Na jaki kolor pomalować ogrodzenie betonowe – najlepsze inspiracje

‍Zardzewiały rower to problem wielu miłośników dwóch kółek. Kłopoty pojawiają się zwłaszcza po zimowej przerwie. Jeśli ten problem dotyczy również Ciebie, sprawdź domowe sposoby, jak usunąć rdzę z roweru i poznaj polecane farby antykorozyjne, które pomogą zabezpieczyć metalowe części roweru na dłużej!

Nawet jeśli trzymasz rower w domowym zaciszu, może się zdarzyć, że na metalowych elementach pojawi się rdza. Wystarczy kilka przejażdżek po deszczu, wilgoć czy mało staranne oczyszczenie metalowych części.

Jak pozbyć się rdzy z roweru? Jak zadbać o jednoślad, by był mniej podatny na korozję? Czy receptą na zardzewiały rower może być farba do metalu? Sprawdź wskazówki w naszym artykule. 

Rozpoznawanie i przyczyny powstawania rdzy

Rdza na rowerze zdarza się często. Powstaje na skutek korodowania – procesu utleniania żelaza i jego stopów, który objawia się rdzawym nalotem. Najczęstszą przyczyną korozji metalu (w tym metalowych części w rowerze) jest wilgoć. Nawet krótka jazda w deszczu naraża rower na kontakt z wodą, co prowadzi do utleniania metalowej powierzchni i powstawania ognisk rdzy – z czasem niedużych, a stopniowo coraz większych. Im dłużej rower jest używany, tym większe ryzyko wystąpienia rdzy. 

Przyczyną występowania rdzy na rowerze jest też niewłaściwe przechowywanie sprzętu. Najlepiej byłoby trzymać rower w suchym miejscu. W praktyce jednak często pozostawia się go na balkonie, w wilgotnym garażu, na klatce schodowej. Dziecięce rowery nierzadko „zalegają” przy domu czy nawet zostają porzucone w trawie przez kilka dni lub tygodni. To idealne środowisko do powstawania rdzy. 

Które rowery są najbardziej podatne na rdzewienie? Nawet sprzęty z ramami aluminiowymi, które są bardziej odporne na korozję, mogą w końcu ulec rdzy. W tym przypadku proces jest jednak wolniejszy. 

Wilgoć działa na wszystkie metalowe części, szczególnie w okresach długiej nieaktywności, np. zimą. Gdy rower przez kilka miesięcy stoi nieużywany, na wiosnę często zauważa się korozję na łańcuchu, tarczach hamulcowych, na kierownicy czy innych elementach. 

Łatwo korozję łapią też łożyska kół, śruby, tarcze hamulcowe, linki przerzutek oraz zębatki. To właśnie te elementy mają najczęstszy kontakt z wodą i zanieczyszczeniami z drogi, co zwiększa ryzyko powstawania rdzy. Metalowe elementy, które znajdują się blisko podłoża, zbierają wilgoć, brud i błoto. Brud zaś przyspiesza proces korozji. W takiej sytuacji wystarczy jeden sezon, aby zobaczyć na metalowych częściach rdzawy nalot. 

Jakie skutki ma korozja w przypadku roweru? Po pierwsze, pogarsza wygląd jednośladu. Co gorsza jednak, mocno wpływa na komfort jazdy i sprawność techniczną jednośladu. Na szczęście rower można przywrócić do stanu sprzed korozji dzięki odpowiednim technikom czyszczenia i konserwacji metalu. W dalszej części artykułu dowiesz się jak usunąć rdzę z roweru. 

Jak usunąć rdze z roweru – domowe sposoby

Jak usunąć rdzę z roweru? To klucz, by przedłużyć żywotność sprzętu i zachować jego ładny wygląd. Metod, jak odrdzewić rower jest sporo – do dyspozycji masz sposoby domowe i wiele profesjonalnych środków, od odrdzewiaczy po specjalistyczne farby do metalu.

Domowe metody cieszą się dużą popularnością ze względu na niski koszt i wysoką skuteczność (choć w trudnych przypadkach mogą być niewystarczające). Czym usunąć rdzę z roweru bez profesjonalnych środków?

