Jak i czym pomalować metalowe schody zewnętrzne?

Na co dzień możemy jej nie zauważać, ale jest niezbędnym elementem domu, który powinien być poddawany regularnej renowacji. Malowanie rynny ocynkowanej wymaga odpowiedniego przygotowania i materiałów, co pozwoli ją uchronić przed głównym niebezpieczeństwem – korozją. Czym malować rynny ocynkowane? Sprawdź!

Dlaczego malujemy rynny ocynkowane?

Rynny wykonane z metalu muszą zostać zabezpieczone przed rdzą, czemu służy właśnie ocynkowanie. Blacha pokryta cynkiem zyskuje dodatkowe właściwości antykorozyjne, co nie oznacza, że nie wymaga dodatkowej ochrony i estetycznego pokrycia. Cynk, choć zwiększa odporność metalu, także z czasem koroduje, ponieważ ciągły kontakt z takimi czynnikami jak wilgoć i promieniowanie UV sprawia, że cynkowa powłoka staje się porowata i podatna na uszkodzenia. Każde naruszenie powłoki zwiększa ryzyko wdania się rdzy w rynnę, a stąd już prosta droga do całkowitego zniszczenia metalu i wymiany rynny na nową.

Ważne!

Do wyboru rynny ocynkowanej do Twojego domu powinien Cię przekonać jeszcze jeden argument: trwałość. Cynkowanie metalu może istotnie ją przedłużyć. Przykładowo, rynny ocynkowane ze zwykłej blachy, które będziesz regularnie odnawiał, wytrzymują do 50 lat, a wykonane z miedzi i pokryte cynkiem – nawet 300 lat!

Powstawanie rys i pęknięć na jej powierzchni sprawia, że część blachy zostaje odsłonięta, co rozpoczyna proces korozji, do którego niezbędne są tlen i wilgoć, stopniowo penetrujące strukturę blachy ocynkowanej. Dodatkowym czynnikiem szkodliwym jest wysoka temperatura, która z czasem może prowadzić do łuszczenia i pękania cynkowej powłoki. Właśnie z tych względów musisz dodatkowo zabezpieczyć rynnę odpowiednią farbą do malowania, dzięki której nie tylko zyska ona większą trwałość, ale również będzie się dobrze prezentować.

Jaka farba na rynny ocynkowane będzie najlepsza?

• Farba do rynny ocynkowanej musi być przystosowana do nakładania na powierzchnie metalowe. Egzaminu nie zda na przykład farba olejna, która nie jest odporna na ciągły kontakt z wilgocią, słońcem i wysoką temperaturą. W sklepach znajdziesz farby o różnych cechach.
  
• Popularne farby akrylowe występują w szerokiej gamie barw, są odporne na wilgoć i promieniowanie UV, ale długotrwała ekspozycja na wysokie temperatury sprawia, że mogą zmienić kolor.
  
• Farby alkidowe są atrakcyjne cenowo i równie trwałe, ale z czasem mogą reagować z ocynkowaną powłoką.
  
• Winylowe farby na rynny ocynkowane są z kolei znacznie droższe, więc musisz rozważyć, czy taka inwestycja jest opłacalna.
  
• Alternatywą jest też chlorokauczuk, którego wadą może być to, że tworzy jedynie połyskującą powłokę.

Dobry wyborem do malowania blachy ocynkowanej będzie farba RAFIL Radach Farba Na Dach, przeznaczona do malowania zewnętrznych powierzchni metalowych, w tym ocynkowanych. Zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi i promieniowaniem UV oraz przyspiesza renowację dzięki właściwościom szybkoschnącym – jest sucha w dotyku już po 60 minutach od nałożenia.

Ta farba do malowania rynien tworzy nie tylko ochronną powłokę, ale też efekt dekoracyjnego wykończenia, a w połączeniu z produktem RAFIL Podkład Antykorozyjny zapewnia silną ochronę przed rdzą. Przed nałożeniem farby zastosuj RAFIL Preparat Do Odtłuszczania, który przygotuje ocynkowaną powierzchnię do malowania, dzięki czemu emalia zyskuje lepszą przyczepność.

Malowanie rynien ocynkowanych krok po kroku

1. Pierwsze malowanie rynny ocynkowanej powinno się odbyć po tzw. okresie sezonowania (utrwalania) cynku, co zajmuje co najmniej 4 miesiące. Gdy ocynk jest gotowy na aplikację farby, najpierw oczyść rynnę roztworem wody z amoniakiem, a ewentualne ślady rdzy wyczyść metalową szczotką. Następnie zastosuj podkład antykorozyjny.
   ‍
2. W przypadku renowacji zacznij od oczyszczenia rynny ze starych powłok farby i śladów rdzy. Jeśli korozja jeszcze się nie pojawiła, usuń tylko wyraźnie odstające fragmenty powłoki, a następnie umyj rynnę, odtłuść ją specjalistycznym preparatem i zmatuj za pomocą papieru ściernego.
   ‍
3. Jeżeli w metal już wdała się rdza, nie musisz być delikatny – trzeba ja usunąć mechanicznie, najlepiej na drodze szlifowania. Kolejne kroki to odpylenie powierzchni, odtłuszczenie jej i nałożenie właściwego preparatu antykorozyjnego, najlepiej kompatybilnego z farbą.
   ‍
4. Gdy podkład wyschnie, możesz zacząć właściwe malowanie rynny ocynkowanej przy pomocy wybranej farby. Nakładaj ją pędzlem, od góry ku dołowi, stosując tyle warstw, ile zaleca producent, pamiętając o zachowaniu odpowiedniego odstępu czasu między nakładaniem kolejnych.
   ‍
5. Po wyschnięciu Twoja rynna jest gotowa do użytku i zabezpieczona na kolejne lata.

Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Aluminium to materiał, który jest chętnie wykorzystywany w wielu projektach budowlanych. Wykorzystuje się go przede wszystkim w nowoczesnej stolarce (a właściwie ślusarce) okiennej i drzwiowej, w produkcji ogrodzeń, bram garażowych, a także mniejszych konstrukcji, takich jak rynny, okapy dachowe, dachówki profilowane. Bez wątpienia znajdziesz w swoim domu co najmniej kilka elementów wykonanych z tego materiału! Co zrobić, kiedy stracą one estetyczny wygląd? Jak powinno przebiegać malowanie aluminium? Jaką farbę wybrać? Podpowiadamy!

Jaka farba do aluminium? Wybieramy odpowiedni produkt

• Jeżeli chcesz odnowić konstrukcję aluminiową, koniecznie sięgnij po emalię, która przeznaczona jest do tego typu powierzchni. Nasz typ to RAFIL Radach Farba Na Dach. Co ją wyróżnia?
• Dostosowana do właściwości aluminium – receptura farby została opracowana z myślą o wyjątkowych wymaganiach powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych.
• 2 w 1 – RAFIL Radach Farba Na Dach to gruntoemalia, czyli produkt, który łączy w sobie właściwości farby i preparatu gruntującego.
• Doskonała ochrona – emalia tworzy na malowanej powierzchni powłokę, która chroni aluminium przed korozją (w połączeniu z RAFIL Podkład Antykorozyjny zapewnia aż 8 lat ochrony przed rdzą!), a także doskonale zabezpiecza je przed najtrudniejszymi warunkami atmosferycznymi, takimi jak śnieg, mróz, deszcz, wiatr, upał i promienie UV.
• Estetyczne wykończenie – RAFIL Radach Farba Na Dach idealnie sprawdza się nie tylko, jako produkt ochronny, ale także dekoracyjny. W dostępnej palecie znajdziesz 13 kolorów z wykończeniem półmatowym oraz 3 kolory z połyskiem.
• Szybkie schnięcie – emalia wyróżnia się krótkim czasem schnięcia. Wystarczy zaledwie 60 minut, aby malowane aluminium było suche w dotyku!
• Uniwersalne zastosowanie – farba RADACH może być stosowana zarówno do nowych wymalowań, jak i do odnawiania aluminium, które w przeszłości było już malowane. Jeżeli cenisz ekologiczne rozwiązania, możesz zdecydować się na użycie emalii RAFIL Eko Radach Farba Na Dach. Produkt ten wykorzystuje przyjazną środowisku recepturę wodną, która emituje niski poziom lotnych związków organicznych. EKO RADACH występuje w 6 kolorach, z wykończeniem półmatowym.

Przygotowanie aluminium do malowania – o czym pamiętać?

Kiedy wybierzesz odpowiednią farbę, możesz przejść do kolejnego etapu renowacji – przygotowania aluminium do malowania. Powierzchnia, na którą będziesz nanosić emalię, powinna być czysta, sucha, odtłuszczona, pozbawiona starych powłok malarskich oraz śladów rdzy.

Aby nie zapomnieć o żadnym z ważnych kroków, postępuj według poniższej instrukcji:

1. Jeżeli aluminium było w przeszłości malowane, usuń luźne warstwy starej farby. Możesz zrobić to przy pomocy szczotki z drucianym włosiem, papieru ściernego lub szlifierki.
2. W podobny sposób pozbądź się śladów korozji (zwróć szczególną uwagę na trudno dostępne miejsca, np. załamania konstrukcji).
3. Postaraj się dokładnie zmatowić aluminium przy użyciu papieru ściernego.
4. Wyczyść powierzchnię aluminium z brudu oraz pyłu, jaki powstał podczas poprzednich etapów pracy. Nie musisz być przesadnie dokładny – drobinki, które pozostaną po tym etapie, usuniesz podczas odtłuszczania.
5. Odtłuść konstrukcję przy użyciu RAFIL Preparatu Do Odtłuszczania i wody. Aluminium możesz czyścić np. przy pomocy gąbki lub miękkiej szmatki.

Malowanie aluminium w praktyce

{{recomended-product}}

Aby uzyskać 8-letnią Gwarancję Ochrony przed korozją, na oczyszczone i odtłuszczone powierzchnie nałóż jedną warstwę RAFIL Podkład Antykorozyjny. Podkład pod malowanie aluminium powinien schnąć 3 do 6 godzin – po tym czasie możesz rozpocząć nakładanie emalii. RAFIL Radach Farba Na Dach może być nakładana przy pomocy pędzla, wałka lub natrysku.

Postaraj się, aby pierwsza warstwa produktu była dość cienka. Po upływie co najmniej 6 godzin możesz nałożyć drugą, kończącą warstwę emalii. Zwróć uwagę, by była ona grubsza od pierwszej – dzięki temu osiągniesz odpowiedni efekt estetyczny. Jeżeli zauważasz taką konieczność, po upływie kolejnych 6 godzin możesz nałożyć trzecią warstwę farby RAFIL Radach.

Wybór koloru pokrycia dachowego to jedna z ważniejszych decyzji, którą podejmiesz podczas budowy domu. Kolor dachu wpływa na ogólny wizerunku budynku, dlatego dobrze przemyśl, jaki odcień blachy lub dachówek pokryje twój dach.

Najpopularniejsze kolory i kryteria wyboru

Najbardziej popularnymi kolorami dachów są: brąz, czerwień i czerń. Najprawdopodobniej wynika to z tradycji oraz z chęci lub konieczności wpasowania się w sąsiedzkie zabudowania. Taki wybór barw nie ma większego zastosowania praktycznego, przeważają tutaj raczej względy estetyczne. Ale brązy i czerwienie to nie wszystko. Coraz częściej stawia się na dużo jaśniejsze kolory, jak np. różne odcienie szarości.

Wybór kolorów zewnętrznych płaszczyzn budynku jest ważny i mocno wpływa na jego estetykę. Umiejętnie dobrane i połączone ze sobą kolory, mogą dodać piękna nawet najzwyklejszemu domowi. Z drugiej strony, źle dobrane kolory dadzą poczucie chaosu i będą „gryzły w oczy”.

Nawet jeśli plan zagospodarowania przestrzennego twojej okolicy nie określa rygorystycznie koloru dachu, warto wziąć pod uwagę otoczenie, w jakim znajduje się budynek. Nie jest to zobowiązujące, lecz dobrze, jeśli wygląd twojego domu wpisuje się w estetykę budynków „po sąsiedzku”.

Co warto wziąć pod uwagę przy łączeniu kolorów?

Jednym z pierwszych kolorowych elementów twojego domu będzie dach. To właśnie do niego będziesz dopasowywać barwę pozostałych elementów. Jeśli zastanawiasz się, jaki kolor dachu wybrać, aby pasował do kominów, okien, a co najważniejsze, do elewacji, zdecyduj się na neutralne, uniwersalne barwy.

