Jak zrobić metalowy stelaż do hamaka i jak o niego zadbać?

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Chcesz odnowić ogrodzenie wokół domu? Zastanawiasz się, czy można odrestaurować metalowe lub drewniane powierzchnie? Masz pomysł na ogrodzenie domu, ale nie wiesz, jak zabrać się za malowanie? Poznaj sprawdzone sposoby na czyszczenie i malowanie ogrodzenia.

Z tego artykułu dowiesz się:

- od czego zacząć czyszczenie i malowanie ogrodzenia,- jakie impregnaty i farby wybrać,- kiedy malować ogrodzenie domu.

Czyszczenie i malowanie ogrodzenia – od czego zacząć?

Renowację ogrodzenia zacznij od dokładnego przyjrzenia się jego elementom. Jeśli ogrodzenie wokół domu jest metalowe, sprawdź, czy jakiekolwiek miejsca są pokryte rdzą, a jeśli tak, to w jakim stopniu. Przyjrzyj się, gdzie stara farba się kruszy lub odpada. Sprawdź, czy na ogrodzeniu widoczne są zabrudzenia, np. ze smaru od zawiasów bramy.Jeśli ogrodzenie wokół domu jest drewniane, sprawdź, czy nie pojawiła się na nim pleśń i czy drewno nie pęka lub nie rozpulchniło się.Następnym krokiem musi być czyszczenie ogrodzenia. Musisz pozbyć się starych, luźnych powłok malarskich. Nie ma konieczności szlifowania całego ogrodzenia, jeśli jego znaczna część jest w dobrym stanie. Jeśli zaś widzisz, że farba czy lakier łuszczą się, kruszą lub odpadają, użyj papieru ściernego lub szlifierki, by usunąć luźne fragmenty. Dzięki temu przygotujesz podłoże do położenia nowej emalii.W przypadku ogrodzenia metalowego konieczne jest usunięcie ognisk rdzy. Możesz do tego wykorzystać szczotkę nylonową lub papier ścierny. Usuwając rdzę, uważaj, by nie uszkodzić metalu.Po szlifowaniu ogrodzenia i usunięciu rdzy konieczne jest odpylenie powierzchni oraz usunięcie zanieczyszczeń. Płot czy metalowe ogrodzenie możesz odpylić np. odkurzaczem, a do usuwania zabrudzeń możesz wykorzystać specjalistyczne preparaty odtłuszczające, jak w przypadku ogrodzenia metalowego Rafil PREPARAT DO ODTŁUSZCZANIA. Jeśli będziesz korzystać z detergentów, spłucz ogrodzenie wodą. Zanim jednak przejdziesz do malowania, koniecznie poczekaj, aż ogrodzenie wyschnie – farby, lakiery oraz impregnaty należy nakładać na suche powierzchnie.

Renowacja ogrodzenia – jakie farby i impregnaty wybrać?

Do renowacji i malowania ogrodzenia należy wybrać preparaty przeznaczone do malowania drewna bądź metalu na zewnątrz. Warto też postawić na impregnaty, które zabezpieczą malowane powierzchnie przed korozją czy czynnikami atmosferycznymi, a także przygotują powierzchnię do położenia farby lub lakieru.Jeśli odnawiasz ogrodzenie metalowe, zanim położysz farbę, możesz pomalować powierzchnię PODKŁADEM ANTYKOROZYJNYM Rafil, który z jednej strony zabezpieczy metal przed rdzewieniem, a z drugiej przygotuje go do położenia farby nawierzchniowej. Dzięki temu emalia będzie dobrze przywierać do podłoża i łatwo się rozprowadzać.Na podkład antykorozyjny połóż odpowiednią emalię. Możesz wybrać antykoroyzyją emalię Rafil DO BRAM I OGRODZEŃ. Służy ona do malowania powierzchni stalowych, kutych, ocynkowanych czy aluminiowych. W dodatku nie wymaga gruntowania i doskonale zabezpiecza malowane powierzchnie przed wilgocią, mrozem, promieniami UV czy tzw. kwaśnymi deszczami.Jeśli odnawiasz ogrodzenie drewniane, wybierz impregnat do drewna, który zabezpieczy płot przed działaniem czynników atmosferycznych czy insektów. Takie preparaty wnikają w głąb drewna, dogłębnie je penetrują i odżywiają. Na impregnat możesz położyć bejcę, lakierobejcę, lakier lub ewentualnie kolorową, kryjącą farbę (w tym przypadku koniecznie postaw na emalię zewnętrzną, odporną na ścieranie i czynniki atmosferyczne). Lakierem możesz pomalować ogrodzenie zarówno pokryte bejcą, jak i pomalowane tylko impregnatem.

