Strona główna
Poradniki

Przygotowanie wybranych rodzajów podłoży do malowania

Przeczytasz w 5 min
Z tego artykułu dowiesz się:
  • Dobór powłok malarskich
  • Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne
  • Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni
  • Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju
  • Dobór powłok malarskich

    Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

    Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

    • agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
    • kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
    • wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
    • właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
    • możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
    • właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
    • czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
    • trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
    • wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
    • aspekty ekonomiczne

    Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

    Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

    Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

    Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

    Rodzaje zanieczyszczeń

    Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

    Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

    Rdza

    Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

    Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

    Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

    Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

    Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

    Starta powłoka malarska

    Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

    Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

    • wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
    • rodzaj powierzchni
    • ilość i rodzaj zanieczyszczeń
    • agresywność środowiska korozyjnego

    Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

    • wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
    • właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

    Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

    Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

    Metody oczyszczania mechanicznego

    Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

    • skrobanie
    • młotkowanie
    • szczotkowanie
    • szlifowanie
    • oczyszczanie płomieniowe
    • obróbkę strumieniowo–ścierną

    Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

    • metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
    • metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

    Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

    Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

    Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

    Oczyszczanie podłoża przed malowaniem

    Obróbka strumieniowo–ścierna

    Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

    Rodzaje obróbki:

    • otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
    • na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
    • średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
    • wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
    • hydrodynamiczne (10–200 MPa)
    • odśrodkowe (koła wirnikowe)

    Na efekt oczyszczania wpływa:

    • ciśnienie sprężonego powietrza
    • kąt nachylenia strumienia ścierniwa
    • odległość dyszy od powierzchni
    • rodzaj i kształt dyszy
    • rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

    Oczyszczanie fizykochemiczne

    Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

    • odtłuszczania rozpuszczalnikowego
    • mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

    Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

    • zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
    • brud (kurz, piasek)
    • zanieczyszczenia jonowe
    • rdzę

    Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

    a) Ze względu na sposób:

    • ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
    • natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

    b) Ze względu na zastosowany środek:

    • rozpuszczalniki organiczne
    • środki alkaliczne i kwaśne
    • środki powierzchniowo czynne

    Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

    Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

    Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

    Najczęstsze zanieczyszczenia:

    • rdza
    • zgorzelina walcownicza
    • oleje i smary
    • kurz, pył
    • luźne stare powłoki
    • wilgoć
    • topniki, żużel
    • chemikalia (detergenty, sole)
    • opiłki żelaza

    Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

    Proces czyszczenia:

    1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
    2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
    3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
    4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

    Normy:

    • ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
    • ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
    • PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
    • PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

    Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

    Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

    • Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
    • Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
    • Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
    • Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

    Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

    • St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
    • St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

    Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

    Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

    • odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
    • sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
    • zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

    Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

    Blacha aluminiowa

    Zabezpieczenie blachy aluminiowej

    Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

    • elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
    • chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

    Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

    Przygotowanie do malowania:

    • oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
    • odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

    Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

    Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

    • gładkość powierzchni
    • dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

    To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

    • brak przyczepności
    • marszczenie
    • zniszczenie powłoki

    Najczęściej stosowane przygotowanie:

    • wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
    • powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

    Przygotowanie podłoża betonowego

    Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

    • czyste
    • bez rys, występów i szczelin
    • o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
    • o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

    Wymagania:

    • wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
    • beton powinien być odpylony i odtłuszczony
    • tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
    • oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

    Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

    Przygotowanie podłoża betonowego

    Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

    Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

    Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

    • czyste
    • gładkie
    • równe
    • bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

    Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

    Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

    Galeria zdjęć

    No items found.
    Polecany produkt

    • Wydajność:
      m2 / L
    • Stopień połysku:
      Efekt młotkowy
      Połysk
      Półmat
      Mat
    Szczegóły produktu
    Porada eksperta
    Pliki do pobrania
    No items found.

    Powiązane produkty

    No items found.