Nie oznacza to, że musisz wybierać między czernią a czerwienią. Jest wiele nowoczesnych pomysłów na kolory dachu, które będą pasować do większości elewacji. Dobrym pomysłem są odcienie szarości. Ta neutralna barwa jest niezwykle uniwersalna i będzie współgrała zarówno z elewacją białą i kremową, jak i z bardziej odważnymi kolorami (np. zielenią).

Oprócz koloru elewacji zadbaj również o dobre zaplanowanie kolorów mniejszych elementów, takich jak okna i kominy. Wbrew pozorom ich skomponowanie z kolorem dachu nie jest bez znaczenia dla ostatecznego efektu estetycznego. Pamiętaj, że piękno tkwi w prostocie. Wyjdź zatem z założenia, że kolorów nie powinno być więcej niż trzy. Jeśli dach jest szary, a ściany budynku kremowe, niech okna i komin będą w tym samym kolorze.

Kolor dachu a elewacja

Najważniejsze, aby barwa pokrycia dachowego dobrze komponowała się z kolorem elewacji. Tutaj także sprawdzi się złota zasada, która głosi, że „mniej znaczy więcej”. W praktyce oznacza ona wybór kolorów o mniejszym natężeniu i raczej stonowanych niż krzykliwych.

Jeśli nie zależy ci na spektakularnym efekcie kontrastowym, wybierz barwy, które są neutralne i uniwersalne. Brązowy i kremowy lub popielaty i rozmyta zieleń to zawsze bezpieczne połączenia, które będą przyjemne dla oka. Pamiętaj, że kolor elewacji będziesz wybierać, kiedy dach będzie już gotowy. Miej także na uwadze, że zmiana koloru elewacji jest łatwiejsza w wykonaniu niż zmiana barwy pokrycia dachowego.

Czy można zmienić kolor dachu?

Jeśli kupiłeś dom, którego kolor dachu nie spełnia twoich oczekiwań lub jeśli po prostu masz ochotę na zmianę wizerunku swojego domu, nic nie stoi na przeszkodzie. Na rynku dostępnych jest sporo produktów, za pomocą których odmienisz swój dach.

Farba do malowania pokryć dachowych musi być produktem do „zadań specjalnych”. Pamiętaj, że będzie narażona na ekstremalne warunki użytkowania:

• wysoka wilgotność
• bardzo niskie i bardzo wysokie temperatury
• zanieczyszczenia powietrza
• zasolenie (w zależności od rejonu, w jakim znajduje się twój dom)
• duże natężenie światła

Biorąc pod uwagę te czynniki, wybierz farbę dobrej jakości, która przetrwa na dachu długi czas bez utraty swoich właściwości.

Taki produkt, oprócz nadania nowego koloru, musi spełniać funkcję zabezpieczającą dach. Do malowania pokryć dachowych możesz użyć farb poliwinylowych, które są odpowiednie do malowania stali zwykłej i ocynkowanej. Taki preparat dodatkowo chroni przed korozją, którą powoduje wilgoć oraz zabezpiecza przed zarysowaniami i wpływem kwaśnego deszczu.

Produktem, który sprawdzi się w tej roli jest farba na dach RAFIL Radach. Farba tworzy szybkoschnące powłoki, które charakteryzują się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża. Ponadto cechuje ją dobra wytrzymałość mechaniczna, elastyczność oraz odporność na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, światła słonecznego, UV, „kwaśnego deszczu”, wilgoci, wody i czynników chemicznych. Pamiętaj jednak, ze nawet najlepsza farba to nie wszystko. Podczas zmiany koloru dachu, podejdź do tematu kompleksowo. Przygotuj odpowiednio powierzchnię i zwróć szczególną uwagę na fachowość wykonania. Nawet najlepszy produkt, jeśli nie potraktujesz go zgodnie z zaleceniami producenta, może nie spełnić twoich oczekiwań.

Wybór koloru dachu jest uzależniony od wielu czynników. Weź je pod uwagę i ciesz się estetyką barw. W końcu dach, oprócz funkcji praktycznych, spełnia także rolę estetyczną. Jeśli jednak nie jesteś zadowolony z obecnego wyglądu twojego pokrycia dachowego, możesz użyć profesjonalnych farb i w stosunkowo łatwy sposób zmienić go według swojego uznania.