Wskazówka! Jak dopasować ogrodzenie do domu?

Jeśli odnawiasz stare ogrodzenie lub dopiero wybierasz nowy płot, weź pod uwagę kilka czynników. Zwróć uwagę na kolorystykę elewacji domu, parapetów, podjazdów czy nawet wystrój ogrodu. Wszystkie te elementy powinny być spójne. Zwróć też uwagę na styl domu i ogrodu. Jeśli stawiasz na styl nowoczesny, minimalistyczny, metalowe ogrodzenie z licznymi zdobieniami raczej się nie sprawdzi. Jeśli natomiast stawiasz na styl rustykalny, a Twój ogród jest lub będzie zaaranżowany w stylu naturalistycznym czy romantycznym, lepiej postawić np. na ogrodzenie drewniane.

Kiedy malować ogrodzenie domu?

Ogrodzenie możesz odnowić wtedy, gdy po prostu chcesz zmienić jego wygląd lub gdy jest ono zniszczone i nieatrakcyjne. Renowację ogrodzenia, czy to metalowego, czy drewnianego, warto przeprowadzać co kilka lat, by uniknąć dużych zniszczeń.Aby malowanie ogrodzenia przebiegło sprawnie i było efektywne, musisz wybrać odpowiedni dzień. Podczas malowania temperatura nie może być ani za niska, ani za wysoka. Najlepiej, by nie była niższa niż 10 i wyższa niż 25°C. Unikaj malowania w upalne dni, zwłaszcza wtedy, gdy słońce świeci intensywnie.Podczas malowania nie może być też deszczowo, mgliście i wilgotno. Nawet jeśli w dniu malowania nie pada, ale dzień wcześniej padało, przełóż prace na inny termin – wilgotność powietrza może być bowiem zbyt wysoka, a to uniemożliwi zaschnięcie farby.Jeśli wieje silny wiatr lub temperatura powietrza jest za niska, również zrezygnuj z malowania. Delikatny wiatr co prawda sprzyja wysychaniu farby, jednak zbyt silny może utrudniać pracę.Zanim przystąpisz do malowania ogrodzenia, koniecznie przeczytaj zalecenia producenta danych impregnatów czy farb. Każdy preparat może mieć zupełnie inne właściwości, dlatego tak ważne jest, by postępować zgodnie z instrukcją.

Zobacz inne artykuły

• 4 kolory ogrodzenia pasujące do żółtego domu – inspiracje
• 5 najlepszych kolorów metalowego ogrodzenia żaluzjowego
• 7 pomysłów na kolor metalowego ogrodzenia domu – inspiracje
• Jak dobrać kolor ogrodzenia do czerwonego dachu domu?
• Jak dobrać kolor ogrodzenia domu? – poznaj 5 najważniejszych zasad

Płaski dach spotyka się w nowej architekturze, ale był popularnym rozwiązaniem także w PRL-owskich domach typu kostka. Remont dachu płaskiego jest niezbędny, gdy pojawiają się przecieki i powłoka wymaga odnowienia. Jak przeprowadzić renowację dachu płaskiego?