    Przeczytaj również

    Komin to niewątpliwie jeden z najważniejszych elementów domu. Warto go prawidłowo zabezpieczyć, aby na lata zapewnić bezpieczeństwo i spokojne użytkowanie. Jednym z najlepszych rozwiązań jest zastosowanie metalowej obróbki. Podpowiadamy, jak obrobić komin blachą oraz jak konserwować go w przyszłości.

    Odpowiednie zabezpieczenie komina ma znaczenie z kilku względów. Pierwszy to oczywiście bezpieczeństwo przeciwpożarowe – komin musi być szczelny i trwały, a blacha na zewnątrz pozwala utrzymać go w pożądanym stanie.

    Drugi związany z tym powód to wydajne i prawidłowe działanie domowego ogrzewania. Komin musi być drożny, aby skutecznie odprowadzać dym, ale powinien też pracować w odpowiednio wysokiej temperaturze. Zbyt zimny komin często nastręcza problemów, ponieważ osadzają się w nim substancje smoliste, które przy prawidłowej pracy powinny zostać odprowadzone na zewnątrz.

    Jednak nie tylko kwestie grzewcze i przeciwpożarowe mają znaczenie. Komin to także newralgiczny element dachu pod kątem występowania wilgoci. Należy go szczelnie zaizolować i odpowiednio połączyć z poszyciem dachowym, w przeciwnym razie zachodzi ryzyko przenikania wody pod dach, a nawet do niższych kondygnacji budynku.

    Ostatnią, ale też ważną kwestią, jest estetyka – podpowiadamy, jak obić komin blachą, aby ładnie wyglądał przez długi czas.

    Jak obrobić komin blachą? Dostępne są dwie metody zabezpieczania komina – obróbka blachą lub taśmą.

    Jakie materiały są potrzebne do obróbki komina blachą?

    Kominy można obrabiać różnymi rodzajami blachy. Najpopularniejsze są blachy stalowe, powlekane warstwą zabezpieczającą przed korozją. Dostępne są na rynku w szerokiej gamie, w zależności od składu stopu metalu, rodzaju malowania, grubości i ewentualnie tłoczenia. 

    Droższym, ale wytrzymałym, estetycznym i długotrwałym rozwiązaniem jest zastosowanie blachy miedzianej. Jest ona z natury odporna na korozję, a efekt naturalnego starzenia się miedzi nie wpływa na jej właściwości, na wielu dachach wygląda natomiast bardzo dekoracyjnie. Spośród innych pokryć warto jeszcze zwrócić uwagę na blachy tytanowo-cynkowe, z których produkuje się też np. rynny.

    Jak obić komin blachą, aby wyszło to dobrze i sprawnie? Przede wszystkim przy użyciu odpowiednich narzędzi. Do wykonania wycięcia w dachu i docinania elementów, niezbędna będzie szlifierka kątowa. 

    Przytwierdzenie obróbki najlepiej wykonać poprzez mocowanie do drewnianych elementów – nie do blachy – przyda się więc wkrętarka i odpowiednie do metalu wkręty. Uszczelnienia wykonuje się silikonem – koniecznie zadbaj, aby był to materiał dekarski, w przeciwnym razie ryzykujesz rozszczelnieniem i problemami.

    Musisz zapewnić szczelność całości, aby uniknąć przeciekania wody opadowej.

    Jakie techniki stosować przy montażu blachy wokół komina?

    Dostępne są dwie metody zabezpieczania komina – obróbka blachą lub taśmą. Pierwsza, czyli tzw. obróbka „twarda”, gdzie podstawowym materiałem mogą być różne gatunki blach – i na niej skupiamy się w tym poradniku. Daje najlepsze zabezpieczanie, jest także najbardziej estetyczna.

    Istnieje jednak także tzw. obróbka „lekka”. Wówczas do pokrycia komina wykorzystuje się metalowe taśmy, najczęściej wykonane z aluminium, czasami z ołowiu. Tę technikę wyróżnia łatwość wykonania, ponieważ fabrycznie przygotowane taśmy pokryte są klejem. Praca przy kominie sprowadza się wówczas do przyklejenia do jego powierzchni odpowiednio dociętych fragmentów taśm. Jest to metoda prosta, ale zapewniająca nieco słabszą ochronę i gorszy efekt estetyczny.

