrukcja. W rzeczywistości nie jest to takie oczywiste.

    Konstrukcja trzepaka może różnić się pod kilkoma względami, głównie w zależności od zastosowań, do jakich będzie wykorzystywany. I tak np. trzepak może służyć do czyszczenia dywanów różnej wielkości, co będzie wpływać na jego pożądany kształt. 

    Ważne jest też miejsce, w którym chcesz go ustawić – to rzutuje na rozmiary i najważniejsze elementy. A co, jeśli nie masz miejsca na stały trzepak? Tu też podajemy możliwe rozwiązanie. I w końcu – dlaczego nie nadać trzepakowi dodatkowych funkcji, aby stał się bardziej użyteczny?

    Najłatwiejsze rozwiązanie to budowa trzepaka przypominającego prostą piłkarską bramkę – tworzą go dwa słupki i poprzeczka u góry. To już wystarczy, aby skutecznie zadbać o dywan, o ile odpowiednio stabilnie osadzi się konstrukcję w gruncie. 

    Większe możliwości daje dołożenie niżej dodatkowej poprzeczki, co ułatwia trzepanie mniejszych dywanów. Jeśli natomiast w ogrodzie brakuje miejsca lub trzepak ma być wykorzystywany tylko okresowo, dobrym rozwiązaniem jest wersja przenośna. W takim przypadku nie osadza się go na stałe, ale u dołu, z dwóch dodatkowych rurek, robi się podstawę. Warto przy tym pamiętać, aby poprzeczne rury podstawy miały odpowiednią długość, co zapewni stabilność i ochroni przed wywrotką podczas trzepania.

    W ogrodach można też spotkać trzepaki z funkcją suszarki. To bardzo praktyczne rozwiązanie, dające dodatkowe możliwości. Do trzepaka montuje się wówczas dodatkowe rurki i sznury do wieszania, co pozwala z powodzeniem rozwiesić do suszenia nawet duże pranie.

    Mały trzepak można zamontować także na tarasie. 

    Jakie materiały są potrzebne do budowy?

    Ponieważ ten poradnik podpowiada, jak zrobić trzepak do dywanów samodzielnie i przez osoby, które nie są wykwalifikowanymi rzemieślnikami, na początek przyjmijmy dwa ważne założenia. Po pierwsze trzepak wykonany będzie z metalu. W tym przypadku to najrozsądniejszy wybór materiału, ze względu na wytrzymałość i prostotę konstrukcji. Po drugie – zakładamy, że elementy będą łączone w sposób dostępny większości użytkowników, a więc przede wszystkim skręcane, a nie spawane.

    Do budowy najprostszego trzepaka potrzebujesz minimum trzech metalowych rurek – dwóch na podpory i jednej na poprzeczkę. Konieczne będzie też odpowiednie posadowienie trzepaka w gruncie. Aby było stabilne, zalecamy najprostsze możliwe rozwiązanie, czyli wkręcane do gruntu stalowe kotwy. Dzięki ich zastosowaniu nie ma konieczności betonowania słupków.

    Oczywiście warto pomyśleć o wspomnianych dodatkowych funkcjonalnościach. Jeśli w domu masz kilka dywanów o różnych rozmiarach, na pewno przyda się druga, niższa poprzeczka. Dzięki niej wygodniej zabierzesz się do czyszczenia mniejszych dywanów lub chodniczków. 

    W przypadku chęci budowy trzepako-suszarki niezbędne są oczywiście odpowiednie elementy, czyli dwie niezbyt długie rurki do umieszczenia na końcach poprzeczki oraz sznurki lub drut do wieszania bielizny. Jeśli chodzi o trzepak w wersji przesuwnej, pamiętaj o dodatkowych dwóch rurkach tworzących stabilną podstawę.

    Co do narzędzi, na pewno przydadzą się klucze do skręcania śrub oraz pręt lub specjalna sztanga do kotew. Łączenia rur najlepiej wykonać przy użyciu stalowych kolan lub trójników o odpowiednim przekroju, ewentualnie zewnętrznych zacisków, które skręca się śrubami. Jeśli nie kupisz rurek od razu dociętych na wymiar, niezbędna będzie szlifierka kątowa. Do wykonania otworów przyda się wiertarka z odpowiednim wiertłem do metalu.