Dach płaski, wbrew nazwie, nigdy nie jest całkiem płaski. Inaczej nie odpływałaby z niego woda deszczowa. Pod terminem dachu płaskiego należy więc rozumieć konstrukcję o nachyleniu od 2 do 15 stopni. Dzięki temu woda nie zalega na powierzchni, choć wizualnie może się wydawać, że dach jest zupełnie poziomy. 

Remont dachu płaskiego jest konieczny, gdy pojawiają się uszkodzenia – przecieki, pęknięcia membrany lub widoczne oznaki zużycia materiału. Regularne przeglądy co kilka lat pomogą zidentyfikować problemy, zanim doprowadzą do poważnych uszkodzeń. 

W artykule znajdziesz informację, kiedy trzeba się zająć remontem płaskiego dachu i jak powinien on wyglądać w zależności od materiałów, z jakich dach jest wykonany. 

Remont dachu płaskiego – diagnozowanie problemów

Sposób wykonania renowacji płaskiego dachu zależy przede wszystkim od materiału, jakim dach jest pokryty. 

W nowoczesnych budynkach najczęściej stosuje się pokrycia z membran syntetycznych, takich jak PVC, TPO czy EPDM. Charakteryzują się one wysoką odpornością na warunki atmosferyczne oraz elastycznością. Te materiały są łatwe w montażu i oferują dobre właściwości izolacyjne.

W starszych budynkach, zwłaszcza z okresu PRL, dachy pokrywano materiałami, które były akurat dostępne. Używano wtedy np. warstwy żużlowej, supremy, a także gliny zmieszanej z trocinami. Takie pokrycia, mimo iż były popularne w tamtych czasach, nie są trwałe, co prowadziło i nadal prowadzi do częstych przecieków. Często również rezygnowano z odpowiedniej izolacji termicznej, a paroizolacja była układana sporadycznie, co sprzyjało wilgoci i uszkodzeniom.

Dachy płaskie w tamtych latach często budowano w sposób niewłaściwy, a także bez dbałości o wentylację. Wilgoć przenikała do stropodachów przez pomieszczenia ogrzewane, a to z kolei prowadziło do ich degradacji. Współczesne technologie i materiały pozwalają na skuteczne zabezpieczenie dachów, a ich regularna konserwacja może znacznie wydłużyć ich żywotność. 

Przed przystąpieniem do remontu warto zlecić fachową ocenę stanu stropodachu, aby określić, jakie materiały będą najlepsze do naprawy. Pozwoli to uniknąć kosztownych rozbiórek. Zapewni także lepszą trwałość nowego pokrycia.

Czy płaskie dachy wykonane są z blachy? Zdarza się, choć to najrzadsze ze spotykanych rozwiązań. Wynika to z tego, że konstrukcja dachu musi spełniać minimalny kąt nachylenia, aby można było wykorzystać blachę na jego pokrycie. Co więcej, często wymagane jest pełne deskowanie, co dodatkowo komplikuje wykonanie dachu. 

Narzędzia i materiały potrzebne do remontu

Dobór materiałów i narzędzi do renowacji dachu płaskiego zależy od materiału, z którego wykonane jest pokrycie. Jeśli jednak mówimy o renowacji płaskiego dachu z blachy, niezbędne będą:

• Szczotka druciana — do usuwania rdzy i starych powłok.
• Skrobak lub szpachelka — do usuwania starych, spękanych powłok.
• Papier ścierny – do matowienia dobrze przylegających powłok (o różnych gradacjach),
• Odkurzacz do usunięcia pyłu i zanieczyszczeń po szlifowaniu,
• Narzędzia do malowania – wałki, pędzle lub narzędzia do malowania natryskowego, w zależności od wybranej metody malowania, 
• Materiały ochronne – kombinezon, okulary, maseczka, rękawice, 
• RAFIL Preparat Do Odłuszczania, 
• RAFIL Podkład Antykorozyjny,
• RAFIL RADACH Farba Na Dach. 