    Pierwszy krok to przymocowanie do komina dachowej membrany. Należy ją dociąć i umieścić jak najszczelniej przy ściankach, co będzie pierwszym zabezpieczeniem. Na początku montażu blachy w kominie wykonuje się specjalne nacięcie nazywane „wydrą”. Blachę przycina się i wygina stosownie do wymiarów komina, a następnie, przy użyciu specjalnej listwy, umieszcza możliwie szczelnie przy ścianach komina.

    Co do samego procesu wykonania obróbki, kluczowe znaczenie ma jej połączenie z resztą dachowego pokrycia. Musisz zapewnić szczelność całości, aby uniknąć przeciekania wody opadowej. 

    To jednak nie wszystko – obróbka powinna być wykonana i połączona w taki sposób, aby metalowe elementy mogły pracować. Co to znaczy? Metalowa powierzchnia dachu jest wystawiona na działanie gorąca i zimna, a metale, jak wiadomo, kurczą się i rozszerzają, w zależności od temperatury. Dlatego obróbkę z połacią dachową łączy się „na zakładkę”, w taki sposób, aby poszczególne elementy miały gdzie pracować i aby nie występowały naprężenia, które mogą prowadzić do rozszczelnienia materiału.

    Jak zabezpieczyć blachę na kominie przed korozją?

    O zabezpieczenie komina przed korozją należy zadbać już na etapie doboru materiału. Blacha do obróbki musi być zabezpieczona przed korodowaniem, w tym także odporna na obróbkę, tak aby podczas docinania i dopasowywania nie traciła swojej warstwy ochronnej. 

    Jest jeszcze jedna kwestia: blachę do pokrycia komina wypadałoby wybrać pod kątem materiału, jakim pokryty będzie cały dach. Dotyczy to w pierwszym rzędzie samego rodzaju blachy – najlepiej, aby był taki sam. Jeśli jednak nie jest to możliwe, warto przynajmniej nawiązać do wyglądu całości. Możesz to osiągnąć, jeśli wybierzesz materiał w podobnym kolorze i fakturze. Oczywiście dobrym rozwiązaniem jest też malowanie odpowiednim rodzajem farby.

    Najlepsza farba do malowania dachu i komina to RAFIL Radach Farba Na Dach

    Farby do metalu – jakie sprawdzą się najlepiej przy obróbce komina?

    Ponieważ obróbka komina to element istotny, a jednocześnie wrażliwy na działanie niszczących czynników, często warto rozważyć jego pomalowanie. Warstwa odpowiedniej farby dodatkowo zabezpiecza metal i na lata może gwarantować jego odpowiednią ochronę. Do malowania blachy warto użyć kilku produktów w odpowiedniej kolejności, co zapewni najlepsze efekty. Rozwiązaniem mogą być np. preparaty marki RAFIL. 

    Na początku powierzchnię metalu naley dobrze przygotować do malowania. Sprawdzi się tutaj RAFIL Preparat do odtłuszczania, dzięki któremu pozbędziesz się wszystkich zabrudzeń i zapewnisz dobrą przyczepność farby. W przypadku metali narażonych na opady atmosferyczne, stosuje się często malowanie co najmniej dwoma warstwami. 

    Na początek warto nałożyć na metal RAFIL Podkład Antykorozyjny – to farba do większości popularnych rodzajów blach. Tworzy mocną i elastyczną powłokę, a przede wszystkim doskonale chroni przed wodą. Występuje w dwóch kolorach: czerwonym tlenkowym i szarym, które stosuje się w zależności od barwy stosowanej farby powierzchniowej.