    Montaż trzepaka – krok po kroku

    Pracę zacznij od przygotowania solidnej podstawy. Trzepak najlepiej ustawić w miejscu zapewniającym dobry dostęp z obu stron, przynajmniej dwa metry od ścian budynków, ogrodzeń czy dużych roślin. Teren powinien być równy i stabilny – najlepszy będzie kawałek trawnika. Kotwy wkręca się łatwo, szczególnie jeśli wyposażysz się w odpowiedni pręt lub sztangę. Warto zadbać o ich utrzymanie w pionie – tutaj przyda się poziomica.

    Kiedy kotwy uda się stabilnie wkręcić w ziemię, czas na montaż słupków. Fabrycznie wykonane kotwy mają zazwyczaj odpowiednie otwory, wystarczy więc tylko dobrać śruby. Jeśli słupki takich otworów nie mają – posłuż się wiertarką. Aby całość stabilnie się trzymała, zalecamy co najmniej dwie, a jeśli się da to trzy lub cztery śruby do połączenia kotwy ze słupem. Pamiętaj, że konstrukcja musi później wytrzymywać ciężar dywanu i drgania od uderzeń przy trzepaniu.

    Kiedy pionowe słupki są stabilnie osadzone – czas na poprzeczkę. Rozwiązań przy jej montażu jest kilka. Najprostsze to metalowe kolana z gotowymi, fabrycznie przygotowanymi śrubami blokującymi. Ich zastosowanie jest banalnie proste: kolano nakłada się na końcówkę słupka i poprzeczki, a następnie przy użyciu klucza imbusowego dokręca się śruby kontrujące. Można także skorzystać ze specjalnych obejm – wówczas nakłada się je na rurkę w miejscu łączenia i skręca przy pomocy śruby z nakrętką.

    A jak zrobić trzepak ogrodowy z dodatkową poprzeczką? Z pomocą przychodzi metalowy trójnik, który nakłada się na odpowiedniej, wymaganej wysokości. Postępuje się z nim identycznie jak z kolanem łącznikowym. Średnicę trójnika można dobrać tak, aby nie było potrzeby dodatkowego przecinania słupków.

    Jakie farby do metalu najlepiej zabezpieczą trzepak?

    Jak zrobić trzepak ogrodowy, aby służył przez długie lata? Poza jakością materiału i prawidłowym montażem podstawowe znaczenie ma dobór odpowiedniej farby, która skutecznie zabezpieczy powierzchnię metalu. Wybór dostępnych preparatów jest ogromny i żadnym problemem nie jest obecnie malowanie powierzchni ocynkowanych, czy nawet aluminiowych.

    Szczególnie warto zwrócić uwagę na produkty marki RAFIL. Gwarantują doskonałe zabezpieczenie metalu, a jednocześnie ich stosowanie nie przysporzy trudności nieprofesjonalnym użytkownikom. 

    Idealnym wyborem będzie RAFIL do Bram i Ogrodzeń – emalia antykorozyjna, która jednocześnie chroni i poprawia walory estetyczne. To idealny produkt to malowania trzepaka po nałożeniu na powierzchni metalu powstaje warstwa, która zabezpiecza go na kilka sposobów. Po pierwsze gwarantuje dobrą ochronę przed wilgocią i zmiennymi warunkami atmosferycznymi, co jest podstawą w przypadku konstrukcji użytkowanych na zewnątrz. Jednocześnie posiada bardzo dobre parametry odporności na czynniki mechaniczne, np. uderzenia, a o te przecież przy trzepaniu dywanów nietrudno. 

    Dzięki połączeniu tych czynników farba doskonale chroni przed korozją – możesz też jeszcze wzmocnić ten efekt, jeśli emalię zastosujesz razem z podkładem antykorozyjnym RAFIL

    Jak dbać o trzepak, aby służył przez długie lata?

    Trzepak pozostający na zewnątrz przez cały rok, przez kilka lat z rzędu, będzie narażony na liczne czynniki, które mogą wpływać na jego stan lub wygląd. Największym wrogiem metalu jest oczywiście korozja jeśli dasz jej pole do popisu, w szybkim tempie może doprowadzić do osłabienia elementów konstrukcji, a ostatecznie do jej zniszczenia. 

