Malowanie rynny ocynkowanej – poradnik krok po kroku

Planujesz malowanie ogrodzenia? Koszt takiej pracy zależy od wybranego rodzaju farb do ogrodzenia i innych produktów, od wielkości płotu i zakresu prac, w tym przygotowania ogrodzenia do malowania. Jak to policzyć? Podpowiadamy!

Chcesz odnowić ogrodzenie wokół domu i zastanawiasz się, ile kosztuje malowanie ogrodzenia metalowego, z siatki, z drewna czy z betonu? Sprawdź, co wziąć pod uwagę, tworząc kosztorys, a także jakie są ceny farb, impregnatów i innych produktów do renowacji ogrodzeń. Jako przykład posłużą nam niezawodne produkty RAFIL.

Co uwzględnić w kosztorysie malowania ogrodzenia – ceny, metraż, narzędzia, farby

To, ile kosztuje malowanie ogrodzenia, zależy od kilku czynników. Koszty mogą się różnić w zależności od surowca, z jakiego wykonano płot, a także jego wielkości, konstrukcji i stanu. Najwięcej farby oraz impregnatów zużyjesz, malując pełny płot, np. betonowy czy drewniany, najmniej na pomalowanie ogrodzenia z siatki. Cena będzie też uzależniona od sposobu malowania i użytej do tego techniki, a także od kosztów impregnatów i farb oraz cen narzędzi (jeśli ich nie masz).

Za najwydajniejsze i najefektywniejsze uchodzi malowanie natryskowe przy użyciu specjalnego pistoletu, jednak jeśli nie masz takiego sprzętu, do kosztorysu należy doliczyć cenę jego zakupu lub wypożyczenia, co podniesie ostateczny koszt malowania ogrodzenia.

Kiedy warto pomalować ogrodzenie natryskowo? Malowanie pistoletem malarskim jest znacznie szybsze niż pędzlem. Możesz pokryć farbą dużą powierzchnię w krótkim czasie, co oszczędza czas i wysiłek. Co więcej, malowanie natryskowe zapewnia równomierne i gładkie wykończenie, wolne od smug i zacieków. Jest to szczególnie ważne w przypadku dużych powierzchni takich jak ogrodzenia. Pistolet malarski pozwala również na dokładne pokrycie trudno dostępnych miejsc jak narożniki i zakamarki.

Ile kosztuje sprzęt do malowania natryskowego? Najprostsze i najmniejsze zestawy znajdziesz już za kilkaset zł. Lepszej jakości sprzęt to kwota kilku tysięcy zł. Profesjonalny – nawet kilkunastu tysięcy. Przy jednorazowym malowaniu ogrodzenia koszt ten może okazać się za wysoki. W takim wypadku lepiej sprzęt wypożyczyć. Cena wynajmu sprzętu zaczyna się od ok. 100 zł za dobę.

Pamiętaj też, że nie wszystkie rodzaje farb do ogrodzenia nadają się do metody natryskowej – sprawdź to przed rozpoczęciem prac.

Malowanie proszkowe ogrodzenia – cena

Malowanie proszkowe to skuteczny i efektywny sposób malowania powierzchni aluminiowych, żeliwnych czy stalowych. Ceny takiego malowania są zróżnicowane i uzależnione m.in. od rodzaju podłoża czy ogólnego stanu powierzchni przed malowaniem.

Cena malowania proszkowego ogrodzenia z surowej stali to zwykle około 30 zł/m². Jeśli malowanie poprzedzone jest nałożeniem podkładu, wówczas cena może wzrosnąć nawet dwukrotnie. Jeśli konieczne jest także wykonanie piaskowania ogrodzenia, do ostatecznej kwoty należy zwykle doliczyć 20-30 zł za m². Stawki te mogą się oczywiście różnić w zależności od oferty danego wykonawcy.

Co daje malowanie proszkowe? Zapewnia doskonałą ochronę przed rdzą i korozją, nawet w trudnych warunkach atmosferycznych. Jest to szczególnie ważne w przypadku ogrodzeń metalowych, które są narażone na działanie czynników związanych z wilgocią, mrozem czy promieniowaniem UV. Powłoka proszkowa jest bardzo twarda i odporna na zarysowania, uderzenia i pęknięcia. Dzięki temu ogrodzenie będzie wyglądać lepiej przez dłuższy czas. Powłoka proszkowa jest również odporna na działanie wielu chemikaliów, co czyni ją idealnym wyborem dla ogrodzeń w miejscach narażonych na działanie soli, detergentów lub innych substancji chemicznych.

