Najczęstsze błędy przy malowaniu powierzchni ocynkowanych

‍Zardzewiały rower to problem wielu miłośników dwóch kółek. Kłopoty pojawiają się zwłaszcza po zimowej przerwie. Jeśli ten problem dotyczy również Ciebie, sprawdź domowe sposoby, jak usunąć rdzę z roweru i poznaj polecane farby antykorozyjne, które pomogą zabezpieczyć metalowe części roweru na dłużej!

Nawet jeśli trzymasz rower w domowym zaciszu, może się zdarzyć, że na metalowych elementach pojawi się rdza. Wystarczy kilka przejażdżek po deszczu, wilgoć czy mało staranne oczyszczenie metalowych części.

Jak pozbyć się rdzy z roweru? Jak zadbać o jednoślad, by był mniej podatny na korozję? Czy receptą na zardzewiały rower może być farba do metalu? Sprawdź wskazówki w naszym artykule. 

Rozpoznawanie i przyczyny powstawania rdzy

Rdza na rowerze zdarza się często. Powstaje na skutek korodowania – procesu utleniania żelaza i jego stopów, który objawia się rdzawym nalotem. Najczęstszą przyczyną korozji metalu (w tym metalowych części w rowerze) jest wilgoć. Nawet krótka jazda w deszczu naraża rower na kontakt z wodą, co prowadzi do utleniania metalowej powierzchni i powstawania ognisk rdzy – z czasem niedużych, a stopniowo coraz większych. Im dłużej rower jest używany, tym większe ryzyko wystąpienia rdzy. 

Przyczyną występowania rdzy na rowerze jest też niewłaściwe przechowywanie sprzętu. Najlepiej byłoby trzymać rower w suchym miejscu. W praktyce jednak często pozostawia się go na balkonie, w wilgotnym garażu, na klatce schodowej. Dziecięce rowery nierzadko „zalegają” przy domu czy nawet zostają porzucone w trawie przez kilka dni lub tygodni. To idealne środowisko do powstawania rdzy. 

Które rowery są najbardziej podatne na rdzewienie? Nawet sprzęty z ramami aluminiowymi, które są bardziej odporne na korozję, mogą w końcu ulec rdzy. W tym przypadku proces jest jednak wolniejszy. 

Wilgoć działa na wszystkie metalowe części, szczególnie w okresach długiej nieaktywności, np. zimą. Gdy rower przez kilka miesięcy stoi nieużywany, na wiosnę często zauważa się korozję na łańcuchu, tarczach hamulcowych, na kierownicy czy innych elementach. 

Łatwo korozję łapią też łożyska kół, śruby, tarcze hamulcowe, linki przerzutek oraz zębatki. To właśnie te elementy mają najczęstszy kontakt z wodą i zanieczyszczeniami z drogi, co zwiększa ryzyko powstawania rdzy. Metalowe elementy, które znajdują się blisko podłoża, zbierają wilgoć, brud i błoto. Brud zaś przyspiesza proces korozji. W takiej sytuacji wystarczy jeden sezon, aby zobaczyć na metalowych częściach rdzawy nalot. 

Jakie skutki ma korozja w przypadku roweru? Po pierwsze, pogarsza wygląd jednośladu. Co gorsza jednak, mocno wpływa na komfort jazdy i sprawność techniczną jednośladu. Na szczęście rower można przywrócić do stanu sprzed korozji dzięki odpowiednim technikom czyszczenia i konserwacji metalu. W dalszej części artykułu dowiesz się jak usunąć rdzę z roweru. 

Jak usunąć rdze z roweru – domowe sposoby

Jak usunąć rdzę z roweru? To klucz, by przedłużyć żywotność sprzętu i zachować jego ładny wygląd. Metod, jak odrdzewić rower jest sporo – do dyspozycji masz sposoby domowe i wiele profesjonalnych środków, od odrdzewiaczy po specjalistyczne farby do metalu.

Domowe metody cieszą się dużą popularnością ze względu na niski koszt i wysoką skuteczność (choć w trudnych przypadkach mogą być niewystarczające). Czym usunąć rdzę z roweru bez profesjonalnych środków?