Krok po kroku – remont dachu płaskiego

W przypadku dachów, które mają kilkadziesiąt lat, zwykle pokrywało się je tradycyjnymi papami bitumicznymi, które nie zawierały nowoczesnych dodatków. W efekcie takie pokrycia ulegają wielu uszkodzeniom – roztapiają się pod wpływem słońca, twardnieją na mrozie, pękają i rozszczelniają. Aby uniknąć przecieków, stosowano smołowanie lub lepik asfaltowy, jednak te rozwiązania nie zawsze przynoszą trwałe efekty.

Pierwszym krokiem przy remoncie dachu płaskiego jest ocena jego stanu. Niekiedy można przeprowadzić remont, nie zrywając starego pokrycia. Jeżeli na dachu występują jedynie nieliczne bąble i wydęcia, a warstwa termoizolacyjna nie jest zamoczona, to papa może pozostać na dachu. W takim przypadku trzeba wysuszyć zniszczone miejsca i załatać je łatami z papy podkładowej termozgrzewalnej. Następnie można nałożyć jedną lub dwie warstwy nowego pokrycia.

Gdy izolacja jest uszkodzona na całej powierzchni, konieczne będzie usunięcie starego pokrycia aż do betonowej podstawy. Po oczyszczeniu i wysuszeniu powierzchni można przystąpić do układania nowego pokrycia. Do wyboru mamy nowoczesne modyfikowane papy, membrany czy powłoki bezszwowe.

Dobrym rozwiązaniem są nowoczesne papy termozgrzewalne. Charakteryzują się one wysoką odpornością na rozciąganie, co sprawia, że doskonale sprawdzają się na dużych powierzchniach. 

Alternatywą dla tradycyjnych pap są powłoki bitumiczne, które można stosować na zimno. To gęste masy, które nakłada się pędzlem, szpachlą lub przez natrysk. Lepiki bitumiczne sprawdzają się również do przyklejania papy i tworzenia bezspoinowych pokryć dachowych.

Kolejną nowoczesną opcją przy remoncie dachu płaskiego są płynne membrany na bazie żywic poliuretanowych. Aplikuje się je wałkiem lub natryskowo. Zapewniają one jednorodną, bezszwową powłokę, odporną na różne czynniki atmosferyczne i mechaniczne. Dodatkowo niektóre produkty mają wysokie parametry odbijania promieni słonecznych, co wpływa na komfort cieplny w pomieszczeniach.

Na dach płaski można też zastosować płyty warstwowe. Składają się one z dwóch warstw blachy i rdzenia konstrukcyjno-izolacyjnego, na przykład z pianki PIR. Płyty te charakteryzują się dużą odpornością na wilgoć oraz stabilnością wymiarową, co czyni je dobrym rozwiązaniem dla dachów płaskich.

Remont dachu płaskiego z pokryciem z blachy często zakłada także ponowne malowanie jego powierzchni. Odpowiednim produktem do renowacji jest specjalistyczna farba na dach np. RAFIL Radach Farba Na Dach. Ta gruntoemalia przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. 

Farba RAFIL Radach Farba Na Dach nadaje się zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża. Tworzy szybkoschnące, wysoce elastyczne powłoki o podwyższonej odporności na działanie światła słonecznego, wody i innych czynników atmosferycznych. W zestawieniu z produktem RAFIL Podkład antykorozyjny daje mocne zabezpieczenie przed korozją.

Jak odnowić dach przy pomocy farby RAFIL Radach Farba Na Dach?