    Farba powierzchniowa ma również za zadanie ochronę metalu, ale powinna zapewniać także dobry efekt estetyczny. W takim przypadku warto sięgnąć po RAFIL Radach Farba Na Dach. Nakłada się ją zazwyczaj w dwóch warstwach, w wyniku czego powstaje powłoka bardzo odporna zarówno na wilgoć, jak i nadmierne nasłonecznienie, mróz czy inne czynniki atmosferyczne. Maluje się łatwo – pędzlem, wałkiem lub natryskiem, a producent gwarantuje skuteczną ochronę metalu aż przez 8 lat.

    A co z późniejszą konserwacją? Zalecamy przede wszystkim regularne inspekcje komina, w tym jego obróbki, przynajmniej raz w roku. Profilaktyczne malowanie farbą powierzchniową można wykonać raz na 4-5 lat. Dzięki temu obróbka zachowa swoje właściwości i dobrze ochroni komin przez naprawdę długi czas.

    Wiesz już, jak obrobić komin blachą, aby mieć spokój na długie lata. To zadanie wymagające pewnych umiejętności – ale dla chcącego nic trudnego! Jeśli efekty Twojej pracy uznasz za zadowalające, podziel się nimi z nami!

    4 porady na to, jak obrobić komin blachą 

    Przeczytasz w 5 min

    Wśród rozwiązań do ogrodzenia posesji ogromną popularnością cieszy się dziś ogrodzenie panelowe. Jak zrobić je samodzielnie? W artykule znajdziesz instrukcję krok po kroku. 

    Ogrodzenie panelowe, kiedyś stosowane przede wszystkim do zabezpieczania terenów firm czy biur, coraz częściej pojawia się przy prywatnych posesjach. Ma sporo zalet – pasuje do nowoczesnych projektów, jest tanie, a montuje się je szybko i bez większych problemów. 

    Jak zrobić ogrodzenie panelowe? Podpowiadamy krok po kroku, jak przygotować materiały i narzędzia oraz jak wytyczyć miejsce pod płot panelowy. Doradzimy też, jak samemu zrobić ogrodzenie panelowe oraz jak je zabezpieczyć przed warunkami atmosferycznymi.

    Nowoczesne ogrodzenie panelowe. Do zabezpieczenia go przed korozją użyj farby RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

    Dlaczego warto wybrać ogrodzenie panelowe?

    Ogrodzenie panelowe składa się ze stalowych paneli wykonanych z połączonych drutów ułożonych pionowo i poziomo, tworzących regularne prostokątne oczka. Poszczególne panele są przymocowane do stalowych słupków za pomocą specjalnych obejm, co nadaje całej konstrukcji stabilność.

    Standardowa długość jednego panelu wynosi 2500 mm, natomiast jego wysokość można dostosować do własnych potrzeb.

    Konstrukcja ogrodzenia sprawia, że jest solidne i odporne na warunki atmosferyczne, co pozwala cieszyć się nim przez lata bez częstych napraw. Ogrodzenie panelowe jest także funkcjonalne – chroni posesję i zapewnia prywatność, a jednocześnie może być dobrym tłem dla zieleni. 

    Dodatkowym atutem jest prostota montażu, co pozwala na szybką realizację inwestycji. Z kolei różnorodność wzorów i kolorów sprawia, że płot panelowy można dopasować do stylu domu i otoczenia. 

    Przygotowanie do montażu ogrodzenia panelowego

    Jak zrobić samemu ogrodzenie panelowe? Zanim zabierzesz się do prac, rozważ kilka ważnych kwestii. 

    • Wysokość ogrodzenia – sprawdź miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP), który może określać dopuszczalną wysokość ogrodzenia. Płot wyższy niż 2,20 m wymaga zgłoszenia w starostwie powiatowym.
    • Typ paneli – wybierz między panelami 2D (grubsze druty, droższe) a 3D (tańsze, cieńsze druty, przetłoczenia w pionie).
    • Trwałość materiałów – nasza podpowiedź: wybierz panele ocynkowane, które chronią przed korozją.
    • Zastanów się, czy chcesz zastosować podmurówkę. Może ona poprawić stabilność ogrodzenia oraz zapobiec przedostawaniu się zwierząt i roślin. Wydłuża jednak prace przy montażu oraz podnosi koszt ogrodzenia. Możesz wybrać prefabrykowaną podmurówkę betonową, która jest szybsza w montażu, lub beton wylewany, który wymaga więcej czasu, ale daje większą kontrolę nad procesem.
    Zaletą ogrodzenia panelowego jest to, że tworzy znakomite tło dla roślin.