1. Jak odrdzewić rower? Wykorzystaj Kwasek cytrynowy

Kwasek cytrynowy, którego zwykle używa się w kuchni, doskonale sprawdza się także jako środek do usuwania rdzy. Wystarczy rozpuścić 2-3 łyżeczki kwasku w gorącej wodzie, a następnie włożyć do roztworu zardzewiałe elementy roweru – np. łańcuch czy śruby.

Jeżeli nie da się zdemontować niektórych części, przetrzyj je gąbką nasączoną roztworem. Alternatywą jest sok z cytryny zmieszany z solą – taka mikstura daje podobny efekt. Dzięki właściwościom kwasku rdza rozpuszcza się, a metal odzyskuje swój dawny wygląd.

2. Czym usunąć rdzę z roweru? Sposób z octem

Ocet to kolejny domowy środek, który skutecznie usuwa rdzę. W przypadku demontowalnych elementów, takich jak łańcuch, można je zanurzyć w occie na kilka godzin. Taka kąpiel sprawi, że rdza zacznie odpadać.

Większe elementy, które trudno zdemontować, możesz przetrzeć szmatką nasączoną octem. Ten sposób jest skuteczny i bezpieczny dla rowerowych części.

3. Co na rdzę na rowerze? Soda oczyszczona

Soda oczyszczona to skuteczny środek na rdzę. Aby przygotować pastę czyszczącą, zmieszaj sodę z wodą, tworząc gęstą masę. Następnie nałóż ją na zardzewiałe elementy roweru i pozostaw na około dwie godziny.

Po tym czasie usuń rdzę za pomocą szczotki o miękkim włosiu. Efekty powinny być zauważalne już po pierwszym użyciu, a cała procedura jest bezpieczna dla metalowych elementów roweru.

Profesjonalne środki do usuwania rdzy

Oprócz domowych metod w sklepach znajdziesz także specjalistyczne preparaty przeznaczone do usuwania rdzy. Ich zaletą jest wysoka skuteczność, ale także bezpieczeństwo stosowania.

Będą to np. środki chemiczne do usuwania korozji z różnych części roweru. Takie preparaty możesz stosować na elementach metalowych jak łańcuch, kierownica czy rama. Produkty te skutecznie rozpuszczają rdzę, a jednocześnie nie niszczą powierzchni metalu. Zwróć jedynie uwagę, aby stosować je zgodnie z zaleceniami producenta.

Zabezpieczanie roweru przed przyszłą korozją

Oprócz środków do usuwania rdzy polecamy również preparaty konserwacyjne, które zapobiegają ponownemu pojawieniu się korozji. Regularne smarowanie łańcucha czy pokrycie metalowych elementów odpowiednim środkiem ochronnym pozwala na utrzymanie roweru w dobrej kondycji przez długi czas.

Skutecznym sposobem, by uchronić rower przed korozją, a przynajmniej, by zdecydowanie spowolnić jej postęp, są farby antykorozyjne. Do wyboru masz kilka różnych rodzajów farb.

Jeśli zależy Ci na intensywnym kolorze, podpowiadamy, by metalowe części roweru (np. ramę czy kierownicę) pomalować farbą chlorokauczukową np. RAFIL Chlorokauczuk. Ten specjalistyczny rodzaj farby zawiera w swoim składzie żywice chlorokauczukowe. Jest to farba o bardzo wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne, wilgoć, środki chemiczne oraz uszkodzenia mechaniczne. Ze względu na swoje właściwości często stosuje się ją do malowania powierzchni narażonych na wilgoć i korozję, w tym rowerów.

RAFIL Chlorokauczuk tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. W zestawieniu z produktem RAFIL Podkład Chlorokauczukowy zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną malowanych powierzchni metalowych. Farba ta dostępna jest w 20 żywych kolorach, w tym np. w kolorze czerwonym, zielonym czy niebieskim.

Druga propozycja farby antykorozyjnej to RAFIL Prosto Na Rdzę. To specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz. Ta łatwa w aplikacji, szybkoschnąca farba charakteryzuje się doskonałą przyczepnością i dobrym kryciem. Dzięki trwałej i elastycznej powłoce doskonale chroni powierzchnie metalowe przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi i przed korozją. Dostępna jest w wielu kolorach i kilku rodzajach wykończenia – połysk, mat, półmat, młotkowy. Można ją także kupić w sprayu.

Sposobów, jak usunąć rdzę z kierownicy roweru, ramy i innych metalowych części, jest sporo. Pamiętaj, że kluczowe jest zabezpieczenie metalu przed rdzewieniem. Odpowiednie do tego będą środki RAFIL.

‍

Malowanie natryskowe pozwala nanosić farbę szybciej, wygodniej i wydajniej. Duże znaczenie ma tu jednak właściwa technika malowania oraz odpowiednie przygotowanie produktu. Jak rozcieńczyć farbę do malowania pistoletem? Sprawdź instrukcję krok po kroku. 

Malowanie natryskowe to zdecydowanie najszybsza metoda aplikacji farby, szczególnie na dużych powierzchniach takich jak ściany, bramy garażowe czy dachy. Farba jest nanoszona równomiernie i cienko, co pozwala na szybkie pokrycie całej powierzchni bez konieczności ponownego malowania.

Malowanie natryskowe zapewnia gładkie, jednolite wykończenie bez smug i zacieków, które często powstają podczas malowania pędzlem lub wałkiem. Co więcej, zużyjesz mniej farby niż podczas tradycyjnego malowania. Dzieje się tak, ponieważ produkt nanosi się precyzyjnie na powierzchnię, bez rozchlapywania i spływania. Farba nie kapie, a do tego szybko dociera w trudno dostępne miejsca jak narożniki czy zakamarki. 

Największym wyzwaniem przy malowaniu natryskowym jest odpowiednie przygotowanie farby, która powinna być rzadsza niż fabryczny produkt. Jak rozcieńczyć farbę do malowania pistoletem? Piszemy o tym w artykule. 

Wybór odpowiedniego rozcieńczalnika

Do rozprowadzania farby natryskowo służy specjalny pistolet. Można z jego pomocą nanosić farby akrylowe, lateksowe, olejne, bejce, lakiery, lakierobejce czy impregnaty. Należy jednak zadbać o to, by farba do pistoletu malarskiego, nie była zbyt gęsta i nie zatkała dyszy. Z kolei zbyt rzadki środek zacznie spływać, przez co na ścianie pojawią się smugi. 

Właściwe rozcieńczenie farby pozwoli aplikować ją wygodnie i szybko, bez tworzenia na powierzchni kropelek oraz smug. 

Z czym rozrabiać farbę do pistoletu malarskiego? 

Wybór rozcieńczalnika zależy od rodzaju farby. Preparat musi być do niej przeznaczony. Takie informacje sprawdzisz w specyfikacji technicznej produktu lub na instrukcji dołączonej do opakowania. 

Zwykłe farby lateksowe czy akrylowe rozcieńcza się wodą. Do wielu innych produktów dedykowane są specjalne rozcieńczalniki. Jeśli np. planujesz malować dach farbą RAFIL Radach Farba Na Dach, produkt odpowiedni do jej rozcieńczenia to RAFIL Radach Rozcieńczalnik. Służy on także do rozcieńczania farb RAFIL Podkład Antykorozyjny oraz RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

Rozcieńczalnik należy dozować do produktu małymi porcjami. Po dodaniu każdej porcji, produkt rozcieńczany należy starannie wymieszać oraz przed aplikacją sprawdzić, czy lepkość robocza wyrobu odpowiada wymaganej i zalecanej przez producenta. Rozcieńczalnik należy też dozować dokładnie według wskazań zawartych na etykiecie i karcie technicznej farby. 

Wybierając produkt do malowania natryskowego, zwróć uwagę, czy metoda malowania jest dozwolona w przypadku danej farby. Odpowiednią informację znajdziesz na opakowaniu farby oraz w kartach technicznych dostępnych np. na stronie producenta. 

Proporcje i technika mieszania farby 

Na czym polega malowanie natryskowe? Na sprzęt do tego rodzaju aplikacji powłoki malarskiej składa się:

• pistolet malarski;
• agregat malarski ze sprężarką;
• przewód łączący oba urządzenia – wąż ciśnieniowy i dysza;
• regulator ciśnienia;
• filtr do pistoletu malarskiego.