1. Jak odrdzewić rower? Wykorzystaj Kwasek cytrynowy

Kwasek cytrynowy, którego zwykle używa się w kuchni, doskonale sprawdza się także jako środek do usuwania rdzy. Wystarczy rozpuścić 2-3 łyżeczki kwasku w gorącej wodzie, a następnie włożyć do roztworu zardzewiałe elementy roweru – np. łańcuch czy śruby.

Jeżeli nie da się zdemontować niektórych części, przetrzyj je gąbką nasączoną roztworem. Alternatywą jest sok z cytryny zmieszany z solą – taka mikstura daje podobny efekt. Dzięki właściwościom kwasku rdza rozpuszcza się, a metal odzyskuje swój dawny wygląd.

2. Czym usunąć rdzę z roweru? Sposób z octem

Ocet to kolejny domowy środek, który skutecznie usuwa rdzę. W przypadku demontowalnych elementów, takich jak łańcuch, można je zanurzyć w occie na kilka godzin. Taka kąpiel sprawi, że rdza zacznie odpadać.

Większe elementy, które trudno zdemontować, możesz przetrzeć szmatką nasączoną octem. Ten sposób jest skuteczny i bezpieczny dla rowerowych części.

3. Co na rdzę na rowerze? Soda oczyszczona

Soda oczyszczona to skuteczny środek na rdzę. Aby przygotować pastę czyszczącą, zmieszaj sodę z wodą, tworząc gęstą masę. Następnie nałóż ją na zardzewiałe elementy roweru i pozostaw na około dwie godziny.

Po tym czasie usuń rdzę za pomocą szczotki o miękkim włosiu. Efekty powinny być zauważalne już po pierwszym użyciu, a cała procedura jest bezpieczna dla metalowych elementów roweru.

Profesjonalne środki do usuwania rdzy

Oprócz domowych metod w sklepach znajdziesz także specjalistyczne preparaty przeznaczone do usuwania rdzy. Ich zaletą jest wysoka skuteczność, ale także bezpieczeństwo stosowania.

Będą to np. środki chemiczne do usuwania korozji z różnych części roweru. Takie preparaty możesz stosować na elementach metalowych jak łańcuch, kierownica czy rama. Produkty te skutecznie rozpuszczają rdzę, a jednocześnie nie niszczą powierzchni metalu. Zwróć jedynie uwagę, aby stosować je zgodnie z zaleceniami producenta.

Zabezpieczanie roweru przed przyszłą korozją

Oprócz środków do usuwania rdzy polecamy również preparaty konserwacyjne, które zapobiegają ponownemu pojawieniu się korozji. Regularne smarowanie łańcucha czy pokrycie metalowych elementów odpowiednim środkiem ochronnym pozwala na utrzymanie roweru w dobrej kondycji przez długi czas.

Skutecznym sposobem, by uchronić rower przed korozją, a przynajmniej, by zdecydowanie spowolnić jej postęp, są farby antykorozyjne. Do wyboru masz kilka różnych rodzajów farb.

Jeśli zależy Ci na intensywnym kolorze, podpowiadamy, by metalowe części roweru (np. ramę czy kierownicę) pomalować farbą chlorokauczukową np. RAFIL Chlorokauczuk. Ten specjalistyczny rodzaj farby zawiera w swoim składzie żywice chlorokauczukowe. Jest to farba o bardzo wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne, wilgoć, środki chemiczne oraz uszkodzenia mechaniczne. Ze względu na swoje właściwości często stosuje się ją do malowania powierzchni narażonych na wilgoć i korozję, w tym rowerów.

RAFIL Chlorokauczuk tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. W zestawieniu z produktem RAFIL Podkład Chlorokauczukowy zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną malowanych powierzchni metalowych. Farba ta dostępna jest w 20 żywych kolorach, w tym np. w kolorze czerwonym, zielonym czy niebieskim.

Druga propozycja farby antykorozyjnej to RAFIL Prosto Na Rdzę. To specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz. Ta łatwa w aplikacji, szybkoschnąca farba charakteryzuje się doskonałą przyczepnością i dobrym kryciem. Dzięki trwałej i elastycznej powłoce doskonale chroni powierzchnie metalowe przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi i przed korozją. Dostępna jest w wielu kolorach i kilku rodzajach wykończenia – połysk, mat, półmat, młotkowy. Można ją także kupić w sprayu.