    Czynniki sprzyjające korozji to wilgoć i bezpośrednie oddziaływanie wody. W miesiącach zimowych dochodzi także mróz, który w połączeniu z wilgocią może powodować mikrouszkodzenia i rozsadzanie struktury metalu. Latem czynnikiem niesprzyjającym jest z kolei nadmierne nasłonecznienie.

    Na szczęście przed wszystkimi tymi zagrożeniami ochronić może regularne malowanie. Raz na kilka sezonów warto odnowić warstwę farby na trzepaku, aby uzupełnić ubytki także te, które nie zawsze są łatwo widoczne. Malowanie odświeża też konstrukcję wizualnie, bo farba pozostająca na zewnątrz łapie kurz i zanieczyszczenia z powietrza, a na nich z kolei chętnie kolonizują mikroorganizmy, takie jak glony czy grzyby. Mówiąc krótko – regularne malowanie zabezpiecza i przywraca dobry wygląd!

    Wiesz już, jak zrobić trzepak – dzięki niemu twoje dywany będą zawsze zadbane i idealnie czyste. Jeśli postawisz swój pierwszy trzepak na podwórzu lub w ogrodzie – koniecznie przyślij nam jego zdjęcie! Zachęcamy oczywiście, aby przy tej satysfakcjonującej pracy skorzystać z produktów RAFIL!

    Krok po kroku – jak zrobić trzepak do dywanów?

    Przeczytasz w 5 min

    Beton w ogrodzie ma wiele zastosowań. Będzie idealny do stworzenia trwałych i estetycznych obrzeży rabat oraz do budowy podwyższonych rabat betonowych. Jak je zaprojektować? Jakie rośliny wybrać? Przeczytaj poradnik!

    Betonowe rabaty to domena ogrodów w stylu nowoczesnym czy minimalistycznym. Doskonale wyglądają w połączeniu z dekoracyjnymi kamieniami, trawami, iglakami czy hortensjami. Wbrew pozorom betonową rabatę możesz wkomponować także do ogrodu w stylu tradycyjnym, naturalistycznym czy wiejskim. W aranżacji ogrodu pomogą farby do betonu Rafil, które ożywią betonową powierzchnię dowolnym kolorem. 

    Z artykułu dowiesz się, jak zaprojektować rabatę oraz jak wyznaczyć miejsce dla roślin z betonowym obrzeżem. Podpowiemy również, jak zbudować betonowe rabaty warzywne oraz podwyższone rabaty betonowe na trawy czy kwiaty

    Betonowa rabata z bylinami. Beton pomalujesz przy pomocy farbyRafil CHLOROKAUCZUK.
    Betonowa rabata z bylinami. Beton pomalujesz przy pomocy farby RAFIL Chlorokauczuk

    Jak zaplanować i zbudować betonową rabatę?

    Betonowa rabata w ogrodzie może mieć różne oblicza. Zacznijmy od wersji najprostszej. Betonowymi obrzeżami (np. krawężnikami) możesz łatwo wydzielić rabatę bylinową czy mieszaną i oddzielić ją od trawnika lub chodnika. Taka rabata betonowa będzie pasować do ogrodu w każdym stylu. Wystarczy dobrać niskie betonowe obrzeża i pomalować je na kolor naturalny, np. brązowy. Zalet betonowych rabat jest mnóstwo – to pomysł na obrzeża czy pojemniki, które przez długi czas będą wyglądały atrakcyjnie. W przeciwieństwie do ich drewnianych odpowiedników, betonu nie trzeba regularnie konserwować, niestraszny mu mróz, wiatr czy słońce. 

    Drugi pomysł na beton w ogrodzie to rabaty warzywne. Możesz w nich uprawiać dowolne warzywa, w tym pomidory, ogórki czy zioła. Rabata warzywna z betonu jest właściwie niezniszczalna! Do roślin nie trzeba się schylać, a zbiorom nie grożą szkodniki jak nornice czy ślimaki

    Kolejna opcja to rabatka betonowa w formie jednej lub kilku połączonych ze sobą donic. To rozwiązanie na mały metraż, do ogrodów nowoczesnych, minimalistycznych, japońskich. Z betonem pięknie komponują się zimozielone drzewka, iglaki oraz miskanty i inne trawy. 

    Betonowe obrzeże rabaty.
    Betonowe obrzeże rabaty. 

    Wybór odpowiedniego miejsca i kształtu

    Projektując rabatę, zacznij od wyboru odpowiedniego miejsca. Rabata powinna komponować się z resztą ogrodu i być widoczna z wielu różnych punktów. Dobierz też właściwą wielkość rabaty. Za szeroka jest trudna do pielęgnacji. Za wąska – nie pozwala rozwinąć się roślinom.

    Najprościej jest stworzyć rabaty o kształcie geometrycznym – wytycza się je wtedy przy pomocy palika i sznurka. Najładniejsze są jednak te opływowe czy owalne. Pięknie prezentują się rabaty okrągłe w formie wysp na środku trawnika. W centrum sadzi się wtedy najwyższe rośliny, a niższe – bliżej obrzeży. 

    Przygotowanie terenu i formy

    Przed rozpoczęciem prac trzeba przygotować teren. Musisz zdjąć darń – najlepiej odłożyć ją na wcześniej przyszykowaną folię. Wyciągnij też kłącza i usuń chwasty. Jeśli planujesz wydzielić miejsce z betonowym obrzeżem, całość spulchnij widłami, do zwięzłej gleby nasyp nieco piasku, a całość wyrównaj. 

    Jeśli planujesz podwyższaną grządkę betonową na warzywa, byliny czy inne rośliny, ziemię oczyść i wyrównaj, aby konstrukcja była stabilna. 

    Wylewanie betonu i tworzenie struktury

    Jest kilka metod na wykonanie betonowej rabaty. Najbardziej pracochłonny (ale i najtańszy) sposób to wylanie betonowej konstrukcji samodzielnie, korzystając z drewnianego deskowania czy innego rodzaju formy. Jest to jednak pomysł dla tych, którzy potrafią pracować z betonem i mają do tego odpowiedni sprzęt.

    Początkującym ogrodnikom doradzamy, by kupić gotowe, betonowe panele czy płyty do wykonania podwyższanych grządek lub donic. To półprodukty, które łączy się ze sobą przy pomocy kątowników i śrub, a następnie maluje farbą do betonu. Takie wykonanie rabaty będzie zdecydowanie szybsze. 

    Na obrzeża betonowe idealne z kolei będą niskie krawężniki. W przeciwieństwie do obrzeży drewnianych czy z tworzywa pozostaną jak nowe przez wiele lat. Bez problemu kupisz je gotowe w dowolnym rozmiarze. 

    Pielęgnacja i konserwacja rabatki betonowej

    Choć beton jest wyjątkowo trwałym i odpornym na warunki pogodowe oraz upływ czasu materiałem, odpowiednia pielęgnacja może dodatkowo wydłużyć jego żywotność oraz poprawić wygląd. Jak zadbać o betonowe elementy w Twoim ogrodzie? 

    Czyszczenie i usuwanie zabrudzeń

    Podstawa pielęgnacji betonowej rabaty, donicy czy obrzeża to regularne czyszczenie i usuwanie zabrudzeń. Należy pozbywać się glonów, mchu, pleśni, ziemi i piasku. Po usunięciu zanieczyszczeń beton trzeba umyć i pozostawić do wyschnięcia. 

    Malowanie i impregnacja betonu

    Kolejny krok to odnawianie betonu przy pomocy odpowiedniej farby. Polecany produkt do malowania betonowych powierzchni w ogrodzie takich jak: obrzeża, donice, pojemniki, podmurówki to farba Rafil CHLOROKAUCZUK. Produkt tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Co ważne, w przypadku powierzchni betonowych nie wymaga zastosowania podkładu. Dzięki farbie Rafil CHLOROKAUCZUK nadasz betonowym rabatom pożądany kolor – do wyboru masz aż 20 odcieni, od bieli po kolor czarny. 

    Beton można też zaimpregnować przy pomocy specjalnego środka, który zabezpieczy obiekty przed działaniem czynników atmosferycznych oraz zadba o trwałość koloru. 

    Pielęgnacja roślin w rabacie

    Dbając o betonową rabatę, nie zapomnij o najważniejszym jej elemencie, czyli roślinach. Już na etapie wyboru gatunków i odmian trzeba wziąć pod uwagę stanowisko, w jakim będą rosły. Jeśli rabata jest w miejscu zacienionym, dobierz te, które preferują mniej światła. Jeśli w słonecznym – zadbaj o gatunki ciepłolubne. Wybieraj też rośliny mrozoodporne, aby uniknąć kolejnych nasadzeń.

    Dobrym pomysłem jest automatyczne nawadnianie kropelkowe rabaty. Pozwala ono uniknąć żmudnego podlewania i skutecznie zmniejsza rachunki za wodę. Weź pod uwagę zapotrzebowanie roślin na wodę oraz składniki odżywcze i przestrzegaj zasad prawidłowej pielęgnacji. Regularnie podcinaj kwiaty i krzewy, jeśli tego wymagają. Stosuj odpowiednie środki ochrony roślin zawsze, kiedy jest to konieczne. 

    Beton to dobry materiał do wykonania podwyższanych grządek warzywnych.
    Beton to dobry materiał do wykonania podwyższanych grządek warzywnych. 

    Inspiracje i pomysły na dekoracje rabaty

    Jak może wyglądać Twoja rabata? Oto kilka dodatkowych wskazówek! 

    Dodatki do betonowej rabaty

    Z betonem doskonale komponuje się drewno. To naturalny materiał, który warto stosować w każdym ogrodzie. Rabata betonowa z drewnianymi elementami będzie prezentować się naturalniej i przytulniej. 

    Kolorystyka i wybór roślin

    Nasza propozycja to rabata wielokolorowa i kwitnąca w różnych porach roku. Dzięki niej ogród będzie atrakcyjny przez cały sezon. Kwiaty jednoroczne zestawiaj więc z bylinami, których ozdobą są liście, takimi jak funkie czy paprocie. Dobieraj rośliny tak, by miały różne okresy wegetacyjne i łącz ze sobą różne kolory i struktury. 

    Sezonowe ozdoby i dekoracje

    Ogród powinien być piękny przez cały rok. W związku z tym warto zaopatrzyć się w rośliny i dekoracje sezonowe. Wiosną będą to tulipany, żonkile, szafirki, hiacynty czy bratki. Jesienią warto kupić kolorowe wrzosy i chryzantemy w pięknych donicach, a do tego dynie i inne jesienne symbole. Dzięki takim zabiegom będziesz cieszyć się ogrodem nawet wtedy, gdy większość kwiatów na rabatach już przekwitnie. 

    Betonowa donica w ogrodzie – ciekawy element dekoracji w stylu nowoczesnym czy loftowym.
    Betonowa donica w ogrodzie – ciekawy element dekoracji w stylu nowoczesnym czy loftowym. 

    Rabatka betonowa to sposób na niepowtarzalny, nowoczesny ogród. Betonowe elementy na zewnątrz warto konserwować przy pomocy środków Rafil – dzięki temu będą wyglądały efektownie wiele lat!

    Betonowa rabata – jak pielęgnować nie tylko rośliny?

    Przeczytasz w 5 min

    Altana ogrodowa to centralny punkt przydomowej przestrzeni. Jeżeli jest zadbana i estetyczna, może nadawać jej niepowtarzalny, przytulny, a nawet… nieco magiczny charakter. Dodatkowo altana może stanowić doskonałe miejsce do odpoczynku, relaksu, posiłków, spotkań z przyjaciółmi i rodziną. Warto więc o nią zadbać! Zobacz, jak powinna wyglądać renowacja altany ogrodowej.

    Malowanie altany ogrodowej – jak często?

    Altana ogrodowa (metalowa lub wykonana z innych materiałów) narażona jest na działanie wielu szkodliwych czynników: deszczu, śniegu, mrozu, wysokich temperatur, wiatru, promieniowania UV. Trudne warunki mogą przyspieszyć zjawisko korozji metalu i sprawić, że altanka straci swój estetyczny wygląd.

    Aby zabezpieczyć altankę przed rdzą i zadbać o jej estetykę, sięgnij po specjalistyczne preparaty – podkład oraz farbę do metalu. Renowację przeprowadzaj regularnie, co kilka lat (najlepiej, jeżeli zasugerujesz się okresem rekomendowanym przez producenta użytych produktów), lub wtedy, gdy zauważysz niepokojące sygnały – rysy, uszkodzenia powłoki lub ogniska rdzy.

    Minimalistyczna altana

    Altana ogrodowa – jaka farba?

    Wybór produktu do malowania altany ogrodowej to kluczowa kwestia. Musisz mieć pewność, że farba skutecznie zabezpieczy metal przed dostępem szkodliwych czynników i zapewni mu długotrwałą ochronę.
    Nasza rekomendacja? RAFIL Chlorokauczuk, wyróżniający się następującymi właściwościami:

    • Bogata paleta kolorystyczna (20 kolorów z wykończeniem typu wysoki połysk), dzięki której stworzysz wymarzoną aranżację w swoim ogrodzie. Wśród dostępnych propozycji znajdziesz zarówno kolory neutralne (biel, czerń, szarość), jak i wyraziste (czerwień, żółć, zieleń).
    • Odporność na uszkodzenia mechaniczne. Emalia tworzy na powierzchni metalu elastyczną, wytrzymałą powłokę, która jest odporna na zarysowania, uderzenia czy pęknięcia. To niezwykle ważne, ponieważ każde uszkodzenie powłoki może skutkować odsłonięciem metalu i wystawieniem go na działanie szkodliwych czynników, np. wilgoci.
    • Wysoka odporność na warunki pogodowe. Powłoka, jaką tworzy RAFIL CHLOROKAUCZUK, jest wyjątkowo odporna na działanie takich czynników, jak opady, skrajne temperatury, promieniowanie UV czy wiatr. Dzięki temu skutecznie chroni metal przed korozją.
    • Nawet 8 lat ochrony. Wyjątkowe właściwości produktów RAFIL: emalii oraz PODKŁADU CHLOROKAUCZUKOWEGO sprawiają, że producent zapewnia aż 8 lat Gwarancji Ochrony metalu przed rdzą (przy zastosowaniu pełnego systemu produktów RAFIL Chlorokauczuk i spełnieniu warunków gwarancji).
    Biała altana w ogrodzie

    Renowacja altany ogrodowej krok po kroku

    Wiesz już, dlaczego metalowa altana ogrodowa powinna być poddawana regularnej renowacji. Poznałeś również produkty, po które możesz sięgnąć, by zapewnić konstrukcji ochronę oraz estetyczny wygląd. Czas przejść do wskazówek praktycznych!
    Malowanie altany ogrodowej powinno odbywać się według następującego schematu:

    • Zabezpiecz otoczenie altany – zakryj folią malarską lub kartonami wszystkie elementy, które mogłyby zostać zabrudzone lub uszkodzone podczas renowacji.
    • Dokładnie wyczyść metalowe powierzchnie – pozbądź się wszelkich zabrudzeń, glonów, kurzu, błota. Możesz zrobić to przy pomocy delikatnego detergentu i wody.
    • Usuń ogniska rdzy – dokładnie przyjrzyj się wszystkim zakamarkom altanki, poszukując śladów korozji. Rdzę usuń przy pomocy szlifierki, drucianej szczotki lub papieru ściernego.
    • Zbadaj stan starych powłok malarskich – jeżeli stara farba pozbawiona jest pęknięć czy odprysków, nie musisz usuwać jej z powierzchni altany. Jeżeli zauważysz jednak luźne, odstające fragmenty emalii, usuń je. Możesz wykorzystać do tego papier ścierny lub szlifierkę. Następnie przetrzyj całą powierzchnię papierem ściernym, aby zapewnić jej matowość.
    • Usuń pył i odtłuść powierzchnię altanki. Przydatny może okazać się PREPARAT DO ODTŁUSZCZANIA RAFIL.
    • Nałóż warstwę PODKŁADU CHLOROKAUCZUKOWEGO. Zastosowanie dedykowanej farby podkładowej jest konieczne. Wystarczy jedna warstwa. Jeżeli jednak altana jest zniszczona i chcesz zapewnić jej najlepszą ochronę przed korozją, po 20-90 minutach nałóż drugą warstwę podkładu.
    • Pomaluj metal farbą. Pierwszą warstwę farby RAFIL CHLOROKAUCZUK nanieś najpóźniej po godzinie od zagruntowania powierzchni podkładem. Zanim nałożysz drugą warstwę odczekaj 30-120 minut.

    Gotowe! Dzięki kilku prostym krokom Twoja altana ogrodowa będzie doskonale zabezpieczona przed korozją, a przy tym zyska nowy, estetyczny wygląd.

    Renowacja i malowanie altany ogrodowej krok po kroku

    Przeczytasz w 5 min
    Zobacz wszystkie