Niezbędne będą także środki ochrony osobistej, takie jak kombinezon ochronny i maska. Sprzęt do malowania natryskowego można kupić lub wypożyczyć, co będzie zdecydowanie bardziej opłacalne przy malowaniu okazjonalnym. 

Zwróć uwagę, że wyróżniamy kilka rodzajów malowania natryskowego i wybór odpowiedniego produktu jest od tego uzależniony. 

• ‍Natrysk powietrzny niskociśnieniowy HVLP – farba rozprowadzana jest tu z pomocą powietrza o niskim ciśnieniu, maksymalnie 0,9 bar. Powstaje delikatny strumień farby, odpowiedni np. do części samochodowych, listew, stolarki budowlanej oraz do lekkich i rzadkich farb oraz lakierów. 
• ‍Natrysk pneumatyczny – rozprowadzanie farby przy pomocy sprężonego powietrza pod ciśnieniem od 3 do 6 bar. Podczas malowania wytwarza się brudząca mgiełka, a nanosić w ten sposób można tylko rzadkie powłoki, np. lakiernicze. 
• ‍Natrysk hydrodynamiczny – w tej metodzie pistolet malarski wyrzuca farbę pod bardzo wysokim ciśnieniem, sięgającym nawet 250 bar. Nie wykorzystuje się do tego powietrza, dzięki czemu nie powstaje mgiełka. To najpopularniejsza metoda natryskowego malowania powierzchni. 

W jakich proporcjach rozcieńczyć farbę do malowania natryskowego? 

Szczegółowe informacje znajdziesz w kartach technicznych danego produktu. Najczęściej jest to od 5% do 10% składu gotowej farby. Trzymaj się ściśle tych instrukcji, aby zbyt gęsta farba nie zatkała dysz pistoletu, a zbyt rzadka nie spowodowała nieestetycznych zacieków. 

Warto też pamiętać, że przed wlaniem do pistoletu farbę natryskową trzeba przefiltrować. W ten sposób usuniesz z niej grudki i zanieczyszczenia, które mogłyby zatkać dysze. Dobrze jest też zrobić test na niewielkiej powierzchni, sprawdzając, czy stopień rozcieńczenia farby i siła krycia jest odpowiednia.

Testowanie konsystencji i aplikacja

Jak sprawdzić, czy farba do pistoletu jest odpowiednio rozcieńczona? Profesjonaliści używają odpowiedniego sprzętu – lepkościomierza. 

Lepkościomierz to inaczej kubek wypływowy lub kubek Forda. Wygląda jak niewielki metalowy pojemnik. Służy do mierzenia lepkości cieczy aplikowanych produktów takich jak farby czy lakiery. Standardowy kubek Forda wykonuje się na podstawie międzynarodowej normy określającej działania służące do określenia lepkości przy użyciu kubka Forda DIN – DIN EN ISO 2431.

Jak działa lepkościomierz? 

Pojemnik ma na dole dziurkę, najczęściej jest to 4 mm przy pojemności 100 ml. Pomiaru dokonuje się przez napełnienie kubka rozcieńczoną farbą i zmierzenie czasu swobodnego wypływu całego materiału z kubka przez otwór znajdujący się w na jego dnie. Czas wypływu farby określa lekkość cieczy. Im dłużej farba wypływa, tym jest mniej lepka.

Jak używać kubka wypływowego? 

1. Wypełnij kubek farbą. Przed wlaniem farby do pojemnika dobrze ją wymieszaj.
2. Umieść kubek wypływowy z rozcieńczoną farbą na płaskiej powierzchni.
3. Zwróć uwagę, że lepkość mierzymy w temperaturze pokojowej – ok. 20 stopni Celsjusza. Temperatura powietrza ma bardzo duży wpływ na lepkość produktu.
4. Włącz stoper, aby zmierzyć czas, w jakim farba wypływa z kubka.
5. Zapisz otrzymany wynik.
6. Porównaj czas wypływu farby z optymalnym czasem zalecanym przez jej producenta. Np. lepkość farby RAFIL Radach Farba Na Dach to od 98 do 125 sekund mierzone w kubku Forda 4 mm.
7. Jeśli czas wypływu farby jest krótszy niż zalecany przez producenta, oznacza to, że farba jest za gęsta i należy ją dodatkowo rozcieńczyć. I odwrotnie – jeśli Twój czas jest dłuższy, farba jest zbyt rozcieńczona.