Sposobów, jak usunąć rdzę z kierownicy roweru, ramy i innych metalowych części, jest sporo. Pamiętaj, że kluczowe jest zabezpieczenie metalu przed rdzewieniem. Odpowiednie do tego będą środki RAFIL.

‍

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Szarość kojarzy się z elegancją, dobrym gustem, minimalizmem, nowoczesnością… Co więcej, dobrze komponuje się z wieloma innymi barwami – od monochromatycznych, po soczyste i jaskrawe. Nic dziwnego, że coraz więcej budynków wykańczanych jest szarą elewacją – aktualnie jest to jedno z najpopularniejszych i najbardziej uniwersalnych rozwiązań! Marzysz o stylowym szarym domu? Sprawdź, jaki kolor dachu do szarej elewacji będzie najlepszym wyborem. Zapraszamy na przegląd inspiracji!

Szara elewacja – jaki kolor dachu?

Szarość to kolor, który ma wiele zalet. Jest ponadczasowa – pasuje niemal do wszystkiego. Decydując się szarą elewację do swojego domu, stajesz zatem przed nie lada wyborem! Możesz pozwolić sobie na dach w dowolnie wybranym kolorze. Ograniczeniem jest jedynie Twoja wyobraźnia i oczekiwania wobec ostatecznego wyglądu domu. Potrzebujesz nieco inspiracji? Oto nasze propozycje:

• W odcieniach szarości – najprostszy wybór, gwarantujący nowoczesny efekt, to połączenie szarej elewacji z szarym dachem. Możesz zdecydować się na podobne odcienie lub wprost przeciwnie – postawić na kontrast, łącząc jasny kolor z ciemnym.
  
• Z pochwałą minimalizmu – zestawienie szarej elewacji z czarnym lub białym dachem to doskonała propozycja dla każdego, kto ceni prostotę i klasykę. Białe dachówki w połączeniu z jasnoszarą elewacją dadzą subtelny efekt. Czarny dach na antracytowym domu stworzy wyrazisty, a przy tym minimalistyczny styl.
  
• Dotyk koloru – szarą elewację z łatwością zestawisz z zielenią, czerwienią czy brązem dachu. Takie połączenie pozwoli Ci uzyskać oryginalny efekt, bez ryzyka przesady i popadnięcia w kicz.

Kolor dachu a styl domu – przegląd

Wybierając kolor dachu, pod uwagę należy wziąć nie tylko kolor elewacji, ale również styl, w jakim utrzymany jest budynek. Oto najważniejsze wskazówki:

• Domy w stylu klasycznym, nawiązujące do starego typu budownictwa, najczęściej wykańczane są dachami w kolorze czerwonym lub pomarańczowo-miedzianym. Połączenie ciepłej barwy dachu z neutralną szarością elewacji tworzy rodzinny, przytulny klimat, który doskonale komponuje się z drewnianymi elementami, np. stylowymi okiennicami.
  
• Nowoczesne budynki, o nieco surowych bryłach i minimalistycznych formach, najlepiej prezentują się z dachami o chłodnych, monochromatycznych odcieniach – białym, szarym lub czarnym. Neutralne kolory podkreślają szarą elewację, dając futurystyczny efekt, który doskonale dopełniają szkło i metal.
  
• Styl rustykalny, kojarzący się z sielskim życiem na wsi, najczęściej korzysta z tzw. kolorów ziemi. Dachy w domach tego typu zwykle wykańczane są w zieleni, brązie czy miedzi. W stylu rustykalnym nie może zabraknąć naturalnego lub bielonego drewna oraz bujnej roślinności.
  
• Domy w stylu skandynawskim, mocno nawiązującym do minimalizmu, zwykle wykańczane są barwami ze skali szarości. Elewacja i pozostałe elementy często są wobec siebie kontrastujące, np. jasnoszare ściany budynków podkreślane są antracytowymi dachami i stolarką. Styl skandynawski dobrze komponuje się z naturalnymi materiałami wykończeniowymi, np. kamieniem.
  