    Jakie materiały i narzędzia będą potrzebne?

    Zanim podpowiemy, jak zrobić ogrodzenie panelowe, dowiedz się, jakich materiałów oraz narzędzi potrzebujesz do samodzielnego montażu. Oto lista:

    • Drewniane paliki i sznurek do wytyczenia linii przebiegu ogrodzenia.
    • Drewniane wsporniki do podtrzymywania paneli podczas montażu.
    • Metrówka do precyzyjnych pomiarów i określenia odległości między słupkami.
    • Poziomica – umożliwia wypoziomowanie słupków i paneli, zapewniając ich stabilność.
    • Łopata do usuwania górnej warstwy ziemi oraz przygotowania terenu.
    • Słupki ogrodzeniowe – niezbędne do montażu paneli.
    • Panele ogrodzeniowe – główny element ogrodzenia.
    • Obejmy – służą do przymocowania paneli do słupków.
    • Wiertarka z wiertłem do betonu – jeśli montujesz słupki w betonowych podmurówkach.
    • Młotek do wbicia palików oraz mocowania słupków.
    • Farba do zabezpieczenia płotu panelowego przed korozją. Może to być np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

    Warto również zaopatrzyć się w odpowiednie środki ochrony osobistej jak rękawice robocze i okulary ochronne, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas pracy.

    Jak zrobić ogrodzenie panelowe?

    Jak możesz samodzielnie wykonać płot panelowy? Poniżej zamieszczamy instrukcję krok po kroku.

    Krok 1: Wytyczenie i przygotowanie terenu

    Pierwszym krokiem przy montażu ogrodzenia panelowego jest planowanie i pomiary. Ważne jest, aby dokładnie wyznaczyć przebieg ogrodzenia, ponieważ od tego zależy jego ostateczny efekt. 

    Jeśli zdecydujesz się na poprowadzenie ogrodzenia wzdłuż granicy działki, musisz liczyć się z możliwością współwłasności ogrodzenia z sąsiadami, co może wiązać się z koniecznością ich zgody. Warto więc rozważyć ustawienie ogrodzenia w granicach własnej działki, aby uniknąć przyszłych konfliktów. Pomogą Ci w tym drewniane paliki i sznurek.

    Na podstawie wcześniej wyznaczonej linii ogrodzenia oblicz, ile paneli będzie potrzebnych. Zbierz pomiary wszystkich boków działki, a każdy z nich podziel przez 2,58 m. Wynika to z długości panelu (2,5 m) oraz szerokości słupków (40 cm z każdej strony). Po obliczeniach wiesz, ile paneli i słupków musisz zakupić, uwzględniając także miejsce na bramę i furtkę.

    Krok 2: Montaż słupków ogrodzeniowych

    Kolejnym krokiem w budowie ogrodzenia panelowego jest wykopanie dołów pod słupki. Jeśli masz wiertnicę glebową, praca będzie łatwiejsza, a w przeciwnym razie musisz użyć łopaty.

    Dołki powinny mieć głębokość 50-60 cm. Słupki umieść w środku dołka, a następnie zalej betonem, przygotowanym najlepiej w betoniarce. Na początku wlej małą ilość betonu, by ustawić słupek, a potem dolej resztę. Ważne jest, aby słupki były wypoziomowane i podparte drewnianymi wspornikami, a po zalaniu betonu należy poczekać, aż stwardnieje.

    Krok 3: Montaż paneli ogrodzeniowych

    Kolejny krok w instrukcji, jak wykonać ogrodzenie panelowe, to montaż samych paneli. Po tym, jak beton wyschnie, możesz przejść do kolejnych etapów budowy ogrodzenia. 