{{recomended-product}}

Po uzyskaniu odpowiedniej lepkości i sprawdzeniu, czy jest optymalna, możesz przystąpić do malowania. Farbę nanosi się zachowując zalecaną odległość między pistoletem a malowaną powierzchnią. Musisz też unikać zbyt długiego zatrzymywania się w jednym miejscu, ponieważ prowadzi to do zacieków.

Wiesz już, jak rozcieńczyć farbę do pistoletu oraz jak sprawdzić, czy produkt ma odpowiednią lepkość. Życzymy Ci udanego malowania i zapraszamy do skorzystania z oferty produktów RAFIL!

Chcesz odnowić metalową bramę, drzwi, żeliwny stół, a może ławkę ogrodową? Potrzebujesz specjalistycznej farby do metalu oraz narzędzi – pędzla i wałka. Co warto wiedzieć o malowaniu metalu wałkiem? Jakie powierzchnie się do tego nadają?

Metalowe meble i inne elementy w domu oraz wokół niego z powodzeniem można odnawiać i malować. Jeśli mówimy o żeliwnym ogrodzeniu, bramie czy meblach ogrodowych, regularne malowanie metalu wałkiem lub pędzlem jest wręcz niezbędne. Malowanie zabezpiecza żeliwne elementy przed korozją i przedłuża czas ich użytkowania.

Do nakładania farby do metalu najczęściej używa się różnej szerokości pędzli. Gładkie i płaskie powierzchnie zdecydowanie lepiej odnawiać jednak przy pomocy wałka. Jaki wałek do malowania metalu wybrać? W jaki sposób nakładać farbę, aby uniknąć nieestetycznych marszczeń czy odchodzenia nowej powłoki? W artykule udzielamy odpowiedzi na te pytania. Podpowiadamy również, jak krok po krok zabrać się za malowanie metalu wałkiem.

Przeczytaj również: Klasa korozyjności a wybór farby do metalu – co warto wiedzieć?

Malowanie żeliwa – co trzeba o nim wiedzieć?

W domu i jego otoczeniu nie brakuje elementów wykonanych z żeliwa lub innych stopów metali. Najczęściej są to przęsła ogrodzeniowe, bramy i bramki, ogrodowe stoły, ławki i krzesła żeliwne, a także balustrady czy grzejniki. Każdy z tych elementów można i warto regularnie odnawiać. Nadaje się im wtedy odświeżony, atrakcyjny wygląd oraz – co jeszcze ważniejsze – zabezpiecza metalową powierzchnię przed korozją.

Każdy metal koroduje, ale żeliwo, czyli stop żelaza i węgla, jest na nie wyjątkowo podatne. Żeliwo ma pozytywne właściwości – jest twarde, wytrzymałe, odporne na uszkodzenia mechaniczne, długowieczne. Ma jednak jedną, zasadniczą wadę – łatwo rdzewieje.

Dotyczy to przede wszystkim mebli, ogrodzeń, bram czy balustrad schodów, które znajdują się na zewnątrz domu. Pod wpływem deszczu i śniegu żeliwna powłoka niezabezpieczona odpowiednią farbą antykorozyjną narażona jest na korodowanie, które z czasem prowadzi do nieodwracalnego uszkodzenia żeliwnych elementów i utraty ich właściwości.

{{recomended-product}}

Korodowaniu metalu zapobiega powłoka, jaką tworzy farba do metalu taka jak RAFIL Chlorokauczuk. Warstwa farby chroni żeliwo przed wilgocią, a dodatkowo wzmacnia je i nadaje mu atrakcyjny wygląd.

Czym malować żeliwo?

Do malowania żeliwa możesz użyć wałka lub pędzla. Decyzja o tym, jakie narzędzie wybrać, zależy od wielkości malowanej powierzchni, jej wyglądu, a także Twojej wygody i wydajności prac.