• Śródziemnomorskie domy, nawiązujące do nadmorskich posiadłości, często zachwycają bogatą paletą kolorystyczną. Dachy wykańczane są niebieskimi, zielonymi, żółtymi lub czerwonymi blachodachówkami, które dobrze komponują się z elewacją o ciepłym odcieniu szarości. W śródziemnomorskim domu nie może zabraknąć odpowiednich elementów wykończeniowych, nawiązujących do słonecznych wakacji – kamieni, wikliny, drewna czy ciężkich okiennic.

Aby dopasować kolor dachu do szarej elewacji, nie musisz go wymieniać! Sięgnij po emalię RAFIL Radach Farba Na Dach lub w wybranym kolorze, aby w szybki i łatwy sposób odmienić wygląd swojego domu. Pamiętaj, aby farbę stosować w połączeniu z RAFIL Podkład Antykorozyjny – takie zestawienie zapewni nie tylko najlepszy efekt estetyczny, ale także doskonałą ochronę dachu przed czynnikami atmosferycznymi.

Dostępność szerokiej gamy barw tynków zewnętrznych skutecznie zawęża wybór koloru pokrycia dachowego. Kiedy zdecydujesz się na zielony dach, rozważ raczej jasne kolory elewacji. Idealnie podkreślą wyjątkowy odcień pokrycia dachowego.

Dach i elewacja to dwa największe elementy zewnętrzne budynku, które wpływają na estetykę obiektu. Dlatego tak ważne jest ich umiejętne kolorystyczne zgranie. Kiedy staniesz przed wyborem idealnej barwy dla tynków zewnętrznych, pamiętaj, aby kierować się nie tylko własnym gustem. Równie ważne będzie otoczenie oraz kolor pozostałych elementów budynku. Dachówka, elewacja, a nawet stolarka okienna i drzwiowa, powinny tworzyć spójną całość i współgrać z sąsiedztwem obiektu.

To musi być dobrze przemyślana decyzja

Jeśli zależy ci na stworzeniu cieszącej oko koncepcji, daj sobie czas do namysłu. Decyzję podejmij już na etapie planowania inwestycji. Pamiętaj, że pokrycie dachowe zostanie położone o wiele szybciej niż tynki. Oczywiście zdanie będziesz mógł jeszcze zmienić, ale to wybrany przez ciebie zielony kolor dachówki ograniczy współgrającą paletę kolorów. A które barwy dobrze sprawdzą się w połączeniu z zielenią?

Klasyczna baza, to zawsze dobre rozwiązanie

Jeśli chcesz sprawić, by budynek wyróżniał się elegancją i ponadczasowym wyglądem, dobrym pomysłem będzie połączenie zielonego dachu z klasyczną bielą. Ta od kilku sezonów nieprzerwanie gości na ścianach polskich domów i jest ceniona za uniwersalność. Biel sprawdzi się zarówno przy nowoczesnych projektach, jak i podczas remontowania elewacji starszych budynków. Doskonale pasuje do każdego stylu architektury. Mimo że niemal od razu widać na niej zabrudzenia i zapewne będzie konieczne częstsze jej odświeżanie niż w przypadku innych kolorów, to właśnie biel pozwala na łatwe łączenie jej z innymi kolorami elementów budynku.

Drugim klasycznym wyborem, który idealnie podkreśli zielony kolor dachu, będzie szarość. Tuż obok bieli uznawana jest za barwę uniwersalną, którą połączysz z dowolną kolorystyką i fakturą. To ważne, jeśli nie chcesz się ograniczać do jednego koloru ścian zewnętrznych budynku.

Coś bardziej nietypowego? Biel i szarość nie muszą się kojarzyć się z monotonią. Na każdą klasykę można znaleźć nietuzinkowy pomysł. Chcąc połączyć zielony dach z niebanalną elewacją, warto wzbogacić biel i szarość o elementy z naturalnego drewna lub kamienia. Efekt takiego połączenia będzie wyglądał oryginalnie i bardzo elegancko.