Jak liczyć malowanie ogrodzenia? Ceny farb, gruntów i impregnatów

By oszacować koszty malowania, należy zmierzyć powierzchnię ogrodzenia i sprawdzić wydajność farby, której będziesz używać. Informacje na ten temat znajdziesz na kartach technicznych produktów malarskich.

Dobre farby do metalu, takie jak RAFIL Do Bram i Ogrodzeń, mają wydajność do 10 m²/l. Farby do betonu mogą mieć wydajność do 12 m²/l. Produkty do drewna, takie jak bejce czy lakierobejce, wystarczają zwykle na pomalowanie większej powierzchni, ale warto pamiętać, że nie zapewniają one 100% krycia. Dla porównania litr lakierobejcy może wystarczyć na pomalowanie do 20 m² ogrodzenia, a litr bejcy aż do 80 m² ogrodzenia. Pamiętaj jednak, że podane przez producenta parametry dotyczą jednej warstwy, a najczęściej ogrodzenie trzeba pomalować minimum dwa razy.

Jak liczyć malowanie ogrodzenia? Ceny farb są uzależnione od ich rodzaju, parametrów technicznych czy producenta. Na przykład 1 l antykorozyjnej farby do metalu czy gruntoemalii do dachów, rynien i parapetów (którą pomalujesz także ogrodzenie metalowe i z siatki) może kosztować około 38-45 zł. Podobne są koszty farb do betonu. Litr dobrej lakierobejcy to 40-50 zł, a litr bejcy to 35-45 zł. Do kosztów farby należy doliczyć też koszty impregnatów lub gruntów oraz ewentualnie lakierów. Ceny impregnatów ochronnych do drewna oscylują zwykle w przedziale 10-20 zł/l. Litr gruntoemalii na rdzę może kosztować 30-35 zł, a koszt litra lakieru to średnio 20-30 zł.

Ile kosztuje malowanie ogrodzenia? Cena dodatkowych materiałów

Aby odnowić ogrodzenie, często potrzebne są nie tylko farby, impregnaty czy grunty. W zależności od tego, z czego wykonany jest Twój płot, warto wziąć też pod uwagę możliwość zakupu środków, takich jak:

• szpachla do drewna, dzięki której wypełnisz ubytki w drewnie – może kosztować około 10 zł za opakowanie o pojemności 250 ml;
  ‍
  
• preparat odrdzewiający do usuwania ognisk rdzy oraz preparaty antykorozyjne – ceny są urozmaicone. Na rynku dostępne są preparaty w cenie 20 zł/l oraz środki o pojemności 0,5 l w cenie 60-70 zł;
  ‍
  
• zaprawa wyrównująca lub mieszanka cementu, piasku i wody do uzupełniania ubytków w ogrodzeniu betonowym – produkty te nie są zwykle drogie. Na przykład worek cementu kupisz już za 15 zł, a zaprawę wyrównującą za 15-30 zł;
  ‍
  
• benzyna ekstrakcyjna lub środek do usuwania plam z metalu – nawet 5 zł za 0,5 l.

Pamiętaj też, by do kosztów malowania ogrodzenia doliczyć cenę narzędzi, takich jak wałki, pędzle, kuwety, papier ścierny, szczotka do usuwania rdzy, odzież ochronna, rękawiczki czy okulary.

Podsumowanie

Oszacowanie kosztów malowania ogrodzenia należy zacząć od starannego zmierzenia powierzchni ogrodzenia i sprawdzenia, jakich zabiegów wymaga przygotowanie ogrodzenia do malowania.

Drugi etap to wybór właściwego rodzaju farby do ogrodzenia. Z gamy produktów RAFIL polecamy:

• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń — antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na uderzenia. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Aby zapewnić pełną ochronę przed korozją, stosuj ją z podkładem RAFIL Podkład Antykorozyjny.
  ‍
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Może być również stosowana do dekoracyjnego malowania podłoży betonowych i tynków cementowo wapiennych. Bardzo odporna na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne.
  ‍
• RAFIL Prosto Na Rdzę — specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz. Nadaje się do nakładania na niewielkie ogniska rdzy. Zwiększona odporność na działanie trudnych warunków atmosferycznych.

Regularne malowanie metalowego ogrodzenia to inwestycja, która się opłaca. Chroni ogrodzenie przed uszkodzeniami, poprawia jego wygląd i wydłuża żywotność. Zaplanuj budżet na to zadanie, wybierz farby RAFIL i Ciesz Się Swoim Odnowionym Ogrodzeniem!

Beton dość jednoznacznie kojarzy się z materiałem wytrzymałym, a przez to trwałym. Praktyka szybko pokazuje jednak, że chociaż z pewnością to materiał o bardzo dobrych własnościach mechanicznych, to jego powierzchnia wcale nie jest wieczna. Zanieczyszczenia czy zbierająca się w mikroszczelinach woda – to wszystko powoduje powolne niszczenie struktury betonu. Czym skutecznie zabezpieczyć beton?

Wybierz z głową

Prawdopodobnie najbardziej ekstremalną formą poradzenia sobie z niszczeniem betonowej posadzki jest… ułożenie na niej płytek (oczywiście po odpowiednim przygotowaniu powierzchni). To rozwiązanie z pewnością miałoby sens, gdyby tylko nie było nie tylko bardzo czasochłonne, ale też horrendalnie drogie w stosunku do innych możliwości. Przyjrzyjmy się zatem produktom, jakie są dostępne w sklepach, a które pomogą chronić betonowe powierzchnie.

Żywica?

Żywice syntetyczne to substancje, które znalazły zastosowanie w wielu gałęziach nauki czy przemysłu. Przede wszystkim żywice epoksydowe cechują się bardzo dobrymi parametrami oraz tworzeniem bardzo szczelnej, doskonale przylegającej do powierzchni powłoki.

Żywica to jednak dobry produkt pod pewnym specyficznym warunkiem – jeśli zależy ci na pozostawieniu widocznej surowej powierzchni. W praktyce sama żywica do zabezpieczania betonu jest stosowana raczej rzadko, większe zastosowanie znajdując w stolarstwie, gdzie przezroczystość warstwy ochronnej faktycznie jest pożądana.

Czy warto używać impregnatu?

Impregnaty do betonu to kolejna pozycja na liście środków, których możemy użyć. Decyzja o wyborze tego środka powinna być podyktowana warunkami, na jakie narażona będzie betonowa powierzchnia. Impregnaty tworzą cienką warstwę ochronną, która nie cechuje się zbyt wysoką wytrzymałością – wnika jednak w głąb betonu, bardzo dobrze zabezpieczając go przed wilgocią. To dobry wybór do zastosowania na pionowych powierzchniach, które nie będą narażone na ścieranie czy nacisk.

Warto jednak pamiętać, by wybrać produkt, który zapewni paroprzepuszczalność – najczęściej na bazie związków krzemoorganicznych. Brak tej cechy sprawi, że para próbująca przeniknąć przez beton (jeśli to na przykład ściana zewnętrzna, narażona szczególnie w zimie na duże różnice temperatur po obu stronach) dosłownie zniszczyć naniesioną powłokę, a tym samym pozbawić beton ochrony.

Farby – tak, ale odpowiednie

Tradycyjne farby do malowania ścian pełnią głównie funkcję estetyczną – nic dziwnego, ściany raczej nie są narażone na obciążenia czy ścieranie, dlatego nie jest istotne zapewnienie im odpowiedniej ochrony chemicznej czy mechanicznej. Wybór farb specjalistycznych jest jednak szeroki – te na bazie żywicy są przeznaczone właśnie dla ciebie, jeśli zależy ci na odpowiednim zabezpieczeniu betonowych powierzchni.

{{recomended-product}}

Wybór odpowiedniego rodzaju farby do betonu zależy od tego, co i gdzie chcemy pomalować. Farby epoksydowe, np. emalia epoksydowa RAFIL Na Beton, są bardzo wytrzymałe mechanicznie i chemicznie, ale nieodporne na promieniowanie UV, przez co ich zastosowanie na zewnątrz wymaga dodatkowego zabezpieczania odpowiednim lakierem. Wówczas sięgnij po lakier poliuretanowy RAFIL Na Beton, który, dzięki efektywnej penetracji porowatego podłoża oraz doskonałej przyczepności, wzmacnia je i uszczelnia. Dodatkowo tworzy jednolitą, gładką powłokę, która będzie estetyczna, szczelna i łatwo utrzymasz ją w czystości.

Farby epoksydowe to z pewnością dobry wybór na posadzkę w warsztacie lub garażu, a także w innych pomieszczeniach, w których ryzyko zabrudzenia podłogi jest szczególnie duże. Warto jednak pamiętać, że farby epoksydowe są powszechnie stosowane w przemyśle, gdzie narażone są na naprawdę trudne warunki. Być może w przydomowym warsztacie nie będzie nam potrzebna aż tak skuteczna i trwała powłoka, a zakup bardziej ekonomicznej farby okaże się równie dobrym wyborem?

Farby poliuretanowe cechują się mniejszą wytrzymałością – to jednak dobry wybór, jeśli chcesz pomalować miejsce zacienione na zewnątrz. W tej roli sprawdzą się także farby alkidowe, cenione za bardzo dobry stosunek ceny do jakości, należy jednak pamiętać, że nie powinny być używane w miejscach, gdzie poziom wilgoci jest stale wysoki lub istnieje ryzyko ciągłego kontaktu z wodą. Nie nadają się także do malowania powierzchni silnie nasłonecznionych.

Nie da się ukryć, że czynników, które warunkują wybranie odpowiedniej formy zabezpieczenia betonu jest wiele. Nasze preferencje dotyczące koloru, natężenie ruchu, łatwość czyszczenia, odporność na konkretny rodzaj zabrudzeń – to wszystko definiuje rodzaj produktu, który powinieneś wybrać.

Prawdopodobnie najbardziej popularnym rozwiązaniem wciąż pozostają farby na bazie żywic syntetycznych, jednak i tutaj warto pamiętać, że odpowiedni rodzaj farby także zależy od tego, gdzie i w jakim celu chcemy ją wykorzystać. Na pewno dobrze zastanowić się przed malowaniem powierzchni zewnętrznych, narażonych na działanie światła słonecznego – w przypadku pomieszczeń wybór jest znacznie szerszy i uzależniony od naszych potrzeb i budżetu przeznaczonego na remont.

Jeśli lubisz majsterkować, aktywnie pracujesz na działce lub po prostu przeprowadzasz remont – podpowiadamy, gdzie wyrzucić puszki po farbie i jakie są zasady ich utylizacji.‍

Przy okazji malowania różnych elementów z betonu i metalu pojawia się potrzeba prawidłowej utylizacji opakowań. Puszka po farbie nie powinna trafiać do kosza z innymi śmieciami – przewidziano dla niej inną drogę.

Zdarza się też, że po skończonej pracy zostaje jeszcze trochę farby. Najlepiej wykorzystać ją do kolejnego malowania, ale nie zawsze jest to możliwe. Jednocześnie nawet najlepszej jakości produkt po kilku latach traci swoje właściwości, szczególnie jeśli nie jest przechowywany prawidłowo. Podpowiadamy, gdzie wyrzucić farbę w sposób odpowiedzialny i przyjazny środowisku.

Jak segregować puszki po farbie?

Puszki po wykorzystanych środkach malarskich nie są typowymi odpadami metalowymi. Odpowiednie przepisy o ochronie środowiska i odpadach klasyfikują opakowania farb jako odpady budowlane oraz lakiernicze. Nie nadają się więc one wprost do recyklingu i dlatego też należy postępować z nimi w odpowiedni sposób. Jak sortować i gdzie wyrzucać pojemniki po farbie, informują też sami producenci. Informacje te znajdziesz na etykiecie produktu. 

Kiedy puszki po farbie stają się odpadem niebezpiecznym?

Do typowych odpadów niebezpiecznych można zaklasyfikować opakowania farb i lakierów, które w swoim składzie zawierają substancje szkodliwe dla środowiska. W jaki sposób dowiedzieć się, czy farba, którą właśnie malujesz, może stanowić takie zagrożenie dla przyrody? Z pomocą przychodzi etykieta produktu. Producenci są zobowiązani do przekazania wyraźnej i pełnej informacji o potencjalnej szkodliwości produktów. Jeśli więc na opakowaniu farby lub lakieru znalazło się stosowne oznaczenie – dla bezpieczeństwa traktuj je jako odpad potencjalnie niebezpieczny. 

Jednocześnie praktycznie każda farba, jeśli jest nieodpowiednio użytkowana i przechowywana, może stanowić zagrożenie dla przyrody. Nie powinna być więc wylewana w nieprzeznaczonych do tego miejscach. Warto też pamiętać o dokładnym sprzątaniu miejsca malowania i usuwaniu plam. Nawet mała ilość niezabezpieczonej lub pozostawionej farby może sprawić, że zainteresują się nią np. owady lub zwierzęta, co może okazać się dla nich szkodliwe. 

Farba lub lakier staje się szczególnym zagrożeniem zwłaszcza, wtedy gdy dostanie się do wody. Nawet jeśli nie jest bezpośrednio trująca, może wywoływać niekorzystne zmiany, jak chociażby zmętnienie i osadzanie na roślinach. Płynąca woda może dodatkowo roznosić niepożądaną substancję na duże odległości.

Przy okazji odpowiedzi na pytanie, gdzie wyrzucić puszki po farbie, warto też zwrócić uwagę na zagrożenie pożarowe. Część produktów do malowania ma w swoim składzie substancje łatwopalne lub jest nimi rozcieńczana. Opakowania lub resztki takich farb zawsze trzeba traktować jak odpad niebezpieczny i przechowywać w odpowiedni sposób. Oczywiście podstawą jest trzymanie produktów z dala od źródła ognia i nadmiernego nagrzewania. Podczas oddawania takich opakowań do punktu zbiórki, również warto poinformować o tym fakcie obsługę.

Punkty recyklingu i zbiórki specjalistycznych odpadów

Gdzie wyrzucać farbę lub opakowania po niej? Na pewno nie do domowego śmietnika. Jak już wspomnieliśmy, brudne metalowe puszki nie nadają się do bezpośredniego recyklingu. Z tego też powodu nikt nie przyjmie ich na skupie złomu. Niezbyt dobrym pomysłem będzie również wyrzucanie do frakcji odpadów zmieszanych. Farby i lakiery nie powinny się w nich znajdować, bo pozostawione na wysypiskach przez lata mogą przesączać się lub emitować szkodliwe opary.

Pamiętaj, że w przypadku wykrycia pozbywania się odpadów w nieodpowiedzialny sposób, odpowiednie służby mogą nałożyć dotkliwy mandat lub wszcząć procedury karne.

Najlepszym i najdostępniejszym miejscem, gdzie można wyrzucić stare farby, jest punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych (tzw. PSZOK). Tego rodzaju miejsca  muszą prowadzić wszystkie gminy. Jednocześnie obowiązkiem jest odpowiednia selekcja przekazywanych materiałów. Jeśli uzbierało się sporo opakowań i zechcesz się ich pozbyć, najlepszym rozwiązaniem będzie kontakt z PSZOK i pytanie, czy takie puszki przyjmą. Zazwyczaj nie ma z tym problemu, jeśli przekazywane farby nie stanowią odpadów szczególnie niebezpiecznych. Warto też pamiętać, że punkty selektywnej zbiórki obsługują tylko mieszkańców indywidualnych i nie odbierają odpadów od podmiotów komercyjnych.

Odpowiedzialne pozbywanie się resztek farby

Ciekawą opcją oferowaną przez niektóre firmy, jest zwrot do sklepu lub bezpośrednio do producenta. Farba, która dla Ciebie jest już zbędnym odpadem, dla profesjonalnej firmy może okazać się cennym i bezpłatnym surowcem, który z powodzeniem można ponownie wykorzystać. W ten sposób produkt zyskuje drugie życie, środowisko jest mniej obciążone, a Ty pozbywasz się problemu.

Zdarza się też, że niektóre opakowania stoją w szopie lub garażu przez długie lata. Gdzie wyrzucać stare farby? W większości nadal nie mogą i nie powinny trafiać do odpadów komunalnych, więc ich droga jest podobna – najlepsze dla nich miejsce to PSZOK. 

Praktyczne sposoby na wykorzystanie pozostałości farb

Ponieważ potrzeba jest matką wynalazku, także w przypadku materiałów do malowania przy odrobinie inwencji można znaleźć dla nich nowe zastosowywania. Jeżeli po skończonej pracy zostało ci trochę farby, pomyśl, czy coś jeszcze w domu nie wymaga zabezpieczenia lub odświeżenia. Resztką farby czy lakieru można z powodzeniem pomalować stary betonowy murek, czy ozdobić schody. 

Jeżeli nie masz szczególnych potrzeb, dobrym rozwiązaniem jest przekazanie resztki farby np. znajomym lub sąsiadom. 

Profesjonalne usługi utylizacji odpadów malarskich

Jeżeli z jakichś względów zdarzyło Ci się korzystać z farby czy lakieru, którego skład klasyfikuje go jako substancję niebezpieczną, najlepszą metodą utylizacji jest obsługa ze strony specjalistycznej firmy. 

Może się zdarzyć, że nawet w przypadku typowych farb PSZOK odmówi ich przyjęcia, jeśli będzie to znaczna liczba opakowań. Warto wiedzieć, że na rynku są profesjonalne podmioty, które mogą pomóc w takiej sytuacji. Jest to o tyle wygodne, że zazwyczaj odbierają odpady na miejscu i stosują wymagane procedury, a Ty nie musisz się już niczym martwić. Druga strona medalu to fakt, że za profesjonalną usługę utylizacji trzeba będzie zapłacić.

Z opakowaniami produktów malarskich należy postępować odpowiedzialnie. Wiesz już, gdzie wyrzucić puszki po farbie oraz jak i gdzie wyrzucać starą farbę. A my zapraszamy do sklepów po nowe produkty RAFIL, które pozwolą Ci odświeżać i zabezpieczać otoczenie domu na długie lata.

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!