Pergola metalowa − jak zrobić i jak zabezpieczyć materiał

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Jeśli planujesz remont lub budujesz swój dom od postaw, jednym z ważniejszych elementów jest wybór kolorystyki ogrodzenia. Powinna być ona spójna z elewacją domu, a także otoczeniem. Podpowiadamy, jak dobrać kolor ogrodzenia, aby posesja wyglądała atrakcyjnie.

Do czego dobrać kolor ogrodzenia?

Odcienie domu i całej posesji nie mogą być przypadkowe. Wybierając kolor ogrodzenia, zwróć uwagę na odcienie płotu, furtki oraz bramy wejściowej. Całość powinna być spójna, a wręcz niemal identyczna. Z kolei, elementy dodatkowe, takie jak murki czy słupki, powinny nawiązywać do elewacji lub kolorystyki otoczenia domu, np. stolarki okiennej czy kostki brukowej.

Liczy się także styl całego domu. Nowoczesne projekty posesji zazwyczaj uwzględniają kolory stonowane – szary, czarny lub biały. Ciepłe odcienie dedykowane są dla domów w tradycyjnym stylu, np. wiejskim. Neutralny kolor, taki jak beż, pojawia się zarówno w stylistyce nowoczesnej, jak i tradycyjnej. Ciekawe wersje kolorystyczne oferuje produkt RAFIL Chlorokauczuk.

Ogrodzenie domu a elewacja

Gdy wybierasz kolorystykę ogrodzenia, dopasuj ją do wyglądu elewacji. Dzięki temu cała posesja będzie wyglądać atrakcyjnie.

Jeśli wśród kolorystyki elewacji domu dominują jasne barwy, postaw na bardziej stonowaną kolorystykę ogrodzenia. Możesz także wybrać dokładnie takie same odcienie domu oraz ogrodzenia, czyli zastosować identyczny kolor elewacji na mury oddzielające przęsła. Z kolei drewniane ogrodzenie może nawiązywać do dekoracyjnych elementów elewacji lub stolarki okiennej.

Elewacja budynku w kolorach ciepłych, czyli beżach i brązach, powinna mieć swoje odzwierciedlenie w ogrodzeniu. Jeśli Twój dom ma jaskrawy odcień, np. pomarańczowy, nie musisz od razu malować wszystkich słupków na taki sam kolor. Aby nie przytłoczyć otoczenia, możesz zwrócić uwagę na dach, stolarkę okienną, garaż lub drzwi i nawiązać kolorystyką właśnie do tych elementów.

Jak dobrać kolor ogrodzenia do domu?

Dom to nie tylko ogrodzenie oraz elewacja. To także balkon, oświetlenie czy kostka brukowa tuż przed wejściem. Ważne jest, aby zadbać o kolorystykę i styl każdego z tych elementów, aby stworzyć spójną całość.

W przypadku ogrodzenia stalowego możesz wybrać taki odcień, który pojawi się np. przy balustradach. Jeśli będziesz malować powierzchnię samodzielnie, wybierz taką farbę, którą możesz zastosować także na furtkę, bramę, balustradę na balkonie czy latarnię w ogrodzie. W ten sposób zadbasz o jednolity odcień w każdym miejscu.

Jeśli chcesz zamontować ogrodzenie modułowe, zwróć uwagę na słupki pomiędzy przęsłami. Powinny one nawiązywać np. do kostki brukowej lub kamienia dekoracyjnego. Nie możesz dobrać identycznego odcienia? Zachowaj tonację ciepłą lub chłodną.

Ogrodzenie domu – wizytówka całej posesji

Musisz pamiętać o tym, że ogrodzenie domu jest pierwszym elementem, na który piesi lub goście zwracają uwagę. To nie tylko zabezpieczenie całej posesji, ale przede wszystkim jej wizytówka. Właśnie dlatego zwracaj uwagę na każdy szczegół.