Postaw na jasne kolory. Zielony dach idealnie skomponuje się nie tylko z bielą i szarościami, ale także z innymi jasnymi kolorami, takimi jak:

• beż
• delikatne odcienie żółci
• pastelowe zielenie

Jeśli zdecydujesz się na jeden z tych trzech odcieni, możesz mieć pewność, że świetnie podkreśli on zielony kolor dachu i idealnie sprawdzi się w każdym otoczeniu. Taka kolorystyka doskonale wkomponuje się w zieleń otaczającą budynek, a także sąsiednie wielobarwne zabudowania. Dodatkowo ściany w takich tonacjach, mimo że jasne, brudzą się wolniej niż te pomalowane faktycznie na biało.

Odważ się wyróżnić

Jeśli zdecydujesz się na zielony dach, kolor elewacji nie musi być wyłącznie jasny i pastelowy. Ciekawe, a zarazem niebanalne, rozwiązanie uzyskasz poprzez pomalowanie zewnętrznych ścian budynku w odcieniach: brązu, grafitu, czy też ciemnej zieleni. Zdecydowanie najodważniejszym rozwiązaniem będzie użycie tynku o nasyconej żółtej barwie. W połączeniu z zielonym dachem niewątpliwie wyróżni Twój dom w okolicy i przykuje uwagę niejednego przechodnia.

Tych połączeń lepiej unikać

W naturze zieleń łączy się z wieloma barwami, dlatego wydawać by się mogło, że zielony dach można zestawić z dowolnym odcieniem elewacji. Niestety, gdy kolor staje się elementem architektury, łączenie go z niektórymi barwami nie jest już tak trafne. By nie popaść w przesadę i zamiast estetycznego efektu nie uzyskać wrażenia kiczowatej i zdecydowanie nieprzemyślanej koncepcji, zielony dach nie powinien być łączony z kolorami takimi jak czerwień, pomarańcz, niebieski, fiolet czy granat.

Dlaczego kolor ma tak wielkie znaczenie?

Gra kolorów powinna być dobrze przemyślana i idealnie dopasowana do wszystkich elementów budynku. Odpowiednia barwa elewacji podkreśli zielony kolor dachu, a także wyeksponuje pozostałe walory architektoniczne budynku i doskonale wkomponuje go w otoczenie.

Umiejętne łączenie barw wpływa nie tylko na walory estetyczne, ale również niesie ze sobą dodatkowe korzyści. Jakie? Za sprawą kolorów można optycznie zmienić proporcje budynku. Jasne barwy wizualnie powiększą metraż obiektu. Odwrotny efekt uzyskasz, stosując ciemne odcienie. Te zdecydowanie lepiej sprawdzą się na większych powierzchniach. Kolorystyka obiektu wpłynie również na temperaturę wewnątrz budynku.

Kolor wybrany? Czas na odpowiedni produkt

Gdy już podejmiesz decyzję, z jakim kolorem elewacji ostatecznie połączyć zielony dach, pozostanie jeszcze sprawa zakupu odpowiedniego produktu. Nieważne, czy wybierzemy biel, czy pastelową zieleń, czy odcień brązu przypominający drewno, warto poświęcić chwilę na wybranie preparatu, który pozwoli długo cieszyć się efektem naszej pracy. Czym się kierować przy wyborze?

Farby i emalie do elewacji powinny charakteryzować się wysoką odpornością na uszkodzenia mechaniczne i zarysowania powierzchni. Plusem będzie także odporność na ścieranie, dobre krycie i odpowiednia trwałość kolorów, by szczególnie pastelowe barwy szybko nie straciły swojej intensywności.

Zawsze możesz też zmienić kolor dachu. Jest to spore przedsięwzięcie, ale na pewno dużo prostsze niż zmiana koloru elewacji. Postaw wówczas na najwyższej jakości produkt, który stworzy wytrzymałą, odporną na mechaniczne uszkodzenia powłokę. Do przemalowania dachu użyj profesjonalnej farby do malowania pokryć dachowych RAFIL Radach.

Oprócz szerokiej gamy kolorystycznej farba cechuje się dobrą odpornością na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, światła słonecznego, UV, „kwaśnego deszczu”, wilgoci, wody i czynników chemicznych. Powłoka farby jest termoplastyczna i wytrzyma działanie zmiennych temperatur. Niestraszny jej siarczysty mróz czy letnie upały.