Malowanie wałkiem metalu – kiedy warto?

Wałek będzie idealnym narzędziem, jeśli do malowania masz dużą i gładką powierzchnię. Wałek do malowania metalu pokryje ją o wiele szybciej niż jakikolwiek pędzel. Oszczędzisz więc sporo czasu, a także farby, bo malowanie metalu wałkiem jest wydajniejsze.

Ten sposób aplikacji farby ma jeszcze jedną ważną zaletę. Powłoka, która powstaje przy pomocy wałka, jest gładka, równomierna i jednorodna. Przęsło bramy albo blat stołu będą wyglądać ładniej.

Jaki wałek do malowania metalu wybrać? Powinien on mieć odpowiedni rozmiar – im większy, tym szybciej będziesz pokrywać powierzchnię. Najlepiej mieć pod ręką dwa wałki – jeden większy, drugi mniejszy.

Koniecznie zwróć uwagę na to, jaką strukturę ma Twój wałek. Powinna być jak najgładsza, z mało widocznymi porami lub z bardzo krótkim włosiem. To ważne, ponieważ porowaty wałek przeniesie ten wzór na malowaną powierzchnię, a od żeliwnej bramy, balustrady czy stołu oczekuje się, aby wyglądała gładko i estetycznie.

Wybierając wałek do malowania metalu, sprawdź też, czy uchwyt leży wygodnie w dłoni i czy ma odpowiednią długość. Dobierz go do rodzaju malowanej powierzchni. Do niewielkiej wystarczy krótki wałek, do ogrodzeń lepszy będzie dłuższy, z teleskopową rączką.

Przeczytaj również: Malowanie ławki ogrodowej z metalu – czym i jak to zrobić?

Malowanie pędzlem metalu – kiedy warto?

Pędzel do malowania metalu będzie lepszym wyborem, gdy powłokę trzeba nałożyć na drobne, wąskie elementy o skomplikowanej strukturze. Wałek sobie z nimi nie poradzi. Pędzel łatwo dotrze do zakamarków, a także wyrówna zacieki.

Kształt pędzla dobierz do rodzaju malowanej powierzchni. Do płaskich i większych powierzchni wybierz pędzel płaski. Do zakamarków – pędzel okrągły. Do miejsc trudno dostępnych (np. w klasycznych kaloryferach) najlepszy będzie pędzel na długim trzonku, tzw. kaloryferowiec.

Jaką farbę do malowania metalu wybrać?

Wybór odpowiedniego produktu do malowania metalu zależy przede wszystkim od tego, czy malowane elementy służą wewnątrz budynku, czy też na zewnątrz. Żeliwne meble, balustrady czy ogrodzenia narażone są na codzienny kontakt z wilgocią, wiatrem i promieniami UV. Dlatego potrzebujesz specjalistycznego produktu, który zabezpieczy metalową powierzchnię przed korozją i nada jej elastyczną, ale wytrzymałą powłokę.

Takim produktem jest farba chlorokauczukowa RAFIL Chlorokauczuk. Jej przeznaczenie to ochronno-dekoracyjne malowanie powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Można też przy jej pomocy odnawiać tynki cementowo-wapienne oraz beton.

Farba wyróżnia się zwiększoną odpornością na niekorzystne warunki atmosferyczne. Niestraszny jej śnieg, deszcz, słońce, niskie i wysokie temperatury. Tworzy trwałą powłokę, która skutecznie zabezpiecza malowaną powierzchnię przed korozją. Dodatkowo sprawia, że żeliwny czy stalowy element jest odporniejszy na zarysowania, uderzenia i inne uszkodzenia mechaniczne. Farba RAFIL Chlorokauczuk Dostępna Jest W20 kolorach RAL, od białego po czarny. Nadaje malowanym powierzchniom połysk i odświeża ich wygląd.

Warto wiedzieć, że aby uzyskać pełną ochronę antykorozyjną, przed malowaniem powierzchni farbą RAFIL Chlorokauczuk trzeba koniecznie użyć farby gruntującej RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. Grunt zwiększy przyczepność właściwej farby nawierzchniowej, która stworzy wtedy elastyczną, trwałą powłokę, w pełni odporną na korozję aż do 8 lat.

Jak zabezpieczyć żeliwo przed korozją? Poradnik

Jak odnowić żeliwną powierzchnię przy pomocy farby RAFIL Chlorokauczuk i jak zabezpieczyć metal przed korozją? Oto poradnik krok po kroku.

1. Z powierzchni, którą chcesz malować, usuń piasek, ziemię, liście i inne zanieczyszczenia.
2. Jeśli żeliwo było wcześniej malowane, powłokę trzeba zmatowić, używając do tego drobnoziarnistego papieru ściernego.
3. Przed malowaniem powierzchnia powinna być sucha, czysta, wolna od olejów, smarów i zanieczyszczeń.
4. Przed malowaniem właściwą farbą, powierzchnię zabezpiecz przy pomocy RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. Nałóż 1-2 warstwy. Wystarczy jedna warstwa podkładu. Jeśli jednak podłoże jest bardzo zniszczone, warto nałożyć kolejną warstwę gruntu na mokrą powierzchnię w czasie od 20 minut do 1,5 godziny.
5. Farbę RAFIL Chlorokauczuk nałóż do 1 godziny od nałożenia podkładu chlorokauczukowego lub po minimum 72 godzinach od czasu wyschnięcia warstwy podkładowej.
6. Ważne, aby każdą z warstw farby RAFIL Chlorokauczuk nakładać w krótkim czasie, „na mokro”. Zapobiegnie to marszczeniom powłoki. Kolejne warstwy produktu nakładaj w czasie do 2 godzin.
7. Jeśli nie uda Ci się dotrzymać odstępów czasowych, musisz czekać minimum 5 dni, zanim nałożysz kolejną warstwę farby.

Malowanie metalu wałkiem przyspiesza prace, a powierzchni nadaje estetyczny, gładki wygląd. Koniecznie sprawdź ofertę produktów dekoracyjnych do metalu marki RAFIL. Znajdziesz tu z pewnością farbę odpowiednią do Twoich potrzeb!

Sprawdź ofertę produktów RAFIL!

Prawidłowe przygotowanie powierzchni stalowych przed malowaniem to kluczowy etap, który bezpośrednio wpływa na trwałość i estetykę powłoki malarskiej. Obejmuje ono kontrolę czystości, stopnia chropowatości, odtłuszczenia oraz obecności pyłu i zanieczyszczeń jonowych. Procesy te powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi normami, które określają zarówno metody oceny, jak i dopuszczalne tolerancje.

Ocena stopnia czystości powierzchni stalowej

Kontroli stanu przygotowania powierzchni podlegają następujące właściwości:

• wygląd powierzchni,
• stopień czystości podłoża,
• profil powierzchni (chropowatość)
• obecność zatłuszczeń,
• obecność zapylenia,
• obecność zanieczyszczeń jonowych.

Kontrolę stopnia czystości można przeprowadzać w porównaniu do barwnych wzorców fotograficznych załączonych do norm:

• PN-ISO 8501-1: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie skorodowania i stopnie przygotowania niezabezpieczonych podłoży stalowych oraz podłoży stalowych po całkowitym usunięciu wcześniej nałożonych powłok.”
• PN-ISO 8501-2: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie przygotowania wcześniej pokrytych powłokami podłoży stalowych po miejscowym usunięciu tych powłok.”

Podczas kontroli powierzchni przed malowaniem należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne oczyszczenie szwów spawalniczych, złączy, nitów, miejsc trudnodostępnych, gdyż często mogą tam pozostać zanieczyszczenia.

Dopuszczalne wady powierzchni przygotowanej do malowania, które zależą od agresywności korozyjnej środowiska, zawarte są w normie PN-ISO 8501-3. Oczyszczona powierzchnia nie powinna wykazywać jednak większych uszkodzeń.

