- Karta techniczna – zapis tworzony przez producenta, dotyczący konkretnego wyrobu, jego przeznaczenia, charakterystyki i stosowania.
- Symbol wyrobu – każdy wyrób posiada dany symbol, który określa typ rodzaj i jego kolor, na tej podstawie wyrób jest identyfikowany.
- Gęstość – masa 1 cm3 wyrobu oznaczana piknometrycznie w temp. 20°C; dla wyrobów dwuskładnikowych jest to wartość średnia, po zmieszaniu składników.
- Punkt zapłonu (ang. flash point) – jest to najniższa temp. materiału malarskiego, w której wytworzy o n pary substancji palnych wystarczających do zapłonu w określonych warunkach zapłonu.
- Zużycie teoretyczne (ang. theoretical spreading rate) – wartość (i/m2; kg/m2; m2/l; m2/kg) podawana w danych technicznych farby; arytmetyczny wynik zależności zawartości substancji nielotnej i specyfikowanej grubości powłoki malarskiej.
- Zużycie praktyczne – zależy od wielu czynników, między innymi od zużycia teoretycznego, chropowatości podłoża, metody i warunków nakładania, wielkości i rodzaju malowanej powierzchni, a także roli powłoki w zestawie; określa się iloczynem współ. zużycia praktycznego i zużycia teoretycznego farby.
- Czas przydatności wyrobu do stosowania (ang. pot life) – max. czas, w którym wyrób lakierowy po zmieszaniu z utwardzaczem zachowuje swoje właściwości i nadaje się do nanoszenia na podłoże.
- Czas schnięcia (ang. drying time) czas przejścia ciekłej powłoki malarskiej w stałą powłokę o określonych własnościach fizycznych i mechanicznych w danej temp.
- Porowatość (ang. porosity) – zależy w głównej mierze od użytego pigmentu, charakteryzuje ją obecność w powłoce otworków i kanalików sięgających do podłoża.
- Przepuszczalność (ang. permeability) – charakteryzuje zdolność przepuszczania gazów lub par przez powłokę, zależy od własności fizykochemicznych, grubości powłoki.
- Przyczepność (ang. adhesion) – zdolność powłoki do wiązania się z podłożem lub poprzednią warstwą.
- Trwałość powłoki (ang. durability) – przypuszczalny czas „życia” powłoki malarskiej do pierwszej głównej renowacji.
- Wydajność – powierzchnia (w m2), która może być pokryta daną ilością wyrobu lakierowego tworzącego powłokę o wymaganej grubości; zależy od warunków stosowania, złożoności geometrycznej konstrukcji, warunków atmosferycznych itp.
- Powłoka termoodporna – odporna na długookresowy wpływ temp. powyżej 150°C.
- Emalia (ang. top coat) – wyrób malarski pigmentowany o wysokich walorach dekoracyjnych, zwłaszcza barwie i połysku. Jako warstwy nawierzchniowe – emalie – muszą być odporne na wpływ zewnętrznych czynników korozyjnych np. promieniowanie słoneczne.
- Farba (ang. primer) – materiał malarski pigmentowany, tworzący powłokę kryjącą – która ma przede wszystkim spełniać funkcje ochronne. Farby tego typu (gruntujące, przeciwrdzewne) nanoszone są bezpośrednio na podłoże i zawierają składniki powstrzymujące procesy korozyjne. Powinny charakteryzować się głównie dobrą przyczepnością do podłoża.
- Farba do czasowej ochrony – chroni czasowo przed działaniem czynników atmosferycznych i korozyjnych (najczęściej przez okres 6 m-cy na czas montażu, transportu, składowania).
- Farba, Emalia tiksotropowa – zawiera dodatki powodujące efekt zmniejszania się lepkości pozornej (upłynnienie) w czasie działania naprężeń ścinających (mieszanie, rozcieranie pędzlem).
- Farba na gorzej przygotowane podłoże (ang. surface tolerant) – przeznaczona do gruntowania, tolerująca gorzej przygotowane powierzchnie. Posiada właściwości: stabilizacji, przetwarzania i penetracji rdzy.
- Farby chemoutwardzalne (ang. chemical curing paints) – produkt malarski składający się z dwu lub trzech składników (żywica + utwardzacz) mieszanych bezpośrednio przed aplikacją.
- Farba grubopowłokowa (ang. high build) – materiał malarski dający grubszą powłokę suchą niż powszechnie stosowane materiały.
- Lakier (ang. varnish) – wyrób malarski niepigmentowany dający w efekcie powłokę przeświecalną.
- Pigmenty (ang. pigments) – są to substancje nierozpuszczalne w spoiwie farby a ulegające w nim zdyspergowaniu. Charakterystyczne dla nich są następujące własności: barwa, zdolność krycia, niekiedy zdolności ochronne i przeciwrdzewne.
- Rozcieńczalnik (ang. Thinner) – lotna ciecz nie rozpuszczająca substancji błonotwórczej. Po dodaniu do materiału malarskiego nie powoduje niekorzystnych objawów. Dodatek rozcieńczalnika wymagany może być w przypadku nadmiernego zgęstnienia wyrobu wskutek zbyt długiego lub nieodpowiedniego przechowywania.
- Należy jednak pamiętać, że dodatek nawet małej ilości rozcieńczalnika może spowodować duże zmiany w grubości powłoki (szczególnie dla wyrobów tiksotropowych).
- Rozpuszczalnik (ang. Solvent) – ciecz rozpuszczająca substancje błonotwórczą (spoiwo). Przy doborze rozpuszczalnika zwrócić trzeba uwagę m. in. na: zdolność rozpuszczania, lotność, temp. zapłonu, toksyczność, zapach itp.
- Substancja nielotna; części stałe (ang. Solids) – łączna zawartość substancji błonotwórczych, pigmentów, wypełniaczy i innych składników materiału malarskiego pozostająca na powierzchni malowanej w procesie schnięcia powłoki.
Warunki prowadzenia prac malarskich
25 maja 2018
Nakładanie powłok malarskich
29 maja 2018
Powiązane wpisy
8 kwietnia 2024