1. Stare, spękane i słabo przylegające powłoki dokładnie usuń za pomocą szczotki, szpachelki lub skrobaka.
2. Miejsca zardzewiałe przeszlifuj, aby usunąć rdzawe fragmenty i wygładzić powierzchnię. Po szlifowaniu dokładnie odpyl całą powierzchnię.
3. Całą powierzchnię zagruntuj farbą RAFIL Podkład Antykorozyjny.
4. Dobrze przyczepne powłoki trzeba zmatowić papierem ściernym i również odpylić, a następnie pokryć podkładem.
5. Do aplikacji pędzlem lub wałkiem farbę rozcieńcz do 5% rozcieńczalnikiem Radach, a do natrysków do 10%.
6. Nakładaj farbę pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Pierwsza warstwa powinna mieć grubość do 40 mikronów na sucho. Łączna grubość wszystkich warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów na sucho.
7. Zaleca się nakładać od 2 do 3 warstw farby, przy czym każda kolejna warstwa powinna być nałożona po minimum 6 godzinach od nałożenia poprzedniej.
8. Podczas nakładania kolejnych warstw unikaj osadzania się jakichkolwiek zanieczyszczeń na malowanej powierzchni. W przypadku dłuższej przerwy w malowaniu (ponad 48 godzin) lub w bardzo zapylonym otoczeniu, przed nałożeniem kolejnej warstwy rekomendujemy dokładne spłukanie powierzchni wodą i jej dokładne osuszenie.

Porady dotyczące bezpieczeństwa i utrzymania

Aby zapewnić długowieczność dachu płaskiego i zminimalizować potrzebę napraw, przeprowadzaj przeglądy co najmniej raz w roku oraz po każdej silnej burzy lub intensywnych opadach. Sprawdzaj stan pokrycia, izolacji i wszelkich złączy. Zwróć uwagę na pęknięcia, bąble, przecieki, a także stan systemów odprowadzania wody. 

Regularnie oczyszczaj dach z liści, gałęzi, śniegu, błota i innych zanieczyszczeń, które mogą gromadzić się na powierzchni. Pamiętaj też o regularnej konserwacji wszystkich metalowych powierzchni z pomocą produktów RAFIL.

‍

Na co dzień możemy jej nie zauważać, ale jest niezbędnym elementem domu, który powinien być poddawany regularnej renowacji. Malowanie rynny ocynkowanej wymaga odpowiedniego przygotowania i materiałów, co pozwoli ją uchronić przed głównym niebezpieczeństwem – korozją. Czym malować rynny ocynkowane? Sprawdź!

Z tego artykułu dowiesz się:

- dlaczego trzeba malować rynny ocynkowane,
- jaka farba na rynny ocynkowane będzie najlepsza,
- w jaki sposób malować rynnę krok po kroku.

Dlaczego malujemy rynny ocynkowane?

Rynny wykonane z metalu muszą zostać zabezpieczone przed rdzą, czemu służy właśnie ocynkowanie. Blacha pokryta cynkiem zyskuje dodatkowe właściwości antykorozyjne, co nie oznacza, że nie wymaga dodatkowej ochrony i estetycznego pokrycia. Cynk, choć zwiększa odporność metalu, także z czasem koroduje, ponieważ ciągły kontakt z takimi czynnikami jak wilgoć i promieniowanie UV sprawia, że cynkowa powłoka staje się porowata i podatna na uszkodzenia. Każde naruszenie powłoki zwiększa ryzyko wdania się rdzy w rynnę, a stąd już prosta droga do całkowitego zniszczenia metalu i wymiany rynny na nową.

Ważne!

Do wyboru rynny ocynkowanej do Twojego domu powinien Cię przekonać jeszcze jeden argument: trwałość. Cynkowanie metalu może istotnie ją przedłużyć. Przykładowo, rynny ocynkowane ze zwykłej blachy, które będziesz regularnie odnawiał, wytrzymują do 50 lat, a wykonane z miedzi i pokryte cynkiem – nawet 300 lat!