Kolorystykę ogrodzenia domu możesz zaplanować wcześniej, biorąc pod uwagę rodzaj oraz odcienie (chłodne lub ciepłe). Stworzysz w ten sposób jednolitą całość, a atrakcyjnie wykończone ogrodzenie będzie przyciągało wzrok. Zwróć uwagę na estetykę wykonania. Im bardziej dokładne, tym lepsze wrażenie pozostawisz.

Kolorystyka a materiał ogrodzenia

Nowoczesne ogrodzenia stalowe mają najczęściej chłodne i stonowane kolory. Dominuje tu czerń, odcień popielaty oraz grafit. Pomiędzy przęsłami może znajdować się kamień. Najlepiej wybrać tutaj chłodne odcienie – jaśniejsze lub ciemniejsze od płotu. Atrakcyjnie wygląda jasnoszary kamień oraz czarne ogrodzenie stalowe. Prezentuje się nowocześnie i estetycznie.

{{recomended-product}}

Aby pomalować skutecznie metal, wybierz produkt taki jak farba RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. To farba do zadań specjalnych. Po pierwsze nie wymaga gruntowania, po drugie tworzy szybkoschnące, matowe powłoki, które są odporne na korozyjne działanie warunków atmosferycznych.

Decydując się na ogrodzenie betonowe, do wyboru masz głównie odcienie szarości. Musisz pamiętać o tym, że ciemne ogrodzenie, które w całości zasłania i zabezpiecza posesję, może okazać się przytłaczające. Lepiej postawić na jaśniejsze i stonowane barwy, które lekko rozjaśnią otoczenie.

Malowanie okien: jaka farba?

Zastanawiasz się czym pomalować okiennice? Podczas wyboru zwracaj uwagę na jakość produktu i jego wachlarz możliwości. Dobrym pomysłem jest wykorzystanie emalii RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Stworzy ona dekoracyjno-ochronną powłokę, która zapewni materiałowi odporność na działanie niekorzystnych czynników atmosferycznych. Farba ta jest również odporna na wody i środków myjących. Dostępna jest aż w 11 gotowych kolorach.

Podczas wyboru odpowiedniej emalii, zwróć uwagę na dodatkowe właściwości produktu. Kiedy będziesz zadawać sobie pytanie „czym malować okiennice?”, powinieneś zwrócić uwagę na to, czy farba ochroni drewno przed promieniowaniem UV. To ważne, ponieważ ramy nie powinny zmieniać barwy mimo długotrwałego wystawienia na działanie promieni słonecznych. Jeśli wybrana przez ciebie farba spełni wszystkie te wymagania, to nawet malowanie okien dachowych nie powinno ci sprawić najmniejszego problemu.

Konserwacja i malowanie okien drewnianych – jak to ugryźć?

Prace renowacyjne zacznij od dokładnego wyczyszczenia ram okiennych. Te należy traktować bardzo delikatnymi środkami. Możesz wykorzystać płyn do mycia naczyń, specjalistyczne mleczko do czyszczenia czy nawet letni napar z czarnej herbaty. Te substancje poradzą sobie z delikatnymi zabrudzeniami. Jeśli jednak uważasz, że potrzebujesz silniejszego detergentu – zdecyduj się na specjalistyczne środki czyszczące do drewna. Do rozprowadzenia specyfiku po ramie użyj miękkiej, bawełnianej ściereczki. Nada się do tego też taka wykonana z mikrofibry i mikrofazy.

Pamiętaj, by nigdy nie korzystać z agresywnych środków czyszczących! Produkty, które zawierają w składzie amoniak, rozpuszczalnik czy środki alkaliczne mogą zniszczyć drewnianą powierzchnię. Wnikają w drewno i powodują zmatowienie materiału. Mogą też prowadzić do powstania mikroporów. W takie szczeliny wnika brud, którego później nie sposób się pozbyć. Nie używaj też środków do mycia szyb. Wchodzące w ich skład barwniki mogą zmienić kolor drewna, a sam płyn może zniszczyć powłoki lakiernicze ramy. Zwróć też uwagę na to, by nie korzystać z twardych gąbek, szczotek czy drucianych czyścików.

Malowanie okien drewnianych, czyli pełna renowacja!

Po dokładnym wyczyszczeniu ram oceń ich stan oraz skrzydeł okiennych. Sprawdź, czy nie ma w nich nieszczelności lub pęknięć, a potem upewnij się, czy szkodniki nie wydrążyły dziur w drewnie. Koniecznie zwróć uwagę na to, czy drewno nie jest zbutwiałe! Dlaczego? Naprawa takich okien nie ma sensu – koszt naprawy dużych zniszczeń materiału będzie o wiele większy niż cena nowych ram.

A co, jeśli jednak oceniasz stan ram na dobry, ale wymagający renowacji? Bierz się do pracy! Jak malować ramy okienne? Najpierw wymień zniszczone okucia okienne i zawiasy. Pamiętaj o tym, by dokładnie wyczyścić miejsca, w których były przymocowane.

Przygotuj okna do malowania

Umyłeś dokładnie ramy, wymieniłeś wymagające elementy. Co teraz? To odpowiednia pora na usunięcie starej farby. Do oczyszczenia drewna możesz użyć szlifierki kątowej, elektrycznej opalarki, zmywacza do farb lub skrobaka. Pamiętaj, by dokładnie i starannie zedrzeć starą farbę – dzięki temu pokrywanie ramy nową będzie przyjemne i proste.

Gdy już usuniesz starą powłokę malarską, będziesz też musiał oszlifować drewno. Dzięki temu pozbędziesz się zniszczonej wierzchniej powłoki i sprawisz, że materiał stanie się odpowiednio gładki. Czym szlifować? Możesz to zrobić za pomocą szlifierki oscylacyjnej. W przypadku trudno dostępnych miejsc wykorzystaj skrobak albo opalarkę. Uważaj, jeśli zdecydujesz się na użycie tej drugiej! Urządzenie nie może działać zbyt blisko szyby, bo wysoka temperatura może doprowadzić do pękania szkła.

Po szlifowaniu usuń z drewna pył. Miejsca zażywiczone i tłuste przemyj benzyną ekstrakcyjną. Jeśli w drewnie zauważyłeś jakieś ubytki, to teraz powinieneś je uzupełnić. Do prac przygotuj szpachlę stolarską. Jej kolor możesz dobrać do barwy drewna. Niewielką ilość szpachli nałóż na ubytek szpachelką i poczekaj, aż substancja całkowicie wyschnie – potrwa to minimum pół godziny. Na końcu takie miejsce przetrzyj drobnoziarnistym papierem ściernym.

Teraz czeka cię malowanie okien drewnianych. Już wiesz, jaka farba się do tego nada, czas na krótką instrukcję, jak pomalować ramy okienne.

Jak malować okna?

Kiedy ramy okienne są już przygotowane do tego, by pokryć je nową farbą, czas na dalsze wskazówki. Temperatura podłoża i otoczenia powinna wynosić powyżej 10°C i wilgotności powietrza poniżej 80%. Do malowania użyj płaskiego pędzla z miękkim włosiem lub wałka gąbkowego (flokowego).

Możesz wybrać także metodę natryskową, która zapewni równomierne pokrycie. Kolejną warstwę nanoś po około 24 godzinach. Pamiętaj, że niska temperatura i duża wilgotność powietrza przedłużają czas schnięcia.

Akcja „renowacja” zakończona sukcesem

Teraz już wiesz, jak pomalować okna drewniane. Pamiętaj, że o sukcesie przedsięwzięcia będzie decydowało to, jak przygotujesz ramy okienne i jaką farbę wybierzesz. Pamiętaj o tym, by wykonywać każdą czynność precyzyjnie i dokładnie. Drewno odwdzięczy ci się pięknym wyglądem przez co najmniej kilka długich lat.

Podsumowanie

Malowanie okien drewnianych to zadanie wymagające cierpliwości i precyzji, ale z pewnością jest to warte poświęcenia czasu i wysiłku. Przy wyborze farby zwróć uwagę na jej jakość i właściwości ochronne, a podczas przygotowania do malowania pamiętaj o dokładnym wyczyszczeniu i usunięciu starej farby. Pamiętaj też o właściwych narzędziach i technikach malowania, aby uzyskać idealny efekt końcowy. Po takim odnowieniu okien drewnianych na pewno będziesz cieszyć się pięknym i trwałym efektem.