Typowa chropowatość podłoża, określona parametrem Rz, powinna wynosić 35–70 μm. Ocenę przeprowadza się przy pomocy:

1. Przyrządu do pomiaru chropowatości (np. aparatem firmy Elcometer)
2. Porównania badanej powierzchni z wzorcami (płytki metalowe podzielone na segmenty różniące się średnią wysokością chropowatości – norma PN-ISO 8503-2), lub dotykowo przesuwając po wzorcowej i badanej powierzchni paznokieć lub drewienko.
   Z uwagi na kształt ścierniwa dostępne są dwa wzorce:
   • S – dla ścierniw kulistych: kulki szklane, śrut staliwny i żeliwny kulisty
   • G – dla ścierniw ostrokrawędziowych: żużel pomiedziowy, piasek, korund, śrut żeliwny łamany

Szczegółowe informacje o metodach oceny chropowatości podłoży stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej podane są w normie PN-EN ISO 8503.

W przypadku stosowania chemicznych metod usuwania zatłuszczeń należy sprawdzić pH powierzchni. Powinno ono wynosić 6–7.

Skuteczność odtłuszczenia sprawdza się jedną z poniższych metod:

1. Na odtłuszczoną powierzchnię nakłada się 2–3 krople benzyny ekstrakcyjnej. Po około 10 sekundach przykłada się krążek bibuły filtracyjnej. Jednocześnie na drugi krążek bibuły, służący jako wzorzec, również nanosi się benzynę ekstrakcyjną; po odparowaniu rozpuszczalnika z obu krążków, porównuje się je – obecność plam tłuszczowych na bibule przyciśniętej do odtłuszczonej powierzchni świadczy o jej niewłaściwym odtłuszczeniu.
2. Odtłuszczoną powierzchnię polewa się wodą destylowaną (spryskiwaczem). Po 10 s oceniany jest szacunkowy procent zwilżonej powierzchni. Norma rozróżnia 3 stopnie zwilżenia, które są zarazem miernikiem stopnia odtłuszczenia:
   • Stopień 1 – woda zwilża powyżej 50% powierzchni
   • Stopień 2 – woda zwilża 40–50% powierzchni
   • Stopień 3 – woda zwilża 15–20% powierzchni

Metoda ta zalecana jest do powierzchni pokrytych farbami do czasowej ochrony – na odtłuszczoną powierzchnię nanosi się kroplę 40–70% wodnego roztworu alkoholu etylowego z dodatkiem barwnika (np. pioktaniny). Jeśli powierzchnia jest zatłuszczona już w ilości ok. 100 mg/m², to kropla ta nie rozlewa się po niej. Na powierzchniach pionowych droga spływania kropli jest krótka i pozostaje owalny ślad, jeśli powierzchnia jest czysta.

Kurz i pył są bardzo niepożądanym zanieczyszczeniem, które musi być usunięte z każdego podłoża przygotowanego do malowania. Obecność pyłu można stwierdzić przez przetarcie powierzchni czystą białą szmatką.

Ocenę skuteczności odpylenia można przeprowadzić zgodnie z normą ISO 8502-3, przy pomocy paska taśmy samoprzylepnej o długości około 15 cm. Pasek nakleja się na badaną powierzchnię, trzykrotnie przesuwa się po nim kciukiem, a następnie nakłada się na kontrastowe podłoże i porównuje z rysunkiem wzorcowym.

Kontrola przygotowania powierzchni do malowania

Przy usuwaniu zapylenia przez wydmuchiwanie powietrzem należy zwrócić uwagę, aby powietrze było pozbawione oleju. Dotyczy to również powietrza używanego do napędu narzędzi do czyszczenia.

Ocenę skuteczności usunięcia zanieczyszczeń jonowych z powierzchni można przeprowadzić zgodnie z wytycznymi normy ISO 8502-1 lub ISO 8502-2, albo sprawdzić stosując opracowane przez Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie testy do oceny ilości chlorków i siarczanów znajdujących się na powierzchniach przygotowanych do malowania.

W przypadku przypuszczalnej obecności zanieczyszczeń jonowych na powierzchni (powierzchnie pokryte solami, atmosfera zanieczyszczona aerozolem solnym) zaleca się zastosować metody mające na celu usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni, takie jak:

• mycie parowo-wodne,
• mycie wodą pod ciśnieniem,
• oczyszczanie strumieniowo-ścierne na mokro.