    Jeśli wybrałeś podmurówkę betonową, montujesz teraz deski i łączniki, dbając, by deski pasowały dokładnie do wydrążonych miejsc w łącznikach. Następnie przystępujesz do mocowania paneli ogrodzeniowych. Przęsła przyczep do słupków za pomocą obejm oraz nierdzewnych śrub i nakrętek. Zacznij od paneli przy bramie i furtce, montując pierwsze obejmy, potem przejdź do pozostałych. Narożne obejmy zamocuj przy panelach w rogach działki.

    Jak zrobić płot panelowy – przydatna będzie podmurówka, która zwiększa trwałość ogrodzenia. 

    Zabezpieczenie ogrodzenia przed korozją

    Ważnym etapem prac, jak samemu zrobić ogrodzenie panelowe, jest zwiększenie ochrony metalu przed korozją. Do tego celu polecamy farby antykorozyjne RAFIL, np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

    Antykorozyjna emalia RAFIL Do Bram i Ogrodzeń przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na uderzenia. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Należy ją stosować z podkładem RAFIL Podkład Antykorozyjny – tylko wtedy zapewnia nie tylko długotrwały efekt dekoracyjny malowanych powierzchni, ale też silne zabezpieczenie przed korozją. 

    Jak dbać o ogrodzenie panelowe?

    Wiesz już, jak wykonać ogrodzenie panelowe. Jak jednak dbać o nie na co dzień, aby służyło jak najdłużej? Co jakiś czas sprawdzaj, czy panele i słupki nie uległy uszkodzeniu, czy nie ma luźnych elementów, rdzy czy pęknięć. Kurz, pył czy osady z roślin należy regularnie usuwać. Można to zrobić za pomocą wody i łagodnego środka czyszczącego. 

    W przypadku, gdy pojawią się oznaki korozji, warto usunąć rdzę za pomocą szczotki drucianej i zabezpieczyć powierzchnię środkiem antykorozyjnym RAFIL.

    Jak zrobić ogrodzenie panelowe – przewodnik

    Przeczytasz w 5 min

    Metalowa futryna to element charakterystyczny dla stolarki starszej daty – można spotkać ją zarówno w mieszkaniach, jak i domach, które budowano przed kilkoma dekadami. Co ciekawe, w ostatnich latach obserwuje się powrót mody na wyjątkowo wytrzymałe i niebanalne estetycznie, metalowe futryny. Z tego względu wielu właścicieli domów i mieszkań decyduje się na zachowanie oryginalnych ościeżnic i odnowienie ich na własną rękę. Jak powinno przebiegać malowanie futryn metalowych? Jak odnowić futryny w bloku? Po jakie farby sięgnąć? Sprawdźmy!

    Malowanie futryn metalowych – cena i jakość farby

    Pierwszym krokiem, jaki musisz podjąć, by odnowić metalową futrynę, jest wybór odpowiedniej farby. Pierwszy, przypadkowy produkt ze sklepowej półki nie wystarczy. Poszukując emalii, którą pomalujesz futrynę, zwróć uwagę na takie aspekty, jak:

    • Dostępna paleta kolorów – sprawdź, czy producent oferuje barwę oraz typ wykończenia (mat, półmat, połysk), który Cię interesuje.
    • Wydajność – ile metrów kwadratowych powierzchni będziesz mógł pokryć 1 litrem farby.
    • Przeznaczenie – do jakich materiałów przeznaczona jest emalia? Czy producent rekomenduje stosowanie jej na zewnątrz pomieszczeń? Przykładem farby do metalu, której możesz z powodzeniem użyć do malowania metalowej futryny zewnętrznej, jest RAFIL Chlorokauczuk.
    • Czynniki, na które narażona będzie malowana powierzchnia – metalowa futryna może być wystawiona na działanie wilgoci, wiatru, wysokich i niskich temperatur, promieniowania UV, a także promieniowania UV. Zwróć uwagę, by farba, którą wybierzesz, zapewniała ochronę przed wszystkimi potencjalnymi zagrożeniami.
    • Ochrona przeciw korozji – metalowa futryna musi być chroniona przed rdzą. RAFIL Chlorokauczuk, w połączeniu z podkładem chlorokauczukowym, gwarantuje aż 8 lat ochrony przed korozją. Kiedy wybierzesz odpowiednią emalię, możesz przejść do kolejnego kroku – przygotowania metalowej futryny do malowania.
    Czerwone drzwi

    Przygotowanie do malowania: czym szlifować metalowe futryny?

    Dokładnie przyjrzyj się futrynie i sprawdź, w jakim stanie znajduje się stara warstwa farby. Jeżeli zauważysz luźne, łuszczące się fragmenty powłoki, będziesz musiał je usunąć – możesz zrobić to przy pomocy drucianej szczotki, szlifierki lub gruboziarnistego papieru ściernego.

    Uwaga! Aby zabezpieczyć podłoże, ściany lub inne elementy, które znajdują się w pobliżu futryny, zakryj je szczelnie kartonami lub folią malarską. Zabezpiecz je przed przesuwaniem, mocując poszczególne fragmenty taśmą malarską.

    Na futrynie nie ma odstających fragmentów farby lub udało Ci się je usunąć? W takim razie zajmij się pozostałą powierzchnią. Sięgnij po papier ścierny i dokładnie przetrzyj nim całą futrynę – warstwa starej farby powinna zostać zmatowiona, aby powierzchnia zapewniała emalii lepszą przyczepność. Podczas szlifowania i matowienia powstało sporo pyłu? Usuń go przy pomocy odkurzacza lub miękkiej szczotki, a następnie dokładnie wyczyść metalową futrynę ze wszystkich innych zanieczyszczeń. Ostatnim krokiem, niezbędnym, by przygotować futrynę do malowania, jest odtłuszczenie powierzchni. Możesz zrobić to, używając benzyny ekstrakcyjnej lub specjalistycznego preparatu do odtłuszczania (znajdziesz go w ofercie RAFIL).

    Szara futryna i drzwi

    Malowanie futryn metalowych

    {{recomended-product}}

    Zanim nałożysz właściwą emalię, sięgnij po preparat gruntujący – zwiększy on przyczepność podłoża oraz wzmocni właściwości ochronne i antykorozyjne farby docelowej. RAFIL Podkład Chlorokauczukowy nałóż przy pomocy pędzla (lub natrysku). Jedna warstwa powinna okazać się wystarczająca, jeżeli jednak futryna narażona jest na działanie wielu szkodliwych czynników, możesz zdecydować się na dwie warstwy (drugą warstwę nałóż po 20-180 minutach). Po godzinie od zastosowania podkładu możesz nanieść pierwszą warstwę farby. Najlepiej, jeżeli zrobisz to przy użyciu pędzla z miękkim włosiem (pozwoli Ci dotrzeć do wszelkich zakamarków), ale możesz zdecydować się także na malowanie niewielkim wałkiem. ZanimZanim nałożysz drugą warstwę, odczekaj od 30 do 120 minut.

    Odnawianie starej metalowej futryny – poradnik krok po kroku

    Przeczytasz w 5 min

    Planujesz malowanie metalowej powierzchni? Zanim zabierzesz się za nakładanie farby, solidnie przygotuj podłoże! Metal wymaga oczyszczenia z wszelkiego brudu i kurzu, usunięcia poprzednich warstw farby, a także dokładnego odtłuszczenia. Jak się za nie zabrać? Czego unikać? Podpowiadamy!

    Czym najlepiej odtłuścić metal? Tego unikaj!

    Niestety, dość często spotykaną praktyką jest pomijanie tego kroku lub odtłuszczanie metalowych powierzchni przy użyciu nieodpowiednich preparatów. Wiąże się to z dwoma podstawowymi problemami:

    • nieskutecznym oczyszczeniem metalu z tłuszczu – powierzchnia, która nie została dokładnie odtłuszczona, nie przyjmie równomiernie nowej powłoki; farba szybko zacznie się łuszczyć i odchodzić od metalu;
    • narażaniem swojego bezpieczeństwa podczas pracy z niesprawdzonymi, łatwopalnymi, żrącymi lub toksycznymi substancjami. Zdecydowanie odradzamy sięgania po środki nieprzeznaczone do metalu, pochodzące z niepewnego źródła (np. przechowywane przez długi czas w niepodpisanych pojemnikach, w zakamarkach garażu lub piwnicy).

    Czym odtłuścić powierzchnię? Metal, stal, aluminium

    Jeżeli zastanawiasz się, czym odtłuścić metal, aby zachować bezpieczeństwo i osiągnąć najlepsze rezultaty, mamy dla Ciebie gotową odpowiedź – RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. Przy jego pomocy skutecznie odtłuścisz różnorodne metalowe powierzchnie. Możesz stosować go do stali, stali ocynkowanej oraz aluminium. Wykorzystasz go do oczyszczenia:

    • metalowych przęseł ogrodzeniowych, bram, furtek;
    • metalowych elementów pokrycia dachowego;
    • metalowych mebli oraz innych elementów architektury ogrodowej;
    • metalowych barierek balkonowych, tarasowych czy werandowych;
    • metalowych balustrad na zewnętrznych i wewnętrznych klatkach schodowych;
    • innych metalowych elementów wokół domu, np. rynien.
    Czyszczenie powierzchni

    Co ważne, RAFIL Preparat Do Odtłuszczania usuwa nie tylko tłuszcz, ale także, inne, niepożądane zabrudzenia czy naloty. Używając go na powierzchni przeznaczonej do malowania, za jednym razem pozbędziesz się brudu, kurzu, mchu, glonów oraz oczywiście warstwy tłuszczu. Dzięki temu zyskujesz podwójnie – oszczędzasz czas i energię, a także otrzymujesz pewność, że powierzchnia jest dokładnie oczyszczona i gotowa na nakładanie wybranej emalii.

    {{recomended-product}}

    Czym najlepiej odtłuścić metal – narzędzia

    RAFIL Preparat Do Odtłuszczania może być używany z niemal wszystkimi popularnymi narzędziami i nakładany różnymi technikami. W zależności od tego, jakim wyposażeniem dysponujesz oraz tego, jak mocno zabrudzona jest powierzchnia, którą chcesz przygotować do malowania, możesz wybrać najlepszą dla siebie opcję. Możliwości są następujące:

    • Gąbka lub ściereczka — Ta metoda najlepiej sprawdzi się przy lekko lub średnio zabrudzonych powierzchniach. Preparat nanieś na materiał lub gąbkę, a następnie przecieraj miejsca, które chcesz odtłuścić.
    • Szczotka — Do bardziej zabrudzonego lub zatłuszczonego metalu możesz użyć szczotki, która skutecznie usunie niepożądane warstwy. Preparat możesz nanieść na powierzchnię przy pomocy pędzla, a następnie całość dokładnie wyczyścić szczotką.
    • Myjka ciśnieniowa — Ta opcja sprawdzi się nawet przy mocno zabrudzonym metalu. Myjki używaj zgodnie z zaleceniami producenta. Niezależnie od tego, na którą technikę się zdecydujesz, jedna warstwa preparatu do odtłuszczania RAFIL Wystarczy, by skutecznie przygotować metal do malowania.
    Proces odtłuszczania metalu

    {{expert-advice}}

    Odtłuszczając i oczyszczając metal z brudu, mchu oraz glonów, doskonale przygotujesz jego powierzchnię do malowania. Nie bagatelizuj ani nie pomijaj tego kroku!

    Dzięki zastosowaniu preparatu do odtłuszczania RAFIL farba będzie mogła dokładnie pokryć malowaną powierzchnię, a co za tym idzie – dłużej zachować estetyczny wygląd oraz swoje właściwości.

    Czym skutecznie odtłuścić metal przed malowaniem? Porady eksperta

    Przeczytasz w 5 min
    Zobacz wszystkie