Kostka brukowa to popularny materiał, chętnie używany do budowy ścieżek, chodników czy podjazdów. Czy wiesz, że zużytą czy brudną kostkę można odnowić? Oto, co warto wiedzieć o renowacji kostki brukowej.

Kostki brukowe najczęściej wykonuje się z betonu. To materiał o wielu zaletach – tani, łatwo dostępny, odporny na warunki atmosferyczne i wytrzymały. Nic dziwnego, że jako budulec ścieżek czy chodników sprawdza się doskonale. Kolejna zaleta betonu to możliwość dowolnego kształtowania. Dzięki temu kostki brukowe mogą mieć właściwie dowolną formę. Najpopularniejsze są klepsydry, trapezy, kwadraty i prostokąty.

Jej renowacja to prosty i skuteczny sposób na jej odświeżenie. Jak krok po kroku przeprowadzić odnawianie kostki brukowej? Sprawdź nasze wskazówki. 

Jak przygotować kostkę brukową przed renowacją? 

Aby kostka brukowa długo pozostała jak nowa, trzeba ją regularnie odnawiać. Zapewni to ładny, estetyczny wygląd otoczenia domu oraz przedłuży trwałość chodnika, podjazdu czy ścieżki w ogrodzie. Każda powierzchnia, która jest użytkowana na zewnątrz, w tym także ta betonowa, z czasem traci swój wygląd. Pojawiają się ubytki, rysy, zabrudzenia i plamy. Nieusunięte na czas, wnikają głęboko i stają się trwale widoczne. Renowacja starej kostki brukowej pozwala pozbyć się tych problemów. 

Pierwszy krok to właściwe przygotowanie kostki brukowej do renowacji. Powierzchnia podjazdu czy ścieżki z kostki betonowej powinna być wolna od kurzu, piasku, ale też zanieczyszczeń jak oleje, smary, mech, glony, rośliny itd. Najważniejszym zadaniem przed renowacją kostki betonowej jest więc staranne usunięcie wszystkich zanieczyszczeń. 

Usuwanie zanieczyszczeń z kostki brukowej – skuteczne metody i narzędzia 

W jaki sposób wyczyścić kostkę brukową przed kolejnymi etapami jej renowacji? Najczęstsze zanieczyszczenia na podjazdach, chodnikach, ścieżkach czy tarasach z kostki brukowej to piasek i ziemia oraz inne ślady biologiczne – glony czy mech. Zdarza się też, że pomiędzy kostką wdzierają się drobne roślinki, które próbują zasiedlać ten teren. 

Do usunięcia biologicznych zanieczyszczeń doskonałym rozwiązaniem jest umycie kostki np. z pomocą myjki ciśnieniowej. To prosty i bardzo skuteczny sposób na pozbycie się piasku, ziemi oraz innych osadów, które z czasem pojawiły się na kostce i zmieniły jej zabarwienie. 

Co jednak zrobić, gdy na kostkach brukowych pojawiły się trudne do usunięcia plamy, zwłaszcza te najgorsze, a więc np. tłuszcz z grilla czy olej? Najlepiej działać, gdy plama jest świeża – wtedy pomoże ciepła woda z płynem do mycia naczyń lub inny odtłuszczacz. Do starszych plam można zastosować specjalistyczne środki do czyszczenia kostki brukowej – znajdziesz je w sklepach ogólnobudowlanych. Można też kupić preparat, który usunie mech i glony. Jeśli na kostce są plamy z farby, usuwa się je szpachelką oraz ciepłą wodą. 

Gdy pomiędzy kostkami pojawiają się roślinki jak np. trawa, możesz usunąć je ręcznie lub z pomocą dostępnych w sklepach ogrodniczych narzędzi. Odradzamy jednak stosowanie w ogrodzie inwazyjnych środków do usuwania chwastów. Są skuteczne, ale bardzo szkodliwe dla środowiska, żyjących w ogrodzie zwierząt, a nawet dla domowych pupili i dzieci. 