Powstawanie rys i pęknięć na jej powierzchni sprawia, że część blachy zostaje odsłonięta, co rozpoczyna proces korozji, do którego niezbędne są tlen i wilgoć, stopniowo penetrujące strukturę blachy ocynkowanej. Dodatkowym czynnikiem szkodliwym jest wysoka temperatura, która z czasem może prowadzić do łuszczenia i pękania cynkowej powłoki. Właśnie z tych względów musisz dodatkowo zabezpieczyć rynnę odpowiednią farbą do malowania, dzięki której nie tylko zyska ona większą trwałość, ale również będzie się dobrze prezentować.

Jaka farba na rynny ocynkowane będzie najlepsza?

Farba do rynny ocynkowanej musi być przystosowana do nakładania na powierzchnie metalowe. Egzaminu nie zda na przykład farba olejna, która nie jest odporna na ciągły kontakt z wilgocią, słońcem i wysoką temperaturą. W sklepach znajdziesz farby o różnych cechach.
• Popularne farby akrylowe występują w szerokiej gamie barw, są odporne na wilgoć i promieniowanie UV, ale długotrwała ekspozycja na wysokie temperatury sprawia, że mogą zmienić kolor.
• Farby alkidowe są atrakcyjne cenowo i równie trwałe, ale z czasem mogą reagować z ocynkowaną powłoką.
• Winylowe farby na rynny ocynkowane są z kolei znacznie droższe, więc musisz rozważyć, czy taka inwestycja jest opłacalna.
• Alternatywą jest też chlorokauczuk, którego wadą może być to, że tworzy jedynie połyskującą powłokę.

Dobry wyborem do malowania blachy ocynkowanej będzie farba Rafil RADACH Farba na dach, przeznaczona do malowania zewnętrznych powierzchni metalowych, w tym ocynkowanych. Zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi i promieniowaniem UV oraz przyspiesza renowację dzięki właściwościom szybkoschnącym – jest sucha w dotyku już po 60 minutach od nałożenia.

Ta farba do malowania rynien tworzy nie tylko ochronną powłokę, ale też efekt dekoracyjnego wykończenia, a w połączeniu z produktem Rafil PODKŁAD ANTYKOROZYJNY zapewnia silną ochronę przed rdzą. Przed nałożeniem farby zastosuj Rafil PREPARAT DO ODTŁUSZCZANIA, który przygotuje ocynkowaną powierzchnię do malowania, dzięki czemu emalia zyskuje lepszą przyczepność.

Malowanie rynien ocynkowanyh krok po kroku

1. Pierwsze malowanie rynny ocynkowanej powinno się odbyć po tzw. okresie sezonowania (utrwalania) cynku, co zajmuje co najmniej 4 miesiące. Gdy ocynk jest gotowy na aplikację farby, najpierw oczyść rynnę roztworem wody z amoniakiem, a ewentualne ślady rdzy wyczyść metalową szczotką. Następnie zastosuj podkład antykorozyjny.
2. W przypadku renowacji zacznij od oczyszczenia rynny ze starych powłok farby i śladów rdzy. Jeśli korozja jeszcze się nie pojawiła, usuń tylko wyraźnie odstające fragmenty powłoki, a następnie umyj rynnę, odtłuść ją specjalistycznym preparatem i zmatuj za pomocą papieru ściernego.
3. Jeżeli w metal już wdała się rdza, nie musisz być delikatny – trzeba ja usunąć mechanicznie, najlepiej na drodze szlifowania. Kolejne kroki to odpylenie powierzchni, odtłuszczenie jej i nałożenie właściwego preparatu antykorozyjnego, najlepiej kompatybilnego z farbą.
4. Gdy podkład wyschnie, możesz zacząć właściwe malowanie rynny ocynkowanej przy pomocy wybranej farby. Nakładaj ją pędzlem, od góry ku dołowi, stosując tyle warstw, ile zaleca producent, pamiętając o zachowaniu odpowiedniego odstępu czasu między nakładaniem kolejnych.
5. Po wyschnięciu Twoja rynna jest gotowa do użytku i zabezpieczona na kolejne lata.

Ostatnie wpisy: