Jeśli planujesz pomalować ogrodzenie betonowe, nie masz do wyboru jedynie szarej farby. Zobacz aranżacje ogrodzeń betonowych w kolorach: zielonym, niebieskim, białym i ciemnografitowym. Jaka farba na ogrodzenie betonowe sprosta trudnym warunkom na zewnątrz domu?
Ogrodzenie betonowe czarne lub grafitowe
Płot musi pasować do stylu i kolorystyki budynku, który otacza. Z nowoczesną architekturą, gdzie dominują proste, geometryczne formy, współgrać będzie ogrodzenie betonowe czarne, szare lub ciemnografitowe.
Ciemny płot harmonizuje z szarą elewacją lub dachem domu. Aby przestrzeń ogrodu nie wyglądała zbyt ponuro, zadbaj o dodatki w jasnych barwach. Białe meble z technorattanu, jasna deska kompozytowa na tarasie i rośliny kwitnące na jaskrawe kolory znacznie rozjaśnią otoczenie domu. Czarne lub grafitowe ogrodzenie z betonu stanie się też doskonałym tłem eksponującym zieleń ogrodu. Zobacz ciemnoszarą farbę do betonu RAL 7010 z palety RAFIL Chlorokauczuk.
Białe betonowe w ogrodzenie
Ogrodzenie betonowe w kolorze białym jest uniwersalne, ponieważ może pasować zarówno do nowoczesnego, jak i klasycznego stylu w architekturze. Wszystko zależy od tego, jaką przybiera formę. Proste ogrodzenia z betonową podmurówką, nieskomplikowanymi słupkami i przęsłami z metalu pasują do nowoczesnych domów, komponując się z ich białymi fasadami.
Podobnie płoty z betonu ze wzorem imitującym cegłę lub kamień naturalny, np. piaskowiec, które są pomalowane na biało, będą pasować do geometrycznych brył współczesnych budynków. Białe betonowe ogrodzenia z kolumienkami, ażurowymi deseniami lub otworami tworzącymi dekoracyjne wzory idealnie wpasują się natomiast w sielski, dworkowy lub klasyczny styl architektoniczny.
Porada
Jaka farba na ogrodzenie betonowe sprawdzi się najlepiej? RAFIL CHLOROKAUCZUK to emalia, której możesz użyć nie tylko do malowania betonu, ale również powierzchni żeliwnych i stalowych eksploatowanych na zewnątrz. Dlatego świetnie nadaje się do malowania ogrodzeń, które składają się z prefabrykatów wykonanych z różnych materiałów. Farba jest odporna na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Jej zastosowanie oszczędza czas, ponieważ podłoża betonowe nie wymagają już nakładania dodatkowych podkładów.
Ogrodzenie betonowe zielone
Pomalowanie betonowego ogrodzenia na zielono to dobry pomysł, szczególnie jeśli mieszkasz w otoczeniu lasu, parku lub innych terenów zielonych i chcesz, by Twój dom wkomponował się w naturalną przestrzeń. Sadząc wzdłuż betonowego płotu drzewa lub krzewy, zapewnisz sobie zieloną enklawę.
Oliwkowe ogrodzenie warto zestawić z detalami architektury w podobnych kolorach, np. zielonym dachem, orynnowaniem, drzwiami wejściowymi czy altanką w ogrodzie. Sprawdź kolor RAL 6002 z palety farb chlorokauczukowych do betonu RAFIL.
Ogrodzenie betonowe w kolorze niebieskim
Lubisz styl marynistyczny? Jeśli ogrodzenie Twojego domu przypomina to na poniższym zdjęciu, czyli zdobią je urocze kolumny, możesz pomalować je w stylu Hampton. To moda charakterystyczna dla wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, którą wyróżnia zamiłowanie do pastelowych kolorów. Kojarzy się z plażą, wypoczynkiem w promieniach słońca i beztroską – ogrodzenie betonowe w kolorze niebieskim również będzie przywodziło na myśl wakacje w nadmorskim kraju.
Szczególnie udane połączenie uzyskasz, jeśli Twój dom ma białą elewację..
Betonowe płoty nie muszą być nudne – jeśli zastosujesz połączenia kolorystyczne pasujące do stylu domu i wybierzesz właściwą farbę do betonu, zyskasz estetyczne ogrodzenie posesji.
Czego potrzebujesz, aby Twój ogród zachwycał i zachęcał do wypoczynku? Przemyślanej organizacji? Wyraźnego oddzielenia strefy użytkowej od wypoczynkowej? Szeregu zadbanych, kolorowych i pachnących roślin? Wygodnych i estetycznych mebli ogrodowych?
Oczywiście, to wszystko jest niezmiernie ważne, jednak często okazuje się… niewystarczające. Ogród, podobnie jak dom, wymaga detali i ozdób, które zadbają o niepowtarzalny charakter. Sprawdź, jakie metalowe ozdoby w ogrodzie sprawdzają się najlepiej i zainspiruj się!
Metalowe elementy w ogrodzie – trejaż
Trejaż to konstrukcja, która przypomina płotek o szeroko rozstawionych szczebelkach. Stosuje się go jako podporę dla roślin pnących – ozdobnych i uprawnych. Przy pomocy trejażu możesz udekorować ścianę budynku lub altany ogrodowej, tworząc na nich „żywy obraz” z róż, winogrona lub bluszczu.
Elementy metalowe w ogrodzie – pergola
Pergola to wolnostojąca konstrukcja, którą możesz ustawić w dowolnym miejscu ogrodu. Najczęściej składa się z dwóch rzędów podpór oraz kratownicy lub rurek, ułożonych w górnej części. Podstawową funkcją pergoli jest podpora roślin pnących, jednak z racji tego, że posiada ona zadaszone „wnętrze”, często stanowi również miejsce do wypoczynku i relaksu – dużą popularnością cieszą się m.in. pergole metalowe z ławeczką.
Ozdoba ogrodu – metalowe kwietniki
Kwietniki, czyli konstrukcje ułatwiające ekspozycję kwiatów, cieszyły się ogromną popularnością w czasach PRL, później na wiele lat o nich zapomniano. Obecnie wracają do łask! Wiszące i stojące kwietniki to prawdziwy hit. Szczególną popularnością cieszą się modele vintage – jeżeli posiadasz taki skarb w swoich zbiorach, nie ukrywaj go! Wyczyść i odmaluj metalowy kwietnik, a następnie z dumą prezentuj go w swoim ogrodzie.
Doniczki z metalu, czyli detale w ogrodzie
Pozostańmy jeszcze na chwilę w temacie roślin. Równe grządki kwiatów wyglądają estetycznie, jednak… nudno. Aby przełamać rutynę, postaw na kolorowe, metalowe donice! Możesz kupić gotowe modele, lub stworzyć je samodzielnie, malując stare doniczki (lub inne przedmioty, np. wiaderka, garnki, puszki) na soczyste kolory.
{{recomended-product}}
Czym malować elementy metalowe w ogrodzie?
Ozdoby ogrodowe narażone są na działanie wysokich temperatur, promieni UV, wiatru i deszczu. Sięgnij po farbę, która sprosta trudnym warunkom i zapewni metalowym elementom estetyczny wygląd przez długie lata. Nasz typ to RAFIL Chlorokauczuk – emalia do metalu, zapewniająca nawet 8 lat ochrony przed rdzą. Pamiętaj o tym, żeby najpierw użyć farby gruntującej RAFIL Podkład Chlorokauczukowy, która zwiększy przyczepność emalii.
Metalowe elementy w ogrodzie – huśtawka
Huśtawka ogrodowa to więcej niż zwykły mebel! To doskonałe miejsce do wypoczynku – zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Co więcej, to także wyjątkowa ozdoba, która nadaje przestrzeni bajkowego nastroju – zwłaszcza jeżeli zdecydujesz się na zdobioną, metalową huśtawkę o wyrazistym kolorze, np. bieli.
Metalowa balustrada – estetyczne wykończenie werandy lub tarasu
Balustrada to nie tylko konstrukcja wyznaczająca granicę pomiędzy werandą czy tarasem a ogrodem. To także widoczny na pierwszy rzut oka element, który może decydować o charakterze przestrzeni i stać się jej największą ozdobą. Zadbaj o to, by Twoje balustrady prezentowały się estetycznie – odśwież ich kolor, zawieś na nich kwiaty czy lampki. Taki zabieg bez wątpienia odmieni oblicze Twojego ogrodu.
Oświetlenie ogrodowe – ozdoba wieczornego ogrodu
Trudno wyobrazić sobie przytulny, wieczorny ogród bez nastrojowego oświetlenia. W zależności od charakteru, jakim wyróżnia się Twoja przestrzeń, możesz postawić na nowoczesne oświetlenie solarne lub klimatyczne, metalowe latarenki w stylu retro.
Rzeźby z metalu w ogrodzie
Wesoły gnom? Skradający się kot? Abstrakcyjna figura? Jak najbardziej! Metalowe rzeźby to doskonały pomysł na oryginalną ozdobę ogrodu. Dzięki bogatej ofercie bez problemu wybierzesz model, rozmiar i kolorystykę, która najlepiej będzie pasować do charakteru Twojej przestrzeni.
Metalowe ozdoby w ogrodzie – wiszący fotel
Wiszący fotel to ciekawa alternatywa dla huśtawki. Sprawdzi się w mniejszych ogrodach, w których każdy skrawek ziemi jest na wagę złota. Bez problemu możesz ustawić go również na werandzie czy na balkonie. Wiszący fotel składa się z metalowej postawy z hakiem, do którego przytwierdzone jest siedzisko. Ten niebanalny mebel zapewnia nie tylko cudowny wypoczynek na świeżym powietrzu, ale również podkreśla estetykę ogrodu.
Metalowe palenisko lub kominek ogrodowy
Ogień to nieodłączny element nastrojowej, przytulnej atmosfery. Warto jednak obchodzić się z nim odpowiedzialnie! Metalowe palenisko lub kominek ogrodowy pozwolą Ci na bezpieczne rozpalanie ognia w ogrodzie, a przy okazji będą stanowiły wspaniałą ozdobę – nawet wtedy, gdy nie będzie w nich płomieni.
Kupowanie farb staje się coraz bardziej świadome – klienci częściej zwracają uwagę już nie tylko na ich kolor, ale również na właściwości, np. odporność na ścieranie czy blaknięcie. Kolejnym punktem, który warto sprawdzić, kupując farby, jest zawartość LZO w produkcie. Dowiedz się, jak to zrobić!
LZO – co to jest?
Definicja LZO wymaga najpierw rozwinięcia skrótu. Lotne związki organiczne to substancje, które łatwo przechodzą w stan pary i gazu, ich temperatura wrzenia oscyluje w granicach 50-250°C, a ich rozpuszczalność w wodzie jest niska. Jak już zostało wcześniej wspomniane, LZO występują w farbach, a najwięcej można ich znaleźć w preparatach na bazie rozpuszczalników.
Ważne!
Lotne związki organiczne znajdują się nie tylko w farbach, choć to właśnie z nimi są najczęściej kojarzone. Spotkać można je także w takich produktach, jak m.in. tusze do drukarek, środki w aerozolu na owady, odświeżacze powietrza, kleje, tynki czy preparaty czyszczące stosowane w mieszkaniach.
Lotne związki organiczne stanowią jednak także efekt uboczny wielu procesów przemysłowych – emisja LZO na szeroką skalę prowadzi do zanieczyszczenia środowiska, co doprowadziło do konieczności uregulowania zawartości w produktach LZO ustawą, by zminimalizować ich szkodliwy wpływ na naturę.
Farby z LZO a bezpieczeństwo
Bezpośrednie narażenie na długotrwały kontakt z lotnymi związkami organicznymi ma szkodliwy wpływ dla zdrowia. Dlatego też normy LZO w farbach zostały przedstawione bardzo skrupulatnie, szczególnie jeśli chodzi o preparaty do ścian używane wewnątrz budynków. Z jakimi dolegliwościami może się spotkać osoba narażona na wdychanie LZO z farb do ścian? Mogą to być:
katar,
podrażnienie oczu,
wysypki i inne uczulenia skórne,
obrzęk krtani,
ból głowy,
nudności,
nasilenie objawów astmy.
Oczywiście te objawy mogą występować, jeśli nie zostały zachowane zasady doboru farb do wnętrz. W pomieszczeniach należy bowiem unikać preparatów rozpuszczalnikowych, a zastąpić je wodorozcieńczalnymi. Warto też sprawdzać zawartość LZO w farbach i porównać ją z zapisami w ustawie, by mieć pewność, że kupione preparaty nie będą szkodzić domownikom.
Jeszcze większą uwagę należy poświęcić doborowi farb, jeśli wśród członków rodziny są astmatycy i alergicy. Dla nich najlepszym rozwiązaniem jest sięganie po ekologiczne preparaty, w których została przeprowadzona redukcja LZO – ilość lotnych związków organicznych jest w nich o wiele mniejsza, niż wskazują na to normy.
Redukcja LZO jest również istotna w przypadku farb stosowanych na zewnątrz, zwłaszcza przy malowaniu dużych powierzchni, kiedy malarz przez długi okres czasu jest narażony na wdychanie szkodliwych oparów.
LZO w farbach – normy
Przede wszystkim należy zaznaczyć, że ustawowa zawartość LZO w farbach znacząco różni się w przypadku preparatów wodnych i rozpuszczalnikowych, a także do użytku zewnętrznego i wewnętrznego. Wybierając matową farbę do malowania ścian i sufitów w mieszkaniu należy szukać preparatów, w których zawartość LZO w produkcie nie przekracza 30 g/l. Oczywiście na rynku bez trudu znajdziesz takie, w których wartość ta jest o wiele niższa.
Z kolei szukając farb specjalistycznych, możesz natknąć się na zdecydowanie wyższą zawartość LZO – np. dopuszczalna ilość tych substancji w farbach na dach RAFIL Radach Farba Na Dach to 500 g/l. Różnica wynika przede wszystkim z tego, że z warstwą preparatu do malowania dachów nie będziesz mieć styczności, a tym bardziej z pochodzącymi z niej lotnymi związkami organicznymi. Poza tym farby stosowane na zewnątrz muszą cechować się wysoką odpornością na zmienne warunki atmosferyczne, zarysowania i uderzenia.
Pamiętaj, by wybierając preparaty wykończeniowe, zawsze sięgać po te o najniższym bilansie LZO – dzięki temu zadbasz o zdrowie i otaczające Cię środowisko.
Podmurówka utrzymuje konstrukcję ogrodzenia, chroni jego elementy przed korozją i dodaje estetyki otoczeniu domu. Czym pomalować podmurówkę ogrodzenia? Mamy listę polecanych produktów oraz instrukcję malowania podmurówki betonowej krok po kroku.
Czy podmurówkę warto przewidzieć na etapie projektowania ogrodzenia posesji? Zdecydowanie tak! Dzięki podmurówce ogrodzenie jest uniesione nad ziemią, co chroni jego elementy przed bezpośrednim kontaktem z wodą, błotem i wilgocią. To z kolei zmniejsza ryzyko korozji w przypadku metalowych ogrodzeń oraz gnicia w przypadku drewna.
Podmurówka to bariera dla korzeni roślin i mniejszych zwierząt. To także estetyczny element otoczenia domu. Aby jednak takim pozostała, warto ją zabezpieczyć przed brudem oraz trudnymi warunkami atmosferycznymi.
Czym pomalować betonową podmurówkę? Odpowiedni produkt to farba chlorokauczukowa np. RAFIL Chlorokauczuk.
Beton uważa się za materiał wyjątkowo trwały. Dlaczego zatem malowanie podmurówki betonowej to dobry pomysł? Przede wszystkim dlatego, że beton, jak każdy materiał narażony na warunki atmosferyczne, ulega korozji. Dobra farba do betonu zabezpiecza go przed szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych takich jak deszcz, śnieg, promieniowanie UV i zmiany temperatur.
Malowana podmurówka jest mniej podatna na nasiąkanie wodą, a to z kolei zmniejsza ryzyko jej pękania i erozji.
Kolejny powód dotyczy natury estetycznej. Betonowa powierzchnia, szczególnie ta narażona na osadzanie się brudu, kurzu i mchu (a więc nasza podmurówka), będzie łatwiejsza do czyszczenia, gdy pokryjesz ją odpowiednią farbą. Pomalowana podmurówka nie wchłania brudu tak intensywnie, jak surowy beton i na dłużej zachowuje ładny wygląd. Co więcej, farba nadaje podmurówce schludny wygląd, który możesz dopasować do koloru ogrodzenia lub elewacji budynku.
Warto też dodać, że malowanie podmurówki zmniejsza ryzyko rozwoju mchu i glonów, które często pojawiają się na wilgotnych, betonowych powierzchniach.
Czym pomalować podmurówkę ogrodzenia?
Do malowania betonowej podmurówki ogrodzenia warto wybrać farby, które są trwałe i odporne na warunki atmosferyczne oraz przystosowane do malowania betonu. Przy wyborze farby zwróć też uwagę na jej właściwości hydrofobowe, odporność na promieniowanie UV i czynniki chemiczne.
Wśród szerokiej gamy takich produktów wyróżniamy np. farby akrylowe do betonu, farby silikonowe, chlorokauczukowe, silikonowe czy poliuretanowe. Jednym z dostępnych rozwiązań jest też pomalowanie podmurówki przy pomocy farby elewacyjnej.
Betonowa podmurówka chroni ogrodzenie przed wilgocią oraz glonami.
Farba chlorokauczukowa do betonu – zalety i zastosowanie
Czym pomalować podmurówkę ogrodzenia? Polecanym produktem jest farba chlorokauczukowa. To specjalistyczna farba ochronna, której głównym składnikiem jest chlorokauczuk. Dzięki temu farba ta charakteryzuje się wyjątkową odpornością na trudne warunki atmosferyczne, substancje chemiczne i uszkodzenia mechaniczne.
Powłoka chlorokauczukowa jest hydrofobowa, czyli odpycha wodę, dzięki czemu doskonale zabezpiecza powierzchnie przed działaniem wilgoci. To sprawia, że często stosuje się ją na zewnątrz, na podmurówkach, basenach czy ogrodzeniach. Dzięki dużej wytrzymałości chemicznej farba chlorokauczukowa jest odporna na działanie olejów, kwasów, zasad i soli. Nadaje się więc do powierzchni, które mogą mieć kontakt z takimi substancjami.
Co więcej, chlorokauczukowa powłoka chroni przed blaknięciem spowodowanym przez promienie UV, co pozwala zachować trwałość koloru.
Spośród farb chlorokauczukowych sprawdzonym produktem jest RAFIL Chlorokauczuk. To emalia dedykowana do malowania ochronno-dekoracyjnego powierzchni stalowych i żeliwnych stosowanych na zewnątrz. Można jej również używać do ozdobnego malowania betonowych podłoży oraz tynków cementowo-wapiennych.
Farba RAFIL Chlorokauczuk tworzy trwałą, elastyczną warstwę odporną na zarysowania, uderzenia i inne uszkodzenia mechaniczne. Wyróżnia się dużą odpornością na trudne warunki atmosferyczne. Podłoża betonowe, w tym podmurówki, nie wymagają podkładu przed aplikacją emalii na swoją powierzchnię.
Farba epoksydowa do betonu – kiedy warto ją wybrać?
Czym pomalować betonową podmurówkę? Kolejna propozycja to farba epoksydowa do betonu. Będzie doskonałym wyborem w sytuacjach, gdy powierzchnia wymaga wyjątkowej trwałości, odporności na ścieranie i ochrony przed chemikaliami.
Farba epoksydowa sprawdza się w garażach, warsztatach, magazynach oraz fabrykach, gdzie betonowe powierzchnie są intensywnie użytkowane i narażone na obciążenia mechaniczne. Farba epoksydowa jest bardzo trwała i odporna na uderzenia oraz ścieranie, dzięki czemu pomalowane nią powierzchnie betonowe zachowują estetykę i funkcjonalność przez długi czas.
W gamie produktów RAFIL polecamy RAFIL na beton – zestaw emalia epoksydowa. Ta dwuskładnikowa emalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni betonowych. Tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia.
Zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Stosowana na zewnątrz zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi w zestawie z produktem RAFIL Na Beton Lakier poliuretanowy.
Zanim zabierzesz się za malowanie, czeka Cię praca nad odpowiednim przygotowaniem betonowego podłoża.
Jeśli podmurówka jest nowa, przed przystąpieniem do malowania należy ją sezonować przez co najmniej 4 tygodnie. Pozwoli to na odpowiednie utwardzenie betonu i usunięcie nadmiaru wilgoci.
Przed aplikacją farby dokładnie oczyść powierzchnię podmurówki z wszelkich zanieczyszczeń takich jak kurz, brud, tłuszcz czy resztki starych powłok. Możesz użyć szczotki, odkurzacza lub sprężonego powietrza, aby usunąć pył.
Przygotuj grunt, mieszając farbę RAFIL Chlorokauczuk z dodatkiem około 25% rozcieńczalnika. Dobrze wymieszaj, aby uzyskać jednorodną konsystencję.
Nałóż grunt na przygotowaną powierzchnię podmurówki, używając pędzla, wałka lub natrysku. Upewnij się, że grunt pokrywa całą powierzchnię równomiernie. Pozwól mu wyschnąć zgodnie z zaleceniami producenta.
Zaletą farby RAFIL Chlorokauczuk jest to, że można nią pomalować zarówno metalowe elementy ogrodzenia, jak i podmurówkę.
Malowanie podmurówki betonowej krok po kroku
Użyj miękkiego wałka flokowego lub pędzla do farb olejnych. Przed rozpoczęciem malowania sprawdź, czy struktura, którą pozostawia wałek lub pędzel, jest akceptowalna.
Druga opcja to natrysk. Przygotuj natrysk pneumatyczny, ustawiając zalecaną lepkość farby na 25-35 sekund w kubku Forda fi 4 mm. Dodaj do 25% rozcieńczalnika (RAFIL Rozcieńczalnik do wyrobów chlorokauczukowych i poliwinylowych) i ustaw ciśnienie natrysku na 0,3-0,5 MPa.
Nałóż pierwszą warstwę farby (np. RAFIL Chlorokauczuk) na przygotowaną powierzchnię podmurówki. Staraj się nie przeciągać wielokrotnie wałka po tej samej powierzchni, aby uniknąć rozmiękczenia poprzedniej warstwy.
Pozwól pierwszej warstwie wyschnąć przez minimum 0,5 do 2 godzin, w zależności od warunków otoczenia. Upewnij się, że farba jest całkowicie sucha przed nałożeniem kolejnej warstwy.
W przypadku przekroczenia zalecanego czasu schnięcia, poczekaj przynajmniej 5 dni przed nałożeniem kolejnej warstwy.
Powtarzaj proces do nałożenia 2-3 warstw, aby uzyskać optymalne krycie i trwałość.
Upewnij się, że temperatura otoczenia oraz malowanej powierzchni wynosi od +10°C do +25°C, a wilgotność względna powietrza jest niższa niż 80%.
Jak dbać o pomalowaną podmurówkę, aby służyła na lata?
Aby pomalowana betonowa podmurówka służyła na lata, warto regularnie dbać o jej stan. Usuwaj z niej liście, kurz, piasek i inne zanieczyszczenia, aby zapobiec ich nagromadzeniu. Możesz użyć szczotki, miotły lub węża ogrodowego. Co najmniej raz w roku przemyj beton wodą z mydłem lub łagodnym detergentem, aby usunąć trudniejsze plamy i osady.
Regularnie kontroluj też powłokę farby pod kątem pęknięć, łuszczenia się czy odbarwień. Wczesne wykrycie problemów pozwala na szybszą reakcję i naprawę. Jeśli to niezbędne, zabezpiecz podmurówkę, używając sprawdzonych środków RAFIL.
Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.
Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:
agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
aspekty ekonomiczne
Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne
Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.
Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.
Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.
Rodzaje zanieczyszczeń
Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.
Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.
Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.
Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.
Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.
Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.
Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.
Metody oczyszczania mechanicznego
Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:
skrobanie
młotkowanie
szczotkowanie
szlifowanie
oczyszczanie płomieniowe
obróbkę strumieniowo–ścierną
Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:
metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych
Oczyszczanie ręczno-mechaniczne
Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.
Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.
Obróbka strumieniowo–ścierna
Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.
Rodzaje obróbki:
otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
hydrodynamiczne (10–200 MPa)
odśrodkowe (koła wirnikowe)
Na efekt oczyszczania wpływa:
ciśnienie sprężonego powietrza
kąt nachylenia strumienia ścierniwa
odległość dyszy od powierzchni
rodzaj i kształt dyszy
rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa
Oczyszczanie fizykochemiczne
Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:
odtłuszczania rozpuszczalnikowego
mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego
Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:
zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
brud (kurz, piasek)
zanieczyszczenia jonowe
rdzę
Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:
a) Ze względu na sposób:
ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)
b) Ze względu na zastosowany środek:
rozpuszczalniki organiczne
środki alkaliczne i kwaśne
środki powierzchniowo czynne
Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju
Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych
Najczęstsze zanieczyszczenia:
rdza
zgorzelina walcownicza
oleje i smary
kurz, pył
luźne stare powłoki
wilgoć
topniki, żużel
chemikalia (detergenty, sole)
opiłki żelaza
Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.
Proces czyszczenia:
Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową
Normy:
ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość
Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1
Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):
Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")
sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym
Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.
Zabezpieczenie blachy aluminiowej
Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:
elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)
Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.
Przygotowanie do malowania:
oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym
Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych
Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:
gładkość powierzchni
dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów
To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:
brak przyczepności
marszczenie
zniszczenie powłoki
Najczęściej stosowane przygotowanie:
wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność
Przygotowanie podłoża betonowego
Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:
czyste
bez rys, występów i szczelin
o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego
Wymagania:
wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
beton powinien być odpylony i odtłuszczony
tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie
Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.
Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża
Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.
Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:
czyste
gładkie
równe
bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń
Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.
Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.