Gdy powierzchnia jest już właściwie oczyszczona, sucha i pozbawiona zabrudzeń, czas na kolejny etap renowacji starej kostki brukowej – malowanie specjalistyczną farbą do betonu.

Wybór odpowiedniej farby do malowania kostki brukowej 

Jakiej farby użyć do malowania kostki brukowej? Renowacja betonu powinna być zrobiona wyłącznie przy wykorzystaniu specjalistycznych farb do tego rodzaju materiału. Tylko one skutecznie zabezpieczą beton przed zabrudzeniami oraz uszkodzeniami. One też nadadzą trwałą powłokę i nowy kolor. 

Zwróć uwagę, aby farba do betonu była przystosowana do warunków zewnętrznych. Kostka brukowa jest przecież narażona nie tylko na ścieranie czy zabrudzenia, ale także na niskie, w tym ujemne temperatury, wiatr, deszcz, śnieg czy promieniowanie UV. 

{{recomended-product}}

Do renowacji kostki brukowej polecamy farby do betonu marki RAFIL. Nasza propozycja to zestaw RAFIL Na Beton Z Lakierem Poliuretanowym. Emalia ta przeznaczona jest do malowania podłoży betonowych. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na wodę i substancje chemiczne takie jak aceton, kwas siarkowy 10% czy olej silnikowy. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie warunków atmosferycznych. RAFIL Na BetonLakier Poliuretanowy długotrwale zabezpiecza malowaną powierzchnię przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi i promieniowaniem UV.

Krok po kroku: Malowanie kostki brukowej – optymalne techniki 

Jak pomalować kostkę brukową? Oto instrukcja krok po kroku z wykorzystaniem Lakieru RAFIL Na Beton oraz Lakieru Poliuretanowego RAFIL.

1. Oczyść beton ze wszelkich zanieczyszczeń, odtłuść, uzupełnij ubytki, przeszlifuj i dokładnie odpyl powierzchnię.
2. Jeśli kostka była już wcześniej malowana, sprawdź, czy nowa powłoka nie będzie reagować ze starymi podłożami. Nałóż warstwę emalii na niewielką powierzchnię i pozostaw na czas od 3 do 6 godzin. Zobacz, czy nowa powłoka się nie łuszczy i nie odkleja.
3. Starannie wymieszaj oba składniki. Zawartość opakowania z utwardzaczem (składnik 2) dodaj lakieru (składnik 1). Mieszankę pozostaw na 15 minut do homogenizacji.
4. Po tym czasie możesz nakładać mieszankę na kostkę. Rób to przy pomocy wałka, pędzla lub natrysku hydrodynamicznego. Potrzebujesz 1-3 warstw powłoki.
5. Nie musisz wcześniej gruntować starej, betonowej powierzchni farbą podkładową RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. Warto to jednak zrobić, jeśli malujesz nowe podłoże betonowe.
6. Kolejne warstwy produktu nakładaj po minimum 24 godzinach.

UWAGA! Mieszanka jest przydatna do stosowania przez 3 godziny, dlatego przygotowuj produkt na każdą warstwę osobno. 

Zabezpieczenie odnowionej kostki brukowej – jak przedłużyć trwałość efektu?

Jak sprawić, aby pomalowana kostka brukowa długo pozostała jak nowa? Utrzymuj betonową powierzchnię w czystości. Na bieżąco usuwaj mech, glony, piasek czy ziemię. Do likwidacji tego typu zabrudzeń używaj czystej letniej wody oraz szczotki z miękkim włosiem. Utrzymanie kostki brukowej w należytej czystości ma największy wpływ na jakość powłok malarskich.

Renowacja kostki brukowej z produktami RAFIL jest prostsza niż myślisz! Na każdym produkcie znajdziesz dokładną instrukcję. Sprawdź i odnów ścieżkę, podjazd czy chodnik, by zyskał nowy wygląd.